Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Β. Ήπειρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Β. Ήπειρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Η προσφορά της Εκκλησίας στους ορθοδόξους της Βορείου Ηπείρου


Οι κληρικοί (επίσκοποι και ιερείς) κατά την οδυνηρή περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας πρόσφεραν πολλά στην κοινή υπόθεση της αποκατάστασης της ελευθερίας και της συγκράτησης των χριστιανών στην ορθόδοξη πίστη τους. Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσα από ολιγογράμματους μοναχούς στα μοναστήρια υπήρξε καταλυτική και βοήθησε πάρα πολύ τους ελληνικούς πληθυσμούς να μην χάσουν τη γλώσσα τους και τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις τους.

Πολλοί κληρικοί μαρτύρησαν για την πίστη τους και τα ελληνικά τους φρονήματα πριν, αλλά και μετά από την απελευθέρωση του 1913.

Να θυμίσουμε τον Πατροκοσμά, τον Άγιο των Σκλάβων, ο οποίος με τις συνεχείς περιοδίες του από το 1763 μέχρι το 1779 στην Ήπειρο και ειδικότερα στην Βόρειο Ήπειρο, εμψύχωνε και ενθάρρυνε τους χριστιανούς, αναπτέρωνε το ηθικό τους σε μια εποχή που οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδος. Στις δύσκολες αυτές ώρες των απηνών διώξεων, ο ιερομόναχος Κοσμάς ο Αιτωλός κατέχει κορυφαία θέση. Ο Άγιος Κοσμάς, κατά κόσμο Κώνστας (1714-1779) υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός αναγεννητής. Φλογερός ρασοφόρος που απέτρεψε την τελευταία στιγμή τον εξισλαμισμό των κατοίκων του βόρειου Ηπειρωτικού τμήματος και ξαναζωντάνεψε την «αποσταμένη ελπίδα» και την πίστη των ραγιάδων στο «ποθούμενο».

Πήρε την άδεια και την ευλογία να αρχίσει τα κηρύγματα στην υπόδουλη πατρίδα από τον Πατριάρχη Σεραφείμ Β', ο οποίος καταγόταν από το Δέλβινο. Αναμορφωτής, παιδαγωγός, δάσκαλος, οραματιστής, ιεραπόστολος, υψώθηκε πάνω από την καθημερινότητα και με το έργο του συνέτεινε στην αφύπνιση των σκλάβων. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 24 Αυγούστου 1779 στον Βορειοηπειρωτικό χώρο, στο Κολικόντασι, κοντά στο Μπεράτι, δίπλα στον Άψο ποταμό, όταν το σχοινί του Τούρκου του έσφιξε το λαιμό.

Να αναφέρουμε από τον μεγάλο αριθμό Μητροπολιτών της Δρυϊνουπόλεως μερικούς, οι οποίοι άφησαν σημαντικά ίχνη της δραστηριότητάς τους:

Ματθαίος Α' (1611-1614): Από το 1611 επιτρόπευε τον άρρωστο Μητροπολίτη Ιωαννίνων Μανασση. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του άτυχου επαναστατικού κινήματος του Διονυσίου Σκυλοσόφου.

Κάλλιστος (1620-1636): Στις μέρες του Επισκόπου Καλλίστου ιδρύθηκε και λειτούργησε το πρώτο ελληνικό σχολείο στο Αργυρόκαστρο το 1633.

Σοφιανός (1672-1700). Για τον Σοφιανό γνωρίζουμε ότι το 1672 ίδρυσε την μοναστηριακή σχολή Πολύτσανης και πέθανε το 1711 ως μεγαλόσχημος της Μονής του Αγίου Αθανασίου, στο χωριό Πολύτσανη του Πωγωνίου. Ο Σοφιανός τη Μονή του Αγίου Αθανασίου την είχε ως ορμητήριο για την εθνικοθρησκευτική του δράση. Συνετέλεσε στην αναχαίτηση του εξισλαμισμού χρησιμοποιώντας ακόμη και ένοπλη αντίσταση. Υπήρξε ένας εμπνευσμένος απόστολος στα χρόνια της σκλαβιάς.

Δοσίθεος ο Μετσοβίτης (1760-1799). Η σαραντάχρονη ποιμαντορία του άφησε εποχή στο Αργυρόκαστρο και σε όλη τη διοικητική περιφέρεια της επισκοπής. Στις μέρες του παρατηρείται οικοδομικός οργασμός. Ανακαίνισε το επισκοπικό μέγαρο και έχτισε 70 καινούργιες εκλησίες. Επίσης επί της ποιμαντορίας του γράφτηκε ο κώδικας της Επισκοπής Αργυροκάστρου, που αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο για την εκκλησιαστική ιστορία της Ηπείρου.

Πολύκαρπος, Μητροπολίτης Λαρίσης. Καταγόταν από το χωριό Δάρδα της Κορυτσάς. Για την εθνική του δράση και τη συμμετοχή του στους αγώνες για την ανεξαρτησία καρατομήθηκε μπροστά στη Μητρόπολη της Λάρισας από τον Μαχμούτ Πασά.

Γρηγόριος ο Αργυροκαστρίτης, Μητροπολίτης Ευβοίας. Υπήρξε ο εμπνευστής και κύριος συντελεστής της επανάστασης της Εύβοιας. Για την εθνική του δράση υπέστη φρικτές ταπεινώσεις και εξευτελισμούς στα μπουντρούμια της Χαλκίδας.

Συνεργάτες του Γεωργίου ζωγράφου στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα του 1914, μέλη της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτονόμου Ηπείρου ήταν ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος Παπαχρήστου από το Λάμποβο του Σταυρού, ο Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ιδρυτής της Σχολής Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός.

Επώνυμοι και ανώνυμοι κληρικοί πρωτοστάτησαν στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής της Βορείου Ηπείρου και με κάθε τρόπο στήριξαν τους αγώνες τους. Οι ιερείς κράτησαν άσβεστη την ελπίδα των ραγιάδων για απελευθέρωση. Και μετά την απελευθέρωση μέχρι το τέλος του Β' Μεγάλου Πολέμου κληρικοί αγωνίστηκαν για να κρατήσουν όρθια την ορθόδοξη πίστη. Το 1946, με την επικράτηση του προλεταριάτου και την εγκαθίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» του Ενβέρ Χότζα, άρχισαν τα δεινά και για τον κλήρο. Το καθεστώς άλλους ιερείς αποσχημάτισε, άλλους εξόρισε, άλλους φυλάκισε και πολλούς θανάτωσε, αφήνοντας ακέφαλο το ελληνικό στοιχείο. Η 45χρονη δικτατορία του Χότζα, άφησε πίσω της ερείπια και πληγές που πυορρούν ακόμα.

Γεγονός είναι ότι στον Βορειοηπειρωτικό χώρο κλήρος και λαός είναι δεμένοι με κοινούς αγώνες και κοινές θυσίες. Πριν από το 1940, γιατί μετά και μέχρι το 1990 επικράτησε σκοτάδι και σύγχυση, η Εκκλησία στην Βόρειο Ήπειρο, παρουσιάζει την εξής εικόνα:

Κάτοικοι πριν από τον πόλεμο: 250.000 Έλληνες.

Μητροπόλεις: Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Κορυτσάς, Βερατίου, Αυλώνος και Κανίνης, Αργυροκάστρου.

Ιεροί ναοί: 265, μοναστήρια: 29, Ιερατικές Σχολές: 2, ιερείς: 500.

Μετά την εγκαθίδρυση του μονοκομματικού καθεστώτος στην Αλβανία, τα πράγματα, όσον αφορά το ελληνικό στοιχείο, άλλαξαν δραματικά. Το 1949 εξορίστηκε και πέθανε από τις κακουχίες του 1958 ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας Χριστόφορος (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

Οι Αλβανοί και σήμερα ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες δεν ξεπερνούν τις 60.000 ψυχές. Τι να υποθέσουμε; Ότι οι επιπλέον 200 χιλιάδες εξαφανίστηκαν ή μετανάστευσαν; Ότι δεν μετανάστευσαν το γνωρίζουμε. Φραγμός θανάτου ήταν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι πόσοι χάθηκαν στην 45χρονη τυραννία.

Όταν, όμως, ο αριθμός των γεννήσεων στην Αλβανία αυξάνει σε ετήσια βάση (κάθε οικογένεια έχει τέσσερα-πέντε και περισσότερα παιδιά), είναι αδιανόητο να συμπεράνουμε ότι ο αλβανικός πληθυσμός έχει αλματώδη αύξηση, ενώ, αντίθετα, ο ελληνικός (μειονοτικός) πληθυσμός παρέμεινε στάσιμος ή μειώθηκε.

Βέβαια, γεγονός είναι ότι το ελληνικό στοιχείο, καθόλη τη διάρκεια της δικτατορίας, μειωνόταν μετά από εξορίες, φυλακίσεις, θανάτους. Παρατηρήθηκε ακόμη μείωση τεχνητή μετά τη βίαιη επιβολή της αθεΐας, τους μικτούς γάμους, την αλλαγή των ονομάτων και με άλλους τρόπους που είχε μεθοδεύσει το καθεστώς.

Εάν, όμως, η πληθυσμιακή μείωση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου έφτασε τις 60.000, κατά τους ισχυρισμούς των Αλβανών, τότε δεν πρόκειται για φυσιολογική ελάττωση αλλά για πραγματική γενοκτονία.

Διαφορετικά όμως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία. Tο 1986 δημοσιεύτηκαν στοιχεία KESTON COLLEGE, σύμφωνα με τα οποία το 19% του πληθυσμού της Αλβανίας το 1945 το αποτελούσαν ορθόδοξοι Έλληνες. Τότε η Αλβανία είχε πληθυσμό περίπου 2,5 εκατομμύρια. Σύμφωνα με την παραπάνω αγγλική πηγή οι ελληνικοί πληθυσμοί ξεπερνούσαν τις 400.000 (τετρακόσιες χιλιάδες).

Να γράψουμε ακόμη παρενθετικά ότι το 1940 στη Βόρειο Ήπειρο, σύμφωνα με τον Ιταλό Τζιοβάνι Βιρτζίλι, τα ελληνικά σχολεία έφταναν τα 373, όσες και οι κοινότητες και οι εκκλησίες (εφημ. «Καθημερινή» 25-12-1990).

ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
Πρωινός Λόγος


https://www.himara.gr/

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

Χριστούγεννα 2019: Τα έθιμα στην Ήπειρο των παραδόσεων






Τα σπάργανα του Χριστού (φωτ.: epirus-tv-news.gr)


Τα χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια που στολίζουν τις γειτονιές και τις πλατείες σε κάθε χωριό ή πόλη, τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι ευρηματικές ιδέες συλλόγων με τις μουσικές και τα κεράσματα, οι μυρωδιές από τα ζαχαροπλαστεία και τους φούρνους δημιουργούν γιορτινή ατμόσφαιρα, γεμίζουν φως και ελπίδα τον κόσμο και τον προετοιμάζουν για τη Γέννηση του Θεανθρώπου και τον ερχομό της νέας χρονιάς. Μέσα σε αυτόν τον γιορτινό καμβά, στην Ήπειρο των παραδόσεων τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, που έρχονται από το βάθος του χρόνου, αποτυπώνουν τις πτυχές της πολιτιστικής και πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, καθώς είναι άμεσα συνυφασμένα με τις συνθήκες του μακρινού παρελθόντος, με τις αρχές και τις αξίες των περασμένων γενεών.


Οι Ηπειρώτες είχαν βαθιά πίστη. Το «σαρανταήμερο» (από τις 15/11 έως και τις 24/12) νήστευαν, για να υποδεχτούν τη Γέννηση του Χριστού. Ακόμη και σήμερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που με ευλάβεια τηρούν τη νηστεία.

Τα έθιμα των Χριστουγέννων για κάθε οικογένεια άρχιζαν με το σφάξιμο του χοίρου, που σε ορισμένες περιοχές ήταν ιεροτελεστία. Το χοιρινό είχε εξέχουσα θέση στο γιορτινό τραπέζι, αλλά και στα γλέντια που γίνονταν ανήμερα των Χριστουγέννων στις πλατείες των χωριών.

«Τα σπάργανα του Χριστού» (βλ. κεντρική φωτ.) είναι το γλύκισμα-έθιμο που συναντάμε σε όλη την Ήπειρο και αναβιώνει έως σήμερα. Σε κάθε σπίτι ετοιμάζουν τα σπάργανα για το τραπέζι της παραμονής. Πρόκειται για χυλό από σταρένιο αλεύρι που ψήνεται σε πυρωμένη πέτρα μέσα στο τζάκι, ενώ στη συνέχεια τις «τηγανίτες» αυτές τις μελώνουν σε ζαχαρόνερο, με καρύδια και κανέλλα. Είναι το γλύκισμα που τρώγεται το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Το έθιμο συμβολίζει τα σπάργανα του Ιησού στη φάτνη. Σε χωριά του Πωγωνίου τα λένε «λαλαγγίτες» και είναι το γλύκισμα για το τραπέζι της παραμονής.


(Φωτ.: epirusgate.blogspot.com)

Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι έως και σήμερα, σε πολλά σπίτια, οι νοικοκυρές μαγειρεύουν τα «γιαπράκια». Είναι οι γνωστοί μας λαχανοντολμάδες, και συμβολίζουν το φάσκιωμα του νεογέννητου Χριστού.

Το αναμμένο πουρνάρι και το έθιμο της φωτιάς
Το έθιμο συμβολίζει τους βοσκούς που πήγαν να προσκυνήσουν το θείο βρέφος και είχαν ανάψει ένα ξερό κλαδί για να βλέπουν μέσα στη νύχτα. Πρόκειται για πολύ παλιό έθιμο στην Ήπειρο, που ακόμα συναντάται με μικρές παραλλαγές στις διάφορες περιοχές της. Το έθιμο τηρείται κυρίως στα χωριά της Άρτας.

Ανήμερα Χριστούγεννα, όποιος επισκεφτεί φιλικό ή συγγενικό σπίτι για να ευχηθεί χρόνια πολλά, καθώς και οι παντρεμένοι που θα πάνε στο πατρικό τους, κρατούν ένα κλαρί από πουρνάρι που το ανάβουν στο δρόμο.


Τα φύλλα του τρίζουν καθώς καίγονται και η ευχή στον κάθε οικοδεσπότη είναι να μεγαλώνει η φαμίλια και να προκόβουν τα κοπάδια.

Στα Γιάννενα δεν κρατούν το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους, αλλά στη χούφτα τους έχουν δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα. Όταν μπουν στο σπίτι, τα πετούν μέσα στο τζάκι και καθώς τα φύλλα καίγονται πετάνε σπίθες. Τότε δίνεται η καλύτερη ευχή στον νοικοκύρη: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!». Δηλαδή, να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ' αφήσουν τ' όνομα το πατρικό να σβήσει.


(Φωτ.: pixabay.com)

Στο χωριό Πουρνιά της Κόνιτσας, την παραμονή των Χριστουγέννων, το παραδοσιακό «έθιμο της φωτιάς» δημιουργεί γιορτινή διάθεση. Το πρωί στην πλατεία του χωριού ανάβει μια μεγάλη φωτιά και ο κόσμος, κρατώντας μαγκούρες στα χέρια, πηγαίνει σε όλα τα σπίτια του χωριού για τα κάλαντα. Οι νοικοκυρές προσφέρουν φρεσκοψημένα καρβέλια ψωμί. Στην Αγία Παρασκευή της Κόνιτσας τα παιδιά την παραμονή έπαιρναν τις «τζιουμάκες», ξύλα από κρανιά σαν μπαστούνι, και χτυπούσαν με αυτό τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών για τα κάλαντα.

Τα περασμένα χρόνια στα χωριά της Ηπείρου επέστρεφαν για τις γιορτινές μέρες οι ξενιτεμένοι και στηνόταν το «Ζιαφέτι», ένα μεγάλο πανηγύρι στις πλατείες και τις αυλές των εκκλησιών με τα κλαρίνα να αντηχούν στα βουνά, και το γλέντι να κρατά ακόμη και δύο μέρες.


Το «αμίλητο νερό» είναι χριστουγεννιάτικο έθιμο της Άρτας.

Ανήμερα των Χριστουγέννων, και νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει, οι γυναίκες πήγαιναν χωρίς να μιλάνε, να πάρουν νερό από ξένη βρύση και έλεγαν «όπως τρέχει το νερό στη βρυσούλα μου, έτσι να τρέχει και η σοδειά μου». Από το «αμίλητο νερό» έπιναν όλοι στο σπίτι, για το καλό. Στη βρύση η γυναίκα άφηνε εδέσματα «για να την ταΐσει», όμως στην πραγματικότητα για να βρουν οι φτωχοί συγχωριανοί φαγητό.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μ. Τζώρα.

Κυριακή 4 Αυγούστου 2019

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Ολόκληρη η εκδήλωση για την 103η επέτειο της ανακήρυξης της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο


Παρακολουθείστε ολόκληρη την εκδήλωση με θέμα "103 χρόνια από την ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου", η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες στις 27 Μαρτίου 2017, από τον Έλληνα Ευρωβουλευτή των Ευρωπαίων Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών κ. Νότη Μαριά σε συνεργασία με τον Εθνικό Σύλλογο "Βόρειος Ήπειρος 1914".


Η συνοδευτική επιστολή στους φακέλους με το ενημερωτικό υλικό που αποδόθηκαν στους Ευρωβουλευτές.


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ
ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ


Βρυξέλλες 27-03-2017

Αξιότιμοι κύριοι Ευρωβουλευτές,

Η σημερινή παρουσία μας στους χώρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποβλέπει στην γνωστοποίηση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητος της Αλβανίας, δηλαδή των αυτόχθονων ελληνικών κατοίκων της περιοχής, που ιστορικά αποκαλείται «Βόρειος Ήπειρος».

Τα προβλήματα αφορούν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ζητήματα ιδιοκτησίας (με την υφαρπαγή εκτάσεων και περιουσιών που ανήκουν σε Έλληνες), σε ζητήματα πληθυσμιακής αλλοίωσης (με την εγκατάσταση ξένων πληθυσμών στις περιοχές της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητος κατά παράβαση του Άρθρου 16 της Σύμβασης – Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων), σε ζητήματα Γλώσσας, Παιδείας και Πολιτισμού καθώς και σε ζητήματα ασφαλείας.

Το πλέον, όμως, σημαντικό για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία είναι ο περιορισμός της από το αλβανικό κράτος σε μόλις 99 χωριά. Το αποτέλεσμα είναι να παραβιάζεται το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού και να μην απολαμβάνουν των διεθνώς αναγνωρισμένων και πλειστάκις κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους ως Έλληνες μειονοτικοί οι κάτοικοι της Χιμάρας, της Νάρτας και πολλών άλλων ελληνικών χωριών στις Περιφέρειες Αυλώνας, Αργυροκάστρου και Κορυτσάς.

Μετά την γνωστοποίηση αυτών των προβλημάτων, ζητούμε την στήριξη σας στο να επιτευχθεί η πλήρης κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητος της Αλβανίας.

                                                                                           
                                                                                        Με εκτίμηση   
                                                                      Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914


Για το Δ.Σ


Για το Προεδρείο                                           Η Γενική Γραμματέας


             
                     Λευτέρης Πρίφτης                                                 Βιολέτα Νίκα

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Η σημαία της Βορείου Ηπείρου σκέπασε το κέντρο της Αθήνας - Φωτογραφίες


Η σημαία της Βορείου Ηπείρου μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη 
όπου αναγράφονται και τα ονόματα: 
ΜΟΡΟΒΑ - ΚΟΡΥΤΣΑ - ΤΟΜΟΡΟΣ - ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑ  
ΧΕΙΜΑΡΡΑ - ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ - 731 - ΜΠΟΥΜΠΕΣΙ
ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ - ΠΡΕΜΕΤΗ - ΠΟΓΡΑΔΕΤΣ 
Το Μνημείο αυτό μετά από Ελληνικό μπορεί να χαρακτηριστεί και βόρειο ηπειρωτικό

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Βόρεια Ήπειρος, ένα πονεμένο κομμάτι του Ελληνισμού


Η κα Σταματία Καραγεωργίου, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Ο ξύλινος σταυρός» εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη ήταν προσκεκλημένη της Φωτεινής Μαστρογιάννη στη διαδικτυακή εκπομπή «Take the money and run».
Σύμφωνα με την κα Καραγεωργίου η ιστορία της Βόρειας Ηπείρου θεωρείται ταμπού στον ελληνικό χώρο.Η έκφραση Βόρεια Ήπειρος είναι λανθασμένη γιατί η Ήπειρος ήταν πάντα ενιαία μέχρι τις αρχές του 20ου αι. Η Ήπειρος ακολουθούσε πάντα την ιστορία της υπόλοιπης Ελλάδας. Από την αρχαιότητα κατοικούνταν από ελληνικά φύλα (Μολοσσοί, Πελασγοί κτλ) και συναντάμε σε αυτή πόλεις όπως Απολλωνία, Φοινίκη που και τα ονόματά τους δηλώνουν ότι ήταν πόλεις ελληνικές.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Εγγραφο της CIA αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ενωθεί με την Β.Ηπειρο το 1994 αν οι Βορειοηπειρώτες ξεκινούσαν αντάρτικο!

 του Γιάννη Πετρίδη
 
Η CIA θεωρούσε ότι αν ξεκινούσε ελληνικός απελευθερωτικός αγώνας της Βορείου Ηπείρου στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου θα μπορούσε να ενωθεί η Ελλάδα με την Βόρειο Ηπειρο και να αποκατασταθεί η ιστορική αδικία.
 
Με αφορμή το αιματηρό επεισόδιο της επίθεσης της ΜΑΒΗ την 10η Απριλίου του 1994 σε αλβανικό συνοριακό φυλάκιο στην Επισκοπή η CIA ενημερώνει την Αλβανία, ότι

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Μήνυμα από το μνήμα του Αρχηγού Σπυρομήλιου: «Ούτε η Χειμάρρα ούτε η βόρεια Ήπειρος υπήρξαν ποτέ αλβανικές»


Σε κλίμα μυσταγωγίας, εθνικής συγκίνησης και υπερηφάνιας αλλά και με συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στο Μνήμα του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών, η εκδήλωση για την 104η επέτειο από την Απελευθέρωση της Χιμάρας.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

Α' Πανηπειρωτικό συνέδριο

Τον Μάρτιο του 1834, ο Παπαχρίστου Νικόλαος (Ηπειρωτικής καταγωγής) ναύαρχος της Ρωσσίας, προσπαθεί να διοργανώσει το Α΄ Πανηπειρωτικό Συνέδριο. Απευθύνεται για αυτό σε έναν Μοσχοπολίτη, έναν Χιμαραίο, έναν Κορυτσαίο, έναν Δελβινιώτη και δύο Γιαννιώτες.