Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου - E Diela e 17-të e Mattheut

Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου (Χαναναίας) (Ματθ. ΙΕ΄ 21-28) Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες φαίνεται ότι ο Θεός δεν ακούει την δέηση και την προσευχή του ανθρώπου. Αλλά αυτό μόνο φαίνεται. Στην πραγματικότητα, όταν ο πιστός επιμένει με ακράδαντη πίστη και ειλικρινή ταπείνωση, όχι μόνο λαμβάνει το ποθούμενο, αλλά και γίνεται παράδειγμα πίστεως, ταπεινώσεως και καρτερίας στους άλλους ανθρώπους. Μια τέτοια περίπτωση βλέπουμε και στην Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, που θα ακούσουμε στους ιερούς μας Ναούς. Ο Ιησούς έφθασε στα όρια της Ιουδαίας και πλησίασε στα μέρη της Τύρου και Σιδώνος. Σε μια περιοχή, όπου ζούσαν ειδωλολάτρες. Άνθρωποι δηλαδή που δεν γνώριζαν και δεν ζούσαν σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Ψυχές οι οποίες δεν άνηκαν στον Ιουδαϊκό λαό. Ακριβώς στον τόπο αυτό συνέβη κάτι που δεν θα το περίμενε κανείς... Μια γυναίκα Χαναναία, η οποία δεν ζούσε το Μωσαϊκό νόμο, βγήκε από την περιοχή εκείνη και του φώναζε δυνατά λέγοντας: «Ελέησόν με, Κύριε, Υιέ Δαυϊδ, η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται». Αλλά, κατά παράδοξο τρόπο, ο Κύριος δεν της αποκρίνεται λέξη. Παραξενεμένοι από τη σιωπή αυτή οι μαθητές του τον πλησιάζουν και του λένε: «Εκπλήρωσε το αίτημά της για να φύγει, διότι μας ακολουθεί φωνάζοντας». Και αρχίζει τώρα ένας συγκλονιστικός διάλογος μεταξύ του Ιησού και της Χαναναίας. «Δεν στάλθηκα, παρά στα πρόβατα τα χαμένα του Ισραηλιτικού έθνους». Η γυναίκα πέφτει αμέσως και τον προσκυνά λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Για να λάβει την απάντηση :«Δεν είναι σωστό να πάρω το ψωμί των παιδιών και να το ρίξω στα σκυλάκια»... Απάντηση που παγώνει αυτόν που γνωρίζει την αγάπη του Ιησού. Και ας τοποθετήσει τώρα ο καθένας μας τον εαυτόν του στη θέση αυτής της γυναίκας, ακούγοντας την απάντηση του Ιησού. Πώς αλήθεια θα αισθανόταν; Προσβεβλημένος; Κατακεραυνωμένος; Θα τολμούσε να αρθρώσει λέξη ή θα σταματούσε πάραυτα το αίτημα και θα εξατμιζόταν η πίστη; Η αφοπλιστική όμως απάντηση της Χαναναίας συγκλονίζει εμάς και κάνει τον Κύριο Ιησού να της πλέξει το αιώνιο εγκώμιο, το οποίο θα ακούγεται παντού και πάντοτε μέσα από το ιερό Ευαγγέλιο όσο θα υφίσταται ο κόσμος και η ιστορία... Ας την ακούσουμε με κομμένη την ανάσα μας. «Ναι, Κύριε. Αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Αδελφοί μου. Ας παραδεχθούμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις, που από ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν γνώση χριστιανική, ορισμένες φορές ακούγονται πράγματα και γίνονται ενέργειες, οι οποίες προξενούν θαυμασμό και συνάμα δείχνουν τον δρόμο και σε αυτούς που έτη ολόκληρα οδεύουν την πνευματική ζωή... Και τότε γίνεται το ποθούμενο. Η ακλόνητη πίστη του ανθρώπου, κάνει την αγάπη του Θεού να εκδηλώνεται τόσο δυναμικά, ώστε να ακούγεται ο παντοκρατορικός λόγος του Ιησού «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! Γενηθήτω σοι ως θέλεις». Επομένως, δεν είναι ότι ο Ιησούς κωφεύει στις ανάγκες μας, τουναντίον, με τα πνευματικά «τεστ», μας ανεβάζει σε δυσθεώρητα μέτρα ομολογίας, καρτερίας και γνησίας πίστεως προς το πανάχραντο πρόσωπό Του. Και το αποτέλεσμα; Να λαμβάνουμε αυτό που ζητούμε, να θαυμάζουν και αυτοί οι άγγελοι και ταυτοχρόνως να παραδειγματίζονται όσες ψυχές έχουν τη διάθεση να ακολουθήσουν τον όμορφο δρόμο της Χριστιανικής ζωής. Φίλοι μου. Ας μη το βάζουμε κάτω με το πρώτο φαινομενικό εμπόδιο. Ο Θεός ακούει όχι απλώς τις θερμές δεήσεις μας, αλλά και τους μικρούς ψιθύρους της καρδιάς μας. Ας ανοίγουμε διάπλατα την ύπαρξή μας στην ευχαριστία, στην δέηση και ικεσία και να είμαστε βέβαιοι ότι η αγάπη του Ιησού θα μας δώσει, όχι μόνο αυτό που ζητούμε. αλλά θα ανταμείψει και την καρτερία μας στην προσευχή και στην υπομονή. Αμήν. Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

E Diela e 17-të e Mattheut (E Hananeas) Shkruan Arhimandrit Joil Konstantaros Predikues i Mitropolisë së Shenjtë të Dhrinupoleos, Pogonianisë dhe Konicës. Ka raste në të cilat duket se Zoti nuk dëgjon lutjen dhe përgjërimin e njeriut. Por kjo vetëm duket. Në realitet, kur besimtari këmbëngul në besimin e patronditur dhe përulësinë e sinqertë, jo vetëm që merr atë që dëshiron por bëhet dhe një shembull besimi, përulësie dhe durimi tek njerëzit e tjerë. Një rast të tillë shikojmë dhe në pjesën Ungjillore të së Dielës, të cilën do ta dëgjojmë në kishat tona të shenjta. Jesui arriti në kufijtë e Judesë dhe u afruan në zonën e Tiros dhe të Sidonës. Në një zonë ku jetonin idhujtarët. Dmth njerëzit që nuk e njihnin dhe nuk jetonin sipas ligjit të Zotit. Shpirtrat të cilat nuk i përkisnin popullit Judaik. Pikërisht në këtë vend ndodhi diçka që nuk e priste askush... Një grua Hananease, e cila nuk jetonte ligjin e Moisiut, doli nga ajo zonë dhe thirri fort duke thënë: "Mëshiromë e o Zot, Biri i Davidit, vajza ime demonizohet keq". Pra në një mënyrë të çuditëshme, Zoti nuk i përgjigjet me asnjë fjalë. Të çuditur me këtë heshtje nxënësit e tij iu afruan dhe i thonë: "Plotësohe dëshirën e saj që të ikë, sepse na ndjek duke thirrur".   Dhe fillon tani dialogu tronditës ndërmjet Jesuit dhe Hananeas. "Nuk u dërgova përveç se për delet e humbura të kombit Izraelit". Gruajat atëhere bie menjëherë më gjunjë dhe i falet duke thënë: "O Zot, më ndihmo". Që të marrë përgjigjen: "Nuk është e drejtë të marr bukën e fëmijëve dhe t'ia u hedh qenushkave".... Një përgjigje që ngrin atë që njeh dashurinë e Jesuit. Le të vendosë tani secili prej nesh veten e tij në vend të asaj gruas, duke dëgjuar përgjigjen e Jesuit. Si vallë do të ndjehej? I/E ofenduar? I/E goditur nga rrufeja? Do të guxonte të artikulonte fjalë ose të ndalonte menjëherë kërkesën e tij dhe do të zhdukej besimi? Por përgjigjia çarmatosëse e Hananeas na trondit dhe bën Zotin Jesu që t'i thurrë një lavdërim të përjetshëm, i cili  do të dëgjohet kudo dhe gjithmonë  nëpërmjet Ungjillin e Shenjtë për sa kohë do të ekzistojë bota dhe historia.... Por le ta dëgjojmë me frymën tonë të mbajtur: "Po, Zot. Por dhe qenushkat hanë nga thërrimet, që bien nga tavolina e zotërinjëve të tyre". Vëllezërit e mi. Le të pranojmë se ka raste kur nga njerëz që nuk kanë njohuri të krishtera, disa herë dëgjohen gjëra dhe bëhen veprime, të cilat shkakëtojnë admirim dhe në të njejtën kohë tregojnë rrugën dhe tek ata që vite të tëra me radhë shkojnë drejt një jete shpirtërore... Atëhere ndodh ajo që dëshirojmë. Besimi i patronditur i njeriut, e bën dashurinë e Zotit të shprehet në mënyrë kaq dinamike sa dëgjohet fjala e gjithëpushtetshme e Jesuit " O grua, i madhe besimi yt! U bëfët ashtu siç do ti". Si rrjedhim, nuk është se Jesui shurdhohet ndaj nevojave tona, e kundërta, me "testimet" shpirtërore, na ngjit  në nivele të paimangjinueshme pohimi, durimi dhe besimi të vërtetë ndaj fytyrës së Tij të papërlyer. Rezultati? Ta marrim këtë që kërkojmë, të admirojnë dhe vetë ëngjëjt dhe në të njejtën kohë të marrin shembull të gjitha shpirtrat që kanë predispozitën  që të ndjekin rrugën e bukur të jetës së Krishterë. Të dashur miq. Zoti dëgjon jo thjesht lutjet tona të ngrohta, por dhe pëshpërimat tona të vogla të zemrës sonë. Le të hapim plotësisht ekzistencën tonë ndaj falenderimit, lutjes dhe përgjërimit dhe të jemi të sigurt se dashuria e Jesuit do të na i japë, jo vetëm ato sa kërkojmë por do të shpërblejë dhe durimin tonë në lutje dhe në durim. Amin.