ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Προς κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΠΑΠΠΑ

ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΕΕΜ «ΟΜΟΝΟΙΑ»

Κύριε Πρόεδρε,
Ειλικρινά κατανοούμε την έκδηλη ανησυχία σας ως νέος πρόεδρος της Ομόνοιας να επιχειρήσετε την υλοποίηση εκείνου του στόχου που αποτελεί όνειρο και επιδίωξη του Βορειοηπειρωτικού συνόλου και που είναι  η παντελή  ενσωμάτωση του Ελληνισμού στο ίδιο μέτωπο για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των δικαιωμάτων του και συμφωνούμε απόλυτα ότι θα πρέπει να διαπραγματευτούμε να βρούμε τον τρόπο σύγκλεισης.
Άλλωστε, αυτός  είναι και ο  πρώτος  και βασικότερος στόχος του φορέα που αντιπροσωπεύουμε.
Και θέλουμε ειλικρινά μια δίκαιη, ισότιμη και σοβαρή Συμμαχία των Ελλήνων για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες προκλήσεις όπως είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά κυριολεκτικά να προωθήσουμε και επιλύσουμε τα σοβαρά προβλήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας που είναι τα ιδιοκτησιακά, η παιδεία, ο πολιτισμός, η ασφάλεια, η συμμετοχή στη διοίκηση και διαχείριση των φυσικών πόρων της γενέτειρας και η ισάξια  μεταχείριση των συμπατριωτών μας στη μητρόπολή μας.
Εξάλλου, εμείς ως κόμμα ζητήσαμε επίμονα και αρκετές φορές να καθίσουν όλοι οι πολιτικοί και πνευματικοί παράγοντες του τόπου στο ίδιο τραπέζι, να επεξεργαστούν το νέο πλαίσιο των αιτημάτων της ΕΕΜ και να το προωθήσουν από κοινού προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για επίλυση.
Υπενθυμίζουμε τα επανειλημμένα καλέσματά μας προς Ομόνοια και ΚΕΑΔ στα συγκεκριμένα θέματα και στις κρίσιμες καταστάσεις από το 2010 μέχρι σήμερα:
-για την αναβάθμιση της ελληνικής παιδείας στα πλαίσια της συζήτησης του νόμου για την προπανεπιστημιακή παιδεία στην Αλβανία,
-για την κοινή αντιμετώπιση της καθαίρεσης της εθνικότητας από τα επίσημα έγγραφα
-για την κοινή διαχείριση του θέματος της απογραφής του πληθυσμού
-για την κοινή σύμπραξη στην αποκάλυψη των πλαστογραφιών  εις βάρους των ιδιοκτησιών της ΕΕΜ
-για  την διοικητική διαίρεση
-για την κάθοδο με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ στις εκλογές του 2013
-για την κοινή προώθηση του νόμου «Για τα μειονοτικά δικαιώματα» στην Αλβανική Βουλή
-για την κοινή διεξαγωγή των δημοκρατικών εκλογών στην Ομόνοια κλπ. κλπ.
Στα οποία και οι δύο ηγεσίες δεν ανταποκρίθηκαν διόλου, αγνόησαν την ύπαρξή μας και εξακολούθησαν με αδιαλλαξία να κατατροπώνουν κάθε ωφέλιμη πρωτοβουλία για το καλό του τόπου.
Σήμερα βρισκόμαστε πράγματι σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της ελληνικής μειονότητας, όχι τόσο για το ποιες θα είναι οι επιλογές των νέων τοπικών αρχόντων,αλλά περισσότερο γιατί μας δίνεται μια ευκαιρία να διαχειριστούμε μόνοι μας τις τύχες του τόπου μας και όπως συνήθως  να μην αναλωνόμαστε στη σκληρή και αδιάλλακτη επιμονή ενός κατεστημένου που δεν έχει πλέον τίποτε καλό να προσφέρει για τον τόπο μας.
Το Κόμμα των Ελλήνων  ιδρύθηκε για να φέρει μεταξύ Ελλήνων τη δημοκρατία, τη σύγκλειση, να αναβαθμίσει την ομόνοια και επιμένει σ’ αυτά διαρκώς.
Κάθε  συνομιλία, κάθε συζήτηση για κοινά θέματα είναι ευπρόσδεκτά από μας, αρκεί να είναι ειλικρινή, σταθερή και σοβαρή.
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το Κόμμα των Ελλήνων δεν έρχεται σε μια τέτοια διαπραγμάτευση ως υπόλογο της κληρονομημένης  κατάστασης, αλλά ως σοβαρός και ισότιμος συνομιλητής και για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Εμείς απέχουμε από κάθε είδους συναλλαγές εις βάρος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας .
Κύριε Παππά, πιστεύουμε ακράδαντα ότι αν κάποια στιγμή καθίσουμε σοβαρά γύρω από το  τραπέζι των προβλημάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας  και όχι στο τραπέζι των ιδιοτελών συμφερόντων, μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι στο έθνος και τον εαυτό μας.
Με εκτίμηση
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΤΣΙΟΣ
 Πρόεδρος του Κόμματος « Εθνική Ελληνική Μειονότητα για το Μέλλον» ΕΕΜΜ

Άγιοι Σαράντα  21 Μαρτίου 2015

Μητρόπολη Πειραιώς: ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ 1 – 4 – 2015 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Σήμερα ὁ Σατανᾶς σηκώνει πάλι μὲ αὐθάδεια τὸ κεφάλι καὶ ἀπειλεῖ νὰ καταστρέψει ὅ,τι ὡραῖο, ὑψηλό, ἠθικό, πνευματικό, χριστιανικό, εὐαγγελικό, ἀποστολικό καί πατερικό, ἔχει κατορθωθεῖ κατὰ τὸ δισχιλιετὲς διάστημα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νά ἐκτροχιάσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σκοπὸ τῆς δημιουργίας του πού εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα, ἡ πνευματοποίηση καὶ ἡ κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο, ἡ σαρκοποίηση, ἡ ὑποταγὴ τοῦ πνεύματος στὴ σάρκα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ σχεδίου τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντικείμενος Σατανᾶς θέλει τὸν ἄνθρωπο δοῦλο τῆς σάρκας, τῆς ἡδονῆς, τῆς ἁμαρτίας, ὄχι πνευματικό, ἀλλὰ ὑλικὸ δημιούργημα, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα.

Ἡ φερομένη πρόταση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ.κ. Ἰωάννου κατά τίς ἐργασίες τῆς Εἰδικῆς Προσυνοδικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν ἑτοιμασία τῶν θεμάτων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας^[1], καθώς καί τά σκωπτικά καί ἐπικριτικά δημοσιεύματα, πού ἀφοροῦν στήν αὐτονόητη δήλωση σέ τηλεοπτικό δίαυλο τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου^[2], σχετικά μέ τόν «κολοφώνα» τῶν ἁμαρτημάτων, ὅπως εὔστοχα χαρακτηρίζεται ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο^[3] ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας μέ τήν ἀπενοχοποίηση τῆς σαρκικῆς σαπρότητος, ὡς δῆθεν διαφορετικότητος καί ἐκφράσεως ἐλευθέρου αὐτοπροσδιορισμοῦ μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀναφέρωμεν τά αὐτονόητα. 

Α. Ἡ φερομένη πρόταση τοῦ Σεβ. Μητρ. Περγάμου κ.κ. Ἰωάννου, ἡ ὁποία τελικῶς ὡς δημοσιογραφικῶς φέρεται δὲν συμπεριελήφθη στὸ κείμενο τῆς Εἰδικῆς Προσυνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, ἕνεκα τῆς θυέλλης τῶν ἀντιδράσεων τῶν περισσοτέρων ἀντιπροσώπων, δημιουργεῖ τεράστια θεολογικά καί ἠθικά ἐρωτήματα, γιατί ἀνατρέπει συλλήβδην ὅσα ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Πατερικὴ Παράδοση διδάσκουν περὶ ἀρσενοκοιτίας καὶ Σοδομισμοῦ. 

Β. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν καί ἡ χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν, καί ὄχι τῶν σατανικῶς καί ἀμετανοήτως ἐμμενόντων στήν διαστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί ὀντολογίας.

Διαχρονικά, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζομένη ἐπί τῆς Γῆς, στηλιτεύει τήν πολυποίκιλη τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας, ὡς ἀποκοπῆς καί σχάσης ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Ζῶντα Θεό, τόν Δημιουργό τῆς ζωῆς, καί ὄχι τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, τόν ὁποίο περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της καί περιβάλλει μέ ἄφατη στοργή καί συμπάθεια, ἐφαρμόζοντας κατά περίπτωση καί τήν οἰκονομία, μέσω τῆς ὁποίας ρυθμίζει τήν ἐπιστροφή καί ἀνάνηψή του.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχει πρόθεση οὔτε νά ἐπέμβει ρατσιστικά οὔτε νά ἀναστείλει δικαιώματα καί ἐλευθερίες.

Ἡ ἀπενοχοποίηση, ὅμως, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει στήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.

Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ Γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τό ὁποῖο τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα καί ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καί ἀποτελεῖ τορπίλλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται^[4]. 

Στὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ πραγματοποιεῖται μέσα στὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγκαταλείπονται τὰ παλαιὰ πάθη, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, καὶ βιώνεται ἀπὸ τώρα, κατὰ τὶς δυνατότητες κάθε πιστοῦ, εἴτε μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου ὡς ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη, εἴτε στὸν ἰσάγγελο βίο τῶν μοναχῶν μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς παρθενίας, ἡ πορεία ἀπὸ τὸ «κατ᾽ εἰκόνα» στό «καθ᾽ ὁμοίωσιν», ἡ νίκη τοῦ πνεύματος ἐπὶ τῆς σάρκας, ἡ ἀγγελοποίηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ θέση τοῦ φθονεροῦ καὶ ἐκπεσόντος ἀπὸ τὴν ἀγγελικὴ τάξη Ἑωσφόρου. Ἀναφερόμενος ὁ Χριστὸς στὴν αἰφνιδιαστικὴ ἔλευση τῆς ἡμέρας τῆς κρίσεως, ποὺ θὰ ξαφνιάσει ὅσους ἀνέμελα καὶ ἀφρόντιστα ζοῦν μέσα στὶς ὑλικὲς καὶ σαρκικὲς ἀπολαύσεις, λέγει ὅτι θὰ πάθουν αὐτὸ, ποὺ ἔπαθαν πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ ἄνθρωποι, δίνοντάς μας ἔτσι ἀκριβέστατη εἰκόνα τῆς ὑλιστικῆς καὶ σαρκικῆς ζωῆς τους : «Ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»^[5]. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσθέτει καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Σοδομιτῶν, ὅμοιο πρὸς τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ : «Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας»^[6]. Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστὴς παρουσιάζει τὸν Σωτῆρα Χριστὸ νὰ ἐξαγγέλλει τὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὰ σαρκικὰ καὶ ζοῦν ὡς ἄγγελοι˙ «Οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου γαμοῦσι καὶ ἐκγαμίζονται· οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται… ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες»^[7].

Μέσα, λοιπὸν, στὴν καινὴ κτίση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁ καινὸς, ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ κτίσθηκε ἐν Χριστῷ, θάπτει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νεκρώνει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα τῆς μεταμορφώσεώς του κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἡ ἄγονη πρὶν καὶ στεῖρα ἀνθρωπότητα γέννησε καὶ καρποφόρησε ἑκατομμύρια ἁγίων ἀνθρώπων, ὁσίων, ἀσκητῶν, παρθένων, νέων καὶ νεανίδων, ποὺ κατόρθωσαν μὲ τοὺς πνευματικούς τους ἀγῶνες ὄχι νὰ ἀποφύγουν ἁπλῶς τὸ παρὰ φύσιν καὶ νὰ μείνουν στὸ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ νὰ φθάσουν καὶ στὸ ὑπὲρ φύσιν, ἐκπλήττοντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ἔβλεπαν ἀνθρώπους συνδεδεμένους μὲ σάρκα νὰ κατανικοῦν τὸν ἄσαρκο Σατανᾶ καὶ νὰ συναγωνίζονται τοὺς ἀγγέλους. Οἱ ὕμνοι πρὸς τοὺς ὁσίους ἀσκητές αὐτὰ τὰ κατορθώματα ἐξυμνοῦν. Διδάσκουν οἱ ὅσιοι ἄνδρες καὶ οἱ ὅσιες γυναῖκες «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Ἔζησαν ὡς «ἄσαρκοι» ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς «ἐν σώματι ἄγγελοι», «τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν»^[8].

Γ. Οἱ σαρκικές πράξεις, ἐκτός τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου, χωματοποιοῦν ἀναπόδραστα τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί καταστρέφουν τίς πνευματικές του ἐφέσεις, σκοτίζοντας τόν ἀνθρώπινο νοῦ, καί καταλύουν τήν δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Πανάγιο Θεό, πού διασαλπίζει διαχρονικά «οὐ μὴ μείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας»^[9].

Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι βέβαια θέμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς .Ὁ Πανάγιος, ὅμως, Θεός, στό ἐπέκεινα, στήν ἄλλη, τήν αἰώνια ζωή, ὅταν ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης θά ὑποστεῖ τήν κοινή καί καθολική κρίση, ὅπου «οὐκ ἔστι μετάνοια», θά στηλιτεύσει, ὅπως ἀποδεικνύεται μέσω τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τήν ἁμαρτία καί τόν ἁμαρτωλό. Οἱ φρικώδεις λόγοι τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένο τω διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ»^[10], ἀποδεικνύουν τά πράγματα.

Δέν ἔχει καμμία θέση στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἡ Ὠριγενιστική θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων, μέ τήν ὁποία ἐρωτοτροποῦν καί μερικοί σύγχρονοι «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι. Σύμφωνα μ'αὐτή, ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ καλοῦ. Τά πάντα δημιούργησε «καλά λίαν». Τό κακό δέν ἔχει τή βάση του στόν Θεό, γιατί ὁ Θεός «οὐκ ἔστιν τῶν κακῶν αἴτιος». Τό κακό ἐμφανίσθηκε μεταγενεστέρως. Δέν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, ἐξ αἰτίας τῆς κτιστότητος καί τῆς τρεπτότητός του, κάνοντας κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου του, ἐπινόησε καί ἐπέλεξε τό κακό. Πρωταίτιος καί ἐφευρέτης τῆς κακίας εἶναι ὁ διάβολος, καί συναίτιος, θύμα τῆς κακίας εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἄρα, τό κακό δέν ἔχει ὑπόσταση, εἶναι παρυπόσταση˙ δέν ἔχει ὀντολογία, δηλ. δέν εἶναι δημιουργός τοῦ κακοῦ ὁ Θεός. Τίποτε, ὅμως, δέν νικᾶ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τό ἔλεός Του. Ἑπομένως, οὔτε καί τό κακό μπορεῖ νά ὑπερισχύσει τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, στό τέλος τῆς ἱστορίας θά ἐπικρατήσει μόνο τό καλό, δηλ. ὁ Θεός, ἐνῶ τό κακό θά ἐξαφανισθεῖ παντελῶς. Ἀκόμη καί τό πῦρ τῆς κολάσεως, κατά τόν  Ὠριγένη, εἶναι καθάρσιο καί ἰαματικό καί ὄχι τιμωρό. Ἑπομένως, κι αὐτή ἡ κόλαση ὑπάρχει ὡς θεραπευτήριο καί δέν εἶναι ἀπέραντη. Ἐφ' ὅσον τό κακό θά σταματήσει νά ὑπάρχει, δέν θά εἶναι αἰώνιο, οὔτε καί ἡ κόλαση θά εἶναι αἰώνια.

Ὅμως, θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ὁ Ὠριγένης ἔχει ἀναθεματισθεῖ καί καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ε΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδο (653) γιά τά μισαρά δόγματα, πού φλυαροῦσε, ἀνάμεσα στά ὁποία ἦταν ἡ θεωρία περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων καί ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος. Ἡ Σύνοδος ἐπίσης ἐξέθεσε εἰκοσιπέντε ἀναθεματισμούς ἐναντίον τῶν Ὠριγενιστῶν^[11]. Ἄρα, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, διά ἀλαθήτου ἀποφάνσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔχει ἀπορρίψει καί καταδικάσει αὐτή τήν θεωρία. Ἄλλωστε, ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος, ἔρχεται σέ σφοδρή σύγκρουση μέ ἁγιογραφικά χωρία, ὅπου ὀφθαλμοφανῶς κηρύττεται ὅτι ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια, ὅπως τά Mτθ. 25,46, Μρκ. 3,29, Β΄ Θεσ. 1,9 καί Ἀποκ. 14,11^[12] διότι εἶναι καθαρά θέμα ἐλευθέρας προσωπικῆς ἐπιλογῆς!!! Καί ἑπομένως ὁ σεβόμενος πλήρως τήν ἐλευθερία τῶν κτισμάτων Του Θεός, θά ἀνέτρεπε τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ προσώπου παρεμβαίνων καί ἀνατρέπων τήν προσωπική ἐπιλογή. 

Ὅλα τά προαναφερθέντα ἔχουν ἄμεση καί ἄρρηκτη σχέση μέ τήν σωτηρία, τόν ἐξαγιασμό, τήν κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχουν δηλ. σωτηριολογικές συνέπειες. Εἶναι θέμα ζωῆς καί θανάτου, μετοχῆς τοῦ Παραδείσου ἤ τῆς κολάσεως. Ὅποιος διακατέχεται ἀπό τά αἰσχρά καί ἄτιμα πάθη καί δέν τά καταπολεμᾶ ἐν μετανοία, ἀλλά ἀντιθέτως ὑπερηφανεύεται γι’αὐτά καί προσπαθεῖ νά τά νομιμοποιήσει ἐπίσημα καί θεσμικά ὡς φυσιολογικά, δέν σώζεται, χάνει τόν Παράδεισο. Ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου, πού εἶναι τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σαφέστατος, καθαρός καί ξάστερος˙ «μή πλανᾶσθε˙ οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδωροι, οὐχ ἄρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι»^[13].  

Ἀπό τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά «ἀνθρώπινα δικαιώματα» καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράρθρωση καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας «ἄνθρωπος», πού στήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα «ἄνω» καί τό ρῆμα «θρώσκω», πού σημαίνει «ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι».

Συμπερασματικῶς ἐπισημαίνουμε ὅτι ὅ,σα καί ἄν διανοοῦνται διεστραμμένα οἱ ἄνθρωποι, ὅσες καί ἄν εἶναι οἱ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως ἀστάθειές τους, καί ὅποια θέση κι ἄν ἔχουν στόν κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, σύντομα ὁ καθένας μας θά βιώσει τήν Ἀλήθεια τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, καί ἤδη ἀπό αὐτῆς τῆς ζωῆς προγεύεται τοῦ Παραδείσου καί τῆς Κολάσεως, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως. Ἐπιπροσθέτως, θά πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἡ Δευτέρα Παρουσία δέν θά ἐπισυμβεῖ σέ ἕνα ἀπώτατο ἀπροσδιόριστο μέλλον, ἀλλά στήν ὁριακή στιγμή τοῦ θανάτου του, ὁ ὁποῖος ὡς κλέπτης ἔρχεται «ὀψέ ἤ μεσονυκτίου ἤ ἀλεκτροφωνίας ἤ πρωΐ»^[14]. 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

---

[1] 3-3-2015 Ἡ ὁμοφυλοφιλία, μήλον τῆς ἔριδος γιά τούς Ὀρθόδοξους Ἱεράρχες στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης, http://www.agioritikovima.gr/arthrografia/item/55136

[2] 18-3-2015 Ἄνθιμος : Ἡ γραβάτα τοῦ Τσίπρα, ἡ ἀθεΐα καί τό «θανάσιμο ἁμάρτημα» τῆς ὁμοφυλοφιλίας http://www.amen.gr/article20926, http://www.tanea.gr/news/greece/article/5220182/anthimos-h-grabata-toy-tsipra-h-atheia-kai-to-thanasimo-amarthma-ths-omofylofias/

[3] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Πρός τούς πολεμοῦντας τοῖς ἐπί τό μονάζειν εἰσάγουσι 3, 8, PG 47, 360-361.

[4] Ψήφισμα τῆς εἰρηνικῆς διαμαρτυρίας γιά τίς ἐκδηλώσεις «ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» (Gay Pride), Θεσ/κη, προαύλιος χώρος Ι. Ν. Ἁγίου Δημητρίου, 14-6-2013, http://www.impantokratoros.gr/A20D2526.el.aspx

[5] Ματθ. 24, 37-39.

[6] Λουκ. 17, 26-29.

[7]Λουκ., 20, 34-36. Ματθ. 22, 30 : «Ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσι οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ᾽ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσί».

[8] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδρασις κατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας», Ὀρθόδοξος Τύπος (27-6-2014)

[9] Γεν. 6, 3.

[10] Ματθ. 25, 41.

[11] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/κη 2003, σ. 212.  

[12] «Καί ἀπελεύσονται οὖτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δε δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον», «ὅς δ’ἄν βλασφημήση εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ’ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως», «οἵτινες δίκην τίσουσιν ὅλεθρον αἰώνιον ἀπό προσώπου τοῦ Κυρίου καί ἀπό τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ», «καί ὁ καπνός τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰώνας αἰώνων ἀναβαίνει, καί οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καί νυκτός οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ, καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».

[13] Α΄ Κορ. 6, 9-10.

[14] Μαρκ. 13, 35.

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit

Η ΝΟΘΟΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Της Χριστούφαντου ===== Συχνά, οἱ Οἰκουμενιστές ὁμιλοῦν περί ἀγάπης πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐπιδεικνύουν περιφρόνηση καί διώκουν ἐκείνους πού καλοπροαίρετα τούς ἐλέγχουν καί οἱ ὁποῖοι βρίσκονται ἐντός Ἐκκλησίας.  Ἡ βάση ὅμως τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ἡ ἀγάπη δίχως ἀλήθεια, στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ στήν πλάνη καί στήν αἵρεση. Τήν σωστή ἀγάπη πρός τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, σέ διαχριστιανικές, διομολογιακές ἤ διαθρησκειακές συναντήσεις, τήν διασφαλίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες, ἐνῶ σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἐκτός ἀπό τούς Κανόνες, τήν ἐξασφαλίζει ἡ καθαρή ἀπό ἐμπάθεια καρδιά τοῦ Ὀρθοδόξου καί ἡ ἐνοικοῦσα σέ αὐτόν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀπόδειξη τούτου εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἐφάρμοζαν τούς Ἱερούς Κανόνες, ταυτόχρονα στήν καρδιά τους εἶχαν ὠκεανό ἀγάπης. Δυστυχῶς, στό πλαίσιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί στίς ἐκδηλώσεις τοῦ κύριου φορέα του, τοῦ Π.Σ.Ε., μέσα σέ ἀδογμάτιστους καί ἀθεολόγητους διαλόγους, βασιλεύει τό πονηρό ἐφεύρημα τοῦ ''διαλόγου τῆς ἀγάπης''. Ἀλλά, μέ τέτοιου εἴδους ἀγάπη - ὑποκριτική -, πού θυσιάζεται ἡ ἀλήθεια τῆς πίστης, μέ φαρισαϊκό ἦθος, ἀπαράδεκτη αἱρετική θεολογία καί αἱρετική ἐκκλησιολογία, οὔτε ὁ κόσμος σώζεται, οὔτε ὁ ἄνθρωπος. Οἱ αἱρετικοί δέν βοηθοῦνται ὀρθά, ὥστε νά ἐπιστρέψουν στήν Ἐκκλησία. τουναντίον μάλιστα, ἐνῶ δέν ἐντάσσονται στήν Ἐκκλησία, τούς δίνεται ἡ ψευδαίσθηση ὅτι σώζονται μέσα στήν πλάνη καί στήν ''ἐκκλησία''- ψευδοεκκλησία - πού βρίσκονται.  Γιά τούς Νεοεποχῆτες Οἰκουμενιστές, ἡ αὐθεντική γραμμή τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, θεωρεῖται σκληρή, ἀπαράδεκτη καί ἀφιλάδελφη. Χλευάζεται συνεχῶς καί χαρακτηρίζεται, ὡς ''φονταμενταλισμός'' καί φανατισμός, σκόπιμα, γιά νά ἀποδυναμωθεῖ. Ἀντί δέ αὐτῆς τῆς γραμμῆς, στούς διαλόγους τους μέ τούς ἑτερόδοξους αἱρετικούς ἤ τούς ἀλλοθρήσκους, οἱ Οἰκουμενιστές υἱοθετοῦν τήν πολιτική τῆς ''ἀγαπολογίας''.  Καί ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστές παρουσιάζονται χαλαροί ἕως περιφρονήσεως τῶν εὐαγγελικῶν ἐπιταγῶν, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων ἕνεκεν τῆς δῆθεν ἀγάπης ταυτοχρόνως γίνονται τόσο φανατικοί στήν ἐφαρμογή τῶν οἰκουμενιστικῶν συνταγῶν καί τῶν δεσμεύσεων πού ἔχουν ἀναλάβει νά ἐφαρμόσουν μέσω τῶν ἀπαραδέκτων οἰκουμενιστικῶν τους συμφωνιῶν, πού θυμίζουν τακτικές Βέκκου καί ὅλων τῶν κακούργων Λατινοφρόνων. Φυσικά, ὅλα αὐτά, ὄχι μόνο ἀγάπη δέν ἀποδεικνύουν, ἀλλά, κατά πλάνην καί Ἀθηναγόρειον ψευδοσυναίσθημα ἀγάπης, μᾶλλον ἀποστασία καί μῖσος ἔναντι τῶν φορέων καί τῶν ἐκφραστῶν τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας.  Ὅσο, τέλος, γιά τόν ἰσχυρισμό τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅτι γνωρίζουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄς τονισθεῖ ὁ λόγος τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: «Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν καί τάς ἐντολάς αὐτοῦ μή τηρῶν, ψεύστης ἐστί καί ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὔκ ἐστιν» (Ἰωάν. Α´ 2, 4).

Dashuria e jashtligjshme e Ekumenizimit E Kristoifandit Shpesh, Ekumenistët flasin për dashurinë ndaj atyre që janë jashtë Kishës ndërsa në të njejtën kohën tregojnë indiferencë dhe përndjekin ata sa me dëshirë të mirë iu bëjnë vërejtje dhe të cilët gjenden brenda Kishës. Por baza e dashurisë është e vërteta. Dashuria pa të vërtetë, në ambientin e Kishës udhëzon në mashtrim dhe në herezi. Dashurinë e drejtë kundrejt atyre jashtë Kishës, në takimet e ndërkrishtera, ndërkonfesionare ose ndërfetare, e  sigurojnë Kanonet e Shenjtë, ndërsa në nivel personal, përveç Kanoneve, e siguron zemra e pastër dhe pa empati (pa pasione) e Orthodhoksit dhe Hiri i Zotit i cili banon tek ai. Vërtetim për këtë janë vetë Shenjtorët, të cilë ndërsa praktikonin Kanonet e Shenjta, në të njejtën kohë në zemrën e tyre kishin një oqean dashurie. Fatkeqësisht në kontekstin e Ekumenizmit dhe në shfaqjet e mbartësit të tij kryesor, Kishillin Botëror të Kishave, nëpërmjet bisedimeve adogmatike dhe ateologjike, mbizotëron shpikja dinake e “dialogut dhe dashurisë”. Por me të tillë lloji dashurie-hipokrite- që sakrifikon të vërtetën e besimit me moralin farisaik, teologjinë e papranueshme heretike dhe eklisiologjinë heretike, as bota nuk shpëtohet, as njeriu. Heretikët nuk ndihmohen drejt, në mënyrë që të kthehen në Kishë,  bile ndodh e kundërta, ndërsa nuk rënditen në Kishë, ju jepet përshtypja që shpëtohen nëpërmjet mashtrimit dhe në “kishën” – pseudokishën- që ndodhen. Për Ekumenistët e Neo-epokës, linja origjinale e Profetëve, Apostujve dhe e të gjithë Shenjtorëve, konsiderohet e ashpër, e papranueshme dhe jovëllazërore. Përbuzet vazhdimisht dhe konsiderohet, si “fondamentalizëm” dhe fanatizëm, me qëllim të dobësohet. Në vend të kësaj rruge/linje në bisedat e tyre me heretikët heterodhoksë ose besimarët e feve të tjera, Ekumenistët adobtojnë politikën e “fjalë dashurie”. Ndërsa Ekumenistët paraqiten indiferentë deri në injorim të urdhëresave, të Kanonëve të Shenjtë dhe të doktrinës së Shenjtorëve për hir të gjoja dashurisë, në të njejtën kohë bëhen fanatikë në praktikimin e recetave ekumenistike dhe të detyrave që kanë marrë përsipër për të realizuar nëpërmjet marrveshjeve të papranueshme ekumenistike, që të kujtojnë taktikat e Vekkut dhe të gjithë Latinofilëve keqbërës. Natyrisht, të gjitha këto, jo vetëm dashuri nuk vërtetojnë, por  me mashtrim dhe me pseudoemocionin Athinagorian të dashurisë, më tepër tregojnë largim dhe urrejtje kundër institucioneve dhe përfaqësueseve të së vërtetës së Kishës. Si përfundim, përsa i përket pretendimit të Ekumenistëve që njohin dashurinë e Zotit, le të theksohet fjala e Shën Joan Theologut. “Ai që thotë: E kam njohur atë, edhe nuk ruan urdhërimet e tij, është gënjeshtar, edhe e vërteta nuk është në atë. “ (1 Joani 2, 4)

« Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας » - “ Jesu Krisht dje dhe sot ai dhe në jetë të jetëve”

« Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας » Γέροντα, συχνά μιλούν για « ανανέωση στην Εκκλησία ». Λες και η Εκκλησία γηράσκει και χρειάζεται ανανέωση! -         Ναι, γέρασε ! … Μα και αυτοί ακόμη που δεν έχουν ευλάβεια αλλά λίγο μυαλό δεν αναπαύονται σε αυτά τα νέα που φτιάχνουν τώρα και ψάχνουν να βρουν εκείνα τα αρχαία. Δεν τους συγκινούν λ.χ. οι νέες εικόνες. Καταλαβαίνουν την αξία της παλιάς εικόνας. Αυτοί που έχουν λίγο μυαλό δηλαδή. Πόσο μάλλον αυτοί που έχουν ευλάβεια! Από κει να καταλάβης πόσο λάθος είναι αυτά που λένε για « ανανέωση » κ.λ.π. ! Σήμερα, αν κανείς προσπαθεί να κρατήση  λίγο την παράδοση, να τηρή τις νηστείες, να μη  δουλεύη τις γιορτές, να είναι ευλαβής , λένε μερικοί: « Που βρίσκεται αυτός; Πάνε αυτά τα πράγματα! Αυτά ήταν για τότε! »  Και αν τους πης τίποτε, θα σου πουν : « Σε ποια εποχή ζεις; Αυτά δεν γίνονται τώρα! ».  Σιγά –σιγά τα  παίρνουν για παραμύθια. Τι λέει όμως; « Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας » . Τουλάχιστον , αν δεν μπορή κανείς να τα τηρήση, ας πη: « Θεέ μου ,ήμαρτον! » . Τότε ο Θεός θα τον ελεήση. Αλλά τώρα, ενώ έχει την αδυναμία του πάει να επιβληθή στον άλλον, γιατί ελέγχεται. Πάρε έναν δαιμονισμένο και βαλε τον σε πνευματική ατμόσφαιρα. Θα δης, θα γυρίζη από δω- από κει. Δεν θα μπορή να σταθή, γιατί θα ζορίζεται. Το ίδιο και αυτοί. Ελέγχονται, ζορίζονται και πάνε να καταπατήσουν την συνείδηση τους ,για αυτό τα λένε αυτά. Και τις αξίες τις λένε κατεστημένο τώρα και πάνε να αντικαταστήσουν τις αξίες με αταξίες. Μεγάλη διαστροφή υπάρχει στον κόσμο! Την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια. Η πνευματική ομορφιά δηλαδή για τους κοσμικούς είναι κοσμική ασχήμια. Να, αν πάρης έναν καλόγερο τώρα και του κόψης τα μαλλιά του πόσο άσχημος γίνεται! Αυτή όμως την ασχήμια οι κοσμικοί την θεωρούν ομορφιά. Και βλέπεις, τώρα μάχονται την Εκκλησία, αγωνίζονται για την καταστροφή της. Καλά, να πούμε δεν πιστεύουν, διδάσκουν την αθεΐα . Αλλά να μην αναγνωρίζουν το καλό που προσφέρει η Εκκλησία και να τα βάζουν με την Εκκλησία; Αυτό έχει πολλή κακότητα. Να μην αναγνωρίζουν π.χ. ότι η Εκκλησία βοηθάει τα παιδιά, τα βοηθάει να μην γίνουν αλητάκια, να γίνουν καλοί άνθρωποι; Αυτοί προωθούν τα παιδιά στο κακό. Επιτρέπουν την καταστροφή των παιδιών ελεύθερα. Ενώ η Εκκλησία τι διδάσκει; « Να είναι ο νέος φρόνιμος, να σέβεται τους άλλους, να διατηρηθή αγνός, για να παρουσιασθή στην κοινωνία σωστός άνθρωπος » . Αλλά τα πράγματα θα έρθουν πάλι στη θέση τους. Στη Ρωσία μια γιαγιά προσευχόταν γονατιστή μέσα στην Εκκλησία δίπλα σε μια κολόνα. Πάει μια νεαρή γυναίκα , που ήταν μεγάλη επιστήμων , και της λέει: « Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα » . Της απαντάει η γιαγιά: « Σε αυτήν την κολόνα που προσεύχομαι και κλαίω τώρα εγώ, θα ρθης μετά να κλαις εσύ. Τα δικά σας θα έρχωνται και θα περνούν , θα έρχωνται και θα περνούν, ενώ ο Χριστιανισμός δεν ξεπερνιέται ποτέ ». ] Από το βιβλίο « Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο » ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ « ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ » ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

“ Jesu Krisht dje dhe sot ai dhe në jetë të jetëve” Jerond shpesh flasin për “rinovimin (modernizimin) e Kishës”. Si të thuash  Kisha plaket dhe i duhet rinovim! - Po u plak!... Por dhe ata akoma që nuk kanë besim por kanë pak mend nuk prehen në këto të rejat që bëjnë tani dhe kërkojnë të gjejnë ato të lashtat. Nuk i prekin emocionalisht psh, ikonat e reja. Kuptojnë vlerat e ikonës së vjetër. Ata që kanë pak mend dmth. Për më tepër ata që kanë besim! Që atje do të kuptosh se sa gabim janë ata që flasin për “rinovim” etj! Sot, nëse dikush përpiqet të mbajë disi traditën, të mbajë kreshmët, të mos punojë gjatë festave, të jetë besimtar, thonë disa: “Ku ndodhet ky? Kanë kaluar këto gjëra! Këto ishin për dikur!” Dhe nëse ju thua diçka do të thonë: “Në çfarë epoke jeton? Këto nuk bëhen tani!”. Ngadalë-ngadalë i marrin si përralla. Por çfarë thotë: “Jesu Krishti dje dhe sot Ai dhe në jetë të jetëve”. Të paktën, nëse dikush  nuk mundet që ti mbajë, le të thotë: “O Zot, mëkatova!”. Atëhere Zoti do ta mëshirojë. Por tani, ndërsa ka pamundësinë e tij shkon që ti imponohet tjetrit, sepse kontrrollohet. Merr një të demonizuar dhe vendose në atmosferën shpirtërore. Do të shohesh. Do të vërtitet këtej, andej. Nuk do të mund të qëndrojë sepse vështirësohet. Të njejtën gjë dhe ata. Kontrrollohen, vështirësohen dhe shkojnë që të shkelin ndërgjegjien e tyre, prandaj i thonë këto. Dhe vlerat i quajnë pushteti i imponuar dhe shkojnë që të zvendësojnë vlerat me rrëmujrat. Një shtrembërim i madh ekziston në botë!. Bukurinë shpirtërore e konsiderojnë shëmti. Bukuria shpirtërore dmth për njerëzit e botës është një shëmti universale. Ja, nëse merr një murg tani dhe ja pret flokët, sa i shëmtuar do të duket! Por këtë shëmti njerëzit e botës e konsiderojnë bukuri. Dhe shiko, tani luftojnë dhe Kishën, luftojnë për shkatërrimin e saj. Mirë, të themi nuk besojnë, mësojnë ateizmin. Por të mos dallojnë të mirën që ofron Kisha dhe t’i kundërvihen Kishës? Kjo fsheh shumë ligësi. Të mos dallojnë psh se Kisha ndihmon fëmijët, i ndihmon që të mos bëhen rrugeçë, të bëhen njerëz të mirë? Ata shtyjnë fëmijët tek e keqja. Lejojnë shkatërrimin e fëmijëve lirshëm. Ndësra Kisha çfarë mëson? “Të jetë i riu i urtë, të respektojë të tjerët, të ruhet i qashtër, që të paraqitet tek shoqëria njeri i drejtë”. Por gjërat do të vijnë sërish në vendin e tyre.  Në Rusi një gjyshe lutej më gjunjë brenda Kishës pranë një kollone. Shkoi një vajzë e re, që ishe shkencëtare e madhe, dhe i thotë: “Këto janë gjëra të tejkaluara”. I përgjigjet gjyshja: “ Në këtë kollonë që po lutem dhe qaj tani unë, do të vish më pas të qash dhe ti. Tuajat do të vijnë dhe do të ikin, do të vijnë dhe do të kalojnë, ndërsa Krishtërimit nuk i kalon koha kurrë”. Nga libri “Me dhimbje dhe dashuri për njeriun modern”. Jerond Paisi Agjioriti. Fjalë A Isihastiri i Shenjtë “Ungjillor Joan Theologu”. Suroti Thessaloniki.

Ανάγκη... ΟΜΟΝΟΙΑΣ στις δημοτ. εκλογές της Αλβανίας!

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΑΡΚΑ

• Το παρόν σημείωμα αφορά τις δικαιολογημένες εθνικές ανησυχίες των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών για τις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου τρέχοντος στην Αλβανία.  Σε πρώτη γραμμή αφορά το γεγονός ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα παράγουν την ρεάλ πολιτική στις περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό στην ε.ε. Μειονότητα. 

Όμως, η πολιτική στρατηγική που επέλεξε να ακολουθήσει η Μειονότητα (επίσημοι και μη παράγοντες) νομίζω ότι οδηγεί στα ίδια λάθη του παρελθόντος. Κάνουμε εκκλήσεις, όταν χρειάζονται πράξεις. Αναζητούμε να εκλέξουμε τους καλύτερους, όταν δεν μπορούμε να θέσουμε κριτήρια που θα θέτουν το πλαίσιο του ποθούμενου καλύτερου. Βλέπουμε ότι οι άλλοι έχουν στόχους που είναι σε βάρος μας και εμείς αρκούμαστε με τη διαπίστωση. 

Μιλούμε για ενότητα (σε προφορικό λόγο) και καθημερινά εξυπηρετούμε τη διάσπαση. Στο πολυσχιδή σχήμα διάσπασης που μαστίζει από χρόνια το εξασθενισμένο κορμί της Μειονότητας, τελευταία φαίνεται να καταγράφεται και μια νέα διάσταση. Αυτή μεταξύ του θεσμού του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του κατεστημένου του Ντούλε. Πρόκειται για αντιπαραθέσεις στο δίδυμο ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΕΑΔ, υπεύθυνο μέχρι ενοχής για τον κατακερματισμό των δυνάμεων στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα και για τον προσανατολισμό των ενεργειών της στην καλλιέργεια εσωστρέφειας. (Ταραχοποιοί με ύποπτο και επικίνδυνο εθνικά παρελθόν, ταυτισμένοι άμεσα με το περιβάλλον του Ντούλε, επιδιώκουν να θέσουν σε ομηρία τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το Γενικό της Συμβούλιο. Ταυτόχρονα, ο Β. Ντούλες με τη… σφραγίδα του ΚΕΑΔ στη τσέπη ψάχνει λύσεις που θα ενισχύουν το δικό του κατεστημένο).

Βασικό αδύνατο σημείο της προσπάθειας που εστιάζεται στο «να εκλέξουμε τους καλύτερους δημάρχους», είναι ότι κινούμαστε στις επιλογές του κατεστημένου, δηλαδή, στην ανάγκη να βρούμε τη λύση στις συμμαχίες με τα αλβανικά κόμματα που δρουν στο χώρο της Μειονότητας. Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές αποφάσισε για τη νίκη του ΚΕΑΔ στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό η συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας. Στη Χιμάρα που δεν λειτούργησε η συμμαχία αυτή το ΚΕΑΔ έχασε, μάλιστα με υποψήφιο τον πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και μέχρι τότε δήμαρχο Χιμάρας. Επιβεβαιώνεται ότι οι απλοί Έλληνες που στήριξαν αλβανικά κόμματα στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό είχαν καταλάβει ότι οι ομογενείς θεσμοί ήταν εθνικά περισσότερο επικίνδυνοι από τους άλλους. Έτσι, από κοινού με την ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον τους πέταξαν στην τελευταία εκλόγιμη θέση τους εκπροσώπους αυτών. Συνεπώς, η όποια λύση για επιλογή του καλύτερου Έλληνα με τη λογική αυτή, θα οδηγήσει σε σχεδόν ταυτόσημα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.  

Θα συμβάλλει σ’ αυτό και το γεγονός ότι οι άκαρποι εγωισμοί και συμφέροντα κάποιων δικών μας επιχειρηματιών, δε θα τους εμποδίσουν ούτε αυτή τη φορά να επιδείξουν τη δύναμή τους, ενώ είναι συνυπεύθυνοι για το καταστρεπτικό φαινόμενο της εξαγοράς ψήφου. 

Η πρότασή μου έχει ως εξής: Από τη στιγμή που οι παράγοντες, που πιο πάνω ανέφερα, με τις τόσο αρνητικές επιπτώσεις στα κοινά εθνικά συμφέροντα είναι ελληνικής καταγωγής, τότε προτείνω στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να αναλάβει πρωτοβουλία για να καθίσουν σε κοινό τραπέζι όλοι αυτοί -πολιτικοί, οικονομικοί πολιτιστικοί και λοιποί παράγοντες. Επιτρέπει την υλοποίηση της πρωτοβουλίας το γεγονός ότι τα φτερά των παλιών «γερακιών» του κατεστημένου έχουν ξεφτίσει και τα νύχια και το ράμφος τους έχουν γυρίσει προς τα μέσα! Η τράπεζα αυτή να έχει βασικό στόχο, ώστε οι παράγοντες από μέρος του προβλήματος να μετατραπούν σε μέρος της λύσης του, για να θέσουμε από κοινού τα εθνικά συμφέροντα που μας ενώνουν όλους, πάνω από τα ιδεολογικά και προσωπικά. 

Χρειάζεται ανάπτυξη διαλόγου με βάση, ας υποθέσουμε, δέκα συγκεκριμένους εθνικούς στόχους, καθορισμό πλαισίων που πρέπει να εκπληρώνει ο εκάστοτε υποψήφιος και συμμαχίες που θα επιτρέπουν την επίτευξη του στόχου μας.  Έτσι, θα ανατρέψουμε τη ζυγαριά από το να επιλέγουμε υποψήφιους με το σκεπτικό να εξυπηρετούν πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα ενός συγκεκριμένου κύκλου και του κατεστημένου σε βάρος των εθνικών, στο αντίθετο. Από το να επιλέγουμε συμμαχίες με κόμματα τα οποία θα αποφασίζουν ουσιαστικά τους υποψήφιους και εμείς θα έχουμε απλώς την ταμπέλα, (όπως μέχρι σήμερα), σε συμμαχίες που θα εξυπηρετούν τους δικούς μας κοινούς σκοπούς και θα θέσουν σε σωστές βάσεις τη συνεργασία με τους συμμάχους αυτούς. Από στείρες εκκλήσεις για ενότητα, σε ζωτικές και αποφασιστικές πράξεις ενότητας.  

Πιστεύω ότι η ώρα δεν έχει φτάσει απλώς... έχουμε πιάσει πάτο και με την κακία που μας χαρακτηρίζει είμαστε ικανοί να διαλύσαμε και το ισχυρό εθνικό μας στερέωμα... Η ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δεν είναι μόνο ο πρόεδρος και ούτε το Γενικό της Συμβούλιο το οποίο διορίστηκε για να υποστηρίξει το κατεστημένο και να εγκλωβίσει τον πρόεδρο, πρέπει να κατανοηθεί πολύ πιο πέρα από το στεγνό αυτό σχήμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει την ιστορική ευθύνη να κάνει το άνοιγμα προς κάθε κατεύθυνση και όχι να αρκεστεί με την έκκληση να ενσκήψουν «όλοι» σ’ αυτη. Το πρώτο είναι εφικτό διότι αποτελεί επιτακτική ιστορική αναγκαιότητα. Το δεύτερο αποτελεί μια λαϊκίστικη νοοτροπία που μοιάζει με ρόλο Πιλάτου, δηλαδή σημαίνει ότι εγώ έκανα το χρέος μου...

Όμως, κάθε λεπτό είναι χρυσός. Κάθε καθυστέρηση εξυπηρετεί το κατεστημένο που δρα με την τακτική του τετελεσμένου γεγονότος: «λόγω χρονικών περιθωρίων θα επιλέξετε αυτό που σας προτείνω…», δηλαδή την πλήρη καταστροφή!

www.proinoslogos.gr

Αποκλειστικά για τον Πελασγό Κορυτσάς: Η “ΟΜΟΝΟΙΑ” των Ελλήνων της Αλβανίας και οι προκλήσεις της

Αποκλειστικά για τον Πελασγό Κορυτσάς 

Η “ΟΜΟΝΟΙΑ” των Ελλήνων της Αλβανίας και οι προκλήσεις της

 Τον Ιανουάριο του 2015 διεξήχθησαν οι εκλογές της “Ομόνοιας”, συλλόγου της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, όπου ο νεοεκλεγείς πρόεδρος κ. Λεωνίδας Παππάς διαδέχθηκε στο αξίωμα τον κ. Βασίλη Μπολλάνο, πρώην δήμαρχο της Χειμάρρας.

Η οργάνωση “Ομόνοια” αποτελεί δημόσια έκφραση των Βορειοηπειρωτών, ενώ συνδέεται άρρηκτα με τη λειτουργία του κόμματος “Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα” (ΚΕΑΔ), το οποίο εκπροσωπεί την εθνική ελληνική μειονότητα καθώς και άλλες μειονότητες στο πολιτικό γίγνεσθαι της Αλβανίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ, κ. Ευάγγελος Ντούλες, έχει διατελέσει πρόεδρος της “Ομόνοιας”. Θα ήταν πρέπον να μελετηθούν ορισμένα από τα πιο φλέγοντα προβλήματα που ταλανίζουν την οργάνωση αυτή, τα οποία θα αποτελέσουν πρόκληση για το νέο πρόεδρο.

Το ιδιαίτερο ύφος του απερχόμενου προέδρου – κυρίως κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του – όσον αφορά την αμφισβήτηση του αλβανικού εθνικισμού, καθώς και την αντίσταση απέναντι στις εθνικιστικές τάσεις των Αλβανών, ήγειρε την ευαισθησία πολλών Ελλήνων της μειονότητας. Το γεγονός αυτό ενδεχομένως  προκάλεσε εκ νέου τη δραστηριοποίηση ορισμένων μελών της “Ομόνοιας”. Από την άλλη, η δίψα ορισμένων για εξουσία, καθώς και η πολιτική των “αλβανικών” κομμάτων να αντλούν ψήφους από την ελληνική μειονότητα, διέσπασε την τελευταία σε τουλάχιστον δύο πολιτικά κόμματα, στο φιλο-Ραμαϊκό ΚΕΑΔ, καθώς και στο φιλο-Μπερισικό κόμμα του ΜΕΓΑ. Η διάσπαση της μειονότητας οδήγησε τους περισσοτέρους να συσπειρώνονται και να ψηφίζουν μη μειονοτικά κόμματα, ανήκοντα κυρίως στο κεντροαριστερό πολιτικό φάσμα. Αυτό ήλθε ως αποτέλεσμα της πολιτικοποίησης της ελληνικής μειονότητας προς όφελος των “αλβανικών” κομμάτων, και, πολύ περισσότερο, της απογοήτευσης σημαντικού μέρους αυτής της μειονότητας προς τους εκπροσώπους της, είτε μελών της “Ομόνοιας” είτε του ΚΕΑΔ.

Πολλοί “την ψώνισαν” μόλις απέκτησαν ένα αξίωμα στο κόμμα, ενώ σχεδόν εξαφανίστηκαν, όταν ανέλαβαν κάποιο υπουργείο, κάποια διεύθυνση ή εν πάση περιπτώσει κάποια θέση στη δημόσια διοίκηση. Το φαινόμενο της “γραφειοκρατικοποίησης”, είχε ως αποτέλεσμα, σχεδόν πάντα, την αποστασιοποίηση των εκλεγμένων από τους ψηφοφόρους μόλις την επαύριο των εκλογών.

Η ανάδειξη υποψηφίων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και με μοναδικό κριτήριο την επιχειρηματική τους δράση ναι μεν διευκολύνει χρηματικά την εκάστοτε εκλογική εκστρατεία, αλλά έχει ως συνέπεια το κυνήγι του χρηματικού κέρδους και όχι την εκπροσώπευση των αιτημάτων της μειονότητας. Επιπλέον, οι εκπρόσωποι αυτοί αδυνατούν να ανταποκριθούν στο έργο της διαπραγμάτευσης με την κεντρική εξουσία προς όφελος της μειονότητας.

Η διαφθορά αποτελεί μελανή σελίδα όχι μόνο για το κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι της Αλβανίας και της Ελλάδας, αλλά είναι παρούσα και στην ίδια την ελληνική μειονότητα. Η διαφθορά εντείνει την ουσιαστική αποστασιοποίηση των εκλεγμένων από τη μειονότητα, πολλαπλασιάζει τα πλούτη τους, καθώς και αυξάνει το οικονομικό χάσμα μεταξύ αυτών και του απλού λαού.

Επίσης, οι αργοί ρυθμοί στη διαδοχή των γενεών ενισχύουν περαιτέρω την αναποτελεσματικότητα της “Ομόνοιας”. Η ασθενής συμμετοχή των νέων σε συνδυασμό με τη “μονοπωλιακή” θέση των μεγαλύτερων σε ηλικία προσώπων στερεί από την οργάνωση αυτή ενέργεια, δυναμικότητα, διάλογο, μεγαλύτερη κοινοτική επιδοκιμασία και νομιμοποίηση. Ο σεβάσμιος ρόλος των προσωπικοτήτων μεγάλης ηλικίας έχει ανάγκη να εμπλουτιστεί από την προοδευτική σκοπιά της νεολαίας. Επιπρόσθετα, εξίσου σημαντική είναι η διαπαιδαγώγηση της τελευταίας. Ως εκ τούτου, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Λεωνίδας Παππάς με την επιπρόσθετη εμπειρία ως πρώην πρόεδρος της νεολαίας μπορεί να προσφέρει πολλά.

Συμπερασματικά, προκειμένου η “Ομόνοια” να κατορθώσει να επηρεάσει τις αποφάσεις της αλβανικής κυβέρνησης, καθώς και της ελληνικής, θα πρέπει πρώτα να υπερπηδήσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της. Πρέπει να βρεθούν περισσότερο λειτουργικοί μηχανισμοί για την αποτελεσματικότερη και δημοκρατικότερη οργάνωση της “Ομόνοιας”, έτσι ώστε η μειονότητα να διατηρήσει την ταυτότητά της.

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα καταφέρει να διαπραγματευτεί με σημαντικότατες προκλήσεις που η κοινωνία αντιμετωπίζει καθημερινά, όπως η ανεργία, η φτώχεια, το περιβάλλον, το θέμα των συντάξεων, τις σχέσεις με την εκκλησία και τους συλλόγους Βλάχων και ούτω καθεξής. 

                                                   Ιορδάνης Γιώργη

(Jordan Jorgji)

Απόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών *Μεταπτυχιακό στο Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές του Παντειου Πανεπιστημίου Αθηνών * Διδάκτωρ Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντειου Πανεπιστημίου Αθηνών

Παρακαλούμε όσοι αναδημοσιεύσουν το άρθρο να βάλουν την πηγή.

Εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου στα Τίρανα με την παρουσία του αλβανού πρωθυπουργού

Δεξίωση με την ευκαιρία της Εθνικής Εορτής για την 25η Μαρτίου, παρέθεσε ο Πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία κ. Λεωνίδας Ροκανάς σε κεντρικό ξενοδοχείο των Τιράνων. Στη δεξίωση παρευρέθηκαν εκπρόσωποι της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας, εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος και του επιχειρηματικού κόσμου, εκπρόσωποι των θρησκευτικών κοινοτήτων, του ΚΕΑΔ και της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων, των Μ.Μ.Ε, έλληνες πολίτες και ομογενείς που ζουν στα Τίρανα κ.α.

Με την παρουσία τους τίμησαν την εορτή ο Πρόεδρος της Αλβανικής Δημοκρατίας Μπουγιάρ Νισάνι, ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα, οι υπουργοί Πολιτισμού, Καινοτομίας και Γεωργίας, κ.κ. Μιρέλα Κουμπάρο, Μιρέλα Χαρίτο και Εντμόντ Παναρίτι αντίστοιχα, οι υφυπουργοί Γεωργίας Γιάννης Μπάμπης (ΚΕΑΔ), Περιβάλλοντος Ολιάνα Ύφτι (ΚΕΑΔ), Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης Ερίσα Τζίτζο (κόμμα του Μέτα), Άμυνας Πέτρο Κώτσι (πρόεδρος του κόμματος «Αληθινό ΣΚ 91»), ο ΓΓ του ΥΠΕΞ Κυριάκο Κύρκο, ο Αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας και Πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης του ΣΚ Γκραμός Ρούτσι, οι βουλευτές του ΣΚ: Άρτα Ντάντε, πρώην ΥΠΕΞ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Βαλεντίνα Λέσκαϊ μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Θεμάτων της Βουλής, Ταουλάντ Μπάλλα, υπαρχηγός της Κ.Ο του ΣΚ και αντιπρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, Παντελή Μαϊκο, πρώην Π/Θ, μέλος της Νομικής Επιτροπής της Βουλής και πρόεδρος της Επιτροπής Φιλίας Αλβανίας – ΗΠΑ, Ανδρέας Μάρτος, έλληνας μειονοτικός, μέλος της Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής, Μουσά Ουλκίνι, μέλος της Επιτροπής Παιδείας και Μ.Μ.Ε της Βουλής, Υλλι Ζιτσίστι μέλος της Επιτροπής της Βουλής για θέματα Απασχόλησης και Υγείας, οι βουλευτές του ΔΚ Γκεντς Πόλλο, πρώην υπουργός καινοτομίας, νυν πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας και Μ.Μ.Ε της Βουλής, Μαϊλίντα Μπρέγκου, πρώην υπουργός ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, νυν Πρόεδρος Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, Εντουάρντ Σελάμι, πρώην πρόεδρος του ΔΚ, νυν μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Θεμάτων της Βουλής, ο βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κινήματος Ολοκλήρωσης και πρώην υπουργός υγείας Βαγγέλης Τάβος, ο πρώην βουλευτής του ΔΚ, πρώην ΥΠΕΞ και πρώην πρόεδρος του ΔΚ Τριτάν Σέχου, οι πρόεδροι του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Σκεντέρ Γκινούσι (πρώην πρόεδρος της Βουλής) και της Κοινωνικής Δημοκρατίας Πασκάλ Μίλο (πρώην ΥΠΕΞ Αλβανίας), ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, Πρέσβεις και μέλη αντιπροσωπειών άλλων χωρών, ο επικεφαλής της Αποστολής του ΟΑΣΕ στην Αλβανία, πρέσβης Florian Raunig καθώς και ο επικεφαλής Πολιτικών Υποθέσεων της Αντιπροσωπείας της Ε.Ε στην Αλβανία Clive Rumbold, στελέχη του ΚΕΑΔ, ο νέος πρόεδρος ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ. Λεωνίδας Παππάς με στελέχη της οργάνωσης, ο πρώην βουλευτής ΚΕΑΔ και νυν στέλεχος του MEGA Θωμάς Μήτσου, η πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Μειονοτήτων Κωνσταντίνα Βεζιάνη, ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Τζεζαίρ Ζαγκανιόρι και πολλοί άλλοι.

Από το δημοσιογραφικό χώρο παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων οι: Ylli Ndroqi, ιδιοκτήτης του ομίλου Ora News, Ylli Rakipi, Γενικός Δ/ντης του σταθμού Ora News, Gezim Podgorica, Δ/ντής του Αλβανικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Ilir Babaramo, Δ/ντής Ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό A1 Report, Frrok Çupi προϊστάμενος σύνταξης στην ε/φ Κόχα Γιον, Genc Mlloja και Denisa Hunci, Δ/ντής και συντάκτης αντίστοιχα της ε/φ Albanian Daily News, Φίλιπ Τσάκουλι, της εκπομπής Fiks Fare του σταθμού Top Channel, η δημ/φος Fjodora Fjora με εκπομπή στο σταθμό News 24, Llazar Semini, ανταποκριτής του Associated Press, Ani Ruci ανταποκριτής της Deutsche Welle, Arben Papadhopoulli από Info Center της Ε.Ε, ο ανταποκριτής του ΑΠΕ για Αργυρόκαστρο Παναγιώτης Μπάρκας, ο ιδιοκτήτης του σταθμού MAD Albania και δ/ντής της διαφημιστικής εταιρείας Le Spot Θοδωρής Τσάμης, o Νίκος Παπαδόπουλος, δ/ντής του Love Radio κ.α.

Από τον ακαδημαϊκό χώρο παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Τιράνων Γιωργάκη Κατσάνη, ο Αντιπρύτανης του New York University Κωνσταντίνος Γιακουμής, ο Αριστοτέλης Σπύρου, πρόεδρος της ελληνο-αλβανικής Φιλολογικής Ένωσης, η καθηγήτρια του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Τιράνων Μιρέλα Μήτρου, καθώς και άλλα μέλη του διδακτικού προσωπικού.

Παρευρέθηκαν επίσης ο πρόεδρος του Αλβανικού Κέντρου Κινηματογράφου Ιλίρ Μπούτκα, η πρόεδρος του Φεστιβάλ Μαρία Κράγια, Ζάνα Τσέλα, ο πρώην Υποδιευθυντής του Θεάτρου Όπερας και Μπαλέτου Βάσο Τόλε, ο Εντμόπντ Ντόκο, δ/ντής Ορχήστρας της Όπερας Τιράνων, ο Μπεσίμ Πετρέλα, συντονιστής  Δημοσίων Σχέσεων στην Ακαδημία Τεχνών Αλβανίας και Δ/ντης του Tirana Jazz Festival.

Ο Πρέσβης κ. Λεωνίδας Ροκανάς στο χαιρετισμό του, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, στη σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, η οποία αποτέλεσε πρότυπο και για άλλους λαούς της Βαλκανικής, στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας που γνωρίζουν συνεχή βελτίωση, στη σημαντική οικονομική παρουσία της Ελλάδας στην Αλβανία, όπου η χώρα μας παραμένει ο μεγαλύτερος επενδυτής επί σειρά ετών, στην υποστήριξη που παρείχε και παρέχει η Ελλάδα στην Αλβανία στην πορεία της προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αλλά και στην ανάγκη εκπλήρωσης από πλευράς της Αλβανίας των υποχρεώσεων και των μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η σχετική διαδικασία.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του χαιρετισμού του Πρέσβη κ. Λεωνίδα Ροκανά:

Σήμερα γιορτάζουμε την απελευθέρωση της Ελλάδας. Δεν είναι απλά απελευθέρωση αλλά αναγέννηση του έθνους μας. Ο βρετανός ρομαντικός ποιητής Percy Bysshe Shelley είπε «οι Έλληνες εγείρονταν από τις στάχτες των ερειπίων τους» (the Greeks were rising from the 'ashes of their ruin).

Το 1830 η Ελλάδα έγινε ένα από τα πρώτα ανεξάρτητα εθνικά κράτη στην Ευρώπη και στον κόσμο. Πολλοί άλλοι βεβαίως ακολούθησαν, όπως οι καλοί μας γείτονες και φίλοι στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 1878-1923. Η ανεξαρτησία της Ελλάδας αποτέλεσε ένα καταλυτικό γεγονός που οδήγησε στην απελευθέρωση πολλών λαών και τη δημιουργία εθνικών κρατών στην Ευρώπη.

Σήμερα είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες σε όλους τους Έλληνες και τους μη Έλληνες, τους αποκαλούμενους φιλέλληνες, που πολέμησαν ενάντια στις αντιξοόητες - και μερικοί απ’ αυτούς έδωσαν και τη ζωή τους- ώστε να διασωθεί η πίστη μας και να ξαναγίνουμε ελεύθεροι. Αυτό είναι το μήνυμα της επανάστασης του 1821 και το μήνυμα της ελληνικής ιστορίας.

Ένας από τους μεγαλύτερους φιλέλληνες, ο διάσημος ρομαντικός ποιητής Λόρδος Βύρων, σε ένα από τα πιο γνωστά έργα του, το Childe Harold's Pilgrimage, έγραψε: «Το πνεύμα της ελευθερίας τρέμοντας κάτω από τη μάστιγα της τουρκικής χείρας, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο σκλαβωμένο» (Spirit of Freedom trembling beneath the scourge of Turkish hand, from birth till death enslaved). Αυτή ήταν η κατάσταση την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουμε. Η ελευθερία, η μεγαλύτερη και βαθύτερη έννοια που κληρονόμησε ο ελληνικός πολιτισμός προς την ανθρωπότητα, είναι το μοναδικό στοιχείο που χαρακτηρίζει συνολικά την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Είναι η ιδέα που κυριαρχεί στον εθνικό μας ύμνο.

Εκατόν ενενήντα τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Ελλάδα έγινε ξανά ανεξάρτητο έθνος. Και σήμερα, ευλογημένοι από τον Θεό, είμαστε ένα από το πιο εύπορα κράτη στον κόσμο. Πράγματι, η Ελλάδα, παρά την κρίση, συμπεριλαμβάνεται στις τριάντα πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Με υπερηφάνεια υπογραμμίζω ότι, όπως και η Αλβανία, είμαστε σημαντικός παράγοντας για την ειρήνη, τη σταθερότητα, την ευημερία και την ανάπτυξη στην περιοχή μας. Η Ελλάδα θα συνεχίσει με αποφασιστικότητα αυτή την πολιτική για σταθεροποίηση, ειρήνη, ευημερία και ανάπτυξη στα Βαλκάνια, καθώς περιβαλλόμαστε από ένα τρίγωνο μεγάλης κρίσης, που επικρατεί στην Ουκρανία, στο Νότο και στα ανατολικά μας.

Η Ελλάδα, μετά από χρόνια βαθιάς ύφεσης και μετά από επώδυνες θυσίες του ελληνικού λαού, βρίσκει το δρόμο της για έξοδο από την κρίση. Νομίζω θα βγούμε από την κρίση ισχυρότεροι, με νέα και πολλά υποσχόμενη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά μέσα στην ευρωζώνη, στην οποία θέλουμε να παραμείνουμε, μια καλύτερη συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης εστιάζονται πρώτα στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και δεύτερον στη δημιουργία περισσότερης ανάπτυξης. Περισσότερη ανάπτυξη η οποία, είμαι βέβαιος όπως και στο παρελθόν, θα είναι επίσης πολύ ευεργετική και για την Αλβανία.

Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στις σχέσεις Ελλήνων και Αλβανών και όχι τη απλά τη σχέση Ελλάδας-Αλβανίας. Οι σχέσεις μας με τον αλβανικό λαό, βαθιές, ισχυρές και για αιώνες, αν όχι για χιλιάδες χρόνια, είναι θεμελιώδεις και πολύ ιδιαίτερες σχέσεις και όχι απλά στρατηγικές. Πρώτα απ’ όλα, είναι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ λαών και ατόμων. Δεύτερον, οικονομικές, πολύ βαθιές και αλληλένδετες. Η Ελλάδα είναι διαχρονιικά ο μεγαλύτερος επενδυτής στην Αλβανία και μάλιστα, παρά την κρίση, οι επενδύσεις αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Οι χώρες μας είναι επίσης συνδεδεμένες με τις δύο κοινότητες, που έχουμε εκατέρωθεν των συνόρων και οι οποίες ευημερούν. Από τη μια, τις εκατοντάδες χιλιάδες των Αλβανών στην Ελλάδα, για τους οποίους είμαστε πολύ υπερήφανοι. Πρόκειται για σκληρά εργαζόμενους οικογενειάρχες που έχουν συμβάλει σημαντικά και στην ελληνική οικονομία. Και από την άλλη, την ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία που θεωρούμε παράγοντα σταθερότητας και προόδου ιδίως για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι γι αυτούς και χαιρετίζουμε την σημερινή τους παρουσία στην εκδήλωσή μας.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να επαναλάβω ότι οι διμερείς μας σχέσεις γνωρίζουν μια νέα άνθηση, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας αλβανικής κυβέρνησης, (το 2013). Σε ανοδική πορεία, οι σχέσεις μας έχουν βελτιωθεί, εντατικοποιηθεί και έχουν επεκταθεί σε πολλούς τομείς. Είχαμε πολλές επισκέψεις πολιτικών και αξιωματούχων, επαναλειτουργία μεικτών επιτροπών και ώθηση σε όλα τα επίπεδα συνεργασίας.

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στο ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, το οποίο όλοι στηρίζουμε σθεναρά και θέλουμε να προχωρήσει ομαλά. Η Ελλάδα, καθώς συνέβη κατά τη διάρκεια της προεδρίας της, είναι ιδιαίτερα ευτυχής για τη χορήγηση του καθεστώτος της υποψήφιας χώρας προς ένταξη στην ΕΕ. Στεκόμαστε δίπλα σας. Θα είμαστε δίπλα σας στην ευρωπαϊκή σας πορεία. Σας ευχαριστούμε γιατί όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα αναφορικά με την πρόοδό σας προς την ΕΕ, είναι αξιοσημείωτα. Είμαστε υπερήφανοι για την πρόοδο που επιτύχατε. Τώρα είναι σημαντικό να συνεχίσετε τις μεταρρυθμίσεις και να έχετε το σθένος να συνεχίσετε με αποφασιστικότητα, καθώς πρόκειται για το καλό όλων. Όσο το συντομότερο, τόσο το καλύτερο. Οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές που ζητά η ΕΕ είναι για το καλό της χώρας και των πολιτών της. Δεν είναι κριτήρια έξωθεν επιβαλλόμενα. Είναι ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και οικονομικής ανάπτυξης. Η Ελλάδα και οι επενδυτές της Ελλάδας θα είναι στο πλευρό σας.

Σας ευχαριστώ.

Γεώργιος Καστριώτης Σκεντέρμπεης

Το Βίντεο ανήκει στον Κεραυνοφόρο12