Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ποιον είχε προτείνει ο Γκατζογιάννης για Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Για τους παλαιότερους είναι ένα γνωστό εξαιρετικά αμφιλεγόμενο πρόσωπο που τελευταία έχει επανακάμψει στην Ελλάδα. Ο ελληνοαμερικανός Νικ Γκέιτζ (Νικόλας Γκατζογιάννης) όχι μόνον είναι εδώ, όχι μόνο μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου, όχι μόνο ήταν συνέχεια δίπλα στην Αμάλ Αλαμουντίν - Κλούνεϊ (φωτογραφία) όσο βρισκόταν στην Αθήνα αλλά προτείνει και τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε δείπνο που έγινε τον Νοέμβριο σε σπίτι επιχειρηματία στα βόρεια προάστια της Αθήνας ήταν όπως αποκαλύπτει ο ΒΗΜΑτοδότης καλεσμένοι εκτός από τον κ. Γκέιτζ, ο Aμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς που είναι και στενός φίλος του, αρκετοί επιχειρηματίες, ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Και όλοι αυτοί μαζί άκουσαν χωρίς κανείς να διαφωνήσει τον κ. Γκέιτζ να επιχειρηματολογεί γιατί δεν πρέπει να γίνουν εκλογές και γιατί δεν πρέπει να εκλεγεί ο Τσίπρας πρωθυπουργός.
Μάλιστα, υπέδειξε και τη λύση: «Ο μόνος που θα μπορούσε να ενώσει τον λαό είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος της Αλβανίας. Είναι ο πλέον κατάλληλος για Πρόεδρος. Θυμηθείτε άλλωστε σε

ΤΟ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΥΤΩΝΑ (NEWTON'S DIGITAL MANUSCRIPT) - Trinity College Notebook by Isaac Newton Part of the Newton Papers Collection. -Blloku i Shënimeve i Dixhitalizuar i Isaak Njutonit (Newton’s Digitak Manuscript).






ΤΟ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ
ΤΟΥ ΝΕΥΤΩΝΑ
(NEWTON'S DIGITAL MANUSCRIPT)

Online, για πρώτη φορά, τα ιστορικά χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα.
(Isaac Newton's Notebook on line)
Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός
Ισαάκ Νεύτων, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του
αριστουργήματός του «Principia Mathematica» (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και
απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του
αντίτυπο.
Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», περισσότερες από 4.000
σελίδες, δηλαδή περίπου το ένα πέμπτο του αρχείου του Νεύτωνα, που διατηρεί το
φημισμένο πανεπιστήμιο, έχουν ψηφιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα online στο
πλαίσιο ενός προγράμματος, το οποίο θα δώσει στο ευρύ κοινό πρόσβαση στο έργο και άλλων «κολοσσών» της επιστήμης, όπως ο Δαρβίνος.
Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος για την ψηφιοποίηση στη βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ,
Γκραντ Γιανγκ, τα χειρόγραφα του Νεύτωνα αποκαλύπτουν τον τρόπο που σκεπτόταν και σταδιακά προχωρούσε στις σημαντικές ανακαλύψεις του, που σφράγισαν τη
Σύγχρονη επιστήμη. (Μεγενθύνετε την εικόνα στο σημειωματάριό του. Αναγνωρίζετε τη
Γλώσσα που χρησιμοποιούσε;)

δείτε εδώ

Trinity College Notebook
by Isaac Newton
Part of the Newton Papers Collection.

This is a notebook Newton acquired while he was an undergraduate at Trinity College and used from about 1661 to 1665 (see his inscription). It includes many notes from his studies and, increasingly, his own explorations into mathematics, physics and metaphysics. It was judged 'Not fit to be printed' by Newton's executor and was presented to the Library by the fifth Earl of Portsmouth in 1872.

This notebook contains many blank pages (all shown) and has been used by Newton from both ends. Our presentation displays the notebook in a sensible reading order. It shows the 'front' cover and the 30 folios that follow and then turns the notebook upside down showing the other cover and the pages that follow it. Full transcriptions are available for folios 88r-135r, a famous section of the manuscript where Newton organises his notetaking according to 'Questiones quaedam Philosophiae' (certain philosophical questions). The notebook was photographed while it was disbound in 2011
Blloku i Shënimeve i Dixhitalizuar i Isaak Njutonit
(Newton’s Digitak Manuscript).

Online, për herë të parë, dorëshkrimet e Isaak Newtonit.
(Isaac Newton’s Notebook on line).
Universiteti i Kembrixh, ku jepte mësime matematicieni dhe fizikanti i madh Isaak Njuton, lejon për herë të parë kontaktin internetik të kujdo që i interesojnë dorëshkrimet e digitalizuara dhe veprat e shkencëtarit të madh.



Ndër të tjera gjendet dhe prototipi i kryeveprës së tij të botuar “Pricipa Mathematica” (Principet Matematikore të Filozofisë Fizike), së bashku me shtesat, shënimet e mbajtura me dorë dhe komentet të cilat ishin përgjigje tek ata që e gjykonin, dhe që ai vetë ka bërë mbi kopjen e tij.

Deri në këtë çast sipas gazetës (Guardian) më shumë se 4000 faqe, dmth afërsisht sa një e pesta e arkivit të Njiutonit, që ruan universiteti i njohur, janë dixhitalizuar dhe dikush mund ti studjojë ato online brenda kornizës së një programi, i cili do t’i jape mundësi publikut të ketë kontakt dhe në veprat e “kolosenjëve” të shkencës si Darvini.


Ashtu siç komunikoi  dhe përgjegjësi për digitalizimin e bibliotekës së Cambrig, Grand Jung, dorëshkrimet e Njiutonit do të zbulojnë mënyrën me të cilën në mënyrë graduale eci drejt zbulimeve të rëndësishme të tij, që shënuan Shkencën Moderne.
(Kur të hyni në faqen zyrtare nëpërmjet linkut zmadhoheni faqen dhe do të suprizoheni për gjuhën të cilën ai përdorte që nuk ishte tjetër veçse Greqishtes)
klikoni këtu

O γιατρός των φτωχών παιδιών - Mjeku i fëmijëve të varfër.

O γιατρός των φτωχών παιδιών

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.

Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. 
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. 

Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». 

Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. 
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. 

«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso». 

Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. 

Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. 
Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». 

«Πιστεύω στον Θεό» 

Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: 

«Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». 

Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». 

Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». 

Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. 
Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. 

Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. 

Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. 

Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω. 

Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας». 

Η ευτυχία της προσφοράς 

Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». 

Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. 

Ομως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. 

Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. 

Mjeku i fëmijëve të varfër.

11 vitet e fundi iu ka falur jetë 9000 fëmijëve në të gjithë botën.


Shpërblimi i vetëm, buzëqeshja që rilindi në fytyrat e tyre.

Kardiokirurgi Avksend Kalagos, nxënësi më i mirë i Magdi Jakub, përbën një mesazh shprese se njerëzillëku nuk ka humbur.

Emri i tij është lidhur me shpëtimin e shumë të sëmurëve me zemër në Liban, Gjeorgji, Serbi, Qipro, Indi, Marik, Algjeri, Mauric, Mozambik, Eritre, Krigistan, Madagaskar, Venezuelë, Ukrainë, Bocuana.




Kardiokirurgu grek Avksend Kalagos nuk mori rastësisht titullin “mjeku i fëmijëve të varfër”.

23 vjeça mbaroi studimet në Shkollën Amerikanë të Mjekësisë në Konstandinupojë dhe në moshën 40 vjeçare u bë një pedagog i rregullt i Universitetit të Gjenevës. Më vonë ishte nxënësi më i mirë i kardiokirurgut të shkëlqyer Magdi Jakub.

Themelues i institucionit humanitar “Zemra për të gjithë”, mjeku grek nga Konstandinupoja së bashku me grupin e tij nuk bën gjë tjetër veçse operon çdo ditë falas të gjithë fëmijët nga lagjet e varfëra të botës, vetëm e vetëm që të shikojë buzëqeshje në fytyrat e tyre.

“Mund të dëgjohet si banale, por është e vërtetë: i vetmi shpërblim im është buzëqeshja e fëmijëve që kam shpëtuar dhe gëzimi që ndjejnë familjet e tyre. Këto më mjaftojnë” thotë me krenari duke folur në gazetën “Espresso”


Jeton në Jemen, por kudo në botë që mund të nevojitet, deklaron prezent. Punon 18 orë në ditë, por siç thotë kurrë nuk e shikon orën e tij: “Në Jemen, ku është dhe baza ime, operoj çdo muaj pothuajse 50 raste”


Kur udhëtoj për synime humanitre, jami i aftë të operoj pothuajse 50 raste brenda 10 ditësh, që të shtoj numërin e fëmijëve që presin me muaj dhe vite që të operohen.

I tejkaloj forcat e mia. Punoj pothuajse 18 orë në ditë të Shtunë e të Djelë”

“ Besoj tek Zoti”

Njeriu i parë që i tregoi rrugën e humanizmit ishte- siç zbuloi ai vetë- babai i tij, një prej patologëve më të mirë në Konstandinupojë.

“Që prej viteve time të fëmijnisë më kujtohet se babai im më thoshte që të ndjej dhimbjen e njerëzve dhe në veçanti atyre që jetojnë në varfëri”.

E pyesim nëse beson tek Zoti. Nëse ka një bazë ajo që themi kur rrezikohet një njeriu tonë “Zoti të vërë dorën e tij”.


Përgjigjia e tij është çarmatosëse: “Duhet të dini që sa herë që operoj  mbi tavolinën e operacionit nuk bëj tjetër veçse të thërres Zotin”, dhe vazhdon i prekur: “Menjëherë më pas, kur të gjitha shkojnë mirë, në çdo rast mrekullohem me veprën e Zotit mbi ne njerëzit. Po pra besoj tek Zoti. Përveç kësaj gjyshim im ishte prift”


Por vjen një çast në jetë na thotë z Kalangos, që të gjithë njerëzit ndjejnë se disa gjëra janë mbi forcat e tyre: “Më kujtohet para nëntë vjetësh kisha operuar një rast të vështirë në Mozambik.
Një fëmijë 3 vjeç me mosmjaftushmëri zemre, por i cili vdiq 3 ditë pas operacionit dhe ndërsa ishte në në dhomat e reanimacionit. Kur shkova që të bisedoja për shkaqet e vdekjes së tij me të ëmën, mora vesh që ajo grua ishte e rëndë 7 muaj dhe vetëm para dy muajsh kishte humbur dhe të shoqin e saj.

Kishte shitur pra gjithçka që të mund të sillte fëmijën e saj të sëmurë nga fshati në kryeqytet, në qëndrën tonë mjekësore, ndërsa në të njejtën kohë e kishin braktisur miq e të afërm. Lotët dhe dhimbja e kësaj gruaja që nuk kishte para as që të varroste të birin  më bënë që të kuptoj, me mënyrën më të ashpër se çdo të thotë jetë.

I dashë menjëherë të gjitha paratë e mija nga rroga dhe kërkova nga drejtori i qëndrës shëndetësore  që ta punësonte në menca e klinikës, si dhe ndodhi. Sot është e lumtur. Lindi si përfundim dy fëmijë dhe vazhdon që tëjetë deri më sot në të njejtën qëndër.


Janë këto kushtet në vendet e botës së Tretë që më japin përshtypjen se disa gjëra vazhdojnë të jenë “mbi fuqitë e mia” por kurrë nuk do të gjunjëzohem.

Sigurisht që të ndryshojnë kushtet e jetës dhe niveli jetësor në këto vende duhet që fuqitë e mëdha të shohin ndryshe shkaqet e varfërisë”.



Lumturia e ofrimit.

Pavarësisht faktit që ka marrë dhjetra herë çmime nga organizata ndërkombëtare dhe institucione, siç thotë vetë, nuk ka ndryshuar qoftë dhe par zakonet e tij dhe karakterin e tij: “Ja u them me bindje se të gjitha këto vite sa më shumë eca në fushën shkencore dhe humanitare, aq më tepër përpiqem të mbetem i përuluar dhe ky është ideali më i madh në jetë”.

Dhe çfarë që ka flijuar kohën e tij dhe jetën e tij familjare? Ajo që ka rëndësi – siç thotë – është të jesh i dobishëm tek i afërmi tënd.
Këtë përpiqet që ta kalojë dhe tek fëmijët e tij – ato pak orë që ndodhet pranë tyre.

Por Avksend Kalagos nuk ka vetëm Konstandinin dhe Aleksandrin.


Ka si fëmijë 9000 ëngjëj të varfër që nuk kishin të drejta në shërbimin mjekësor shtetëro dhe në përkujdesje shëndetësore falas në vendet ku jetonin, tek të cilët dhuroi falas të drejtën që të marrin frymë dhe të mundet zemra e tyre të rrahë rregullisht.

Μηχανή του Χρόνου: Γιατί η ελληνική σημαία είναι κυανόλευκη και έχει 9 λωρίδες;

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν έλειψαν τα επαναστατικά κινήματα των υπόδουλων Ελλήνων. Σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις υψωνόταν και από μια σημαία, «εν πανίον», αυτοσχέδια επινόηση του κάθε αρχηγού, γεγονός φυσιολογικό εφόσον δεν υπήρχε ενιαία κρατική υπόσταση να επιβάλλει ένα κοινό έμβλημα. Οι περισσότερες σημαίες είχαν μερικά κοινά χαρακτηριστικά (βυζαντινή πορφύρα, δικέφαλος ή μονοκέφαλος αετός κ.α.), με κυριότερο όλων τον σταυρό επειδή η Εκκλησία αποτελούσε τον κυριότερο παράγοντα συσπείρωσης των Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας.
Πολύ γρήγορα ο σταυρός επιβλήθηκε ως θρησκευτικό και πολιτικό έμβλημα του υποταγμένου έθνους, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε κληρικοί ετίθεντο επικεφαλής εξεγέρσεων χρησιμοποιώντας ως σημαίες τα ιερά λάβαρα των εκκλησιών τους. Στις αρχές της Επανάστασης του 1821 εμφανίστηκαν πολλές σημαίες με διάφορες παραστάσεις, σύμφωνα με τη φαντασία καθενός αρχηγού, με βάση το μίσος που είχε κατά των Τούρκων, τις ιστορικές γνώσεις, τις οικογενειακές παραδόσεις και τη θρησκευτική του ευλάβεια. Αμέσως μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), ο Παπαφλέσσας έκοψε ένα κομμάτι από την εσωτερική πλευρά του ράσου του και ταυτόχρονα ζήτησε από τον οπλαρχηγό Παναγιώτη Κεφάλα να σχίσει δύο λωρίδες από τη λευκή του φουστανέλα.
Με αυτά τα κομμάτια κατασκευάστηκε μια αυτοσχέδια σημαία (γαλάζια με λευκό σταυρό) η οποία υψώθηκε, κάτω από τις ιαχές των Ελλήνων πολεμιστών, στο πρώην τουρκικό διοικητήριο της πόλης. Αυτή αποτέλεσε το πρώτο σχέδιο της επίσημης σημαίας του ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση. Η ιστοριογραφία των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων έδωσε και μια ρομαντική διάσταση στη σημαία, αποτέλεσμα συνεργασίας ενός στρατιώτη και ενός ιερέα, αναφέροντας πως η γενναιότητα του κλέφταρματολού στήριξε τις ελπίδες της στη χριστιανική πίστη.
Την 1η Ιανουαρίου 1822 συνήλθε στην Πιάδα της Επιδαύρου η Α΄Εθνοσυνέλευση. Ανάμεσα στα πολλά που συζητήθηκαν τέθηκε και το ζήτημα της καθιέρωσης ενιαίας επαναστατικής σημαίας, ώστε να σταματήσει η σύγχυση που επικρατούσε μέχρι τότε από την εμφάνιση δεκάδων σημαιών. Με το ΡΔ΄άρθρο του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας ορίστηκε η ενιαία σημαία να συμβολίζει «την Πάρεδρον του Θεού Σοφίαν, την Ελευθερίαν και την Πατρίδα» και καθιερώθηκε να φέρει ως σύμβολο τον σταυρό και ως χρώματα το κυανό και το λευκό. Στις 15 Μαρτίου 1822 στην Κόρινθο, το Εκτελεστικό Σώμα με το Διάταγμα 540 προσδιόρισε τις λεπτομέρειες της παραπάνω απόφασης.
Η σημαία «των κατά γην δυνάμεων» θα ήταν τετράγωνη, κυανού χρώματος, με έναν λευκό σταυρό στη μέση. Η ναυτική σημαία διακρινόταν σε πολεμική και εμπορική. Η πολεμική διαιρέθηκε σε εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα. Στην άνω εσωτερική γωνία της υπήρχε κυανό τετράγωνο με λευκό σταυρό στη μέση. Τα παραπάνω ενέκρινε και επικύρωσε και το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας στην Τροιζήνα (Μάιος 1827), ορίζοντας να μη μεταχειρίζονται οι Έλληνες άλλες σημαίες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Η παραπάνω διαταγή εφαρμόστηκε καθολικά στην αρχή, καθώς προσέκρουσε στο έντονο τοπικιστικό πνεύμα των επαναστατών.
Πίνακας του Πέτερ φον Ες με θέμα την άλωση της Τριπολιτσάς. Ο Παναγιώτης Κεφάλας υψώνει την επαναστατική σημαία στις επάλξεις των τειχών της πόλης. Αν δεχθούμε τη συνεργασία του Παπαφλέσσα με τον Κεφάλα για την κατασκευή της σημαίας ως γεγονός, τότε ο Γερμανός καλλιτέχνης δεν απέδωσε στη σωστή θέση τα χρώματα.
Βαθμιαία όμως η κυανόλευκη επικράτησε, με συνέπεια να τερματιστεί η σύγχυση λόγω των ποικίλων χρωμάτων και σχημάτων. Στις 30 Ιουλίου 1828, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας εξέδωσε ένα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο «τα πολεμικά και εμπορικά πλοία της Ελλάδος θέλουν φέρει μιαν και την αυτήν σημαίαν, την μέχρι σήμερον πολεμικήν», αποκαθιστώντας έτσι μια μεγάλη αδικία σε βάρος του ελληνικού εμπορικού στόλου ο οποίος είχε σηκώσει το βάρος του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Όσον αφορά στο σκεπτικό της επιλογής των χρωμάτων (λευκού και κυανού), τις σειρές και τους συμβολισμούς που επιδιώχθηκαν υπάρχουν ποικίλες απόψεις, οι οποίες ακόμη και σήμερα οδηγούν σε διχογνωμία μεταξύ των ιστορικών.
Συγκεκριμένα υποστηρίχθηκαν οι ακόλουθες απόψεις και εκδοχές αν και οι περισσότερες αποτελούν ρομαντικές θεωρήσεις και στερούνται αποδεικτικών στοιχείων.
Οι εκδοχές που έχουν ακουστεί
*Ο κυανόλευκος συνδυασμός προέρχεται από τα χρώματα του πέπλου της θεάς Αθηνάς.
*Τα συγκεκριμένα χρώματα επελέγησαν από τις κυανόλευκες σημαίες του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την κυανόλευκη επίσημη ενδυμασία των Βυζαντινών αξιωματούχων ή από την αυτοκρατορική σημαία των Παλαιολόγων.
*Τα χρώματα και το σχήμα είναι δανεισμένα από τη σημαία του φημισμένου οπλαρχηγού  Ιωάννη Σταθά.
*Το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και τον καλό σκοπό των Ελλήνων που επιδίωκαν την ανεξαρτησία. Το κυανό χρώμα συμβολίζει τον ουρανό της Ελλάδας, την ουράνια δύναμη η οποία βοήθησε τον άνισο αυτό Αγώνα να τελειώσει ευνοϊκά για το ελληνικό έθνος (αυτή είναι και η επικρατούσα άποψη).
*Τα χρώματα συμβολίζουν τον ουρανό (κυανό) και τον αφρό των κυμάτων της θάλασσας (λευκό).
*Τα χρώματα είναι ο συνδυασμό της κυανής ναυτικής βράκας και της λευκής φουστανέλας.
*Οι εννέα κυανές-λευκές οριζόντιες λωρίδες περιέχονταν στην αυτοκρατορική σημαία του Νικηφόρου Φωκά, τις οποίες διατήρησε στο οικόσημο της και στη σημαία της η οικογένεια των Καλλέργηδων πιστεύοντας ότι αντλούσε την καταγωγή της από τον εν λόγω αυτοκράτορα.
*Οι εννέα οριζόντιες λωρίδες συμβολίζουν τις εννέα Μούσες.
*Οι παράλληλες επαναλαμβανόμενες λωρίδες συμβολίζουν τη θάλασσα και τους κυματισμούς της.
*Οι οριζόντιες λωρίδες επιλέχθηκαν με βάση τα πρότυπα της αμερικανικής σημαίας (πρόκειται για μια άποψη η οποία δεν στερείται σοβαρότητας).
*οι  εννέα λωρίδες είναι μια, για κάθε συλλαβή της φράσης «ελευθερία η θάνατος»
Στο βιβλίο με τίτλο «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού 1821-1997», εκδόσεις ΓΕΣ/ΔΙΣ, αναφέρεται: «Με την επιλογή του κυανού, του χρώματος του ουρανού, υποδηλώνεται η θεότητα του Αγώνα, αφού ο Θεός ενέπνευσε στο έθνος τη μεγαλουργή ιδέα, παρότι αδύνατο και άοπλο, να αναλάβει και να φέρει σε αίσιο πέρας τον άνισο εκείνο αγώνα.
Με το λευκό υποδηλώνεται ο καθαρός, άμωμος και αγνός σκοπός των Ελλήνων που μοναδική τους επιδίωξη ήταν η απελευθέρωση και η ανεξαρτησία του έθνους και η απαλλαγή του από την πολύχρονη σκληρή τυραννία. Εξάλλου, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οι εννέα κυανόλευκες ταινίες αντιπροσωπεύουν τις εννέα συλλαβές της φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», που ήταν και ο όρκος των παλικαριών της Επαναστάσεως».
Το βέβαιο είναι ότι σε κανένα από τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, μέσω των οποίων καθιερώθηκε η εν λόγω σημαία, δεν υπάρχει η αιτιολόγηση για τη συγκεκριμένη χρωματική επιλογή και το σχήμα. Φαίνεται ότι η κυανόλευκη κρατά ακόμα καλά κρυμμένα τα μυστικά της. Ωστόσο, συνεχίζει να εμπνέει.

Εκπληκτικές εικόνες που γελοιοποιούν τα σύγχρονα ήθη - Pamje të mrekullueshme që ironizojnë zakonet moderne!

Ο Βρετανός εικονογράφος John Holcroft από την ηλικία των 19 ετών δημιουργεί οπτικές σάτιρες που αναδεικνύουν τα κουσούρια της κοινωνίας μας.Με ένα ρετρό στιλ που θυμίζει τις χαρακτηριστικές διαφημίσεις του '50 και του '60, ο Holcroft καταπιάνεται με θέματα όπως η δουλειά, η τεχνολογία και το αέναο κυνήγι της ευτυχίας που παραδοσιακά σαμποτάρουν ο εγωισμός, η απληστία και η τεμπελιά."Εικονογραφώ πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Απλά τυχαίνει πολλά από αυτά που με απασχολούν να έχουν να κάνουν με την πολιτική" λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, που έχει υπογράψει συνεργασίες με εκδόσεις όπως αυτές των Guardian, Economist και Financial Times.
Skicuesi britanik John Holcroft që prej 19 vjeç krijon satirë vizive që vërtetojnë kusuret e shoqërisë sonë 
Me një stil retro që kujton reklamat e viteve 50 dhe 60, Holocroft-i kapet pas çështjesh si puna teknologjia, kërkimi i lumturisë që tradicionalisht sabotohen nga egoizmi, pangopësia dhe dembelizmi. 
"Pikturoj gjëra që janë të rëndësishme për mua. Por thjesht ndodh që shumë prej atyre që merrem të kenë lidhje me politikën" thotë vetë artisti që nënshkruar marrveshme me botime si Guardian, Economist dhe Financial Times




Ανακάλυψαν υπόγεια πόλη 5.000 ετών στην Καππαδοκία - Zbuluan qytet të nëndheshëm 5000 vjeçar në Kapadoki

Εντυπωσιάζει η ανακάλυψη στην Καππαδοκία. Ερευνητές βρήκαν μια τεράστια υπόγεια πόλη, 5.000 ετών η οποία σύμφωνα με τους επικεφαλής είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο.
Η υπόγεια πόλη βρέθηκε στην ιστορική Καππαδοκία, στην περιοχή Νεβσεχίρ. Ο δήμαρχος της πόλης, Hasan Ünver, χαρακτήρισε τις υπόλοιπες υπόγειες πόλεις που έχουν βρεθεί ως "κουζίνες" σε σχέση με το μέγεθος αυτής που ήρθε τώρα στο φως.
Ο επικεφαλής της διοίκησης της οικιστικής ανάπτυξης της χώρας, Mehmet Ergün Turan δήλωσε ότι η ανακάλυψη έγινε κατά τη διάρκεια υπόγειων διεργασιών.


"Δεν είναι κάποια γνωστή υπόγεια πόλη. Οι διάδρομοι των τούνελ φτάνουν τα 7 χιλιόμετρα! Σταματήσαμε όλες τις εργασίες που κάναμε στην περιοχή όταν τη βρήκαμε", είπε στην Hurriyet ο Turan. Πριν έρθει στο φως η υπόγεια πόλη, οι αρχές είχαν δώσει μέχρι τώρα για τις εργασίες που  έκαναν 90 εκατ. λίρες. Ο υπεύθυνος σημείωσε πως η εν λόγω χασούρα δεν είναι σημαντική απώλεια δεδομένου της ιστορικής ανακάλυψης που έγινε.
Αν και το άνω τμήμα της πόλης είχε γίνει αντιληπτό από πέρυσι, ωστόσο μέχρι τώρα δεν είχε γίνει γνωστό το μέγεθος της ανακάλυψης. Μάλιστα, μέχρι τώρα έχουν ανασκαφεί και μελετούνται 44 ιστορικά αντικείμενα.
Μέχρι σήμερα, η πιο γνωστή υπόγεια πόλη στην περιοχή ήταν εκείνη που βρέθηκε στην πόλη Ντερινκούγιου το 1963. Τότε ένας τοίχος σπηλαίου γκρεμίστηκε και αποκάλυψε μια υπόγεια πόλη βάθους πάνω από 90 μέτρα.

Impresionon zbulimi në Kapadoki, Kërkues gjetën një qytet të tërë të nëndheshëm, 5000 vjeçar i cili sipas udhëheqësve është më i madhi në botë.
Qyteti i nëndheshëm u gjend në Kapadokinë Historike në zonën Nevsehir. Kryebashkiaku i qytetit Hasan Unver, i karakterizoi qytetet e tjera të nëndheshme që janë gjendur si “kuzhina” krahasuar me atë që tashmë erdhi në dritë.
Udhëheqësi i administratës të zhvillimit arkitekturor shtëpiak të vendit,  Mehmet Ergun Turan deklaroi që zbulimi u bë gjatë disa gërmimeve të nëndheshme.
“ Nuk është një qytet i njohur i nëndheshëm. Rrugicat e tuneleve arrijnë në 7 kilometro! Ndaluam të gjitha punimet që bëmë në zonë kur e gjetëm” tha në gazetën Hurriyet, Turani. Para se të vinte në dritë qyteti i nëndheshëm, autoritet kishin deri tani për punimet që bënë 90 milion lira. Përgjegjësi nënvizoi se vonesa në fjalë nuk është një humbje e rëndësishme të dhënash të zbulimit historik që u bë.
Mgjth se pjesa e sipërme e qytetit ishte vënë re që vjet, deri tani nuk ishte bërë e njohuar madhësia e zbulimit. Bile deri tani janë gërrmuar dhe studiuar 44 objekte historike.
Deri më sot në atë zonë që u gjend qyteti Derinkuju më 1963.
Atëhere një murr shpelle u rrëzua dhe zbuloi një qytet të nëndheshëm me thellësi mbi 90 metra.

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Κυπαρίσσι 200 ετών έπεσε σε μοναστήρι των Ιωαννίνων! ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Το μεγάλο κυπαρίσσι έπεσε χθες στις 18.00 το απόγευμα στην Ιερά Μονή Δουραχάνης!

Το δέντρο ύψους 20 μέτρων που μετρά 200 χρόνια όπως λένε οι άνθρωποι του μοναστηριού,
έπεσε πάνω στο χώρο όπου στεγάζεται η κουζίνα και η τραπεζαρία, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές

Ευτυχώς, δε βρισκόταν κανείς τόσο στο εσωτερικό όσο και στον αύλειο χώρο της Μονής, την ώρα που έπεσε το δέντρο.
ΦΩΤΟ από το epirus-tv
ΦΩΤΟ από το epirus-tv

Νωρίς το πρωί, άνδρες της Πυροσβεστικής, φρόντισαν για την κοπή και την απομάκρυνσή του, επιχειρώντας στο σημείο για αρκετές ώρες .

 

Πηγή: epirus-tv

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! - GËZUAR PËR SHUMË VJET NJË VIT TË MBARË PËR TË GJITHË!