Ανταπάντηση στην εφημερίδα «ΝΤΙΤΑ» - Replikë me gazetën “Dita”

Replikë me gazetën “Dita” Z. Kryeredaktor Në intervistën dhënë në gazetën tuaj, të dt. 3 shtator 2014, z. Pëllumb Xhufi, duke vazhduar polemikën e tij të dhunshme kundër Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, kundër Shën Kozmait dhe Kryepiskopit Anastas, arriti deri në atë pikë sa të mbështesë pohimin, se “me z.Janullatos në krye të KOASH-it, qarqet nacionaliste greke dhe Agimi i Artë paskan sajuar edhe një tjetër casus belli kundër Shqipërisë”.Këto janë sa fantazime të çuditshme aq edhe “profeci” qesharake! Gjatë gjithë 23 viteve që Kryepiskopi jeton bashkë me ne, flet, shkruan dhe përpiqet për bashkëjetesën paqësore midis njerëzve dhe dy vendeve tona, Shqipërisë dhe Greqisë, për mirëkuptimin e ndërsjellë. Me të vërtetë, ai është një urë miqësie midis popujve. Jemi edhe ne qytetarë shqiptarë, shumica moshatarë me z. Xhufi, klerikë të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe, duke shprehur mendimet dhe ndjenjat e të gjithë klerit orthodhoks, ndiejmë nevojën për të dëshmuar publikisht eksperiencën tonë. Xhufi përpiqet ta paraqesë kryepiskopin si gjoja “nacionalist”, madje e lidh atë me Agimin e Artë. Këto janë akuza krejtësisht të pabaza. Kryepiskopi iu kundërvu nga vitet e para çdo lloj prirjeje nacionaliste dhe është bërë shënjestra e qarqeve ekstremiste nacionaliste si të Greqisë ashtu edhe të Shqipërisë. Me fjalë dhe me vepra, ai mbështet gjithmonë pajtimin e popujve, detyrimin për mirëkuptimin dhe respektin e ndërsjellë dhe veçanërisht miqësinë shqiptaro-greke dhe ecurinë e përbashkët. Në librat, në intervistat, në artikujt e tij nuk ekziston as edhe fraza më e vogël nacionaliste. Që nga vitet ‘70, kur z. Xhufi me kolegët e tij, organizonin së bashku persekutimet ateiste ndaj fesë në Shqipëri, episkopi Anastas Janullatos, atëherë profesor i i Universitetit të Athinës, merrte pjesë në organizma botërorë për dialogun midis feve, në përpjekjen për bashkëjetesën paqësore të popujve të mbarë botës. Përkundrazi, sa herë që z. Xhufi shfaqet në televizor dhe në shtypin e shkruar është e qartë frazeologjia e tij nacionaliste, toni i tij nënçmues dhe arrogant kundër fqinjëve, kundër çdo personi që ka lidhje me Greqinë. Për më tepër, ai shprehet se “ne të gjithë jemi dëshmitarë të gjuhës së intolerancës e të urrejtjes që vetë Hirësia e tij përdor….”. Por, se kush është ai që përdor gjuhën e intolerancës dhe të urrejtjes këtë e tregojnë ato që kanë shkruar secili. Çdo njeri objektiv, po të dojë, është i lirë të kërkojë në mijërat e faqeve të librave dhe fjalimeve të Kryepiskopit Anastas dhe nuk do të gjejë kurrë fraza intolerance dhe urrejtjeje. Përkundrazi, edhe lexuesi më i thjeshtë, me shikimin e parë që do t’u bëjë teksteve të z. Xhufi, s’do ta ketë të vështirë të konstatojë se janë të mbushura përplot me intolerancë dhe jerm shpifës. Xhufi në vitet e fundit, në mënyrë inatçore përpiqet me fjalë dhe vepra të shtrembërojë fjalët dhe veprën e Kryepiskopit tonë dhe, direkt ose jo, sulmon Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Kryepiskopi ynë, siç është e njohur, me durim e ka shmangur përmendjen e emrit të shpifësit. Por, kur shpifjet e z. Xhufi u shtrinë edhe kundër shenjtorëve të Kishës dhe konkretisht kundër Shën Kozmait, si një udhëheqës i përgjegjshëm fetar Kryepiskopi, u detyrua të denoncojë përpjekjen për tjetërsimin e historisë, të mbështesë popullin orthodhoks, të demaskojë metodën tinëzare të minimit të autoritetit të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe për rrjedhojë, minimin e bashkëjetesës harmonike midis feve në Shqipëri. Kryepiskopi ishte i detyruar të rikujtonte se personi që bënte akuza kundër Kishës Orthodhokse për nga tradita bën pjesë në një tjetër fe dhe se nga ana tjetër kishte marrë pjesë në propagandën antifetare të sistemit ateist. Zoti Xhufi ripërtyp kohë pas kohe, shpifjet të cilat janë sajuar me një mënyrë që është fare e qartë, si p.sh. për çështjen e zgjedhjes së Kryepiskopit. Ata që janë të interesuar për të vërtetën le të shikojnë librin e Kryepiskopit Anastas“Ringritja e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë 1991-2012”, Tiranë 2013, ku parashtrohen të gjitha dokumentet zyrtare dhe burimet përkatëse. Asnjë primat orthodhoks nuk do të kishte mundur të qëndronte për njëzet e tre vite si i pari i një Kishe, pa kryer të gjithë procedurën e zgjedhjes së tij dhe pa konsensusin e të gjitha Kishave Orthodhokse të botës. Sa herë që zoti Xhufi ngatërrohet në çështje theologjike dhe kishtare, që i njeh në mënyrë sipërfaqësore, kalon caqet e seriozititetit. Rikujtojmë teorinë e tij të gabuar në lidhje me Sinodin e Parë Ekumenik dhe përgjigjen shteruese, që i hodhi poshtë tërësisht tezat e tij, të cilën e botoi një koleg i yni, atë Spiro Katundi nga Korça (Gazeta Shqiptare dt. 25 shtator 2013). Ai vazhdon të përsërisë ngjarje, mite mjerane, të cilat i ka krijuar ambienti i tij dhe që janë rrëzuar prej shumë kohësh. P.sh. midis të tjerave, shkruan se “karriera e tij tashmë e gjatë në krye të KOASH-it është shënjuar nga incidente, që kanë prekur keq ndjeshmërinë e shqiptarëve…”. Por e vërteta është krejt ndryshe, Kryepiskopi nuk kishte as lidhjen më të vogël me Kosinën, ndërsa në rastin e të ndjerit Aristotel Guma, bëri thjesht një thirrje publike për qetësimin e gjakrave dhe të situatës së krijuar në atë zonë. Sa i takon çështjes së Kosovës, është diçka që dihet prej të gjithëve, se Kryepiskopi Anastas vuri në lëvizje të gjitha njohjet e tij në Këshillin Botëror të Kishave dhe në Konferencën e Kishave të Evropës për të ndihmuar dhe për t’iu gjendur pranë mbi 30.000 refugjatëve të luftës nga Kosova (jo-orthodhoksë). Kryepiskopi theksoi me forcë se “vaji i fesë nuk duhet të përdoret për të ndezur më tej zjarrin e luftës, por për të shëruar plagët, për të lehtësuar shpirtrat dhe për të pajtuar popujt”. Ne e kujtojmë fare mirë faktin se ai vetë rendi duke bërë me qindra kilometra, me mjete të ndryshme, për të parë dhe për të vizituar qendrat e strehimit për refugjatët, duke ofruar me fisnikëri dhe dashuri të pashtirur ushqime, rroba, medikamente etj., duke u përpjekur në këtë mënyrë të lehtësonte dhimbjen e tyre. Por aty ku z.Xhufi i kapërcen të gjithë kufijtë e mirësjelljes është kur përpiqet t’i japë Kryepiskopit leksione për sjelljen e tij dhe kur flet me nënçmim për “mjedisin e tij kulturor”. Duket se z. Xhufi mendon se kemi harruar se: “mjedisi i tij kulturor” ishte grupimi i tij ateist-dogmatik, që shkeli për dekada të gjitha liritë në Shqipëri. Siç është e njohur kaloi 40 vitet e para të jetës si bir i dashur i familjes diktatoriale. Sa i takon rrugëtimit të Kryepiskopit, ai është i njohur në enciklopeditë botërore dhe në libra të veçanta, në artikuj të ndryshëm në shumë gjuhë. Jetoi gjithnjë në një ambient dhe vend të lirë demokratik, është një njeri ekumenik që ka marrë pjesë aktive në mjedise pankristiane dhe ndërfetare me kërkesa të larta, duke fituar respektin botëror me mendimin, praninë dhe kontributin e tij. Prandaj atë e kanë nderuar jo vetëm grekët dhe shqiptarët, por edhe përfaqësues nga e tërë bota (është zgjedhur president i Këshillit Botëror të Kishave dhe president nderi i organizatës më të madhe ndërfetare të botës “Fetë për Paqen”). Ai është shpallur Doktor Honoris Causa nga 16 universitete të vendeve të ndryshme. Për autoritetin e tij ndërkombëtar ka folur në intervista të ndryshme në median e shkruar dhe vizive Hirësia e Tij, Mitropoliti i Korçës Joani (gazeta “Java”, dt. 12 janar 2012, gazeta “Illyria”, dt. 28 dhjetor 2013, në televizionet “Top Channel”, “Ora News”, etj.), si edhe të gjithë klerikët e Kryepiskopatës në përgjigjen që dhanë ndaj sulmit që një parti politike i bëri Kryepiskopit (www.balkanweb.com, dt. 28.12.2012). Të gjithë ne, që e kemi ndjekur nga afër, e njohim shumë mirë që gjatë këtyre 23 viteve, ai ka bashkëndarë vështirësitë dhe dhimbjet e popullit të thjeshtë shqiptar, duke shkuar edhe në fshatrat më të largët, për të mbështetur besimin, dashurinë, faljen dhe vëllazërimin. U përpoq të krijonte një kler orthodhoks të edukuar, shkolloi dhe dorëzoi mbi 150 klerikë qytetarë shqiptarë, restauroi mbi 60 monumente kulture, rindërtoi me dhjetëra kisha të shkatërruara dhe ndërtoi rreth 150 kisha të reja. Ndërtoi dhe organizoi me dhjetëra shkolla dhe konvikte të të gjitha niveleve, hapi qendra mjekësore, kontribuoi në zhvillimin rural me hapjen e rrugëve, ndërtimin e ujësjellësve. Ndihmoi në vitet e vështira të vendit mijëra shqiptarë pas asnjë dallim fetar, me ushqime, veshmbathje, ilaçe. Bëhet fjalë për gjëra që mund të vërtetohen dhe janë të prekshme, vetëm disa njerëz me paragjykime nuk duan ta shikojnë këtë vepër. Të gjitha këto janë absolutisht të provuara. Për të gjitha këto, ne orthodhoksët e Shqipërisë (e shumë njerëz të bindjeve të tjera fetare), e rrethojmë me respekt të thellë, me dashurinë tonë të sinqertë dhe me mirënjohjen tonë. Zoti Xhufi, siç është e njohur bën pjesë sa i takon traditës së tij, në një fe tjetër dhe ka bindjet e tij fetare dhe ideologjike. Sigurisht, që nuk e akuzojmë për këtë fakt. Është e drejta e çdo qytetari shqiptar, që sipas Kushtetutës të ketë bindjet e tij personale. Kryepiskopi Anastas këmbëngul se të gjithë ne kemi detyrimin të duam dhe të respektojmë çdo person njerëzor, pavarësisht bindjeve ideologjike. Por z.Xhufi duhet ta kuptojë se nuk është e mundur që ne ta pranojmë atë si gjykatës, analist, udhërrëfyes dhe historian të Kishës sonë Orthodhokse. Gjithashtu, ai nuk zotëron asnjë pushtet të flasë në emrin e popullit shqiptar, duke theksuar “ne shqiptarët”. Është më se e qartë, se ai nuk përfaqëson qindra mijë orthodhoksët besimtarë shqiptarë, por përfaqëson vetëm veten e tij dhe ata që kanë të njëjtat ide me atë, të cilët kanë nostalgji ende për epokën e shkuar, por jo popullin shqiptar. Ashtu siç është e pamundur të shkatërrojë dikush duke hedhur baltë Katedralen e mrekullueshme, që Kryepiskopi i dhuroi vendit tonë, po njësoj e ka të pamundur z. Xhufi me shkrimet e tij tendencioze të zvogëlojë veprën e madhe të Kryepiskopit Anastas dhe mbi realitetin historik, që të gjithë ne e njohim. Duke ju falenderuar për botimin, Episkopi i Apollonisë Nikolla Hyka (Sh. Vlash); Protopresviter Aleksandër Petani (Shkodër); Protopresviter Ilia Kotnani (Korçë); Ikonom Aleks Ndoni (Tiranë); Ikonom Gjerasim Çakalli (Durrës); Atë Petraq Simsia (Berat); Atë Petraq Thanasi (Kavajë); Atë Stavri Çipi (Elbasan); Atë Vasil Skordileva (Devoll); Atë Romano Tralo (Këlcyrë); Atë Kostandin Prifti (Vlorë); Atë Theodhori Nikolla (Gjirokastër); Protopresviter Pandelejmon Mitro (Sarandë)

“DITA”, Πέμπτη, 25 Σεπτεμβρίου 2014. σελ. 9 Ανταπάντηση  στην εφημερίδα «ΝΤΙΤΑ» κ. Αρχισυντάκτη, Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Εφημερίδα σας, στις 3 Σεπτεμβρίου 2014, ο κ. Πελούμπ Τζούφι, συνεχίζοντας της βίαια πολεμική του κατά της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, του Αγίου Κοσμά και του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου έφτασε έως το σημείο εκείνο ώστε να υποστηρίζει την παραδοχή, ότι «με τον κ. Γιανουλατο επικεφαλής της ΟΑΕΑ, οι εθνικιστικοί ελληνικοί κύκλοι και η Χρυσή Αυγή έχουν κατορθώσει και ένα ακόμηcasus belli κατά της Αλβανίας». Τούτα αποτελούν όσο περίεργες φαντασιώσεις τόσο και γελοίες «προφητείες»! Κατά τα 23 αυτά χρόνια που ο Αρχιεπίσκοπος ζει μαζί μας, μιλάει, γράφει και προσπαθεί για την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων και των δύο χωρών μας, της Αλβανίας και Ελλάδας, για την αμοιβαία κατανόηση. Πραγματικά, αυτός αποτελεί μια γέφυρα φιλίας μεταξύ των λαών. Είμαστε και εμείς αλβανοί πολίτες, οι περισσότεροι συνομήλικοι του κ. τζούφι, κληρικοί της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας και, ερμηνεύοντας τις σκέψεις και τα αισθήματα όλου του ορθόδοξου κλήρου, αισθανόμαστε την ανάγκη να καταθέσουμε δημόσια τη μαρτυρία μας για την εμπειρία μας. Ο κ. Τζούφι προσπαθεί να παρουσιάσει τον Αρχιεπίσκοπο ως δήθεν «εθνικιστή», εξ άλλου τον συνδέει αυτόν και με τη Χρυσή Αυγή. Είναι εντελώς αβάσιμες κατηγορίες. Ο Αρχιεπίσκοπος απ’ τα πρώτα χρόνια αντιτάχθηκε κάθε μορφής εθνικιστικής τάσης και έχει γίνει στόχος των ακραίων εθνικιστικών κύκλων τόσο της Ελλάδας όσο και της Αλβανίας. Με λόγο και έργα, εκείνος στηρίζει πάντοτε τη συμφιλίωση των λαών, την υποχρέωση για την αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό και ειδικά την ελληνοαλβανική φιλία και την κοινή συμπόρευση. Στα βιβλία, τις συνεντεύξεις, στα άρθρα του δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή εθνικιστική φράση. Απ’ τη δεκαετία του ’70, όταν ο κ. Τζούφι και οι συναδέλφοι του, οργάνωναν μαζί τις αθεϊστικές διώξεις κατά της θρησκείας στην Αλβανία, ο επίσκοπος Αναστάσιος Γιανουλάτος, τότε καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, συμμετείχε σε διεθνείς οργανισμούς του διαθρησκευτικού διαλόγου, στην προσπάθεια για ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών όλου του κόσμου. Απεναντίας, όσες φορές ο κ. Τζούφι εμφανίζεται στις τηλεοράσεις και τα έντυπα μέσα είναι εμφανή η εθνικιστική του φρασεολογία, οι προσβλητικοί και αυθαίρετοι τόνοι κατά των γειτόνων, ενάντια σε κάθε πρόσωπο που σχετίζεται με την Ελλάδα. Πιο πέρα εκείνος εκφράζεται ότι «όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες της γλώσσας αδιαλλαξίας και μίσους που ο ίδιος ο Μακαριώτατος χρησιμοποιεί…». Αλλά, ποιος είναι εκείνος που χρησιμοποιεί της γλώσσα της αδιαλλαξίας και του μίσους τούτο το μαρτυρούν όσα ο καθένας έχει γράψει. Κάθε αντικειμενικός άνθρωπος, εφόσον το θέλει, είναι ελεύθερος να αναζητήσει στις χιλιάδες των σελίδων των βιβλίων και των εισηγήσεων του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, και πουθενά δεν πρόκειται να εντοπίσει φράσεις αδιαλλαξίας και μίσους. Απεναντίας, και ο πιο συνηθισμένος αναγνώστης, με την πρώτη ματιά που θα ρίξει στα κείμενα του κ. Τζούφι, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει ότι είναι γεμάτα με αδιαλλαξία και συκοφαντικό πάθος. Ο κ. Τζούφι στη διάρκεια των  τελευταίων χρόνων, με τρόπο πολύ οξύ προσπαθεί με λόγια και έργα να διαστρεβλώσει τα λόγια και το έργο του Αρχιεπισκόπου, και άμεσα ή εμμέσως, επιτίθεται στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Ο Αρχιεπίσκοπος μας, όπως είναι γνωστό, με υπομονή έχει αποφύγει την αναφορά στο όνομα του συκοφάντη. Αλλά όταν οι συκοφαντίες του κ. Τζούφι επεκτάθηκαν και κατά των αγίων της Εκκλησίας και συγκεκριμένα του Αγίου Κοσμά, ως ένας υπεύθυνος θρησκευτικός ηγέτης ο Αρχιεπίσκοπος, υποχρεώθηκε να καταγγείλει την προσπάθεια αλλοίωσης της ιστορίας, να στηρίξει τον ορθόδοξο λαό, να αποκαλύψει τον δόλιο τρόπο διαβολής του κύρους της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας και κατά συνέπεια, την διαβολή της αρμονικής συνύπαρξης  μεταξύ των θρησκειών στην Αλβανία. Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν υποχρεωμένος να υπενθυμίσει ότι το άτομο που έκανε τις κατηγορίες κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας εκ της παραδόσεως συμμετέχει σε μια άλλη θρησκεία και απ’ την άλλη μεριά είχε συμμετάσχει στην αντιθρησκευτική προπαγάνδα του αθεϊστικού συστήματος. Ο κ. Τζούφι αναμασάει επανειλημμένως, τις συκοφαντίες που έχουν στηθεί κατά τρόπο εντελώς απροκάλυπτο, όπως πχ για την υπόθεση της εκλογής του Αρχιεπισκόπου. Όσοι είναι ενδιαφερόμενοι για την αλήθεια ας ρίξουν μια ματιά στο βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου «Η ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας 1991-2012», Τίρανα 2013, όπου παρουσιάζονται όλα τα επίσημα έγγραφα και οι σχετικές πηγές. Κανείς ορθόδοξος προκαθήμενος δεν θα μπορούσε να σταθεί για είκοσι τρία χρόνια ως πρώτος μιας Εκκλησίας, εάν δεν είχε τελέσει όλη τη διαδικασία εκλογής του και χωρίς τη συγκατάθεση όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών ανά τον κόσμο. Οσάκις ο κ. Τζούφι αναμειγνύεται σε θεολογικές και εκκλησιαστικές υποθέσεις, που τις γνωρίζει μόνο επιφανειακά, ξεπερνάει τα όρια της σοβαρότητας. Υπενθυμίζουμε τη λανθασμένη  θεωρία του σχετικά με την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και την εξαντλητική απάντηση, που απέρριψε εντελώς τις θέσεις του, την οποία δημοσίευσε,  ένας συνάδελφος μας, ο πατήρ Σπύρος Κατούντι απ’ την Κορυτσά (Γκαζέτα Σκιπτάρε, 25 Σεπτεμβρίου 2013). Συνεχίζει  εκείνος να επαναλαμβάνει γεγονότα, άθλιους μύθους, τους οποίους το δικό του περιβάλλον έχει κατασκευάσει και που έχουν καταρριφθεί εδώ και καιρό. Π.χ. μεταξύ άλλων γράφει ότι «η μακρά  σταδιοδρομία του πλέον επικεφαλής της ΟΑΕΑ είναι σημαδεμένη από επεισόδια, που έχουν κακώς θίξει τις ευαισθησίες των αλβανών…» Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, ο Αρχιεπίσκοπος την παραμικρή σχέση δεν είχε με την Κοσίνα, ενώ στην περίπτωση του συγχωρεμένου Αριστοτέλη Γκούμα, απλώς προέβη σε μια δημόσια έκκληση για κατευνασμό της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στην περιοχή. Σε ότι αφορά στην υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου, είναι κάτι που είναι γνωστό απ’ όλους, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έθεσε σε κίνηση όλες τις γνωριμίες του στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών και τη Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών για να βοηθήσουν και σταθούν στο πλευρό άνω των 30 000 προσφύγων (μη ορθοδόξων) της ένοπλης διένεξης στο Κόσοβο. Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε με έμφαση ότι «το λάδι της θρησκείας δεν πρέπει  να χρησιμοποιηθεί για να ανάψει περισσότερο τη φωτιά του πολέμου, αλλά για την ίαση των πληγών, για την καταλαγή των ψυχών και τη συμφιλίωση των λαών». Εμείς θυμούμαστε πολύ καλά το γεγονός ότι ο ίδιος έτρεξε κάνοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα, με διάφορα ταξιδιωτικά μέσα, για να δει και επισκεφθεί τους χώρους διαμονής των προσφύγων, προσφέροντας με ευγένεια και ανεπιτήδευτη αγάπη τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα κ.α. προσπαθώντας κατ’ αυτό τον τρόπο να ελαφρύνει τον πόνο τους. Εκεί όμως που ο κ. Τζούφι ξεπερνάει όλα τα όρια της καλής συμπεριφοράς είναι όταν επιχειρεί να δώσει στον Αρχιεπίσκοπο μαθήματα για τη συμπεριφορά του και όταν μιλάει με υποτίμηση για το «πολιτιστικό του περιβάλλον». Φαίνεται ο κ. Τζούφι νομίζει ότι έχουμε λησμονήσει ότι: «το πολιτιστικό του περιβάλλον» ήταν η αθεϊστικοδογματική του παράταξη, που επί δεκαετίες παραβίαση όλες τις ελευθερίες στην  Αλβανία. Όπως είναι γνωστό πέρασε τα 40 πρώτα χρόνια του ως αγαπητό τέκνο της δικτατορικής οικογενείας. Σε ότι αφορά στην πορεία του Αρχιεπισκόπου, αυτή είναι γνωστή στις παγκόσμιες εγκυκλοπαίδειες και ξεχωριστά βιβλία, σε διάφορα δημοσιεύματα σε διάφορες γλώσσες. Έζησε πάντοτε σε ένα δημοκρατικό και μονίμως ελεύθερο περιβάλλον και χώρα, είναι ένας οικουμενικός άνθρωπος που έχει ενεργά συμμετάσχει σε παγχριστιανικά και  διαθρησκευτικά περιβάλλοντα υψηλών απαιτήσεων, διασφαλίζοντας διεθνή σεβασμό με τη σκέψη, την παρουσία και τη συμβολή του. Γι’ αυτό τον έχουν τιμήσει όχι μόνο οι Έλληνες και Αλβανοί, αλλά και εκπρόσωποι απ’ όλο τον κόσμο (έχει εκλεγεί πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και επίτιμος πρόεδρος της μεγαλύτερης διεθνούς διαθρησκευτικής οργάνωσης «Οι Θρησκείες για την Ειρήνη»). Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτορας από 16 διαφορετικά πανεπιστήμια διαφόρων χωρών. Για το διεθνές κύρος του έχει μιλήσει σε διάφορες συνεντεύξεις για τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα ο Σεβασμιώτατος, Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης (εφημερίδα «ΓΙάβα»/12.1.2012, εφημερίδα «Ιλλυρία»/ 28.12.2013, στα κανάλια «Τοπ Τσάνελ», «Ώρα Νιουζ», κλπ) καθώς και όλοι οι κληρικοί της Ιεράς Αρχιεπισκοπής στην απάντηση που έδωσαν σε επίθεση που ένα πολιτικό κόμμα έκανε προς τον Αρχιεπίσκοπο (www.balkanweb.com, 28.12.2012). Όλοι, εμείς που τον έχουμε παρακολουθήσει από κοντά, το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλα αυτά τα 23 χρόνια, έχει συμμεριστεί τις δυσκολίες και τους πόνους του απλού αλβανικού λαού, επισκεπτόμενος και τα πιο απομακρυσμένα χωριά, για να στηρίξει την πίστη, την αγάπη, τη συγχώρηση  και την συναδέλφωση. Προσπάθησε να δημιουργήσει έναν ορθόδοξη κλήρο μορφωμένο, σπούδασε και χειροτόνησε 150 κληρικούς αλβανούς πολίτες, αναστήλωσε 60 μνημεία πολιτισμού, ανακατασκεύασε δεκάδες κατεστραμμένους ναούς και οικοδόμησε 150 νέους. Έκτισε και οργάνωσε δεκάδες σχολεία και οικοτροφεία όλων των βαθμίδων, ίδρυσε ιατρικά κέντρα, συνέβαλε στην αγροτική ανάπτυξη με το άνοιγμα δρόμων, την κατασκευή υδραγωγείων κλπ. βοήθησε στα δύσκολα χρόνια της χώρας χιλιάδες αλβανών χωρίς καμιά θρησκευτική διάκριση, με τρόφιμα, ένδυση και ιατροφαρμακευτικά. Γίνεται λόγος για πράγματα που μπορούν να διαπιστωθούν και είναι χειροπιαστά, μόνο άνθρωποι προκατειλημμένοι δεν θέλουν να αντικρίσουν το έργο αυτό. Όλα αυτά είναι απολύτως αποδεδειγμένα. Για όλα τούτα, εμείς οι Ορθόδοξοι της Αλβανίας (και πολλοί άνθρωποι των άλλων θρησκευτικών πεποιθήσεων) τον περιβάλλουμε με βαθύ σεβασμό, με την ειλικρινή μας αγάπη και με την ευγνωμοσύνη μας. Ο κύριος Τζούφι, καθόσον είναι γνωστό ανήκει σε ότι αφορά στη θρησκευτική του παράδοση, σε μια άλλη θρησκεία και έχει τις δικές του θρησκευτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις. Ασφαλώς και δεν τον κατηγορούμε για το λόγο αυτό. Είναι δικαίωμα του κάθε αλβανού πολίτη, που και σύμφωνα με το Σύνταγμα να έχει τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος επιμένει ότι όλοι εμείς έχουμε την υποχρέωση να αγαπούμε και σεβόμαστε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών του αντιλήψεων. Αλλά ο κ. Τζούφι θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι δυνατό να τον αποδεχτούμε ως δικαστή, αναλυτή, αρχηγό και ιστορικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Επίσης, εκείνος δεν διαθέτει καμιά εξουσία να μιλήσει εξ ονόματος εξ ονόματος του αλβανικού λαού, επισημαίνοντας «εμείς οι αλβανοί». Είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρο, ότι εκείνος δεν εκπροσωπεί εκατοντάδες χιλιάδες αλβανών Ορθοδόξων πιστών, αλλά εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του και όσους μοιράζονται τις ίδιες ιδέες μαζί του, οι οποίοι νοσταλγούν ακόμη την εποχή που πέρασε, αλλά όχι τον αλβανικό λαό. Όπως είναι αδύνατο για κάποιον να καταστρέψει πετώντας λάσπη, τον θαυμάσιο Καθεδρικό, που ο Αρχιεπίσκοπος δώρισε στη χώρα μας, τόσο του είναι αδύνατο του κ. Τζούφι με τα επιτήδεια άρθρα του να μειώσει το μεγάλο έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και πάνω απ’ όλα την ιστορική πραγματικότητα, που όλοι εμείς γνωρίζουμε. Ευχαριστώντας σας για τη δημοσίευση, Επίσκοπος Απόλωνίας Νικόλαος Χύκα (Άγιος Βλάσιος), Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Πετάνι (Σκόδρα), Πρωτοπρεσβύτερος Ηλίας Κοτνάνι (Κορυτσά), Οικονόμος Αλέξιος Ντόνι (Τίρανα), Οικονόμος Γεράσιμος Τσακάλι (Δυρράχιο), πατήρ Πετράκης Σιμσία (Μπεράτι), πατήρ Πετράκης Θανάσης (Καβάγια), πατήρ Σταύρος Τσίπι (Ελμπασάν), πατήρ Βασίλειος Σκαρντιλέβα (Ντεβόλι), πατήρ Ρωμανός Τράλιο (Κλεισούρα), πατήρ Κωνσταντίνος Πρίφτι (Αυλώνα), πατήρ Θεόδωρος Νικόλα (Αργυρόκαστρο), Πρωτοπρεσβύτερος Παντελεήμων Μήτρου (Αγ. Σαράντα) 23/09/2014