Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μιχάλης Παντούλας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μιχάλης Παντούλας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Të Krishterët e ritmit Helenik të Siçilisë dhe dëshmia e tyre e kulluar

Të Krishterët e ritmit Helenik të Siçilisë dhe dëshmia e tyre e kulluar
 
Në periudhën e nacionalizmave dhe irredentizmave të rinj, që erdhën në gadishullin ballkanik dhe jo vetëm me bekimet e autoriteteve zyrtare, zërat e kulluar, që dëshmojnë në mënyrë autotentike identitetin dhe koshiencën e tyre larg qëllimtarive të çfarëdo natyrem janë të dobishme më shumë se kurrë herë tjetër.
Këtë domosdoshmëri e shërben edhe rifreskimi i një materiale burimor, që u botua në numrat 22, 23-24 të vitit 1973 dhe 1-2, 3-4 të vitit 1974 të revistës “EKKLISIA” që u botua si riprodhim (Athinë 1974) nga shkrimtari i teksteve respektive z. Gr. Th. Stathi, nëpunës në atë kohë në Sinodin e Kishës së Greqisë, i cili me shumër dëshirë mër vuri në dispozicion materialin rshivor dhe fotografik. E falenderoj nga zemra. Këto artikuj i referohen, në hollësi, çështjeve që lidhen me vizitën zyrtare të Delegacionit Sinodikal të Kishës së Greqisë në Sipili (Palermo, 11-14.10.1973) në kthim të vizitës nën parullën “Guidë e Vëllazërisë” (Crociera della Fraternita) në krye të së cilës ishin Kryepiskopi i Palermos z. Francesco Caprino (Athinë, 13.9.1970). në atë delegacion mirrte pjesë Episkopi i të Krishterëve të Ritmit Helenik të Rajonit të “Piana dei Greci” (Fusha e Helenëve) z. Josif Pernicaro i shoqëruar nga shumë priftërinj dhe besimtarë.
Këta të vetëpërcaktuarit si Helenoalbanë (Grecoalbanessi) banorë të rajonit origjinën e tyre e kanë nga Peloponezim janë kolonë të shek. 15të dhe Kisha e tyre është e ritmit Helenik – ndjek pra tipikonë bizantine dhe në të gjitha akolluthitë adhuruese përdor gjuhën greke. Vendi i vendosjes së tyre mbante qysh prej vitit 1488, emrin “Piana dei Greci” (Fusha e Helenëve). Ky emrë u ndryshua në “Piana degli Albanesi” (Fusha e Albanëve) në vitin 1939m ne vendim të  fashistit Musolini për arsye të qarta të qëllimeve politike. Arsye po të njëjta e imponuan, gjithashtu, përfshirjen e Kishës së tyre nën juridiksionin e Papatit të Romës, të cilën sot e përbëjnë dy Episkopata të ritmit Helenik. E para funksionoi në vitin 1919 në Lungro të Kalabrisë dhe e dyta në vitin 1938 në Piana dei Greci të Siçilisë, pasi i kishin paraprirë beteja të mëdha dhe të vështira të banorëve.
Sipas sa argumentoi Episkopi i Helenoritmëve z. Josif Perniciaro, marrdhëniet e tyre me lindjen e mbajtën konsistente deri edhe në mesin e shekullit të 19të: “Me të vërtetë, kur gjatë shekullit të 15të komunitetet tona u vendosën në Perëndim – dëshmitar kam hostorinë – nuk e ndërprenë “kungatën” me Lindjen; përkundrazi kultivuan dhe zhvilluan këtë komunikim, përmes këmbimit të priftërinjve dhe episkopëve, të cilët vinin nga Lindja deri para një shekulli, që të meshonin në kishat tona, të hirotonisin dhjakonët dhe priftërinjtë tanë, të bekojnë antimisiot dhe miron e shenjtë. dhe që këtu largoheshin përsëri për në Lindje, që të bashkëpunojnë për ruajtjen e besimit të krishterë të vëllezërve tanë, të cilët kishin mbetur nën barrën e pushtimit të huaj...”
Të Krishterët e Ritmit Helenik të Siçilisë, sikundër edhe komuniteti respektiv i Lungros në Kalabri, bëhen përditë mbajtës të një agresiviteti të organizuar për “disiplinim etnik” nga mjetet shqiptare të  informimit masiv elektronik apo të shkruar dhe nga shërbimet diplomatike të vendit fqinj. Distanca në kohë nga kjo vizitë e sipërpërmendur zyrtare e përfaqësisë së Kishës së Greqisë në Siçili (1973) e imponon një shikim të shkurtër të atyre sa u thanë publikisht gjatë takimeve. Dhe kjo sepse shprehin në mënyrë autentike dhe të pastër realitetin historik, dhe pa qenë që në këto pozicionime të kenë gjetur terren qëllimtari nacionaliste apo të tjera të kohës përsa i përket të Krishterëve të Ritmit Helenik.
Së pari zgjodha pjesë nga përshëndetja e Kryepiskopit të Palermos z. Salvatore Pappalardo për përfaqësinë e Kishës së Greqisë: “Sot kumbon tradita e lashtë apostolike e Kishës së Sirakusëve; sot përsëri lëshon gjeth lulëzimi i pashoq bizantin e Kishave të Akragantos dhe Mesinës... sot dridhet dhe dëfrehet Kisha e “Fushës së Helenëve”... që të këmbejnë përsëri përqafim mes vëllezërve në besë dhe në gjak... Sot kremtojnë në Palermo... dhe nesër në “Fushën e Helenëve”, ku kanë për t’iu rrethuar vëllezërit, të cilët në Perëndim ishin përfaqësues të përhershëm të Krishterimit Helenik...”.
Gjithashtu rëndësi të posaçme kanë fjalët e Episkopit të Ritmit Helenik z. Josif Pernitsiarom gjatë pritjes së përfaqësisë së Kishës së Greqisë në Kishën e Shën Dhimitrit në “Fushën e Helenëve” (12.10.1973), gojëmbyllëse të histerisë nacionaliste shqiptare të kohëve të fundit: “Vëllezër të shtrenjtë më kryepriftëri dhe gjithë ju, pjesëtarë të përfaqësisë së Kishës së Greqisë. Na lejoni t’iu sigurojmë, se gëzimi ynë sot është shumë më tepër i madh nga ai i kishave të tjera të shenjta më Siçili. Sot, me të vërtetë, ju mirëpresim në shtëpinë tonë,   që është edhe shtëpia juaj, sepse ju për ne jini vëllezër të vërtetë prej gjaku dhe prej bese, për shkak të lidhjeve, që burojnë nga tradita e përbashkët liturgjikale, nga gjuha, nga mentaliteti, nga raca. Pikërisht këtë hipostazë tonën e njohu edhe Perëndimi, që atëherë kur thuajse pesëqind vjetë më parë na priti në këtë tokë të diasporës sonë, që për ne u bë tanimë atdheu i dytë. Në aktet publike, në shkresat e autoriteteve Kishëtare dhe shtetërore, si edhe në gjuhën e përditshme të banorëve përdoret gjithmonë për ne një nocion vetëm dhe karakteristik dhe pa lojë fjalësh “Helenët”. Dhe për këtë emër jemi gjithmonë krenarë...”.
Së fundi, në “Komunikatën e përbashkët” zyrtare, që qarkulloi me përfundimin e vizitës së përfaqësisë së Kishës së Greqisë, thuhet si më poshtë: “Kulmimi i kësaj hareje dhe çudie ishte takimi në eparchinë e “Piana të Helenëve”, e cila hap perspektivat e një bashkëpunimi të mëtejshëm më dashurinë e Krishtit”.
Në diakroninë historike Greqia ka qenë atdheu i të parëve i Siçilianëve të “Magna Grecia”, i Siçilisë Bizantine dhe i Grecoalbanesi të Ritmit Helenik të “Fushës së Helenëve” (Piana dei Greci).  Përbën kuadrin brenda të cilit mundet që të kërkojmë ato sa na bashkojnë dhe jo atë çfarë na ndan. Mjafton që kërkimi të manifestohet me ndjenja reciproke dhe të shprehet me autenticitet dhe sinqeritet. Në rastin ndryshe historia është e rreptë për ata sa me ndërgjegje e shtrembërojnë.
 
MICHALIS Chr. PANTOULAS
“Proinos Logos” – Ioanina
14.7.2017  
   Shënim: Ky artikull është përgatitur posaçërisht në shqip vetëm për faqen Pelasgos Koritsas. Nuk lejohet shpërndarja pa iu referuar burimit.