25 Χρόνια από το πρώτο Αγιασμό των Υδάτων μετά την πτώση του kομμουνισμού! - 25 vjet nga Theofania e parë pas rrënies së diktaturës komuniste!

Sotir Bambulla Kryetar i parë i Këshillit të Kishës Ortodokse pas komunizmit
Μπάμπουλλας Σωτήριος πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά το Κομμουνισμό

Παπά Κώστα Κοτνάνη, από Πολένα Κορυτσάς, υπέστη τα πάντα από το άθεο κομμουνιστικό καθεστώς.
Papa Kosta Kotnani

25 vjet më parë pas rrënies së komunizmit u festua për herë të parë Uji i Bekuar. Një prej protagonistëve na rrëfen ato çaste të veçanta. ................................. Më 15 gusht 1990 bie këmbana e parë në Boboshticë të Korçës. Pesëmbëdhjetë gushti në Shën Maria bëheshe panair. Ishte manastir i shkatërruar nga ushtria dhe më vonë kooperativa e bëri stallë dhish. Unë gjithmonë mendoja se si do të hapen kishat. Më datën 14 thirra shokun tim Jovan Jocon dhe i shpreva mendimin, ai ra dakort. Mblodha ish nxënësit tim, Koço Xhoxhin, Thomaq Greçon, Fredi Niçon dhe u shtrova mendimin. Ata u gëzuan, më përqafuan, shkuan pastruan plehun në kishë dhe oborrin. Në mure kishte zhgaravitje me thëngjij. Thirrëm suvaxhiun Thoma Tashon, për lyerjen e tyre. Përgatitëm kandile prej vazo salce dhe i rradhitëm në vendin e Jodhimës. Thomaqi solli Ikonën e Tërëshenjtës, e vendosëm në të lartë. Në fshat u mor vesh dhe erdhën gjithë rinia dhe plot gra, muri ku kishim vënë ikonën, si për çudi, i ngjitëte monedhat si me magnet. Atë natë fjetëm atje. U flisja për Jisu Krishtin dhe Nënën e Zotit. Çast solem, djemtë i ranë këmbanës më datën 15 ora 7. Të gjithë të ardhurit kërcenin nga gëzimi. ''Zoti është me ne''. Me qindra njerëz nga fshati dhe qyteti morën pjesë duke  kënduar lutje. Anëtarët e partisë së fshatit ishin alarmuar duke njoftuar komitetin e Partisë dhe degën e brendshme. Në orën 20:00 vjen korrieri më lajmëron, të thërresin në Zyrë. Shkova. Zyra ishte mbushur, të gjithë komunistë dhe Sekretari i Partisë i kooperativës së Bashkuar Valter Çili. I përshëndeta ΄΄Mirëmbrëma΄΄, ata më panë sikur të isha qen. Sekretari më thotë:΄΄Ke shqetësuar me këto punë armiqësore, ti do shkosh në burg dhe djemtë do t ' i heqim nga puna.'' Me ton më thërret: -'' Ti nuk e di se mbi të gjitha është Partia!? -Kur u linda unë, - i thashë, s' kish Parti, në zemrën time kam Zotin. - Paratë që mblodhët ku i ke? Të rinjtë shtynë dritaren dhe Koço Xhoxhi u thërret: - Paratë i kam unë. Këtë e përsëritën të tjerët. Të gjithë nuk prisnin fjalët e të rinjve. Ata u shpërndanë. Më 17 gusht më thirrën në Komitet të Partisë. Sekretari i 2- të, Spirku, me ton thërret: - ''Ke qënë arsimtar, kështu i ke edukuar brezin e ri, të ardhmen e vendit''. Unë iu përgjigja: - ''Erdhi dora e Zotit, unë s'kam frikë''.Poshtë kam dy djemtë, kur i pa nga dritarja më tha: - ''Shiko këtë punë do ta shohim'', - ai u tremb. 18 gusht, shkova në Korçë. Me Jovan Jocon shkuam në familjen e ndritur që na hapi derën. Familja përbëhej nga motrat Marika, Dhimitra, kunata Franqi dhe nipi Kristaqi. U dhamë lajmin se në Boboshticë e hapëm kishën. Ju lumtë, – na thanë, - ty do të kemi komandant! Edhe familja tuaj do quhet ''Shtëpi e Stefanait''. Që atë ditë sollën shumë besimtarë. Të nesërmen njohëm një familje besimtare, Gavril Prifti me gruan Maria dhe djemtë Nikolla dhe Dhimitri. Nga këta mësova se në metalet punon një djalë, derdh kryqe dhe i shpërndan, quhet Jani Trebicka. Shkuam e takuam dhe e uruam për punën që bënte dhe në veçanti i thashë:- ''Ti të bëhesh prift''. Ai tha: ''Sa të vijë dita mua më kini të parin''. Tani me Janin lëviznim nëpër qytet për të peshkuar. Numri i besimtarëve rritej çdo ditë. Në Korçë kishin mbetur dy kisha, Mitropolia, që ishte kthyer Muzeu Mesjetar dhe Shëndëllia, që ishte kafene gjysma dhe pjesa tjetër çentral telefonik. Takoj shokun dhe kolegun Kiço Zguri e shumë besimtarë na uronin për hapjen e kishës në Boboshticë. Tani na duhet një prift.  Kiçoja tha: - këtu pranë kam bashkëfshatarin Kosta Kotnani, ja këtu dy rrugë më lart shkojmë - i thashë. Vajtëm në familje, trokitëm, doli nusja e Ilos, i thamë qëllimin, ajo me gëzim hapi derën. Papa Kosta po pinte kafenë, la filxhanin, i puthëm dorën, Kiço i tha: - Ky është Sotiri nga Boboshtica që hapi kishën. -Ju lumtë, ju lumtë, tani ta hapim e në Korçë. Unë i thashë: - Për këtë kemi ardhur me gjithë pleqësinë më këmbë më kini, E përqafova prapë, nusja na qërasi me karamele dhe raki sipas zakonit. Erdhi i biri, Iloja, me lot në sy na tha . - Sa u gëzova pa masë për lajmin e gëzuar, që na sollët. Unë i thashë:  - Do të bëhesh prift. Ai tha:  - Dardha nën dardhë do të bjerë. Kaluan muaj, 8 nëntor. Kryeministri Adil Çarçani ora 20 në televizion Iliria tha: -  Që sot e tutje feja është e lirë, - por populli kishte frikë nga sigurimsat. Më 6 janar 91 hapet kisha në Korçë. Takimet i bënim në familjen e motrave Cico. Rrobat e priftit  i përgatitën motrat, ishte data 5, një ditë para hedhjes së Kryqit. Kazanin prej inoksi e solli Mondi Bardhi. Kristaq Cico dhe Landi Çaushi me avanë inçizuan rënien e këmbanës  se s'kishin këmbanë. Jani Trebicka me shokët e tij përgatitën qendrën e zërit do ta merrnin në Pallati i Kulturës. Data 6. Çdo gjë ishte gati, zëri i avasë buçiste si këmbanë. Me mijëra njerëz u grumbulluan. Ilka e solli Papa Kostën dhe psalltin Andrea Velon. Mora fjalën unë. - ''Gëzuar Krishtlindjen! Gëzuar Shën Vasilin! Dhe sot gëzuar Ujët e Bekuara! Pas 43 vjet ateizëm, sot do të mbajmë ceremoninë e hedhjes së Kryqit këtu në Korçë. Për popullin e Korçës s'ka qënë e mbyllur kisha, muret e kishës kanë qënë njerëzit, toka ishte dyshemeja, qielli ishte kubeja. Jemi populli më i vjetër në botë që kemi përqafuar fenë e Krishterë, që në ardhjen e Apostoll Pavlit në shekullin e parë. Gjergj Kastrioti ka qënë mbrojtësi më i madh i Krishtërimit në Evropë. Në arteriet e korçarëve qarkullon gjaku i Kastriotëve . Populli i Korçës i festonte kremtet fetare duke shkuar kishë më kishë si në Drenovë, Boboshticë, Polenë e Voskopojë, Hoçisht, Kamenicë në gërmadhat e kishave. Festonim emrat duke shkuar shtëpi më shtëpi. Korça është Jerusalem i Shqipërisë. Çfarë predikon Ortodoksia ? 10 porositë Të duash perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd. Të nderosh prindërit. Të duash të afërmit tënd si veten tënde.Mos vrasësh. Mos vjedhësh. Të jesh i ndershëm. Jesu Krishti ka thënë: ''Unë jam drita e botës, ai që ecën pas meje nuk do të ecë në errësirë, por në dritën e jetës.'' Për ardhjen e Krishtit kanë shkrojtur Isaia, Jeremia, Jezekija nga lindja deri në ngjalljen e Zotit Krisht. Vula e krishtërimit është pagëzimi, të gjithë të pagëzohen, zbukuroni faqet e mureve me ikona, mos kini frikë.'' Dita e Ipapandisë Mbasi mbaruam meshimin e Ipapandisë në natyrë, kisha e Shën Marisë gërmadhë, shkuam në familjen e motrave Cico. U takuam si këshillë dhe dhamë mendime si të krijonim këshilla kishtare në gjithë Shqipërinë dhe pas këtyre krijimin e Këshillit të Përgjithshëm të kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë me qendër në Korçë deri në ardhjen e eksarkut Pr. Dok. Anastas Janullatos. Këshillin e parë e krijuam pas hedhjes së Kryqit. E quajtëm Shoqata ''Mbajtësit e Kryqit''. Në takim e mora unë përsipër të shkoja qytet më qytet bashkë me sportistin Landi Çaushi, sot i pagëzuar Kostandin. Më 6 shkurt 1991 mes një dimri me borë e ngrica u nisëm më 6 janar në Pogradec. Na priti Todi Jovani me shokë. E caktuam kryetar. Data 7 në Elbasan, kryetar Mark Kapedani. Data 8 në Tiranë. U vu Papa Gaqi dhe shkuam vizitë në një besimtar Koço Feshti në Tiranë e re, prapa Bllokut.  Ortodoksia merr mesazh nga Zoti. Unë, papa Gaqi, Petro Salçi sa kaluam stacionin e autobusit, morëm rrugën për te shtëpia e papa Gaqit duke kaluar në mes të dritave neon, përpara vjen një djalë i ri rreth moshës 15 vjeç. ai vjen drejt meje dhe më përqafon me shumë dashuri duke më thënë:'' Ju lumtë, rrugën që ke nisur Perëndia ju ndihmoftë, Partia ju ka ngrënë hakun duke prishur kishat dhe duke u hequr besimin''. Ne shtangëm në vend dhe thamë:'' Zoti është me ne''. Gjatë gjithë rrugës na dilte ajo skenë e çuditshme e Zotit. Ai më përqafoi si njeri, sa mbaroi mesazhin u zhduk. Data 9.2.1991 Në Durrës, në familjen e ndritur të Vangjel Plepit, na pritën me dashuri dhe mblodhi shumë besimtarë. Kryetar caktuam Vangjelin, besnik i ortodoksisë me mish e me shpirt, ashtu e gjithë familja. Data 11. Lushnjë dhe Fier. Në Lushnjë takuam Vangjel Katron dhe shumë besimtarë. Në familjen e arkimandritit mësuam historinë e tyre. Njëzëri zgjodhëm kryetar Vangjelin. Nga Lushnja në Fier mësuam se ndihmës – mjeku Marko Veshka pa dallim race ose fukarenj u shërben sikur i ka vëllezër e motra. E takuam në shtëpi. Na priti me shumë dashuri dhe me lot në sy nga gëzimi për hapjen e kishave. Na shpuri në një klub, thirri shokë besimtarë dhe Markon e zgjodhëm kryetar. Data 12 në Vlorë. Shkuam në shtëpinë e një kallugreje ngjitur me kishën e Shën Thodhrit ku vinin shumë besimtarë ndiznin kandile në brezat e kishës. Takuam Zonjë Margarita Strepin, gruaja e psalltit Gavril. Ajo na ftoi në shtëpi ku thirri shumë besimtarë. Kryetare vunë Margaritën. Data 13 janar. Në Gjirokastër takova djemtë e priftit, Sotir dhe Stefan Duka. Në shtëpi mblodhi besimtarë dhe krijuam këshillin me kryetar Sotir Dukan. Data 14. 2. 91 U kthyem në Korçë. Më 16 .2 .91 shkova në familjen Cico mbushur me besimtarë. Kur më panë u shkëlqyen sytë, të gjithë njëzëri: - Si dole Sotir? - ''Shumë mirë, i krijova këshillat dhe adresat ja ku i kini. Tani na del detyrë të marim Shëndëllinë, ta kthejmë në kishë, të meshojmë kur të mbledhim këshillin e përgjithshëm. Nesër do të shkoj në komitetin e qytetit, do bëj kërkesë për Shëndëllinë. Në Komitetin e Partisë do kërkoj të na kthehet Mitropolia.'' Kërkesat i bëmë më datën 17 Shkurt dhe përgjigjen na e dhanë më 10 Mars. Na u dha kisha e Shëndëllisë. E kthyem nga kafene në kishë funksionale. Tani ishim përgatitur. Kishës nuk i mungonte asgjë. Përsëri u takuam me të gjithë besimtarët dhe u thashë: -         Data 17 mars është e dielë, më parë bëjmë meshën pastaj në Pallati i Kulturës do të zhvillojmë mbledhjen. Më 15 bëmë telegramet, më datën 16 arritën delegatët. Unë, Grigor Mulla, Jani Trebicka i pritëm. Data 17 meshuan të gjithë klerikët. Pasdite shkuam në Pallati i Kulturës. Çast solem. Mbajta fjalën e rastit për punët e bëra, folën dhe delegatët. Pas fjalimit filloi zgjedhja e këshillit të përgjithshëm të Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë si më poshtë: 1. Sotir Bambulla kryetar, mësues matematike – fizike 2. Vangjel Çapi sekretar i përgjithshëm inxhinier 3. Ilia Mërtiri sekretar për Tiranën mjek 4. Papa Kristo Raci si përfaqësuese arhijeratik 5. Papa Kosta Kotnani anëtar 6. Vangjel Xoxe Dhiak anëtar Qendra e kishës Orthodhokse Autoqefale në Korçë deri në ardhje të Fortlumturisë Kryepiskopit tone të dashur Anastasit si eksark. Kryepiskopi ynë është bekimi më i madh për Kishën Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë. Ky pra është shkurt historiku i fillimit të funksionimit të  kishave ashtu si para mbylljes së tyre   Sotir Bambulla Mësues Matematike (sot 86 vjeç)  burimi

25 χρόνια πριν τελέστηκε η τελετή του Αγιασμού των Υδάτων , των Θεοφανίων, στην Κορυτσά, μετά την πτώση του Κομμουνισμού. Ήταν και η πρώτη ορθόδοξη τελετή στην Αλβανία. Ένας από τους ανθρώπους που ήταν πρωταγωνιστής μας διηγείται εκείνες τις στιγμές. Το βίντεο τραβήχτηκε από έναν Έλληνα Θεολόγο από την Φλώρινα.   .............. Στις 15 Αυγούστου του 1990 χτύπησε η πρώτη καμπάνα στην Μπομποστίτσα Κορυτσάς. Τον Δεκαπενταύγουστο και κατά την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό γινόταν πανηγύρι και φυσικά αυτό πριν την δικτατορία. Στο μέρος αυτό κάποτε υπήρχε ένα Μοναστήρι το οποίο είχε καταστραφεί από το στρατό και αργότερα ο συνεταιρισμός το είχε μετατρέψει σε στάβλο για τα γίδια. Εγώ πάντοτε σκεφτόμουν πως θα άνοιγαν ξανά οι εκκλησιές. Στις δεκατέσσερις, παραμονή, φώναξα τον φίλο μου Γιοβάν Γιότσο και του εξέφρασα τις σκέψεις μου, αυτός συμφώνησε. Μάζεψα τους μαθητές μου τον Κότσο Τζότζη, τον Θωμά Γρκέτσιο, τον Φρέντι Νίτσο και τους ενημέρωσα. Αυτοί χάρηκαν και με αγκάλιασαν, πήγαν και καθάρισαν την κοπριά στο ναό και την αυλή γύρω από το ναό. Στο τοίχο είχε διάφορες μουντζούρες από κάρβουνα. Φωνάξαμε τον τεχνίτη Θωμά Τάσιο για να τα βάψει. Προετοιμάσαμε καντήλια από διάφορα βάζα σάλτσας, και τα βάλαμε στην σειρά στο μέρος που ξεκινούσε το Άγιο Βήμα. Ο Θωμάς έφερε μια εικόνα της Παναγιάς, τη βάλαμε ψηλά. Στο χωριό μαθεύτηκε η είδηση και  ήρθαν όλοι οι νέοι και πολλές γυναίκες, ο τοίχος όπου είχαμε βάλει την εικόνα, ως εκ θαύματος κολλούσε κάθε κέρμα (αλβανικά) αλουμινίου. Εκείνη την νύχτα κοιμηθήκαμε εκεί. Τους μιλούσα για τον Ιησού Χριστό  και την Μητέρα του Θεού. Μοναδική στιγμή, τα παιδιά χτύπησαν την καμπάνα στις 15 και ώρα 7 το πρωί. Όλοι οι παρευρισκόμενοι χοροπηδούσαν από την χαρά. «Ο Κύριος είναι μαζί μας» Εκατοντάδες κάτοικοι του χωριού και στην πόλη έλαβαν μέρος στην προσευχή.. Τα μέλη του κόμματος στο χωριό είχαν ταραχθεί και ειδοποίησαν το Κομματικό Συμβούλιο και τις μυστικές υπηρεσίες. Στις 8:00 μ.μ έρχεται ο κομματικός αγγελιοφόρος να μου πει να παρουσιαστώ στα γραφεία. Πήγα. Το γραφείο ήταν γεμάτο, όλοι οι κομμουνιστές και ο Γραμματέας του Κόμματος του δικού μας συνεταιρισμού, Βαλτέρ Τσίλη. Τους χαιρέτησα και εκείνοι με κοιτούσαν λες και ήμουν σκύλος. Ο γραμματέας μου είπε: «Ανησυχούμε για τις εχθρικές αυτές πράξεις. Εσύ θα πας στην φυλακή και τα παιδιά σου θα φύγουν από την δουλειά.». Μου φωνάζει δυνατά. -         Εσύ δεν το ξέρεις πως πάνω απ’ όλα είναι το Κόμμα! -         Όταν γεννήθηκα εγώ – του απάντησα- δεν υπήρχε Κόμμα, στην καρδιά μου έχω τον Θεό. -         Τα χρήματα που μαζεύτηκαν που είναι? Οι νέοι που άκουγαν από το παράθυρο το άνοιξαν, και ο Κότσο Τζότζι φώναξε: Τα λεφτά τα έχω εγώ. Το ίδιο επανέλαβαν και οι άλλοι. Εκείνοι έφυγαν. Στις 17 Αυγούστου με φώναξαν στα Κεντρικά του Κόμματος ο β’ γραμματέας Σπύρκου μου φώναζε: «Ήσουν δάσκαλος, αυτά έμαθες στην νέα γενιά, το μέλλον του τόπου». Εγώ του απάντησα: «Ήρθε το χέρι του Θεού , εγώ δεν φοβάμαι». Κάτω έχω τα δύο παιδιά μου, όταν τους είδα από το παράθυρο μου είπε: « Κοίταξε θα το δούμε αυτό το θέμα». Μάλλον τρόμαξε. 18 Αυγούστου, πήγα στην Κορυτσά μαζί με το Γιοβάν Γιότσο και πήγαμε σε μία φωτισμένη οικογένεια που αποτελούνταν από τις αδερφές Μαρίκα, Δήμητρα, την Φράνκι και τον εγγονό Χρηστάκη. Τους δώσαμε την είδηση πως στην Μπομποστίτσα ανοίξαμε την εκκλησία. Συγχαρητήρια, μας είπαν, εσένα θα σε έχουμε αρχηγό!. Και οι οικογένεια σου από δω και μπρός θα ονομάζεται «του Στεφάνου». Από εκείνη την ημέρα έφεραν πολλούς πιστούς. Την επόμενη εμείς γνωρίσαμε μια άλλη οικογένεια πιστών, αυτό του Γαβριήλ και της Μαρία Πρίφτη και τα δύο τους αγόρια Νικόλα και Δημήτρη. Από αυτούς έμαθα πως υπάρχει ένας νεαρός που δουλεύει στα χυτήρια, ετοιμάζει σταυρούς και τα μοιράζει, ονομάζεται Ιωάννης Τρεμπίτσκα. Πήγαμε και τον συναντήσαμε και τον συγχαίραμε  για την καλή δουλειά  του και χώρια του είπα – «Εσύ να γίνεις ιερέας». Αυτός είπε: «Μέχρι να έρθει εκείνη ημέρα, γιατί εγώ θα είμαι ο πρώτος». Τώρα με τον Ιωάννη πηγαίναμε στην πόλη για να «ψαρέψουμε» πιστούς. Ο αριθμός των πιστών αυξάνονταν κάθε μέρα. Στην Κορυτσά είχαν απομείνει μόνο δύο ναοί αυτό της Μητροπόλεως και του Προφήτη Ηλία, που ήταν το μισό καφενέ και το άλλο μισό τηλεφωνικό κέντρο. Συνάντησα των φίλο και συνάδερφο Κίτσο Ζγκούρη και πολλοί πιστοί μας εύχονταν για την λειτουργία του ναού στην Μπομποστίτσα. Τώρα χρειαζόμασταν έναν ιερέα. Ο Κίτσιο είπε πως εκεί κοντά βρισκόταν ένας συγχωριανός του ο παπά Κώστα Κοτνάνη, να εκεί δύο στενά πιο πάνω, πήγαμε. Χτυπήσαμε την πόρτα μας υποδέχτηκε μια οικογένεια, η σύζυγος του Ηλία, της είπαμε για του σκοπούς μας και εκείνη με χαρά άνοιξε την πόρτα. Ο παπά Κώστας έπινε τον καφέ, άφησε το φλιτζάνι, του πήραμε την ευχή. Ο φίλος μου του είπε: -         Αυτός είναι ο Σωτήρης από την Μπομποστίτσα που άνοιξε την εκκλησία. -         Μπράβο, μπράβο, τώρα να το ανοίξουμε και στην Κορυτσά.  Εγώ του είπα: -         Για το λόγο αυτό είμαστε εδώ, μαζί με το συμβούλιο είμαστε όρθιοι. Τον αγκάλιασα πάλη, η νύφη μας κέρασε καραμέλες και ρακί, όπως θέλει η παράδοση. Ήρθε ο υιός του ο Ηλίας, και με δάκρια στα μάτια μας είπε. -         Χάρηκα πολύ για την χαρμόσυνη είδηση που μας δώσατε. Του είπα: Θα γίνεις ιερέας. Μου απάντησε πως το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Πέρασαν μήνες. 8 Νοεμβρίου. Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Αντίλ Τσαρτσάνη από της 8 μμ στη τηλεόραση είπε: -         Από σήμερα και μπρός η πίστη είναι ελεύθερη – αλλά ο λαός φοβόταν την μυστική υπηρεσία. Στις 6 Ιανουαρίου 91 λειτούργησε η εκκλησία στην Κορυτσά. Τις συναντήσεις τις κάναμε στις αδερφές Τσίτσο. Τα ρούχα του ιερέα τα ετοίμασαν οι αδερφές, ήταν 5 του μηνός, μια μέρα πριν τα Θεοφάνεια. Το ανοξείδωτο καζάνι  το έφερε ο Μόντι Μπάρδι. Ο Χρηστάκη Τσίτσο και ο Λάντι Τσαούση με το γουδοχέρι έγραψαν με κασετόφωνο ήχους καμπάνας γιατί δεν είχαμε. Ο Ιωάννης Τρεμπίτσκα μαζί με τους φίλους του έφεραν ένα μικρόφωνα και ηχοσύστημα το οποίο το πήραν από το Κέντρο Πολιτισμού. 6 Ιανουαρίου. Όλα ήταν έτοιμα, ο ήχος της καμπάνας «γουδοχέρι» ακουγόταν δυνατά. Χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν. Ο Ηλία έφερε τον παπά Κώστα και τον ψάλτη Ανδρέα Βέλο. Έλαβα το λόγο: -         «Χρόνια πολλά, να χαιρόμαστε τα Χριστούγεννα και την γιορτή του Αγίου Βασιλείο! Και σήμερα  Χρόνια πολλά για τα Θεοφάνεια! Μετά από 43 χρόνια αθεϊσμού, σήμερα τελούμε την τελετή του αγιασμού των υδάτων εδώ στην Κορυτσά. Για το λαό της Κορυτσάς η εκκλησία δεν είχε κλείσει, οι τοίχοι της εκκλησίας ήταν οι άνθρωποι, η γη ήταν το πάτωμα και ο ουρανός ο τρούλος. Είμαστε ο λαός που πριν απ’ όλους αγκάλιασε το χριστιανισμό. Από την πρώτη άφιξη του Αποστόλου Παύλου κατά το Α’  αιώνα. Ο Γεώργιος Καστριώτης ήταν υπερασπιστής του χριστιανισμού στην Ευρώπη. Στις φλέβες των κορυτσαίων υπάρχει το αίμα του Καστριώτη. Ο λαός της Κορυτσάς γιόρταζε τις θρησκευτικές εορτές, πηγαίνοντας στις εκκλησιές, όπως στο Δρένοβο, Μπομποστίτσα, Πολένα, Μοσχόπολη, Χότσιστα και Καμενίτσα όπου προσκυνούσαν τα ερείπια των ναών. Γιορτάζαμε τα ονομαστήρια μας, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Η Κορυτσά είναι τα Ιεροσόλυμα της Αλβανίας. Τι όμως μας διδάσκει η Ορθοδοξία; Τις δέκα εντολές. Να αγαπάς το Θεό με όλη την δύναμη της καρδιάς σου και με όλη την ψυχή σου. Να τιμάς τους γονείς σου. Να αγαπάς το πλησίον σου ως εαυτόν. Να μην σκοτώνεις. Να μην κλέβεις. Να είσαι τίμιος. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου, αυτός που περπατά πίσω μου δεν περπατά στο σκοτάδι αλλά στο φως της ζωής». Για το ερχομό του Χριστού έγραψαν ο Ησαΐας, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ από την γέννηση μέχρι και την Ανάσταση του Κυρίου ημών Χριστού. Η σφραγίδα του χριστιανισμού είναι η βάπτιση, όλοι να βαπτιστούν, κοσμείστε τους τοίχους της οικίας σας με εικόνες και μην φοβάστε» Ημέρα της Υπαπαντής. Αφού τελειώσαμε την Λειτουργία κατά την Υπαπαντή στην φύση, γιατί ο ναός της Θεοτόκου ήταν ερείπιο, πήγαμε στις αδερφές Τσίτσο. Συναντηθήκαμε ως επιτροπή και εκφράσαμε ιδέες για το πώς θα δημιουργούσαμε εκκλησιαστικές επιτροπές, συμβούλια σε όλοι την Αλβανία και μετά από αυτό την δημιουργία ενός Γενικού Συμβουλίου της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας  με κέντρο την Κορυτσά μέχρι τον ερχομό ως έξαρχο του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Την πρώτη επιτροπή την δημιουργήσαμε μετά τα Θεοφάνια, και την ονομάσαμε, «Σταυρό – Φόροι» αυτοί που κουβαλούν Σταυρό. Κατά την συνάντηση ανέλαβα να πάω από πόλη σε πόλη μαζί με τον αθλητή  Λάντι Τσαούση, σήμερα βαπτισμένος Κωνσταντίνος. Στις 6 Φεβρουαρίου 1991 μέσα του χειμώνα με χιόνα και παγωνιά, ξεκινήσαμε για το Πόγραδετς. Μας υποδέχθηκε ο Τόντι (Θεόδωρος) Γιωβάνη και οι φίλοι του. Τον καθορίσαμε ως πρόεδρο. Στις 7 του μηνός στο Ελμπασάν εκλέξαμε πρόεδρο τον Μάρκ Καπεντάνι. Στις 8 στα Τίρανα. Πρόεδρος επιτροπής ο Παπά Γκάκη και πήγαμε για επίσκεψη σ’ ένα πιστό με το όνομα Κότσιο Φέστη στα νέα Τίρανα, πίσω από το μπλόκ. Η Ορθοδοξία λαμβάνει μήνυμα από τον Θεό. Εγώ  ο παπά Γκάκη, ο Πέτρο Σάλτση περάσαμε από τα ΚΤΕΛ, πήραμε το δρόμο για το σπίτι του παπά Γκάκη περνώντας από το δρόμο που φωτιζόταν από νέον, όταν μπροστά μας εμφανίστηκε ένας νεαρός περίπου 15 χρονών, αυτός έρχεται προς εμένα, με αγκαλιάζει με αγάπη λέγοντας: Μπράβο για το δρόμο που έχετε ξεκινήσει Ο Θεός να σας βοηθήσει, το Κόμμα σας χρωστάει καταστρέφοντας τους ναούς και αφαιρώντας   το δικαίωμα να πιστεύεται. Εμείς μείναμε και είπαμε «Ο Θεός είναι μαζί μας.  Κατά όλη την διαδρομή σκεφτόμασταν την παράξενη αυτή σκηνή του Θεού. Γιατί αφού με αγκάλιασε εξαφανίστηκε. Στις 9 2 1991. Στο Δυρράχιο, στην φωτισμένη οικογένεια του Βαγγέλη Πλέπη, μας υποδέχτηκαν με αγάπη και μάζεψε πολλούς πιστούς. Ως πρόεδρο εκλέξαμε τον  Βαγγέλη, πιστός στην Ορθοδοξία μέχρι θανάτου, όπως και όλη η οικογένεια του. Στις 11. Λούσνια και Φιέρι, Στην Λούσνια συναντήσαμε τον Βαγγέλ Κάτρο και πολλούς πιστούς. Στην οικογένεια του αρχιμανδρίτη μάθαμε την ιστορία τους. Ομόφωνα εκλέξαμε τον Βαγγέλη. Από την Λούσνια στο Φιέρι μάθαμε πως ο βοηθός γιατρού Μάρκο Βέσκα χωρίς να διαχωρίζει κανέναν βοηθούσε τους πάντες σαν να τους είχε αδέρφια. Τον συναντήσαμε στο σπίτι μας υποδέχτηκεμε πολύ αγάπη κι δάκρια στα μάτια από την χαρά για την επαναλειτουργία των εκκλησιών. Μας πήγε σε ένα καφενέ, φώναξε φίλους πιστούς και ο Μάρκος έγινε πρόεδρος. Στις 12 στην Αυλώνα. Πήγαμε στο σπίτι μιας καλόγριας δίπλα από το ναό του Αγίου Θεοδώρου όπου πήγαιναν πολλοί πιστοί και άναβαν καντήλι στους τοίχους της εκκλησίας. Συναντήσαμε την κ Μαργαρίτα Στρέπη η γυναίκα του ψάλτη Γαβριήλ. Αυτή μας κάλεσε στο σπίτι και φώναξε πολλούς πιστούς. Ως πρόεδρο εκλέξαμε την Μαργαρίτα. Στις 13 Ιανουαρίου. Στο Αργυρόκαστρο συνάντησα τα παιδιά του Ιερέα Σωτήρη και Στεφάν Ντούκα. Στο σπίτι συγκέντρωσε τους πιστούς και δημιουργήσαμε το συμβούλιο με πρόεδρο Σωτήρη Ντούκα. Στις 14.2.91 επιστρέψαμε στην Κορυτσά. Στις 16 πήγα στην οικογένεια Τσίτσο και το σπίτι ήταν γεμάτο πιστούς. Όταν με είδαν έλαμψαν τα μάτια τους, και ομόφωνα ρώτησαν: - Πως τα πήγες Σωτήρη; -         Πάρα πολύ καλά, δημιούργησα τα εκκλησιαστικά συμβούλια και ορίστε τις διευθύνσεις. Τώρα έχουμε ένα καθήκον, να πάρουμε το Προφήτη Ηλία να το μετατρέψουμε σε εκκλησία, να λειτουργήσουμε όταν και θα μαζέψουμε το Γενικό Συμβούλιο. Αύριο θα πάμε στην κεντρική διοίκηση και να κάνω αίτηση για το Προφήτη Ηλία. Στα Κεντρικά του Κόμματος θα ζητήσω και την Μητρόπολη. Τις αιτήσεις τις κάναμε στις 17 Φεβρουαρίου και την απάντηση την πήραμε στις 10 Μαρτίου. Μας έδωσαν το Προφήτη Ηλία. Από καφενέ το κάναμε εκκλησία. Τώρα ήμασταν έτοιμοι. Στην εκκλησία δεν έλειπε κάτι. Ξανά συναντήσαμε όλους τους πιστούς και τους είπα: -         Στις 17 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή, πρώτα θα κάνουμε την Θεία Λειτουργία και μετά το Συνέδριο στο Πολιτιστικό Κέντρο. Στις 15 κάναμε τα τηλεγραφήματα, στις 16 έφτασαν οι απεσταλμένοι, οι εκπρόσωποι. Εγώ, ο Γρηγόρης Μούλλα, ο Ιωάννης Τρεμπίτσκα τους υποδεχτήκαμε. Στις 17 λειτούργησαν όλοι οι κληρικοί. Απόγευμα πήγαμε στο Πολιτιστικό Κέντρο, Μοναδική στιγμή, Ξεφώνισα λόγο για το τι έκανα και μίλησαν έπειτα οι εκπρόσωποι. Μετά τους λόγους ξεκίνησαν οι εκλογές για το Γενικό Συμβούλιο της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας με αποτέλεσμα τα παρακάτω: 1.   Μπάμπουλλας Σωτήριος, πρόεδρος, μαθηματικός, 2.   Βαγγέλης Τσάπη γενικός γραμματέας, μηχανικός, 3.   Ηλία Μερτίρη γραμματέας για τα Τίρανα, γιατρός 4.   Παπά Χρήστο Ράτση αρχιερατικός εκπρόσωπος. 5.   Παπά Κώστα Κοτνάνη μέλος, 6.   Βαγγέλη Τζότζε Διάκονος, μέλος. Το κέντρο του Συμβουλίου και της Ορθόδοξης Εκκλησία θα ήταν η Κορυτσά μέχρι και τον ερχομό του αγαπητού μας Αρχιεπισκόπου Αναστασίου ως έξαρχος. Ο Αρχιεπίσκοπος μας είναι και η μεγαλύτερη ευλογία για την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Αυτά είναι συνοπτικά τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην αρχή της επαναλειτουργίας των ναών μας όπως και πριν το κλείσιμο τους. Μπάμπουλλας Σωτήριος. Έλλην εξ Μπομποστίτσης Κορυτσάς Μαθηματικός. (ετών 86)