Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Një vizitë “e hershme” e Homerit në shqip, tashmë online


Homeri është një zeje e vështirë. Por shqipja e vogël dhe krenare, një ndër shumë të paktat gjëra me të vërtetë të bukura të këtyre anëve, i është qasur poetit të madh pa droje dhe ja ka dalë. Namin e madh për përkthimin e Homerit, “Iliadës” dhe “Odisesë” e kanë Gjon Shllaku dhe Pashko Gjeçi. Që kanë sjellë në gjuhën tonë vargjet e eposit kryesor të kulturës perëndimore. Spiro Çomorra ka sjellë disa këngë të Odisesë në një përkthim afër standardit të shqipes, ndërkohë që vitet e fundit një tjetër përkthyes, Ilia Ballauri nga Korça, ka plotësuar me kontributin e vet serinë e shqipërimit të dy poemave madhështore. 
Mirëpo përpjekje më të hershme ka dhe ato vijnë nga figura si Naim Frashëri, me siguri një gjë e rrallë në arealin kulturor shqiptar e më gjerë. Një i mahnitur nga bukuria e antikitetit, një figurë poliedrike në kuptimin e shpërhapjes së interesave, që nga bota helene e deri te kultura e madhe perse. 
Arkivi Dixhital i Elbasanit, një faqe shumë interesante online e cila publikon materiale të ndryshme historike për këtë qytet dhe më gjerë, ka hedhur së fundmi në internet një përkthim të Iliadës nga Naim Frashëri. Botimi është i vitit 1924, nga shtypshkronja/libraria “Dhori Koti” në Korçë, por që i referohej një botimi të mëhershëm nga Shoqëria “Dituria” në Bukuresht në vitin 1896. 
Iliadha e Omirit-, titulli flet vetë për shqipen jugore të Naimit që edhe emrat e heronjve i përafron me greqishten. Aqilheu, Isiodhi, Odhisja, Elinët, janë tingëllimat e “çuditshme” të emrave që sot i tresim ndryshe, por që i kuptojmë. Ndërkohë që Naimi i vë emrin Ylyveri, Eridës, hyjnesha e grindjes e cila hodhi mollën e famshme me mbishkrimin “më të bukurës”. 
Është përkthyer vetëm kënga e parë dhe botimi ka një parathënie të gjatë historike të Naimit që bën një kalim nga antikiteti deri në kohët moderne duke mos harruar Dantin dhe Tasin “që vanë mi jurmët t” Omirit e të Virgjilit”. Për Naimin gjithësesi “bes’ e re s'kishte shijën e besavet të vjetra në vjershët”, duke na shfaqur kështu një admirim sipëror për kulturën antike, një mahnitje që ishte karakteristike dhe premisë edhe për Rilindjen europiane. 
Naimi rendit Miltonin “i Ingilterësë”, pastaj Lamartini e në Persi, Firdevsiu. Ai kujtohet edhe për poetët bejtexhinj të traditës bektashiane në shqip, Hasan Zyko Kamberi, Nezimi dhe Hixhretiu. Poetë të cilët liriku shqiptar i “damkos” me një “faj që s’faletë e të metë që s’ndjehetë kurrë”. Kanë përzjerë gjuhën shqipe me fjalë të huaja, një thuajse obsesion ky i Naim Frashërit që e mbyll parathënien e vet me një këshillë apo porosi nëse  mund ta quajmë kështu: 
Ësht’ e gjerë gjuha jonë dh’e bukurë shumë, ka fjalë fort të mira për të vënë në vënt të fjalëvet të huaja

http://www.respublica.al/ 

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Ο ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΑΝ – ΝΟΛΗΣ- “PSEUDOEPISKOPI FAN - NOLIS



«Εκκλησιαστική Αλήθεια», τόμος 42, εν Κωνστανιπόλη 1922
Ο ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΑΝ – ΝΟΛΗΣ
Πολλά πολλάκις ανεγράφησαν περί τινός αλβανού κληρικού Θεοφάνους (Φαν Νόλη) εαυτόν αποκαλούντος επίσκοπον, αλλ’ ουδέν περί τούτου απαντητικώς εδημοσιεύσαμεν μη προσδώσαντες σημασίαν και με θεωρήσαντες τον ισχυρισμόν τούτον άξιον προσοχής. Αλλ’ εξ αφορμής της παρατηρούμενης κατ’ αυτάς εν Αλβανία κινήσεως περί ιδρύσεως αυτοκεφάλου ορθοδόξου Εκκλησίας, εθεωρήσαμεν καλόν να φέρωμεν εις φως το κατά τον Φαν – Νόλη προς γνώσιν των κατ’ αυτόν.
Ο Θεοφάνης (Φαν – Νόλη), ευρισκόμενος κατά την 12 Φεβρουαρίου 1919 ως προϊστάμενος της εν Αμερική Αλβανικής ορθοδόξου αποστολής, προσήχθη υπο των ιερέων αυτού εις την τότε εν Cleveland συνελθούσαν Εκκλησιαστικολαϊκήν Ρωσσικών συνέλευσιν, ως άξιος υποψήσιος δια το επισκοπικόν αξίωμα. Η συνέλευσις πράγματι εξέφρασε την επιθυμίαν όπως συνερχομένων των αντιπροσώπων κλήρου κα λαού της Αλβανικής ορθοδόξου Εκκλησίας εκλεγή επίσκοπος.
Τοιαύτη συνέλευσις εγένετο κατά Ιούνιον 1919 εν Βοστώνη και ομοφώνων εκλεγείς παρόντος και του Ρώσσου Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Αλεξάνδρου γονυπετής προσήλθε προ αυτού και εξητήσατο τας ευλογίας της Α. Σεβασμιότητος , ας και επεδαψίλευσε προθύμως. Το γεγονός τούτο ήρκεσεν όπως αυθυμερόν εξαπολυθώσιν τπό Αλβανών τηλεγράφηματα προς την Α. Μακαριότητα τον πατριάρχην Μόσχας κ. Τύχωνα φέροντα την υπογραφή του Ρώσσου Αρχιεπισκόπου Β. Αμερικής κ. Αλεξάνδρου εξαιτουμένων την άδειαν της εις Αρχιερέα χειροτονίας του εις το επισκοπικόν αξίωμα εκλεγέντος κατά τον ως άνω τρόπον Θεφάνους (Φαν Νόλη) νέα δεν τοιαύτα επανελήφθησαν ότε μετά παρέλευσιν δύο μηνών δεν έτυχον σχετικής απαντήσεως. Κατά Οκτωβρίαν του 1919 ότε εν Νέα Υόρκη ευρίσκετο ο Σεβ. Μητροπολίτης Οδυσσού κ. Πλάτων παρόντος και του Ρώσσου Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Αλεξάνδρου, προσήλθεν ο τότε Συνοδικός επίτροπος Επίσκοπος Ροδοστόλου και νυν αρχιεπίσκοπος Β. και Ν. Αμερικής κ. Αλέξανδρος, όστις κατήγγειλε τον εν λόγω κληρικόν συν άλλοις και ως επί αθεϊα φωραθέντα και χλευάσαντα πολλάκις την ορθοδοξίαν.
Κληθείς ίνα έλθη εις Νέαν Υόρκην δια να δώση εξηγήσεις τραχύτατα αρνούμενος να προσέλθη και προσυπογράφων ως «Επίσκοπος Θεοφάνης (Φαν – Νόλης)» αυτός δε εαυτόν ανεκήρυξεν επίσκοπον εν τη Εκκλησία της Βοστώνης κατά τον εξής τρόπον.
Εν τω ναώ ευρισκόμενος εξεφώνηε λόγον μεθ’ ον ηρώτησε τον λαόν, αν ήθελε να προϊσταται αυτών ως επίσκοπος ή ως ιερεύς. Του λαού εν επευφημίαιας δηλώσαντος ότι θέλει αυτόν ως επίσκοπον, ούτος συμμορφούμενος, ως εδήλωσε προς την θέλησιν του λαού ενεδύθη υπό δύο ιερέων την αρχιερατικής στολήν και ως αρχιερεύς ετέλεσε την θείαν λειτουργίαν και την ωρισμένην στιγμήν εχειροτόνησε διάκονον Αλβανόν τινα και αργότερον ιερέα. Έκτοτε δε εκ των 7 Αλβανών ιερέων, οι μεν τρεις έμειναν πσιτοί εις την Ρωσσικής Εκκλησίαν διό και εξεβλήθησαν υπό των Αλβανικών αρχών, οι δε λοιποί τέσσαρες ηκολούθησαν τον αυτόκλητον επίσκοπον.
Επωφελούμενος ο ψευδεπίσκοπος της παρασχεθείσης αυτώ ευλογίας εν προειρημένη συνεδρία υπό Σεβ. Ρώσσου Αρχ. Αμερικής κ. Αλεξάνδρου διέδωσεν ότι υπ’ αυτού εχειροτονήθη παρά τας επανειλημμένας διαψεύσεις τας οποίας έκαμεν ο Σ. Ρώσσος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής εν Αλβανικαίς και Αγγλικαίς εφημερίσι και εν επιστολή δημοσιευθείση εν τη “Siving Church” εν ή η Α. Σεβ. διεσαφήνιζεν ότι η επιδαψιλευθείσα ευλογία ήτο απλή συγκατάθεσις ουχί δεν χειροτονία δι ην απαιτούνται δύο επίσκοποι, η τελέσις της θείας λειτουργίας συνεπώς η ύπαρξης ναού, ενώ η εκλογή έγινε τη 5 ώρα μ.μ. εν συνήθει αιθούση, του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής φέροντος ράσον και επανωκαλύμμαυχον.
Ότι δε και αυτός ούτος και το ποίμνιόν του ηννόησαν, ότι η επίθεσις των χειρών του δεν ήτο χειροτονία αποδεικνύεται α) εκ του ότι παρεκάλεσων τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπον Αμερικής να ζητήση τηλεγραφικώς την άδειαν προς χειροτονίαν παρά του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Τύχωνος, β) μεταφράσας εις την Αλβανικήν την διάταξιν της εις αρχιερέα χειροτονίας εξαπέστειλεν αυτήν εκτυπωθείσαν εις τους σπουδαιοτέρους Αλβανούς και επισκοπιανούς τους οποίους προσεκάλει εις την χειροτονίαν, γ) παρεκάλεσεν αυτός ούτος τον Σεβ. Πητ/λίτης Πλάτωνα να τον χειροτονήση και εξέφρασε την χαράν αυτού διότι θα τον εχειροτόνει ο εις ιερέα αυτόν χειροτονήσας.
Κατά τους πρώτους δε μήνας του 1920 ο Σεβάσμ. Ρώσσος Αρχιεπίσκοπος Β. Αμερικής εξαπέλυσεν εγκύκλιον προς τα πιστά τέκνα της ορθοδόξου Αλβανικής Εκκλησίας προς προφύλαξιιν αυτών υπό του αυτοκλήτου επισκόπου. 

Revista “EKKLISIASTIKI ALITHEIA” (E Vërteta Kishëtare), vol. 42, Konstandinopojë 1922



Shumë dhe shpeshherë u shkruajtën për një farë kleriku shqiptar Theofan (Fan Noli) që i thotë vetes episkop, por  që në përgjigje të kësaj asgjë nuk kemi botuar duke mos i dhënë rëndësi dhe duke mos e konsideruar këtë pretendim të denjë të vëmendjes. Por duke marrë shkas prej njëfarë lëvizjeje që nis prej këtij, në Shqipëri, për krijimin e Kishës orthodhokse autoqefale, e konsideruam të dobishme të sjellim në dritë sa i përket Fan Nolit, dhe që ta njohin më mirë atë.
Theofan (Fan Noli), i ndodhur më 12 Shkurt 1919 si kryesues i një delegacioni orthodhoks Shqiptar, në Amerikë,   u fut prej priftërinjve të tij në Konferencën keriko-laike Ruse që ishte mbledhur në atë kohë në Cleveland, si kandidat i denjë për gradën episkopale. Kjo konferencë në fakt e shprehu dëshirën që sipas përfaqësuesve të klerit dhe popullit të Kishës orthodhokse Shqiptare të zgjidhet episkop.
Kjo konferencë u mblodh gjatë Qershorit 1919 në Boston dhe njëzëri i zgjedhur dhe në prezencë të Kryepiskopit Rus të Amerikës z. Aleksandër, i rënë në gjunjë ju paraqit atij duke kërkuar bekimet e Hirësisë së Tij, i cili edhe e ledhatoi me predispozicion. Ky fakt mjaftoi që brenda ditës të lëshohen prej shqiptarësh telegrame drejtuar Fortlumturisë së Tij Patrikut të Moskës Imzot Tihonit duke sjellë edhe firmën e Kryepiskopit Rus të Amerikës së Veriut Imzot Aleksandrit dhe duke kërkuar ata lejen  për hirotoninë në gradën e Kryepriftërisë së të zgjedhurit për episkop në mënyrën e përshkruar më sipër të Theofan (Fan Noli) që u përsëritën me telegrame të reja, kur pasi kaluan dy muaj nuk morrën përgjigje. Gjatë Tetorit 1919 kohë kur në Nju Jork ndodhej Hirësia e Tij Mitropoliti i Odesës, Imzot Platon, në prani edhe të Hirësisë së Tij Kryepiskopit Rus të Amerikës z. Aleksandër, u paraqit Epitropi në atë kohë Sinodik, Episkopi i Rodhostolit dhe aktualisht Kryepiskop i Amerikës së Veriut dhe Jugut Imzot Aleksandri, i cili edhe denoncoi klerikun në fjalë mes të tjerave dhe për propagandë atesite dhe në mënyrë të përsëritur tallje me orthodhoksinë.
I thirrur për të ardhur në mënyrë urgjente në Nju Jork për të dhënë shpjegime u përgjegj me refuzim për të ardhur i poshtënënshkruari si “Episkop Theofani (Fan – Noli), ai që shpalli veten e vet episkopo në Kishën e Bostonit në mënyrën si vijon.
I ndodhur në kishë mbajti fjalim përmes të cilit pyeti popullin, nëse dëshironte t’i kryesonte ata si episkop apo si prift. Popullit që u përgjιgj me brohoritje se e donte atë si episkop, ky duke u bindur, siç deklaroi, dëshirës së popullit u vesh prej dy priftërinjëve me stolinë arkieratike dhe si kryeprift kreu liturgjinë hyjnore dhe në momentin e caktuar hirotonisi dhjakon një shqiptar që më vonë e bëri prift. Që në atë kohë prej 7 priftërinjsh Shqiptarë, 3 mbetën besnikë në Kishën Ruse dhe për këtë arsye u dëbuan prej autoriteteve shqiptare, ndërsa katër të tjerët pasuan të vetëthirrurin episkop.
Duke përfituar pseudoepiskopi të bekimit që ju dha në konferencën e sipërpërmendur nga ana e Hirësisë së Tij Kryepiskopit Rus të Amerikës Imzot Aleksandër, hapi fjalë se prej tij u hirotonis, pavarësisht përgënjështrimeve të përsëritura të cilat ka bërë Hirësia e Tij Kryepiskopi Rus i Amerikës, në gazeta Shqiptare dhe Angleze dhe në një letër të botuar në “Siying Church” në të cilën Hirësia e Tij sqaronte se bekimi me ledhatim ishte një pranim i thjeshtë dhe në asnjë mënyrë nuk përbën hirotoni për të cilën kërkohen dy episkopë, kryerja e Liturgjisë Hyjnore dhe për pasojë ekzistencë e një kishe të hirshme, ndërsa zgjedhja ishte bërë në orën 5 pasdite në një sallë të zakonshme, dhe ndërsa Hirësia e Tij Kryepiskopi i Amerikës kishe të veshur vetëm raso dhe epikalimaf.
Se edhe ky vetë edhe grigja e tij e kanë kuptuar se vendosja e dorës mbi krye nuk është hirotoni faktohet a) nga fakti se kërkoi prej Hirësisë së Tij Kryepiskopit që të kërkojë me telegram lejen për hirotoni prej Fortlumturisë së Tij Patrikut Tihon, b) duke e përkthyer në shqip tipikonë (rendin) e hirotonisë në kryeprift duke e dërguar atë të shtypur tek Shqiptarët më në zë dhe episkopianët të cilët edhe i ftoi në hirotoni, c) ju lut vetë ai Hirësisë së Tij Mitropolitit Platon që ta hirotonis dhe shprehu gëzimin e tij sepse do ta hirotoniste ai i cili e kishte hirotonisur atë në prift.
Gjatë muajve të parë të vitit 1920 Hirësia e Tij Kryepiskopi Rus i Amerikës së Veriut, Imzot Platoni, qarkulloi qarkore për bijtë besimtarë të Kishës Orthodhokse Shqiptare që t’i ruajë ata prej episkopit të vetëthirrur (vetëshpallur)”.









Οι σφαγές του Μεχμετ Φατιχ στην περιοχή της σημερινής Αλβανίας και τα περίχωρα. Δεδομένα από τα χρονικά του Τουρσούν Μπει χρονικογράφος του Μουάμεθ Β΄ - Masakrat e Mehmet Fatih në zonën e Shqipërisë së sotme dhe përreth saj. Fakte nga Kronikat e Tursun Beut

Σχετική εικόνα
Masakrat e  Mehmet Fatih  në zonën e Shqipërisë së sotme dhe përreth saj. Fakte nga Kronikat e Tursun Beut

 Në pranverën e vitit tetëqind e shtatëdhjetë (1466), kur në mes të kuvendit të lëndinës lauresha psalte me zë melodioz vargun: "E vështro në gjurmët e mëshirës së Zotit, si Ai i jep jetë tokës së vdekur (Kurani 30:50)", pas shpalljes së nisjes së luftës kundër Shqipërisë, çdo gazi ngjeshi me dëshirë shpatën.  Flamujt-emblema të pushtimit - u vunë në lëvizje nga Edreneja.
Kur tendat e fushimit të Sulltanit shtrinë hijen e tyre mbi fushën e qytetit të Manastirit, aty rendën nga të gjitha anët luftëtarët - të prirë prej fitores - për t'iu bashkuar ushtrisë perandorake, si ca lumenj të mëdhenj që lëshohen në det dhe, si dallgët e detit që venë e përplasen, u derdhën mbi Shqipëri. Aradhe të tilla secila me një mijë luftëtarë. Ku secili nga këta guximtarë, sa një mijë heronj vlen. Kasneci i gjendjes bëri të mbërrijë në veshët e mëkatarëve të pafe jehona e kërcënimit: "O milingona! Futuni nëpër shtëpi që të mos ju shkelë Solomoni me trupat e tij! (Kurani 27:18)".
Të pafetë e mallkuar mbetën të hutuar e të çoroditur nga njoftimi i llahtarshëm i këtij sulmi të afërt dhe vajtën u strehuan nëpër malet e rrëpira e luginat e thella, duke bllokuar shtigjet. Bënë gjithë ç'mundën për t'u mbrojtur dhe kështu dëshmuan tërë kryeneçësinë e tyre për të rezistuar, duke këmbëngulur në prapësinë e tyre më të skajshme.  Por luftëtarët e Sulltanit, të nxitur prej mendimit të shpërblesës hyjnore të luftës së shenjtë, si dhe të shpresës për të bërë plaçkë të madhe, përparuan në të atillë mënyrë sa që çdo mal i pakapërcyeshëm dhe çdo luginë e thellë u dukej rrafshinë e lehtë "ku nuk do të mund të shihje as ultësirë, as lartësi (Kurani 20:107)".
Me ndihmën e Zotit, më të Lartit pushtuan çdo strehë që mësynë dhe grabitën e plaçkitën kaq shumë pasuri të frymore e jofrymore, saqë djelmosha me tipare engjëllore dhe vasha me pamje hyrish, që vlenin tre a katër mijë aspra, krijesa të këndshme me tipare të tilla që mjaft që t’i shihje në fytyrë që të të ikte mendja, shiteshin veç për vetëm tre apo katërqind aspra. Të tilla hyri që kushdo që i sheh në tendë kujton se është përnjëmend në Parajsë. T'i shihje kur mbi gjoksin tim dergjej, do besoje se në një trup dy shpirtra qenë. Te tillë djelmosha që, për atë Zot, në thonë Se ka dhe më të bukur, gënjeshtra thonë.
Veç kësaj, buaj me lëkurë "në ngjyrë të verdhë të ndezur që kënaq shikimin (Kurani 2:69)" mund t'i blije për tri a katër aspra, ndërsa edhe për më pak se dy aspra shitej një dash përçor i kopesë që është bërë gati për t'iu flijuar Zotit. Çdo çadër ishte e mbushur përplot me plaçkë të rrëmbyer. Atëherë u dha urdhri të shtroheshin në bindje ata harbutë të pafe. Për këtë arsye, në çdo vendqëndrim sillnin para Sovranit fitimtar meshkujt e lidhur me zinxhirë që luftëtarët guximtarë e të shkathët të islamit me një të rënë të shpatës, fap-fap - i ekzekutonin. I bënë kështu ata njerëz që aq të etur e të dëshiruar qenë pas vdekjes, të shijonin verën e rrënimit që derdhej prej shpatës së shndritshme.Pati ndalesa ku u shkuan në shpatë deri në tre mijë, katër mijë, shtatë mijë nga të pafetë. Prej kufomave të shumta, lugina të thella tanimë ngjasoni si të ishin kodra. Prej gjakut të derdhur, rrafshina të gjera tani ngjasonin si Amudarja (Xhejhun: Oksusi i lashtë, që bashkë me Sirdarjen formonin Transoksianën, territor që sot përkon pjesërisht me Uzebkistanin . Aludohet për ujërat e bollshme të këtij lumi) që rridhte. Pas tërë këtij shkatërrimi, u mor vendimi i mëposhtëm: në fushën e Jundit që është kërthiza e atij vendi, do të ndërtohej një fortesë e pathyeshme.
Sakaq mëkëmbësit fisnikë, hodhën themelet e një fortese të qëndrueshme katërkëndëshe, siç qenë urdhëruar, dhe brenda një kohe të shkurtër e kryen ndërtimin. Katërkëndëshi në është thënë të jetë me ogurzeza formë, s'ka dyshim se do të ketë qene e tillë për të pafetë. Në pastë diçka që të përqaset me yllin e Shahut te gjithësisë, s' ka dyshim se kjo është më e mbara e formave. 
Një kështjellë që s'mund te dallohet prej reve, kullë e saj është mur a re e zezë?
Ai vend ishte i rrethuar nga të gjitha anët me male të pakalueshme e gryka, por të pafetë që jetonin në ato lartësi s'bënin dot pa fushën ku rrjedh uji i bollshëm dhe ku tokat e bukës janë pjellore e të pasura. Meqë mes njerëzve u përhap fjala dhe zuri vend bindja se ishte një tokë pjellore, aty u dynd nga të katër anët ku ndodhej popullsia islame. Emrin ia vunë Elbasan, që i përshtatej natyrës së tij (Është fjala për një lojë të mundshme fjalësh mes emrit të fortesës dhe shprehjes “el basan”, që mund të përkthehet me shprehjen “të vësh dorën në zjarr”.
Sulltan pushtuesi-shpirti i tij u prehtë në paqe, herën e parë e kish nënshtruar atë me një goditje të vetme dhe siç e treguam,e kish asgjesuar armikun, duke ndërtuar aty një fortesë të fuqishme me qëllim të përforconte pushtimin. Kurse arsyeja e fushatës së dytë në Shqipëri qe se raca shqiptare është bërë e tillë që në karakterin e saj kanë hedhur rrënjë mosbindja, këmbëngulja, rebelimi e arrogance. Dhe, ajo çka e ke për natyrë nuk zhduket kurrë nga peripecitë e jetës! Ata derra qenë nënshtruar dhe kishin pranuar zinxhirin thjehst nga tmerri I kordhës gjakderdhëse të Sovranit. 
Skënderbe tradhëtari qysh në fëmijërinë e hershme ishte ushqyer me pluhurin e Fronit, por më pas kishte parapëlqyer rebelimin. Kështu, kishte mbështjellë qafën me robën e mohimit të fesë, që është më e keqja e veshjeve, për tu bërë komandant i një bande mëkatarsh të pafe. U arratis prej fronit fatlum duke u vënë në krye të atyre të cilëve iu tha: “Unë jam biri i beut tuaj”. Me tiu larguar sysh shkëlqimi i shpatës së Sulltanit, njerëzit e prapë të kësaj province ngritën në krye në vende të ndryshme të nxitur nga ky djall tundues dhe, me të në krye, me qëllim që të hidheshin kundër fortesës së Elbasanit, nuse e qiellit… 
 
Ushtria u lëshua mbi krahinën e Shqipërisë si vërshimi i një armate të stërmadhe. Një vërshim që mbuloi majat e maleve, kodrat dhe hapësirat me pluhur, si të bëhej fjalë për përmbytjen e përbotshme, duke mbuluar krejt atë vend të mbushur plot me njerëz të ligj. 
—— 
Kur pamë se skishte më asnjë mundësi as për armëpushim e as për të rezistuar, të pafetë, duke përfituar nga nata, u sulën kundër ushtrisë së Anadollit. Me ta u morën gazinjtë, të cilët vranë aq shumë saqë ishte e pamundur të numëroheshin. Djelmoshat, vajzat dhe gratë e tyre u zunë robër. Kalorësia, strehë e fitores, shtiu në dorë edhe plot lugina e skuta të tjera si kjo,..Në këtë mëntyrë Sulltani e pushtoi të gjithë vendin e Shqipërisë. 
“…të gjithë djemtë e vajzat e tyre u kapën dhe u bënë robër, ndërsa meshkujt e rritur u mblodhën dhe i lidhën me zinxhirë. Në çdo vendqëndrim, në prani të Sundimtarit, u ekzekutuan me një të rënë shpate aq shumë të pafe saqë ishte e pamundur të llogariteshin. Të shtyrë nga kjo frikë të pafetë që kishin mbijetuar pranuan të bëheshin shtetas të shtruar osmanë dhe të paguanin xhizjen e përcaktuar nga Sheriati, si edhe taksat e zakonshme. Pasi sundimtari i gjithësisë dha shah mat në lojën e shahut të pabesisë së armikut, ai kaloi lumin mat, me qëllim që të niste rrugën e kthimit. Mahmut Pashain e dërgoi që të bënte pretime kundër fortesës së Shkodrës, që ishte e lidhur e me frëngjtë…”. 
Rebeli Skënderbe, duke ia mbathur porsi bretkosë prej gositjes gjëmëmadhe të ushtrisë osmane, shkoi në bregdet. Edhe atij kordha e zellit të sundimtarit i dha lejen të shkonte në Mbretërinë e të vdekurve. Atë kohë kur ky ndëshkim pllakosi mbi shqiptarët dhe shejtani i tyre shkoi direkt e në ferr, njerëzit që jetonin në malet e ashpra që rrethojnë fortesën e Elbasanit, u dhanë lamtumirën atyre vendeve dhe zbritën në rrafshnaltën e fortesës. Ajo tokë u mbulua me fshatra e toka të mbjella dhe u bë truall i populluar e i sigurt osman… 
Οι σφαγές του  Μεχμετ Φατιχ στην περιοχή της σημερινής  Αλβανίας και τα περίχωρα. Δεδομένα από τα χρονικά του Τουρσούν Μπει χρονικογράφος του Μουάμεθ Β΄.

Κατά την άνοιξη του 1466 όταν στην μέση της πεδιάδας ο κορυδαλλός έψελνε μελωδικά το στίχο : « Δες στα ίχνη του ελέους του Θεού, γιατί αυτός δίνει ζωή στην πεθαμένη γη (Κουράνιο 30:50» , μετά την κήρυξη του πολέμου εναντίων της Αλβανίας, κάθε στρατιώτης ζώθηκε με χαρά το σπαθί. Τις σημαίες- σύμβολα της κατάκτησης – ξεκίνησαν από τον Εντρενέ.


Όταν οι σκηνές της εκστρατείας του   Σουλτάνου άπλωσαν την σκιά τους στην μεγάλη πεδιάδα του Μοναστηριού, εκεί έτρεξαν από όλες τις μεριές πολεμιστές- έτοιμοι για την νίκη- για να ενωθούν με το αυτοκρατορικό στρατό, όπως κάποια μεγάλα ποτάμια  που απλώνονται στην θάλασσα  και, όπως τα κύματα της θάλασσας που συγκρούονται έτσι   και αυτοί ξεχύθηκαν στην Αλβανία. Τέτοιες ορδές που η κάθε μία είχε 1000 πολεμιστές. Οπού ο καθένας  από αυτούς τους θαρραλέους, αξίζει όσο χίλιους ήρωες. Ο προάγγελος της δύναμης έκανε να φτάσει στα αφτιά των άπιστων αμαρτωλών η ηχώ της απειλής: « Μυρμήγκια! Κρυφτείτε στα σπίτια σας για να μην σας πατήσει ο Σολομών με τις δυνάμεις του! (Κουράνιο 27:18).
Οι καταραμένοι άπιστοι έμειναν αποβλακωμένοι και αποπροσανατολισμένοι  από την τρομερή είδηση  αυτής της επικείμενης είδησης και πήγαν να κρυφτούν στα απότομα βουνά και στις βαθιές πεδιάδες , κλείνοντας τα στενά. Έκαναν ότι μπορούσαν για να προστατευτούν και έτσι μαρτύρησαν όλοι την αλαζονεία τους για να αντισταθούν, επιμένοντας στην ακραία τους αναποδιά. Για τους πολεμιστές του Σουλτάνου,  υποκινούμενοι από την σκέψη της θεϊκής αμοιβής του ιερού πολέμου, όπως και της ελπίδας πως θα κάνουν μεγάλο πλιάτσικο προχώρησαν με τέτοιο τρόπο  που κάθε απροσπέλαστο βουνό, και βαθιά πεδιάδα τους φαινόταν ως πανεύκολο πεδίο «που δεν μπορούσες να δεις  ούτε βαθουλώματα ούτε υψώματα» (Κουράνιο 20:107).
Με την βοήθεια του Θεού, οι`` πιο Μεγάλοι κατέκτησαν κάθε σπίτι και όρμισαν και πήραν τόσο πλιάτσικο  τόσο  πλούτο ζωντανό και υλικό που νέοι με αγγελικά χαρακτηριστικά και νέες με χαρακτηριστικά θεϊκά, που άξιζαν 4000 άσπρα,  γλυκές υπάρξεις με χαρακτηριστικά που αρκούσε να τα δεις στο πρόσωπο και σου φεύγει το μυαλό, πουλιόνταν για μόνο     τριακόσια η τετρακόσα άσπρα. Τέτοιες θεές που αν τα έβλεπες μέσα στην σκηνή θα νόμιζες πως βρίσκεσαι στο Παράδεισο.  Να τα έβλεπες όταν έλειωνε πάνω στο στήθος μου και σε έκανε να πιστεύεις πως σ’ ένα σώμα ήταν δύο ψυχές. Τέτοια αγόρια που , μα το Θεό αν πουν πως υπάρχουν πιο ωραίοι ψέματα λένε. 
Εκτός από αυτό, βόδια με δέρμα «χρώματος κίτρινο που ευχαριστεί το βλέμμα» (Κουράνι 2:69)  μπορούσες να τα αγοράσεις με τρία η τέσσερα άσπρα, ενώ κάτι λιγότερο από δύο άσπρα πουλιούνταν ένα κριάρι που οδηγεί το κοπάδι και είναι έτοιμο προς σφαγή στο Θεό.
Κάθε σκηνή ήταν γεμάτο πλιάτσικο. Τότε δόθηκε η διαταγή να γίνουν υπάκουα εκείνα τα άπιστα ρεμάλια.  Για το λόγο αυτό, σε κάθε στάση έφερναν στο νικητή Αρχηγό, άντρες δεμένους με τις αλυσίδες που οι θαρραλέοι και ευκίνητοι  πολεμιστές  του Ισλάμ  τα εκτελούσαν φαπ-φαπ με ένα κόψιμο του σπαθιού. Τους έκαναν έτσι αυτούς τους ανθρώπους που τόσο διψασμένοι και επιθυμητοί ήταν για το θάνατο, να απολάμβαναν το κρασί της καταστροφής που χυνόταν από το σπαθί που γυάλιζε. Υπήρχαν στάσεις που πέρασαν στο σπαθί μέχρι και 3000, 4000, 7000 από τους άπιστους. Από τα πολλά κουφάρια, οι βαθιές πεδιάδες τώρα πια έμοιαζαν με λόφους. Από το αίμα που χύθηκε, μεγάλες πεδιάδες τώρα έμοιαζαν με Αμουδάρια (Τζειχούν: η Αρχαία Όξους που μαζί με την Σιρντάριεν δημιουργούσαν την Τρανσοκσιάνεν, περιοχή  που σήμερα ανήκει στο Ουζμπεκιστάν, συγκρίνετε με τα πολλά νερά αυτού του ποταμού) που κυλούσε. Μετά απ’ όλη αυτή την καταστροφή, πήραν την παρακάτω απόφαση: στην πεδιάδα της Ιούνδης που είναι και ο αφαλός αυτού του μέρους, θα κτιζόταν ένα φρούριο απροσπέλαστο. Εντωμεταξύ οι άρχοντες , ξεκίνησαν τα θεμέλια ενός  φρουρίου σταθερούς τετράποδου, όπως είχε διαταχθεί, και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε και το χτίσιμο.    Το τετράποδο μας έχουν πει να είναι στην πιο δυσοίωνη μορφή, δεν υπάρχει αμφιβολία  ότι τέτοιο θα ήταν για τους άπιστους. Εάν υπήρχε κάτι που θα πλησίαζε με το αστέρι του Σκακιού του σύμπαν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  αυτό είναι το πιο τυχερό από τα σχέδια.


Ένα κάστρο που δεν μπορεί να αναγνωρισθεί από τα σύννεφα,  ο πύργος της είναι τοίχος η μαύρο σύννεφο;



Αυτό το μέρος  ήταν περικυκλωμένο από όλες τις πλευρές με απροσπέλαστα βουνά και στενά, αλλά οι άπιστοι που ζούσαν  σ’ εκείνα τα ύψη δεν μπορούσαν χωρίς την πεδιάδα που χύνετε το μπόλικο νερό και όπου τα χωράφια είναι εύφορα και πλούσια. Μια και ανάμεσα στους ανθρώπους διαδόθηκε και έπιασε τόπο η πεποίθηση  ότι ήταν μία εύφορη γη, εκεί συγκεντρώθηκε όλος ο ισλαμικός πληθυσμός. Το όνομα το έβαλαν Ελμπασάν, που ταίριαζε στην φύση του, (Γίνετε λόγος για ένα λογοπαίγνιο  μεταξύ του ονόματος του κάστρου και της έκφρασης «Ελ Μπασά» που θα μπορούσε να μεταφραστεί με την έκφραση «να βάλεις το χέρι στην φωτιά».
Ο κατακτητής Σουλτάνος, που η ψυχή του να αναπαυτεί εν ειρήνη, την πρώτη φορά το είχε κατακτήσει αυτό με ένα μοναδικό χτύπημα και όπως και διηγηθήκαμε, το είχε εξαφανίσει τον εχθρό, κτίζοντας εκεί  ένα δυνατό κάστρο με σκοπό να ενδυναμώσει την κατάκτηση. Ενώ ο λόγος της δεύτερης εκστρατείας  στην Αλβανία που η ράτσα των αλβανών είναι τέτοια που στο χαρακτήρα της  έχουν ριζώσει η απείθεια, η επιμονή, η εξέγερση και η αλαζονεία. Και αυτό που έχει γίνει φύση δεν εξαφανίσετε από τις περιπέτειες της ζωής!
Αυτά τα γουρούνια είχαν υποκύψει και είχαν δεχτεί αλυσίδα απλώς από το τρόμο του σπαθιού του  Σουλτάνου που αιματοκυλούσε.
Ο προδότης Σκεντερμπέ, από την πρώιμη παιδική του ηλικία είχε ανατραφεί με την σκόνη του Θρόνου, αλλά αργότερα είχε προτιμήσει την  εξέγερση. Έτσι, είχε τυλίξει το λαιμό το μανδύα της απάρνησης της θρησκείας , που είναι το χειρότερο από τους μανδύες  για να γίνει αρχηγός μίας συμμορίας αμαρτωλών, άπιστων. Είχε φύγει από το τυχερό θρόνο πηγαίνοντας στην αρχηγία αυτών των οποίων τους είπε: «Εγώ είμαι ο υιός του μπέη  σας». Με το που απομακρύνθηκε από τα μάτια του το γυάλισμα του σπαθιού του Σουλτάνου, οι ανάποδοι άνθρωποι αυτής της περιοχής σήκωσαν κεφάλι σε διάφορα μέρη υποκινούμενοι από αυτόν τον προκλητικό διάβολο ,  και με αυτόν ως αρχηγό, με σκοπό να εναντιωθούν εναντίων του Κάστρου του Ελμπασάν, νύφη του ουρανού….
____

Ο στρατός ξεχύθηκε στην περιοχή της Αλβανίας, ως μία ορμή μεγάλης στρατιωτικής δύναμης. Μία ορμή που κάλυψε τις κορυφές των βουνών, των λόφων  και των διαστημάτων με σκόνη, σαν να επρόκειτο για το κατακλυσμό, καλύπτοντας πλήρως αυτή την χώρα γεμάτο από κακούς ανθρώπους .
__
 Όταν είδαμε πως δεν είχε καμία πιθανότητα ούτε για την κατάπαυση πηρός και ούτε για να αντισταθούν, οι άπιστοι, επωφελούμενοι από την νύχτα, ξεχύθηκαν εναντίων του στρατού της Ανατολής.  Με αυτούς ασχολήθηκαν οι γαζοί, οι οποίοι σκότωσαν όσους μπορούσαν περισσότερο , τόσους που ήταν αδύνατων  να τους μετρήσεις .
Οι νέοι, οι νέες και οι γυναίκες τους πιάστηκαν όμηροι. Οι ιππείς, σκέπη της νίκης, έριξαν στο χέρι τους  πολλές πεδιάδες και περιοχές όπως αυτό.. με τον τρόπο αυτό ο Σουλτάνος κατέκτησε όλο το μέρος της Αλβανίας.
«όλα τα αγόρια και τα κορίτσια τους πιάστηκαν και έγιναν όμηροι ενώ τους ενήληκες άντρες τους μάζεψαν και τους έδεσαν με αλυσίδες. Σε κάθε τόπο συγκέντρωσης, στην παρουσία του Σουλτάνου, εκτελέστηκαν με σπαθί τόσοι άπιστοι που ήταν αδύνατον να τους μετρήσεις. Υποκινούμενοι από το φόβο αυτό οι άπιστοι που είχαν επιβιώσει είχαν δεχτεί να γίνουν σωστοί  Οθωμανοί υπήκοοι   και να πληρώσουν το τζιζιέ (φόρο υποτελείας) καθορισμένο από την Σαριά, όπως και τους συνηθισμένους φόρους. Αφού ο κατακτητής του σύμπαν έπιασε ματ το παιχνίδι απιστίας του εχθρού, πέρασε το ποταμό Μάτι, με σκοπό να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής. Το Μαχμούτ Πασά τον έστειλε με υποσχέσεις προς το Κάστρο της Σκόδρας, που είχε συμμαχία με τους γάλλους…».
Ο  επαναστάτης Σκεντερμπέι, τρέχοντας ως βάτραχος μετά την μεγάλη φήμης νίκη του Οθωμανικού Στρατού, πήγε στην παραλία. Και σ’ αυτόν η κόψη της θέλησης του ηγεμόνα έδωσε την άδεια να πάει στο Βασίλειο των πεθαμένων.  Εκείνο τον καιρό που αυτή η τιμωρία ξέσπασε πάνω στους αλβανούς και ο διάβολος τους πήγε κατευθείαν στην κόλαση , οι άνθρωποι που ζούσαν στα άγρια βουνά που περικυκλώνουν  το κάστρο του Ελμπασάν, χαιρέτισαν αυτά τα μέρη και κατέβηκαν στην πεδιάδα του κάστρου. Αυτή η γη καλύφτηκε από χωριά και φυτεμένα χωράφια και έγινε ένα οθωμανικό μέρος ασφαλές και κατοικημένο.

Το σχόλιο μας: Μετά από όλα αυτά δεν είναι ευνόητο να αναρωτηθεί κανείς υπάρχουν «αλβανοί» η απλώς υπάρχουν  μόνο Οθωμανοί που αισθάνονται αλβανοί?    

Στολές εποχής και υπερσύχρονα όπλα στην παρέλαση για την πολιορκία του Λένινγκραντ (φωτογραφίες)

lenin
Η Ρωσία τιμά σήμερα τα 75 χρόνια από το τέλος της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τους Ναζί, η οποία κράτησε  872 ημέρες . Από τα 3 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης στην αρχή της πολιορκίας, στο τέλος της δεν είχαν απομείνει περισσότεροι από 800.000. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, 640.000 έως 1 εκατομμύριο πέθαναν από την πείνα και τους βομβαρδισμούς. Περίπου 34.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν και 716.000 έμειναν άστεγοι.
Μέσα σε συνθήκες πολικού ψύχους και πυκνής χιονόπτωσης, χιλιάδες κάτοικοι της σημερινής Αγίας Πετρούπολης τίμησαν την επέτειο καταθέτοντας λουλούδια στο μνημείο των στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, κρατώντας παράλληλα ενός λεπτού σιγή.
Το μνημείο - όπου κατέθεσε στεφάνι και ο Πούτιν - ανεγέρθηκε στη μνήμη των στρατιωτών που πολέμησαν στο Νέφσκι Πιάτατσοκ, με σκοπό να σπάσουν την πολιορκία του Λένινγκραντ. Εκτιμάται ότι περίπου 50.000 άνδρες του Κόκκινου Στρατού και 10.000 Γερμανοί σκοτώθηκαν στη μάχη αυτήν.
Στη συνέχεια παρακολούθησαν μία μεγαλειώδης στρατιωτική παρέλαση κοντά στο Μουσείο του Ερμιτάζ. Περισσότεροι από 2.500 στρατιώτες και άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας παρέλασαν φορώντας, εκτός των κανονικών τους στολών και στολές εποχής.
Στην παρέλαση παρουσιάστηκαν επίσης το θρυλικό σοβιετικό άρμα T-34, διάφορα τεθωρακισμένα οχήματα, εκτοξευτήρες ρουκετών αλλά και το υπερσύχρονο αντιπυραυλικό σύστημα S-400 και συστοιχίες πυραύλων Iskander-M.
Η στρατιωτική παρέλαση ολοκληρώθηκε με μια εντυπωσιακή επίδειξη από τη ρωσική ακροβατική αεροπορική ομάδα «Στρίζι».
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των στρατιωτών αλλά δεν παρακολούθησε την παρέλαση. Ωστόσο, θα συμμετάσχει αργότερα σήμερα σε σειρά άλλων εκδηλώσεων, στην Αγία Πετρούπολη και την ευρύτερη περιοχή.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ σημείωσε ότι η επέτειος αυτή είναι «πολύ σημαντική για όλη τη χώρα, για όλους τους Ρώσους και προσωπικά για τον πρόεδρο Πούτιν».
Ο πατέρας του, Βλαντίμιρ Σπιριντόνοβιτς Πούτιν, στάλθηκε αμέσως στο μέτωπο όταν ξέσπασε ο πόλεμος και τραυματίστηκε σοβαρά στο Νέφσκι Πιάτατσοκ, σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από το περικυκλωμένο Λένινγκραντ.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

Απίστευτη ιστορία: Ελληνίδα Μάτα Χάρι είχε ξελογιάσει τον Εντι Ράμα -Η μυστηριώδης Κατερίνα

Εντι Ράμα /Φωτογραφία: ΑΡ
Τον σφοδρό έρωτα του σημερινού πρωθυπουργού της Αλβανίας Εντι Ράμα με μια Ελληνίδα... Μάτα Χάρι αποκάλυψε σήμερα ο πρώην πρόεδρος της γείτονος Σαλί Μπερίσα. 
Μιλώντας στον αλβανικό τηλεοπτικό σταθμό Κλαν (στην εκπομπή «Opinion») ο Σαλί Μπερίσα αποκάλυψε ότι στο παρελθόν ο  Έντι Ράμα είχε ερωτευθεί μια Ελληνίδα που υπηρετούσε στην ελληνική διπλωματική αποστολή στα Τίρανατου Μπλέντι Φεβζίου.
Εντι ΡάμαΕντι Ράμα
«Είναι μια παθιασμένη ιστορία, πάνε από τότε 26 χρόνια» είπε ο Σαλί Μπερίσα και συνέχισε: «Ήταν στα 1993-94, όταν ο Έντι Ράμα ερωτεύθηκε την διπλωμάτη Κατερίνα… από το τμήμα πολιτισμού της ελληνικής πρεσβείας. Την εποχή εκείνη τα μέσα ενημέρωσης είχαν γράψει αρκετά για τον νεαρό ζωγράφο (σσ τον Εντι Ράμα) και τη σχέση του, είναι ένα γνωστό θέμα εκείνης της εποχής».
Ο Σαλί Μπερίσα, σφοδρός πολέμιος του Εντι Ράμα περιέγραψε την ιστορία αφήνοντας πολλά υπονοούμενα ότι η παλιά ερωτική σχέση του σημερινού πρωθυπουργού της Αλβανίας είχε αξιοποιηθεί από την ελληνική διπλωματία. Ο Μπερίσα είπε συγκεκριμένα ότι οι υπηρεσίες της εποχής παρακολουθούσαν την Ελληνίδα και τον φίλο της που σήμερα είναι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας. Ο πρώην πρόεδρος της Αλβανίας δεν διεκρίνισε πάντως αν η Κατερίνα ήταν διπλωματική υπάλληλος. 
«Εάν ρωτούσαμε τις μυστικές υπηρεσίες, αυτές έλεγαν ότι η διπλωμάτης στρατολόγησε τον Ράμα, εγώ όμως δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο» είπε ο Σαλί Μπερίσα και συμπλήρωσε: «Μέχρι σήμερα δεν είχα μιλήσει διότι οι πληροφορίες αυτές θεωρούνταν απόρρητες, σήμερα το απόρρητο έχει αρθεί».
Σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Σαλί Μπερίσα, όταν η Ελληνίδα μετατέθηκε από τα Τίρανα στο Παρίσι, ο ζωγράφος τότε Έντι Ράμα την ακολούθησε στη γαλλική πρωτεύουσα και έγινε... ερωτικός μετανάστης.
Σαλί ΜπερίσαΣαλί Μπερίσα


Πηγή: Απίστευτη ιστορία: Ελληνίδα Μάτα Χάρι είχε ξελογιάσει τον Εντι Ράμα -Η μυστηριώδης Κατερίνα | iefimerida.gr 

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

Το βιβλίο που τραντάζει την αλβανική πολιτική σκηνή: Ο Ράμα ξεπλένει χρήματα της μαφίας & της τρομοκρατίας

«Σύμμαχοι εγκληματίες σε στρατηγική συνεργασία» είναι ένα βιβλίο που επικεντρώνεται στις διασυνδέσεις της αλβανικής μαφίας με το Ισλαμικό Κράτος (DAESH) από τις εκδόσεις για τις Πολιτικές Επιστήμες στην Φρανκφούρτη (όργανο της ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Γερμανίας) που κυκλοφόρησε πρις από δύο εβδομάδες.
Το βιβλίο επιρρίπτει ευθύνες κυρίως στην κυβέρνηση του Έντι Ράμα για την παροχή δυνατότητας να ξεπλένεται χρήμα, σε μεγάλη κλίμακα, από τις δύο προαναφερόμενες εγκληματικές ομάδες
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Οι συγγραφείς Arthur Hartmann, Trygve Ben Holland και Sarah Holland παραθέτουν παραδείγματα από την έρευνα για το πώς το I.S.I.S (Ισλαμικό Κράτος) χρησιμοποίησε τις δομές της αλβανικής μαφίας για να πουλάει «νόμιμα» αργό πετρέλαιο στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α. με 15 πλοία τάνκερ.
Παρ’ όλο που η Αλβανία από το έτος 2014 έλαβε το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην Ε.Ε. χώρας, οι έλεγχοι της διακίνησης κεφαλαίων παραμένουν αναποτελεσματικοί, οι τραπεζικοί λογαριασμοί ανοίγονται χωρίς κανέναν έλεγχο και η «ζούγκλα» των τυχερών παιχνιδιών μπορεί εύκολα να κρύψει την πραγματικότητα. Η μαζική έκρηξη της καλλιέργειας και εμπορίας της κάναβης καθώς και το πέρασμα στα βαριά ναρκωτικά λαμβάνει χώρα άσχετα από την διεθνή βοήθεια.
Η περίπτωση «Ταχίρι» του Υπουργού Εσωτερικών για το διάστημα 2013 – 2017 , που κατηγορείται για εύνοια των εμπόρων ναρκωτικών, είναι τόσο προφανής ώστε ο Ευρωβουλευτής Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος αναμένεται να αντικαταστήσει τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) και η γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, άσκησαν πιέσεις στον Ράμα ώστε ο τελευταίος να άρει την προστασία που παρείχε στον Ταχίρι.
Αλλά και ο έτερος Υπουργός Εσωτερικών Φατμίρ Τζάφαϊ, που αντικατέστησε τον Σαϊμιρ Ταχίρι, είχε να αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα (κατηγορίες για διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών) με τον αδελφό του.
Οι συντελεστές του βιβλίου παραθέτουν διάφορα παραδείγματα για το πώς, παρ’ όλη την αυστηρώτητα των νέων νόμων οι ντόπιες (αστυνομικές) δυνάμεις «μπάζουν από το παράθυρο αυτό που χτες έμπαινε από την πόρτα».
Σατυρικοί τόνοι χαρακτηρίζουν την συζήτηση με έναν βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο οποίος «δεν έχει ακούσει ποτέ για αυτά τα προβλήματα, τα οποία εφόσον ισχύουν, την ευθύνη έχουν οι Δυτικοί».
Γνωστή φαίνεται να είναι και η περίπτωση της ABI Bank η αδειοδότηση της οποίας θεωρήθηκε προβληματική ως αδιαφανής από τους διεθνείς οικονομικούς οίκους , όπως το ΔΝΤ κλπ.
Οι συντελεστές του βιβλίου σημειώνουν πως, παρ’ όλη την παρουσία πυρήνων της Al Kaeda παλαιότερα στην Αλβανία και πιο πρόσφατα του I.S.I.S (Ισλαμικό Κράτος), στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θρησκευτικός ριζοσπαστισμός στην αλβανική κοινωνία, η οποία στην πλειονότητα της είναι μουσουλμανική.
Επίσης η αλβανική μαφία δεν έχει «ιδεολογική συγγένεια» με το I.S.I.S (Ισλαμικό Κράτος), αλλά όταν μπορεί, συνεργάζεται μαζί του απλά για να αυξήσει το οικονομικό κέρδος.
Το βιβλίο βρήκε μεγάλη απήχηση στην Γερμανία και αναφορικά με αυτό αρθρογράφησε και η καθημερινή εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung στις 15.01.2019 με άρθρο του Alexander Haneke
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019

18 πρώην πρέσβεις ζητούν να μην ψηφιστεί η Συμφωνία των Πρεσπών - «Βλάπτει τα εθνικά μας συμφέροντα»


Αποδομώντας ένα-ένα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, οι πρώην διπλωμάτες προειδοποιούν για ολέθριες συνέπεις και ζητούν να πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα επί του κεφαλαιώδους σημασίας εθνικού αυτού θέματος
Τις ολέθριες συνέπειες που θα υπάρξουν για τη χώρα μας εάν ψηφιστεί τελικά η «λεόντεια» και «ετεροβαρής» Συμφωνία των Πρεσπών επισημαίνει σε ανοιχτή επιστολή του προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ο «Διπλωματικός Κύκλος Συνταξιούχων Πρέσβεων».
Αποδομώντας όλα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης περί των υποτιθέμενων οφελών της Συμφωνίας, δεκαοκτώ πρώην πρέσβεις που υπογράφουν την επιστολή υπογραμμίζουν ότι, πέραν της διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας που επιχειρείται, θα δημιουργηθούν προβλήματα σε πολλαπλά επίπεδα και θα προκύψουν προστριβές και αποσταθεροποίηση.

Ακολουθεί η επιστολή του «Διπλωματικού Κύκλου Συνταξιούχων Πρέσβεων»

«Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,
Οι κάτωθι υπογράφοντες Πρέσβεις ε.τ. εκφράζουμε την ανησυχία μας και τον έντονο προβληματισμό μας για την υπογραφείσα στις Πρέσπες την 17η Ιουνίου 2018 συμφωνία μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδος και της Π.Γ.Δ.Μ. παρουσία των Πρωθυπουργών των δύο χωρών.
Η συμφωνία αυτή, όπως πιστεύουμε, αποτελεί πλήρη αποδοχή- και κατά συνέπεια δική μας υποχώρηση- των απαιτήσεων της σκοπιανής πλευράς, η οποία ήδη από της σύστασης του ομόσπονδου κρατιδίου των Σκοπίων μέσα στα πλαίσια της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας, αλλά και σήμερα το προκύψαν μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας νέο κρατικό μόρφωμα της Π.Γ.Δ.Μ εξακολουθεί να εκδηλώνει "αλυτρωτικές" τάσεις κατά της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα δεν φαίνεται να έχει εγκαταλείψει την επεκτατική πολιτική του Τίτο περί "Ενοποιήσεως όλου του μακεδονικού χώρου συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής ιστορικής Μακεδονίας".
Φοβούμεθα ότι ούτε η νέα ονομασία που συμφωνήθηκε στις Πρέσπες, ούτε οι τροποποιήσεις των σχετικών με τον "αλυτρωτισμό" διατάξεων του σκοπιανού συντάγματος θα μπορέσουν να ανακόψουν τις επεκτατικές βλέψεις των "πολιτών της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας" και ιδιαίτερα της νέας γενιάς, η οποία γαλουχήθηκε με το όνειρο επέκτασης της χώρας τους στην κατ’ αυτούς "Μακεδονία του Αιγαίου".
Οι πολίτες της χώρας αυτής αρνούνται να δεχθούν την ιστορική αλήθεια, ότι η περιοχή των Σκοπίων ήταν τμήμα της Αρχαίας Δαρδανίας, ως τούτο επιβεβαιώνεται από αδιάσειστα αρχαιολογικά, εθνολογικά, γλωσσικά και άλλα στοιχεία.
Ενδεικτικά παραθέτουμε περικοπή από το έργο (Περιηγηματικόν Πικτάκιον εκδοθέν στο Αμστερνταμ το 1706) του νεοέλληνα διανοητή που διακρίθηκε στον Ευρωπαϊκό χώρο Αναστασίου Μιχαήλ, όπου υπογραμμίζει ότι "με τη Μοισία (σημερινή Σερβία) προσομορούσιν (συνορεύουν) οι Δαρδανικοί Σκούποι (δηλ. τα σημερινά Σκόπια)".
Πέραν όμως της διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας, που επιχειρείται με την συμφωνία των Πρεσπών, η τελευταία θα δημιουργήσει σειρά προβλημάτων σε πολλαπλά επίπεδα και θα αποτελέσει αιτία προστριβών και αποσταθεροποίησης. Διότι αναγνωρίζεται, εντελώς εσφαλμένα, "η μακεδονική γλώσσα" και "ταυτότητα", ήτοι τα κυριότερα συστατικά στοιχεία για την δημιουργία μιας εθνικής οντότητας. Οι σχετικές διατάξεις της συμφωνίας των Πρεσπών παρέχουν το νομικό πλέον κάλυμμα για να συνεχίσει η σκοπιανή πλευρά την "αλυτρωτική" της πολιτική με άλλα πιο ισχυρά από τα μέχρι τώρα μέσα και μία πιο έντονη ρητορική προβολή τους. Οι δηλώσεις, άλλωστε, του Πρωθυπουργού της Π.Γ.Δ.Μ . στις Πρέσπες, πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της εν λόγω συμφωνίας, όπου διαχώρισε τους Έλληνες από τους "Μακεδόνες", ως και εκείνες παρόμοιας φύσης άλλων αξιωματούχων του κράτους αυτού, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας ως προς τις προθέσεις των βορείων γειτόνων μας.
Έχοντας αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό καθ’όλη την διάρκεια της θητείας μας στη διπλωματική υπηρεσία και γνωρίζοντας τις τακτικές, μεθόδους, υστεροβουλίες και αρνητικές έναντι της χώρας μας διαθέσεις των βορείων γειτόνων μας, θεωρούμε χρέος μας να επισημάνουμε, όπως έπραξε και ο διακεκριμένος Έλληνας πατριώτης Μίκης Θεοδωράκης, τις "ολέθριες συνέπειες" που θα επιφέρει η συμφωνία των Πρεσπών.
Η εν λόγω συμφωνία θα αποτελέσει το εφαλτήριο για τη συνέχιση της "αλυτρωτικής" πολιτικής από τους βόρειους γείτονες μας, αναπροσαρμοσμένης στα νέα δεδομένα που τους παραχωρούνται (γλώσσα, ταυτότητα, εθνική υπόσταση) και θα ενσπείρει σύγχυση ως προς την ελληνικότητα της ιστορικής ελληνικής Μακεδονίας. Είναι δε εξωπραγματικό να πιστεύεται, ότι ο πολίτης μιας τρίτης χώρας (π.χ. Αφρικής, Λατινικής Αμερικής κλπ) θα ενδιαφερθεί να ανατρέξει στην παραπάνω συμφωνία για να πληροφορηθεί ότι η "μακεδονική γλώσσα της Βορείου Μακεδονίας" είναι σλαβική και "ουδεμία σχέση έχει με την γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου".
Ομοίως δεν θα πρέπει να θεωρείται λήξαν το θέμα του "αλυτρωτισμού" με την τροποποίηση ορισμένων διατάξεων του σκοπιανού συντάγματος, διότι οι διατάξεις αυτές είναι πλέον περιττές, εφόσον η σκοπιανή πλευρά με την συμφωνία των Πρεσπών -μια διεθνή συνθήκη- πήρε ό,τι μέχρι τώρα επεδίωκε.
Πέραν των ανωτέρω η εν λόγω συμφωνία, ως διαφαίνεται από τις μέχρι τώρα αντιδράσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στην διασπορά, τείνει να επιφέρει διχασμό στην ελληνική κοινωνία. Συναφώς, με λύπη διαπιστώνουμε ότι χαρακτηρίζονται από ορισμένους κύκλους ως "ακραίοι" οι αντιτιθέμενοι στην συμφωνία αυτή.
Δεν πρέπει όμως αυτοί οι κύκλοι, αλλά και οι ξένοι, να λησμονούν ότι οι Έλληνες απέδειξαν το 1940 – 1941 ότι μπορούν να συσπειρωθούν "ακραία" και αποτελεσματικά, όταν η χώρα απειλείται από ξένο επεκτατισμό φασιστικό ή άλλον
Έχοντας υπ’όψη την ανωτέρω διαμορφωθείσα κατάσταση, ως και την πολύχρονη πείρα μας στον χειρισμό και εξέλιξη του εθνικού αυτού θέματος συντασσόμαστε και εμείς με την έκκληση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και

1. Διακηρύσσουμε την αντίθεσή μας στην ετεροβαρή, λεόντεια συμφωνία των Πρεσπών που βλάπτει τα εθνικά μας συμφέροντα.
2. Καλούμε τους εκπροσώπους του έθνους να μη συμβάλουν στην αποδοχή της συμφωνίας αυτής.
3. Καλούμε την Κυβέρνηση να εξετάσει την δυνατότητα – είμαστε πεπεισμένοι ότι τούτο επιθυμεί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού— δημοψηφίσματος επί του κεφαλαιώδους σημασίας εθνικού αυτού θέματος.

Με ιδιαίτερη τιμή
Τα Μέλη του Διπλωματικού Κύκλου

Αιλιανός Κωνσταντίνος,
Αλιάγας Σπύρος,
Βάσσης Κωνσταντίνος,
Γεννηματάς Ιωάννης,
Δεναξάς Ευάγγελος,
Δοκιανός Σπύρος,
Δρακουλαράκος Ιωάννης,
Θεοδωρακόπουλος Αθανάσιος,
Κοραντής Ιωάννης,
Μεγαλοκονόμος Μάνος,
Νομικός Αντώνιος,
Παπαδόπουλος Ιωάννης,
Παπασλιώτης Απόστολος,
Πολίτης Κωνσταντίνος,
Σταματίου Εμμανουήλ,
Στοφορόπουλος Θέμος,
Φραγκούλης Ευάγγελος,
Χισκάκης Μιλτιάδης.»

Ερτ 2 Μονόγραμμα -Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο! Τις καλύτερες ευχές μας για την ονομαστική του εορτή! - Emision dedikuar Kryepiskopit Anastas nga ERT2- Urimet tona të përzemërta për ditën e emrit!

Του Αγίου Αναστασίου του Πέρση σήμερα. Γιορτάζει και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Οι πρωτεργάτες της ιστοσελίδας μας του ευχόμαστε από καρδιάς χρόνια ευλογημένα και καλά. 

Shën Anastas Persiani përkujtohet sot, feston dhe Kryepiskopi Anastas. Faqja jonë me të gjithë bahkëpunëtorët i urojnë nga thellësia e zemrës, PËR SHUMË VJET O KRYEZOT, VITE TË BEKUARA DHE TË MIRA. 

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Επί 28 χρόνια παρακρατείται παράνομα περιουσία της Εκκλησίας της Αλβανίας! - Mbi 28 vjet mbahet në mënyrë të paligjshme pasuria e Kishës së Shqipërisë!


makos 1

Ενώ κατασκευάζεται το μεγαλύτερο τζαμί των Βαλκανίων από την Τουρκία στην Αλβανία, που θα μπορεί να φιλοξενεί μέχρι 10.000 πιστούς, επί 28 χρόνια παρακρατείται παράνομα περιουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη γειτονική χώρα (ναοί, μονές, εικόνες, λατρευτικά αντικείμενα, ιερά λείψανα, αρχεία).
Δημεύτηκε απ' το κράτος αυθαίρετα κατά την περίοδο του αθεϊστικού κομουνιστικού διωγμού. Εξάλλου κειμήλια είναι στοιβαγμένα σε αποθήκες, ενώ κάποιες εικόνες περιλαμβάνονται σε εκθέσεις, χωρίς καν να αναφέρεται ο χαρακτηρισμός τους ως "Ορθόδοξες".
Όπως συνέβη πρόσφατα σε έκθεση με τον τίτλο «Παράθυρο στην Μεσαιωνική Αλβανική Τέχνη», που οργάνωσε η αλβανική κυβέρνηση στο Παρίσι, με αφορμή την 60η επέτειο από την ένταξή της στην UNESKO (που ρόλος της είναι να προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά).
Οι βυζαντινής τεχνοτροπίας εκκλησιαστικές εικόνες εμφανίστηκαν ως εικόνες μεσαιωνικής τεχνοτροπίας.
Παρότι έχουν εκδοθεί δικαστικές αποφάσεις, που αναγνωρίζουν στην Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας την ιδιοκτησία σε όλες τις εκκλησίες, εδώ και πολλά χρόνια οι διαδικασίες "σκοντάφτουν" στην "Επιτροπή Επιστροφής και Αναγνώρισης Περιουσιών", η οποία δεν εκδίδει τις σχετικές αποφάσεις.
Προβλέπεται πως κάθε δικαιούχος, εκτός από τα δικαστήρια, θα πρέπει να αποδείξει και στη συγκεκριμένη Επιτροπή ότι είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης, προκειμένου να έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει την περιουσία του.
Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή δεν πείθεται και δεν αποδέχεται ότι οι ναοί ανήκουν στην Εκκλησία της Αλβανίας!
Μια από τις εκκλησίες, που δεν είχε επιστραφεί, ο ναός του αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες, κατεδαφίστηκε στις 26 Αυγούστου του 2015 από της αλβανικές υπηρεσίες με σκοπό τον χωροταξικό ανασχεδιασμό.
Στο μεταξύ από το αλβανικό υπουργείο Πολιτισμού επιτράπηκε κατό το κοντινό παρελθόν η φωτογράφηση νεαρών γυναικών να διαφημίζουν νυφικά, στεκόμενες πάνω στο Δεσποτικό Θρόνο και μπροστά στην Ωραία Πύλη στους ιστορικούς ναούς του Βερατίου και του Ελμπασάν, που με αυτό τον τρόπο βεβηλώθηκαν και προσβλήθηκε το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών.
Την ίδια ώρα, εκτός από το τζαμί των Τιράνων, για την ολοκλήρωση του απομένει το 30% περίπου των εργασιών και για το οποίο το ίδρυμα "Turkiye Diyanet" σημειώνει ότι "είναι ένα όνειρο 100 ετών των Μουσουλμάνων της περιοχής", ανακαινίστηκαν με τουρκικές δαπάνες τέσσερα τζαμιά και συγκεκριμένα το τζαμί στο Κάστρο της Πρέζας, το τζαμί στη Ναζιρέσα του Ελμπασάν, το τζαμί του Ιλιάζ Μπέι Μιραχόρη στην Κορυτσά και το Τζαμί του Μόλυβδου στο Μπεράτι.
Και σαφώς δεν έχει κανείς αντίρρηση τα θρησκεύματα να έχουν τους χώρους λατρείας τους. Ωστόσο δεν είναι ορθό να παραβλέπεται επίμονα το αίτημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας να εφαρμοστεί η συμφωνία, που ψηφίστηκε από το αλβανικό κοινοβούλιο ως νόμος, ανάμεσα σ' αυτή και το υπουργικό συμβούλιο της Αλβανίας, και διευθετεί τα θέματα αυτά.
Έτσι ζητάει, χωρίς άλλες καθυστερήσεις και προσχήματα, όλοι οι ναοί, οι μονές, τα ιερά λείψανα, οι εικόνες, τα αντικείμενα λατρείας και οτιδήποτε άλλο της ανήκει, να της επιστραφούν, γιατί είναι σεβαστά, πολύτιμα και καθαγιασμένα για όλους τους ανά την οικουμένη Ορθοδόξους, και ασφαλώς και για τους πιστούς της Αλβανίας.
ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΜΝΗΜΕΙΑ
Παρά το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας δεν έχει λάβει πίσω την περιούσια της, κατόρθωσε να συγκεντρώσει από διαφόρους δωρητές ανά τον κόσμο άνω των 11 εκατομμυρίων ευρώ και αναστήλωσε περισσότερα από 60 ιερές μονές και ιερούς ναούς – πολιτιστικά μνημεία σε διάφορα σημεία της Αλβανίας.
Μεταξύ των οποίων τις μονές Αγίου Γεωργίου Τσούκας, Αγίου Δημητρίου Κυπαρό, Γενέθλιο της Θεοτόκου Αρδενίτσα, Κοίμησης της Θεοτόκου στο Σβερνέτς. Αγίου Νικολάου Τσέπου.
Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κακομιάς, Τίμιος Πρόδρομος Μοσχοπόλεως, Αγ. Ιωάννου Βλαδιμήρου Ελμπασάν κ.α.
Και επιβλητικούς ναούς όπως Ελεούσα Πρεμετής, Αγ. Ταξιαρχών Αργυροκάστρου, Αγ. Νικολαου Γκράμποβο, Αγ. Παρασκευή Καβάγια, Αγ. Σπυρίδωνα Βερατίου, Αγ. Γεωργίου Λιμπόφσας, κ.ά.

Ndërsa po ndërtohet xhamia më e madhe e Ballkanit nga Turqia në Shqipëri, e cila mund të mikpresë deri 10.000 besimtarë, këtu e 28 vjet mbahet në mënyrë të paligjshme prona e Kishës Orthodhokse në vendin fqinj (kisha, manastire, ikona, objekte adhurimi, lipsanë të shenjtë, arkiva).

Kjo pasuri është konfiskuar në mënyrë të paligjshme nga shteti gjatë periudhës së përndjekjes komuniste ateiste.
Objekte me vlerë janë të nëpër depo me stiva, ndërsa disa ikona prezantohen në eksopzita pa u cilësuar si "orthodhokse".

Ashtu siç ndodhi kohët e fundit në  një ekspozitë me titullin "Dritare në artin mesjetar shqiptar", që organizoi qeveria shqiptare në Paris, duke marrë shkas nga 60 vjetori i anëtarësimit të saj në UNESKO (që roli i saj është mbrojtja e trashëgimisë kulturore.)
Ikonat e rritit bizantin u shfaqën si ikona të një stili mesjetar.

Mgjth se janë marrë vendime gjykate që i njohin Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë pronësinë në të gjitha Kishat, këtu e shumë vite procedurat "pengohen" në "Këshillin e Kthimit dhe Njohjes së Pasurive", e cila nuk i publikon këto vendime.


Anashkalohet fakti që çdo pronar, përveç gjykatave, do të duhet të vërtetojë tek ky komision i caktuar se është pronari i ligjshëm, në mënyrë që të ketë të drejtën të pretendojë pasurinë e tij.

Në këtë kontekst, Komisioni/Këshilli nuk bindet dhe nuk pranon që tempujt  i përkasin Kishës së Shqipërisë!

Një nga Kishat, që nuk ishte kthyer, Kisha e Shën Athanasit në Drimadhe, u shkatërruar më 26 Gusht të 2015-ës nga institucionet shqiptare me qëllim riplanifikimin urban.

Në të njetën kohë nga Ministria e Kulturës u lejua gjatë të shkuar së afërme nxjerrja e fotografive e vjazave të reja që reklamonin fustane nusesh, duke qëndruar mbi fronin Dhespotik dhe para Hyrjes së Bukur në tempujt historikë të Beratit dhe të Elbasanit, që me këtë mënyrë u përdhosën dhe u fye ndjenja fetare e besimtarëve.

Në të njejtën kohë, përveç xhamisë së Tiranës, për të cilën ka mbetur 30 përqind pothuajse e punimeve për të përfunduar dhe për të cilën institucioni  "Turkiye Diyanet" ka shënuar se "është një ëndërr 100 vjeçare e Myslymanëve të zonës", u rikonstruktuan me investime turke katër xhami dhe më konkretisht xhamia në Kështjellën e Prezës, xhamia në Naziresh të Elbasanit, xhamia e Iliaz Bej Mirahorit në Korçë dhe xhamia e Plumbit në Berat.


Sigurisht që askush nuk kundërshton faktin që fetë e tjera të kenë vendet e tyre të adhurimit. Por ndëkraq nuk është e drejtë që të anashkalohet me këmbëngulje kërkesa e Kishës Orthodhokse të Shqipërisë që të aplikohet marrveshja e cila u votua nga parlamenti shqiptar si ligj, ndër to dhe këshilli i ministrave të Shqipërisë dhe rregullon këto çështje.
Kështu kërkon, pa vonesa të tjera dhe justifikime, të gjithë tempujt, manastiret, lipsanet e shenjta, ikonat, objektet e adhurimit dhe gjithçka tjetër i përket, që t'i kthehen, sepse janë të respektueshme, të çmuara dhe të shenjtëruara nga të gjithë orthodhoksët në botë, dhe sigurisht dhe për besimtarët e Shqipërisë.

Monumente Orthodhokse.

Përtej faktit që Kisha Orthodhokse e Shqipëriisë, nuk ka marrë prapa pasurinë e sja, ja doli që të përqëndrojë nga donatorë të ndryshëm  nëpër botë mbi 11 milion euro dhe rindërtoi më tepër se 60 manastire dhe kisha të shenjta- monumente kulture në disa pika të Shqipërisë.

Ndër to Manastiret e Shën Gjergj Tsukas, Shën Dhimitrit Qiparo, Lindjes së Hyjlindëses në Ardenicë, Fjetjes së Hyjlindëses të Zvërnecit, Shën Nikolla në Çepë. Fjetjes së Hyjlindëses në Kokomia, Prodhromit të Nderuar në Voskopojë, Shën Joan Vladimirit në Elbasan etj.

Po ashtu dhe tempuj hijerëndë si Eleusa e Përmetit, Taksiarkëve të Shenjtë në Gjirokastër, Shën Nikollas në Grabovë, Shën e Premtes në Kavajë, Shën Spiridhonit në Berat, Shën Gjergjit në Libofshë etj.
Përktheu Pelasgos K