Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καθολικοί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καθολικοί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Ο Πάπας που προκάλεσε τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης ... - Papa që shkakëtoi plaçkitjen e Konstandinupojës....

untitled
Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ
Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ... --- Papa Inoçenti i III



Έναν αιώνα μετά τη βασιλεία του Γρηγορίου VII, ο Ιννοκέντιος έφτασε την αρχή του μοναρχικού παπισμού σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη. Ο χρυσοστόλιστος πάπας – ο οποίος λέγεται ότι πρότεινε στον Φραγκίσκο της Ασίζης, τον μεγάλο άγιο των φτωχών, να πάει να σκάψει σε κανένα χοιροστάσιο μαζί με τα άλλα γουρούνια – αυτοανακηρύχτηκε όχι μόνον κυρίαρχος της χριστιανοσύνης, αλλά και κυβερνήτης του κόσμου.
Η υποταγή του βασιλιά Ιωάννη

Όταν ο βασιλιάς Ιωάννης της Αγγλίας είχε το θράσος να τον αψηφήσει σε μια σειρά από ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του διορισμού του αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι, αφόρισε τον αυταρχικό μονάρχη και του αφαίρεσε τον θρόνο του. Επίσης έθεσε την Αγγλία σε απαγόρευση που κράτησε περισσότερο από έξι χρόνια. Όλες οι εκκλησίες της Αγγλίας έκλεισαν, τα μωρά δεν βαφτίζονταν, οι νεκροί θάβονταν χωρίς τελετή και οι άνθρωποι δεν είχαν δικαίωμα στην παρηγοριά των Θείων Μυστηρίων. Παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς Ιωάννης επωφελήθηκε από τη σκληρή ποινή που υπέμεινε το βασίλειό του, οικειοποιούμενος την εκκλησιαστιακή περιουσία και το εισόδημα, τελικά συνειδητοποίησε ότι ένας αφορισμένος μονάρχης ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος, όταν ο βασιλιάς Φίλιππος της Γαλλίας άρχισε να προετοιμάζει εισβολή στην Αγγλία με την ενθάρρυνση και ευλογία του πάπα. Με τον θρόνο του να διακυβεύεται, ο Ιωάννης υπετάγη στον ποντίφικα. Το 1213, υπέγραψε ένα έγγραφο με το οποίο παρέδιδε το βασίλειό του «στον Θεό και στον κύριό μας πάπα Ιννοκέντιο και στους Πάπας Ιννοκέντιος ΙΙΙ καθολικούς διαδόχους του». Η συμφωνία έκανε τον Ιωάννη έναν απλό υποτελή και αναγκάστηκε να πληρώνει ένα υπερβολικό ετήσιο ενοίκιο για το προνόμιο να κυβερνά τη νέα επικράτεια του Ιννοκέντιου.

Η Μάγκνα Κάρτα

 Ο πάπας έγινε έξαλλος όταν δύο χρόνια αργότερα ο Ιωάννης αναγκάστηκε να βάλει την υπογραφή του στη Μάγκνα Κάρτα, που θεωρείται ότι είναι η εγκαθίδρυση της αγγλικής ελευθερίας. Δεν μπορούσε να αφήσει ατιμώρητη αυτή την προσβολή και γι’ αυτό, καταδίκασε τη Μάγκνα Κάρτα ως «αντίθετη με τον ηθικό νόμο». Ο βασιλιάς, εξήγησε, ήταν υπόλογος μόνο στον πάπα. Σε ένα παπικό διάταγμα, ο Ιννοκέντιος, «από την πληρότητα της απεριόριστης δύναμης και εξουσίας του, την οποία του εμπιστεύτηκε ο Θεός για να δεσμεύει και να καταστρέφει βασίλεια, να φυτεύει και να ξεριζώνει», ακύρωσε τη Μάγκνα Κάρτα και αποδέσμευσε τον βασιλιά Ιωάννη από την υποχρέωση να την τηρήσει. Επίσης προειδοποίησε ότι αφορισμός περίμενε «οποιονδήποτε συνέχιζε να υποστηρίζει τέτοιες προδοτικές και άδικες αξιώσεις». Ο Ιννοκέντιος ΙΙΙ κυβέρνησε σε μια εποχή χριστιανικής μισαλλοδοξίας, που πλησίαζε στην πιο δολοφονική στιγμή της. Στόχοι του ήταν οι άπιστοι και οι αιρετικοί. Οι χριστιανοί είχαν κληθεί προ πολλού να κατασφάξουν τους μουσουλμάνους, από τότε που ο πάπας Ουρβανός ΙΙ ξεκίνησε την Πρώτη Σταυροφορία, το 1095, για να τους εκδιώξει από τους Αγίους Τόπους. Περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι κατεσφάγησαν σ’ αυτήν την εκστρατεία, όταν πάρθηκε η Ιερουσαλήμ. Οι πάπες που ακολούθησαν δελέαζαν το ποίμνια με υποσχέσεις για μια προνομιούχο θέση στον παράδεισο και την αυτόματη απαλλαγή από τις αμαρτίες στη γη, αν προσχωρούσαν στην ιερή υπόθεση.


Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης


Ο Ιννοκέντιος ΙΙΙ συνέχισε την παράδοση, προκαλώντας την Τέταρτη Σταυροφορία, το 1202. Αυτή ειδικά η επιχείρηση σημαδεύτηκε από τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης και την καταστροφή της Αγίας Σοφίας. Οι τάφοι των αυτοκρατόρων βεβηλώθηκαν, τα λείψανα κλάπηκαν και οι γυναίκες, ακόμη και οι καλόγριες, βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν. Η Ορθόδοξη εκκλησία είχε χωριστεί από τη Ρώμη έναν αιώνα πριν, έτσι λοιπόν, από την οπτική γωνία της Ρώμης, πήραν αυτό που τους άξιζε.


Η Σταυροφορία των Παιδιών

 Η Σταυροφορία των Παιδιών ήταν μία ιδιαίτερα εμπνευσμένη κίνηση ενάντια στους άπιστους, στη διάρκεια της βασιλείας του Ιννοκέντιου. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά ξεκίνησαν από όλη την Ευρώπη σε μια τεράστια, χωρίς επίβλεψη επιχείρηση να απελευθερώσουν την Ιερουσαλήμ. Η πρώτη ομάδα από περίπου 30.000 παιδιά, υπό την αρχηγία ενός Γάλλου βοσκού με το όνομα Στέφανος, έπεσαν θύματα μιας συμμορίας κακόφημων εμπόρων πριν καν φύγουν από τη Γαλλία. Στάλθηκαν σε σκλαβοπάζαρα στη βόρεια Αφρική. Μια δεύτερη ομάδα από 20.000 κατάφερε να φτάσει μέχρι τις Άλπεις και την Ιταλία πριν αιχμαλωτιστούν και αυτά. Μερικά σκοτώθηκαν, άλλα πουλήθηκαν. Ο Ιννοκέντιος μεγαλόψυχα ελευθέρωσε τους λίγους επιζήσαντες από τους όρκους τους.

Η Σταυροφορία εναντίον των Χριστιανών Αν και οι σταυροφορίες εναντίον των μουσουλμάνων δεν ήταν κάτι καινούριο, ο Ιννοκέντιος έγινε ο πρώτος πάπας, ο οποίος διέταξε μια σταυροφορία εναντίον άλλων χριστιανών. Οι Καθαροί ή Αλβιγηνοί, όπως είναι επίσης γνωστοί, ήταν μια καλά εδραιωμένη αίρεση στη νοτιοανατολική γωνιά της Γαλλίας με διαφορετική αντίληψη του χριστιανικού δόγματος. Ο Ιννοκέντιος τους μισούσε και ήθελε να τους ξεπαστρέψει. «Θάνατος στους αιρετικούς», κραύγαζε εγκαινιάζοντας τον ιερό πόλεμο κατά των Καθαρών, προσφέροντάς στους σταυροφόρους την ίδια άφεση που είχε υποσχεθεί και στον πόλεμο κατά των μουσουλμάνων. Εμπνευσμένοι από τον πάπα, οι πρόθυμοι στρατηγοί του ξεκίνησαν μια τερατώδη σφαγή. Ο παπικός στρατός πρώτα επιτέθηκε στην πόλη Μπεζιέ, προπύργιο των Καθαρών. Οι καθολικοί είχαν προειδηοποιηθεί να παραδώσουν κάθε αιρετικό ανάμεσά τους, αλλιώς θα πέθαιναν κι αυτοί. Πολλοί αντισταθηκάν και πήραν τους Καθαρούς αδελφούς τους στο αρχαίο άσυλο της εκκλησίας. Τότε ήλθε η διαταγή: «Σκοτώστε τους όλους. Ο Κύριος θα φροντίσει για τους δικούς του». Μέσα στην εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής ήταν στριμωγμένοι χιλιάδες καθολικοί και Καθαροί, ενώ η πόλη τους έξω καταστρεφόταν. Δύο ιερείς έψαλλαν τη Λειτουργία, όταν οι πόρτες παραβιάστηκαν και εισέβαλε ο παπικός στρατός. Ούτε μια ψυχή δεν γλίτωσε. Ούτε καν οι παπάδες που τελούσαν τη θεία ακολουθία. Με την Μπεζιέ σε ερείπια, ο παπικός απεσταλμένος έγραψε στον πάπα: «Σήμερα, Υψηλότατε, είκοσι χιλιάδες πολίτες πέρασαν από το σπαθί – ανεξάρτητα από ηλικία ή φύλο».

Το κυνήγι των Καθαρών

 Κάθε άλλο παρά συγκλονισμένος από την απόλυτη κτηνωδία της εκκαθάρισης, ο Ιννοκέντιος αγαλλίασε και ζήτησε κι άλλο αίμα. Στην πόλη της Μπραμ, όι άνδρες του έκοψαν τις μύτες των Καθαρών και τους έβγαλαν τα μάτια. Σε έναν απ’ αυτούς ωστόσο επιτράπηκε να κρατήσει το ένα μάτι για να οδηγήσει τους τυφλωμένους και ματωμένους εναπομείναντες στο Καμπαρέ, ώστε να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα για τους ανθρώπους εκεί. Μετά ήλθε η σειρά της πόλης της Μινέρβ, όπου 140 θρησκευτικοί ηγέτες των Καθαρών οδηγήθηκαν σε ένα λιβάδι έξω από την πόλη. Εκεί τους περίμενε μια γιγάντια νεκρική πυρά. Όπως σημείωνε ένας χρονικογράφος πιστός στον πάπα; «Δεν υπήρχε ανάγκη να τους ρίξουν μέσα οι άνδρες μας. Όχι, ήταν τόσο αδιάλλακτοι στην ανομία τους, ώστε ρίχνονταν μέσα με τη δική τους ελεύθερη θέληση». Έτσι, άρχισε η μεγάλη παράδοση του καψίματος των αιρετικών. Για τον Ιννοκέντιο, δεν ήταν ειρωνεία το γεγονός ότι τώρα ήταν υπεύθυνος για περισσότερους μαζικούς θανάτους χριστιανών και από τον πιο κτηνώδη Ρωμαίο αυτοκράτορα. Το αποτέλεσμα τον ευχαριστούσε. Σε μια επιστολή προς ένα ιππότη στην υπηρεσία του, ο πάπας έγραφε «δόξα και ευχαριστίες στον Θεό γ’ αυτά που φιλεύσπαχνα επέτυχε μέσω αυτών των οποίων ο ζήλος για την ορθόδοξη πίστη φλογίστηκε από τον μόχθο Του ενάντια στον πλέον φθοροποιό εχθρό Του»....


Një shekull pas mbretërisë së Grigorit të VII, Inoçenti e çoi monarkizmin e papizmit në nivele edhe më të larta. Papa i veshur me stoli pre ari – i cili thuhet se propozoi Françeskut të Azisës, shenjtit të madh të të varfërve, të shkojë e të gërmojë në ndonjë stallë derrash bashkë me derra të tjerë –u vetëshpall jo vetëm zot i krishtërimit, por dhe udhëheqës i botës.

Nënshtrimi i mbretit Joan

Kur mbreti Joan i Anglisë pati kurajon, guxoi,  që ta injorojë në disa çështje duke përfshirë këtu dhe caktimin e kryepiskopit të Kanterbërrit, e çkishëroi këtë monark dhe e largoi nga froni i tij. Gjithashtu e vendosi Anglinë në “pushim” i cili mbajti mbi gjashtë vjet. Të gjitha kishat e Anglisë u mbyllën, fëmijët nuk pagëzoheshin, të vdekurit nuk varroseshin pa ceremoni dhe njerëzit nuk kishin të drejtën e ngushëllimit të Mistereve Hynore. Mgjth faktin se mbreti Joan përfitoi nga dënimi i ashpër që duroi mbretëria e tij duke kthyer në pronë personale pasurinë kishtare dhe përfitimet e saj, kuptoi në përfundim se një monark i çkishëruar është shumë i dobët, kur Mbreti Filip i Francës filloi që të përgatitej për sulm në Angli me bekimin dhe inkurajimin e Papës.
Me fronin e tij në rrezik, Joani u nënshtrua tek papa. Më 1213, nënshkroi një dokument nëpërmjet të cilit dorëzonte mbretërinë e tij “tek Zoti dhe te imzoti ynë papa Inoçenti dhe tek Papa Inoçenti III pasardhës i fronit të tij”. Kjo marrveshje e bëri Joanin një nënshtetas të thjeshtë dhe e detyroi që të paguante një shumë të strëmadhe qiraje për privilegjin që pati të qeverishte zonën e re të Inoçentit.

Magna Karta.

Papa u tërbua kur dy vjet më vonë Joani u detyrua që të vendoste firmën e tij në Magna Karta, që konsiderohet si themelimi i lirisë angleze. Nuk mund të lerë pandëshkuar këtë ofendim që pati dhe për këtë  e dënoi Magna Kartën si “të kundërt me ligjin e moralit”. Mbreti, shpjegoi që jepte llogari vetëm tek Papa. Një një prej urdhëresave papike, Inoçenti, “nga plotësia e fuqisë së pakufijshme të tij, të cilën ja ka besuar Zoti që të zotërojë dhe të shkatërrojë mbretëri, të mbjellë dhe të çkulë”, anulloi Magna Kartën dhe e largoi mbretin Joan nga detyrimet për ta mbajtur atë. Gjithashtu paralajmëroi se çkishërimi e priste “këdo që do të vazhdonte të mbështetëte të tilla pretendime tradhëtare dhe të padrejta”. Inoçenti i III qeverisi në një kohë të urrejtjes ndër të krishterë, që arriti në çastin e saj më vrasëtar. Shenjestrat  e tij ishin  të pabesët dhe heretikët. Të krishterët ishin thirrur para shumë kohës që të masakronin myslymanët. Që prej atëhere kur papa Urbani II filloi Kryqëzatën e Parë më 1095, që t’i dëbonte nga Vendet e Shenjta. Më tepër se 70 000 njerëz  u vranë me shpatë nga kjo fushatë, kur u zotërua dhe Jeruzalemi. Papat që pasuan tërhiqnin “kopetë” e tyre me premtime për një vend të lartë në parajsë dhe me çlirimin e menjëhershëm nga mëkatet në tokë, nëse shkonin drej kësaj çështjeje të shenjtë.


Plaçkitja e Konstandinupojës


Inoçenti i III vazhdoi traditën, duke shkakëtuar Kryqëzatën e Katërt, më 1202. Kjo fushatë, në veçanti, u   shënua nga plaçkitja e Shën Sofisë. Varrezat e Perandorëve u përdhosën, lipsanet u vodhn dhe gratë deri dhe në murgeshat u përdhunuan dhe u vranë. Kisha Orthodhokse ishte ndarë nga Roma një shekull më parë, kështu pra, nga pikëpamja e Romës, morën atë meritonin.



Kryqëzata e Fëmijëve


Kryqëzata e fëmijëve ishte një lëvizje mjaft e frymëzuar kundër të pabesëve, gjatë mbretërisë së Inoçentit. Me dhjetra mijëra fëmijë u nisën nga e gjithë Europa, pa mbikëqyrje, në një fushatë  që synonte çlirimin e Jeruzalemit. Grupi i parë prej 30 000 fëmijës, nën udhëheqjen e një bariu Francez me emrin Stefan, ra viktimë e tregëtarëve famëkeq para se të arrinin të largoheshin nga Franca. U dërguan në pazaret e skllevërve në veri të Afrikës. Grupi i dytë prej 20 000 fëmijëve arriti deri në Alpet dhe në Itali para se të ziheshin rrob. Disa u vranë, disa u shitën. Inoçenti me gjithë shpirt liroi ata pak a mbijetuan pas betimit të tyre.

Kryqëzata kundër të krishterëve

Mgjth se kryqëzatat kundër myslymanëve nuk ishin diçka e re, Inoçenti ishte Papa i parë i cili urdhëroi një kryqëzatë kundër të krishterëve të tjerë. Të Pastërit ose Albiginët, siç ishin të njohur, ishin një herezi e themeluar mirë në këndin juglindor të Francës me një koncept tjetër të dogmës së Krishterë. Inoçenti i urrente dhe donte që t’i qëronte. “Vdekje Heretikëve”, ulërinte duke bekuar luftën e shenjtë kundër të Pastërve, duke ju ofruar Kryqëtarëve të njejtën falje mëkatesh që iu kishte premtuar dhe për luftën kundër myslymanëve. Të frymëzuar nga papa, gjeneralët e gatshëm të tij, filluan një masakrim të stërmadh. Ushtria papike në fillim sulmoi qytetin Bizie, një prej bazave të të Pastërve. Katolikët ishin lajmëruar që të dorëzonin çdo heretik ndërmjet tyre sepse ndryshe do të vdisnin dhe ata. Shumë rrezistuan dhe morën vëllezërit e Pastër në azilin e lashtë të kishës. Atëhere erdhi urdhër:
“Vritini të gjithë. Zoti do të kujdeset për të tijët”. Brenda Kishës së Maria Magdalenës ishin të vendosur me mijëra katolikë dhe të Pastër, ndërsa qyteti jashtë shkatërrohej. Dy klerikë psalnin Meshën, kur portat u hapën dhe hyri ushtira papike. Asnjë shpirt nuk shpëtoi. As priftërinjtë vetë që kryenin Meshën Hyjnore. Me Bezienë e shkrretuar, i dërguari papik, shkroi tek Papa: “Sot, Lartmadhëni, njëzet mijë qytetarë kaluan në shpatë – pavarësisht moshës apo gjinisë”. 





Gjuhetia e të Pastërve


As pak i tronditur nuk ishte papa Inoçenti nga përbindshmëria absolute e spastrimit. U kënaq dhe kërkoi dhe gjak tjetër. Në qytetin Bram, burrat e tij prenë hundët e të Pastërve dhe iu nxorrën sytë. Në një prej tyre ndërkaq ju lejua që të mbante njërin sy që të çonte të verbërit dhe të gjakosurit që kishin mbetur në Kabare, në mënyrë që të përdoreshin si shembull për njerëzit atje. Më pas i erdhi rradha qytetit Minerv, ku 140 udhëheqësit fetarë të të Pastërve u çuan në një livadh jashtë qytetit. Atje i priste një zjarr i madh. Siç shënon kronikografi i besuar i papës: “Nuk kishte nevojë që ti hidhin brenda burrat tanë. Jo, ishin kaq të pa ndryshuar në rrugën e tyre të humbjes, sa hidheshin brenda me vullnetin e tyre të lirë”. Kështu, filloi dhe tradita e lashtë e djegies së heretikëve. Për Inoçentin, nuk ishte ironik fakti që tani ishte përgjegjës  për vrasjen masive të aq shumë të krishterëve sa dhe vetë Perandorët përbindësh Romakë nuk vranë. Rezultati e kënaqte. Në një letër dërguar kalorësit në shërbim të tij, papa shkruante “lavdi dhe falenderime tek Zoti për ato sa arriti me dhembshuri nëpërmjet atyre që zelli për besim të drejtë u dogj nga lodhja e Tij kundrjet armikut të Tij më të dëmëshëm dhe degjenerues”......






πηγή

Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης
Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης... - Plaçkitja e Konstandinupojës


Η Σταυροφορία των Παιδιών
Η Σταυροφορία των Παιδιών... - Kryqëzata e Fëmijëve

Το κυνήγι των Καθαρών
Το κυνήγι των Καθαρών... - Gjuhetia e të Pastërve

ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ... 
Burimi "Skandale Mbretërore" Michael Farquhar. Botimet Enalios