Μετά τα κωμικοτραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν χθες στους Αγίους Σαράντα στην έκτακτη συνδιάσκεψη της Ομόνοιας δημοσιεύουμε παρακάτω την ομιλία του τέως Γενικού Προέδρου κ. Λεωνίδα Παππά.
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Πριν από τρία χρόνια διεκδίκησα την προεδρεία της Ομόνοιας και από την πρώτη μέρα σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή. Σκεφτόμουν τον δικό μου απολογισμό που θα έκανα από αυτό το βήμα ενώ ήμουν βέβαιος πως δεν θα διεκδικούσα δεύτερη θητεία γιατί όπως είχα πει τότε, η προεδρεία της Ομόνοιας δεν είναι θρόνος αλλά ένα ζάλωμα που δεν κουβαλιέται εύκολα.
Την αποχώρηση μου από την προεδρεία είναι αλήθεια ότι την σκεφτόμουν διαφορετικά. Σας εξομολογούμαι πως δυσκολεύτηκα και προβληματίστηκα για να γράψω αυτές τις λίγες σειρές, πιο πολύ και από την προεκλογική μου ομιλία. Όχι μόνο γιατί το κατέβασμα είναι πιο δύσκολο από το ανέβασμα αλλά γιατί γνώριζα ότι θα απευθυνθώ σε ένα ακροατήριο με ανομοιογενή σύνθεση ως προς τα ενδιαφέροντα αλλά και το λόγο που οδήγησε τον καθένα σας να συμμετέχει σήμερα σε αυτή την αίθουσα.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός αποτελείται από κάποια τμήματα με διαφορετικά προβλήματα. Μόνο με την αναφορά κάποιων περιοχών καταλαβαίνει κανείς τις ιδιαιτερότητες: Βούρκος, Ριζά, Χειμάρρα, Δρόπολη, Κορυτσά, Πωγώνι, Τίρανα, Μουρσί, Νάρτα κλπ.
Η ιδιαιτερότητα έγκειται και στη σύνθεση του σημερινού σώματος. Για κάποιους ίσως είναι χάσιμο χρόνου γιατί θα πουν ότι επαναλαμβάνομαι και ίσως έχουν δίκιο, άλλοι θα επιθυμούσαν να μην ακουστώ καθόλου σήμερα γιατί ενοχλούνται από τις απόψεις μου, με το δίκιο τους και αυτοί.
Κάποιοι άλλοι πάλι περιμένουν απαντήσεις για τη παραίτηση μου αλλά και για την τρίχρονη πορεία της οργάνωσης.
Στην προεκλογική μου ομιλία πριν από τρία χρόνια είχα πει επί λέξη πως:
“Με ενδιαφέρει μία Ομόνοια αφέντρα του τόπου.
Μια Ομόνοια που θα επικοινωνεί με το εθνικό κέντρο και θα είναι παρούσα στον οικουμενικό ελληνισμό.
Μία Ομόνοια που δεν θα ζητιανεύει λίγη εξουσία από την εκάστοτε αλβανική κυβέρνηση αλλά θα έχει προτάσεις και δεν θα κάνει καμία έκπτωση στα δίκαια του ελληνισμού.
Μια Ομόνοια που δεν θα αγνοείται από τον διεθνή παράγοντα αλλά θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη όταν πρόκειται για την πορεία της Αλβανίας προς τις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αλλού.
Πάνω απ’ όλα όμως με ενδιαφέρει μια Ομόνοια που θα κάνει σημαία τα ζητήματα του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού”.
Αφού ευχαριστήσω αυτούς που με στήριξαν για την εκλογή μου θέλω να τους πω να είναι περήφανοι γιατί καταφέραμε πολλά με ελάχιστους συναγωνιστές και ακόμα λιγότερους δυστυχώς από τις τάξεις των συλλογικών οργάνων. Τον απολογισμό για τη δράση μας τον έκανα κάθε χρόνο στην Επέτειο της Δερβιτσάνης. Δεν θα κάνω αναλυτικό απολογισμό αλλά επιτρέψτε μου να πω επιγραμματικά:
Η Ομόνοια ήταν παρούσα σε κάθε εξέλιξη που αφορούσε την κοινότητα μας καταθέτοντας γραπτές προτάσεις στην Αλβανική και ελληνική κυβέρνηση αλλά και στον διεθνή παράγοντα. Ίσως για πρώτη φορά στα γραφεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΗΕ, του ΟΑΣΕ και σε πολλές διπλωματικές αντιπροσωπίες κατατέθηκαν γραπτές εκθέσεις από την Ομόνοια για τα ζητήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Στα αρχείο της Ομόνοιας υπάρχουν περίπου εξήντα επιστολές που στάλθηκαν σε ελληνικά και αλβανικά υπουργεία για ζητήματα που αφορούσαν την κοινότητα μας. Κάποια επιλύθηκαν κάποια άλλα όχι. Θα παραδώσω αυτό το αρχείο στο νέο πρόεδρο, ώστε να υπάρχει η συνέχεια.
Οι πρωτοβουλίες για την παιδεία δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα μας και στο διαδίκτυο και δεν θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά επιτρέψτε μόνο να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους διευθυντές και εκπαιδευτικούς των μειονοτικών σχολείων για την εξαιρετική δουλειά που κάνουν και την άψογη συνεργασία μας.
Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω και στις δασκάλες των φροντιστηρίων μας στο Μουρσί και τη Νάρτα της Αυλώνας και το Λούκοβο.
Αν κάτι κρατώ από αυτή τη θητεία είναι ο αγώνας μας για το περιουσιακό ζήτημα. Στη Χειμάρρα με νύχια και με δόντια και μπροστάρη τον πρόεδρο του παραρτήματος κ. Φρέντη Μπελέρη αποτρέψαμε τα χειρότερα. Ένα σοβαρό ζήτημα που πήρε ευρεία δημοσιότητα. Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα σε άλλες περιοχές, πιο ύπουλα και πιο επικίνδυνα για την επιβίωση του εδώ ελληνισμού.
Καταφέραμε το περιουσιακό πρόβλημα της ΕΕΜ να το μετατρέψουμε σε ευρωπαϊκό και χάριν της στήριξης του ΥΠΕΞ της Ελλάδος. Η επίλυση του αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω ένταξη της Αλβανίας στις δομές της ΕΕ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο τον δικηγόρο κ. Ηλία Θανάση για την βοήθεια του ώστε να εντοπισθούν όλες οι περιπτώσεις.
Οι πολλές πολιτικές εκδηλώσεις που κάναμε αυτή την τριετία είχαν σκοπό την ανάδειξη των αξιών του τόπου μας, την καλλιέργεια του πατριωτικού φρονήματος αλλά και την διατήρηση της Ομόνοιας ως τον κεντρικό φορέα της κοινότητας μας.
Το λαογραφικό Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε πριν από δύο χρόνια στη Λιβαδειά ήταν κατά κοινή ομολογία η κορυφαία πολιτιστική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε ποτέ στον τόπο μας. Με προσωπικές πρωτοβουλίες, με πολύ κόπο αλλά και προσωπικά έξοδα προσπάθησα να διοργανώσω εκδηλώσεις εκεί που τα παραρτήματα δεν λειτουργούσαν όπως στο Δέλβινο και το Αργυρόκαστρο.
Αγαπητοί συμπατριώτες, όλα αυτά που ανέφερα για κάποιους ήταν αδιάφορα ή δευτερεύοντα. Άλλη είναι η Ομόνοια δεν είναι αυτή του Παππά. Ομόνοια είναι αυτή που μαζεύει ψήφους. Με κατηγορούν ότι δεν ενδιαφέρθηκα για τους ψήφους ή ακόμα ότι ήμουν και αντίθετος. Θα τους πω ότι όχι μόνο δεν είναι έτσι αλλά πάλεψα με όλη μου την ψυχή να είχαμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα για την Ομόνοια και τον τόπο.
Σε αυτή την τριετία είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις.
Στις τοπικές εκλογές του 2015 διεκδικήσαμε τέσσερις δήμους. Οι τρεις φάνταζαν δύσκολοι ενώ υπήρχε και ένας εύκολος δήμος για την Ομόνοια, της Φοινίκης. Ένας δήμος που είχε σημαντικά ποσοστά και το άλλο μειονοτικό κόμμα, το Μέγκα. Δεδομένου ότι τότε το ΚΕΑΔ συμμετείχε στην κυβέρνηση Ράμα, η ηγεσία του ΜΕΓΚΑ αναγνώρισε ότι ήταν σε μειονεκτική θέση και τους έπεισα να μην κατεβάσουν υποψήφιο και να στήριζαν τον υποψήφιο που θα αναδείκνυε το ΓΣ.
Στην γραπτή πρόταση 5 σημείων που τους είχα στείλει που απάντησαν γραπτώς ότι συμφωνούν και αναμένανε μία συνάντηση και με τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ όπου θα εξέφραζαν και κάποιες εύλογες απαιτήσεις. Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ από την άλλη συνέχιζε να διαπραγματεύεται με τον Έντι Ράμα ζητώντας την εν λευκώ στήριξη στους δήμους Φοινίκης και Δρόπολης, για να κατατροπώσει ποιους; Κάποιους άλλους Έλληνες. Την συνέχεια την γνωρίζεται.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2017, καλούμασταν να αντιμετωπίσουμε μία ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση. Το καθεστώς Ράμα οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια, επαναφέροντας σταδιακά το φόβο και την εξάρτηση από την εξουσία. Κύριο όπλο το χρήμα που φαίνεται να ρέει άφθονο από παράνομες δραστηριότητες. Από την άλλη μία αντιπολίτευση με δύο βραχίονες το ΔΚ και το LSI, ασύμβατους για την πλειοψηφία της αλβανικής κοινωνίας που δεν πείθει για τις προθέσεις της. Σε αυτό το ρευστό πάζλ, το ελληνικό κομμάτι έπρεπε να βρει τη θέση του και να λειτουργήσει δημιουργικά για την κοινότητα που εκπροσωπεί και γιατί όχι για την ίδια την Αλβανία όπως είχε κάνει άλλωστε σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν κάτι που αναγνωρίζεται και από την αλβανική πολιτεία και κοινωνία. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο έπρεπε πρώτα εμείς να ενώσουμε τα δικά μας κομμάτια. Από πλευράς μου έγιναν πολλές προσπάθειες. Δεν είναι ούτε μυστικό ούτε κακό να πω πως για αυτό το σκοπό ζήτησα και τη βοήθεια του εθνικού μας κέντρου. Ζήτησα συναντήσεις στην Αθήνα και αφού ενημερώθηκαν αναλυτικά για τα τεκταινόμενα στο χώρο μας και την Αλβανία γενικότερα, ορίστηκε συνάντηση σε υψηλό επίπεδο, πιο ψηλά δε γίνεται, στην οποία κλήθηκαν να συμμετέχουν οι πρόεδροι των τριών μειονοτικών πολιτικών σχημάτων. Δηλαδή της Ομόνοιας του ΚΕΑΔ και του ΜΕΓΚΑ. Το αποτέλεσμα; Οι πρόεδροι του ΚΕΑΔ και του ΜΕΓΚΑ αρνήθηκαν να συμμετέχουν γιατί όπως φάνηκε είχαν κάνει ήδη τα κουμάντα και παζάρια τους, ο ένας με τη μία πλευρά και ο άλλος με την άλλη.
Τα αποτελέσματα στις εκλογές του 2017 δεν ήταν απλώς απογοητευτικά αλλά μας εξέθεσαν και ως κοινότητα. Είναι αδιανόητο οι συμπατριώτες μας να βγάζουν πρώτη δύναμη το ΣΚ, ένα κόμμα που κυβερνούσε με την πιο ανθελληνική στάση στα 27 χρόνια της μεταπολίτευσης.
Όσοι δεν αφουγκράζονται τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως ελληνισμός και την ανάγκη ανάκαμψης της Ομόνοιας για να ανταποκριθεί σε αυτές τις προκλήσεις ή αδαής είναι ή τους τύφλωσαν κάποια πάθη και δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Όσες προτάσεις έκανα στα συλλογικά όργανα τον τελευταίο χρόνο, έπεφταν όλες στο κενό. Σκέφτηκα να αναλάβω μόνος μου την ευθύνη, είχα ανακοινώσει μάλιστα συγκεκριμένες πρωτοβουλίες με πολύ καλή απήχηση στην κοινότητα μας. Με έλεγχε όμως ένα βάρος που ήταν αβάσταχτο πρώτον γιατί η Ομόνοια δεν είναι ιδιοκτησία του προέδρου αλλά ένα κεκτημένο της κοινότητας και δεύτερον, αποφάσισα λοιπόν να καλέσω άλλη μία φορά το ΓΣ παρόλο που είχε κατακυρωθεί αφού σε αρκετές απόπειρες δεν είχαμε απαρτία. Σε αυτό το ΓΣ που έγινε το Σάββατο του Λαζάρου αντί μιας δημιουργικής συζήτησης ήρθα αντιμέτωπος με μία μεθοδευμένη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση κατάληψης της Ομόνοιας. Ήταν παρόντες μέλη του ΓΣ που για τρία χρόνια ήταν άφαντοι ακόμα και κάποιοι που είχαν αποχωρήσει και ενταχθεί σε μεγάλα αλβανικά κόμματα. Η ομάδα αυτή που καθοδηγούνταν – από το νεκρό στην ουσία Παράρτημα Αργυροκάστρου – είχε για αντιπάλους το Γενικό Πρόεδρο και όσους ήταν παρόντες στους αγώνες αυτά τα τρία χρόνια. Αφού η πρόταση μου να εφαρμόσουμε το άρθρο του Καταστατικού που προβλέπει εκλογές από όλα τα μέλη έπεσε στο κενό, πρότεινα τη συνδιάσκεψη να προηγηθεί μία εκστρατεία ευαισθητοποίησης με συναντήσεις στα εδώ παραρτήματα και την Ελλάδα. Ούτε αυτό έγινε δεκτό γιατί το προμελετημένο σχέδιο προέβλεπε και όπως βλέπετε να υλοποιείται συνοπτικές διαδικασίες.
Κλείνοντας αγαπητοί φίλοι θέλω να πω πως δεν ήρθα σήμερα να απολογηθώ και να εκφράσω τους εύλογους προβληματισμούς μου αλλά για να δηλώσω την παρουσία μου στους κοινούς αγώνες για την πατρίδα και ότι θα συνεχίσω να υπηρετώ την ιδέα της Ομόνοιας.
Στις σημερινές εκλογές έχετε να επιλέξετε μεταξύ τριών υποψηφίων για το Γενικό Πρόεδρο και για τα μάλη του ΓΣ. Πριν από τρία χρόνια από αυτό το βήμα έκανα μία έκκληση στο σώμα την οποία και θα ήθελα να επαναλάβω: Στην κάλπη θα είστε μόνοι σας, δε θα σας βλέπει κανείς, κάντε αυτό που λέει η καρδιά σας και όχι αυτό που σας υπέδειξαν άλλοι. Όλοι την αγαπάμε την Ομόνοια αλλά επειδή κάποιοι την αγαπούν πιο πολύ, από το πολύ σφίξιμο δημιουργούν ασφυξία. Μην τους επιτρέπετε να την πνίξουν.
Σας ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου