Μπορεί να μην υπάρχει τρόπος προσέγγισης για τους λόγους και τα κίνητρα που οδηγούν τον Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα στην επιλογή ολικής ρήξης των σχέσεων με την Αθήνα, είναι όμως ορατές οι συνέπειες. Απολύτως λογικά η Ελληνική κυβέρνηση μην έχοντας ουσιαστικά και άλλο τρόπο αντίδρασης αναμένει βήματα εκδήλωσης της πρόθεσης των Τιράνων για έναρξη των επαφών όμως αντί όμως αυτών των προθέσεων το αντίθετο διαπιστώνεται. Κρεσέντο ανθελληνικής προπαγάνδας και ρητορείας από πολιτικά πρόσωπα αλλά και ενέργειες στο πεδίο της κρατικής πολιτικής που στην ουσία αποτελούν άρνηση για βελτίωση του κλήματος. Πρόκειται προφανώς για ενέργειες της Αλβανικής κυβέρνησης που εντάσσονται στα πλαίσια εκούσιας επιλογής της για ολική ρήξη με όλο το Βαλκανικό περίγυρο.
Υπήρχε μέχρι σήμερα μια ερμηνεία σε ότι αφορά στην προπαγάνδα και το κλίμα στα ΜΜΕ που καθημερινά έχει βασικό γνώρισμα την καλλιέργεια της καχυποψίας έναντι της Ελλάδας. Ο εφησυχασμός των Ελλήνων διπλωματικών κύκλων ότι μάλλον είναι για εσωτερική κατανάλωση και εξυπηρετεί εκλογικές μικροπολιτικές σκοπιμότητες είναι εξ άλλου ανεδαφικές, απλουστευτικές και μη λογικές. Η μονιμότητα των δημοσιευμάτων, η ποικιλία των αρθρογραφούντων στο ίδιο μοτίβο, η όλου του φάσματος των ΜΜΕ και η διαχρονικότητα ανεξαρτήτως των κομμάτων που κυβερνούν καταρρίπτει την αναπαυτική αυτή ανάλυση.
Η προσέγγιση ότι η συντήρηση ενός ανθελληνικού κλίματος σε επίπεδο ΜΜΕ αφορά στην χειραγώγηση της κοινωνίας προκειμένου να συγκρατείται η επιρροή της μάζας εκείνης των Αλβανών που είναι στην Ελλάδα προς τα ενδότερα της Αλβανίας συνάδει με τη λογική ότι διαμορφώνεται όλο αυτό το πλαίσιο από κέντρα μουσουλμανικής έμπνευσης και τουρκικό δάκτυλο. Είναι λογικό διότι συντηρώντας ένα κλίμα συνεχούς απειλής απ’ την Ελλάδα παρεμποδίζεται στην ουσία η διαδικασία παραπέρα ζύμωσης μεταξύ των δύο λαών στην ουσία δηλαδή αφήνεται ελεύθερο έδαφος για τη δραστηριοποίηση φανατικών ισλαμιστών που προφανώς εχθρεύονται την επιστροφή στις χριστιανικές ρίζες πληθυσμιακών ομάδων στην Αλβανία. Επωφελείται ουσιαστικά σε ζητήματα περιφερειακής στρατηγικής η Τουρκία η οποία μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δικαιολογεί τη διείσδυση της ως εγγυήτριας συμμάχου για την Αλβανία.
Τούτα μοιάζουν πιο λογικά έχουν όμως με τη βοήθεια του Ράμα και των επιλογών του στην περιφερειακή πολιτική, ξεπεραστεί και αυτά. Οι επιλογές αυτές έχουν πλέον μεταφέρει τα οποιαδήποτε φύσης εμπόδια στην κανονική ροή των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, απ’ το πεδίο δράσης διαφόρων κύκλων της πολιτικής, στα άκρα των εθνικιστικών προσεγγίσεων ή των μη θεσμικών μηχανισμών, στο πεδίο της επίσημης πολιτικής.
Η εξέλιξη στο ζήτημα των θαλασσίων συνόρων αποδεικνύει ότι τα Τίρανα δεν θέλουν σχέσεις με την Αθήνα καθώς με την ανάληψη των καθηκόντων ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι οποιοδήποτε βήμα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις προϋπόθεση έχει την επικύρωση της συμφωνίας για το Ιόνιο. Άλλη μια ξεκάθαρη προϋπόθεση είχε θέσει ο Τσίπρας: να απαληφθούν απ’ το τραπέζι των συζητήσεων ζητήματα που να προσβάλουν την ιστορική μνήμη και εμμέσως να αποτελούν εδαφικές διεκδικήσεις. Και εκεί τα Τίρανα κάνουν σαν να μην ακούν και προσκαλούν στο επίκεντρο της πολιτικής πολιτικά σχήματα με ιστορικό υπόβαθρο στο ναζισμό και το φασισμό.
Μέσα στο κλίμα αυτό προφανώς δύο άλλες επιτροπές μεγάλου ενδιαφέροντος για την Ελληνική πλευρά δεν γίνεται λόγος να ενεργοποιηθούν. Η μία είναι και κάπως παράλογος που συγκροτήθηκε και αφορά στα σχολικά εγχειρίδια. Είναι παράλογο να παραδέχεται ένα κράτος όπως η Ελλάδα να συζητά σε επιτροπή εάν ο Νομός Φλωρίνης ή Άρτας ακόμη περισσότερο ανήκει στην Ελλάδα ή όχι. Δεν χρειάζεται επιτροπή για να καταλάβει κανείς ότι η συντήρηση στα σχολικά εγχειρίδια τέτοιων εδαφικών διεκδικήσεων δεν αφορά παρά στη θεωρητική κατάρτιση του μελλοντικού στρατολογήσουμε υλικού για τον UCC.
Η άλλη επιτροπή σχετίζεται με τα οστά των Ελλήνων πεσόντων στον πόλεμο με τους Ιταλούς. Εκεί αποδεικνύεται τόσο η απανθρωπιά και έλλειψη ευαισθησίας από την αλβανική πολιτεία όσο και η ολιγωρία της ελληνικής πολιτείας που δεν καταφέρνει από δεκαετίας σχεδόν να θέσει σε εφαρμογή μια συμφωνία επικυρωμένη στα κοινοβούλια και των δύο χωρών.
Φαίνεται ότι τα Τίρανα έχουν σαν πολιτεία και κυβέρνηση υιοθετήσει ανθελληνική ατζέντα. Η Αθήνα μέχρι σήμερα έχει συνηθίσει να παραβλέπει το ανθελληνικό κλίμα που διαχέεται στην κοινή γνώμη θεωρώντας εσφαλμένα ότι αυτό είναι προς εσωτερική κατανάλωση και αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από προβλήματα καθημερινότητας. Μάλλον η ανθελληνική προπαγάνδα, ρητορική και «θεωρητική τεκμηρίωση» αφορά στην αποδοχή απ’την κοινή γνώμη της κρατικής ατζέντας για ρήξη με την Αθήνα. Τι σκοπιμότητες κρύβει αυτή η επιλογή θα φανεί στην εξέλιξη που τα Τίρανα την καθιστούν μάλλον μη ανατρέψιμη.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου