Όταν Κυδωνιάτες και άλλοι Μικρασιάτες ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα το 1821, σε όλη τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα τέθηκε θέμα των πολιτικών δικαιωμάτων των ετεροχθόνων.
Αν και το σύνταγμα της Επιδαύρου αναγνώριζε την Ελληνική ιθαγένεια και στους ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί στην μέχρι τότε απελευθερωμένη Ελλάδα με βάση την εξ αίματος καταγωγή, στερούσε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στους ετερόχθονες για 10 χρόνια.
Ενδεικτικό της οπτικής των Ελλήνων που ζούσαν στις μέχρι τότε απελευθερωμένες περιοχές είναι η στάση του στρατηγού Στάθη Κατσικογιάννη που συμβούλευσε τη διοίκηση να μη δίνει κανένα υπούργημα ούτε πολεμικό ούτε στρατιωτικό σε ανθρώπους που έχουν συγγενείς με τον εχθρό είτε ανατράφηκαν από μικροί με τους Τούρκους.
Ο στρατηγός Κατσικογιάννης πήρε κατάλληλη απάντηση από τον ήρωα Χιμαριώτη οπλαρχηγό Σπυρομήλιο, ο οποίος με επιστολή του που δημοσιεύτηκε το 1826 στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδας λέει το αυτονόητο, ότι δεν υπήρχε Έλληνας που δεν ανατράφηκε μικρός με τους Τούρκους και άρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί σε καμία περίπτωση ο πατριωτισμός τους, αναφέροντας χαρακτηριστικά και το παράδειγμα του Μάρκου Μπότσαρη που ανατράφηκε στην αυλή του Αλή Πασά. Τραγικό ότι έπρεπε ο Χιμαριώτης αγωνιστής στρατηγός υπουργός να πει το αυτονόητο, ότι δεν υπήρχε Έλληνας στις μέχρι τότε απελευθερωμένες περιοχές που να μην είχε μεγαλώσει με Τούρκους.
Μικρόψυχοι και λίγοι, όμως αρκετοί, έβαλαν τα θεμέλια της μικρής Ελλάδας από τότε, περιορίζοντας το έθνος στους τόπους τους, που δεν θα είχαν απελευθερωθεί χωρίς τη βοήθεια του έθνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου