Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας: Η τιμή των αλβανών προς τον Άγιο Κοσμά είναι αρχαιότατη! -Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë: Nderimi i Shën Kozmait nga shqiptarët është i hershëm


Pasi sulmuan Kryepiskopin Anastas, pasi sulmuan ata që punojnë për Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, pasi shpikën gjithfarë gënjeshtrash për kanonet dhe statutet orthodhokse, pasi na e deformuan historinë e besimit, tani e kanë radhën shenjtorët tanë. Sidomos kohët e fundit janë shtuar shkrimet në disa media të caktuara, në të cilat hidhet baltë mbi një nga shenjtorët më të nderuar mes shqiptarëve dhe më gjerë - Shën Kozmain (martirizuar në 1779).  
Një nga sajesat që përdoren, është ai se nderimi i këtij martiri të madh nuk ka ekzistuar mes të krishterëve orthodhoksë shqiptarë; edhe nqs ka filluar, ka filluar pas vitit 1961, kur me vendim të Patriarkanës  Ekumenike u vu në listën e shenjtorëve të nderuar nga të gjitha Kishat Orthodhokse. Këto nuk janë vërteta, nderimi i tij si shenjtor lokal  nisi në shek. XVIII, në të gjitha ato zona ku ai dha një kontribut të jashtëzakonshëm për të zgjuar ndërgjegjen e shtypur të orthodhoksëve nga nata e gjatë osmane, duke frenuar dukshëm islamizimin e këtyre trevave. Këtë e dëshmojnë ndërgjegjja e popullit orthodhoks shqiptar, afresket e ikonat, shërbesa kishtare për shenjtorin, Manastiri i tij ndërtuar me kujdesin e Ali Pashë Tepelenës (1814-1815) dhe mbi të gjitha, e dëshmon nderimi i madh i gjithë popullit edhe atij joorthodhoks, kudo ku ai predikoi.
Dëshmi e këtij nderimi para vitit 1961, që hedh poshtë ato që pretendojnë antiorthodhoksët, mes shumë të tjerave është ajo që kanë shkruar e botuar dy nga personalitet më të mëdha të Kishës sonë: Imzot Theofan Noli dhe Kryepiskopi i parë kanonik, Fortlumturia e Tij Kristofor Kisi.
Imzot Theofan Noli, në vitin 1947, në Boston, botoi Kremtoren (Të kremtet) e Kishës Orthodokse. Në parathënien e tij thotë se: “Përkthimin... e kemi bërë nga Gerqishtja, me përjashtimin e këndimeve të Shën Kozmait të Beratit, të cilin e parafrazuam nga versioni shqip i KryeHirësisë Tij, Imzot Kristofor Kisi, Kryepeshkopit të Shqipërisë”. Dhe në faqet 754-763 jep shërbesën kishtare të këtij shenjtori.
Pra, Imzot Theofan Noli, që në 1947 (pra përpara viti 1961) e quan Shën Kozmai i Beratit dhe shërbesën e shenjtorit e merr nga botimi i vitit 1931 të Imzot Kristofor Kisit, i cili ka shkruar mjaft për Shën Kozmain.
Pra, për Imzot Theofan Nolin dhe Imzot Kristoforin, Shën Kozmai nuk ishte as antishqiptar e as "joshenjtor", siç trumbetojnë zotërinjtë antiorthodhoksë.
Më poshtë po japim tre prej disa dokumentimeve, që tregojnë nderimin dhe hershmërinë e këtij nderimi mes shqiptarëve për Shën Kozmain:
- Fragmentet nga libri i Imzot Theofan Nolit, “Kremtore e Kishës Orthodokse”, Boston, 1947 (Libri liturgjik që përdorim sot në kishat orthodhokse të Shqipërisë)
- Kopertina e librit Imzot Kristoforit për shën Kozmain “Jetëshkrimi dhe akoluthia e dëshmorit të ri dhe Isapostullit Shën Kozma”, Korçë 1931.
- Afresku i shek. XIX i shenjtorit në Manastirin që i dedikohet atij. 

Αφού επιτέθηκαν στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας, αφού επιτέθηκαν όσους προσφέρουν στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη της Εκκλησίας της Αλβανίας, αφού δημιούργησαν κάθε είδος ψεύδους  για τα ορθόδοξα καταστατικά, αφού διαστρέβλωσαν την ιστορία της πίστης, τώρα είναι η σειρά των Αγίων μας. Ιδιαίτερα κατά το τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί παρά πολύ τα άρθρα και συγγράμματα από συγκεκριμένα ΜΜΕ τα οποία σπιλώνουν έναν από τους Αγίου που τιμάται από τους Αλβανούς αλλά και ευρύτερα – (Άγιος Κοσμάς 1779).
Μία από τις εφευρέσεις τους είναι ότι η τιμή προς αυτό τον μεγάλο μάρτυρα δεν υπήρχε μεταξύ των ορθόδοξων αλβανών και αν έχει ξεκινήσει, ξεκίνησε μετά το 1961 όταν με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου αγιοκατατάθηκε ανάμεσα στους Αγίους που τιμούνται από όλες της Ορθόδοξες Εκκλησίες. Αυτό δεν είναι αλήθεια, η τιμή του ως τοπικό άγιο ξεκίνησε από το ΙΗ αιώνα, σε όλες εκείνες τις περιοχές όπου αυτός έδωσε μια υπερβολικά μεγάλη προσφορά για να αφυπνίσει τις καταπιεσμένες συνειδήσεις των ορθοδόξων από την μεγάλη νύχτα των Οθωμανών, εμποδίζοντας φανερά την ισλαμοποίηση των περιοχών αυτών .  Αυτό το μαρτυρεί η συνείδηση του ορθόδοξου αλβανικού λαού, οι αγιογραφίες, οι εκκλησιαστικές τελετές για τον άγιο, το Μοναστήρι του που κτίστηκε υπό την μέριμνα του Αλί Πασά (1814-1815) και πάνω απ’ όλα το δείχνει  η μεγάλη τιμή όλου του λαού ακόμη και των μη-ορθοδόξων, όπου αυτός κήρυξε.
Μαρτυρία της τιμής αυτής πριν από το 1961, που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς  των αντιορθοδόξων, ανάμεσα στα άλλα είναι όσα έχουν γράψει δύο εκ τον μεγαλύτερων προσωπικοτήτων  της Εκκλησίας μας: ο Θεοφάν Νόλι και ο αναγνωρισμένος Αρχιεπίσκοπος της Αλβανίας, Μακαριότατος Χριστόφορος Κίσι.
Ο Θεοφάν Νόλι το έτος 1947, στην Βοστόνη, δημοσίευσε  το Εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στο πρόλογο του λέει πως: « Την μετάφραση .. την έχω κάνει από τα Ελληνικά, με εξαίρεση των αναγνωσμάτων του Αγίου Κοσμά του Βερατίου, το οποίο το παραφράσαμε από την αλβανική εκδοχή του αυτού Αρχιερέα Σεβασμιότατου Χριστοφόρου Κίσι, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας». Στην σελίδα 754-763 μας προσφέρει την εκκλησιαστική τελετή του Αγίου.
Άρα, ο Θεοφάν Νόλι, από το 1947 (δηλαδή πριν από το 1961) τον ονομάζει Άγιος Κοσμάς Βερατίου και την τελετή του Αγίου την παίρνει από την έκδοση του 1931 του Χριστόφορου Κίσι, ο οποίος έχει γράψει αρκετά για τον Άγιο Κοσμά.
Άρα, για τον Θεοφάνη Νόλι και τον Σεβασμιότατο Χριστόφορο Κίσι ,ο Άγιος Κοσμάς δεν ήταν ούτε ανθ-αλβανός και ούτε «μη-άγιος» όπως και προωθούν οι  αντι-ορθόδοξοι κύριοι.
Παρακάτω σας δίνουμε τρία από τα ιστορικά ντοκουμέντα που δείχνουν την τιμή και την παλαιότητα της τιμής αυτής ανάμεσα των αλβανών για τον Άγιο Κοσμά:
-          Μέρος από το βιβλίο του Θεοφάν Νόλι, «Εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας», Βοστόνη, 1947 (Λειτουργικό βιβλίο που χρησιμοποιούμε σήμερα στους ορθόδοξους ναούς της Αλβανίας).
-           Το εξώφυλλο του βιβλίου του Σεβασμιότατου Χριστοφόρου για τον Άγιο Κοσμά «Βίος και ακολουθία του νεομάρτυρα και Ισαπόστολο Αγίου Κοσμά», Κορυτσά 1931.
-          Αγιογραφία του ΙΗ αιώνα στο μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο.  

Ο Νισάνι «ακυρώνει» τη νέα διοικητική διαίρεση στην Αλβανία

Ο Νισάνι «ακυρώνει» τη νέα διοικητική διαίρεση στην Αλβανία

Ο Πρόεδρος της Αλβανικής Δημοκρατίας, Μπουγιάρ Νισάνι, απέρριψε και επέστρεψε στη Βουλή το νομοσχέδιο – έκτρωμα για τη νέα διοικητική διαίρεση, το οποίο εγκρίθηκε κατά την τελευταία σύνοδο της Βουλής, στις 31 Ιουλίου. 

Σύμφωνα με τον αλβανό Πρόεδρο, η νέα διοικητική διαίρεση παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου, την αποκέντρωση της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής αυτονομίας. 
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο κ. Νισάνι, προχώρησε στην απόρριψη και την επιστροφή του νομοσχεδίου στην βουλή για δύο λόγους: Πρώτον, δεν έχει ληφθεί υπόψη η θέση του πληθυσμού για τη νέα διοικητική διαίρεση και δεύτερον, η μείωση των Μονάδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης παραβιάζει την ανεξαρτησία αυτής της εξουσίας.
Ο Αλβανός Πρόεδρος προσθέτει ότι η γνωμοδότηση αυτή ήταν τόσο πρόχειρη και ελλιπής όσον αφορά τους συνταγματικούς κανόνες.
Ο Αρχηγός του αλβανικού κράτους χαρακτήρισε αδιαφανής την διαδικασία των συζητήσεων με τους τοπικούς εμπειρογνώμονες, τονίζοντας ότι καμία από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν από τις Μονάδες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν λήφθηκαν υπόψη από την κυβέρνηση.
«Φτάνω σε αυτή την απόφαση μετά από μια εκτενή ανάλυση και σε διαβουλεύσεις με εμπειρογνώμονες της τοπικής αυτοδιοίκησης, της περιφερειακής ανάπτυξης και της χωροταξίας με τους οποίους μοιραζόμαστε μια κοινή άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με μια καθόλου διαφανή διαδικασία. Διότι καμία από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν από πολλές μονάδες της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχει συμπεριληφθεί και ούτε έχει ληφθεί υπόψη, καταπατώντας έτσι το άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας, αλλά και το γεγονός ότι τα περιφερειακά συμβούλια «ξεχάστηκαν» έξω από αυτή τη διαδικασία πράγμα το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 68 του νόμου 8652(1), με ημερομηνία 31.07.2000 "Σχετικά με την οργάνωση και την λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης"» δήλωσε ο Νισάνι. 
Ο δεύτερος λόγος της επιστροφής στην αλβανική Βουλή του νομοσχεδίου για τη νέα διοικητική διαίρεση, σύμφωνα με τον κ. Νισάνι είναι ότι όσο περισσότερο μειώνεται ο αριθμός των μονάδων τοπικής αυτοδιοίκησης τόσο πιο πολύ παραβιάζονται οι αρχές της αποκέντρωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής αυτονομίας, οι οποίες κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. 
Χθες, σε συνέντευξη Τύπου, ο αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, δήλωσε ότι όλοι οι νόμοι που επιστρέφονται από τον Πρόεδρο στην Βουλή, θα ξαναστρέφονται πίσω σ’ αυτόν. 
«Ο Πρόεδρος έχει το δικαίωμα να απορρίπτει νόμους, αλλά θα πάρει πίσω οποιαδήποτε απόφαση, γιατί η Αλβανία δεν έχει χρόνο για χάσιμο με τα επιχειρήματα του Δημοκρατικού Κόμματος που έρχονται από το στόμα του Προέδρου», είπε ο Ράμα.
Η απόρριψη του νομοσχεδίου για τη νέα διοικητική διαίρεση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η επιστροφή του στην Βουλή δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στους Ελληνικής καταγωγής βουλευτές να αφήσουν στην άκρη τις προσωπικές κόντρες και τις κομματικές ταυτότητες και να συμμαχήσουν καταψηφίζοντάς το και εκφράζοντας έτσι την βούληση των Ελλήνων ψηφοφόρων τους, τους οποίους ο Ράμα αγνοεί επιδεικτικά.

Εκδήλωση στην Κόνιτσα αφιερωμένη στα 300 χρόνια από την γέννηση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού - Εορτασμός της μνήμης του την Κυριακή







Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Αὐγούστου 2014

ριθ.  Πρωτ. 47

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  174η

ΘΕΜΑ: «Ἀγρίανε τὸ Γένος μας»  (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)


            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            Ἔχουν περάσει περισσότερα ἀπὸ διακόσια (200) χρόνια ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Παρὰ ταῦτα ἡ μνήμη του, οἱ Διδαχές του, οἱ προφητεῖες καὶ οἱ ὁμιλίες του ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ζοῦν στὴν μνήμη καὶ στὴν ψυχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἔζησε καὶ ἔδρασε σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ σὲ χρόνια δίσεκτα, ὅταν ὁ Τοῦρκος κυριαρχοῦσε στὰ Βαλκάνια. Ἡ καταπίεση τῶν χριστιανῶν, μεγάλη, κυρίως μὲ τὶς βαρειὲς φορολογίες. Γι' αὐτό, καὶ ἀρκετοὶ χριστιανοί, μὴ ἀντέχοντας αὐτὴν τὴν τυραννία, ἀλλαξοπιστοῦσαν καὶ γινόντουσαν μουσουλμᾶνοι, γιὰ νὰ περισώσουν τὴν περιουσία τους καί, κάποτε, καὶ τὴν ζωή τους.

-Β-
            Τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἦταν βυθισμένο στὴν ἀμάθεια. Τὰ ἤθη εἶχαν πολὺ χαλαρώσει. Καὶ ἡ κοινωνία ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶχε γίνει ἕνας τόπος, ὅπου κυριαρχοῦσε ἡ κακία, ἡ ἀγριότητα καὶ ἡ βία. Γι' αὐτό, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔλεγε συχνὰ κι' ἐπαναλάμβανε : "Ἀγρίανε τὸ Γένος μας". Δηλαδὴ ἀγρίεψε τὸ Γένος μας. Ξέφυγε ἀπ' τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ και δουλεύει στὰ πάθη τῆς ἁμαρτίας, τὰ ὁποῖα ἀπομακρύνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν εὐαγγελικὸ νόμο καὶ τὸν ἐξαγριώνουν. Ἔτσι, σὲ κάποια χωριά, πάντως ὄχι πολλά, δὲν τὸν δέχονταν τὸν Ἅγιο καὶ μᾶλλον τὸν ἔδιωχναν, φοβούμενοι ἴσως τοὺς Τούρκους, μὲ τοὺς ὁποίους ἤθελαν νὰ τἄχουν καλά. Γιὰ παράδειγμα, σὲ κάποιο χωριὸ μὲ ἀνάλογη συμπεριφορά, εἶπε στοὺς κατοίκους νὰ φορᾶτε πάντοτε τσόκαρα ! Καὶ σὲ ἄλλο, ὅπου οἱ χριστιανοὶ περιφρόνησαν τὴν πρόσκλησή του, ρώτησε : Πόσοι μένουν ἐδῶ ; Ὅταν τοῦ εἶπαν ἕνα ἀριθμό, ἀποκρίθηκε : Τόσοι νὰ μείνετε καὶ νὰ μὴν αὐξηθῆτε. Τέλος - γιὰ νὰ παραλείψουμε ἄλλα παραδείγματα - σ' ἕνα χωριό, ὅπου τὸν κυνήγησαν οἱ χριστιανοί, προφήτευσε ὅτι πολλὰ δεινὰ θὰ ὑποστοῦν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὅπως καὶ ἔγινε.

-Γ-
            Πράγματι, εἶχε ἀγριέψει τὸ Γένος μας ἐκεῖνα τὰ χρόνια. Καὶ χρειάστηκε νὰ περιοδεύσῃ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἴκοσι (20) σχεδὸν χρόνια, διδάσκοντας τὸν λαό, ὥστε νὰ ξαναβρῇ τὸν δρόμο τῆς

ἀρετῆς. Εἴκοσι χρόνια, μὲ ὑποτυπώδεις δρόμους, μὲ κινδύνους ἀπὸ Τούρκους καὶ ληστές, μὲ λιοπύρια, μὲ βροχὲς καὶ χιόνια καὶ φουσκωμένα καὶ ἀγριεμένα ποτάμια, εἶναι πραγματικὰ ἕνας ἆθλος. Γιατί, βέβαια, δὲν διέθετε μέσα μεταφορᾶς, οὔτε ... τηλέφωνα, οὔτε εὕρισκε ξενοδοχεῖα ὕπνου καὶ φαγητοῦ, ἀλλὰ περπατῶντας συνεχῶς καὶ πηγαίνοντας ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ, προσπαθοῦσε νὰ ἡμερέψῃ τοὺς Ἕλληνες, ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ τὸν Τοῦρκο, τὴν φτώχεια καὶ τὴν κακομοιριά. Καί, τελικά, φαίνεται ὅτι τὸ πέτυχε, μὲ τὴν χάρη, βέβαια τοῦ Θεοῦ.

-Δ-
            Μετὰ ἀπὸ λίγες δεκαετίες ἀπὸ τὸ μαρτυρικό του τέλος, ἡ Ἑλλάδα κατάφερε νὰ ἐλευθερώσῃ τὴν Πελοπόννησο, τὴν Στερεὰ καὶ τὶς Κυκλάδες νήσους. Ἀργότερα, σ' αὐτὸ τὸ μικρὸ κράτος προστέθηκαν ἡ Θεσσαλία, ἡ Ἄρτα καὶ τὰ Ἰόνια νησιά, ἐνῷ κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ 1912-13 μέχρι καὶ τὸ 1920, ἡ Κρήτη, ἡ Σάμος, ὅλα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἡ Θράκη, ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Ἤπειρος ἐνσωματώθηκαν στὸν ἐθνικὸ κορμό. Καὶ σήμερα, ἡ Πατρίδα μας εἶναι ἰσότιμο μέλος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ στὸν Ὀργανισμὸ Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Παρὰ ταῦτα ὅμως, ἄν ξαναρχόταν σήμερα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς θὰ ξανάλεγε ὅτι «ἀγρίανε τὸ Γένος μας». Γιατί, πράγματι, βλέπουμε μιὰ ἐκτροπὴ τῆς κοινωνίας μας πρὸς τὴν λεηλασία τοῦ δημοσίου χρήματος, πρὸς τὴν βία, τὸ ἔγκλημα καί, γενικῶς, σὲ παραβατικὲς συμπεριφορές, ποὺ προκαλοῦν μεγάλη ἀνησυχία καὶ ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ μέλλον αὐτοῦ τοῦ Τόπου.

-Ε-
            Εἶναι, ἑπομένως, ἀνάγκη νὰ ξανακούσουμε τὴν φωνὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ νὰ μᾶς καλῇ σὲ μετάνοια. Αὐτό, ἀκριβῶς, θὰ μᾶς ὑπενθυμίση καὶ ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης του στὴν Κόνιτσα, ὅπου καὶ ὁ περικαλλὴς Ναός του. Ἔτσι, τὴν παραμονή, Σάββατο, 23 Αὐγούστου 2014 στὶς 7 μ.μθὰ ψαλῆ Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς καὶ θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ λιτάνευση τῆς Εἰκόνος καὶ τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου. Στὶς 24 Αὐγούστου, Κυριακή, ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, θὰ τελεσθῇ πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Οἱ καταβασίες (δεύτερη καμπάνα) θὰ ἀρχίσουν στὶς 7.30 τὸ πρωΐ.
            Θὰ σᾶς περιμένω ὅλους. Πολλὰ τὰ ἔτη σας, ἅγια, εὐλογημένα καὶ ἀγωνιστικά.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Επίθεση των ισλαμοφασιστών της Αλβανίας στον Άγιο Κοσμά και τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο!-Sulm i nacionalistëve fashistë shqiptarë kundër Shën Kozmait dhe Kryepiskopit Anastas

FIER- 
Komiteti Koordinues për Mbrojtjen dhe Zgjidhjen e Çështjes Kombëtare Shqiptare (dmth fashistët nacionalistët e sëmurë me në krye Ardit Bido-n një arrogant dhe mendjelehtë i paparë ndonjëherë që kujton që mund të luftojë shenjtorët dhe Kishën Orthodhokse me trurin e tij të tharrë nga ligësia) ka kërkuar të ndalohet vizita e Kryepeshkopit Anastas, i cili pritet që të dielën më 24 gusht, të vizitojë Kishën  dedikuar Shën Kozmait në Kolkondash të Fierit, shkruan sot Gazeta 'Tema'.

Komiteti reagoi ndaj këtij lajmi, duke thënë se “duhet të nderojmë figurat e kombit shqiptar dhe jo ato antishqiptare si Shën Kozmai”. 

“Çdo komb ka të drejtë të shenjtërojë heronjtë e saj. Janullatos dhe grekët të përkujtojnë Shën Kozmanë e tyre dhe jo Kozma shejtanin për shqiptarët. 
(shikoni se çkurrajo prej mendjelehti kanë këta njerëz blasfemojnë dhe ofendojnë traditën e besimin e të gjithë orthodhoksëve në botë të cilët Shën Kozmain  e njohin për shenjtor)

Hapi në territorin e Shqipërisë rreth 230 shkolla greke, duke mallkuar gjuhën shqipe, mbylli me dhjetëra kisha ku mësohej në shqip. (
Nuk mund të mos kuptojë dikush që këta persona si qëllim kanë vetëm shpifjen sepse nuk ekzistonte akoma gjuhë shqipe e shkruar në atë kohë dhe as nocioni i një kombi për shqiptarët (Natalie Clair) si mund të shërbehej shqip e për më tepër të mësohej diku. Këta persona të papërgjegjshëm bashkë me ata që i mësojnë nëpërmjet mediave e jo vetëm duhen dënuar si fallcifikatorë të historisë me qëllim përçarjen dhe mbjelljen e urrejtjes)

Jo Janullatos, mos abuzo me miqësinë e shqiptarëve, me tolerancën e tyre fetare se është e shenjtë për ne. 

Ne duam të na nderosh Marko Boçarin, Naum Veqilharxhin, Dhaskal Todrin, Fan Nolin, Naum Priftin, Petro Nini Luarasin, Motrat Qirjazi, Mihal Gramenon.(Shumica e të sipërmendurve me origjinë greke që donin të ndihmonin kombin shqiptar duke u bazuar në pricipet e tyre të krishtera por në asnjë mënyrë nuk janë shenjtorë dhe as mund të nderohen si Shën Kozmai).

Mos preket dhe mos abuzohet me tolerancën fetare të shqiptarëve se e kami gjënë më të shenjtë dhe amanet nga gjaku i rilindasve tanë ndër shekuj”, tha një nga përfaqësuesit e komitetit gjë e cila është plotësisht një ofendim për inteligjencën e çdo njeriu me mend sepse fashisto-nacionalistët nuk kanë si të flasin për harmoni fetare sepse vetë ata po e shkatërrojnë duke sulmuar orthodhoksët dhe Kishën që janë baza e bashkëjetesës fetare në këtë vend.

Sipas 26 organizatave joqeveritare që nuk i njeh dhe nuk ka për t’i njohur askush, të përfaqësuara nga Komiteti për Mbrojtjen dhe Zgjidhjen e Çështjes Kombëtare si një vegël e egër e nacionlizmit të verbër, Shën Kozmai ka qenë një person që i trumbëtonte gjuhës greke, duke anashkaluar atë shqiptare “. Me këto fjalë vihet dukje qartazi analfabetizmin e tyre dhe mendjelehtësinë kur nxjerrin rezultate jashtë kontekstit historik dhe kushteve të një kohe kur Shën Kozmai përpiqej të bënte më të mirën për të gjithë besimtarët duke ndihmuar me çdo shprehje të tij në forcimin e tyre dhe ruajtjen e identitetit dhe unitetit me mjetet më të mira të mundshme. (Shiko Oliver Schmid : Shqiptarët)

Sipas tyre, nderimi i tij duhet të bëhet në vendin e tij të lindjes dhe jo ne Kolkondas, ku sipas tyre është ekzekutuar. Natyrisht të gjitha ato sa përmenden më sipër tregojnë errësirën absolute që kanë këta persona mbi Besimin dhe Jetën Orthodhokse.

Kisha Autoqefale në Tiranë, në bashkëpunim me Bashkinë e Fierit, po merren me organizimin e 300- vjetorit të lindjes së Shën Kozmait. 


Kjo lloj blasfemie tejkalon çdo kufi dhe orthodhoksët me të gjitha mjetet duhet të përgjigjen. Ne së bashku me qindra shoqata orthodhokse do të marrim parasysh dhe do të gjykojmë me seriozitet këtë situatë të krijuar nga elementë fashistë si Bido e shoqëri të cilët gjithmonë tërheqin opinionin publik drejt Kishës Orthodhokse dhe besimtarëve të saj duke përçarë vendin dhe shoqërinë. Ata vetëkënaqen deri në kulm me këto sulme dhe jeta e tyre është e dedikuar në gjetjen e mënyrave të tjera për të sulmuar. Por deri kur...? Ne ju themi mos luani me durimin tonë dhe mos keqpërdorni përulësinë tonë sepse po na vërtetoni që jemi të huaj për këtë vend dhe do të gjiejmë diku tjetër mbështetje.
Natyrisht synimi juaj është të mbroni çdo ekstrmeist duke na sulmuar dhe trajtuar si problem madhor në këtë vend por mos harroni keni 500 vjet që e bëni këtë tani nuk keni për të na gjunjëzuar.
Φιερι = Απολλωνία:
 Το Συντονιστικό Κομιτάτο για την Προστασία και Επίλυση της Αλβανικής Εθνικής Υπόθεσης (δηλαδή οι άρρωστοι φασιστές με αρχηγό τον Αρντίτ Μπίντο ένα ανόητο που νομίζει πως μπορεί να πολεμήσει τους Αγίους και την Ορθόδοξη Εκκλησία με το ξεραμένο του μυαλό από την κακία) έχει ζητήσει να μην γίνει η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ο οποίος αναμένεται να βρεθεί για τις εορταστικές εκδηλώσεις στο Κολικόνταση του Φιέρι όπου και μαρτύρησε ο Άγιος της Εκκλησίας μας.

Το κομιτάτο αντέδρασε στην είδηση αυτή λέγοντας πως πρέπει να τιμούμε τα πρόσωπα του αλβανικού έθνους και όχι ανθ-αλβανούς όπως ο Άγιος Κοσμάς».

«Κάθε έθνος έχει δικαίωμα να αγιάσει τους ήρωες της. O Γιαννουλάτος (προσβάλουν χωρίς να αναφερθούν με τις αρμόζουσες προσφωνήσεις) και οι έλληνες να τιμούν τον Άγιο Κοσμά τους και όχι τον Κοσμά τον σατανά για τους αλβανούς (δείτε θάρρος και βλασφημίες για έναν Άγιο που τιμούν όλοι οι ορθόδοξοι στο κόσμο)

«Άνοιξε στην Αλβανία 230 ελληνικά σχολεία καταταράσσοντας την αλβανική γλώσσα, και έκλεισε δεκάδες ναούς που λειτουργούσαν αλβανικά. ( Άλλο ένα μεγάλο ψέμα όταν η έννοια του Αλβανικού Έθνους δημιουργήθηκε μετά το 1900 και η Αλβανική Γλώσσα με το ζόρι γράφτηκε, που να λειτουργούσαν και μ’ αυτήν. Πρόκειται για ανθρώπου που χωρίς ενδοιασμούς και ντροπή μετατρέπουν την ιστορία σε παιχνίδι και την πλαστογραφούν όπως νομίζουν)
«Όχι Γιννουλάτε, μην εκμεταλλεύεσαι την φιλία των Αλβανών και την θρησκευτική τους ανεκτικότητα που είναι ιερή για μας»
(Δεν καταλαβαίνουν οι ισλαμο-φασιστές πως την θρησκευτική αρμονία και ανεκτικότητα την καταστρέφουν αυτή διώκοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους πιστούς της  οι οποίοι αποτελούν και την βάση της συμβίωσης των διάφορων θρησκειών στην χώρα. )
Σύμφωνα με τις 26 μη κυβερνητικές οργανώσεις που δεν τις ξέρει και ούτε θα τις ξέρει ποτέ κανείς και εκπροσωπούνται από το Κομιτάτο για την Προστασία και την Επίλυση της Εθνικής Υπόθεσης  ως ένα άγριο όργανο του τυφλού εθνικισμού. « Ο Άγιος Κοσμάς ήταν ένα άτομο που προωθούσε την ελληνική γλώσσα, παραβλέποντας την αλβανική». Με τις φράσεις αυτές φαίνεται ξεκάθαρα ο αναλφαβητισμός τους και το πόσο αφελείς είναι όταν όλα όσα έκανε ο Άγιος Κοσμάς τα ερμηνεύουν έξω από το ιστορικό-πολιτιστικό-θρησκευτικό πλαίσιο της εποχής.

Σύμφωνα με αυτούς ο Άγιος Κοσμάς ας τιμηθεί στο μέρος όπου γεννήθηκε και όχι εκεί που εκτελέστηκε.  Φυσικά όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι μας δείχνουν το σκοτάδι που επικρατεί στο μυαλό τους σε σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή.
Η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας μαζί με το Δήμο του Φιέρ ετοιμάζει εκδηλώσεις για τα 300 χρόνια της γέννησης του Αγίου Κοσμά.

Το ερώτημα είναι: Τι σκέφτεται να κάνει το Ελληνικό κράτος σχετικά με τις συνεχόμενες προσβολές της ιστορίας της και της ορθόδοξης πίστης από ακραίους αλβανούς με αρχηγό των Ιντρίζη και τον Αρντίτ Μπίντο που αυτοϊκανοποιείται όταν βρίζει ορθοδόξους και έλληνες?
Τους προτείνουμε να μην παίξουν με την υπομονή μας και να μην συνεχίζουν ένα αγώνα 500 χρονών που δεν μας λύγισε ούτε πρόκειται να μας λυγίσει.
  

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Δελτίο τύπου ΟΜΟΝΟΙΑΣ για την εκδήλωση στην Χιμάρα

Στις 16.08.2014 στην Χιμάρα, η ΟΜΟΝΟΙΑ οργάνωσε μια πολύωρη συνάντηση με τους κατοίκους του Δήμου της Χιμάρας και του Λουκόβου, προκειμένου να ενημερώσει τους κατοίκους σχετικά με τις τρέχουσες προσπάθειες γύρο από τα ζητήματα που την απασχολούν και κυρίως την νέα εδαφική διαίρεση. Προσκεκλημένοι στην συνάντηση ήταν ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ, βουλευτής και αντιπρόεδρος της αλβανικής Βουλής, κ. Ευάγγελος Ντούλες και ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κ. Βασίλης Μπολάνος.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, οι κάτοικοι εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους για το βίαιο τρόπο που η Αλβανική κυβέρνηση επιδιώκει να πραγματοποιήσει τη μεταρρύθμιση και ταυτοχρόνως αναφέρθηκαν στην συμπεριφορά του Αλβανού πρωθυπουργού, κ. Ράμα και του βουλευτή του Κότσο Κοκδήμα, οι οποίοι με συναντήσεις επιπέδου καφενείου χθες και σήμερα στην Χιμάρα μιλάνε για τις <<θετικές>> πτυχές αυτής τής διαδικασίας. Οι ίδιοι αποφεύγουν σκόπιμα μια ανοικτή συνάντηση με τους κατοίκους και τους ενδιαφερόμενους φορείς, καθώς όλο το άλλοθι κρύβει ένα σκοπό, τα συμφέροντα των ανθρώπων στη αυλή του Αλβανού πρωθυπουργού.
Οι κάτοικοι ζήτησαν από το παράρτημα του ΚΕΑΔ - ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην Χιμάρα την κλιμάκωση των προσπαθειών με όλες τις δημοκρατικές μορφές, προκειμένου να ξεσκεπάσουν τα παρασκηνιακά σχέδια του Ράμα και του Κοκδήμα που κρύβονται πίσω από την υλοποίηση της νέας εδαφικής διαίρεσης.
Τονίζουμε ότι η κυβέρνηση κάνει κατάχρηση της εμπιστοσύνη και της υποστήριξη που της έδωσαν οι διεθνής οργανισμοί στην χώρα για τη υλοποίηση αυτής της διαδικασίας που αφορά τη νομοθεσία, τηρώντας το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Αλβανίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Για τους λόγους αυτούς, κάνουμε έκκληση και ζητούμε την κατανόηση από τη διεθνή κοινότητα να ασκείσει όλες τα μέσα πίεσεις για τον περιορισμό και την εφαρμογή μιας διαδικασίας η οποία αντι να επηρεάσει θετικά την ενσωμάτωση της κοινωνίας, την ανάπτυξη της χώρας, τον σεβασμό των πολιτιστικών και ιστορικών αξιών, όπως όλα δείχνουν θα δημιουργήσει προβλήματα.
Δελτίο τύπου ΟΜΟΝΟΙΑΣ για την εκδήλωση στην Χιμάρα

Σαν σήμερα οι Έλληνες αντάρτες κατατροπώνουν ναζι και Τσάμηδες

17 Αυγούστου 1944 Δυνάμεις του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων και του 16ου Συντάγματος Πεζικού του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ), υπό τη διοίκηση του Συνταγματάρχη Βασιλείου Καμάρα, επιτίθενται εναντίον Γερμανών που έχουν οχυρωθεί στο χωριό Μενίνα (254 άνδρες), και τους εξουδετερώνουν μετά από διήμερο αγώνα. Οι απώλειες των Γερμανών είναι 87 νεκροί και 109 αιχμάλωτοι, ενώ των ανταρτών 25 νεκροί και 40 τραυματίες.
Η συγκεκριμένη μάχη κατά των Γερμανών και των αλβανοτσάμηδων είναι απο τα μεγαλύτερα σαμποτάζ-επιτυχίες των Βαλκανίων μετά απο αυτό του Γοργοποτάμου. Στις αρχές Αυγούστου 1944 το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής) διέταξε τον Ναπολέοντα Ζέρβα να επιχειρήσει την εξόντωση της γερμανικής φρουράς στην τοποθεσία Μενίνα (Νεραϊδα),από την οποία ελεγχόταν η οδός Ηγουμενίτσας-Ιωαννίνων.
Η Μενίνα απέχει 20χλμ από την Ηγουμενίτσα. Η φρουρά ήταν στεγασμένη σε οχυρωμένο κτήριο,πραγματικό φρούριο,απαρτιζόνταν απο 250 Γερμανούς,100 Αλβανοτσάμηδες και διέθετε ισχυρότατο οπλισμό (αυτόματα τουφέκια,όλμους και αντιαρματικά πυροβόλα). Την επιχείρηση ανέλαβε η 10η Μεραρχία του ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ,η οποία δρούσε στον νομό Θεσπρωτίας. Διοικητής της ήταν ο Συνταγματάρχης Βασίλειος Καϊμαράς. Η επίθεση των Ελλήνων ανταρτών ξεκίνησε τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Αυγούστου και η μάχη διήρκησε σχεδόν 2 μέρες χωρίς ανάπαυλα.
Ο αγώνας ήταν τιτάνιος, αλλά τελικά νικηφόρος για τους Έλληνες. Η γερμανική φρουρά εξουδετερώθηκε αλλά πολλοί Αλβανοτσάμηδες κατόρθωσαν να διαφύγουν καθώς γνώριζαν καλά την περιοχή,όταν αντελήφθησαν ότι η μάχη χανόταν. Απο πλευράς ΕΔΕΣ στην επιχείρηση έλαβαν μέρος το 40ο Σύνταγμα Ευζώνων Άρτας υπό τον Αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Αγόρο,το 16ο Τάγμα υπό τον Ταγματάρχη Κρανιά,το 3ο Τάγμα του 10ου Συντάγματος υπό τον Ταγματάρχη Κατσαρό κ.α τμήματα.

Σε αυτή την μάχη διακρίθηκε το τμήμα υπό τον Συνταγματάρχη Ηλία Κάτσιο,το οποίο εμπόδισε τους Γερμανούς να βοηθήσουν την φρουρά της Μενίνας. Ο Ηλίας Κάτσιος είχε συλληφθεί το 1941 απο αλβανοτσάμηδες και είχε βασινισθεί.Αργότερο συγκρότησε ένοπλο τμήμα και εντάχθηκε στο ΕΑΜ.Διαφώνησε με την πολιτική του και εντάχθηκε στον ΕΔΕΣ,όπου ανέλαβε την διοιήκηση του 26ου Συντάγματος. Οι συγγενείς του στο Παλαιοχώρι υπέστησαν τα πάνδεινα απο τους ελασίτες αλλά η εθνική τους στάση δεν άλλαξε ποτέ. Πρός τιμή του ΕΔΕΣ οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο και οι τραυματίες έτυχαν της ανάλογης φροντίδας…

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Παρέμβαση Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Θράκη


Από το 1990 με την κατάρρευση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία και την επίλυση του γερμανικού ζητήματος, στην ελληνική κυβέρνηση παρουσιάστηκαν ουκ ολίγες ευκαιρίες για δυναμικές παρεμβάσεις με σκοπό την δίκαιη επίλυση του εθνικού θέματος της Βορείου Ηπείρου.
Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά όμως, δεν έπραξε απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι Έλληνες πολιτικοί, όλων σχεδόν των πολιτικών παρατάξεων, επίσημα δηλώνουν ότι «ενδιαφέρονται για την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας». Ανεπίσημα όμως σημειώνουν ότι «δεν είναι δυνατόν να εγείρουμε διεκδικήσεις επί της Βορείου Ηπείρου διότι αυτό θα αποτελέσει αφορμή για ανάλογες διεκδικήσεις των Τούρκων στη Δυτική Θράκη»!
Δυστυχώς αυτή η «καραμέλα» αποτελεί μία από τις δικαιολογίες (επίσημες και ανεπίσημες) του ελληνικού πολιτικού συστήματος για το θάψιμο του Βορειοηπειρωτικού.
Ως επιχείρημα που σίγουρα θα ενισχύσει αυτή την απαράδεκτη εθνικά θέση έρχεται το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Θράκη μας, όπου το (δεχόμενο εντολές από την Άγκυρα) Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας, που φέρεται ότι εκπροσωπεί την εκεί μουσουλμανική μειονότητα, έλαβε στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης το 41,68% και το 25,89% των ψήφων αντίστοιχα.
Όμως αυτό που φωνάζουμε σε κάθε κατεύθυνση είναι ότι       δεν δικαιούται κανείς να εξομοιώνει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό με τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, γιατί εμείς αποτελούμε διεθνώς αναγνωρισμένη εθνική κοινότητα σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (1914), ενώ οι μουσουλμάνοι θρησκευτική μειονότητα - και τίποτε περισσότερο - σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Αν το θέμα της μειονότητας στη Θράκη έχει πάρει διαστάσεις αυτό συμβαίνει εξαιτίας της προδοτικής στάσης και ανικανότητας του αθηναϊκού κράτους το οποίο έχει αφήσει εδώ και χρόνια το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή να αλωνίζει ανεμπόδιστο και να συμπεριφέρεται ως «κράτος εν κράτει» στη γη του Δημόκριτου. 
Αντίθετα οι ελληνικές διπλωματικές αντιπροσωπείες στη Βόρειο Ήπειρο (Προξενεία σε Αργυρόκαστρο και Κορυτσά) προσέχουν – κατόπιν εντολών της Αθήνας – μην τυχόν και θίξουν τους «φίλους» μας αλβανούς! Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τον μοναδικό Ελληνόψυχο διπλωμάτη, που πέρασε από την αλύτρωτη Ήπειρο, τον πρώην Γενικό Πρόξενο στην Κορυτσά Θεόδωρο Οικονόμου – Καμαρινό, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών του άσκησε δίωξη επειδή ξύπνησε τις συνειδήσεις των φοβισμένων Ελληνόβλαχων της Περιφέρειας Κορυτσάς και παράλληλα διέκοψε το «πάρτι» με τις βίζες των επαγγελματιών «ενδιάμεσων». 
Παράλληλα παρατηρούμε το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής να παρέχει γενναίες οικονομικές ενισχύσεις και κάθε είδους διευκολύνσεις στους μουσουλμάνους της Θράκης τραβώντας τους στην αγκαλιά της Άγκυρας, ενώ η ελληνική κυβέρνηση καταργεί παντελώς και αυτό το μικρό βοήθημα του ΟΓΑ προς τους ηλικιωμένους Βορειοηπειρώτες αναγκάζοντας και τους τελευταίους από αυτούς να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη τους!

Επίσης τεράστιες ευθύνες βαρύνουν τις κυβερνήσεις των Αθηνών για την κατάσταση στην πολιτική εκπροσώπηση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού αφού δεν ενδιαφέρθηκε να υπάρχει μία ισχυρή οργάνωση ή ένα ισχυρό κόμμα που θα συσπειρώνει όλους τους Έλληνες διεκδικώντας τα δίκαια μας σε όλα τα επίπεδα έναντι των Τιράνων. Αντίθετα από τους πολιτικούς μας «εκπροσώπους» βλέπουμε να κάνουν αγώνα μόνο στα παζάρια για τις καρέκλες στο αλβανικό δημόσιο, ενώ τελευταία ζούμε το κωμικοτραγικό γεγονός να διορίζεται ως πρόξενος της Αλβανίας στα Ιωάννινα, την πρωτεύουσα της ενιαίας Ηπείρου, πρώην πρόεδρος της οργάνωσης «Ομόνοια» που υποτίθεται ότι μας εκπροσωπεί…

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Από την ιστορία της Ηπείρου (β μέρος): O θρησκευτικός βίος – Εξισλαμισμός

Από του Σουλτάν Μουράτ, μετά την ήττα του Σκεντέρμπεη, στο βαθύ σκοτάδι, που έφερε η εισβολή των Τούρκων στην Ήπειρο, αρχίζουν οι εξισλαμισμοί των χριστιανών. Η ανάμνηση του Δεσποτάτου και των Κομνηνών όλο κι έσβυνε στου χρόνου το πέρασμα. Πρώτοι έδωσαν το παράδειγμα οι μεγάλοι κτηματίαι, οι αρχηγοί πατριών για να διατηρήσουν τα φέουδά τους. Εμιμήθησαν αυτούς και οι φτωχοί κολλήγοι κάτω από τον ψυχολογικό καταναγκασμό.
Όμως οι νεοφώτιστοι, αγράμματοι και αμαθείς, δεν εγνώριζαν τίποτε από το Κοράνιο κι εξακολουθούσαν να προσκυνούν τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Νικόλαο. Διατηρούσαν τα χριστιανικά τους ονόματα , γιόρταζαν τακτικά τις ημέρες του εορτολογίου, πού τις γνώριζαν απ' έξω και φορούσαν μετάλλια με σταυρό. Αν ο μουλάς ( ιερολογιώτατος) αγνοεί την ευχή για τη θεραπεία του παιδιού του, φέρνει αυτό στον παπά της γειτονιάς του και αυτός τη διαβάζει ελληνικά. Δεν ξέυρει το σεριάτι ( ιερό νόμο) και το βρίσκει πολύ φυσικό ν' ακολουθήσει την παράδοση των πατέρων του.
Πολλές φορές στον εξισλαμισμό συντελούν και επίσκοποι, που με αψυχολόγητα τακρίρια αφόριζαν κατοίκους φτωχών περιοχών, διότι δεν εκρατούσαν όλες τις επιβεβλημένες νηστείες, όπως στην περιοχή του Κουρβελεσίου, όπου τα μοναδικά προϊόντα ήταν λίγο κριθάρι, γάλα τυρί, κορόμηλα και λεφτόκαρα.
Κοντά στους αφορισμούς και η πίεση για την είσπραξη των εκκλησιαστικών δικαιωμάτων και των επαρχιακών εισοδημάτων, όπως ήταν τα κύρια και τυχερά τα συνήθη και νενομισμένα δηλ. βοήθεια, φιλότιμα, κανονικά, εμβατοίκια, τα των γάμων και πανηγύρεων, η τοπική ζητεία, παρρησία, προθέσεις, σαρανταλείτουργα και ψυχομερίδια, έσπρωχνε στον εξισλαμισμό και τους υπολοίπους. ' Ό, τι επί χρόνια φιλότιμοι Επίσκοποι έκαναν για να διατηρήσουν στην πίστη του Γένους τους πιστούς, μπορούσε να καταστρέψει μέσα σε λίγο διάστημα ένας ανάξιος διάδοχός τους.
Αλλά σ' αυτήν τη χώρα που κατέχει τα παράλια του Αδριατικού και κρατεί τα κλειδιά της πόρτας του διασταυρώνονται κι άλλα ξίφη. Δεν είναι μόνο η πάλη ανάμεσα στο χριστιανισμό και το Ισλάμ. Μαύρες κουκούλες Φραγκισκανών μοναχών από τον 14ον αιώνα εφωδισμένων με φιρμάνια του Μωάμεθ του Β' ξεκινώντας από τη Βοσνία διατρέχουν την Αλβανία και την Ήπειρο απ' άκρου εις άκρον με ευχολόγια και παράδες.
Από τον 17ον αιώνα επωφελούνται των νικών του πρίγκιπος Ευγενίου και γίνονται όργανα της Αυστριακής πολιτικής.
Σαν να μη έφθαναν αυτοί, από του 1840 εμφανίζονται και Ισουΐται με εντολές από τη Ρώμη. Τα νήματα πού ξεκινούν από τη Βιέννη και τη Ρώμη τυλίγουν σ' ένα αδιαπέραστο πλέγμα όλη τη χώρα. Έτσι οι Μιρδίται της Βορείου Αλβανίας έγιναν καθολικοί επί Πάπα Ινοκεντίου του Δ' , αλλά διατηρώντας τύπους της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μετελάμβαναν των Αχράντων Μυστηρίων.
Η διαρροή προς τον Ισλαμισμό εξακολουθούσε ομαδικά πότε με τη βία του κατακτητού και πότε εθελουσία μέχρι το 1860. Εκατοντάδες κάτοικοι της Αρπίτσας του Μαργαριτίου της Τσαμουργιάς ωνομάζονταν μέχρι προ ολίγων χρόνων Πασχαλινοί και Μπαϊραμίτες διότι εξισλαμίσθησαν το Πάσχα και το Μπαϊράμι. Όλοι οι Τούρκοι της Αρβανιτιάς και της Ηπείρου είναι Χριστιανοί γυρισμένοι, ρωμηογυρίσματα.
Ο κατακτής είχε ανάγκη από ένα υπόστρωμα δικού του πληθυσμού και στην αρχή ευνόησε ποικιλοτρόπως τον εκμουσουλμανισμό.
Και όταν το κακό παραγινόταν και ολιγόστευαν οι ραγιάδες ( ποιος θα δούλευε;) τότε η Κεντρική Οθωμανική Διοίκηση, συνήθως διά των βερατίων των Επισκόπων, προσπαθούσε ν' αναχαιτίσει την πλημυρίδα.

Ιστορικά. Εις βεράτι του Μητροπολίτου Λαρίσσης Λεοντίου εκδοθέν το 1604 :
« Κανείς ραγιάς ποτέ ακουσίως να μη βιάζεται παρ' ουδενός να εξομόση» (Περιοδ. Προμηθεύς τεύχος 4 (1892) σελ. 311 κι εξ ).
Εις τον γνωστόν Ορισμόν του Σινάν Πασιά, έγγραφον παραχωρήσεων του Μουράτ του Β' προς τους Ιωαννίτας το 1430 αναφέρεται:
« Ο μητροπολίτης να έχη την κρίσιν την Ρωμαϊκήν και όλα τα εκκλησιαστικά δικαιώματα .... και οι εκκλησίαις σας να σημαίνουν καθώς έχουν συνήθειαν ( Βλ. Κ. Αμάντου: Οι χριστιανοί και ο Ορισμός του Σινάν Πασιά, Ηπειρ. Χρονικά τεύχ. Γ' 1930).
Ότι όμως ήταν πολιτική της κεντρικής Οθωμανικής Διοικήσεως, αλλ' αντέβαινε στα σχέδια των τοπικών οργάνων στις απομεμακρυσμένες επαρχίες της αυτοκρατορίας, των σπαχήδων και των ζαΐμιδων ( τιμαριούχων) δεν έμπαινε σε εφαρμογή, ύστερα μάλιστα από μικρές εξεγέρσεις των ραγιάδων ή και σοβαρώτερα κινήματα, όπως του Διονυσίου του Τρίκκης, του επιλεγομένου Σκυλοσόφου.
Έτσι έχουμε βιαίους εξισλαμισμούς από το 1612. Τότε εσταμάτησαν οι κωδωνοκρουσίες και αφηρέθησαν και τα προνόμια ( σιουρούτια). ( Βλ. Περιγραφή πόλεως Ιωαννίνων σελ. 45 Ηπειρ. Μελετήματα Ι. Λαμπρίδη).
Τα φρικτά μικτά συνοικέσια επεδείνωναν το κακό.( Βλ. Αθηναγόρα Νέος Κουβαράς Ηπ. , Χρον.τεύχος Α – Β 1929, σελ. 25 Χριστιανές πού συζούσαν με Οθωμανούς).
Ο Σπ. Αραβαντινός γράφει ότι « ο χείμαρρος του εξισλαμισμού ηπείλει να κατακλύση ολόκληρον την Ήπειρον» ( Βλ. Σπ. Αραβαντινού. Ιστορία Αλή Πασιά Τεπελενλή – Αθήναι 1895 εν σελ. 29-30 .
« Το δυστύχημα, γράφει ο Φαν. Μιχαλόπουλος , είναι πως οι περισσότεροι εξισλαμισμοί ήσαν με τη θέληση των κατοίκων. Βαριεστημένοι οι ραγιάδες από την καταθλιπτική φορολογία, από την εγκατάλειψη και ακηδία του ανωτέρου κλήρου... αλλαξοπιστούσαν, ελπίζοντας την καλυτέρευση της τύχης των. ( Βλ. Φ. Μιχαλοπούλου – Κοσμάς ο Αιτωλός (1774-1779) Ν. Κράτος τεύχος 9 σελ. 611).
« Κατά το 1739 οι χριστιανοί της Χαονίας και Θεσπρωτίας ήρξαντο ελαττούσθαι επαισθητώς ένεκεν της κατά καιρόν τουρκεύσεως γιγνομένης προς αποφυγήν των αδιαλείπτων κακουχιών, ας οι Οθωμανοί ενεποίουν εις τους Χριστιανούς. Πολλά λοιπόν τότε χωρία ηναγκάσθησαν να εναγκαλισθούν τον Ισλαμισμόν. Και της Επαρχίας Δελβίνου και Παραμυθίας και των Φιλιατών και της Αυλώνος και των Ακροκεραυνίων. Εις τα μεν των ως είρηται χωρίων ο Χριστιανισμός εις το παντελώς απεσβέσθη». ( Βλέπε χρονογραφ. της Ηπείρου Παν. Αραβαντινού, τόμ. Α' σελ. 245).
« Οι δυστυχείς Χριστιανοί ένεκα των ποικίλων καταπιέσεων και της παχυλής αμαθείας εις ήν δετέλουν, ήρχισαν να κλονίζωνται εν τη πίστει και ν' ασπάζωνται την πλείονα επίγεια αγαθά και απολαύσεις υποσχόμενην αυτοίς θρησκείαν». ( Ηπειρ. Ημερ. 1914 σελ. 218).
« Εις τες Δουκάτες του τμήματος Αυλώνος Επαρχίας Βελεγράδων εκ 300 Χριστιανικών οικογενειών άπασαι ησπάσθησαν τον Ισλαμισμό εκτός 25-30 απόρων οικογενειών. Γάμοι μεταξύ Οθωμανών και Χριστιανών ήσαν συνηθέστατοι. Εκ δύο αδελφών ο μεν οπαδός του Μωάμεθ, ο έτερος του Χριστού. Ο πατήρ Οθωμανός, η μήτηρ Χριστιανή και τ' ανάπαλιν. ( Βλ. Έκθεσιν Δ. Μαλιάδη. Επετηρίς Ηπειρωτ. Φιλεκπαιδ. Συλλόγου Κων/πόλεως 1873 σελ. 70).
«Εις τα 34 χωρία της άνω και κάτω Σπαθίας οι νέοι μετήλλασσον εκ φόβου τα ονόματα εγγραφόμενοι εις τους στρατολογικούς καταλόγους και τους απογραφικούς μετά την έκδοσιν του Τανζιματίου. ( Βλέπε ανωτέρω σελ. 70-71).
Αντίδρασιν κατά του κύματος αυτού έχομε φωτεινούς ιερωμένους, που ορθώνουν το ανάστημά τους. Πρώτος στους πρώτους ο πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός, με το ιερό κήρυγμα από το ένα μέρος και με τα συστατικά γράμματα προς τους προεστούς και δημογέροντες, προτρεπτικά για την ίδρυσι σχολείων, που σώζονται ακόμα και που μπορούν να θεωρηθούν σαν διατάγματα ιδρύσεως.
Μα και του Δριϊνουπόλεως Σοφιανού το παράδειγμα, που εγκατέλειψε τον επισκοπικό θρόνο και εγκαταστάθηκε στον Άγιο Αθανάσιο της Πολιτσάνης δεν είναι το μικρότερο.
Έχοντας ορμητήριον τούτον περιήλθε τα χωριά της Ζαγοριάς και ανεχαίτισε τον χείμαρρο του εξισλαμισμού. Πολλά χωριά είχαν εξωμότες. Τους συγκέντρωσε όλους στο Μαλέσοβο.
Στο χωριό Χάλιο του Δελβίνου, στο εικονοστάσι της οικογενείας Ιωάννου Παπά σωζόταν μέχρι το 1936 ιδιόγραφη επιστολή του Πάτερ Κοσμά. Αντίγραφο της επιστολής αυτής είχε κάνει προ ετών ο Ευάγγελος Ζάρος , Μπουλιαρατινός δάσκαλος. Αντίγραφον από το αντίγραφο του Ζάρου είχε κάνει ο επίσης δάσκαλος Γ. Κ. Καλυβόπουλος.
Του Πάτερ Κοσμά , που στέκει πλάι-πλάι ισάξια με τους τρεις ιεράρχες ο αναγώστης θα ιδή παρακάτω επιστολή:
« Ευγενέστατοι αγαπητοί μου αδελφοί , οι κατοικούντες την χώραν Χάλιου, σας ασπάζομαι και παρακαλώ τον Άγιον Θεόν διά την ψυχικήν και σωματικήν σας υγείαν. Εγώ, αδελφοί μου, ως δούλος ανάξιος Χριστού του Θεού ημών περιερχόμενος και διδάσκων το κατά δύναμιν τους χριστιανούς με άδειαν των κατά τόπον Αρχιερέων, ήλθα και εδώ εις την χώραν σας και βλέποντας ότι δεν έχετε σχολείον να διαβάζουν τα παιδιά σας χωρίς πληρωμήν, επαρακίνησα τους Χριστιανούς και έδωσαν τα κατά δύναμιν και προαίρεσιν διά το σχολείον σας , πρέπει δε και η ευγένειά σας , πάντες να βοηθάτε πάντοτε το σχολείον σας εξ ιδίων πόνων ή κοινώς από την χώραν ή και από βακούφια διά να λάβετε και παρά Θεού τον μισθόν σας και τιμήν παρά ανθρώπων. Είμαι και εγώ χρεώστης και παρακαλώ τον Κύριον τον ευλογούντα τα πάντα να ευλογήση και την χώραν σας και το σχολείον και τα παιδιά σας και να σας αξιώση να ζήσετε και εδώ καλά και θεάρεστα και να σας βάλη και εις τον παράδεισον να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε, να δοξάζετε την Αγία Τριάδα. Αμήν.
Έλαβα δε και επίτροπον , με την γνώμην πάντων, τον κύρ Ρίζον του Δήμου και επιστάτας και βοηθούς αυτού όλην την χώραν, μάλιστα δε τον κύρ Κυριάζον του Ζήση και τον κύρ Ιωάννην του Γκίκα και τον κύρ Ιωάννην του Ζώτου και τον κύρ Κυριάζον του Δημητρίου και τον κύρ Κώστα του Σπύρου και τον κύρ Πάντον του Δήμου να κυβερνήσουν το σχολείον καθώς ο Κύριος τους φωτίσει.
Ταύτα και υγιαίνετε εν Κυρίω
(1779) ΑΨΟΘ Ιούλιος
Κοσμάς Ιερομόναχος και ευχέτης σας
Αν όμως μεγάλο τμήμα του πληθυσμού κάτω από τις ιδιόμορφες συνθήκες έχασε την πίστην των προγόνων του, όμως οι εκδηλώσεις του , αποτέλεσμα παραδόσεων αιώνων, δεν έπαψαν να δείχνουν και να σελαγίζουν αυτό το παρελθόν προ της μεταστροφής. Ιδιαιτέρως αυτό συνέβαινε με τους Λιάμπιδες. Οι Λιάμπιδες ήταν καλοί, μα τους χαλούσαν οι Καστρινοί αγάδες, που τους είχαν όργανά τους.
Δανείζομαι από τον Αραβαντινό ( Ιστορία Αλή Πασιά του Τεπελενλή) δύο μπουγιουρντιά του σπουδαιοτέρου από τους Λιάμπιδες, του αρχηγού τους, του περιφήμου Πασιά των Ιωαννίνων.

Ετοίμασε η Ιωάννα Λουμπόνια, (Ιστορικός) με πληροφορείες από το βιβλιο ΗΠΕΙΡΟΣ (Λαογραφικά- Ηθογραφικά – Εθνογραφικά) του Αλεξ. Χ Μαμμόπουλου, Αθήνα 1961, Τομος Α, σελ 5-8


Απο την ιστορία της Ηπείρου: Μεσελέδες (Α' Μέρος)

Μεσελέδες


Α' Τι είναι οι μεσελέδες ;

Σπειριά σιτάρι, σπειριά νταρί, σπειριά αραποσίτι! Γεννήματα του νου και της καρδιάς , παιδιά της μνήμης. Έρχονται από το βάθος των αιώνων και κυλούν από τα γεροντικά χείλη προτού τα σφραγίσει του θανάτου το βαμπάκι και τα σκεπάσει του τάφου το χώμα. Φτεροκοπούν από τα χείλη στ' αυτιά και χάνονται στου χρόνου το αχνό σβύσιμο.
Μεσελέδες, μουαμπέτι ελαφρό, αφήγηση χωρίς αξιώσεις, που απλώνεται παντού, στο χώρο και στο χρόνο, σε πρόσωπα και σε πράγματα.
Στοματικές παραδόσεις, που μέσα σ' αυτές σπιθίζει το πνέυμα. Συχνά συμπληρώματα της ιστορίας.

Β' Πού και πώς λέγονται ;

Στις μακρές χειμωνιάτικες ώρες, που ξεφυλλίζουν οι χωρικοί το καλαμπόκι, μεσελέδες λένε. Χειμώνα στην παραστιά, που ξεφλουδίζουν το ρεβίθι, μεσελέδες λένε. Στης εκκλησίας το χαγιάτι, ύστερα από την απόλυση της λειτουργίας, όταν το παγούρι του ρακιού φέρνει γύρω από στόμα σε στόμα στους λαμπροφορεμένους χωριανούς κι ενώ μασουλάνε τα κόλλυβα του μνημοσύνου, πάλι μεσελέδες λένε. Στο μύλο, που περιμένουν ν' αλέσουν τα γεννήματα, στο μεσοχώρι το γλυκό ανοιξιάτικο βραδυνό τριγύρω- γύρω καθισμένοι στα πεζούλια οι γερόντοι, στου νεκρού το ξενύχτισμα, στα πογκανίκια και στα επιστρόφια του γάμου οι συμπεθέροι, μεσελέδες λένε. Λένε μεσελέδες κάθε πού θ' αδειάσουν από της δουλειάς τον πικρό μόχθο.

Γ' Πού αναφέρονται;

Θέματα των μεσελέδων είναι πρόσωπα και πράγματα, η θρησκεία, η παιδεία, το εμπόριο, οι πόλεμοι, το έθνος, η δουλεία και η απελευθέρωση, τα ήθη και τα έθιμα κι οι δοξασίες του λαού.
Ο μεσελές, ο λόγος ο φιλοσοφημένος, το μολόγημα είναι πουλί πετούμενο
που δεν γνωρίζει σύνορα, που δεν έχει ανάγκη από διαβατήριο για να διαβεί από τόπο σε τόπο κι από στόμα σε στόμα.
« Κίνησε ο Ρόβας κίνησε, μεσ' στη Βλαχιά να πάη»
Σπίθα από τ' ασημένια πέταλα τ' αλόγου κι ο μεσελές παρακολουθεί τον ταξιδιώτη και γυρίζει και γυρίζει στου χρόνου το διάβα.

Δ' Πώς μαζευτήκαν ; Λίγα λόγια επιμνημόσυνα. Ένα μπουκέτο λουλούδια γι' αυτούς που ζούνε.

Κατά την ωραία συνήθεια του τόπου μας έμαθα να τιμώ τους γερόντους καινα τους φιλώ το χέρι. Σκεφτόμουν πάντα πως αυτοί, παρά την αγραμματωσύνη, που έιχαν μερικοί, ήταν σοφώτεροι από μένα. Αν έιχαν διπλάσια χρόνια από μένα, ήταν δυο φορές ανώτεροί μου, αν έιχαν τριπλάσια, τρεις φορές ανώτεροί μου.
Έτσι κέρδιζα την αγάπη τους, έτσι κέρδιζα την εμπιστοσύνη τους.
Κατά το στάδιο της συλλογής των μεσελέδων ποτέ μου δεν προσπάθησα να διορθώσω κανέναν. Πάντοτε επεδοκίμαζα με επιφωνήματα θαυμασμού κάθετι που λέγαν. Έγραφα και ζητούσα διασαφήσεις. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ότι τούτο δεν χρειάζεται ή εκείνο είναι ανούσιο. Με υπομονή κατέγραφα και τις παραμικρότερες ανοησίες ή και γεροντικές κομπορρημοσύνες για να μη τους αποθαρρύνω. Όταν σταματούσαν, τους υπέβαλα ερωτήσεις και η γεροντική τους μηχανή άρχιζε και δούλευε.
Ποτέ δεν πήγα προγραμματισμένος με το μολύβι στο χέρι. Η ανάκριση είναι πάντοτε ενοχλητική. Η εργασιά άρχιζε πάντα σαν φυσιολογική συνέπεια της συζητήσεως.
- Α! Να γράψουμε κι αυτό γιατί είναι ωραίο! Να σώσουμε και εκείνο γιατί είναι σπουδαίο!
Πολλοί δίναν την ελπίδα πως θα ήταν μαντέμια γι' αυτή τη δουλειά. Μάταιος κόπος. Παράδειγμα: Ένας παπάς ανώνυμος εβδομήντα ετών, τελειόφοιτος σχολαρχείου. Μόλις άρχιζε η συζήτηση διαπιστώνονταν πως ήταν ξερός, σαν την συκιά την κατάξερη, που δεν κάνει ούτε σύκα , ούτε φύλλα!
Άλλοι πάλι ξέρουν πολλά κι έχουν και αρχειακές πηγές στα χέρια τους. Μα να φανούν γενναίοδωροι ποτέ δεν το σκέφθηκαν. Γι' αυτούς ταιριάζει η παροιμία της λυσσιασμένης σκύλλας, που φέρνοντας γύρω σ' ένα σωρό κριθάρι, ούτε αυτή τρώγει, γιατί δεν είναι η τροφή της, μα ούτε το άλογο αφήνει να φάει, παρά το γαυγίζει με επιμονή και το διώχνει.
Πολλές φορές στάθηκα τυχερός. Της τύχης αυτής γεννήματα είναι οι μεσελέδες. Κερήθρες με κερί και μέλι χρυσαφί της φτωχής μας ιστορίας βοηθήματα και της λαογραφίας.

Ετοίμασε η Ιωάννα Λουμπόνια, (Ιστορικός) με πληροφορείες από το βιβλιο ΗΠΕΙΡΟΣ (Λαογραφικά- Ηθογραφικά – Εθνογραφικά) του Αλεξ. Χ Μαμμόπουλου, Αθήνα 1961, Τομος Α, σελ 1-3.


Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Ποιοι θέλουν το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό χωρίς μνήμη και ιστορία; Η μία όψη ενός παλιού νομίσματος


Του Λεωνίδα Παππά, 8/4/2014
Ευχαριστούμε τον Λεωνίδα και συμφωνούμε πλήρως με όσα γράφει!

Ο τρόπος που το Αλβανικό κράτος αντιμετώπιζε την ελληνική μειονότητα δεν ήταν ποτέ ίδιος. Αν κάποιος θέλει να δει μονόπλευρα  την ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, θα δει ότι «το αλβανικό κράτος σκότωσε, φυλάκισε και δίωξε με κάθε τρόπο, αυτούς που αγωνίστηκαν για τα δίκαια του ελληνισμού. 
Υπάρχει όμως και η αλβανική πλευρά που λέει ότι «Η ελληνική μειονότητα χαίρει όλα τα δικαιώματα στην Αλβανία,  ζει σε ίδιες και σε καλύτερες συνθήκες από τους αλβανούς, από την κοινότητα αυτή έχει αναλογικά περισσότερη εκπροσώπηση στην  κεντρική εξουσία με βουλευτές, υπουργούς κλπ».
Κάποιος θα έλεγε πως είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στην πραγματικότητα όμως δεν έχουμε να κάνουμε με δύο όψεις αλλά με μία. Είναι η όψη ενός νομίσματος και μάλιστα παλιού. Το αλβανικό κράτος από τη δημιουργία του, δεν δίστασε ποτέ να εντάξει στην εξουσία τους έλληνες, όχι βέβαια από σεβασμό προς την ελληνική μειονότητα αλλά για δύο άλλους λόγους: Πρώτον για την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι δηλαδή σέβεται τα δικαιώματα των ελλήνων και δεύτερον για να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του εφόσον βέβαια θα συμφωνούσε να υπηρετεί ένα κράτος που ήταν και ανθελληνικό.  
Από το 1913 μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά καθεστώτα και ακόμα περισσότερες πρακτικές που το αλβανικό κράτος αντιμετωπίζει τους έλληνες. Αυτό που δεν άλλαξε και δεν σταμάτησε ποτέ, είναι ο στόχος της συρρίκνωσης του Ελληνισμού.  Συρρίκνωση Γεωγραφική, περιορίζοντας την ΕΕΜ στα 99 χωριά του Βούρκου, των Ριζών, της Δρόπολης και του Πωγωνίου. Συρρίκνωση Δημογραφική, προσπαθώντας πάντα να μειώνει τον αριθμό των Ελλήνων. Συρρίκνωση Ιστορική, βαπτίζοντας όλα τα μνημεία εντός του χώρου της Βορείου Ηπείρου σε αλβανικά και σβήνοντας ή αλλοιώνοντας την ιστορία.  Συρρίκνωσηπολιτισμική, αποκόπτοντας τους δεσμούς με το υπόλοιπο τμήμα της Ηπείρου και την Ελλάδα γενικότερα.
Σήμερα;
Η σύγχρονη πρακτική, δεν είναι νέα αλλά κληρονομιά του κομουνιστικού καθεστώτος (εξού και το παλιό νόμισμα).  Για το 45χρονο καθεστώς, το πλαίσιο του «σωστού» έλληνα (αυτούς που αναγνώριζε ως τέτοιους και όχι όσοι αισθάνονταν) έχει ως εξής: Μπορεί να μιλάει και να διδάσκεται τη γλώσσα του αλλά η αναφορά και οι δεσμοί με την παλιά ιστορία και τον υπόλοιπο εθνικό κορμό είναι απαράδεκτη, εξτρεμιστική και δικάσιμη, καλλιεργώντας έτσι τη συνείδηση του «σωστού» μειονοτικού (και όχι του έλληνα) ή όπως μας λένε οι ίδιοι του μινοριτάρι.
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ΕΕΜ (αλβανικών αλλά μειονοτικών κομμάτων) τιμούν την ιστορία του αλβανικού έθνους  με δηλώσεις και καταθέσεις στεφάνων, τιμούν με ανάλογο τρόπο και τις εθνικές γιορτές της Ελλάδος, δεν τολμούν όμως να τιμήσουν την ιστορία της ιδιαίτερης τους πατρίδας, συνδράμοντας έτσι στον αλβανικό σκοπό που θέλει μία ελληνική μειονότητα χωρίς ιστορία.  Η μόνη ανησυχία που έχουν είναι πως θα κερδίσουν την εύνοια του αλβανικού πολιτικού συστήματος, ένα σύστημα που θέλει μία μειονότητα χωρίς ιστορία και ένα βορειοηπειρώτη με μινοριτάρικη συνείδηση. Η φυλάκιση και δίκη των πέντε ηγετών της Ομόνοιας, ήταν κορυφαίο γεγονός στην σύγχρονη ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και ενώ το θέμα αυτό δεν πήρε μόνο πανελλήνια και παναλβανική αλλά παγκόσμια διάσταση, κάποιοι «δικοί» μας φροντίζουν να το αποσοβήσουν! Οι αποφυλακισθέντες της Ομόνοιας, όχι μόνο δεν υποδέχτηκαν ως ήρωες αλλά υπήρχαν φωνές ακόμα και στο  Γ.Σ. που τους έβλεπαν ως ανθρώπους του κοινού ποινικού κώδικα και τους ζητούσαν να απομακρυνθούν από την Ομόνοια για να διευκολυνθεί το «έργο» τους!!! Ευτυχώς τότε δεν επικράτησε αυτή η άποψη αλλά η συνέχεια τους ποια ήταν;  Αυτό, δεν μαρτυρά μόνο την έλλειψη εθνικών ελατηρίων αλλά και πολιτικών. Πως μπορεί κάποιος να παράγει πολική χωρίς αναφορές, σύμβολα και πρότυπα;! Αυτοί που δεν τα έχουν τα δημιουργούν ενώ για κάποιο λόγο κάποιοι «δικοί» μας προσπαθούν να τα κρύψουν! 
Στην 50χρονη κομουνιστική δικτατορία υπήρχαν άνθρωποι που απαρνήθηκαν καταγωγή, συγγενείς, ακόμα και γονείς για να κερδίσουν την εύνοια του κόμματος. 23 χρόνια μετά, η «νέα τάξη πραγμάτων» δεν απαιτεί από εμάς πόλεμο τάξεων αλλά την άρνηση της ιστορίας μας για να είμαστε «μετριοπαθείς» και όχι «εξτρεμιστές».  
Η Εξέγερση του Λυκουρσίου, ο Αυτονομιακός Αγώνας του 1914,  το Σχολικό Κίνημα του 1934-35, αλλά και σπουδαίες προσωπικότητες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού όπως οι Ζαπαίοι, ο Λίτσας, ο Θ. Λώλης, Ο Σαχίνης, ο Σπυρομήλιος, η Οικογένεια Λαμποβιτιάδη κ.α. περιμένουν στο χρονοντούλαπο κάποιους να τους αντικρίσει. Όχι γιατί το έχουν ανάγκη οι ίδιοι αλλά γιατί το έχουμε ανάγκη εμείς και η κοινωνία μας.