Για τις μοναστηριακές μας περιουσίες

΄

Πολύς ο θόρυβος το τελευταίο διάστημα σε ότι αφορά στην αποζημίωση των ιδιοκτητών γαιών που κατασχέθηκαν ή απαλλοτριώθηκαν κατά την περίοδο του κομουνιστικού καθεστώτος. Ορίζει μάλιστα και προθεσμίες η κυβέρνηση θέλοντας όσο το δυνατό γρηγορότερο να το κλείσει καθώς αποτελεί όρο για την προώθηση της ενταξιακής διαδικασίας. Ενέχει βέβαια και τις πονηριές. Απ’ την μια την αποφυγή τεραστίων κυβερνητικών εξόδων για την αντιμετώπιση ποινών από αυθαιρεσίες σε υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Απ’ την άλλη βέβαια το ανατολίτικο κουσούρι ώστε με το χειρισμό της αποζημίωσης είτε σε ελεύθερες κρατικέ γαίες ή σε χρήματα να βολευτούν οι ημέτεροι και να προκύψει και κανένα κοκαλάκι για τους προϊσταμένους της διαδικασίας.

Δεν έχει όμως αυτό σημασία. Θα θέλαμε να εστιάσουμε σε ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα το οποίο έως σήμερα δεν έχει πάρει καμιά απάντηση από πλευράς της πολιτείας. Πρόκειται για τις τεράστιες επιφάνειες που δημεύθηκαν απ’ τα Μοναστήρια μας ίσως και από κάποιες μεγάλες ενορίες. Είναι γνωστό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία λόγω του πολύ σημαντικού αριθμού μοναστηριών που διέθετε υπήρξε και το μεγαλύτερο θύμα απ’ τις θρησκευτικές κοινότητες απ’ τις αυθαίρετες κρατικοποιήσεις. Ως γνωστό τα πολυάριθμα Ορθόδοξα Μοναστήρια (μόνο στην Μητροπολιτική Περιφέρεια Αργυροκάστρου υπάρχουν πλέον των 50 πάλαι ποτέ διαλαμψάντων Μοναστηριών) εκτός από κέντρα πνευματικής και λατρευτικής ζωής υπήρξαν και πραγματικές οικονομικές μονάδες που σπουδαίο ρόλο στην οργάνωση του κοινωνικού και οικονομικού βίου των κοινοτήτων μας. Απ’ τη μια μεριά τα μοναστήρια αυτά έχοντας κατοχυρωμένα ιδιοκτησιακά δικαιώματα διασφάλισαν μεγάλες επιφάνειες από τυχόν αρπαγές στα χρόνια των Οθωμανών και απ’ την άλλη στήριξαν πολλές γενιές καλλιεργητών στην περιοχή καθώς και με το περίσσευμα αυτής της χρήσης χρηματοδοτήθηκε η εκπαιδευτική διαδικασία της κοινότητας.

Ότι όμως δεν έχασαν τα μοναστήρια μας στους αιώνες της Τούρκοκρατίας τα έχασαν στα χρόνια του κομουνιστικού διωγμού και κινδυνεύουν οριστικά να τα απολέσουν μέσα στα τερτίπια ενός πολιτεύματος που υποτίθεται ότι μιμείται ευρωπαϊκά πρότυπα δικαίου. Παραβλέποντας εν τούτοις ότι η βασική αρχή στην Ευρώπη είναι ο σεβασμός της ιδιοκτησίας.

Είναι τώρα η ώρα ώστε δυναμικά και χωρίς δισταγμούς να κατατεθεί πιο έντονα η απαίτηση και η αξίωση μας ώστε η πολιτεία όχι μόνο να αποδώσει στα Μοναστήρια μας ότι τους έχει αφαιρέσει αλλά και αποζημιώσεις που προφανώς αγγίζουν εκατομμύρια για τις φθορές που τους έχει προκαλέσει. Και εδώ χρειάζεται να υποχρεωθεί η κυβέρνηση για ειδικά διαδικασία που θα αφορά στις θρησκευτικές κοινότητες και ειδικά τα μοναστήρια μας. Η αντιμετώπιση με ένα νόμο που έγινε για μικρούς ιδιοκτήτες ή μεγάλους φεουδάρχες δεν ταιριάζει στα μοναστήρια μας. Ούτε λειτουργικό είναι το σχήμα αλλά επιπλέον προσβάλει τις θρησκευτικές κοινότητες. Δεν είναι ζήτημα αποκατάστασης της ιστορίας ούτε απλά θέμα δικαιοσύνης. Αφορά άμεσα και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση των  κοινοτήτων μας για το μέλλον.

πηγή