Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα sport-αθλητισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα sport-αθλητισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019

Το ποδόσφαιρο στα χρόνια του Χότζα! (pics & vid)

Mε αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από την γέννηση του απόλυτου κομμουνιστή δικτάτορα της Αλβανίας, Ενβέρ Χότζα, το G-Weekend Journal προσπαθεί να ρίξει λίγο φως στα αθλητικά δρώμενα μια χώρας που βρισκόταν στον σκοταδισμό και στην πλήρη απομόνωση για 45 ολόκληρα χρόνια.  
Επιμέλεια: Θοδωρής Βασίλης
Το ποδόσφαιρο στα χρόνια του Χότζα! (pics & vid)
Μπορεί η χώρα της Αλβανίας πλέον να μην αποτελεί κάτι άγνωστο για την καθημερινότητα μας λόγω της όποιας στενής επαφής έχει δημιουργηθεί μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και το κύμα οικονομικής μετανάστευσης με προορισμό την Ελλάδα.
Πριν την κατάρρευση όμως του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχε μια σκοτεινή και καθ' όλα άγνωστη περίοδος σκληρής σταλινικής δικτατορίας, από έναν άνθρωπο, τον Ενβέρ Χότζ,α ο οποίος καταδυνάστευσε μια μικρή βαλκανική χώρα επί 45 χρόνια η οποία βίωσε την πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο με ένα λαό να ζει μέσα στην απόλυτη φτώχεια και τον φόβο από τις διώξεις που είχε επιβάλει ο δικτάτορας από το Αργυρόκαστρο.
Ο σκοταδισμός και η πλήρης απομόνωση που είχε επιβάλει το καθεστώς του Χότζα στην χώρα δεν θα μπορούσε να μην έχει επιπτώσεις και στο αθλητικό κομμάτι αφού ελάχιστες είναι οι ιστορίες που έχουν γίνει γνωστές από εκείνη την εποχή, ιστορίες που ορισμένες από αυτές θυμίζουν κατασκοπευτικά θρίλερ βγαλμένα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Για μια χώρα που ήταν η τρίτη φτωχότερη στον κόσμο η παρουσία ομάδων της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν ήταν απλά πολυτέλεια, αλλά κάτι εντελώς ξένο με τον Χότζα να μην επιτρέπει την συμμετοχή των αλβανικών ομάδων για πολιτικούς λόγους.
Η ρήξη με την μητέρα Σοβιετική Ένωση το 1961, οκτώ χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν, όταν και ξεκίνησε η διαδικασία αποσταλινοποίησης μέσω του προγράμματος μεταρρυθμίσεων του Νικίτα Xρουστσόφ, έφερε και το τέλος του μποϊκοτάζ. Έτσι, το 1962 η Παρτιζάν Τιράνων κάνει πρεμιέρα κόντρα στην πρωταθλήτρια Σουηδίας, Νόρκεπινγκ, σε ένα ματς όπου ο κόσμος δεν σταμάτησε να πετάει πέτρες στο γήπεδο ως (στο πρόσωπο των Σουηδών παικτών οι Αλβανοί έβλεπαν όχι μόνο έναν ποδοσφαιρικό αντίπαλο, αλλά τον μεγάλο ιδεολογικό τους εχθρό).
Η παραλίγο μοιραία καθυστέρηση και η εμπειρία ζωής της Κιλμάρνοκ
Για μια χώρα που τα πάντα ήταν υπό διαρκή έλεγχο, η όποια αθλητική δραστηριότητα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση αφού για τα πάντα θα έπρεπε να είναι ενήμερο το Κόμμα. Το 1965 η τότε πρωταθλήτρια Σκωτίας, Κιλμάρνοκ, κληρώνεται στον 1ο γύρο με την 17 Nentori (Νοέμβρη) Τιράνων η οποία πήρε το όνομα από την ημερομηνία απελευθέρωσης των Τιράνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο τεχνικός των Σκωτσέζων ήθελε να πάρει μαζί του δεκαέξι ποδοσφαιριστές, αλλά η κομμουνιστική Αλβανία αποφασίζει να χορηγήσει μία λιγότερη χωρίς να δώσει εξήγηση για τον λόγο της απόφασης αυτής. Τα προβλήματα για την Κιλμάρνοκ μόλις είχαν ξεκινήσει.
Τα αεροπορικά ταξίδια στην Αλβανία δεν επιτρέπονταν και όποια πτήση γινόταν δεκτή μόνο με ειδική πτήση τσάρτερ, και όλες πραγματοποιούνταν στο φως της ημέρας, αφού μετά την δύση του ηλίου δεν επιτρεπόταν καμία πτήση από και προς την αλβανική πρωτεύουσα, ενώ όποιο αεροπλάνο γινόταν αντιληπτό τις βραδινές ώρες δεχόταν τα πυρά του αλβανικού στρατού. Από την στιγμή που η Κιλμάρνοκ δεν μπορούσε να πάει απευθείας στα Τίρανα, αναγκάστηκε να αλλάξει δύο πτήσεις και να αναχωρήσει από την Ρώμη. Στην «Αιώνια Πόλη», όμως υπήρξε καθυστέρηση και παραλίγο αυτό να αποβεί μοιραία, αφού το αεροπλάνο από Ρώμη έφτασε στην Αλβανία λίγο πριν το σούρουπο και ανάψουν τα φώτα του αεροδρομίου των Τιράνων. Τα προβλήματα για την Κιλμάρνοκ δεν είχαν σταματήσει αφού μετά την περιπετειώδη προσγείωση, συνειδητοποίησαν πως δεν μπορούσαν να έρθουν σε επικοινωνία με τον έξω κόσμο και τους δικούς τους ανθρώπους, αφού το τηλέφωνο επιτρεπόταν αυστηρά μία ώρα το πρωί και δύο ώρες το απόγευμα.
Τα παράλογα συνεχίστηκαν και κατά την διάρκεια του αγώνα, αφού όπως διαπίστωσε ο γιατρός της Κιλμάρνοκ κάθε φορά που ετοιμαζόταν να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες σε παίκτη της ομάδας, μαζί του έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο Αλβανοί γιατροί με άσπρες φόρμες για να προσφέρουν και αυτοί τις υπηρεσίες τους (για να παρακολουθήσουν τις πράξεις του Σκωτσέζου γιατρού).
Βιώνοντας όλα αυτά τα περιστατικά, όπως και το γεγονός ότι η Nentori είχε «δανειστεί» για τα δύο ματς αυτά μετά από απόφαση του Υπουργείου Αθλητισμού βασικούς παίκτες της Παρτιζάνι Τιράνων, ήρθε ως ανακούφιση η νίκη στην Σκωτία και η πρόκριση, αφού την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ και αν χρειαζόταν τρίτο ματς γινόταν σε ουδέτερη έδρα με τις φήμες της εποχής να έκαναν λόγο για σκέψεις της Αλβανίας το ματς να γίνει στην Κίνα του Μάο η οποία ήταν η τότε σύμμαχος του καθεστώτος Χότζα.
Διώξεις, αθεϊσμός και τα γένια του Άγιαξ του Μίχελς
Το 1967, ο Ενβέρ Χότζα ανακηρύσσει την Αλβανία ως το μοναδικό αθεϊστικό κράτος στον κόσμο και ξεκινάει ένα τρομακτικό διωγμό εναντίον κάθε μορφής θρησκείας. Σφραγίζει εκκλησίες και τζαμιά οι οποίες μετατρέπονται σε κρατικές αποθήκες αλλά και στάβλους. Παράλληλα κατεδαφίζει μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ εκτελεί ιερείς και ιμάμηδες, και απαγορεύει τα γένια, τα οποία συνδέει με την Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και με το Ισλάμ. Άλλωστε, είχε επιβάλει τέτοια προσωπολατρία στην χώρα που δεν χρειαζόταν καμία θρησκεία.
Με το νόμο περί απαγόρευσης γενειάδας σε ισχύ, ο Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς με τους Νέσκενς, Κρολ και τα άλλα σπουδαία ονόματα που εισήγαγαν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, κληρώνεται με την 17 Nentori τον Σεπτέμβριο του 1970. Το αλβανικό κράτος ενημερώνει τους Ολλανδούς ότι δεν θα επιτραπεί σε κανέναν ποδοσφαιριστή της ομάδας να εισέλθει στο αλβανικό έδαφος αν τα μαλλιά ξεπερνάνε τα 4 cm και έχουν γένια. Παράλληλα, δίνουν αυστηρές οδηγίες ως προς τις γυναίκες που ακολουθούν την αποστολή πως απαγορεύονται οι μίνι φούστες ενώ επιβάλουν περιορισμό στον ποδόγυρο σε κοινή θεά να μην ξεπερνάει τα 2,5 cm από το γόνατο. Όποιος-α δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές αυτές θα αντιμετώπιζε ποινή φυλάκισης.
Οι απαιτήσεις αυτές όπως ήταν λογικό προκαλούν την οργή του προέδρου του Άγιαξ, Γιάπ Φαν Πράαγκ ο οποίος ζητάει την αποβολή της 17 Nentori απο την διοργάνωση με το ματς να γίνεται κανονικά στα Τίρανα και τους Αλβανούς να παίρνουν στο τέλος την ισοπαλία (2-2).
Τα γένια παρέμεναν ταμπού για την Αλβανία και το 1979 η Σέλτικ κληρώνεται με την Παρτιζάνι Τιράνων για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η έλλειψη πληροφοριών για το στάτους της ομάδας των Τιράνων αναγκάζει τον Τύπο της Σκωτίας να σταθεί στην πολιτισμική αντίθεση προβάλλοντας απέναντι στην απαγόρευση της γενειάδας στην Αλβανία, τον Ντάνι ΜακΓκρέιν, έναν από τους καλύτερους Σκωτσέζους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο οποίος ήταν διάσημος σε όλο το Νησί για την χαρακτηριστική του γενειάδα. Για την Αλβανία του Χότζα όμως αποτελούσε εθνική απειλή με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή να κάνει το ταξίδι για τα αφιλόξενα Τίρανα έχοντας τον φόβο για τις όποιες πιθανές επιπτώσεις. Τελικά, τίποτα δεν έγινε αφού ο ΜακΓκρέιν αγωνίστηκε αλλά η Σέλτικ γνώρισε την ήττα με 1-0. Ο ίδιος πάντως χρόνια μετά στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε πως αν το καθεστώς του είχε ζητήσει να ξυριστεί θα το είχε κάνει χωρίς κανένα ενδοιασμό.



Ο απόλυτος δικτάτορας της Αλβανίας, θα φύγει από την ζωή το 1985, με τον διάδοχό του Ραμίζ Αλία, να συνεχίζει την ίδια πολιτική απομονωτισμού. Τελικά, μετά από 45 ολόκληρα χρόνια σκληρής σταλινικής πολιτικής, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες το καθεστώς Χότζα κατέρρευσε δίνοντας το αίσθημα της ελευθερίας που τόσο είχαν στερηθεί οι πολίτες της σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Και ο αθλητισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.