ΠΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ
Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης
Τους οκτώ τελευταίους μήνες ζούμε μια εθνική περιπέτεια. Στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου ο λαός παρασύρθηκε από υποσχέσεις γεμάτες λαϊκισμό και δημαγωγία. Υποσχέσεις που ήσαν εκ των πραγμάτων αδύνατο να υλοποιηθούν ακόμα και σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας. Έχουμε βέβαια σαν λαός την τάση να πιστεύουμε σε θαύματα, στον από μηχανής Θεό, στο νερό του Καματερού και σε πολλά άλλα τέτοια. Θα θυμάστε, πριν όχι πολύ καιρό που είχε παρουσιαστεί κάποιος κάτοχος ενός παλαιού ομολόγου, που ισχυριζότανε πως με αυτό θα έλυνε τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας. Το θέμα το είχαν πάρει τα ΜΜΕ και το είχαν ανεβάσει στην κορυφή. Όλα αυτά για ένα παλαιό ομόλογο, χωρίς καμία χρηματιστηριακή αξία παρά μόνο με κάποιο μικρό ενδιαφέρον από κάποιους συλλέκτες που αποτιμάται γύρω στο ένα ευρώ.
Έτσι δώσαμε την εξουσία, το τιμόνι της Ελλάδας, σε ένα κόμμα, προϊόν συγκόλλησης διαφόρων αριστεριστικών συνιστωσών με μία ποικιλία ιδεοληψιών σε ένα τοπίο θολό το οποίο με την πάροδο των μηνών σκοτείνιαζε όλο και πιο πολύ. Αποτελεί ίσως πανευρωπαϊκό ρεκόρ σε καιρό ειρήνης τόσης έκτασης οικονομική καταστροφή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Η οκτάμηνη αυτή περιπέτεια με τα πειράματα της κυβέρνησης Τσίπρα μας στοίχησε γύρω στα εννενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. 8600 ευρώ ανά κάτοικο ή κάπου 430 εκατομμύρια ευρώ για κάθε ημέρα που η κυβέρνηση Τσίπρα κρατούσε το τιμόνι. Εφτά μήνες απολάμβανε την εξουσία σαν ένα παιδί που εκστασιάζεται με τα νέα του παιχνίδια. Και όταν μετά τις εμφανίσεις του σε όλα τα σαλόνια της Ευρώπης άρχιζε να βαριέται, να ένα δημοψήφισμα σαν πυροτέχνημα. Και τώρα να μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, την στιγμή που αυτό ήταν το ότι χειρότερο στην βαριά λαβωμένη, οικονομικά και όχι μόνο, πατρίδα μας. Τα παιδία έπαιζε και παίζει.
Προσπαθώ να βαθμολογήσω την θητεία της κυβέρνησης Τσίπρα.
Αίσθηση εθνικής ευθύνης, τι βαθμό να βάλω; Αίσθημα λαϊκής ανασφάλειας, εδώ τι; Οικονομικά επιτεύγματα! Διαχείριση ρεύματος λαθρομεταναστών!
Καταπολέμηση ανεργίας! Ξένες επενδύσεις! Χειρισμός εθνικών θεμάτων! Αφήνω την βαθμολόγηση σε σας. Χαρακτηριστικό είναι και αυτό: Η υπηρεσιακή κυβέρνηση μέσα σε μία εβδομάδα κατόρθωσε να δώσει λύσεις σε προβλήματα που η κυβέρνηση Σούριζα δεν μπορούσε ή δεν ήθελε επιλύσει επί εφτά μήνες.
Τώρα ζητάει πάλι την ψήφο του ελληνικού λαού. Παρά το ότι ο Σύριζα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης και αποσύνθεσης, παρά τα αποτελέσματα του κυβερνητικού έργου, τα δημοσκοπικά ποσοστά του παραμένουν αρκετά ψηλά. Υπάρχει λοιπόν πιθανότητα να ξαναζήσουμε μία κυβέρνηση Τσίπρα - Σύριζα. Μία κυβέρνηση που δεν θα πιστεύει και κατά βάθος δεν θα θέλει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα όσα άλλα συμφώνησε και υπέγραψε.
Μία κυβέρνηση ενός χώρου που δεν πιστεύει στην ιδιωτική οικονομία, που δεν αισθάνεται την εθνική και κοινωνική ευθύνη της αποστολής της, που δεν ενδιαφέρεται η πανάρχαια κοιτίδα των Ελλήνων, ο τόπος σύμβολο που γέννησε την δημοκρατία και τις επιστήμες, αν αλλοτριωθεί από μερικά εκατομμύρια τριτοκοσμικών μουσουλμάνων.
Χρειάζεται να υπάρξει μια αλλαγή ηγέτη και κυβερνητικού σχήματος στην χώρα μας. Ένας πρωθυπουργός που να έχει την αίσθηση της ευθύνης των ενεργειών του απέναντι στον ελληνισμό και στην επιβίωση ενός ολόκληρου λαού. Που θα έχει την ωριμότητα, την πείρα, την γνώση και την θέληση να βγάλει την χώρα μας από την απελπιστική θέση που βρίσκεται. Ένα κυβερνητικό σχήμα που θα έχει γνώση, θέληση και όρεξη για πολύ δουλειά.
Γι’ αυτό θεωρώ επιβεβλημένο να υψώσουμε όσο μπορούμε το πιο ψηλό ανάχωμα, για να μην ξαναζήσουμε τον εφιάλτη των τελευταίων εφτά μηνών.
Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης
Τους οκτώ τελευταίους μήνες ζούμε μια εθνική περιπέτεια. Στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου ο λαός παρασύρθηκε από υποσχέσεις γεμάτες λαϊκισμό και δημαγωγία. Υποσχέσεις που ήσαν εκ των πραγμάτων αδύνατο να υλοποιηθούν ακόμα και σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας. Έχουμε βέβαια σαν λαός την τάση να πιστεύουμε σε θαύματα, στον από μηχανής Θεό, στο νερό του Καματερού και σε πολλά άλλα τέτοια. Θα θυμάστε, πριν όχι πολύ καιρό που είχε παρουσιαστεί κάποιος κάτοχος ενός παλαιού ομολόγου, που ισχυριζότανε πως με αυτό θα έλυνε τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας. Το θέμα το είχαν πάρει τα ΜΜΕ και το είχαν ανεβάσει στην κορυφή. Όλα αυτά για ένα παλαιό ομόλογο, χωρίς καμία χρηματιστηριακή αξία παρά μόνο με κάποιο μικρό ενδιαφέρον από κάποιους συλλέκτες που αποτιμάται γύρω στο ένα ευρώ.
Έτσι δώσαμε την εξουσία, το τιμόνι της Ελλάδας, σε ένα κόμμα, προϊόν συγκόλλησης διαφόρων αριστεριστικών συνιστωσών με μία ποικιλία ιδεοληψιών σε ένα τοπίο θολό το οποίο με την πάροδο των μηνών σκοτείνιαζε όλο και πιο πολύ. Αποτελεί ίσως πανευρωπαϊκό ρεκόρ σε καιρό ειρήνης τόσης έκτασης οικονομική καταστροφή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Η οκτάμηνη αυτή περιπέτεια με τα πειράματα της κυβέρνησης Τσίπρα μας στοίχησε γύρω στα εννενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. 8600 ευρώ ανά κάτοικο ή κάπου 430 εκατομμύρια ευρώ για κάθε ημέρα που η κυβέρνηση Τσίπρα κρατούσε το τιμόνι. Εφτά μήνες απολάμβανε την εξουσία σαν ένα παιδί που εκστασιάζεται με τα νέα του παιχνίδια. Και όταν μετά τις εμφανίσεις του σε όλα τα σαλόνια της Ευρώπης άρχιζε να βαριέται, να ένα δημοψήφισμα σαν πυροτέχνημα. Και τώρα να μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, την στιγμή που αυτό ήταν το ότι χειρότερο στην βαριά λαβωμένη, οικονομικά και όχι μόνο, πατρίδα μας. Τα παιδία έπαιζε και παίζει.
Προσπαθώ να βαθμολογήσω την θητεία της κυβέρνησης Τσίπρα.
Αίσθηση εθνικής ευθύνης, τι βαθμό να βάλω; Αίσθημα λαϊκής ανασφάλειας, εδώ τι; Οικονομικά επιτεύγματα! Διαχείριση ρεύματος λαθρομεταναστών!
Καταπολέμηση ανεργίας! Ξένες επενδύσεις! Χειρισμός εθνικών θεμάτων! Αφήνω την βαθμολόγηση σε σας. Χαρακτηριστικό είναι και αυτό: Η υπηρεσιακή κυβέρνηση μέσα σε μία εβδομάδα κατόρθωσε να δώσει λύσεις σε προβλήματα που η κυβέρνηση Σούριζα δεν μπορούσε ή δεν ήθελε επιλύσει επί εφτά μήνες.
Τώρα ζητάει πάλι την ψήφο του ελληνικού λαού. Παρά το ότι ο Σύριζα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης και αποσύνθεσης, παρά τα αποτελέσματα του κυβερνητικού έργου, τα δημοσκοπικά ποσοστά του παραμένουν αρκετά ψηλά. Υπάρχει λοιπόν πιθανότητα να ξαναζήσουμε μία κυβέρνηση Τσίπρα - Σύριζα. Μία κυβέρνηση που δεν θα πιστεύει και κατά βάθος δεν θα θέλει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα όσα άλλα συμφώνησε και υπέγραψε.
Μία κυβέρνηση ενός χώρου που δεν πιστεύει στην ιδιωτική οικονομία, που δεν αισθάνεται την εθνική και κοινωνική ευθύνη της αποστολής της, που δεν ενδιαφέρεται η πανάρχαια κοιτίδα των Ελλήνων, ο τόπος σύμβολο που γέννησε την δημοκρατία και τις επιστήμες, αν αλλοτριωθεί από μερικά εκατομμύρια τριτοκοσμικών μουσουλμάνων.
Χρειάζεται να υπάρξει μια αλλαγή ηγέτη και κυβερνητικού σχήματος στην χώρα μας. Ένας πρωθυπουργός που να έχει την αίσθηση της ευθύνης των ενεργειών του απέναντι στον ελληνισμό και στην επιβίωση ενός ολόκληρου λαού. Που θα έχει την ωριμότητα, την πείρα, την γνώση και την θέληση να βγάλει την χώρα μας από την απελπιστική θέση που βρίσκεται. Ένα κυβερνητικό σχήμα που θα έχει γνώση, θέληση και όρεξη για πολύ δουλειά.
Γι’ αυτό θεωρώ επιβεβλημένο να υψώσουμε όσο μπορούμε το πιο ψηλό ανάχωμα, για να μην ξαναζήσουμε τον εφιάλτη των τελευταίων εφτά μηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου