Η γυναίκα της αμαρτίας και ο Ερημίτης........ - Gruaja e mëkatit dhe Heremiti...

Η γυναίκα της αμαρτίας και ο Ερημίτης............ Έβαλε κάποτε στο νου της μια γυναίκα της αμαρτίας καί στοιχημάτισε με τους φίλους της, πως θα το πετύχαινε να παρασύρει στα δίχτυα της τον Ερημίτη, που ζούσε στο βουνό, μακριά από την πόλη καί που όλοι έλεγαν γι’ αυτόν πως ήταν άγιος άνθρωπος. Φόρεσε ένα πυκνό πέπλο, που έκρυβε την ομορφιά της κι’ ανέβηκε στο βουνό. Οι φίλοι της την περίμεναν στα μισά του δρόμου. Όταν βράδιασε, χτύπησε την πόρτα της σπηλιάς του Ερημίτη. Εκείνος όταν την είδε, ταράχτηκε… Πώς βρέθηκε τάχα γυναίκα τέτοια ώρα σ’ αυτή την έρημο; Πλάνη σου είναι τούτη, διάβολε, συλλογίστηκε. Τη ρώτησε ποια ήταν καί τί γύρευε. Εκείνη έβαλε τα κλάματα. — Ώρες ολόκληρες πλανιέμαι σ’ αυτές τις ερημιές, Αββά. Έχασα το δρόμο καί τη συντροφιά μου κι’ ούτε κατάλαβα πώς βρέθηκα εδώ. Μα για τ’ όνομα του Θεού, μη με αφήσεις να με φάνε τα θηρία. Ο Ερημίτης βρέθηκε σε δίλημμα. Να βάλει γυναίκα στην κατοικία του; Τέτοιο πράγμα δεν του είχε συμβεί ποτέ. Μα ν’ αφήσει πάλι το πλάσμα του Θεού να φαγωθεί από τα θηρία; Αυτό θα ήταν απάνθρωπο, σχεδόν έγκλημα. Νικήθηκε, τέλος, από την συμπάθεια καί την έβαλε μέσα. Εκείνη τότε τράβηξε δήθεν με αφέλεια το πέπλο της καί του φανέρωσε τα θέλγητρά της. Ο πειρασμός άρχιζε να φλογίζει τον αγωνιστή, αφού η πράξη δεν ήταν πια δύσκολη. Έριξε κατά γης μερικά ξερά φύλλα κι’ είπε στη γυναίκα να πλαγιάσει, ενώ αυτός τράβηξε στο βάθος της σπηλιάς. Γονάτισε κι’ έκανε θερμή προσευχή. Απόψε συλλογίστηκε, έχω να δώσω την πιο σκληρή μάχη εναντίον του ορατού καί αόρατου εχθρού. Ή θα νικήσω ή θα χάσω όλους μου τους κόπους. Όσο προχωρούσε ή νύχτα τόσο η φλόγα της επιθυμίας τον έκαιγε. Για μια στιγμή ένοιωσε να λυγίζει η αντίστασή του καί τρόμαξε. Αυτοί, πού μολύνουν το σώμα με αμαρτωλές πράξεις, πηγαίνουν στην κόλαση, είπε σχεδόν φωναχτά. Για κάνε δοκιμή, αν θα αντέχεις στη βασανιστική φωτιά. Άναψε το λυχνάρι του κι’ έβαλε το δάχτυλό του στη φλόγα. Μα η άλλη φλόγα δεν τον άφηνε να νοιώσει τον πόνο από το κάψιμο. Αφού αχρηστεύθηκε το πρώτο δάχτυλο, έβαλε στη φλόγα του λυχναριού το δεύτερο, το τρίτο… Μέχρι να ξημερώσει έκαψε καί τα πέντε δάχτυλα του χεριού του. Εκείνη παρακολουθούσε κρυφά τον υπεράνθρωπο αγώνα του δούλου του Θεού καί, βλέποντας τον να καίει με πείσμα όλα του τα δάχτυλα το ένα πίσω από το άλλο, τόσο πολύ ταράχτηκε, που από τον τρόμο της ξεψύχησε. Οι φίλοι της στό μεταξύ έκαναν αιφνιδιασμό στη σπηλιά του ερημίτη για να γελάσουν σε βάρος του. Τον βρήκαν όμως απ’ έξω να προσεύχεται. — Μήπως φάνηκε από δω χτες βράδυ καμιά γυναίκα; τον ρώτησαν. — Μέσα είναι καί κοιμάται, τους αποκρίθηκε εκείνος. Μπήκαν μέσα καί τη βρήκαν νεκρή. —Αββά, πέθανε, φώναξαν τρομαγμένοι. Εκείνος τότε ξεσκέπασε το χέρι του καί τους έδειξε τα δάχτυλά του. — Για δέστε δω, τί μου έκανε... Η εντολή του Χριστού όμως με προστάζει να κάνω καλό αντί κακού. Στάθηκε καί προσευχήθηκε πάνω από το άψυχο σώμα καί την επανέφερε στη ζωή.

Gruaja e mëkatit dhe Heremiti.... Nguliti dikur në mendje gruaja e mëkatit dhe vuri bast me shokët e saj, që do t’ia dilte  që të shtinte në rrjetën e saj Heremitin, që jetonte në mal, larg qytetit dhe që të gjithë thoshin për këtë se ishte një njeri i shenjtë. Veshi një veshje të rëndë, që fshente bukurinë e saj dhe u ngjit në mal. Miqtë e saj e prisnin në gjysma e rrugës. Kur ra nata, trokiti në derën e Heremitin. Ai kur e pa, u trondit... Si u gjend vallë një grua në këtë orë në shkrretëtirë? Mashtrimi yt, është ky e djall, mendoi. E pyeti cila ishte dhe çfarë kërkonte. Ajo filloi të qante. -Me orë të tëra po vërtitem  në këto shkrretëtira Abba. Humba rrugën dhe shoqëruesit e mi dhe as e kuptova si u gjenda këtu. Po, në emër të Zotit mos lejo që të më hanë egërsirat. Heremiti u gjend në dilemë. Të futëte një grua në shtëpinë e tij. Kjo gjë nuk kishte ndodhur kurrë. Por ta linte sërish krijesën e Zotit që ta hanin egërsirat? Kjo do të ishte çnjerëzore, pothuajse krim. Në fund u mund nga simpatia dhe u futi brenda. Ajo atëhere hoqi gjoja me mendjelehtësi mbulesën e saj dhe i tregoi pjesët e saj të trupit. Ngacmimi filloi që të digjte luftëtarin, pasi veprimi nuk ishte më i vështirë. Hodhi në tokë disa fletë të thata dhe i tha gruas që të shtrihej, ndërsa ai u tërhoq në fund të shpellës. U ul më gjunjë dhe bëri një lutje të flaktë. Sonte u mendua do të jap një betejë të egër kundër armikut të dukshëm dhe të padukshëm. Ose do të fitoj  ose do ti humbas të gjitha mundimet. Sa më shumë ecte nata aq dhe flaka e dëshirës e digjte. Për një çast ndjeu që u përkul rrezitenca e tij dhe u tremb. Ata që infektojnë trupin me veprime mëkatare shkojnë në ferr, tha pothujse me zë të fortë. Pa provo nëse do të durosh në zjarrin torturues. Ndezi kandilin dhe vendosi gishtin në zjarr. Po flaka tjetër nuk e linte që të ndjente dhimbjen nga përvëlimi. Pasi u përvëlua gishti i parë, vendosi të dytin, të tretin... deri sa u gëdhi dogji pesë gishtat e dorës së tij. Ajo ndiqte fshehur betejën mbinjerëzore të shërbëtorit të Perëndisë dhe duke parë që digjte me këmbëngulje të gjitha gishtat e dorës njëri pas tjetërit, kaq shumë u trodnit, sa nga tmerri i saj dha shpirt. Miqtë e saj ndëkohë hynë pa pritur në shpellën e heremitit që të qeshnin me të. E gjetën jashtë duke u lutur. -          Mos vallë erdhi dje në mbremje ndonjë grua? Pyetën. -          Brenda është dhe po fle, u përgjigj ai. Hynë brenda dhe e gjetën të vdekur. -          Abba vdiq, thirrën të tmerruar. Ai atëhere zbuloi dorën e tij dhe ju tregoi gishtat. -          Pa  shikoni këtu se çfarë më bëri.. Por urdhëri i Zotit më mëson që të bëj mirë në vend të së keqes. Qëndroi mbi të u lut mbi trupin e pajetë dhe e ktheu sërish në jetë.