|
Në
orën e kulmit të debatit në Parlament, atëherë kur aktorët kryesorë morën
përsipër si përherë të shpëtojnë shfaqjen bajate të politikës, Edi Rama
spikati me tragjikomizmin. I vënë përpara me akuzat për 1.3 miliard euro
trafikim kanabisi, për shndërrimin e Shqipërisë në parajsën e trafikantëve të
drogave, bënte zhurmuesin pas krahëve të Lulzim Bashës.
Ndërsa kryetari i
PD-së fliste për krimin, ai i kërkonte të ndërronte temë. Si një sufler i
kontrabanduar në shfaqje, shpërqendronte folësin, duke e ftuar të fliste për
Himarën. Nuk ia arriti, por u çua dhe e hapi vet temën e preferuar.
Çjerrjet nacionaliste
ishin në fakt lutje për të ndërruar temë, për të folur për Greqinë, për
Himarën, për armiqtë e atdheut. Ishin lutje e fshehtë që mos të ishte
‘kryekanabizuesi”, “kryetrafikanti”, “ shoku dhe bashkëpunëtori I kriminelëve
më të rrezikshëm”, “izoluesi i vendit” që sheh opozita, por “vigani liberator” që ka ardhur nga
Noli në kohën tonë, për të shpëtuar Shqipërinë.
Ndërsa fliste për
Himarën, ishte gati të tregonte takimin me ekspertët grekë, raportin që
pritet së shpejti, pengun për mosnjohjen e greqishes nga njëra anë dhe
dhimbjen që pala tjetër nuk po e ndihmonte të shpëtonte atdheun përballë
grekëve në anën tjetër. Asgjë për t’u sharë.
Një formë prekëse për
zemrat që kërkonte. Po të mos e tradhtonte përmbajtja bajate dhe e
stërpërdorur, mund t’ja kishte hedhur edhe sot. Nëse nuk do të priste me
ankth vendimin e Gjykatës së Katanias, nëse opozita nuk do t’i tundte përpara
syve raportet e ndërkombëtarëve për Kanabisin, nëse do të kishte një
përgjigje për atë që i bëri vendit në 2016, mund të ishte vërtet “vigani
liberator”. Kapet pas Himarës, që ta përdorë si gomë për të fshirë nga mendja
e shqiptarëve dhe raportet e ndërkombëtarëve, gjithë bëmat e kanabisit, por
goma është e vogël. Pas çdo seancë në parlament, bëhet më e qartë se nuk mund
ta fshijë atë që ka bërë në sytë e të gjithëve.
Nuk mjaftojnë as
spektaklet me 12 ushtarakë të habitur, që ftohen në skenën e mbushur me kriminelë dhe kanabis për të
balancuar raportet, krim-shtet në qeverisje. Përkundrazi, ato e dekonspirojnë
më keq, që në janar të këtij viti shkarkoi një ministër, vetëm se kërkoi
ndërhyrjen e ushtrisë. Pikërisht Edi Rama, që hoqi Ylli Manjanin nga
Drejtësia, vetëm se kërkoi luftë me ushtrinë kundër Kanabisit, emëron 12
ushtarakë në detyra civile për të luftuar kanabisin.
10 muaj me vonesë,
tani atyre u ka mbetur vetëm të veshin me uniformë administratën publike, t’i
nxjerrin me kombajna nëpër fusha për të gjetur kanabisin që e korri në 2016
bashkë me të ardhurat dhe me votat 1 vit më pas. “I gjithë populli ushtar”,
nuk mund të ketë efektin e kohës kur u shpik, sepse ushtria ka ulur radarët
para trafikantëve, policia ka ulur kokën para kanabisit dhe qeveritarët kanë
ulur Shtetin përballë krimit. Veshja me uniformë e administratës parazitare
të Prefekturave, duket vetëm si një stërvitje qesharake, në zboret e
diktaturës. Kryeministri nuk di ta rivendosë Shtetin përballë Krimit, ashtu
si në pikturat e tij, nuk ndan dot njeriun nga monstra.
Çdo përpjekje për ta
ndarë, e bën edhe më të shëmtuar qeverisjen, e dekonspiron më shumë pafuqinë
e saj përballë krimit. Veshja me uniformë e 12 prefekturave, dështoi që në
lindje, ashtu si letra e Prokurorisë së Katanias, që tentoi të përdorej për
të shfajësuar Tahirin, apo si vendimi i gjykatës për dënimin e Zaganit.
Propaganda është çarmatosur nga argumentet, kur mundohet të bindë shqiptarët
se Tahiri nuk ka asnjë përgjegjësi për trafikun e Habilajve, me një shkresë
të prokurorisë së Katanias, apo kur kërkon të shesë, dënimin e Zaganit për
largim nga vendi, si dënim për shpërdorim detyre.
Me të gjitha mediat në
dispozicion, me të gjitha institucionet nën kontroll, Edi Rama nuk po arrin
të krijojë as një alibi të vetme për veten. E enjtja është shndërruar për të
në ditën më të keqe. Eshtë shndërruar tashmë në një shënjestër të
palëvizshme, që goditet me artilerinë e importuar nga Perëndimi. Veshja nacionaliste
nuk po e shpëton dot.
|
του Εντόν Αμπιλέκαϊ
Την ώρα αποκορύφωσης των αντιπαραθέσεων στη Βουλή, τότε που οι βασικοί
ηθοποιοί ανέλαβαν να σώσουν όπως πάντα της μπαγιάτικη παράσταση της
πολιτικής, ο Έντι Ράμα διακρίθηκε με την τραγικο - κωμωδία του. Ευρισκόμενος
απέναντι στις κατηγορίες για 1.3 Δις από διακίνηση της κάνναβης, για την
μετατροπή της Αλβανίας σε παράδεισο των εμπόρων ναρκωτικών, έκανε το
θορυβοποιό πίσω απ’ τις πλάτες του Λιουλζίμ Μπάσα. Ενώ ο Πρόεδρος του ΔΚ
μιλούσε για το έγκλημα, εκείνος ζητούσε να αλλάξει θέμα. Ως ένας σουφλέρ που
λαθραία εισήλθε στην παράσταση, προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει τον ομιλητή,
καλώντας τον να μιλήσει για τη Χιμάρα. Δεν τα κατάφερε, αλλά σηκώθηκε και
άνοιξε ο ίδιος το αγαπημένο του θέμα.
Οι εθνικιστικές κραυγές ήταν στην ουσία παράκληση για να αλλάξει το θέμα,
για να μιλήσουν για την Ελλάδα, τη Χιμάρα, για τους εχθρούς της πατρίδας.
Ήταν κρυφή παράκληση ώστε να μην ήταν αυτός ο «άρχηκανναβοποιός», ο
«άρχηδιακινητής ναρκωτικών», ο φίλος και συνεργάτης των πλέον επικίνδυνων
εγκληματιών, ο « υπεύθυνος απομόνωσης της χώρας» που βλέπει η αντιπολίτευση,
αλλά ο «μέγιστος απελευθερωτής» που έρχεται μετά το Νόλη στην εποχή μας, για
να σώσει την Αλβανία.
Ενώ μιλούσε για τη Χιμάρα, ήταν έτοιμος να δείξει και τη συνάντηση με
τους έλληνες εμπειρογνώμονες, την έκθεση που πρόκειται πολύ σύντομα, το
απωθημένο που δεν γνωρίζει την ελληνική απ’ τη μια μεριά και την οδύνη που η
άλλη πλευρά δεν τον βοηθούσε να σώσει την πατρίδα απέναντι στους έλληνες στην
άλλη πλευρά. Τίποτε το μεμπτό.
Ένας τρόπος πολύ συναισθηματικός για τις καρδιές που αναζητούσε. Εάν
δεν τον πρόδιδε η μπαγιάτικη και πόλυχρησιμοποιημένη συγκράτηση, θα μπορούσε
να την είχε περάσει και σήμερα. Την αύριο δεν θα ανέμενε με αγωνία την
απόφαση του Δικαστηρίου της Κατάνια, εάν η αντιπολίτευση δεν του κουνούσε στη
φάτσα τις εκθέσεις των Διεθνών παραγόντων για την Κάνναβη, εάν θα είχε μια
απάντηση γι αυτό που έκανε στη χώρα το 2016, θα μπορούσε όντως να ήταν ο
«μεγαλοπρεπής ελευθερωτής». Πιάνεται στη Χιμάρα, να τη χρησιμοποιήσει ως
γομολάστιχα για να σβήσει απ’ το μυαλό των αλβανών και τις εκθέσεις του
διεθνούς παράγοντα, όλα τα καμώματα της κάνναβης, αλλά η γομολάστιχα είναι
πολύ μικρή. Μετά από κάθε συνεδρία της Βουλής, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο
ότι δεν μπορεί να σβήσει ότι έχει κάνει ενώπιο όλων.
Δεν αρκούν ούτε τα θεάματα με 12 απορημένους στρατιωτικούς, που
καλούνται στη γεμάτη από εγκληματίες και κάνναβη σκηνή, για να εξισορροπήσουν
τις σχέσεις, έγκλημα – κράτος και διακυβέρνηση. Απεναντίας, αυτές τον
αποκαλύπτουν ακόμη χειρότερα, απ’ τον περασμένο Γενάρη απάλλαξε των
καθηκόντων έναν υπουργό, μόνο διότι ζήτησε την επέμβαση του στρατού. Είναι
ακριβώς ο Έντι Ράμα, που απομάκρυνε απ’ το Δικαιοσύνης τον Ύλι Μανιάνι, μόνο
διότι ζήτησε πόλεμο με το στρατό κατά της Κάνναβης, που διορίζει 12
στρατιωτικούς να εκτελέσουν αστικά καθήκοντα καταπολέμησης της κάνναβης.
10 μήνες αργοπορημένα, τώρα πλέον δεν τους έχει απομείνει παρά να
ενδυθούν τη στρατιωτική στολή στην δημόσια διοίκηση, να βγάλουν θεριστικές
μηχανές στους κάμπους για να εντοπίσουν την κάνναβη που την θέρισε το 2016,
μαζί με τα χρήματα και τις ψήφους 1 χρόνο αργότερα. «Όλος ο λαός στρατιώτης»,
δεν μπορεί να έχει το αποτέλεσμα της εποχής που εφευρέθηκε, διότι ο στρατός
έχει κατεβάσει τα ραντάρ μπροστά στους διακινητές, η αστυνομία έχει σκύψει το
κεφάλι μπροστά στους εμπόρους ναρκωτικών και οι κυβερνώντες έχουν υποκύψει το
κράτος μπροστά στο έγκλημα. Η ένδυση με στολή της παρασιτικής διοίκησης των
Περιφερειών, μοιάζει σαν μια γελοία άσκηση, στις ασκήσεις της δικτατορίας. Ο
Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει να ξαναβάλει το Κράτος έναντι του Εγκλήματος, όπως
στους πίνακες ζωγραφικής του δεν ξεχωρίζει τον άνθρωπο απ’ τα τέρατα.
Κάθε προσπάθεια να χωριστεί, κάνει ακόμη πιο παραμορφωμένη τη
διακυβέρνηση, αποκαλύπτει περισσότερο της αδυναμία της έναντι του εγκλήματος.
Η ένδυση με στολή, των 12 Περιφερειών, απέτυχε απ’ τη γέννα, όπως κι εκείνη η
βεβαίωση απ’ την Εισαγγελία της Κατάνια, που επιχείρησε να χρησιμοποιηθεί για
να αθωώσει τον Ταχίρι, ή όπως η δικαστική απόφαση για δήθεν καταδίκη του
Ζαγκάνι. Η προπαγάνδα είναι αφοπλισμένη από επιχειρήματα, όταν προσπαθεί να
πείσει τους αλβανούς ότι ο Ταχίρι δεν έχει καμιά ευθύνη για τις διακινήσεις
ναρκωτικών απ’ τους Χαμπίλιάϊ, με ένα έγγραφο της Εισαγγελίας της Κατάνια, ή
όταν επιχειρεί να πουλήσει την καταδίκη του Ζαγκάνι για απόδραση απ’ τη χώρα,
ως καταδίκη για κατάχρηση καθήκοντος.
Με όλα τα μέσα ενημέρωσης στη διάθεση, με όλους τους θεσμούς υπό
έλεγχο, ο Έντι Ράμα δεν τα καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άλλοθι μοναδικό για
τον εαυτό του. Η Πέμπτη έχει μετατραπεί στη χειρότερη του μέρα. Έχει
μετατραπεί πλέον σε ακίνητο στόχο, που βάλεται με πυροβολικό που έχει
εισαχθεί απ’ τη Δύση. Η εθνικιστική ένδυση δεν τον σώζει εύκολα.
Μετάφραση tachydromos.org
www. syri. net, 2 Νοεμβρίου 2017
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου