Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ: Η γκάφα του Εντι Ράμα με τον Δουσμάνη που θα του μείνει αλησμόνητη

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς*

ΕΙΝΑΙ σίγουρο πως το πάθημα του Αλβανού Πρωθυπουργού, κ. Έντι Ράμα, θα μείνει αλησμόνητο. Βάφτισε «Αρχιεπίσκοπο», και μάλιστα «Αλβανό», τον χριστιανό Γεώργιο Δούσμανη, που δεν ήταν καν ιερωμένος, αλλά προσέφερε φιλότιμα τις υπηρεσίες του στους Ενετούς εναντίον των Τούρκων. Μα δεν υπήρχε κάποιος να τον συμβουλεύσει; Είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός να εξευτελίζεται δημοσίως επικαλούμενος εξόφθαλμες ανακρίβειες; Προφανώς είναι. Ευτυχώς που δεν ζεί ο Βίκτωρ Δούσμανης (1862-1949) να ανέβει στο «Κεφάλι Παναγιάς», το πυροβολείο που κατασκεύασε στην Ήπειρο, αποβλέποντας στην απελευθέρωση των ελληνικών εδαφών.

Αν άνοιγε ένα σοβαρό αλβανικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό, ο κ. Ράμα θα εύρισκε πλούσιες πληροφορίες για τους Αυθέντες του Βροντζά (Castello di Varozza), περιοχή του Κασσωπαίου όρους (μεταξύ Άρτης και πεδιάδας της Λάμαρης), εκεί όπου αργότερα ανεπτύχθη το συγκρότημα του Σουλίου. Εξ αυτών προήλθε το γένος Δούσμανη, επώνυμο με το οποίο στην πραγματικότητα τους «φιλοδώρησαν» οι Τούρκοι, κατά το έθος της εποχής. Διότι δικαιολογημένα οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν düsman-lar (ντουσμανλάρ, όπως είναι ο πληθυντικός), δηλαδή «εχθρούς». Το παρωνύμιο μετετράπη σε επώνυμο (Ντούμανης – Δούσμανης), όπως και εκατοντάδες άλλα επώνυμα στην χώρα μας.
Διεκρίνετο δηλαδή η οικογένεια Δούσμανη, μέχρι και τους τελευταίους απογόνους της, για την μαχητικότητα, εξ ου και το γεγονός ότι οι περισσότεροι απόγονοί τους ήταν στρατιωτικοί. Τον πρώτο Γεώργιο Δούσμανη τον συναντάμε το 1444, όταν εκλήθη από τον Σκεντέρμπεη για να αγωνισθούν από κοινού εναντίον των Τούρκων. Ο εν λόγω Γ. Δούσμανης είχε και ωραιοτάτη θυγατέρα, στην «ποδιά» της οποίας σφάχθηκαν παλληκάρια.

Ο υιός του προαναφερθέντος Γεωργίου, ο Αλέξανδρος Δούσμανης, ήταν εκείνος που κατέβηκε και εγκατεστάθη στην Πελοπόννησο εν μέσω των πολεμικών του δραστηριοτήτων, και ετέθη επί κεφαλής ενός ηπειροαρβανίτικου σώματος, εξ εκείνων που σχηματίζοντο τότε. Αν κάποιος από τον στρατό του εκείνο ξέφυγε και έγινε… ιερέας, οι πηγές δεν μας πληροφορούν. Πάντως, μέλη της γενιάς εκείνης του Δούσμανη εγκατεστάθησαν στην Αθήνα.
Εύποροι κτηματίες και προύχοντες του τόπου. Εξ αυτών προήλθε και ο Γεώργιος Δούσμανης, στον οποίο ανεφέρθη ο κ. Ράμα. Όπως μαρτυρούν οι γραπτές πηγές, ήταν πάντα φρεσκοξυρισμένος και με πλούσια κόμη, τριγυρνούσε δε με την «περιβολή του ιππότου», αξίωμα που του απένειμαν οι ευεργετηθέντες Ενετοί. Διότι εκείνος ο Αθηναίος προύχων διατηρούσε ιδίοις εξόδοις οπλίτες, με τους οποίους συνέδραμε τους Ενετούς. Πράγματι δε συμμετείχε στην Επιτροπή η οποία διαπραγματεύθηκε την παράδοση της Ακροπόλεως στους Ενετούς. Δυστυχώς όμως, όπως γνωρίζουν και οι μαθητές των αλβανικών δημοτικών σχολείων, ο Βενετός στρατηγός Μοροζίνι βομβάρδισε το μνημείο, με τα γνωστά αποτελέσματα, και ύστερα προέβη και σε μοναδικής εκτάσεως λεηλασία.

Τα γεγονότα αυτά αναφέρονται και στα λήμματα του Διαδικτύου, στο οποίο προφανώς δεν έχει πρόσβαση ο Αλβανός Πρωθυπουργός. Όσο για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας, τον Γεώργιο Δούσμανη, όχι μόνον δεν ήταν «Αρχιεπίσκοπος», αφού το αξίωμα δεν υπήρχε τότε στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, αλλά ούτε καν ιερωμένος. Ήταν έγγαμος με την πανέμορφη Μαρία, της οποίας τα κάλλη εκθειάζονται σε γραπτές πηγές, ενώ οι δύο υιοί του απήλαυαν του τίτλου του Κόμητος, που τους απενεμήθη λόγω των υπηρεσιών του πατρός τους – ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια τον Μάιο του 1701 φέροντας στο σώμα του πενήντα πληγές. Διότι δεν έπαυσε να πολεμά μέχρι τέλους στο πλευρό των Ενετών, όπως έπραξαν εκατοντάδες Έλληνες, οι περίφημοι stradioti. Επιφυλασσόμεθα ωστόσο να επανέλθουμε, ενημερώνοντας τους ενδιαφερομένους τι έκανε στους Αλβανούς ο εγγονός του, Σπυρίδων Δούσμανης, που εγκατεστάθη στην Κέρκυρα, με την σύζυγό του, από την ευγενή οικογένεια των Λευκοχείλων.

*Γενικός Διευθυντής Εφημερίδος ΕΣΤΙΑ

http://omonoia-deeem.org/epikerotita/efimerida-estia-gkafa-tou-enti-rama-ton-dousmani-pou-tha-tou-mini-alismoniti/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook