Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα οικουμενισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα οικουμενισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ


Της Χριστούφαντου
=====

Συχνά, οἱ Οἰκουμενιστές ὁμιλοῦν περί ἀγάπης πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐπιδεικνύουν περιφρόνηση καί διώκουν ἐκείνους πού καλοπροαίρετα τούς ἐλέγχουν καί οἱ ὁποῖοι βρίσκονται ἐντός Ἐκκλησίας. 
Ἡ βάση ὅμως τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀγάπη δίχως ἀλήθεια, στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ στήν πλάνη καί στήν αἵρεση. Τήν σωστή ἀγάπη πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, σέ διαχριστιανικές, διομολογιακές ἤ διαθρησκειακές συναντήσεις, τήν διασφαλίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες, ἐνῶ σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἐκτός ἀπό τούς Κανόνες, τήν ἐξασφαλίζει ἡ καθαρή ἀπό ἐμπάθεια καρδιά τοῦ Ὀρθοδόξου καί ἡ ἐνοικοῦσα σέ αὐτόν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀπόδειξη τούτου εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἐφάρμοζαν τούς Ἱερούς Κανόνες, ταυτόχρονα στήν καρδιά τους εἶχαν ὠκεανό ἀγάπης.


Δυστυχῶς, στό πλαίσιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί στίς ἐκδηλώσεις τοῦ κύριου φορέα του, τοῦ Π.Σ.Ε., μέσα σέ ἀδογμάτιστους καί ἀθεολόγητους διαλόγους, βασιλεύει τό πονηρό ἐφεύρημα τοῦ ''διαλόγου τῆς ἀγάπης''. Ἀλλά, μέ τέτοιου εἴδους ἀγάπη - ὑποκριτική -, πού θυσιάζεται ἡ ἀλήθεια τῆς πίστης, μέ φαρισαϊκό ἦθος, ἀπαράδεκτη αἱρετική θεολογία καί αἱρετική ἐκκλησιολογία, οὔτε ὁ κόσμος σώζεται, οὔτε ὁ ἄνθρωπος. Οἱ αἱρετικοί δέν βοηθοῦνται ὀρθά, ὥστε νά ἐπιστρέψουν στήν Ἐκκλησία. τουναντίον μάλιστα, ἐνῶ δέν ἐντάσσονται στήν Ἐκκλησία, τούς δίνεται ἡ ψευδαίσθηση ὅτι σώζονται μέσα στήν πλάνη καί στήν ''ἐκκλησία''- ψευδοεκκλησία - πού βρίσκονται. 


Γιά τούς Νεοεποχῆτες Οἰκουμενιστές, ἡ αὐθεντική γραμμή τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, θεωρεῖται σκληρή, ἀπαράδεκτη καί ἀφιλάδελφη. Χλευάζεται συνεχῶς καί χαρακτηρίζεται, ὡς ''φονταμενταλισμός'' καί φανατισμός, σκόπιμα, γιά νά ἀποδυναμωθεῖ. Ἀντί δέ αὐτῆς τῆς γραμμῆς, στούς διαλόγους τους μέ τούς ἑτερόδοξους αἱρετικούς ἤ τούς ἀλλοθρήσκους, οἱ Οἰκουμενιστές υἱοθετοῦν τήν πολιτική τῆς ''ἀγαπολογίας''. 


Καί ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστές παρουσιάζονται χαλαροί ἕως περιφρονήσεως τῶν εὐαγγελικῶν ἐπιταγῶν, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων ἕνεκεν τῆς δῆθεν ἀγάπης ταυτοχρόνως γίνονται τόσο φανατικοί στήν ἐφαρμογή τῶν οἰκουμενιστικῶν συνταγῶν καί τῶν δεσμεύσεων πού ἔχουν ἀναλάβει νά ἐφαρμόσουν μέσω τῶν ἀπαραδέκτων οἰκουμενιστικῶν τους συμφωνιῶν, πού θυμίζουν τακτικές Βέκκου καί ὅλων τῶν κακούργων Λατινοφρόνων. Φυσικά, ὅλα αὐτά, ὄχι μόνο ἀγάπη δέν ἀποδεικνύουν, ἀλλά, κατά πλάνην καί Ἀθηναγόρειον ψευδοσυναίσθημα ἀγάπης, μᾶλλον ἀποστασία καί μῖσος ἔναντι τῶν φορέων καί τῶν ἐκφραστῶν τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας. 


Ὅσο, τέλος, γιά τόν ἰσχυρισμό τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅτι γνωρίζουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄς τονισθεῖ ὁ λόγος τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν καί τάς ἐντολάς αὐτοῦ μή τηρῶν, ψεύστης ἐστί καί ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὔκ ἐστιν» (Ἰωάν. Α´ 2, 4).

Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit

E Kristoifandit

Shpesh, Ekumenistët flasin për dashurinë ndaj atyre që janë jashtë Kishës ndërsa në të njejtën kohën tregojnë indiferencë dhe përndjekin ata sa me dëshirë të mirë iu bëjnë vërejtje dhe të cilët gjenden brenda Kishës.
Por baza e dashurisë është e vërteta. Dashuria pa të vërtetë, në ambientin e Kishës udhëzon në mashtrim dhe në herezi.
Dashurinë e drejtë kundrejt atyre jashtë Kishës, në takimet e ndërkrishtera, ndërkonfesionare ose ndërfetare, e  sigurojnë Kanonet e Shenjtë, ndërsa në nivel personal, përveç Kanoneve, e siguron zemra e pastër dhe pa empati (pa pasione) e Orthodhoksit dhe Hiri i Zotit i cili banon tek ai. Vërtetim për këtë janë vetë Shenjtorët, të cilë ndërsa praktikonin Kanonet e Shenjta, në të njejtën kohë në zemrën e tyre kishin një oqean dashurie.
Fatkeqësisht në kontekstin e Ekumenizmit dhe në shfaqjet e mbartësit të tij kryesor, Kishillin Botëror të Kishave, nëpërmjet bisedimeve adogmatike dhe ateologjike, mbizotëron shpikja dinake e “dialogut dhe dashurisë”. Por me të tillë lloji dashurie-hipokrite- që sakrifikon të vërtetën e besimit me moralin farisaik, teologjinë e papranueshme heretike dhe eklisiologjinë heretike, as bota nuk shpëtohet, as njeriu. Heretikët nuk ndihmohen drejt, në mënyrë që të kthehen në Kishë,  bile ndodh e kundërta, ndërsa nuk rënditen në Kishë, ju jepet përshtypja që shpëtohen nëpërmjet mashtrimit dhe në “kishën” – pseudokishën- që ndodhen.
Për Ekumenistët e Neo-epokës, linja origjinale e Profetëve, Apostujve dhe e të gjithë Shenjtorëve, konsiderohet e ashpër, e papranueshme dhe jovëllazërore. Përbuzet vazhdimisht dhe konsiderohet, si “fondamentalizëm” dhe fanatizëm, me qëllim të dobësohet. Në vend të kësaj rruge/linje në bisedat e tyre me heretikët heterodhoksë ose besimarët e feve të tjera, Ekumenistët adobtojnë politikën e “fjalë dashurie”.
Ndërsa Ekumenistët paraqiten indiferentë deri në injorim të urdhëresave, të Kanonëve të Shenjtë dhe të doktrinës së Shenjtorëve për hir të gjoja dashurisë, në të njejtën kohë bëhen fanatikë në praktikimin e recetave ekumenistike dhe të detyrave që kanë marrë përsipër për të realizuar nëpërmjet marrveshjeve të papranueshme ekumenistike, që të kujtojnë taktikat e Vekkut dhe të gjithë Latinofilëve keqbërës. Natyrisht, të gjitha këto, jo vetëm dashuri nuk vërtetojnë, por  me mashtrim dhe me pseudoemocionin Athinagorian të dashurisë, më tepër tregojnë largim dhe urrejtje kundër institucioneve dhe përfaqësueseve të së vërtetës së Kishës.
Si përfundim, përsa i përket pretendimit të Ekumenistëve që njohin dashurinë e Zotit, le të theksohet fjala e Shën Joan Theologut. “Ai që thotë: E kam njohur atë, edhe nuk ruan urdhërimet e tij, është gënjeshtar, edhe e vërteta nuk është në atë. “ (1 Joani 2, 4)