Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Σαν σήμερα… 25 χρονια πριν…. Στην αγωνία ζωής για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ



Σαν σήμερα, 25 χρόνια πριν, βρέθηκα στην Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα. Η ομάδα των 6 για την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, (μόλις πριν δύο μέρες ο Γιώργος Μπούκας, ένας εκ΄τους έξι, είχε βαπτίσει την οργάνωση που γεννιόταν με το όνομα αυτό) είχε αποφασίσει να ενημέρωνε την πρεσβεία μας στα Τίρανα, αλλά, δεν είχε αποφασίσει συγκεκριμένα, ούτε πότε, ούτε πώς και ούτε ποιος. Εγώ βρέθηκα στα Τίρανα για οικογενειακούς λόγους και έκανα σχεδόν στα κουτουρού ένα τηλέφωνο.(Για ένα τηλεφώνημα έπρεπε να περίμενες στην ουρά στις καμπίνες του ΟΤΕ) Είπα απλώς το όνομά μου και ότι αν ήταν δυνατόν να επισκεπτόμουν την Πρεσβεία εκείνη την ημέρα. Δεν είπα το σκοπό, σίγουρος ότι η απάντηση θα ήταν αρνητική. Προς την απερίγραπτη έκπληξή μου, από την άλλη άκρη του τηλεφώνου λες και με περίμεναν. Μου ζήτησαν να πάω αμέσως. Πήγα … Έξω από την πρεσβεία της Ελλάδας ήταν συγκεντρωμένη μια λαοθάλασσα μπροστά σε μια τρύπα τοίχου. Ο καθένας με τα επιχειρήματά του έλπιζε σε μια βίζα. Η τρύπα, πιθανόν να ήταν ανοιχτή από τον Ιούλιο του 1990, όταν οι Αλβανοί εισέβαλλαν στις δυτικές πρεσβείες . Όλοι προσπαθούσαν να περάσουν την τρύπα εμποδίζοντας ο ένας τον άλλο. Άκουσα έναν άντρα ψηλό με μουστάκι και γυαλιά να φωνάζει το όνομά μου, αλλά κανείς δεν άνοιγε δρόμο. Ούτε η προσπάθεια δυο ανδρών της πρεσβείας ήταν εύκολη. Πέρασα σχεδόν πάνω από τα κεφάλια του πλήθους.
Όταν μπήκαν στο γραφείο πρόσεξα ότι τίποτε, ούτε μαλλιά, ούτε μπουφάν ούτε παπούτσια, ούτε ακόμα και τα πανταλόνια ήταν ισάξια της αποστολής μου. Αν και φορούσα τότε ελληνικά ρούχα και παπούτσια, είχαν όλα στραπατσαριστεί από το πέρασμα στο πλήθος.
Τέλος, ο συνομιλητής μου, ήταν ο Νίκος Κανέλλος. Κρυφά προσπαθούσε να με διαβάσει και να βρει τρόπο να με καταβάλλει. Κι εγώ έκανα το ίδιο. Ήθελα να διαβάσω τις προθέσεις του. Μου είπε άμεσα ότι γνώριζαν την προσπάθειά μας και ότι η Αθήνα είχε άλλη άποψη. Να ενταχθούμε στο Δημοκρατικό Κόμμα και ότι έπρεπε να επικοινωνούσα με τον Νίκο Μπαλκόνι…. Κούνησα το κεφάλι αρνητικά. Είπα ότι αυτό θα ήταν λάθος κίνηση. Απέφυγα όμως την επιμονή του Κανέλου, λέγοντας ότι θα το συζητούσα με τους υπόλοιπους της ομάδας και ότι δεν είχα εξουσιοδότηση. Την ίδια μέρα ενημέρωσα την εξάδα. Ήταν όλοι ομόφωνα, κατά….
Τρεις μέρες αργότερα, στις 11 Γενάρη, στην συνάντηση όλων των ομάδων δράσης στη Δερβιτσάνη , μέρα η οποία για άλλους λόγους καθιερώθηκε ως ιδρυτική, (την ημέρα αυτή θα ήταν στα Τίρανα ο Έλληνας πρωθυπουργός, κ Μητσοτάκης και εμείς θέλαμε να δίναμε το δικό μας μήνυμα στην Ελλάδα. – Δυστυχώς όμως, η Πρεσβεία μας, κινήθηκε στα δικά της σχέδια.), ακούσαμε τη θέση αυτή της Πρεσβείας από τον κύριο Μπαλκόνι. 
Στις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι και τις εκλογές η Ελλάδα βρήκε και άλλους υποστηρικτές της ιδέας της, μεταξύ αυτών και τον δεύτερο πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κύριο Κυριαζάτι. Μια από τις ίδιες μέρες στη Δερβιτσάνη εμφανίστηκε ο Γκραμόζ Πάσκο, υψηλόβαθμο στέλεχος τότε του Δ. Κόμματος Αλβανίας, ο οποίος, εξ΄ονόματος της ελληνικής κυβέρνησης, έκανε έκκληση στους Έλληνες να ενωθούν με το Δημοκρατικό Κόμμα. Είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος….. 
Η Αθήνα δεν στήριξε τον εκλογικό αγώνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. ΟΙ Έλληνες βορειοηπειρώτες, στις εκλογές της 31 Μαρτίου 1991, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνισμού ως εθνική μειονότητα, έστειλαν στην Αλβανική Βουλή 5 δικούς τους βουλευτές μεταξύ των 250 και ήταν το τρίτο και ρυθμιστικό κόμμα στην αλβανική πολιτική.
Η Ελλάδα αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τους βουλευτές των Ελλήνων στις 25 Απριλίου και αφού οι πέντε είχαν δείξει εμπράκτως ότι ήταν η σθεναρή φωνή των Ελλήνων και του Ελληνισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια: