Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Κυριακή τῶν Βαΐων - E Djela e Dafinës

Image result for Κυριακή των βαίων

Κυριακή τν Βαΐων


  Κυριακή τν Βαΐων εναι γέφυρα διά τς ποίας περνμε πό τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή στήν Μεγάλη βδομάδα, στήν βδομάδα τν γίων Παθν. Κύριος εσέρχεται στά εροσόλυμα ταπεινά καί θριαμβευτικά συγχρόνως. Ταπεινά, διότι θρόνον χων ορανόν, κάθεται πάνω σέ ποζύγιο. τος Χερουβείμ ποχούμενος καί μνούμενος πό τν Σεραφείμ, κάθεται πάνω σέ πλον νου. Θριαμβευτικά, διότι τά πλήθη το λαο ναγνωρίζουν στό πρόσωπό Του τόν βασιλιά το σραήλ, καί μέ τούς κλάδους τν φοινίκων στά χέρια Τόν πευφημον ς τόν Κύριο τς ζως καί το θανάτου.

τρόπος μέ τόν ποο δειχναν τόν σεβασμό καί τήν ναγνώριση ταν πρόχειρος καί πλός, λλά ταυτόχρονα θερμός καί νθουσιώδης. Μέ τά βαΐα τν φοινίκων δειχναν, τι εχαν γι᾿ Ατόν δέα μεγαλύτερη καί νώτερη πό προφήτη.
Στήν ποκάλυψη το ωάννου φέρονται ο Μάρτυρες νά κρατον στά χέρια κλάδους φοινίκων, σάν μβλημα νίκης κατά το κόσμου καί τς μαρτίας. Χριστός μέ τόν θάνατό του ρχισε νά νικ τίς ρχές καί ξουσίες το σκότους.
Μέχρι τώρα θεος Διδάσκαλος περιερχόταν τήν ουδαία καί τήν Γαλιλαία πεζός. Τώρα μπαίνει στά εροσόλυμα καθισμένος πάνω σέ γαϊδουράκι. Δέν εναι κάποια συνήθης πορεία, λλά βασιλική εσοδος.  Πρίν τό πέφευγε, τώρα μως πού ρθε καιρός το πάθους δείχνει τι εναι βασιλιάς.
Ατό κρύβει πολλούς συμβολισμούς. νος εναι κάθαρτο ζο σύμφωνα μέ τόν παλαιό νόμο, λλά πειθαρχικός. Συμβολίζει τά θνη, τήν κλήση νέων λαν, πάνω στούς ποίους κυριαρχικά θά καθήσει Χριστός. Δηλαδή θά Τόν ναγνωρίσουν Δεσπότη καί Βασιλιά. νος ταν νέος καί δάμαστος, τίθασος. Μέχρι τώρα κανείς δέν κάθησε πάνω σ᾿ ατόν, ρα ταν κατάλληλος γιά ερή χρήση, δηλαδή νά καθήσει Χριστός, νά τεθε στήν πηρεσία Του. ,τι πιάνει νθρωπος, ,τι χρησιμοποιε, τό μολύνει. (Ατό μς πενθυμίζει τίς θυσίες τν βραίων, γιά τίς ποες διάλεγαν δαμάλια πού οτε ργάσθηκαν, οτε ποτέ μπκαν σέ ζυγό). Παρ᾿ τι δέν γνώριζε πό χαλινό, φερόταν ετακτα, συχα. Ατό ταν μία προφητεία το μέλλοντος. δειχνε τήν παραδοχή καί πακοή τν χθρν καί τήν μεταβολή τους σέ λαό το Θεο.
Προηγουμένως στειλε τούς μαθητές νά πνε στήν πέναντι κώμη καί νά φέρουν τό ζο. Εναι δεμένο στό τάδε σημεο μαζί μέ τήν μητέρα του. Δέν θά τό πάρετε κρυφά, τούς επε, μέ τή βία. Παράδειγμα δικαιοσύνης καί τιμιότητας. Θά τό πάρετε μέ τήν πλήρη συγκατάθεση το διοκτήτη του καί μέ τήν διαβεβαίωση, τι τό ζο θά πιστραφε μέσως, σύντομα σ᾿ατόν. ,τι δανιζόμαστε τό πιστρέφουμε γκαίρως καί σέ καλή κατάσταση. Δέν εναι δανικά καί γύριστα.
περφυσική γνώση, τό προφητικό χάρισμα το ησο Χριστο πεκτείνεται καί στά ετελέστερα δημιουργήματα. Γνωρίζει σα συμβαίνουν μακρυά, καθώς καί τίς διαθέσεις τν νθρώπων. Ατό εναι πόδειξις τι Χριστός εναι Θεός παντογνώστης. Γνωρίζει χωρίς νά δε, τι νος ερίσκεται μαζί μέ τόν πλο. τι εναι δεμένα κοντά στόν δρόμο. τι θά τούς ρωτήσουν κάποιοι, γιατί τά λύνετε; κόμη τι κανείς μέχρι τώρα δέν κάθησε πάνω σ᾿ ατόν. Ατός πού εναι γύμναστος καί τίθασος, ξημερώνεται μέσως καί ναγνωρίζει τόν Κύριο.  Τά φεντικά, παρ᾿ τι φτωχοί γεωργοί, δίνουν πρόθυμα τά ζα. Τελικά λα το Θεο εναι. Ατός εναι κύριος πάντων. Σ᾿ ατόν νήκουν καί σ᾿ Ατόν πρόθυμα πρέπει νά τά προσφέρουμε.
πλος τς νου εναι κόμη σύμβολο ερήνης, σέ ντίθεση μέ τόν ππο, ποος εναι σύμβολο πολέμου.
ς προσέξουμε καί τοτο: Ζητάει νά πάρουν τό νάριο μαζί μέ τήν μητέρα του. Δέν θέλει νά τά χωρίσουν. Τό να θά ναζητε τό λλο καί θά λυπονται. Δέν θέλει νά στενοχωρήσει οτε ατά τά ζα! Πόσο τρυφερός καί πόσο εαίσθητος ταν!
Τό νάριο δέν εχε οτε ατό τό ετελές σαμάρι. Θά μποροσαν νά γοράσουν κάποιο κάλυμμα. Βάζουν μως τά νδύματά τους, γιά νά δείξουν τι φιερώνουν στόν Κύριο λα σα χουν καί τόν διο τόν αυτό τους. Μεγάλη διαφορά μέ μς, πού μς διακρίνει πολυτέλεια καί ματαιοδοξία.
λλά καί πολλοί πό κείνους πού κολουθοσαν στρωναν στό δρόμο τά μάτιά τους. Ατό ταν πράξη σεβασμο. τσι καναν στούς βασιλες. σοι ναγνωρίζουμε τόν Χριστό ς βασιλέα, πρέπει νά θέτουμε τά πάντα κάτω πό τά πόδια Του, λα στήν πηρεσία Του.
Τά στρωμένα νδύματα στό δρόμο εναι πόδοσις νός παλαιο χρέους. νθρωπος ξέπεσε λόγ τς παρακος του καί Θεός το φτιαξε τούς δερμάτινους χιτνες καί τόν βγαλε πό τόν παράδεισο τς τρυφς. Τώρα ρχεται διος Θεός σέ μς καί παράδεισος εναι διος. πότε δέν χουμε πλέον νάγκη πό χιτνες καί νδύματα.  Γι᾿ ατό το τά πιστρέφουμε. Τά στρώνουμε νώπιόν Του καί τά καταπατε τό ζο πάνω στόν ποο καθόταν ησος, δείχνοντας τι θέλει νά λύσει τήν λογία μας καί νά μς πάλλάξει πό τήν κτηνωδία. περιβολή μέ νδύματα ταν στενά συνδεδεμένη μέ τήν ντροπή τς μαρτίας καί μέ τό παρρησίαστο. Πιό πλά δέν εχαμε μοτρα γιά νά δομε τόν Θεό. Τώρα μως μέ χαρά καί παρρησία φωνάζουμε τό σαννά.
λαός Τόν ποδέχεται νθουσιωδς. Δέν συμμετέχουν στήν ποδοχή ο εγενες, ο ρχοντες, ο ρχές τς πόλεως. σα-σα ατοί θά ξεσηκώσουν τά πλήθη, θά τά ξαγριώσουν, γιά νά ζητήσουν τήν θανατική  καταδίκη το θώου. Σ᾿ να τροπάριο τς Μεγάλης Πέμπτης μνογράφος παίρνει λόγια κάποιου ψαλμο, γιά νά πε, ρχοντες λαν συνήχθησαν κατά το Κυρίου καί κατά το Χριστο ατο. κενοι πού τάχθησαν νά καθοδηγον τόν λαό, εναι ατοί πού τόν παραπλανον καί τόν παρασύρουν σέ παρανομίες καί βιαιότητες. Πολλές φορές ο ποιμένες γίνονται λύκοι. ντί νά περιποιηθον τά πρόβατα, τά κατασπαράζουν. Διά τοτο λήψονται περισσότερον κρμα.
   γαπητοί δελφοί,
   ησος Χριστός εναι ν, ν καί ρχόμενος. Πάντοτε ρχεται. Καί πως μπαίνει στά εροσόλυμα, τσι θέλει νά μπε καί στίς δικές μας καρδιές. Εναι βασιλιάς το ορανο καί τν γγέλων, λλά θέλει νά γίνει καί βασιλιάς τν καρδιν μας, κυβερνήτης τς ζως μας. μες θά πρέπει νά βγομε νά Τόν προϋπαντήσουμε, κρατώντας στά χέρια τά βαΐα τν φοινίκων, δηλαδή μέ καθαρότητα ψυχς, μέ γωνιστικό φρόνημα κατά τς μαρτίας. Νά πετάξουμε τά παλαιά νδύματα τν μαρτιν μας, πού τόσο καιρό φορούσαμε. Νά φίσουμε κάθε κακή συνήθεια, τίς κακές πράξεις καί τίς πονηρές πιθυμίες.
  Χριστός μπκε στά εροσόλυμα καί εθύς μέσως κατευθύνθηκε στό Ναό. Νά να κόμη μεγάλο δίδαγμα γιά μς. Ατές τίς μέρες καί χι μόνο νά Τόν κολουθήσουμε, νά Τόν συνοδεύσουμε στούς Ναούς, νά γεμίσουμε τίς κκλησιές μας, νά  εμαστε παρόντες σέ λες τίς κολουθίες, νά συμμετάσχουμε στό θεο Πάθος, κυρίως καί πρό πάντων νά κοινωνήσουμε τά χραντα Μυστήρια μέ τήν καλύτερη προετοιμασία μας, γιά νά χαρομε καί τήν γία Του νάσταση. μήν.-
E Djela e Dafinës


E Djela e Dafinës është ura nëpërmjet së cilës kalojmë nga Kreshma e Madhe në Javën e Madhe, në javën e Pësimeve të Shënjta. Zoti hyn në Jerusalem me përulësi dhe në mënyrë triumfuse në të njejtën kohë. Me përulësi sepse fronin e ka në qiell dhe qëndron hipur mbi një gomar. Ai që mbahet nga Heruvimet dhe i psalin Serafimet, qëndron mbi një pjellë gomari. Triumfues, sepse populli i shumtë shikonin në fytyrën e Tij mbretin e Izraelit, dhe me degët e palmave në duar E thërrisnin si Zotin e jetës dhe të vdekjes.



Mënyra me të cilën tregonin respektin dhe vlerësimin ishte i tepër i thjeshtë, por në të njejtën kohë i ngrohtë dhe entuziast. Me degët e palmës (që sot simbolizojnë degët e dafinës) tregonin, që kishin për Të ide më të lartë se të një profeti. Në Zbulesën e Joanit duken Dëshmorët të mbajnë në duart e tyre degë palmash, si simbol i fitores kundër botës dhe mëkatit.  Krishti me vdekjen filloi të mundë principet dhe pushtetet e errësirës.


Deri tani Mësuesi hyjnor kalonte në Jude dhe në Galile më këmbë. Tani hyn në Jerusalem i ulur në një gomar. Nuk është një udhëtim i zakonshëm, por një hyrje mbretërore. Më parë e shmangte këtë mënyrë shfaqjeje, por tani që erdhi koha e pësimit tregon që është mbret.


Kjo fsheh shumë simbolika. Gomari ishte një kafshë e papastër sipas ligjit të vjetër, nga pikëpamja disiplinore.
 Simbolizon kombet, thirrjen e kombeve të reja, mbi të cilat në mënyrë mbizotëruese  do të qëndrojë Krishti. Dmth do ta njohin atë si Dhespot dhe Mbret. Gomari ishte i ri dhe i pa hipur, i pa shtruar. Deri tani nuk kishte ndënjur njeri mbi të, pra ishte i përshtatshëm për çdo përdorim të shënjtë, dmth të ulej Krishti, e të vendoset në shërbimin e Tij. Ato që zë njeriu, çfarëdo që përdor e infekton. (Kjo na kujton sakrificat e Judenjve, për të cilat zgjidhnin mëshqerra që as punuan as hynë kurrë në zgjedhë).  Mgjth se nuk dinte nga frerët, sillej i rregullt, i qetë. Kjo ishte një profeci e të ardhmes. Tregonte një pranim dhe bindje të armiqve dhe shndërrimin e tyre në popullin e Zotit.

Më përpara dërgoi nxënësit e tij të shkojnë në fshati përballë dhe të sjellin kafshën. Është e lidhur në filan vënd me të ëmën.  Nuk do ta merrni fshehur,iu tha do ta merrni me pranimin e plotë të të Zotit dhe pasi ta kini suguruar, që kafsha do t’i kthehet menjëherë  dhe shpejt atij. Atë që marrim borxh e kthejmë në kohë dhe në gjendje të mirë. Nuk janë borxh dhe të pakthyeshme.



Njohja mbinatyrale, dhuntia profetike e Jesu Krishtit shtrihet dhe në krijesat e  tij më thejshta. Njeh sa do të ndodhin që larg, gjithashtu dhe predispozitat e njerëzve. Ky fakt është vërtetimi që Krishti është Zot dhe gjithënjohës. Njeh pa parë, që gomari gjendet bashkë me këriçcin. Që janë të lidhura pranë rrugës. Që do t’i pyesin disa, përse po e zgjidhni? Gjithashtu dhe që asnjë  nuk është ulur mbi të. Ai i cili është i pa stërvitur dhe i pa shtruar, urtësohet menjëherë dhe e njeh Zotin. Të zotërit mgjth se  bujqër të varfër japin kafshët me dëshirë. Si përfundim të gjitha të Zotit janë. Ai është Zoti i gjithçkaje. Atij i takojnë, tek Ai me dëshirë duhet t’i ofrojmë. Këriçin e gomarit është akoma simbol paqeje, në kundërshtim me kalin i cili është simbol i luftës.



Le të vëmë re dhe këtë: kërkon që të marrin kërriçin bashkë me të ëmën e tij. Nuk do që t’i ndajë. Njëri do kërkojë tjetrin e do të ndjehen keq, nuk do që të shqetësohen as vetë kafshët! Sa i butë dhe sa i ndjeshëm që ishte!
Gomari nuk kishte as një samar të thjeshtë. Do të mund të blinin ndonjë mbulesë. Por vendosin veshjet e tyre që të tregojë se ja dedikojnë Zotit të gjitha sa kanë dhe natyrisht dhe vetë veten e tyre. Një ndryshim i madh ndërmjet nesh, që shpesh  na  karakterizon lluksi dhe kotësia. Por dhe shumë nga ata që ndiqnin shtrronin rrugën me rrobat e tyre. Ky ishte një veprim respekti. Kështu bënin tek mbretërit. Të gjithë sa njohim Krishtin si mbret, duhet të vendosim gjithçka nën këmbët e Tij, të gjitha në shërbimin e Tij.


Veshjet e shtruara në rrugë është shlyerja e një borxhi të vjetër. Njeriu rra për shkak të mos bindjes së tij dhe Zoti i bëri veshje lëkure  dhe e nxorri nga parajsa e ngazëllimit. Tani vjen vetë Zoti tek ne dhe parajsa është ai vetë. Kështu që nuk kemi më nevojë për veshje lëkure. Për këtë arsye ja kthejmë. I shtrrojmë para Tij dhe i shkel kafsha mbi të cilën ishte ulur Jesui, duke treguar që do të zgjidhë mosllogjikimin tonë dhe të na çlirojë nga kafshëria.


Mbështjellja me veshje ishte e lidhur ngushtë me turpin e mëkatit dhe me mos mundësinë e komunikimit. Më thjesht nuk kishim fytyrë që të shikonim Zotin.
Por tani me gëzim dhe guxim thërrasim osana.
Populli e pranon me entuziazëm. Nuk marrin pjesë në pritje aristokratët, udhëheqësit, funksionarët e qytetit. Në të kundërt ata do të acarojnë popullin, do ta egërsojnë, që të kërkojnë dënimin me vdekje të të pafajshmit. Në një tropar të së Enjtes së Madhe himnografi merr fjalët e një psalmi, që të thotë, udhëheqësit e popullit u mblodhën kundër Zotit dhe kundër Krishtit të tij. Ata që u caktuan të udhëheqin popullin, janë ata që çorientojnë dhe ta tërheqin  në shkelje ligjore dhe dhunë. Shumë herë barinjtë bëhen ujqër. Në vend që të përkujdesen  për delet, i përpijnë ato. Për këtë arsye do të marrin më shumë mëkat mbi veten.


Të dashur vëllezër dhe motra,
Jesu Krishti është Ai që ishte dhe ai që është dhe ai që vjen. Gjithmonë vjen dhe ashtu hyn në Jerusalem kështu do të hyjë në zemërat tona. Është mbreti e qiellit dhe i ëngjëjve, por dëshiron të bëhet mbret i zemrave tona, udhëheqës i jetës sonë. Ne duhet të dalim dhe Ta presim, duke mbajtur në dorë degët e palmës, me pastërtinë e shpirtit pra dhe me një sjellje luftuese kundrejt mëkatit. Të hedhim veshjet e vjetra të mëkateve tona, që kaq kohë vishnim. Të lemë çdo zakon të keq, veprimet e këqija dëshirat dinake.


Krishti hyri në Jerusalem dhe menjëherë u drejtua drejt Tempullit.  Ja një mësim tjetër për ne. Këto ditë jo vetëm ta ndjekim, ta shoqërojmë nëpër Kisha, të mbushim Kishat tona, të jemi prezentë në të gjitha shërbesat, të marrim pjesë në Pasionin hyjnor, kryesisht dhe mbi të gjitha të kungojmë Misteret e Çmuara me përgatitjen më të mirë që të gëzojmë Ngjalljen e Tij të shënjtë. Amin.

Δεν υπάρχουν σχόλια: