Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Σαρακοστή των Χριστουγέννων - Kreshma e Krishtlindjes

Related image

Με τα μάτια της ψυχής μας ας κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό και ας ακολουθήσουμε το αστέρι των σοφών μάγων σε ένα  ΤΑΞΙΔΙ   ΠΡΟΣ   ΤΗ   ΒΗΘΛΕΕΜ.
Η εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τα Χριστούγεννα, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ημέρες της χριστιανοσύνης. Ανήκει στις Δεσποτικές εορτές, δηλ. αναφέρεται σε γεγονός της ζωής του Δεσπότη Χριστού. Μαζί με το Πάσχα είναι οι κορυφαίες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την κάθοδο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει  ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Ο Θεός έρχεται από τον ουρανό στη γη, για να ανέβει ο άνθρωπος από τη γη στον ουρανό. Ο Χριστός ήλθε ανάμεσά μας για να σώσει το ανθρώπινο γένος, να στήσει και πάλι τις γκρεμισμένες γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή του δόξα, να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά για να μας ανυψώσει, γενήθηκε στο χρόνο για να υπερβούμε εμείς το χρόνο, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να τη θεώσει. Γι’ αυτό γιορτάζουμε, χαιρόμεθα και πανηγυρίζουμε.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ
Τους πρώτους αιώνες η Γέννηση και η Βάπτιση του Χριστού συνεορτάζονταν την ίδια ημέρα, και συγκεκριμένα στις 6 Ιανουαρίου, με το κοινό όνομα Επιφάνεια. Από τα μέσα του 4ου αιώνα  καθιερώθηκε ως ξεχωριστή η γιορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και παρέμεινε στις 6 Ιανουαρίου μόνο η γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.
Παράλληλα διαμορφώθηκε και το Άγιο Δωδεκαήμερο, δηλ. μια περίοδος δώδεκα ημερών (25 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου), από την ημέρα των Χριστουγέννων έως και την ημέρα των Θεοφανείων, που περιλαμβάνει ακόμη την εορτή της Περιτομής του Κυρίου  και τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου (1η Ιανουαρίου).
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Η μεγάλη σημασία της εορτής των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των χριστιανών, υπό την επίδραση μάλιστα και της χρονικά παλαιότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα, οδήγησαν στην καθιέρωση μιας προπαρασκευαστικής περιόδου, όπου οι πιστοί ετοιμάζονται πνευματικά να «οδεύσουν» μέχρι το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος έχει διάρκεια 40 ημέρες, ονομάζεται Σαρακοστή των Χριστουγέννων και αρχίζει κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου.
Οι ύμνοι στη λατρεία μας θυμίζουν  πως έχουμε εισέλθει σε αυτή την ιερή περίοδο, πως με τρόπο πνευματικό έχουμε πάρει κι εμείς το δρόμο που οδηγεί στη νοητή Βηθλεέμ, δηλ. την Εκκλησία, στην οποία ο Χριστός γεννιέται για να αναγεννήσει κάθε άνθρωπο που ειλικρινά πιστεύει σ’ Αυτόν ως προσωπικό του Σωτήρα. Απο τις 21 Νοεμβρίου (εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου) ψάλλουμε τις Καταβασίες των Χριστουγέννων, η α΄ Ωδή των οποίων έχει ως εξής: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται». Από τις 26 Νοεμβρίου (που είναι η επομένη της αποδόσεως της παραπάνω θεομητορικής εορτής) ψάλλουμε το προεόρτιο Κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως. Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά αγγέλων και των ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν».
Η ΝΗΣΤΕΙΑ
Την περίοδο των 40 ημερών, δηλ. από τις 15 Νοεμβρίου έως και την παραμονή των Χριστουγέννων, οι χριστιανοί νηστεύουν. Τη νηστεία αυτή μερικοί ονομάζουν και «νηστεία του αγίου Φιλίππου», προφανώς επειδή αρχίζει την επομένη της μνήμης του συγκεκριμένου αγίου αποστόλου.
Όλες αυτές τις ημέρες δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά και αυγά. Μπορούμε όμως να καταλύουμε ψάρι –εκτός φυσικά την Τετάρτη και την Παρασκευή. Η ιχθυοφαγία διαρκεί έως και την 17η Δεκεμβρίου (σύμφωνα με το επίσημο βιβλίο «ΔΙΠΤΥΧΑ» της Εκκλησίας της Ελλάδος, που  παραπέμπει και στο «Πηδάλιον» της Εκκλησίας). Ψάρι καταλύουμε και την εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου), ακόμη και αν η εορτή αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
Προσοχή: Και η παραμονή των Χριστουγέννων είναι ημέρα αυστηρής νηστείας και προετοιμασίας των χριστιανών για την ημέρα της Γεννήσεως του Κυρίου και ιδιαίτερα για τη Θεία Λειτουργία, η οποία τελείται πανηγυρικά. Συνεπώς, το βράδυ της παραμονής προσφέρεται μόνο για στιγμές πνευματικής ανάτασης και προετοιμασίας, ενόψει του μεγάλου γεγονότος της επόμενης ημέρας.
ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΩΝ
Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψιν μας ότι για την Εκκλησία μας η αληθινή νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από τροφές, αλλά και η αποχή από πάθη και αμαρτίες. Λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Φώτιος: «Νηστεία δεκτή από τον Θεό είναι αυτή που μαζί  με την αποχή των τροφών συνδυάζει και την αποστροφή προς τη φλυαρία, το φθόνο, το μίσος και τα άλλα αμαρτήματα. Αυτός που νηστεύει από τροφές, αλλά δεν εγκρατεύεται από τα πάθη, μοιάζει με εκείνον που έβαλε λαμπρά θεμέλια στο σπίτι, που έκτισε, αλλά αφήνει να συγκατοικούν μαζί του φίδια, σκορπιοί και κάθε φαρμακερό ερπετό».
Επιδίωξή μας λοιπόν για τούτη την περίοδο είναι και η πνευματική νηστεία, δηλ. η αποφυγή της αμαρτίας και η τήρηση του θελήματος του Θεού, η εφαρμογή της αγάπης, η συγχωρητικότητα, η ελεημοσύνη και η απόκτηση ακόμη μεγαλύτερης αρετής. Με τον τρόπο αυτό κατανοούμε καλύτερα και πραγματώνουμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου «Αληθινή νηστεία είναι η αλλοτρίωση από κάθε κακό, από κάθε αμαρτία, από κάθε εμπαθή λογισμό, από κάθε βρώμικη επιθυμία».
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Με τη νηστεία και την προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα συνδέεται και η μετάνοια. Η ειλικρινής εξέταση του εαυτού μας, η παραδοχή των σφαλμάτων μας και η συμμετοχή μας στο ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για μια πραγματικά άξια συμμετοχή στη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Μάλιστα, είναι καλό να φροντίσουμε ώστε να προσέλθουμε στο ιερό Μυστήριο εγκαίρως και όχι την τελευταία στιγμή.
Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος προ των Χριστουγένννων μας παρέχει μια πολύ καλή δυνατότητα να αντιληφθούμε την αθλιότητα που κρύβουμε στα βάθη του «είναι» μας, να αποκτήσουμε φρόνημα ταπεινό και ελεγκτικό του εαυτού μας, να μεταμορφωθούμε ψυχικά, να μετανοήσουμε ειλικρινά και να τολμήσουμε τη μεγάλη συνάντηση με τον Νεογέννητο Κύριο της Βηθλεέμ.
Η ΛΑΤΡΕΙΑ
Σε μια περίοδο πνευματικής προετοιμασίας και προσμονής, όπως οι σαράντα ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, ουσιαστικό ρόλο διαδραματίζει η προσευχή των πιστών και η συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας. Τις ημέρες αυτές έχουμε πλήθος εορτών και μνήμες Αγίων, που μας φέρνουν πιο κοντά στη χάρη του Θεού, με τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία, που τελούμε.
Παράλληλα, αποτελεί πλέον συνήθεια σε πολλούς Ναούς η τέλεση της Θείας Λειτουργίας καθημερινά τις ημέρες αυτές, ως μία ακόμη ευκαιρία για να μείνει ανύστακτη η διάθεσή μας για κοινωνία και ένωση με τον Θεό. Τελούμε λοιπόν το λεγόμενο «Σαρανταλείτουργο», αληθινά μια μοναδική ευκαιρία μέσα στο χρόνο, που παρασύρει κάθε πιστό σε πνευματική ανανέωση, εγρήγορση, αγιότητα. Στον Ιερό Ναό μας θα τελεσθεί κι εφέτος το  «Σαρανταλείτουργο», και είναι ωφέλιμο να συμμετέχουμε σε αυτό και να προετοιμαζόμεθα για να προσέλθουμε στη Θεία Κοινωνία.
Να λοιπόν, είναι μπροστά μας ο δρόμος προς τη Βηθλεέμ. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγενήθη ο Χριστός», ψάλλει η Εκκλησία μας. Ας ακολουθήσουμε τις συμβουλές της μητέρας μας Εκκλησίας, ας προετοιμασθούμε κατάλληλα  όλες αυτές τις ημέρες και ας αξιωθούμε να προσκυνήσουμε «τον Παλαιό των ημερών που έγινε Βρέφος για χάρη μας, τον καθήμενο σε ουράνιο θρόνο ψηλό που τοποθετήθηκε σε φάτνη, Εκείνον που έσπασε τα δεσμά της αμαρτίας και τώρα τυλίγεται με τα σπάργανα, επειδή αυτή είναι η θέλησή Του»  (Ιερός Χρυσόστομος).

Me sytë e shpirtit tonë le të shohim lart në qiell dhe le të ndjekim yllin e magjistarëve të mençur në një UDHËTIM DREJT BETLEHEMIT.
Festa e Lindjes me trup Zotit tonë Jesu Krisht, për Krishtlindje, përbën një nga ditët më të bukura të krishtërimit. Është një prej festave Zotërore dmth i referohet një prej ndodhive të jetës së Dhespotit Krisht. Bashkë me Pashkën janë festat më të mëdha të Kishës Orthodhokse. Gjatë kësaj dite festojmë trupëzimin e Fjalës Perëndi, zbritjen e Personit të dytë të Trinisë së Shenjtë në botë. Zoti bëhet njeri që të bëhet njeriu me hirin e Tij, zot. Zoti vjen nga qielli në tokë që të ngjitet njeriu nga toka në qiell. Krishti erdhi ndër nesh që të shpëtojë njerëzimin, të ngrerë sërish urrat e shkatërruar  të komunikimit me Zotin, të rivendosë njeriun në lavdinë e tij të vërtetë, të shfaqë tek njerëzit vullnetin e Zotit. Krishti u përul thellë që të na ngrerë, u lind në kontekstin kohor që të tejkalojmë ne kohën, mori natyrën njerëzore që ta hyjnëzojë. Për këtë festojmë, gëzohemi dhe celebrojmë.

DYMBËDHJETËDITËSHJA E SHENJTË

Në shekujt e parë Lindja dhe Pagëzimi i Krishtit festoheshin në të njejtën ditë, pikërisht më 6 Janar, me emërin e përbashkët Epifania. Nga mesi i shek. të 4-ët u vendos si festë e veçantë ajo e Krishtlindjes më 25 Dhjetor, dhe mbeti më 6 Janar vetëm festa e Pagëzimit të Zotit.
Paralelisht u krijua dhe Dymbëdhjetëditëshi i Shenjtë, dmth një periudhë me dymbëdhjetë ditë (25 Dhjetor deri 6 Janar), nga dita e Krishtlindjes deri në ditën e Epifanisë, e cila përmbledh dhe festëne  Rrethprerjes së Zotit dhe festa e Shën Vasilit (1 Janar).

PËRGATITJA

Rëndësia e madhe e festës së Krishtlindjes dhe besimi i të krishterëve, nën ndikimin dhe të Kreshmës së Madhe të Pashkës e cila është më e vjetër në kohë, udhëzuan në krijimin si zakon të një periudhe parapërgatitore, ku besimtarët përgatiten shpirtërisht për të “ecur” deri në shpellën e Betlehemit.  Kjo periudhë përgatitore ka një kohëzgjatje prej 40 ditësh, quhet Dyzetëditëshe dhe fillon çdo vit në 15 Nëntor.
Himnet në adhurimin tonë na kujtojnë se kemi hyrë në këtë periudhë të shenjtë, se në mënyrë shpirtërore kemi marrë rrugën që udhëzon në Betlehemin  imagjinar, dmth Kishën, tek e cila Krishti lindet që të rilindë çdo njeri i cili beson me sinqeritet  tek Ai si një Shpëtimtar personal. Që prej 21 Nëntorit (festa e Hyrjes së të Tërëshenjtës në Tempull) psallim Zbritësoret e Krishtlindjes, Oda e I-rë e cila është kështu: “Ja Krishti lind lavdërojeni; ja Krishti Qiellit vjen dilni priteni; ja Krishti mbi dhenë ngrehuni; Zotin pra e këndoni lart e mbi dhe me ngazëllime përhimnojeni popuj me lavdi”.
Që prej 26 Nëntorit (që është e dita kur përfundon dhe festa e sipërpërmendur Mitërore) psalim Shkurtoren “Virgjëresha sot po vjen, në Betlehem për të lindur,
Fjalën e Përjetëshme brenda në shpellë së fshehti.
Vallëzo, e tërë bota duke dëgjuar
Lavdëro, bashkë me engjëjt dhe me barinjtë
Perëndinë e amëshuar që desh të shfaqet si djalë i ri përmbi dhè

KRESHMA

Periudhën e dyzetditëshes, dmth që më   15 Nëntor deri në vigjilje të Krishtlindjes, të krishterët kreshmojnë. Këtë kreshmë disa e quajnë “kreshma e Shën Filipit”, me sa duket për shkak se fillon të nesërmen e përkujtimit të këtij shenjtori apostull.

Të gjitha këto ditë nuk hamë mish, bulmet dhe vezë. Por mundet të hamë peshk – përveç të Mërkurës dhe të Premtes. Konsumimi i peshkut mban deri më 17 Dhjetor (sipas librit zyrtar “Dhiptiha” të Kishës së Greqisë, e cila të orienton dhe në “Pidhalion” e Kishës). Peshk konsumojmë dhe ditën e Hyrjes së Tërëshenjtës në tempull (21 Nëntor) edhe kur kjo festë bie të Mërkurë ose të Premte.

Kujdes: Vigjilja e Krishtlindjes gjithashtu është një ditë kreshme e rreptë dhe parapërgatitjeje e të krishterëve për ditën e Lindjes së Zotit dhe në veçanti për Meshën Hyjnore e cila kryhet në mënyrë festive.
Si rrjedhim, nata e vigjiljes ofrohet vetëm për momente të ngritjes dhe përgatitjes shpirtërore  para ngjarjes së madhe që pason ditën tjetër.
KRESHMË NGA USHQIMI DHE PASIONEVE
Duhet të kemi parasysh gjithmonë se për Kishën tonë, kreshma e vërtetë nuk është vetëm largimi nga ushqimet, por dhe largimi nga pasionet dhe mëkateve. Thotë Shën Foti: “Kreshmë e pranuar nga Zoti është ajo që bashkë me largimin nga ushqimi ndërthurret dhe me neverinë ndaj fjalëve të tepërta, zilinë, urrejtjen dhe mëkatet e tjera. Ai që kreshmon nga ushqimet, por nuk ruhet nga pasionet, ngjason me atë që vendosi themele të ndritëshme në shtëpinë që ndërtoi, por lejon që të jetojnë bashkë me të gjarpërinjtë, akrepat dhe çdo zvarranik helmues”.
Qëllimi ynë pra për këtë periudhë është kreshma shpirtërore, dmth shmangia e mëkateve dhe ruajtja e vullnetit të Zotit, praktikimi i dashurisë, faljes, lëmoshës dhe përfitimi i një virtyti akoma më të lartë. Në këtë mënyrë kuptojmë më mirë se si të realizojmë fjalën e Shën Vasilit “Kreshma e vërtetë është tjetërsimi, largimi nga çdo e keqe, nga çdo mëkat, nga çdo mendim pasionant dhe çdo dëshirë e ndyrë”.
PENDIMI
Kreshma dhe përgatitja jonë për Krishtlindje lidhet me pendimin. Analizimi i sinqertë i vetes sonë dhe pranimi i gabimeve tona dhe pjesmarrja jonë në misterin e shenjtë të Rrëfimit, përbëjnë kushte të domosdoshme për një pjesmarrje vërtet të denjë  në Meshën Hyjnore të Krishtlindjes. Është mirë që të kujdesemi në mënyrë që të shkojmë në Misterin e Shenjtë në kohë dhe jo në çastin e fundit.
Kjo periudhë parapërgatitore para Krishtlindjes sonë na ofron një mundësi të mirë që të kuptojmë mjerimin që fshehim në thellësi të “të qënies” sonë, të përfitojmë një sjellje të përulur dhe kontrrolluese të vetes sonë, të shndërohemi shpirtërisht, të pendohemi sinqerisht dhe të guxojmë takimin e madh me Zotin e Sapolindur të Betlehemit.
ADHURIMI
Në një periudhë përgatitjeje shpirtërore dhe pritjeje, siç janë dyzet ditët para Krishtlindjes, një rol esencial luan lutja e besimtarëve dhe pjesmarrja  jonë në adhurimin e Kishës. Këto ditë kemi një numër të madh festash dhe përkujtime Shenjtorësh, që na sjellin më afër për hir të Zotit, me Mbrëmësoren dhe Meshën Hyjnore që kryejmë.
Paralelisht, është bërë zakon në shumë Kisha kryerja e Meshës Hyjnore çdo ditë në këtë periudhë, si një mundësi akoma që të mbetet e pandalshme dëshira jonë për kungim dhe bashkim me Zotin. Kryejmë pra të ashtuquajturën “Sarantalitourgo”, një mundësi unikale brenda vitit, e cila tërheq çdo besimtar në një rinovim , gadishmëri dhe shenjtëri shpirtërore. Në Kishën tonë të Shenjtë do të ketë dhe sivjet për dyzet ditë me radhë dhe është mirë që të marrim pjesë dhe të përgatitemi për të Kunguar. Ja pra, është para nesh rruga për në Betlehem “Ejani të shohim o besimtarë ku u lind Krishti”, psalën Kisha jonë. Le të ndjekim këshillat e nënës sonë Kishë, le të përgatitemi siç duhet të gjitha këto ditë dhe të bëhemi të denjë që t’i falemi “të Vjetrit të ditëve i cili u bë Foshnjë për ne, atë i cili ri në fronin e lartë qiellor i cili u vendos në grazhd, Atë që theu zinxhirat e mëkatit dhe tani lidhet me shtytka, sepse ky qe vullneti i Tij” (Shën Joan Gojarti).
 Përkthimi : Pelasgos

Δεν υπάρχουν σχόλια: