Ἀνεκπλήρωτο χρέος

Γράφει ἡ Μαρία Μπαλοδήμου*

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ κανείς τήν λέξη χρέος στήν Ἑλλάδα τά τελευταῖα χρόνια, δέν μπορεῖ παρά νά σκεφτεῖ δανειστές, περικοπές, λιτότητα, προαπαιτούμενα. Τό μυαλό μας ἕνα ἐθνικό χρέος ἀναγνωρίζει, σέ δισεκατομμύρια εὐρώ. Ἔτσι φτάσαμε νά γιορτάζουμε τήν ἐθνική ἐπέτειό μας, 75 χρόνια μετά τό ἔπος τοῦ '40 στά Βορειοηπειρωτικά βουνά, μέ καμάρι καί λεβεντιά, ἀλλά μέ τούς ἥρωές μας ἄταφους, σκορπισμένα ὀστᾶ στά χωράφια καί στούς πρόχειρους ὁμαδικούς τάφους,ἄκλαυτους ἀπό τούς συγγενεῖς, χωρίς νά τούς ἀνάψουμε κερί, νά τούς κάψουμε λιβάνι. Οἱ 7.976 στρατιῶτες πού ἔπεσαν ἡρωικά μαχόμενοι στή Βόρειο Ἤπειρο ζητοῦν ἀναγνώριση καί αἰωνίαἀνάπαυση στά ἡρωικά χώματα.

Παραμονές τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, στήν αἴθουσα τελετῶν τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου, ὁ πρώην Ὑπουργός Γεώργιος Σούρλας, παρουσίασε τό δεύτερο βιβλίο του γιά τό θέμα τῶν πεσόντων στό Ἔπος τοῦ '40, μέ τίτλο «Τό ἐθνικό χρέος πρός τούς ἄταφους ἥρωες τοῦ 1940» (ἐκδόσεις Λιβάνη). Ὁ κ. Σούρλας, ἐπί 8 ἔτη, προσπαθεῖ καί μέ τό πρῶτο βιβλίο του γιά τό ἴδιο θέμα, ἀλλά καί μέ ἐκστρατεῖες ἐνημέρωσης ἐδῶ, στήν Ἀλβανία καί τό ἐξωτερικό, νά πετύχει τήν δημιουργία στρατιωτικῶν νεκροταφείων τῶν ἡρώων μας στά μέρη τῆς Β. Ἠπείρου, ἐκεῖ ὅπου ἔπεσαν θυσιαζόμενοι.

Οἱ ἥρωές μας ἀκόμη περιμένουν. Στό ὕψωμα 731, τό ἐπονομαζόμενο «ἄλλες Θερμοπύλες» καί γύρω ἀπό τήν Τρεμπεσίνα. Στίς Βουλιαράτες μέ τούς 59 τάφους καί τά 150 ὀστεοφυλάκια, στόν ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Κλεισούρας μέ τούς πρόχειρα ἐνταφιασμένους στρατιῶτες μας. Λίγο πιό 'κεῖ, ἄλλοι 400 περιμένουν σέ ἕναν ὁμαδικό τάφο στά χωράφια. Στό Δέλβινο, στίς αὐλές τῶν Χειμαρριωτῶν, στά χωράφια καί τά ὑψώματα, περιμένουν... Ἀρωγοί στήν προσπάθεια, ἡ Ἕνωση Συγγενῶν Πεσόντων, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καί τῆς πολιτικῆς καί, φυσικά, οἱ Χειμαρριῶτες πού μέ ἀγωνία κραυγάζουν: «Ἐλᾶτε νά σᾶςδείξουμε τούς τάφους πού ἔχουμε ἐντοπίσει, ὅσο εἴμαστε ἀκόμη ἐν ζωῆ...». Στό μεταξύ, μιά πρώτη συμφωνία μέ τήν Ἀλβανία ἔχει ὑπογραφεῖ ἀπό τό 2009, ὑπό τήν ἀπειλή ὅτι ἡ Ἑλλάδα θά προβάλει βέτο στίς διαπραγματεύσεις γιά τήν ἔνταξή της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ἡ συμφωνία κυρώθηκε ἀπό τήν Ἀλβανική Βουλή τό 2010, ἡ Μεικτή Ἐπιτροπή συνῆλθε μία φορά τό 2012 καί ἔκτοτε δέν ὑλοποιήθηκε τίποτε. Τό ἐθνικό χρέος παραμένει.

Ὅμως, οἱ Χειμαρριῶτες γιά 74 χρόνια κάνουν τρισάγια στούς τάφους τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν πού ἐκεῖνοι ἔθαψαν, παρά τούς διωγμούς πού ὑπέστησαν καί γιά αὐτό. Στό πρόσωπο τῆς Ἑρμιόνης Μπρίγκου, τῆς «μάνας τῶν πεσόντων», τιμῶνται ὅλοι οἱ Χειμαρριῶτες πού δέν ξέχασαν τό χρέος τους καί δέν καταδέχτηκαν ποτέ νά κάνουν «ἀπόσβεση» μέ ὁποιοδήποτε ἀντάλλαγμα. Τό βιβλίο τοῦ κ. Σούρλα εἶναι ἀφιερωμένο στήν 83χρονη, σήμερα, Ἑρμιόνη Μπρίγκου, πού ζεῖ ἀπομονωμένη στόν οἰκισμό Βάνοβα τῆς Χειμάρρας,στούς πρόποδες τοῦ ὅρους Σκουτάρι. Ἐκεῖ, στήν αὐλή τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ, ὁ πατέρας της, Ἰωάννης Μπρίγκος, ἔθαψε 6 στρατιῶτες ἀπό τούς 14 πού φρόντιζε ἡ οἰκογένεια στίς μάχες τοῦ '40-'41. Ἡ κυρά- Ἑρμιόνη ἦταν τότε 9 χρονῶν. Παρά τήν ἡλικία της, καί τρόφιμα καί πυρομαχικά κουβάλησε, καί σκοπιά ἔκανε. Σήμερα, πού τά παιδιά της ἔχουν σκορπίσει, ζεῖ μέ τήν ἀνάμνηση αὐτῶν τῶν παλικαριῶν πού τά θεωρεῖ δικά της παιδιά καί τούς μιλᾶ ὁλημερίς. Ὁ πατέρας της φύτεψε ἀγριοαχλαδιές πάνω ἀπό τούς τάφους γιά νά μή φαίνονται καί ποτέ δέν ἀποκάλυψε στίς Ἀλβανικές Ἀρχές ποῦ βρίσκονταν, παρ' ὅλο πού πῆγε 5 φορές φυλακή καί ἐξορία. Μετά τόν θάνατό του, ἄφησε τά ὀνόματά τους, καί τό... χρέος γιά τήν φύλαξη τῶν τάφων, στήν κόρη του Ἑρμιόνη. Ἡ σεβάσμια γερόντισσα ταξίδεψε στήν Ἀθήνα γιά νά παρευρεθεῖ στήν ἐκδήλωση-ψήφισμα γιά τό ἀνεκπλήρωτο χρέος τοῦ «θάπτειν τούς νεκρούς». Μέ μαῦραροῦχα, ἄσπρα μαλλιά, λυτή καί πένθιμη ὅπως ὅλες οἱ Βορειοηπειρώτισσες, εἶπε δυό λόγια μεστά ἀπό σοφία καί τελείωσε μέ τή φράση: «αὔριο πρωί-πρωί γυρίζω στήν πατρίδα γιά νά πῶ στά "παιδιά" μου τί ἔγινε ἐδῶ καί νά τούς ἀνάψω τό καντήλι». Ἐκείνη ἐξυπηρετεῖ ἀκόμη τό χρέος πού ἀναγνωρίζει ὅτι ἔχει πρός τήν Πατρίδα. Ἐμεῖς τί κάνουμε;

πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΣΤΙΑ

Πηγή: http://www.himara.gr