Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Τρίτη 29 Αυγούστου 2017

Parashikimet e pabesueshme të Shën Kozmait për Shqipërinë dhe pse Ali Pasha e adhuronte profetin e krishterë

Fundi i viteve 1700 do të ishin të një rëndësie shumë të veçantë për sa i përket gjithë mbarëvajtjes së çështjeve shqiptare.
Historia e vrullshme e Ballkanit në shekullin e XVIII ka lënë gjurmë të pashmangshme edhe në ndërgjegjen popullore të këtij vendi të veçantë që zinte një sipërfaqe shumë të vogël krahasuar me atë që më parë ka pasur.
Në atë kohë do të spikasnin dy figura shumë të rëndësishme, ajo e Shën Kozamit të Kolkondasit, i cili lindi në 1714 dhe vdiq në 1779,  dhe pashait të madh, Ali Tepelena, lindur në 1740 dhe vdiq në 1822.
Ajo që të bën më shumë çudi është që ata ishin si nata me ditën për sa i përket mënyrës së mendimit, jetës që bënin, funksionit që kishin dhe veprës së jetës së tyre, por ja që jeta iu bashkua në një pikë, jo pak të rëndësishme.
At Kozmai ishte prift murg ortodoks shumë i respektuar dhe i dëgjuar në zonën e tij megjithëse ishte i varfër, por predikues i zjarrtë i dashurisë sublime për Zotin dhe familjen.
E në anën tjetër qëndronte krejt i kundërti i tij, Ali Pashai, kaçaku që u bë një pasha shumë i pasur, po kjo nuk i ndryshoi tiparet e tij për të cilat njihet tashmë, njeri i dhunshëm.
Gjakatar, lakmitar i papërmbajtshëm  dhe shkaktar i shumë krimeve makabre, vetëm e vetëm që të mund të mbante pushtetin e tij. Megjithatë jeta e martirit dhe kaçakut do të takoheshin në një ditë gushti të vitit 1779, vit i cili do të shënonte dhe vdekjen e Atit.
At Kozmai nga Etolia, i cili nderohet edhe sot si shenjt nga Kisha Orthodhokse, kishte që nga viti 1760 nën bekimin e patriarkut Serafimi i II-të, “shqiptarit” me origjinë nga Delvina, nga ku edhe ka bërë tre udhëtime ieroapostolike e radha ishte e të katërtit udhëtim, i cili kalonte nga Kostandinopuli (Stambolli), Greqia, Maqedonia, Epiri, Shqipëria duke arritur deri në Durrës e Tiranë, me qëllimin e vetëm, ndalimin e prozelitizmin islam tek rajat e munduar prej shekujsh nga perandoria Osmane, të cilët për t’i mbijetuar trysnisë të dhunës fizike, të taksave e çdo keqtrajtimi dhe përçudnimi të Perandorisë së madhe Osmane, detyroheshin të mohonin fenë e stërgjyshërve tyre.
At Kozmai duke predikuar dhe hapur shkolla, për të cilat duhet të themi se ishin gati 240 të tilla, ndaloi konvertimin e mëtejshëm në fenë islame dhe zgjoi ndërgjegjen e përgjumur dhe të frikësuar të rajas për të filluar kryengritjen popullore për fitoren e të dëshiruarës (çlirimin nga Turqia), ashtu siç ai predikonte me Profetsi: “E dëshiruara do të vij, kur do të vijnë dy Pashkë bashkë”.
Dhe në të vërtetë, në 1912-ën kur u shpall pavarësia ranë dy festa bashkë: Ungjillizimi dhe Pashka.
Në këtë kohë, Aliu që ishte biri i një familje feudalësh ushtarak nga Tepelena, i mbetur jetim nga vdekja e babait të tij u detyrua për mbijetesë të bashkohej me një grup grabitësish dhe të bënte jetën e kaçakut, duke qenë përgjegjës për bastisje të ndryshme. Në gusht të vitit 1779 at Kozmai udhëtonte nëpër Epirin Verior.
Ai kishte arritur afër Tepelenës. Në kohën kur u predikonte turmave të popullit, e sulmuan qehajallarët e koxhabashëve dhe hebrenjve.
Ata filluan të zihen me grushta me njerëzit. Aty u bë një përleshje e madhe, dhe shenjti shpëtoi duke u larguar. I ndjekur hyri në Tepelenë.
Atje në një rrugë pa derën e hapur të një shtëpie dhe një grua që i bëri me shenjë, që të hynte për ta fshehur.
Kur mbas pak arritën përndjekësit, duke iu marrë fryma nga lodhja, e pyetën gruan: “A e kishte parë Shën Kozmanë?” Ajo u tregoi rrugën duke thënë: “Po tani sa kaloi këtej, vraponi dhe do ta arrini”.
Ajo grua ishte Hankoja me famë, nëna e Aliut. Në mbrëmje erdhi Aliu, ishte rreth 35 vjeç, kusar dhe kryetar çete.
I vunë përpara një qengj të pjekur dhe bukë gruri. Në kohën e ngrënies at Kozmai i dha këshilla të mira. Ndërsa Hankoja që e dinte dhuratën profetike të shenjtit, e nxiti Aliun ta pyes at Kozman për rrugën e karrierës së tij.
“Do të ta marr Beratin?” – e pyeti Aliu? – “Do ta marrësh” – i tha at Kozmai. Aliu u kënaq, sytë e tij vetëtinë. Mbas pak ai pyeti përsëri. “Po Përmetin dhe Janinën a do t’i marr?” Siç e shihni oreksi vjen duke ngrënë.
Shën Kozmai e pa drejtë e në sy, dhe prapë iu përgjigj: “Dhe Përmetin dhe Janinën do t’i marrësh. Do të marrësh edhe Prevezën.” Por shenjti shtoi: “Të mbash mend gjithmonë, që t’i duash dhe t’i mbrosh të krishterët, po deshe që pushteti yt t’u mbetet trashëgimtarëve të tu.”
Ditën tjetër Aliu e përcolli shenjtin, që do të shkonte në veri. Por para se të ndaheshin, e pyeti përsëri për të ardhmen e tij. “A do të shkoj në qytet?” Shën Kozmai u përgjegj me sy të menduara.
“Edhe në Kostandinopojë do të shkosh, por me mjekër të kuqe”. Aliu mbeti i kënaqur, por nuk e kuptoi profetsinë që do të thoshte, se koka e tij do të shkonte e gjakosur, siç e dërguan me të vërtetë mbas vrasjes së tij, te sulltanit në Kostandinopojë.
Mbas pak ditësh at Kozmai u vra nga njerëzit e Kurt pashës të Beratit në Mujalli, fshat afër Fierit në 24 gusht 1779.
Aliu u hidhërua shumë dhe mori hak duke vrarë shumë njerëz. Më 1788 Aliu u bë komandant i rrethit të Janinës dhe zot i Beratit.
Atëherë kujtoi profecinë e at Kozmait dhe ngriti një manastir madhështor në vendin e vrasjes së tij. Ai vetë dha shumë para për manastirin, po gjithashtu bëri dhe fushatë ndihmash në Epir e në Etolo-Akarnani.
Në urdhrat përkatëse ai shkruante: “Nga unë më i larti vezir Ali Pashai”. Ju të krishterët të rrethit të Beratit, Myzeqarë dhe Vllehë, Grabovarë, fshatra dhe çifliqe, ju lajmëroj se vura një kujdestar që të më ndërtojë manastirin e at Kozmait, ndihmova edhe unë me aspra.
Të ndihmoni edhe ju siç do t’ju thotë dhespoti, që të ndërtojë këtë manastir. Dhe kush të mos ndihmojë, do të më mbetet hatri dhe pastaj do të kërkoj të paguani dyfish. Prandaj vazhdoni siç ju urdhëroj. Ali Pashai e shkroi këtë letër më 12 Shtator 1813 në Gjirokastër.
Më 1814 ai dha edhe një urdhër të dytë për Mitropolitin e Beratit, ku shkruante: “U gëzova shumë që u interesuat për plakun Kozma. Ja tani që vjen Igumeni bashkë me kryemjeshtrin, ta vini të ndërtojë dhomat dhe kubenë e manastirit, që do të mbetet e veçantë dhe më e bukur nga të gjithë manastiret.
Dhe me ardhjen time, dua ta gjej gati. Vetëm se duhet të mundoheni të gjithë për ta ndërtuar. Dhe të ndihmojnë gjithë të krishterët e Beratit, të vegjël dhe të mëdhenj. Po i shkruaj dhe Ibrahim Arapit që t’ju ndihmojë në çdo punë. Bëni siç ju shkruaj”. ( Në Janinë më 12 shtator 1814)
Ali Pashai ndërtoi gjithashtu një këllëf argjendi për kafkën e shenjtë të at Kozmait, të veshur me ar dhe me diamante të ngjitura përsipër. Vendosi gjithashtu edhe të kremten përkujtimore të Shën Kozmait.
E kremtja e Shën Kozmait filloi që në vitin 1815, sipas urdhrit të Vezir Ali Pashait, i cili i shkroi gjithë kryepriftërinjve që të urdhërojnë popullin, të mbyllet tregu ditën e 24 gushtit, dita e martirizimit të shenjtorit.
Biografi i Aliut Davenport na ka lënë shumë informata që kishte mbledhur nga njerëzit të cilët e kishin parë me sytë e tyre këtë nderim të madh që i kishte bërë pashai i tmerrshëm “plakut Kozma”.
Po më mirë na e ka përshkruar këtë litani francezi Jeraume de la Lance, i cili gjithashtu ka bërë biografinë e Aliut më 1822.
Aliu organizoi në Janinë një litani madhështore për nder të shenjtit. Ai solli nga Kolkondasi Lipsanet e tij të shenjta, të mbajtura nga murgjit, i priti gjithë kleri i Janinës, të veshur me petrahile të çmuara dhe me lambadhe.
Njerëz të panumërt djathtas e majtas rrugës bënin kryqin gjatë kalimit të proçesionit. Nga psaltët, kleri dhe populli, bashkë me temjanin e shumtë ngjitej në qiell një lutje me zë të lartë: “Mëshirona o Zot, mëshirona o Zot…”.
Kur Litania arriti në pallat afër sheshit të sotëm, njerëzit panë të vërshojë një re e bardhë nga largësia e shkallës së madhe. Ishin 150 fëmijë të veshur me të bardha që mbanin temjanica të argjenda.
Mbas tyre vinin 300 gra të pallatit me ferexhe të bardha. Së fundi u duk Ali Pashai me zonjën Vasiliqi të veshur me të zeza, që shikonte me turp përtokë. Dhe ndërsa murgjit ngrinin Lipsanet dhe ngjiteshin në shkallët prej guri, gjithë ai popull ra në gjunjë. I pari dha shembullin Aliu…
Mijëra njerëz të gjunjëzuar i faleshin shenjtorit. Atëherë zëri i priftit u dëgjua i qartë: “nga murtaja, nga sëmundja dhe nga lufta o Zot shpëtona”. Aliu dhe Vasiliqia u ngritën dhe puthën Lipsanet e Shenjta me respekt të thellë fetar.
Fëmijët tundnin temjanicat e tyre, që mbushnin atmosferën me re të bardha tymi. Nderin që Ali Pashë Tepelena, besimtar i një feje tjetër, i bëri të krishterit Kozma, disa myslimanë fanatik e kritikonin. Por Aliu mbrohej me guxim duke thënë: “Sillmëni një mysliman si ky i krishteri dhe do t’i puth këmbët”.
Një herë tjetër që puthi me respekt arkën me Kafkën e Shenjtit, një sheh fanatik e konsideroi mëkat dhe i thirri: “Bëre mëkat”!
Por Pashai pa u tronditur, iu përgjigj: “Po ti je i çmendur, o shehu i gjorë. Ta dije, nuk flisje kështu.
Ky murg ore haxhi, ishte profet i vërtetë. Erdhi në shtëpinë time në Tepelenë dhe më dha uratën dhe më tha të gjitha ato që bëra, sikur t’i kishte të shkruara në qitap. Por, për një gjë harrova ta pyes, dhe po ta kisha gjallë do ta pyesja dhe do t’i jepja 10.000 qese me flori. Por, nuk e kam…”
Aliu kishte harruar ta pyeste se ç’do të thoshte Shën Kozmai duke profetizuar se do të shkonte në Stamboll me mjekër të kuqe?
Ali Pashë Tepelena pavarësisht nderimit që i bëri shën Kozmait ai nuk ja mbajti këshillën që ju tha me profetsi “Të mbash mend gjithmonë që t’i duash dhe t’i mbrosh të krishterët, po deshe që pushteti yt t’i mbetet trashgimtarëve të tu”.
Pavarësisht se Aliu në oborrin e tij mbante të krishterë dhe u përpoq të zbatonte në shtetin e tij legjislacionin frëng të barazimit ku të krishterët të ndjeheshin të barabartë si myslimanët, po ashtu dhe gruaja e tij e fundit Vasiliqia që ishte e krishterë.
Ai nuk e detyroi atë të ndryshonte besimin, por përsëri ai dhe të afërmit dhe njerëzit e tij janë përgjegjës për shumë krime që u bënë në zona dhe fshatra të krishtera, duke bërë masakra në burra dhe gra dhe fëmijë të pafajshëm, dhe kështu duke i detyruar të largohen nga shtëpitë dhe pronat e tyre, ose të pranonin konvertimin në fenë islame, që disa herë bëhej me dëshirë për shkak të privilegjeve që fitonin në pashallëkun e Aliut.
Historianë vendas dhe të huaj na kujtojnë fakte tragjike dhe të trishtueshme të dhunës të urdhëruar nga Aliu dhe me vetë dorën e tij tek banorët e Hormovës, Kardhiqit, Libohovës, Picarit, Lazaratit, Sulit. Këta historian na kujtojnë për hakmarrjen me dredhi të Aliut tek burrat dhe gratë hormovite.
Burrat i poqi të gjallë në hell. Grave ia rrojti kokën, i çnderoi me ushtarët dhe i shiti skllave. Po ashtu në Kardhiq në atë kohë kishte 1000 shtëpi, të cilat u shkatërruan kur Aliu vrau 700 burra të krishterë dhe kur popullata u tkurr në 300 banorë.
Mbas këtyre masakrave, fshatrat dhe krahinat i nënshtroheshin pa asnjë pushkë pushtetit të tij. Aliu me të gjithë makinacionet, intrigat, ryshfetet, vrasjet, aleancat, por edhe me guxim të madh, arriti të bëj karrierë.
Në vitin 1784 fitoi gradën e pashait si komandat ushtarak pranë Valiut të Rumelisë në Sofie. Në këtë kohë fitoi me luftë qeverisjen e Sanxhakut të Delvinës dhe në vitin 1786-88 u bë derbendpash dhe qeveritar i Saxhakut të Thesalisë, shtriu pushtetin e vet mbi Epirin dhe një pjese të trojeve jugore shqiptare.
Rreth viteve 1787 u thirr në Stamboll si dervince Ali Pasha Tepelena, marshall për gjithë Thesalinë.
Ai u përpoq të mënjanote pushtetin qendror osman dhe duke rënë në bashkëpunim me çifligarë të rinj dhe borgjezinë tregtare, të shndërroj trevat e pashallëkut të tij në një formacion shtetëror në fakt autonom nga porta e lartë.
Për hir të së vërtetës këto vise që qeveriseshin prej tij me dorë të fortë, ku edhe dallonin nga rregulli, qetësia dhe zhvillimi ekonomiko-kulturor dhe duke nënshtruar me luftë qeveritarët, rivalë të sanxhaqeve fqinj, të vetëqeverisura të Sulit dhe të Himarës, ai arriti të zgjeronte pushtetin e vet nga gjiri i Prevezës deri në lumin Shkumbin.
Bëri aleancë me francezët, rusët, anglezët. Por me shumë kujdes për të mos krijuar konflikte të parakohshme me pushtetin qendror, Portën e Lartë.
Ai u përpoq për bashkimin e krahinave shqiptare në pashallëkun e Janinës duke i bërë rezistencë të hapur sulltanit dhe kështu u bë shkak për një lëvizje çlirimtare antiosmane të popullit shqiptar.
Por orvajtjet e tij për t’i bashkuar feudalët e Shqipërisë së Veriut nuk dhanë rezulatat dhe kështu në vitin 1820-1822 Ali Pashë Tepelena filloi luftën për mbrojtjen e pashallëkut nga forcat e Perandorisë Osmane dhe për ta shkëputur nga vartësia e Perandorisë.
Ali Pasha kërkonte të përfitonte dhe nga aleanca e kryengritjes greke të Etolisë dhe Akarnanisë, por kjo aleancë nuk mundi të zhvillohej më tej.
Aliu mbeti i vetëm, i tradhtuar nga fëmijët e tij, ushtria dhe aleatët e huaj. I bëri ballë rrethimit për një vit e gjysmë deri sa i ngujuar në një ishull të liqenit të Janinës u vra më në fund nga turqit me pabesë më 24 janar 1822.
Koka e tij u pre dhe u çua në tepsi në Stamboll dhe trupi ju varros në Janinë ku është edhe sot e kësaj dite dhe kështu u realizua profetsia e fundit që i tha shën Kozmai 43 vjet përpara se “Do të shkosh në qytet (Stamboll) me mjekër të kuqe.”
Dështimi i përpjekjeve të Aliut për të fituar pavarësinë e pashallëkut të tij e shtyu dhe për shumë kohe çlirimin e trevave të Shqipërisë nga robëria turke ndryshe nga ajo që ndodhi në vendet e tjera fqinje.
Fatkeqësisht jo vetëm Aliu, por dhe të tjerë që morën pushtetin për të qeverisur këtë vend nuk ju përmbajtën “aksiomës” profetike që Shën Kozmai i tha Aliut: “T’i duash dhe t’i trajtosh mirë të krishterët që pushteti yt të mbetet”.
Bazuar në shkrimin e Miron Çakos

Αρπάζουν τη γη των Ελλήνων στη Χειμάρρα – Όλο το αλβανικό σχέδιο για εθνοκάθαρση

Αρπάζουν τη γη των Ελλήνων στη Χειμάρρα – Όλο το αλβανικό σχέδιο για εθνοκάθαρση Δήμος Χειμάρρας, με δήμαρχο τον εξωμότη και ατιμασμένο Jorgo Goro, που η ελληνική κυβέρνηση αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα, αποφάσισε -κατόπιν καλά οργανωμένου σχεδίου από το καθεστώς Ράμα και το παρακράτος των μαφιόζων ολιγαρχών με τους οποίους συνεργάζεται και τον υποστηρίζουν- να πραγματοποιήσει νέα συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου εκτός των ιστορικών ορίων της Χειμάρρας.
Η νέα συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, για να υιοθετηθεί το υποτιθέμενο «σχέδιο ανάπτυξης» για τη Χειμάρρα, στην πραγματικότητα ένα εγκληματικό σχέδιο για την αρπαγή της γης των Χειμαρριωτών από τους ολιγάρχες και το αλβανικό παρακράτος, θα πραγματοποιηθεί στις 30 Αυγούστου 2017, στο αλβανικό ανθελληνικό χωριό Kuc του Vranisht, σε απόσταση κάποιες ώρες μακριά από την Χειμάρρα!
Η επιλογή του συγκεκριμένου χωριού έγινε για δύο λόγους:
Πρώτον, να μην μπορέσουν να παρευρεθούν οι πολίτες της Χειμάρρας για να είναι παρόντες -σύμφωνα με το νόμο- για να ενημερωθούν αλλά και να ακουστούν οι απόψεις τους για το σχέδιο που αφορά τα εδάφη τους.
Και δεύτερον, το χωριό όπου αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση, είναι ένα μουσουλμανικό χωριό, της επαρχίας Vranisht, πίσω απο τα Ακροκεραύνια Όρη, γνωστό ιστορικά και παραμένει και σήμερα για την εχθρική του συμπεριφορά προς την ελληνική Χειμάρρα και τους Έλληνες Χειμαρριώτες.
Το καθεστώς Ράμα με τους μουσουλμάνους ολιγάρχες, οι οποίοι διασυνδέονται με τουρκικά και μαφιόζικα κέντρα, θέλουν να αφανίσουν τους Χειμαρριώτες.
Το καθεστώς Ράμα αποκαλεί και «βαπτίζει» τους Αλβανούς ολιγάρχες και τους μαφιόζους «στρατηγικούς επενδυτές», ώστε να τους παραχωρήσει τα εδάφη-φιλέτα της Χειμάρρας προς ένα ευρώ το τετραγωνικό μέτρο.
Ο κρυμμένος σκοπός της αλβανικής κυβέρνησης είναι να εξαλείψει τη Χειμάρρα, η οποία, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, είναι «πρόβλημα» επειδή κατοικείται από Έλληνες και Χριστιανούς Ορθόδοξους.
Οι ολιγάρχες θα κάνουν πλιάτσικο, θα αρπάξουν ολόκληρη τη γη της Χειμάρρας προς ένα ευρώ το τετραγωνικό, όπως έχουν σχεδιάσει, για να χτίσουν νέους οικισμούς, προκειμένου να εποικίσουν την Χειμάρρα, και, κατά συνέπεια, οι Χριστιανοί αυτόχθονες Χειμαρριώτες να βρεθούν μειονότητα σε σχέση με το μουσουλμανικό πληθυσμό που θα εγκατασταθεί στη Χειμάρρα.
Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, θρησκευτική-εθνική ασφυξία της Χειμάρρας και τη δημογραφική της αλλοίωση.
Τα ίδια έκαναν προηγουμένως στους Αγίους Σαράντα τα τελευταία 25 χρόνια με τους δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους Αλβανούς εποίκους που εγκατέστησαν εκεί, με επακόλουθο την εθνοκάθαρση και το εθνικό ξεριζωμό!
Δεδομένου ότι η αλβανική κυβέρνηση και οι ολιγάρχες συνεργάτες της, αντιμετώπισαν την ισχυρή αντίσταση των κατοίκων της Χειμάρρας, αποφάσισαν να «νομιμοποιήσουν» την εφαρμογή της αρπαγής της ελληνικής γης, στέλνοντας το δημοτικό συμβούλιο να συνεδριάσει στο αντιχριστιανικό χωριό Kuc του Vranisht!
Ήδη από χθες, Κυριακή, στο αλβανικό Kuc, προκλητικά (αυτό είναι επιβεβαιωμένο) έχουν ξεκινήσει τις προετοιμασίες για να υποδεχτούν τη συνεδρίαση του στημένου δημοτικού συμβουλίου και μάλιστα ετοιμάζονται να τη γιορτάσουν με ψήσιμο αρνιών και τραγουδώντας το τραγούδι «Η παλιά Χειμάρρα πέθανε, την κατακτήσαμε».
Όμως, το καθεστώς Ράμα και οι ολιγάρχες έχουν λογαριάσει λάθος.
Ήδη οι Χειμαρριώτες βλέπουν το κίνδυνο και την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική, θρησκευτική-εθνική ασφυξία και την εθνική κάθαρση της Χειμάρρας που έχει σχεδιάσει το βαθύ αλβανικό κράτος και παρακράτος τους όπως και τα ακραία ισλαμικά κέντρα, και έχουν αποφασίσει να υπερασπιστούν τη γη των προγόνων τους, όπως πάντα έπρατταν στη μακραίωνη δοξασμένη ιστορία τους.
Το αλβανικό καθεστώς φαίνεται ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι Ελλάδα και ο πολιτισμένος κόσμος, δεν θα εγκαταλείψουν τους Χειμαρριώτες στο έλεος των ολιγαρχών-μαφιόζων και των ακραίων ισλαμιστών που ονειρεύονται και σχεδιάζουν την αρπαγή της χειμαρριώτικης γης, των Ιερών Ναών και Μοναστηριών, και τον εποικισμό της Χειμάρρας με ισλαμιστές, όπως κάνουν στη Βοσνία με τους ισλαμικούς οικισμούς αποκλειστικά για Άραβες αλλά και τον εποικισμό των Αγίων Σαράντα.

Στις φωτογραφίες βλέπετε πώς εννοείται η «ανάπτυξη» στη Βόρεια Ήπειρο. Το αλβανικό καθεστώς αρπάζει παραθαλάσσια εδάφη και οικοδομεί οικισμούς σε φιλέτα γης. Τα σπίτια πωλούνται σε πλούσιους μουσουλμάνους.


Përgënjeshtrim ndaj akuzave absurde të Nikolla Markut

Ditën e djeshme dt. 26 gusht 2017 qarkulloi në disa portale mediatike një intervistë "ekskluzive" me priftin e vetëshpallur të kishës së Shën Marisë në lagjen kala të qytetit të Elbasanit, Nikolla Marku, i cili ende mban të uzurpuar këtë kishë që nga dita e zaptimit të saj me dhunë.
Në këtë intervistë të tijën ai edhe një herë kërkon të tërheqë vemendjen e opinionit publik duke heroizuar veten e tij me një tjetër skenar fantazmagorik, sa djallëzor aq edhe qesharak, për gjoja përpjekjen nga ana e "kishës greke" siç shprehet ai, për helmimin e tij.
Deklarata të tilla të përçarta sigurisht që nuk mund të mallëngjejnë askënd që tashmë e di shumë mirë se kush ka qenë dhe mbetet gjatë gjithë këtyre viteve qëllimi i marionetës Nikolla Marku: përbaltja e veprës madhështore dhe historike e ringritjes dhe rivitalizimit të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërsië gjatë këtyre 25 vjetëve.
Gjithashtu, ata që ndodhen pas Nikolla Markut me deklarata dhe veprime të tilla janë përpjekur vazhdimisht të nxisin përçarje brenda komunitetit orthodhoks dhe ndërmjet komuniteteve fetare në vend, si dhe urrejtje ndaj popujve dhe vendeve tanë fqinj.
Kjo përpjekje e dështuar tashmë po shkon drejt përfundimit, ndërkohë që sot në krye të Mitropolisë së Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit është një mitropolit shqiptar, siç janë edhe në Mitropoli të tjera dhe në funksione të rëndësishme, bashkë me 157 klerikë shtetas shqiptarë në gjithë gjithë vendin, por këto fakte dukshëm, Nikolla dhe ata që janë pas tij nuk duan t’i shohin e as t’i vlerësojnë.
Mitropolia e Elbasanit, Shpatit dhe Librazhdit
Elbasan 27 gusht 2017

ΙΒ΄ Ματθ Ο πλούσιος νεανίσκος Η σημασία των εντολών του Θεού Αρχιμ Επιφάνιος Χατζηγιάγκου Φλώρινα 27 8 2017



Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Ανακοίνωση Τύπου ΠΡΟΕΔΡΟΣ - DEKLARATË PËR SHTYP – KRYETARI




Ανακοίνωση Τύπου

ΠΡΟΕΔΡΟΣ

«Στις 25 Αυγούστου οι πολίτες της Χιμάρας προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στην έκτακτη και ανοικτή σύσκεψη  του Δημοτικού Συμβουλίου με αντικείμενο το γενικό σχέδιο τοπικής ανάπτυξης. 

Αλλά, αντί της διαφάνειας, του εποικοδομητικού διαλόγου και του δημοκρατικού τρόπου λήψης αποφάσεων, οι συμμετέχοντες βρέθηκαν αντιμέτωποι καταστάσεως απρόκλητου τυφλού εκβιασμού έναντι τους εκ μέρους της δημοτικής αστυνομίας και της τελικής αναστολής και χωρίς κανένα λόγο και μοτίβο της προβλεπόμενης συσκέψεως.   

Κατά το Σαββατοκύριακο πολλοί από τους συμμετέχοντες πολίτες κλήθηκαν από  την κρατική αστυνομία κατά ωμή παραβίαση του νόμου και των νόμιμων διαδικασιών να «δώσουν εξηγήσεις» για τη συμμετοχή τους στη ανοικτή σύσκεψη του συμβουλίου όπου είχαν κληθεί δημοσίως. 

Ενώ σήμερα, παραβιάζοντας αυθαίρετα τις προθεσμίες και σε ανοικτή ασυμφωνία με το νόμο για τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης, συγκαλείται ξανά η σύσκεψη του Δημοτικού Συμβουλίου στις 30 Αυγούστου, αυτή τη φορά όχι στα γραφεία της έδρας του Δήμου, αλλά στο χωριό Κούτσι.  

Πρώτο, οφείλουμε να επισημάνουμε εκ νέου ότι οι ενέργειες αυτές στοχεύουν αποκλειστικά στην υφαρπαγή με κάθε τρόπο και μορφή των ιδιοκτησιών από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και της ιδιοκτησιακής αποψίλωσης γενικότερα, εις βάρος των αυτοχθόνων κατοίκων της Χιμάρας και υπέρ των ολιγαρχικών αλλά και πελατειακών συμφερόντων του κυρίου Ράμα. 

Δεύτερο, αυτές οι ενέργειες αποτελούν αναντίρρητες αποδείξεις που τεκμηριώνουν με τον πιο έμπρακτο τρόπο την υπουλότητα των αληθινών σκοπών που αποκρύβονται μετά από την τελευταία εδαφική και διοικητική διαίρεση της Χιμάρας. 

Τρίτο, απευθυνόμαστε στους αξιόλογους διαπιστευμένους πρέσβεις στη χώρα μας, ειδικά στους εκπροσώπους των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΟΑΣΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης να στρέψουν το βλέμμα και την προσοχή τους, καθώς και να συμβάλλουν ώστε να μπει τέρμα στις ακατανόητες αδικίες εις βάρος της ιστορικής κοινότητας της Χιμάρας. Τέτοιες νοοτροπίες, μέθοδοι κι ενέργειες δεν έχουν καμιά κοινή αναφορά με το κράτος δικαίου, με την ευρωπαϊκή πραχτική και με τον δυτικό πολιτισμό μας.

Και τέλος, πώς μπορεί να κοιμάται ήσυχα για τις τύχες της δημοκρατίας στη χώρα μας, ο κάθε υπεύθυνος πολίτης, όταν μια ολόκληρη κοινότητα αντιμετωπίζεται με πολιτικές που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ αυτή (τη δημοκρατία);! Άλλο τόσο, όταν αυτές οι πολιτικές εμφυσούνται και η εφαρμογή τους επιτηρείται άμεσα από τον πρωθυπουργό της χώρας;».  



Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας   ΚΕΑΔ

................................................

DEKLARATË PËR SHTYP

KRYETARI

“Më 25 gusht qytetarët e Himarës u ftuan të marrin pjesë në mbledhjen e jashtëzakonshme dhe të hapur të Këshillit të Bashkisë me objekt planin e përgjithshëm të zhvillimit vendor.
Por, në vend të transparencës, debatit konstruktiv dhe vendimmarrjes demokratike, pjesëmarrësit u gjendën përballë një situate të pakonceptueshme të dhunës së verbër ndaj tyre nga ana e policisë bashkiake dhe të anullimit përfundimisht pa asnjë arsye dhe motiv të mbledhjes së thirrur.
Gjatë fundjavës, shumë nga qytetarët pjesëmarrës u thirrën nga policia e shtetit në kundërshtim të hapur me ligjin dhe procedurat e tij “për të dhënë shpjegime” për pjesëmarrjen e tyre në mbledhjen e hapur të këshillit ku ishin ftuar publikisht.
Ndërsa sot, në shkelje flagrante të afateve dhe në papajtueshmëri të hapur me ligjin për funksionimin  e pushtetit vendor, thirret sërish mbledhja e Këshillit Bashkiak për datën 30 gusht, kësaj rradhe jo në selinë e vet, por në fshatin Kuç.
Së pari, dëshirojmë të vëmë përsëri dhe përsëri në dukje se këto veprime synojnë ekskluzivisht rrëmbimin me çdo kusht dhe mënyrë të pronës nga pronarët e vetë të ligjshëm dhe tjetërsimin e statusit pronësor më gjerë, në dëm të banorëve autoktonë të Himarës dhe në favor te interesave oligarke por edhe të atyre klienteliste te z Rama.
Së dyti, këto veprime përbëjnë dëshmi te pakundërshtueshme qe provojnë në mënyrën më të prekshme mprapshtësinë e qëllimeve te vërteta të fshehura pas ndarjes së fundit territoriale-administrative për Himarën.

Së treti, u drejtohemi ambasadorëve të nderuar të akredituar ne vendin tonë, veçanërisht atyre të SHBA, BE-së, OSBE-së dhe Këshillit te Europës që të kthejnë syrin dhe vëmendjen si edhe të kontribuojnë që tu jipet fund këtyre padrejtësive absurde në dëm të komunitetit historik te Himarës. Mentalitete, metoda dhe veprime  të tilla nuk kanë asgjë të përbashkët me shtetin e së drejtës, praktikat europiane dhe civilizimin tonë perëndimor.
Së fundi, a mund të flejë i qetë për fatet e demokracisë në vendin tonë çdo qytetar i përgjegjshëm kur një komunitet i tërë trajtohet me politika qe nuk kanë asnjë lidhje me të (demokracinë)?! Aq me tepër kur këto politika janë të inspiruara dhe zbatimi i tyre i monitoruar drejtpërsëdrejti nga kryeministri i vendit?!”