Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Ο Ράμα επέλεξε στο υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας, ένα Κοσοβάρο και άνθρωπο του Σόρος

Με ένα μήνυμα που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την περιοχή καθώς επιδιώκει να αναδείξει την «ενότητα» του Αλβανικού χώρου ο Έντι Ράμα σε έναν επεισοδιακό ανασχηματισμό ανέθεσε την εξωτερική πολιτική της χώρας στον Κοσοβάρο Γκεντ Τσάκα, ενώ και το υπουργείο Παιδείας ανατέθηκε στην Μπέσα Σαχίνι, Αλβανίδα από το Κόσσοβο.
Και οι δυο Κοσοβάροι, σύμφωνα με αλβανικά δημοσιεύματα, έχουν στενή σχέση και με το ίδρυμα Σόρος και ο νέος υπουργός εξωτερικών έχει σπουδάσει στο Κόσοβο, στις Βρυξέλλες και στην Ουγγαρία (στο Πανεπιστήμιο του Σόρος) και έχει μεταπτυχιακά στην φιλοσοφία , τις πολιτικές επιστήμες και στα νομικά, ενώ από το 2014 ήταν στην ομάδα διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε..
  • Ο κ. Ράμα ανακοίνωσε τον  ανασχηματισμό στην διάρκεια της ολομέλειας του Σοσιαλιστικού Κόμματος που συνεδρίασε υπό την προεδρία του   και μάλιστα η ανακοίνωση των υπουργών που είδαν την έξοδο από την κυβέρνηση, επτά τον αριθμό, γίνονταν τμηματικά…
Εκτιμάται ότι ο κ. Ράμα επιχειρεί με τον ανασχηματισμό, να συντηρεί την υπόθεση του Ενιαίου αλβανικού χώρου και κυρίως της «απουσίας συνόρων» με το Κόσοβο αλλά και να κατευνάσει τις συνεχιζόμενες και εντεινόμενες διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν από τους φοιτητές αλλά απειλούν να πάρουν ευρύτερες διαστάσεις.
Πάντως με την επιλογή να αποπέμψει τον Ντμίτρι Μπουσάτι από το Υπουργείο Εξωτερικών, πλέον η όλη διαπραγμάτευση η οποία επί μήνες είχε γίνει μεταξύ του Ν. Κοτζιά και του Ντ. Μπουσάτι είναι στον αέρα, καθώς πολλά σημεία των διαπραγματεύσεων είχαν στηριχθεί στην εκατέρωθεν προσωπική συνεννόηση των δυο πρώην υπουργών εξωτερικών..
Σε κάθε περίπτωση ακόμη κι αν υπήρχε πρόθεση για συνέχιση των συνομιλιών μεταξύ των δυο χωρών θα χρειασθεί ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε να υπάρξει ενημέρωση αλλά και αποσαφήνιση ορισμένων λεπτών και ευαίσθητων ζητημάτων τα οποία είχαν διαπραγματευθεί προσωπικά οι κ. Κοτζιάς και Μπουσάτι.
  • Καθώς πάντως το κλίμα παραμένει βαρύ στις ελληνοαλβανικές σχέσεις  λόγω όχι μόνο των όσων ακολούθησαν τον θάνατο του Κωσταντίνου Κατσίφα (για το πόρισμα των συνθηκών θανάτου του, ακόμη η ΕΛΑΣ περιμένει απάντηση από την Αλβανική Αστυνομία..), αλλά και για το σχεδιαζόμενο πογκρόμ εναντίον της ελληνικής μειονότητας με αιχμή το περιουσιακό ,δύσκολα θα μπορέσουν οι δυο πλευρές ενώ μάλιστα ξεκινά η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα αλλά και στην Αλβανία (για τις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου) ,να προχωρήσουν σε ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.
Η Αθήνα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στα Τίρανα και χωρίς  να αποκλείει κάποιες κινήσεις εντυπώσεων από τον Ε. Ράμα, γνωρίζει ότι και αυτό το ευρωπαϊκό χαρτί δεν μπορεί σε αυτή την φάση  να αποδειχθεί αποτελεσματικό στα ελληνοαλβανικά, καθώς ο Αλβανός ηγέτης γνωρίζει καλά ότι δεν εξαρτάται μόνο από την Ελλάδα η απόφαση της Ε.Ε. τον επόμενο Ιούνιο για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας του.
Αλλά θα είναι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες που θα κλείσουν τον δρόμο σε μια τέτοια απόφαση θέτοντας ζητήματα που αφορούν το κράτος δικαίου, την λειτουργία της δικαιοσύνης, το οργανωμένο έγκλημα, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, το εμπόριο ναρκωτικών..
  • Και όσο ο κ. Ράμα διαπιστώνει ότι η απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων γίνεται όλο και πιο δύσκολη, τόσο ο ίδιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει τα βήματα που απαιτούνται ώστε να υπάρξει εξομάλυνση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, να προωθηθεί η συμφωνία για τις Θαλάσσιες Ζώνες και να υπάρξει πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας.
Αντιθέτως δεν μπορεί να αποκλεισθεί, ο κ. Ράμα να επιδιώξει ακόμη περισσότερο την ένταση με την Ελλάδα, ώστε με την καλλιέργεια εθνικιστικού και ανθελληνικού κλίματος να προσπαθήσει να συγκαλύψει τις προσωπικές ευθύνες του για το γεγονός ότι η Αλβανία θα παραμένει στον προθάλαμο της Ε.Ε., αποδίδοντας την ευθύνη στην.. Ελλάδα.

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2018

Στέργιος Σάκκος,Το δώρο των Χριστουγέννων (Γαλ. 4, 4-7)

Τί σήμανε για την ανθρωπότητα η γέννηση του Χριστού και τί σημαίνει για τον καθένα που πιστεύει και αναγεννιέται μαζί με το Χριστό, το περιγράφει καίρια και δυνατά ο απόστολος Παύλος στην περικοπή που διαβάζει η Εκκλησία μας ανήμερα τα Χριστούγεννα (Γαλ. 4,4-7). Ο απόστολος, που έζησε τη σκλαβιά του ιουδαϊκού νόμου, που είδε και γνώρισε τη φρίκη της αμαρτίας του ελληνιστικού κόσμου, αλλά και που γεύθηκε και απήλαυσε τη χάρη της λυτρώσεως, καταθέτει θεόπνευστα την εμπειρία του και καλεί τους χριστιανούς όλων των αιώνων – και του δικού μας – να δοξάσουν το Θεό για την ευδοκία του προς τους ανθρώπους να επισκεφθεί ως σωτήρας τη γη μας. Όσοι ακόμη δεν μέθυσαν από το κρασί της ύβρεως και του ευδαιμονισμού, όσοι δεν λατρεύουν το αίσχος στο ναό της αναισχυντίας, όσοι μέσα στη δίνη της εποχής μας μπορούν να ελέγχουν την αναζήτηση της σκέψεως τους και την ανησυχία της καρδιάς τους, θα βρουν μέσα σ’ αυτή τη περικοπή ανάπαυση και θα γιορτάσουν αληθινά και φέτος τα Χριστούγεννα.
Και πρώτα – πρώτα, ο χρόνος που διάλεξε για να γεννηθεί ο Κύριος, ο χρόνος που χώρισε την ιστορία στα δυό και σήμανε το χρόνο «μηδέν» για τον κόσμο – εκεί όλα τέλειωναν κι εκεί όλα άρχιζαν – δεν ήταν τυχαίος. Ο απόστολος τον ονομάζει το πλήρωμα του χρόνου και εννοεί μ’ αυτό τον κατάλληλο καιρό, που η ανθρωπότητα ήταν έτοιμη να δεχθεί στα άδεια χέρια της το δώρο του ουρανού. Πράγματι, ο λαός του Θεού, που σαν φυτώριο αιώνες τώρα καλλιεργούνταν με το νόμο και το θέλημά του, είχε φθάσει στην ακμή της αποδό­σεώς του, με την ύπαρξη της παρθένου Μαρίας. Στο πρόσωπο αυτής της άγιας κόρης κατέληγαν και δικαιώνονταν όλες οι προσπάθειες του Θεού να κρατήσει καθαρή μια φυλή, να την εξευγενίσει και να βγάλει απ’ αυτή το εκλεκτότερο απόσταγμα, για να το χρησιμοποιήσει στο σχέδιο της σωτηρίας μας. Την ώρα που η παρθένος ήταν έτοιμη να υπακούσει στον άγγελο του Κυρίου και να δώσει εκείνη την απάντηση, «Γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» (Λκ 1,38), ο δείκτης του χρόνου έφθανε στο πλήρωμα του και ο Υιός του Θεού σκήνωνε μέσα στα σπλάγχνα της.
Αλλά και από την άλλη μεριά, της αποστασίας και της αμαρτίας, ο κόσμος είχε φθάσει στο ναδίρ. Όπως μαθαίνουμε από το 1ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, ο άνθρωπος χωρίς Θεό είχε καταντήσει στο έσχατο σημείο διαφθοράς, στα παρά φύσιν πάθη, και ατίμαζε χωρίς συναίσθηση τον εαυτό του. Από ιστορικούς της εποχής εκείνης, αλλά και από την εικόνα που μας δίνουν τα ευρήματα της αρχαίας Πομπηίας, καθώς διατηρήθηκαν ολοζώντανα μέσα στη λάβα του Βεζούβιου, δεν μένει αμφιβολία ότι το απόστημα της ανομίας είχε ωριμάσει και ήταν πια έτοιμο να σπάσει. Η ανθρωπότητα δεν άντεχε άλλο. Οι λαοί αντάλλαξαν τους θεούς τους και τις θεές τους, όπως τα προϊόντα τους, ανακάτευαν τις θρησκείες τους γεμάτοι αγωνία, χωρίς αποτέλεσμα. Ένα πέπλο μελαγχολίας και απελπισίας τύλιγε τα πάντα· διατυπώνονταν στα κείμενά τους και αποτυπωνόταν στα αγάλματά τους. Τη στιγμή ακριβώς εκείνη, που οι άνθρωποι αναζητούσαν το Θεό και δεν τον έβρισκαν, αναζητούσαν άνθρωπο και δεν έβρισκαν, τη στιγμή εκείνη ο Θεός έγινε άνθρωπος και οι άνθρωποι βρήκαν επί τέλους και άνθρωπο και Θεό, τον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
Ότι αυτός που ήλθε στο πλήρωμα του χρόνου ήταν ο ίδιος ο Θεός μας το δηλώνει ο απόστολος με ένα εκφραστικό ρήμα- «εξαπέστειλεν», λέει, «ο Θεός τον υιόν αυτού». Δεν τον απέστειλε απλώς, άλλα τον εξαπέστειλε, πράγμα που σημαίνει ότι ο Υιός υπήρχε πριν γίνει άνθρωπος και μάλιστα υπήρχε μέσα στο Θεό, όντας Θεός ο ίδιος, από όπου με τη θέλησή του ήλθε ανάμεσα μας.
Και πώς ήλθε; «Γενόμενος εκ γυναικός, γενόμενος υπό νόμον». Δύο οριακούς βαθμούς ταπεινώσεως σημειώνει ο απόστολος Παύλος· πρώτον, γεννήθηκε από γυναίκα, πήρε σάρκα και οστά κι έγινε τέλειος άνθρωπος, και δεύτερον, υπήκουσε στο νόμο, συμμορφώθηκε ως ιουδαίος με τις διατάξεις του κι έγινε ο Κύριος δούλος. Απ’ αυτές τις δύο ταπεινώσεις του Θεού μας, σαν από δύο πηγές αναβλύζουν για μας δύο σπουδαίες ευλογίες της ενσαρκώσεώς του. Η μία, ότι υποτάχθηκε στο νόμο για να μας εξαγοράσει απ’ αυτόν και να μας απαλλάξει από τις απαιτήσεις του και την κατάρα του· η άλλη, ότι έγινε αυτός άνθρωπος για να μας υιοθετήσει και να μας κάνει κατά χάριν θεούς. Να, ποιά είναι η μεγάλη σημασία των Χριστουγέννων· τη βαθειά επιθυμία του πρώτου ανθρώπου να γίνει θεός, τη θεϊκή επαγγελία προς τον Αβραάμ ότι με το σπέρμα του θα ενευλογηθούν όλες οι φυλές της γης, την εκπληρώνει στο ακέραιο η γέννηση του Χριστού· γινόμαστε υιoί Θεού, αφού ο Θεός φορά τη σάρκα μας και μας κάνει παιδιά του.
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε το Θεό Πατέρα, αν δεν γινόμασταν πρώτα παιδιά του. Κι ο Θεός έστειλε το μονάκριβο παιδί του, για να γίνει η ζύμη της υιοθεσίας μας, να ενωθούμε μαζί του και να του μοιάσουμε. Και ο μεν Ιησούς Χριστός παραμένει το μοναδικό φυσικό παιδί του Θεού Πατρός, διότι αυτός μόνο έχει τη φύση του Θεού. Έτσι, με τον ερχομό του Χριστού στο κόσμο, από δούλοι γίναμε ελεύθεροι, από ξένοι ή αλλότριοι του Θεού γίναμε δικοί του, μπορούμε να έχουμε κι εμείς το Θεό Πατέρα και να είμαστε συγκληρονόμοι με το Χριστό.
Αλλά η υιοθεσία είναι ένα αγαθό που, ενώ δίνεται σ’ όλους τους ανθρώπους, δεν το απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι. Η γέννηση του Χριστού αποτελεί ένα γεγονός της ιστορίας, που είναι δυνατόν να μείνει ξένο για μας, αν δεν το κάνουμε γεγονός της προσωπικής μας ζωής. Γι’ αυτό ο Θεός, μας λέει ο Παύλος, «εξαπέστειλε το Πνεύμα του Υιού αυτού». Όπως ο Θεός Πατέρας εξαπέστειλε τη μια φορά το δεύτερο εαυτό του, τον Υιό, έτσι εξαπέστειλε την άλλη φορά και τον τρίτο εαυτό του, το Πνεύμα. Αυτός μας βοήθα να οικειοποιηθούμε τη χάρη των Χριστουγέννων και να νιώσουμε υιοί Θεού, να κάνουμε το δικαίωμα της υιοθεσίας πράξη στη ζωή μας, τη δυνατότητα πραγματικότητα. Το Πνεύμα το άγιο, ο τρίτος της Τριάδος, ο Παράκλητος ο αγαθός, ο καλλιεργητής των ψυχών μας, αναλαμβάνει προσωπικά να μας φέρει κοντά στο Θεό, να μιλήσει στην καρδιά μας γι’ αυτόν, και μας κινεί όχι απλώς να ονομάζουμε, αλλά να κράζουμε το Θεό με το γλυκύτατο όνομα του πατέρα.
Με δυό, λοιπόν, τρόπους γίνεται η υιοθεσία. Ο ένας είναι ότι, ντυθήκαμε το Χριστό, ο άλλος ότι το άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα μας. Ένας παλιός ερμηνευτής ερμηνεύοντας αυτή την περικοπή αναφωνεί· «Κοίτα πως τονίζεται η αγία Τριάδα! Ο Πατέρας έστειλε, ο Υιός σαρκώθηκε και το Πνεύμα συνεργάσθηκε· αυτό μπήκε και στις καρδιές μας και διδάσκει να λέμε·αββά, ο πατήρ!. Είτε Ιουδαίος είσαι είτε ειδωλολάτρης, με τη γέννηση του Χριστού μπορείς πλέον να γίνεις υιός του Θεού, κληρονόμος της βασιλείας του, αγαπημένο του παιδί».
Χριστούγεννα 1989
(Στέργιος Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από το βιβλίο «Ο Θεός στη γη μας», εκδ. Ο.Χ.Α. Απολύτρωσις, Θεσσαλονίκη 1993, σελ.83-87)

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018

Το «Μακεδονία Ξακουστή» στο γήπεδο των Σέλτικς για χάρη του Αντετοκούνμπο

Eλληνικό χρώμα και ελληνικοί ήχοι στο ημίχρονο του αγώνα στη Βοστώνη που έληξε με νίκη των Μπακς με 120-107

antetokounmpo_celtics_arthro
Μια μοναδική στιγμή σημειώθηκε στο ημίχρονο του αγώνα των Σέλτικς με τους Μπακς στη Βοστώνη για χάρη του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Οι «κέλτες» θέλησαν στο ημίχρονο να τιμήσουν τον μεγάλο Έλληνα φόργουορντ αφιερώνοντας τη βραδιά στον ελληνισμό.

Έτσι στην ανάπαυλα του παιχνιδιού που έληξε με νίκη των Μπακς με 120-107, στο παρκέ του γηπέδου των Σέλτικς εμφανίστηκε μια χορευτική ομάδα Ελλήνων ομογενών η οποία χόρεψε το «Μακεδονία Ξακουστή» με τη μελωδία του τραγουδιού να πλημμυρίζει το TD Garden.
https://www.protothema.gr/


Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Ο Έλληνας θείος μου


O γνωστός Αλβανός δημοσιογράφος Mero Baze* γράφει στην ATHENS VOICE ένα αυτοβιογραφικό κομμάτι για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις
Δημήτρης ήταν ο Έλληνας θείος μου. Όταν ήμουν μικρός, ούτε που μου πέρναγε από το μυαλό ότι μπορεί να μην ήταν ο φυσικός αδερφός του πατέρα μου. Συνήθως πήγαινα στο σπίτι τους τον Απρίλιο. Έμενε στον πρώτο όροφο μιας τριώροφης πολυκατοικίας στο Τεπελένι. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς χωρούσα σε αυτό το σπίτι, με τόσα παιδιά που είχε.
Ο Μάνθος, ο μεγαλύτερος γιος του, ήταν ο κηδεμόνας μου. Τελούσα υπό τις εντολές του όταν σερνόμασταν με τα αυτοσχέδια καροτσάκια ρουλεμάν στους δρόμους της πόλης, όταν παίζαμε μπάλα πίσω από την πολυκατοικία ή όταν μπαίναμε κρυφά στο σπίτι, για να φάμε καμιά φέτα ψωμί, πριν από το οικογενειακό γεύμα.
Ο θείος μου ο Δημήτρης ήταν ένας σιωπηλός άντρας που με έκανε χαρούμενο κάθε φορά που τον άκουγα – μιλούσε πάντα αλβανικά, όταν ήμουν μπροστά του. Η μητέρα του, που ως παιδί δεν μπορούσα να την καταλάβω γιατί δεν ήταν η γιαγιά μου, μιλούσε μόνο ελληνικά. Ζούσε στη Δερβιτσάνη (σ.σ. απο τα πιο γνωστά χωριά της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία). Επισκέπτονταν συχνά τον θείο Δημήτρη, πάντα στεναχωρημένη. Ένας από τους γιους της, ο Μιχάλης, ήταν στη φυλακή. Εγώ, αυτόν δεν τον είχα θείο. Κανείς δεν έλεγε γιατί ήταν στη φυλακή. Θα είχε τσακωθεί με κάποιον τροχονόμο, φανταζόμουν. Όπως και να είχε, μόνο ο Δημήτρης ήταν θείος μου. Εκείνος ερχόταν πάντα στο σπίτι μας, όταν αρραβωνιαζόταν καμία αδελφή ή πέθαινε κάποιος από τους συγγενείς μας.
***
Όταν τέλειωσα το λύκειο, πλέον, φοβόμουν ότι λόγω των προβλημάτων που είχε ο πατέρας μου με το καθεστώς δεν θα μπορούσα να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο (σ.σ. μια απο τις τιμωρίες του κομμουνιστικού καθεστώτος ήταν να απαγορεύσει στα παιδιά των «εχθρών» να σπουδάσουν). Η τύχη του Μάνθου έτρεφε τον δικό μου εφιάλτη. Εκείνος είχε τελειώσει με άριστα το λύκειο αλλά δεν του επέτρεψαν να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο θείος Δημήτρης δεν ανέφερε ποτέ την αιτία. Ούτε ο Μάνθος. Δεν χρειάζοταν. Όλοι γνωρίζαμε: είχε σχέση με τον άλλο «θείο», τον αδελφό του Δημήτρη. Εκείνος τελικά δεν είχε τσακωθεί με τροχονόμο, όπως νόμιζα ως παιδί. Είχε μπει φυλακή για «αντικαθεστωτική προπαγάνδα». Ο πατέρας με διαβεβαίωνε ότι δεν θα αντιμετώπιζα κανένα πρόβλημα για να σπουδάσω. Ο Μάνθος, όμως, που ήταν το πρότυπό μου ως προς τα γράμματα, γιατί δεν είχε πάει στο πανεπιστήμιο; Τελικά, πήγα στο πανεπιστήμιο. Για τον Μάνθο έπρεπε να περάσουν άλλα δύο χρόνια, ως που κάποιος στο Κόμμα θυμήθηκε να τον αφαιρέσει από τον «κατάλογο των ανεπιθυμήτων». Έτσι έγινε φοιτητής, «εξ αποστάσεως», όπως έλεγαν εκείνη την κατηγορία φοιτητών. Δούλευε και ταυτόχρονα σπούδαζε στο Αγροτικό Ινστιτούτο στη πόλη Κάμζα (σ.σ. πόλη στα περίχωρα των Τιράνων).
Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, ο πατέρας μού εξήγησε επίσης τους λόγους γιατί ο Δημήτρης ήταν θείος μου.
***
Ο πατέρας μου και ο Δημήτρης είχαν βρεθεί ως στρατιώτες στην Κορυτσά, κατά τη διάρκεια των λεγόμενων «ελληνικών προκλήσεων» του 1949 (σ.σ. το καλοκαίρι του 1949 o Ελληνικός Στρατός βομβάρδισε και επιτέθηκε σε στρατιωτικούς στόχους σε αλβανικό έδαφος, που θεωρούσε ως βάσεις ανεφοδιασμού του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας). Ήταν μέρος μιας επίλεκτης μονάδας του Αλβανικού Στρατού, που δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τα ελληνικά στρατεύματα, όταν εκείνα πέρασαν τα αλβανικά σύνορα στις αρχές του Αυγούστου του 1949. Μια άλλη παρόμια μονάδα συνόδευε τα φορτηγά που μετέφεραν όπλα, τα οποία έφθαναν απο τη Σοβιετική Ένωση, από το λιμάνι του Δυρραχίου στους Έλληνες κομμουνιστές στην Κορυτσά. Απο εκεί ο οπλισμός πήγαινε στην Ελλάδα στις δυνάμεις που αγωνίζονταν για την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού στη χώρα. Η Αλβανία είχε ουσιαστικά μετατραπεί σε μία γέφυρα για την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας.
Μια νύχτα, ο διοικητής της μονάδας κάλεσε τον πατέρα μου και τον Δημήτρη. Στην αρχή κάλεσε μόνο τον πατέρα μου, ως πιο έμπιστο. Επειδή ήταν Αλβανός. Θα τους έστελναν ως κατάσκοπους σε ελληνικό έδαφος. Η αποστολή τους ήταν να μαζέψουν πληροφορίες για τον οπλισμό του Ελληνικού Στρατού.
Ο πατέρας μου μού περιέγραφε με νευρικότητα το σκηνικό. Πριν ξεκινήσουν είχαν αποφασίσει οι δυο τους πως ό,τι και να τους σνέβαινε, θα ήταν πάντα μαζί και πάντα πιστοί ο ένας στον άλλο. Το πρώτο τους «ταξίδι» δεν είχε πάει άσχημα. Είχαν συναντήσει έναν Αλβανό ανθυπολοχαγό που κατέγραφε επί έξι μέρες τις κινήσεις του Ελληνικού Στρτού. Τους ενημέρωσε ότι οι «επαφές μας» στην Ελλάδα είχαν εξουδετερωθεί και επομένως είχαμε χάσει κάθε επικοινωνία. Τους έδωσε αριθμούς σχετικά με τον οπλισμό του Ελληνικού Στρατού. Κοντά στα αλβανικά σύνορα κινούνταν το 9ο Σύνταγμα του 10ου τμήματος των Βασιλικών Δυνάμεων με μισθοφόρους στρατιώτες από την Κρήτη, τους είπε. Η κάθε μονάδα είχε από πέντε κανόνια, 250 μουλάρια, τανκς κ.ά. Ο πατέρας μου και ο Δημήτρης επέστρεψαν πίσω στο αλβανικό έδαφος με αυτές τις πληροφορίες.
Την επόμενη μέρα, πήγαν σε άλλη αποστολή. Νότια των ελληνοαλβανικών συνόρων αυτή τη φορά, κοντά στην αλβανική περιοχή της Ντάρδα. Εδώ τα πράγματα ήταν σκούρα. Επέστρεψαν με άδεια χέρια πίσω, στη στρατιωτική τους βάση. Όταν μπήκαν σε αλβανικό έδαφος ο διοιηκτής τούς ανακοίνωσε τα μαντάτα. Ο βασιλιάς Γεώργιος είχε απειλήσει να εισβάλει στην Αλβανία για να εξουδετερώσει τους Έλληνες κομμουνιστές. Ο Ενβέρ Χότζα είχε πει στον βασιλιά ότι το Σύνταγμα της Αλβανίας τον υποχρέωνε να προστατέψει όσους προσπαθούν να ξεφύγουν από πολέμους και δικτατορίες. Ο βασιλάς Γεώργιος φαίνεται πως απάντησε ότι ήταν απαράδεκτο να προστατεύονται ένοπλοι στρατιώτες. Στη συνέχεια, ο Ενβέρ Χότζα είχε καλέσει τον Ζαχαριάδη και είχε ζητήσει απο τους ενόπλους Έλληνες κομμουνιστές να παραδώσουν τον οπλισμό τους, εάν θέλουν να βρουν καταφύγιο στην Αλβανία. Φαίνεται πως έτσι έγινε. Ο Ένβερ Χότζα, για να σώσει την εξουσία του, πούλησε τους Έλληνες κομμουνιστές.
Σε κάθε περίπτωση, ο πατέρας μου και ο Δημήτρης εξήλθαν ζωντανοί από όλο αυτό.
Απο τότε είπαν ότι είναι αδέλφια για πάντα.
***
Το 1993, βρισκόμουν στην περιοχή της Δρόπολης. Κάποιος Έλληνας ιερέας είχε γίνει το σύμβολο των Ελλήνων εθνικιστών εκεί. Η Αλβανία κατηγορούσε τον Έλληνα ιερέα, Χρυσόστομο Μαϊδώνη, ότι αγωνίζεται για την προσάρτηση του νότου της Αλβανίας στην Ελλάδα.
Ο Σαλί Μπερίσα, μετά απο εισήγηση των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών, ζήτησε την απέλαση του ιερέα. Η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας αυξήθηκε κατακόρυφα. Μια σχεδόν εμπόλεμη κατάσταση. Σε ένα συλλαλητήριο στη Δερβιτσάνη, στο κέντρο του χωριού, ένας μεσήλικας άντρας ύψωσε τη ελληνική σημαία και είπε: «Θέλουμε την αυτονομία της Βόρειας Ήπειρου». Η συνάδελφός μου, Βρισηίδα Μέμα, που εργαζόταν για το Γαλλικό Πρακτορείο, ήταν εκεί. Και εγώ ήμουν εκεί, διευθυντής τότε του Αλβανικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Η είδηση για το σύνθημα της απόσχισης διαδόθηκε. Εμείς απο την πλευρά μας παρουσιάσαμε το γεγονός ως ένα στημένο σκηνικό των εθνικιστών «βορειοηπειρωτών» και ενός εξτρεμιστή ιερέα. Οι Έλληνες το παρουσίασαν ως η «βούληση του λαού της περιοχής». Οι ξένοι δημοσιογράφοι ως σύγκρουση του Σαλί Μπερίσα με τη μειονότητα. Όλα τα βέλη και τα φώτα στράφηκαν σε εκείνον τον άνδρα που είχε φωνάξει «αυτονομία». Ονομαζόταν Μιχάλης Μάσιος. Εγώ ο ίδιος είχα αναφέρει το όνομά του στις ανταποκρίσεις μου. Την επόμενη μέρα, κάποιες εφημερίδες αναδημοσίευσαν τις ανταποκρίσεις μου.
Το Σαββατοκύριακο εκείνο πήγα στο πατρικό μου. Βρήκα τον πατέρα μου να διαβάζει στην εφημερίδα «Ρεπουμπλίκα» ένα σχόλιο δικό μου για το συμβάν, κάπως επιθετικό.
«Δεν ξέφυγε ποτέ απο τους μπελάδες ο Μιχάλης» ψιθύρισε ο πατέρας μου.
«Ποιος είναι ο Μιχάλης;» τον ρώτησα.
«Ο Μιχάλης, αυτός που ζητάει την αυτονομία για τη Βόρεια Ήπειρο. Είναι ο αδελφός του αδελφού μου, του Δημήτρη. Αυτός που έκανε φυλακή» απάντησε.
Έμεινα άφωνος. Σαν να μου έριξε κάποιος έναν κουβά με κρύο νερό στο κεφάλι.
Ελπίζω ο θείος Δημήτρης να μη διαβάσει το άρθρο μου, είπα μέσα μου.
***
Στην απέλαση του Έλληνα ιερέα απο την Αλβανία, η Αθήνα ανταπάντησε με την απέλαση χιλιάδων Αλβανών μεταναστών. Τους μάζευαν απ’ όπου μπορούσαν, τους στοίβαζαν απάνθρωπα σε κλούβες, τους έπαιρναν τα χρήματα και τους έφερναν στην Κακαβιά.
Κάποιος φίλος μου δημοσιογράφος μού ζήτησε τότε βοήθεια. Τον αδελφό του τον είχαν απελάσει με την επιχείρηση «σκούπα» αλλά τα χρήματα του αδελφού είχαν μείνει σε ελληνική τράπεζα.
Θυμήθηκα τον «θείο» Μιχάλη. Ήταν το μόνο πρόσωπο που ήξερα σε αλβανικό έδαφος που διατηρούσε καλές σχέσεις με τους Έλληνες. Έστειλα τοτε τον φίλο μου στον Μιχάλη. Δεν τολμούσα να πάω ο ίδιος μετά το άρθρο που είχα γράψει.
Ο Μιχάλης τον είχε καλοδεχτεί και τον είχε βοηθήσει. Ο αδελφός του πήρε πίσω τα χρήματά του. Κι εγώ ήμουν ευτυχής που ο Μιχάλης δεν είχε διαβάσει μάλλον το άρθρο μου.
Δεν συναντήθηκα ποτέ προσωπικά με τον Μιχάλη. Ρωτούσα κάθε τόσο ανθρώπους που τον γνώριζαν τι κάνει και γιατί διέφερε τόσο πολύ από τον αδελφό του, τον θείο μου τον Δημήτρη. «Είμαι θυμωμένος με κάποιους άχρηστους εδώ στο χωριό που παριστάνουν τους δημοκράτες», είχε πει σε έναν φίλο μου απο τη Δερβιτσάνη. «Νομίζουν τώρα αυτοί ότι είναι καλύτεροι από εμάς, που υποστήκαμε τα πάνδεινα στις φυλακές»…
***
Ένα χρόνο αργότερα, η ένταση έφθασε πάλι στα ύψη μεταξύ των δυο χωρών. Αυτή τη φορά είχαν συμβεί τα γεγονότα της Επισκοπής, τον Απρίλιο του 1994. Ο Φατμίρ, ο αξιωματικός που είχε δολοφονηθεί στο συνοριακό φυλάκιο, ήταν ο διοικητής του τάγματός μου, στο στρατιωτικό κέντρο όπου είχα υπηρετήσει την τρίμηνη στρατιωτική μου θητεία. Εκείνος και άλλος ένας στρατιώτης από την Κεντρική Αλβανία.
Η MAΒΗ, μια οργάνωση-φάντασμα που κρατάει ζωντανές τις ελπίδες για την προσάρτηση της νότιας Αλβανίας, δημοσίευσε στην εφημερίδα «ΣΤΟΧΟΣ» τις φωτογραφίες των «ηρώων» που είχαν επιτεθεί στην Επισκοπή... Δύο χρόνια αργότερα, όταν η ένταση είχε κωπάσει, ελληνικό δικαστήριο τους άφησε ελεύθερους για «έλλειψη στοιχείων». Ήταν η εποχή που ο Σαλί Μπερίσα τα είχε πλέον καλά με την Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτούς που κατηγορούνταν για εμπλοκή στην υπόθεση της Επισκοπής, ήταν και ο Φρέντι Μπελέρι, ένας Έλληνας μειονοτικός, εκ των ηγετών σήμερα της πολιτικής οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές κατέβηκε ως υποψήφιος Δήμαρχος στη Χειμάρρα, με το ψηφοδέλτιο του κόμματος του Σαλί Μπερίσα. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Σ. Μπερίσα, εξαιτίας του Φ. Μπελέρι, είχε οδηγήσει παραλίγο την Αλβανία σε πόλεμο με την Ελλάδα.
***
Το 2010, μια νύχτα του χειμώνα με κακοκαιρία επέστρεφα με το αυτοκίνητό μου στα Τίρανα από την Πέστανη (σσ. περιοχή στην Αλβανία). Κάποιος ηλικιωμένος μού έκανε ωτοστόπ στον δρόμο. Σταμάτησα το αυτοκίνητο και ανέβηκε.
«Πάω στο Κεσαράτι», μου είπε.
Κούνησα το κεφάλι μου χωρίς να πω κουβέντα.
Μετά από λίγο, εξελίχθηκε η συνηθισμένη σκηνή στην Αλβανία: ο επιβάτης σε αναγνωρίζει και αρχίζει να σε ρωτάει για την πολιτική. Εκείνη την περίοδο είχα μια τηλεοπτική πολιτική εκπομπή και το σαββατοκύριακο ήθελα μόνο να χαλαρώσω.
«Εάν συνεχίσεις να με ρωτήσεις για πολιτική θα σε κατεβάσω κάτω», του είπα αστιευόμενος.
«Είμαι ο αδελφός του Φατμίρ» μου είπε βιαστικά, επειδή δεν κατάλαβε ότι έκανα πλάκα. «Του αξιωματικού που σκοτώθηκε στην Επισκοπή. Ξέρω ότι τον γνωρίζετε γιατί μας το είχε πει ο ίδιος».
Ένιωσα τύψεις που είχα κάνει το αστείο και άρχισα να βρίζω τους Έλληνες αλήτες που τον δολοφόνησαν.
«Πρέπει να ριχτεί φως σε αυτή την υπόθεση», μου είπε. «Δεν είναι ακριβώς έτσι όπως λένε. Οι Έλληνες καυχήθηκαν τζάμπα εκεί πέρα».
«Πώς είναι, δηλαδή;» τον ρωτάω.
«Δεν ξέρω πώς ακριβώς είναι, αλλά δεν θα πεθάνω χωρίς να το μάθω» απάντησε. «Αυτοί οι Αλβανοί, δηλαδή οι Έλληνες μειονοτικοί που ενεπλάκησαν στη δολοφονία, είχαν άλλη πρόθεση, ήθελαν να κλέψουν τη στρατιωτική αποθήκη και τα υλικά και τους ξέφυγε η κατάσταση εκτός ελέγχου. Δεν έχει σχέση με καμία Βόρειο Ήπειρο, ήταν θέμα πλιάτσικου», κατέληξε.
«Η Ελλάδα το δέχθηκε όμως», του είπα. «Παραλίγο να καταλήξουν σε πόλεμο οι δυο χώρες για αυτό το πράγμα».
«Ναι, ναι το ξέρω», μου είπε. «Αυτή τη δουλειά έχουν οι κυβερνήσεις και αυτοί που θέλουν να παριστάνουν τους ήρωες, αλλά πρέπει να ριχτεί φως. Εγώ θέλω το δίκιο του αδελφού μου, όχι άλλα κεφάλια για θυσίες». Και άρχισε να μου λέει λεπτομέρειες, για δραματοποιήσεις, για δήθεν ομηρία του δεκανέα, για τους Έλληνες μειονοτικούς που είχαν χτίσει ένα αυθαίρετο στην άκρη του δρόμου, καθώς πηγαίνεις για το Γεωργουτσάτι, για εκείνους που γνωρίζουν τον τάδε.. που ήθελαν να ληστέψουν τον δείνα.. που... που... που.... Ένα εντελώς μπανάλ, ελληνο-αλβανικό σενάριο, μακριά από τον εθνικισμό με τον οποίο γκώσαν και οι δύο πλευρές, εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου. Στο Κεσαράτι, χαιρέτησα με πόνο τον αδελφό του Φατμίρ. Του έδωσα τον αριθμό του τηλεφώνου μου, για να έρθει να με βρει στα Τίρανα. Μου φάνηκε πάρα πολύ ταλαιπωρημένος από τις καθημερινές έγνοιες της ζωής και την ανημποριά του να βρει την αλήθεια για τον θάνατο του αδελφού του. Η δική του αλήθεια δεν ήταν εκείνη που έλεγαν τα δύο κράτη. Είχα γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο για αυτή την κρίση της Επισκοπής, χωρίς να μιλήσω με αυτόν τον άνθρωπο...
Και καθώς εκείνος χάθηκε μεσα στο κρύο και το σκοτάδι, θυμήθηκα τον θείο μου τον Δημήτρη. Τον λιγομίλητο εκείνο άνθρωπο, τον σοφό, με ένα ζευγάρι χοντρά γυαλιά, τα οποία πιο πολύ τον προστάτευαν από τις περίεργες ματιές μας, παρά τον συνέδραμαν στη μυωπία του. Ένας Έλληνας από τη Δερβιτσάνη που πέθανε στο Τεπελένι, που τα περισσότερα παιδιά του παντρεύτηκαν στην Αλβανία, με έναν αδελφό που για το γινάτι του χωριού έγινε πιο Έλληνας και από τους Έλληνες...
Και ξανά στο νου μου ήρθε η κουβέντα με τον αδερφό του Φατμίρ, που σκοτώθηκε στις 10 Απριλίου 1994 στην Επισκοπή. Είναι ο εθνικός μας ήρωας και ο εφιάλτης της οικογένειάς του, η οποία γνωρίζει μιαν άλλη αλήθεια απο αυτήν που πιστεύουμε εμείς, μια αλήθεια που ακόμα και αν επιβεβαιωθεί, εμείς δεν θα την αποδεχτούμε. Γιατί έχουμε ξεκαθαρίσει και αποφασίσει. Πρέπει οπωσδήποτε να νιώσουμε ήρωες ο ένας απέναντι στον άλλο και όχι φυσιολογικοί άνθρωποι. Όπως ένιωθα εγώ κοντά στον Έλληνα θείο μου, τον Δημήτρη.

* Ο Mero Baze / Μέρο Μπάζε είναι Αλβανός δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος, ιδρυτής και διευθυντής της αλβανικής εφημερίδας «Gazeta Tema».

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Φώτο-ιστορίες: Όταν ο Βασίλης Καρράς έκανε πάταγο στην Κορυτσά! - Foto-histori: Kur Vasili Kara korri sukses në Korçë!

Ο Βασίλης Καρράς παρευρέθηκε στην Κορυτσά στις 16 Ιουνίου του 2000 στα πλαίσια της προεκλογικής εκστρατείας του βουλευτή του ΚΕΑΔ κ Γρηγορίου Καραμέλου, και όπως ήταν φυσικό το στάδιο της Κορυτσάς παραγέμισε, όχι όπως την τελευταία φορά που μόνο λίγα άτομα πήγαν. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε πως η είσοδος ήταν δωρεάν. Δείτε τις φωτογραφίες, ίσως κάπου να είστε και εσείς. 

Vasili Kara vizitoi Korçën më 16 Qershor të vitit 2000 në kontekstin e fushatës elektorale të deputetit të PBDNJ-së z Ligoraq Karamelo. Ashtu siç ishte e natyrshme e gjithë Korça ishte atje, jo si herën e fundit që shkuan pak njerëz. Mos harrojmë të themi këtu që hyrja ishte e lirë. Shikoni fotografitë, ndoshta diku mund të jeni dhe ju. 



Εκδήλωση για τα Χριστούγεννα, των κατηχητικών σχολείων της Ι Μ Κορυτσάς! - Festa e Krishtlindjes nga shkollat e katekizmit të Mitropolisë së Shenjtë Korçë!


Për të lexuar lajmin në shqip klikoni këtu

Στην ιστοσελίδα του Ελληνοαλβανικού Σχολείου Όμηρος αλλά και στην Ιστοσελίδα της Ι Μ Κορυτσάς μάθαμε για την γιορτή που διοργάνωσαν οι ομάδες των παιδιών του κατηχητικού σχολείου της Μητροπόλεως Κορυτσάς. 
"Τα Εκπαιδευτήρια «Όμηρος» στα πλαίσια της ποικιλόμορφης μόρφωσης που παρέχουν, βοηθάνε και στο κατηχητικό έργο της Μητροπόλεως Κορυτσάς
διευκολύνοντας τα παιδιά που επιθυμούν να παρακολουθήσουν μαθήματα ορθόδοξης κατήχησης έξω από το σχολείο.  Από την δημιουργία του το σχολείο έχει άψογη συνεργασία με την Ι Μ Κορυτσάς και τον Μητροπολίτη κ.κ Ιωάννη, αν και δεν ανήκει στα σχολεία υπό την μέριμνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, διότι θεωρεί πως μέσα από την ορθόδοξη πνευματικότητα οι μαθητές κερδίζουν ένα πνευματικό, ηθικό και πολιτιστικό υπόβαθρο που τους δίνει επιπλέον εφόδια για την ζωή τους.
Οι μαθητές μας που συμμετέχουν οικειοθελώς στις κατηχήσεις παρουσίασαν μια γιορτή με την ευκαιρία των Χριστουγέννων στην αίθουσα του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεως στο κέντρο της πόλης. Την γιορτή την παρακολούθησαν πιστοί και γονείς όπως και ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. κ Ιωάννης.  Μέσα από αυτήν ακούστηκαν πνευματικά μηνύματα για τις άγιες ημέρες που περνάμε.
Συγχαρητήρια στις δασκάλες τους αλλά και στα παιδιά για τις υπέροχες πνευματικές στιγμές που χάρισαν σε όλους, τιμώντας κατ’ αυτό τον τρόπο τον εαυτό τους, το σχολείο και την Ι.Μ Κορυτσάς"

Εκφράζουμε την χαρά μας για το πνευματικό ορθόδοξο έργο που τελείτε στην ιστορική αυτή πόλη. 

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Χριστός γεννάται. Πως να γιορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα Αρχιμ. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου


Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και η ιδεοληψία του Νίκου Κοτζιά

Η ιδεοληψία και αφέλεια (;) του κ. Κοτζιά συνεχίζουν να κάνουν κακό στη χώρα

Του Στέλιου Φενέκου*

Με έκπληξη και απαξία ταυτόχρονα ακούσαμε τον πρώην υπουργό εξωτερικών κ. Κοτζιά, να δηλώνει δημόσια σε συνέντευξή του:

«Ο στρατός αρνείται να αναγνωρίσει τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Ο στρατός πρέπει να κάνει κάποιες ενέργειες για να εκφραστεί η αναγνώριση των συνόρων και δεν τις κάνει…..Υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα που δεν αναγνωρίζουν το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, των Παρισίων, οι οποίοι ανατρέχουν σε πρωτόκολλα του 1914, όπως είναι αυτό της Κέρκυρας, το οποίο δεν είναι νομικώς ζωντανό.»
Η συνέντευξη αυτή, όπως ήταν φυσικό, έγινε αμέσως αντικείμενο εκμετάλλευσης από την αλβανική πλευρά.

Η θέση του κ. Κοτζιά, πέρα του ότι είναι εσφαλμένη διεθνολογικά (από πλευράς διεθνούς δικαίου), παρουσιάζει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας ως επιθετικές προς τους γείτονές τους, ότι δεν υφίστανται πολιτικό έλεγχο και ότι προβαίνουν σε ενέργειες που υπερβαίνουν τις αρμοδιότητές τους και την συνταγματική τάξη της Δημοκρατίας μας.

Επίσης είναι απολύτως αυθαίρετη και εναντίον της εθνικής μειονότητας της Β. Ηπείρου, η επιχειρούμενη από την πλευρά του ακύρωση του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας (1914), ενώ ταυτόχρονα αποδέχεται την ισχύ των πρωτοκόλλων της Φλωρεντίας (1913 και 1924).

1. Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, ενώ ταυτόχρονα αποδέχεται τα πρωτόκολλα που όρισαν το αλβανικό κράτος την ίδια εποχή.

2. Αν δεχθούμε το επιχείρημά του, ότι η παλαιότητα και μόνο του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας του 1914, του στερεί την νομική υπόσταση, τότε θα πρέπει να πούμε το ίδιο και για όλες τις συνθήκες της εποχής εκείνης, με τις οποίες έληξαν πόλεμοι, δημιουργήθηκαν κράτη, ρυθμίστηκαν σχέσεις και έγιναν ξεριζωμοί.

3. Το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, όταν υπογράφηκε, είχε την αποδοχή των Μεγάλων Δυνάμεων, της Ελλάδος, των Βορειοηπειρωτών και βεβαίως της Αλβανίας η οποία το συνυπέγραψε. Αυτό το γεγονός και μόνο του δίνει ιδιαίτερο κύρος.

4. Δεν έχει ακυρωθεί το περιεχόμενό του από καμία μεταγενέστερη σύμβαση, υπογεγραμμένη από οποιαδήποτε από τις πλευρές που το υπέγραψαν και διακήρυξαν την αποδοχή του.

5. Η μεταγενέστερη συνθήκη των Παρισίων του 1946 ορίζει ξεκάθαρα ότι το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα είναι ανοικτό και θα επιλυθεί μετά το Αυστριακό (το οποίο έκλεισε το 1955).Και ποτέ δεν επιλύθηκε.

6. Ταυτόχρονα αποκρύπτει την εντολή των τότε μεγάλων δυνάμεων το 1914 για κατάληψη της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα, ως αναγνώριση φυσικά της ταυτότητας και της αυτονομίας της Β. Ηπείρου, αλλά και την ανακατάληψη που έγινε το 1940, γεγονότα που απεικονίζουν τον Ελληνικό χαρακτήρα της περιοχής, ο οποίος αναγνωρίζεται και εξ αυτού προκύπτει και η εκκρεμότητα των συνόρων στην συνθήκη των Παρισίων.

7. Ερμηνεύει συνεπώς την συνθήκη των Παρισίων επιλεκτικά εις βάρος μας, για να επιβεβαιώσει αποκλειστικά και μόνο τις ιδεοληψίες του.

Καταλήγοντας:
Συνεπώς το πρωτόκολλο όχι μόνο ισχύει, αλλά θα πρέπει να το επικαλεσθούμε ως διαπραγματευτικό μας όπλο για να προστατεύσουμε και να υποστηρίξουμε τα δικαιώματα των συμπατριωτών μας στη Β. Ήπειρο.
Η διάσταση που δίνει δημόσια και διεθνώς για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, δημιουργώντας υπόνοιες ότι δεν υφίστανται πολιτικό έλεγχο, είναι εξόχως υπονομευτική και δυσφημιστική για την υπόσταση της ίδιας της χώρας, των θεσμών της Δημοκρατίας και της πολιτικής διακυβέρνησης.
Πέραν των διεθνών επιπτώσεων των δηλώσεών του, οι οποίες είναι σοβαρές και θα αξιοποιηθούν σε κάθε περίπτωση από την απέναντι πλευρά, (διότι τις κάνει ένας πρώην υπουργός εξωτερικών), αποκαλύπτει τις κρυφές και άνομες προθέσεις και ιδεοληψίες του εις βάρος των συμφερόντων της χώρας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ας δούμε εν συντομία τις συνθήκες με τις οποίες καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο.

1. Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, ήθελαν να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους στα Βαλκάνια, επερχόμενης της πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τον Δεκέμβριο του 1912, υπόγραψαν μυστική συμφωνία η οποία επισημοποιήθηκε στη Ρώμη, αρχές Μαϊου του 1913, για να διαμοιράσουν την Αλβανία σε σφαίρες επιρροής. Η Ιταλία ήθελε την περιοχή που είναι το λιμάνι της Αυλώνας και η Αυστροουγγαρία, την Αλβανία ως «ειδική ζώνη επιρροής».

2. Την 30η Μαΐου του 1913, με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου, ανατέθηκε στις Μεγάλες Δυνάμεις η ρύθμιση των συνόρων της Αλβανίας. Τον Ιούλιο του 1913, η συνδιάσκεψη των πρέσβεων με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, ανακήρυξε την Αλβανία ανεξάρτητο κράτος, χωρίς να καθορίσει τα σύνορά της. Η Ελλάδα δεν κατάφερε να υποστηρίξει με συγκεκριμένο σχέδιο τις θέσεις της για την Βόρειο Ήπειρο και το αίτημά της για δημοψήφισμα στη περιοχή και για αυτοπροσδιορισμό, απορρίφθηκε λόγω των αντίθετων συμφερόντων που υπήρξαν. Αποφασίσθηκε η δημιουργία επιτροπής για τον καθορισμό των συνόρων, η οποία μετά από επιμονή της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας και με την ανοχή της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας, κατέληξε στο να υπογραφτεί το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας τον Δεκέμβριο του 1913, που οριοθετούσε τις Βόρειες περιοχές της Ηπείρου στην κυριαρχία της Αλβανίας, μετονομάζοντάς τες σε «Νότιο Αλβανία», οι δε Έλληνες κάτοικοι της χαρακτηρίστηκαν ως «Ελληνική Μειονότητα».

3. Την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, ακολούθησε ένοπλος αγώνας των Βορειοηπειρωτών εναντίον του αλβανικού στρατού, ο οποίος κατευθυνόταν από Ιταλούς και Ολλανδούς αξιωματικούς, με αποτέλεσμα να κηρυχθεί η αυτονομία της Β. Ηπείρου τον Φεβρουάριο του 1914 και στη συνέχεια να υπογραφεί το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914.

4. Το πρωτόκολλο αυτό, με το οποίο αναγνωριζόταν η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου, υπογράφηκε μεταξύ της αλβανικής κυβέρνησης, επικεφαλής της ήταν ο πρίγκιπας Βηντ, και του προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου» Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου,. Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το πρωτόκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά την 1 Ιουνίου 1914 το επικύρωσαν και λίγες μέρες αργότερα η αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε τελικά την συμφωνία και στις 23 Ιουνίου 1914, απέδωσε το υπογεγραμμένο επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στην αυτόνομη κυβέρνηση. Η αποδοχή της συμφωνίας ανακοινώθηκε στην Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου. Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας δεν αναιρέθηκε ποτέ από οιαδήποτε μεταγενέστερη συνθήκη, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

5. Μετά τον Α’ΠΠ, τον Νοέμβριο του 1921, ακολούθησε διάσκεψη πρέσβεων η οποία αποφάσισε για την ενσωμάτωση της Β. Ηπείρου στην Αλβανία. Η απόφαση αυτή υπογράφηκε τον Δεκέμβριο του 1923 από την Μ. Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία και Ιαπωνία. Επίσης αποφασίστηκε η σύσταση τετραμελούς διεθνούς επιτροπής για τη διαχάραξη των νοτίων και νοτιοανατολικών συνόρων της Αλβανίας. Τον Μάρτιο του 1924, η διεθνής επιτροπή υπέβαλε το πόρισμά της και κατέληξε ότι η Ελλάδα έπρεπε να δώσει στην Αλβανία, εκτός της Βορείου Ηπείρου, και πρόσθετο ελληνικό έδαφος, 14 συνολικά χωριά κοντά στις Πρέσπες!

6. Η οριστική απόφαση για παραχώρηση της Β. Ηπείρου και των 14 χωριών στην Αλβανία επικυρώθηκε στις 27/11/1925, με το Δεύτερο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, που υπογράφτηκε από Ιταλία, Γαλλία, Βρετανία και Ελλάδα.

7. Στις 30 Αυγούστου 1946, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε επίσημα στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι, την ένωση της Β. Ηπείρου με την Ελλάδα. Οι εκπρόσωποι της ΕΣΣΔ και της Αλβανίας αντέδρασαν σθεναρά, και κατέθεσαν προσφυγή κατά της χώρας μας. Τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κράτη συντάχθηκαν με την Ε.Σ.Σ.Δ. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1946, η Αθήνα, υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την υπαγωγή του θέματος, υπό τη δικαιοδοσία της Συνδιάσκεψης των τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων.

8. Έτσι, το τελικό κείμενο της Συνδιάσκεψης, υπογράφτηκε με επιφύλαξη από τον Έλληνα αντιπρόσωπο, ο οποίος δήλωσε ενώπιον της επιτροπής της Συνδιάσκεψης για την Ιταλία, ότι η αναγνώριση της Αλβανίας σε σχετικό άρθρο του σχεδίου Συνθήκης, δεν προδικάζει την έκβαση του ζητήματος των ελληνοαλβανικών συνόρων.

9. Στις 10 Φεβρουαρίου 1947, υπογράφτηκε η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία (γνωστή ως Συνθήκη των Παρισίων). Σ’ αυτήν ΔΕΝ περιλήφθηκε όρος για την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας (όπως επιδίωκαν τα κράτη του ανατολικού μπλοκ) μετά από εντονότατη αντίδραση της Ελλάδας η οποία πρότεινε μόνο την αναγνώριση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της Αλβανίας.

10. Επίσης η Ελλάδα πέτυχε να καταχωρηθεί στα πρακτικά η εξής δήλωση: «Προς αποφυγή πάσης αμφιβολίας, η αντιπροσωπεία της Ελλάδος δηλώνει ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, προσυπογράφουσα την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Αλβανίας, δεν θα εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση και με κανέναν όρο τα προαιώνια και απαράγραπτα δικαιώματά της επί ενός ελληνικού εδάφους, το οποίο το αίμα των παιδιών της ένωσε με την Μητέρα πατρίδα, διατηρούσα στο ακέραιο τις επιφυλάξεις της μέχρι το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα να διακανονισθεί κατά τρόπο σύμφωνο με την δικαιοσύνη».

Το θέμα των συνόρων με την Αλβανία, παραμένει ως σήμερα ανοιχτό, αφού οι διασκέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ακολούθησαν και στις οποίες είχε παραπεμφθεί το ζήτημα, ολοκληρώθηκαν στη Γενεύη το 1955, χωρίς αυτό να συζητηθεί.

*Ο Στέλιος Φενέκος είναι Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ και Πρόεδρος της «Κοινωνίας Αξιών»

Η Αλβανία έμπλεξε – Το ΥΠΕΞ κατήγγειλε στην ΕΕ τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας

Η Αλβανία έμπλεξε – Το ΥΠΕΞ κατήγγειλε στην ΕΕ τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων της Ελληνικής ΜειονότηταςΕξαντλήθηκε η υπομονή της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Αλβανία. Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος απέστειλε επιστολές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη Δευτέρα, στις οποίες καταγγέλλει τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων της γηγενούς Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας από το αλβανικό καθεστώς και ζητά από την ΕΕ να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Η πρώτη επιστολή απευθύνεται στην επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι και η δεύτερη στον αρμόδιο για τη διεύρυνση Επίτροπο Γιοχάνες Χαν.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών καταγγέλλει ότι τα Τίρανα παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στη γηγενή Ελληνική Εθνική Μειονότητα, σχετικά με την ενταξιακή διαδικασία και ζητά να ληφθούν μέτρα από την Ε.Ε.
Τι σημαίνει αυτό; Όπως μετέδωσε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star, η Αθήνα διαμηνύει ότι κρατά το κλειδί για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε.
Με τον τρόπο αυτό η αλβανική κυβέρνηση θα χάσει και τα χρήματα που παίρνει από την Ευρώπη, προκειμένου να κάνει μεταρρυθμίσεις.
Το δελτίο του Star Channel επίσης μετέδωσε ότι οι σχέσεις των δύο κρατών είναι πλέον στο κόκκινο και έχει κοπεί κάθε γέφυρα επικοινωνίας, ακόμη και αυτή που υπήρχε μεταξύ Τσίπρα και Ράμα.
Σύμφωνα με τα προαπαιτούμενα για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ, μη σεβασμός των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας μπλοκάρει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Ο Ράμα οδηγεί την Αλβανία στο περιθώριο

Ο Αλβανός πρωθυπουργός πάντως, καθοδηγούμενος από το ισλαμικό καθεστώς της Άγκυρας, δεν δείχνει μέχρι στιγμής καμία διάθεση να αλλάξει τη στάση του.
Υπενθυμίζουμε, ότι ήταν ο Νίκος Κοτζιάς που πρόσθεσε στα προαπαιτούμενα για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων της γηγενούς Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, συμπεριλαμβανομένων και των περιουσιών της.
Το απόγευμα της Δευτέρας ο Γιώργος Κατρούγκαλος δέχθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών τον πρόεδρο της ομογενειακής οργάνωσης «Ομόνοια» στη Χειμάρρα, Φρέντη Μπελέρη και ενημερώθηκε για τις πρόσφατες προσπάθειες του αλβανικού καθεστώτος να καταπατήσει ιδιοκτησίες Ελλήνων μειονοτικών.

Ο Φρέντης Μπελέρης στο γραφείο του Γιώργου Κατρούγκαλου στο ΥΠΕΞ το απόγευμα της Δευτέρας 17 Δεκεμβρίου

Ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ διαβεβαίωσε τον λαό της Χειμάρρας, στο πρόσωπο του εκπροσώπου του, ότι η Ελλάδα θα προστατεύει τα δικαιώματα των ομογενών μας στην Αλβανία, οι οποίοι εκτός από αναγνωρισμένη ως εθνική μειονότητα έχουν στη συντριπτική πλειονότητά τους ελληνικά διαβατήρια, είναι δηλαδή πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το μεγαλύτερο ατόπημα του Έντι Ράμα είναι ότι στρεφόμενος κατά της Ελληνικής Μειονότητας στρέφεται κατά Ευρωπαίων πολιτών.
Ιδιαίτερα στη Χειμάρρα, τουλάχιστον καμιά 200ρια ομογενείς έχουν και αμερικανικά διαβατήρια, πράγμα που περιπλέκει την κατάσταση και φανερώνει την άγνοια κινδύνου του Έντι Ράμα.
Εάν το δει κανείς αποστασιοποιημένα, λαμβάνοντας υπόψιν τα διαβατήρια, η Χειμάρρα είναι «θύλακας» Ευρωπαίων και Αμερικανών πολιτών και ενάντια σε αυτούς στρέφεται το κοτζαμπάσικο μαφιόζικο καθεστώς των Τιράνων.

Πρόεδρος Ομόνοιας Χειμάρρας: Σχέδιο των Αλβανών να «ξεριζώσουν» τους Έλληνες από τη Β. Ήπειρο

Την περασμένη εβδομάδα ο Φρέντης Μπελέρης κατήγγειλε αλβανικό σχέδιο να «ξεριζώσουν» το ελληνικό στοιχείο από τη Βόρεια Ήπειρο, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1.
Όπως τόνισε ο κ. Μπελέρης «αυτό το σχέδιο που κλιμακώνεται τα τριάντα τελευταία χρόνια, αποκορυφώθηκε με την υπουργική απόφαση που απογυμνώνει τα μέλη της ελληνικής εθνικής μειονότητας από περιουσιακά στοιχεία, τους εξαναγκάζει να μην μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους και να μεταναστεύσουν.
»Αυτό είναι σχέδιο μη διαπραγματεύσιμο για εμάς, δεν μπορούμε να γίνουμε η τελευταία γενιά Ελλήνων που έζησαν στη Χειμάρρα.
»Ζητάμε την κινητοποίηση του κόσμου, να είναι κοντά στους γονείς τους, να ενδιαφερθούν, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
»Να δείξει και ο κόσμος ότι είναι αντίθετος… υπάρχει συσπείρωση του κόσμου.
»Είναι ένα σχέδιο που γράφει τον επίλογο της Χειμάρρας όπως την ξέραμε» υπογράμμισε μεταξύ άλλων.

Ανακοίνωση Τύπου - DEKLARATË PËR SHTYP

Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας 

«ΟΜΟΝΟΙΑ»

Αγ. Σαράντα στις 17 Δεκεμβρίου 2018

Ανακοίνωση Τύπου

Θέμα: Απαράδεκτη ενέργεια περιορισμού των ελευθεριών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας η δήμευση βιβλίων και η απόπειρα δίωξης εις βάρος του Προέδρου του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου Π. Μπάρκα
Από κάθε άποψη καταδικαστέες κρίνονται οι ενέργειες τελωνειακών και αστυνομικών αρχών ώστε να δημεύσουν και στη συνέχεια εγείρουν κατηγορία για το περιεχόμενο τους, βιβλία που υπό την ευθύνη του Προέδρου του κ. Παναγιώτη Μπάρκα, μεταφέρονταν για τον εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου. Αποτελούσαν δε δωρεές διαφόρων πανεπιστημιακών εδρών και ιδρυμάτων απ’ την Ελλάδα στα πλαίσια συνδρομή για το Τμήμα.
Οι τίτλοι που έχουν δημευθεί δεν έχουν τίποτε το μεμπτό ή επικίνδυνο τόσο για το αλβανικό έθνος, την εδαφική ακεραιότητα ή και την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των λαών όπως διατείνονται οι αστυνομικές αρχές με το σχετικό πρακτικό δήμευσης και άλλο τόσο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που αναπαράγουν την σχετική πληροφορία.
Οι ενέργειες αυτές αποτελούν πράξη κρατικής παρεμβατικότητας για τη χειραγώγηση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και αποτελούν βάναυση και απροκάλυπτη παραβίαση του δικαιώματος της στη χρήση της ελληνικής γλώσσας, στην ελεύθερη κατάρτιση και ειδικά στο δικαιώματα επικοινωνίας με τη μητέρα Πατρίδα.
Επί το πλείστον αφήνουν έκθετη την αλβανική πολιτεία σε ότι αφορά γενικότερες δεσμεύσεις της σε αρχές που ισχύουν στην ΕΕ και κατοχυρώνονται από συμβάσεις της ΟΥΝΕΣΚΟ για την διακίνηση άνευ εμποδίων συγγραφικού υλικού με δηλωμένο τα δικαιώματα του δημιουργού και  των ιδεών.
Ως ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ όχι απλά συμπαραστεκόμαστε στον Πρόεδρο του Τμήματος για την προσπάθεια του εμπλουτισμού της Βιβλιοθήκης, στο εν γένει καλοπροαίρετο έργο όλου του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος, αλλά τους παροτρύνουμε ώστε να προβούν σε όλα τα έννομα μέσα καταδίκης της επιχειρούμενης εκστρατείας εκφοβισμού και καταπίεσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Bashkimi Demokratik i Minoritetit Etnik Grek

ΟΜΟΝΟΙΑ


DEKLARATË PËR SHTYP

Sarandë, më 17 dhjetor 2018

Tema: Veprim i papranueshëm për kufizim të lirive të Minoritetit Etnik Grek sekuestrimi provizor i librave dhe tentative për penalizim në dëm të Përgjegjësit të Departamentit të Filologjisë Helenike të Universitetit të Gjirokastrës, P. Barka.
 Nga çdo pikëpamje çmohen të dënueshme veprimet e autoriteteve doganore dhe policore që të sekuestrojnë dhe në vijim të ngrenë akuzë për përmbajtjen e tyre, libra që nën përgjegjësinë e Përgjegjësit të tij z. Panajot Barkas, transportoheshin për pasurim të Bibliotekës së Departamentit të Gjuhës, Letërsisë dhe Civilizimit Helenik të Universitetit të Gjirokastrës. Përbëjnë ato dhuratë të katedrave të ndryshme dhe insttitucioneve universitare nga Greqia në kuadrin e kontributit të tyre për Universitetin në fjalë.
Titujt që janë sekuestruar nuk kanë asgjë të dyshimtë ose aq më shumë të rrezikshme si për kombin shqiptar, për tërësinë territoriale ose edhe për koekzistencën paqësore mes popujve, sikundër pretendojnë autoritetet policore me procesverbalin respektiv ose aq më shumë Mjetet e Informimit masiv që riprodhojnë informacionin.
Këto veprime përbëjnë akte ndërhyrjeje shtetërore për manipulimin e Minoritetit Etnik Grek dhe përbëjnë shkelje të hapur dhe të tejet të rëndë të së drejtës së përdorimit të Gjuhës Greke, të arsimimit të lirë dhe në veçanti të së drejtës së sanksionuar për komunikim të lirë me Atdheun amë.
Për më tepër ekspozojnë shtetin shqiptar përsa i përket angazhime të tij më të gjera në parimet që vlejnë në BE dhe sanksionohen nga traktate të UNESCO-s për lëvizjen pa pengesa të librit me të drejta të autorit të deklaruara dhe ideve.
Si BDMEG OMONOIA jo thjesht solidarizohemi me Përgjegjësin e Departamentit për përpjekjen e tij në pasurimin e Bibliotekës, në punën në përgjithësi dhe me predispozicionin më pozitiv të personelit didaktik të Departamentit, por i nxisim ata të ndërmarrin të gjitha hapat ligjorë të dënimit së kësaj fushate në tentativë të frikësimit dhe represionit të lirisë akademike.

Zyra e Shtypit dhe Komunikimit