|
Του Παναγιώτη Μπάρκα,
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΕΜΑ 01.02.2016
Προχθές συνελήφθη ο Σπύρος
Ξέρας αλβανικής και ελληνικής υπηκοότητας και ελληνικής εθνικότητας, τέως
βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην Υπουργός στην τελευταία
κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσια. Σήμερα, (δλδ χθές) το πρωτοδικείο Τιράνων
δέχτηκε την πρόταση της εισαγγελίας και αποφάσισε η εκδίκασή του Ξέρα να
γίνει όντας εκείνος κρατούμενος στη φυλακή.
Ναι, αληθεύει, ότι η φυλάκισή του είχε έντονο απόηχο και είναι πολύ λογικό. Μετά από 23 χρόνια, όταν φυλακίστηκε ο Φάτος Νάνο, (χωρίς να αναφερθούμε στα πρώην μέλη του Πολίτ Μπυρό), είναι το δεύτερο υψηλόβαθμο κρατικό στέλεχος που καταλήγει πίσω από τα κάγκελα. Εκ΄ πρώτης όψεως η πράξη αυτή φαίνεται ότι εξυπηρετεί στο μέγιστο τη δηλωμένη υπόθεση για την πάταξη της κρατικής διαφθοράς. Τα μηνύματα που φέρει η μέχρι τώρα εμπειρία μηνύουν ότι επιδιώκεται ώστε η υπόθεση να τραφεί με θύματα και με κρίκους που δεν αποτελούν μέρος του πραγματικού εγκεφάλου στο σύστημα διαφθοράς, (δηλαδή, να τραφεί με κρίκους που δεν μπορούν να προκαλέσουν το φαινόμενο ντόμινο, ή έκρηξη), με φαπτόμενες με το σύστημα αυτό και που δεν μπορεί να παράγουν αντίσταση λόγω της καταγωγής. Δύο στιγμές που απορρέουν από τη διαδικασία στην απόφαση του πρωτοδικείου Τιράνων για τη φυλάκιση του Ξέρα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, - το γεγονός ότι για περισσότερο από ένα χρόνο ανακρίσεων ο Ξέρας δεν εκλήθη στην εισαγγελέα για να καταθέσει ούτε μια φορά και ότι εκείνος είχε όλες τις δυνατότητες να απομακρύνονταν εκτός χώρας για να απόφευγε τη δυσμενή αυτή θέση, όπως έχουν πράξει πολλοί άλλοι κρατικοί λειτουργοί, αλλά τον συλλάβανε έξω από το σπίτι του όταν μόλις είχε επιστρέψει από την Ελλάδα, -δημιούργησαν προηγούμενο που προδικάζει και την έκβαση της δίκης, που μόλις άρχισε. Σε σχέση με την τελευταία διαπίστωση επιβεβαιώθηκε και μια φορά ότι το να είσαι Έλληνας μειονοτικός και σε υψηλές κρατικές θέσεις αποτελεί μεγάλο ρίσκο, διότι πληρώνεις για άλλους και για εκείνο που είσαι, περισσότερο απ΄ αυτό που κάνεις. Στην ιστορία του, αρχίζοντας από τις κυβερνήσεις του Ζώγκου, ιδιαίτερα κατά την κομμουνιστική περίοδο, αλλά και κατά την μεταπολίτευση, η ελληνική μειονότητα έχει δοκιμάσει σε δεκάδες περιπτώσεις, ότι οι υπηρεσίες των Ελλήνων στον κρατικό μηχανισμό αποτέλεσε ρίσκο θυσίας στην υπηρεσία της πολιτικής κυριαρχίας. Στη σκέψη έρχεται ο Λευτέρης Τάλλιος, ο Μανόλης Κονόμης, ο Μιχάλης Γιώργης, Ο Μιλτιάδης Παπάς και άλλα ονόματα υψηλού βεληνεκούς από την ελληνική μειονότητα. Εννοείται, από άποψη βεληνεκούς δεν μπορεί να συγκριθεί ο Σπύρος Ξέρας, λόγου χάρη με τον Μανόλη Κονόμη, αλλά οι ίδιες θέσεις του βουλευτή και υπουργούν τους εξισώνουν ιστορικά. Ασφαλώς, και η αιτία τιμωρίας τους διαφοροποιεί. Ο δικτάτορας Χότζα φυλάκισε 20 χρόνια τον Μανόλη Κονόμη, διότι εκείνος ως Υπουργός Δικαιοσύνης της Αλβανίας δεν παραδέχτηκε την πολιτικοποίηση της δικαιοσύνης. Ο Σπύρος Ξέρας κατηγορείται για διαφθορά από μια δικαιοσύνη για την οποία οι πάντες ζητούν την απαλλαγή από το έγκλημα και τη διαφθορά. Δεν επιδιώκω με τίποτε να είμαι ο υπερασπιστής της ενοχής του Ξέρα, αν υπάρχει. Αλλά από την άλλη πλευρά, όλοι καταλαβαίνουν ότι, και στην περίπτωση που η κατηγορία επιβεβαιωθεί, τις δημοπρασίες που αποτελούν το αντικείμενο κατηγορίας εις βάρος του έγιναν παράνομες με εντολή άλλων και για λογαριασμό της προεκλογικής εκστρατείας του Δημοκρατικού Κόμματος. Από την οπτική αυτή γωνία ο Ξέρας είναι θύμα και ηθικός αυτουργός αλλά με ποινικές ευθύνες. Δηλαδή θα του τεθεί το κεφάλι στο σινί , όπου το Δ. Κόμμα μπορεί να προσφέρει και το σινί. Η αντίδραση του Δ. Κόμματος βεβαιώνει την λογική αυτή. Καμιά θεσμική πολιτική υπεράσπιση από το κόμματου ανεξαρτήτως, που αυτός συνελήφθηκε ως πολιτικό πρόσωπο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα δικαιολογίας από μέρος του Δ. Κόμματος, ότι από τη στιγμή που οι διεθνείς φορείς ζητούν επίμονα την καταδίκη διεφθαρμένων υψηλόβαθμων κρατικών στελεχών, το Δ. Κόμμα δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί υπερασπιζόμενο τον Ξέρα. (Στην ουσία το Δ. Κόμμα μέσω της επίσημης δήλωσής του δέχτηκε την ενοχή του Ξέρα και ζητάει δίκαιη ανάκριση και εκδίκαση της υπόθεσης;;;!!! Και το απαιτεί αυτό από μια δικαιοσύνη την οποία κατηγορεί για έλλειψη ή πληρωμένης δικαιοσύνης. Όλο αυτό το σκηνικό μοιάζει με φόρμουλα συμβιβασμού όπου η καταδίκη του Ξέρα να εξυπηρετήσει τη δυνατότητα να μη θιχτούν οι βασικοί ένοχοι της κρατικής διαφθοράς. Η διαφορετική στάση, ή στη δική του γραμμή, που τήρησε ο πρώην πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσια, δεν αλλάζει τίποτε στη λογική της ευρείας συνεννόησης σε υπεράσπιση του πραγματικού συστήματος διαφθοράς.) Είναι πολύ εύκολο να κατανοηθεί, διότι είναι γνωστό, ότι η κρατική διαφθορά και κλοπή, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν είναι σε ασύλληπτα μεγέθη. Στο σκεπτικό αυτό, τα στοιχεία που αναφέρονται εις βάρος του Ξέρα είναι γελοία συγκριτικά με εκείνα των άλλων υψηλών κρατικών λειτουργών. Είναι επίσης, γνωστό ότι μηνύσεις και κατηγορίες στα κρατικά όργανα δικαιοσύνης και στα ΜΜΕ, έχουν γίνει για πολλά υψηλόβαθμα τέτοια στελέχη …. όμως το ψύχος των χειροπεδών της αστυνομίας δοκίμασε πρώτος ο έλληνας μειονοτικός Σπύρος Ξέρας. Αρκεί έστω και μόνο αυτό το στοιχείο ώστε και σάμπως πραγματική να είναι η κατηγορία εις βάρος του Ξέρα, ή αληθές το γεγονός ότι θα ακολουθήσουν συλλήψεις και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών, η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να άρχιζε με τον Ξέρα. Τα στοιχεία αυτά από κοινού με την πικρή εμπειρία της πολιτικής δικαιοσύνης στη χώρα, εξουδετερώνει την νομιμότητα της αγριότητας αυτής της δικαιοσύνης κατά του Ξέρα. Μουντότερη θα είναι η εικόνα της δικαιοσύνης, σε περίπτωση που δε θα ακολουθήσουν συλλήψεις άλλων ανώτατων στελεχών με πιο δραστική και πολλαπλή διαφθορά. (!) Τότε η υπόθεση Ξέρα θα αποτελεί μια επιλεκτική περίπτωση που θα μεταφέρει πολλά αρνητικά μηνύματα και θα προκαλέσει άλλες καταστάσεις. Το συμπέρασμα αυτό δεν στηρίζεται μόνο στη μέχρι τώρα εμπειρία, αλλά και στο στοιχείο «της Παρασκευής» που επέλεξε η εισαγγελία για την εφαρμογή από την αστυνομία του εντάλματος συλλήψεως του πρώην υπουργού. Στην περίπτωση του Ξέρα η επιλογή της Παρασκευής δε συμβαδίζει με τις άλλες περιπτώσεις, όπου η επιλογή της ημέρας αυτής για μια όποια θορυβώδη σύλληψη γινόταν με σκοπό να μεσολαβούσαν οι μέρες ανάπαυσης που ακολουθούν, για να αποφθεχτούν οι όποιες αντιδράσεις. (Δηλαδή δεν είχε σημασία η ταχτική αυτή, διότι για το Ξέρα δεν υπήρξαν αντιδράσεις) Ο Ξέρας πρέπει πλέον να έχει αντιληφτεί ότι η μάχη με τη δικαιοσύνη θα είναι μια προσωπική υπόθεση. (Το «λάθος» του Ξέρα έγκειται στο γεγονός ότι ενώ γνώριζε πως υπήρχε προ πολλού ανοιχτή μια ποινική υπόθεση εις βάρος του, ούτε τόσκασε, ούτε εξαγόρασε το κλείσιμό της) Η άρνηση του Ντούλε να τοποθετηθεί σχετικά, μάλιστα και όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους είναι ένας επιπλέον κακός οιωνός για τον Ξέρα. Ο Ντούλες είναι πρόεδρος του Κόμματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Αλβανία, είναι βουλευτής με κοινή καταγωγή από ένα γειτονικό χωριό με τον Ξέρα. (Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την ιστορία της εθνικής ελληνικής μειονότητας μια τέτοια στάση θυμίζει τις περιπτώσεις όταν ο κομμουνιστής δικτάτορας χρησιμοποιούσε έλληνες μειονοτικούς για να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του επίσης έλληνες. Η μη τοποθέτηση του Ντούλε τον καθιστά υπεύθυνο σε έναν τέτοιο ρόλο, τον οποίο όμως αυτός τον αναλαμβάνει για χυδαίους και προσωπικούς λόγους και διόλου ξεκινώντας από κάποιες αρχές.) Σε ένα τελευταίο σημείο της ανάλυσης, φαίνεται ότι κάποιοι έχουν υπολογίσει ότι η ίδια η ελληνική μειονότητα δε θα αντιδράσει, θα αδιαφορήσει προς την πράξη αυτή (η αυξημένη παρουσία της αστυνομίας κατά τη σύλληψη Ξέρα, μιλάει περί του αντιθέτου), ότι η ελληνική μειονότητα ξέρει να αποστασιοποιείται από τη διαφθορά και τους παραβάτες του νόμου, και όταν αυτοί είναι δικοί της άνθρωποι. Αληθές είναι ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ε. μειονότητας, περίπτωση Ντούλε, έχουν τους δικούς τους λόγους να μη αντιδράσουν. Αληθές είναι όμως και το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση η ελληνική μειονότητα αισθάνεται περιθωριοποιημένη. Και η περιθωριοποίηση αυτή δεν εκδηλώνεται με την αύξηση των μετοχών του Ξέρα μεταξύ τους, αλλά με την επανάκληση από τους έλληνες μειονοτικούς των δυσφημιστικών εμπειριών του παρελθόντος, λόγω εθνικότητας.
Τέλος Αργυρόκαστρο 31.01.2016
|
Nga
Panajot Barka
Pardje u arrestua Spiro Kserën,
me shtetësi shqiptare e greke dhe kombësi greke, ish deputet i PD-së dhe ish
ministër i qeverisë së fundit të kryeministrit Sali Berisha. Sot gjykata e Tiranës pranoi
kërkesën e prokurorisë dhe vendosi masën e sigurisë arrest me burg.
Po,
është e vërtetë se arëstimi i Kserës bëri shumë bujë dhe është mëse e
logjikshme. Pas 23 vjetesh, kur u arrëstua Fatos Nano, (pa zenë në gojë ish
Byroistët), është zyrtari i dytë i lartë i nomeklaturës shtetërore që
përfundon në pranga. Në pamje të parë ky akt duket se i shërbën maksimalisht
kauzës së deklaruar të luftës kundër korrupsionit shtetëror. Mesazhet që
vijnë nga përvoja e deritanishme flet se kauza synohet të ushqehet me koka
turku dhe me hallka që nuk janë pjesë të sistemit të vërtetë kupolar, (pra,
të ushqehet me hallka që nuk mund të prodhojnë efekte domino, apo fondanë)
por tagente të këtij sistemi dhe që nuk mund të prodhojnë rezistencë për
shkak edhe të origjinës së tij. Dy momente që rrjedhin nga procesi i
vendimarrjës së gjykatës për masën e sigurisë, – ajo që për më shumë se një
vit hetimesh Ksera nuk u thirr nga prokuroria asnjëherë për t’u pyetur dhe
fakti se ai i kishte të gjitha mundësitë të largohej jashtë shtetit si shumë
shtetarë të tjerë, por e arëstuan jashtë shtepisë dhe i sapo kthyer nga
Greqia, krijuan handikapin edhe në aspektin procedurial të procesit të sapo
nisur gjyqësor.
Në
lidhje me këtë konstatim të fundit u vërtetua edhe një herë se fati i të
qenit minoritar grek dhe në pozita të larta shtetërore është me një risk të
lartë se paguan për të tjerët dhe për atë që je, më shumë se për atë që bën.
Në historinë e vet, duke filluar nga qeveritë e Zogut, sidomos përgjatë
diktaturës komuniste, por edhe në atë post komuniste, minoriteti grek ka
provuar me dhjetra raste ku shërbimi i ofruar në strukturat shtetërore
përbënte një risk flijimi në shërbim të sundimit politik.Në vëmendje vijnë
Lefter Tallio, Manol Konomi, Mihal Jorgji, Miltiadh Papa e të tjerë emra të
kalibrit të lartë nga minoriteti etnik grek. Kuptohet që nga pikëpamja e
kalibrit, nuk mund të krahasohet Spiro Ksera, ta zemë me Manol Konomin, por
funksionët e njejta, deputet e ministër, i barazojnë ata në aspektin
historik. Edhe shkaku i denimit i diferencon. Diktatori Hoxha e rasi në burg
për 20 vjet Manol Konomin se ai, si ministër i drejtësisë shqiptare, nuk
pranoi politizimin e saj. Spiro Ksera akuzohet për korrupsion nga një
drejtësi për të cilën të gjitha palët kërkojnë të dekriminalizohet dhe të
pastrohet nga korrupsioni.
Nuk dua
kursesi të bëhem mbrojtës i fajit të Kserës nëse ai egziston. Por nga ana
tjetër, të gjithë e kuptojnë se, edhe nëse akuza është e vërtetë, tenderi apo
tenderat që përbëjnë objekt akuze ndaj tij u zhvillua(n) me shkelje të ligjit
me urdhër të tjetërkujt dhe për llogari të fushatës elektorale të PD-së. Në
këtë kendvështrim Ksera është viktimë dhe fajtor moral, por me përgjegjesi
penale. Pra të kthehet në kokë turku, ku PD-ja mund të ofrojë edhe sininë.
Reagimi i PD-së vërteton analizën e mësipërme. Asnjë mbrojtje politike institucionale
për Kserën nga partia e tij edhe pse ai u arrëstua si person politik. Dhe
këtu nuk shtrohet çeshtja e shfajësimit nga ana e PD-së, se në kushtet kur
nga faktorët ndërkombëtarë kërkohet dënimi i funksionarëve të lartë të
korruptuar, PD-ja nuk mund të kompromentojë vetën me mbrojtjen e Kserës. (Në
fakt PD-ja nëpërmjet deklaratës së vet e pranoi fajin e tij dhe kërkoi hetim
dhe gjykim të drejtë ?!! Dhe e kërkon këtë nga një drejtësi që e akuzon për
padrejtësi ose drejtësi të paguar. E gjithë kjo duket si një formulë
kompromisi që denimi i Kserës të shërbëjë si një mundësi që të mos preken
përgjegjesit kryesorë të sistemit të korrupsionit shtetëror. Qëndrimi
ndryshe, ose në linjën e vet, i mbajtur nga ish kryeministri Sali Berisha nuk
ndryshon asgjë në arsyetimin për një konsensus me hapje te gjerë në mbrojtje
të sistemit )
Eshte
fare e lehtë të kuptohet kjo, pasi dihet, se korrupsioni dhe vjedhja
shtërore, si në të shkuarën dhe në të tashmën është galopan. Në këtë sens,
shifrat e artikuluara në ngarkim të Kserës janë qesharake para atyre të
zyrtarëve të tjerë të lartë. Eshtë gjithashtu e ditur se padi dhe akuza në
organe shtetërore të drejtësisë, apo edhe në medja janë bërë për shumë
syresh…. por ftohtësinë e byzilikëve të policisë e të drejtesise po i provon
i pari, minoritari grek Spiro Ksera. Mjafonte vetem kjo, që edhe nëse është e
vërtet akuza për Kserën, apo e vërtetë se do të ketë dhe arrestime të tjera
funksionarësh të lartë, ky proces të mos fillohej me Kseren.
Pikërisht
këto fakte bashkë me përvojën e hidhur të afërme dhe të largët të drejtësisë
politike neutralizon lergjitimitetin e ashpërsisë së kësaj drejtësie ndaj
Kserës. Aq me i rendë do të jetë imazhi për drejtësinë nëse në të ardhmen nuk
do ketë arrëstime të tjera zyrtaresh të lartë me korrupsion shumë më drastik
e të shumëfishtë. (!) Atëherë çeshtja Ksera do të përbëjë një rast
selektiviteti që do të përcjellë shumë mesazhe negative dhe që do të
provokonte situata të tjera).
Ky kongluzion nuk
mbështetet vetëm te përvoja e deri tanishme, por edhe te detaji i ditës së
premte të zgjedhur nga prokuroria për zbatimin e urdhër arëstit të ish
ministrit. Në rastin e Kserës zgjedhja e së premtes nuk shkon paralelisht me
rastet e tjera, që pushimet e fund javës që pasojnë të premten të shfrytëzohen
për të mënjanuar reagimet e ndryshme. Ksera duhet ta ketë kuptuar
tanimë se beteja me drejtësinë do të jetë personale. (“Gabimi” i tij qendron
tek fakti se e dinte padinë e dyfisht ndaj tij shumë kohë para vendimit të
arëstit dhe as u arratis dhe as u përpoq të blinte pushimin e çeshtjës
penale.) Mos prononcimi i Dulës ishte një ogur i keq për të. Dulja është
kryetar i partisës së të drejtave të njeriut në Shqipëri, është deputet dhe
me origjinë të përbashkët nga një fshat ngjitur me Kserën. (Kush njeh pak nga
historia e minoritetit një qendrim i tillë të kujton rastet kur diktatori
komunist përdorte minoriatrët për të eliminuar kundërshtarët e tij minoritarë
grekë. Mosprononcimi i Dulës e ngarkon me një rol të tillë. Por që e ndërmerr
për arsye banale e personale dhe aspak parimore)
Në një pikë të fundit, duket
se është menduar se edhe vet minoriteti do të tregohet intiferent ndaj këtij
akti, (prania e shtuar e policisë gjatë arëstimit tregoi të kundërtën), se
minoriteti di të distancohet nga korrupsioni dhe nga shkelësit e ligjit,
qofshin këta dhe njerez të tij. E vërteta është se përfaqësuesit politikë të
minoritetit, si rasti i Dulës, kanë arsyet e tyre për të mos reaguar. Por
është e sigurt se minoriteti ndjehet sot i margjinalizuar. Dhe ky margjinalizim
nuk është se shprehet me rritjen e aksioneve të Kserës, porse me vendosjen
nga ana e minoritarëve të urave me të kaluarën diskriminuese për shkak të
kombësisë.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου