Κολοκοτρώνης:“Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φορά τους Έλληνες διά να εμψυχωθούν”.

«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει….». 

«Όπου και να σας βρίσκει το Κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη!», γράφει ο Ελύτης. Μνημονεύω, τούτες τις δύσκολες ημέρες – κλεισμένοι στα αρχοντικά μας- τους στίχους του Σολωμού. Περίεργες στιγμές ζούμε. Η άνοιξη, η νιότη του χρόνου, πολιορκεί τις αισθήσεις μας . «Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη/ κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα». Και έξω το αόρατο κακό. Πολιορκημένοι. Με τα ντουλάπια να βογκούν από ρύζια και ζυμαρικά. Εκείνοι, οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένο», έψαχναν εναγωνίως ακόμη και ποντικούς και «ήτο ευτυχής όστις εδύνατο να πιάσει έναν. Βατράχους δεν είχαμε, κατά δυστυχίαν», γράφει ο Κασομούλης στα «Στρατιωτικά Ενθυμήματά» του.

Μεσολόγγι: το άγιο βήμα της ιστορίας μας. Μοσχοβολά σαν το Τίμιο Ξύλο. Λιμοκτονούσαν, αρρώσταιναν από επιδημίες, κατασκοτώνονταν στις τάπιες του φράχτη, όπως τον ονόμαζε ο Μπραϊμης, όμως πολεμούσαν και γονάτιζαν την Τουρκιά, γιατί είχαν Υπέρμαχο Στρατηγό την Θεοτόκο. Τα σήμαντρα και οι καμπάνες χτυπούσαν. Στις εκκλησιές έτρεχαν για ικεσία και ευχαριστία. (Είμαστε όλοι, όσοι πιστεύουμε στο Χριστό και την αγία Εκκλησία του, περίλυποι έως θανάτου για το κλείσιμο των ναών. Τώρα καταλάβαμε τι σημαίνει εκκλησιασμός. «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Οι σπουδαίοι αυτοί λόγοι του, μεγίστου εν πατριάρχαις, αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, γίνονται κατανοητοί. Χωρίς την εκκλησία, τι Ευαγγελισμό, τι Κυριακή, τι Πάσχα, να γιορτάσεις; Νιώθουμε σαν να έχουμε χάσει ό,τι πολυτιμότερο στην ζωή μας. Σαν να τουρκέψαμε…).

Πίσω στο ένδοξο καλυβάκι του Γένους. 25 Μαρτίου 1826. Στο νησάκι της λιμνοθάλασσας, την Κλείσοβα. Εχθρικό βόλι σπάζει στα δυο το σπαθί του Κίτσου Τζαβέλα, χωρίς να αγγίξει τον πολέμαρχο. Όλο είπαν πως ήταν θαύμα της Παναγίας. Και ο Τζαβέλας αφήνοντας για μια στιγμή την μάχη και πηγαίνει στην εκκλησιά της Αγίας Τριάδος. Προσκυνά το εικόνισμα της Ευαγγελίστριας και της αφιερώνει τα κομμάτια από το γιαταγάνι του, λέγοντας:

-Παναγιά μου, σήμερα όπου σε γιορτάζουμε, σου αφιερώνω τούτο και βόηθα τα παλληκάρια να νικήσουν τον εχθρό. Και η Παναγία έστερξε στην παράκληση του καπετάνιου και του χάρισε μια δοξασμένη νίκη. Δίπλα στο πεδίο της μάχης η εκκλησιά ήταν ανοιχτή. Ευλογούσε η Θεομάνα μας τα όπλα τα ιερά. Τα κλείσιμο των ναών είναι το ….τρόπαιο της απιστίας τού πάλαι ποτέ Γένους των Ρωμιών. Και απορώ; Και μόνο που βλασφήμησαν κατά του ζωοποιού και σωστικού μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, έπρεπε η Ιεραρχία να ζητήσει, να απαιτήσει- το ελάχιστο- να ισχύσουν και για την εκκλησία οι διατάξεις των σούπερ μάρκετ. 

 Τώρα που μας εκύκλωσαν αι ζάλαι του βίου, ώσπερ μέλισσαι κηρίον, ας σηκώσουμε τα αγύριστα κεφάλια μας, το βλέμμα μας στον ουρανό. Εκεί θα βρούμε σκέπη, προστασία και γαλήνη. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί, όταν κινδυνεύουμε δεν παρακαλούσαμε τους γιατρούς της Δύσης και της Ανατολής ,  αλλά ψάλλαμε παρακλητικούς κανόνες και χαιρετισμούς, προσκαλούμε την Παναγία μας, την ελληνοσώτειρα, με τον τρόπο του Κολοκοτρώνη.

«Ο Αναγνωσταράς, Μπεηζαντές, Μπούρας πάνε στο Λεοντάρι έμεινα μόνος μου με το άλογό μου εις το Χρυσοβίτσι, γυρίζει ο Φλέσσας και λέγει ενός παιδιού: “Μείνε μαζί του μην τον φάνε τίποτες λύκοι”. Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαιράκια τους, απέ εκατέβηκα κάτου· ήτον μία εκκλησία εις τον δρόμον (η Παναγία στο Χρυσοβίτσι) και το καθισιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς: “Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φορά τους Έλληνες διά να εμψυχωθούν”. Και επήρα έναν δρόμο κατά την Πιάνα. Εις τον δρόμον απάντησα τον ξαδελφόν μου Αντώνιον, του Αναστάση Κολοκοτρώνη, με εφτά ανηψίδια μου, εγινήκαμεν εννιά, και το άλογό μου δέκα. Εγώ ήμουν και χωρίς τουφέκι». Αυτοί οι… δέκα έκαμαν την Επανάσταση. («Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής»).  

Ξημερώνει ο Θεός την μεγάλη ημέρα αύριο. «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή…». Γιορτάζουμε τα δύο «χαίρε». Το πρώτο ακούγεται από τα χείλη του Αρχαγγέλου:  «Χαίρε, κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά σού· ευλογημένη συ εν γυναιξί». Το δεύτερο από το στόμα του εθνικού μας ποιητή: «Χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά». Τι να πρωτογράψεις και τι να πεις; Ο Παλαμάς, άλλο εθνικό ανάστημα, νομίζω απέδωσε αριστοτεχνικά την λαμπρή ημέρα. Σ’ αυτούς τους τέσσερις στίχους που θα παραθέσω-να τους μάθουν απ’ έξω όλοι οι Έλληνες- είναι κρυμμένη όλη η ιστορία μας ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ως Έλληνες:

«Σβήνουν δυο νύχτες, και δυο αυγές προβάλλουν στον αγέρα.
Δυο λευτεριές που σμίγουνε μέσα στην ίδια μέρα.
Δυο λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου κόπου,
η λευτεριά του Έλληνα κι η λευτεριά του ανθρώπου».

Σπουδαία, πολύ σπουδαία λόγια. Δόξα τω Θεώ, έχουμε προίκα, τζιβαϊρικό κληροδότημα, ανεκτίμητο. Είμαστε ο μόνος λαός που αναπαυόμαστε σε χρυσάφι και τρώμε ξυλοκέρατα. 

(Και οι γονείς, τώρα με την απαγόρευση, είναι λαμπρή ευκαιρία να «γνωρίσουν» τα παιδιά τους. Σε πολλούς υπήρχε η δυνατότητα να τα δουν μόνο το πρωί και να τα αποχαιρετήσουν το βράδυ με ένα φιλί και μια καληνύχτα. Θα πρότεινα –κυρίως για τα παιδιά του Δημοτικού-να αφήσουν τις εντολές του υπουργείου για ασκήσεις και λοιπές βαρύγδουπες κενολογίες και να πράξουν αυτό που λέει η καρδιά τους. Παιχνίδι, ανάγνωση ωραίων βιβλίων και συζήτηση. Πολλά θα μάθουν ….οι γονείς).

Να κλείσω με το Μεσολόγγι αδελφοί. Κι εμείς, δεν υπάρχει καμμία σύγκριση, αλλά είμαστε Έλληνες, νιώθουμε πολιορκημένοι. Ας πάει ο νους σε εκείνους τους μεγαλομάρτυρες, που βαστούσαν την αξιοπρέπειά τους , την πίστη και την φιλοπατρία τους. Αυτά μην τα χάσουμε…. 

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στο θαυμάσιο περιοδικό «Χριστιανική Βιβλιογραφία», του πολυσέβαστου Στυλιανού Λαγουρού. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Βούλγαρη «Το Μεσολόγγι των Ιδεών, ερμηνεία της απόφασης της εξόδου»).

 «Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1826, όταν συγκροτήθηκε το νεκροδόξαστο εκείνο συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι λόγχες και οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές σε βάθος χώρου και τόπου. Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του τρανοδύναμου αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.

– Υπάρχει δρόμος ωρέ!

– Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; Διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.

– Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει».

Μόνο αν βαδίσουμε τον δρόμο του Θεού, θα αναστηθούμε ως λαός…

Δημήτρης Νατσιός 

δάσκαλος-Κιλκίς – Μέλος του ΙΗΑ

Μήνυμα Της Προέδρου της Δημοκρατίας Kατερίνας Σακελλαροπούλου προς τον απόδημο ελληνισμό, με την ευκαιρία της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου

 

«Αγαπητοί μου συμπατριώτες,

Ελληνίδες και Έλληνες του εξωτερικού,

Με μεγάλη χαρά απευθύνομαι σήμερα σε εσάς, τους απόδημους Έλληνες, για πρώτη φορά από την έναρξη της θητείας μου, με αφορμή την εθνική μας επέτειο. Στις 25 Μαρτίου του 1821, οι Έλληνες επαναστάτησαν για να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, να ανακτήσουν την πολύτιμη ελευθερία τους και να οικοδομήσουν ένα σύγχρονο, ελεύθερο και δημοκρατικό κράτος, ακολουθώντας το παράδειγμα της αμερικανικής και της γαλλικής επανάστασης.

Η συμβολή των Ελλήνων της διασποράς στον αγώνα του 1821 υπήρξε καθοριστική, καθώς σημαντικά κέντρα του ελληνισμού από άποψη πνευματική, πολιτική, οικονομική, αλλά και αριθμητική, βρίσκονταν εκτός των εδαφών που αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό κράτος. Στην Οδησσό ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και στη Μολδοβλαχία ξεκίνησε ο αγώνας για την ελευθερία. Πολλοί απόδημοι Έλληνες έλαβαν μέρος και θυσιάστηκαν στον αγώνα, ενώ οι ελληνικές παροικίες στην Βιέννη, το Παρίσι, το Βουκουρέστι, το Ιάσιο, την Βουδαπέστη, την Τεργέστη, την Βενετία και αλλού συνέβαλαν πνευματικά και υλικά στην επανάσταση.

Ο ρόλος όμως των Ελλήνων της διασποράς δεν σταμάτησε με την επίτευξη της ανεξαρτησίας μας. Από την πρώτη στιγμή, όλες οι δυνάμεις του απανταχού ελληνισμού βρέθηκαν στο πλευρό του νέου ελληνικού κράτους. Δεν είναι τυχαίο ότι από το εξωτερικό προέρχονταν οι περισσότεροι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες, ενώ το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες προσωπικότητες που διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στον δημόσιο βίο της Ελλάδας. Και εσείς σήμερα, άξιοι συνεχιστές των Ελλήνων της εποχής εκείνης, είμαι βέβαιη ότι θα συνεχίσετε να στέκεστε στο πλευρό της Ελλάδας, όπως και εμείς, που κατοικούμε μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους, οφείλουμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των απανταχού Ελλήνων.

Η ανάγκη αυτή είναι ακόμα πιο έντονη σήμερα που η χώρα μας αντιμετωπίζει έντονες προκλήσεις σε ένα ρευστό διεθνές περιβάλλον. Πρέπει όλοι να δράσουμε με αποφασιστικότητα, ώστε να αντιμετωπίσουμε την επιθετική συμπεριφορά γειτονικών μας κρατών, τα οποία, μεταξύ άλλων, μεταχειρίζονται απελπισμένους ανθρώπους ως εργαλείο για να υπονομεύσουν την εθνική μας κυριαρχία, αδιαφορώντας για τον ανθρώπινο πόνο και το διεθνές δίκαιο. Σε μια συγκυρία δύσκολη, οφείλουμε ταυτόχρονα να διαφυλάξουμε τις αξίες του ελληνισμού, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Με βάση τις αξίες αυτές, ενωμένοι και δημιουργικοί, θα πορευτούμε για να κερδίσουμε ένα μέλλον ευημερίας που να μας χωράει όλους. Μέλλον που, με έμπνευση το ευρωπαϊκό όραμα, συνδέεται με ένα νέο πατριωτισμό, ο οποίος δεν αντιστρατεύεται τον κοσμοπολιτισμό αλλά αποτελεί προϋπόθεσή του. Αυτόν τον πατριωτισμό είχε κατά νου ο Γιώργος Σεφέρης, όταν, μιλώντας στους Έλληνες της Αιγύπτου, ένα ιστορικό τμήμα του αποδήμου ελληνισμού, για τον στρατηγό Μακρυγιάννη, αναφερόταν στη "στιγμή που κοιτάζουμε και συλλογιζόμαστε και προσπαθούμε να διακρίνουμε το πεπρωμένο του ελληνισμού μέσα από την καταιγίδα και πέρα από την πλατιά στροφή που κάνει στα χρόνια μας η ιστορία του κόσμου" και υπενθύμιζε τα λόγια του στρατηγού, πως "τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι".

Αγαπητοί μου συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Οι ημέρες που ζούμε φέρουν το βαρύ φορτίο της παγκόσμιας εξάπλωσης της πανδημίας του κορωνοϊού, μιας τραγικής υγειονομικής κρίσης που απαιτεί ψυχραιμία και αυστηρή συμμόρφωση με τα μέτρα των αρμοδίων. Φέτος, δεν θα πραγματοποιηθούν παρελάσεις και εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο. Ο κάθε όμως Έλληνας, όπου και αν βρίσκεται, είναι σίγουρο ότι θα αισθανθεί εθνική υπερηφάνεια και θα γιορτάσει την ημέρα όχι συλλογικά αλλά στην καρδιά και την ψυχή του. Φέτος, το εθνικό χρέος μάς καλεί να επιδείξουμε πνεύμα συλλογικής συνείδησης και ατομική ευθύνη. Εύχομαι και ελπίζω ότι και αυτός ο αγώνας, που δεν αφορά μόνο τον ελληνισμό αλλά την ανθρωπότητα ολόκληρη, σύντομα, με την συνεργασία της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, θα κερδηθεί. Και ότι του χρόνου θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 με τον πιο λαμπρό τρόπο».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΘ. ΝΤΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙ ΣΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟ, 89,5FM 20/3/2020

Έχει ο Θεός

 
Το Άγιο Ποτήριο έχει ΣΩΜΑ και ΑΙΜΑ Χριστού. Υπάρχει όμως ένα ΑΛΛΑ. Πώς Κοινωνούμε το ΣΩΜΑ και το ΑΙΜΑ του Κυρίου.
Σε αυτό το «ΠΩΣ» κρύβεται η θεραπεία , η κάθαρση και ο αγιασμός του ανθρώπου.
Λέμε ότι κάποιος θέλει να κοινωνήσει. Ήρθε η ώρα αυτό το «ΘΕΛΩ» να το βάλουμε κάτω από το πετραχείλι αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να πέσουμε σε ειδωλολατρεία.
Ήρθε η ώρα αυτές τις μέρες της αποχής να ψάξουμε μέσα μας «ΠΩΣ» και «ΓΙΑΤΙ» κοινωνούμε και τις απαντήσεις να τις πάμε στον πνευματικό μας.
Μην ξεχνάμε, πολλοί μεταλαμβάνουν , ελάχιστοι κοινωνούν πραγματικά τον Χριστό. Όσοι τόσο καιρό κοινωνούσαν προετοιμασμένοι και εξομολογημένοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από αυτή την αποχή , όσοι ερχόντουσαν για το καλό , το «χρυσό δοντάκι» και το «κρασάκι και ψωμάκι» ας αναθεωρήσουνε λίγο αυτή τη στάση τους μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.
Έχουμε ανάγκη επειγόντως ένα πνευματικό restart και μια επανεγκατάσταση…
Με τον κορονοϊό θα φορέσουμε τις υγειονομικές μάσκες αλλά θα πέσουν και οι μάσκες από τον ιό της θρησκευτικής υποκρισίας.
Έχει ο Θεός…

https://www.sportime.gr/

Emigrantët në Itali nuk iu binden urdhërave për izolim! - Οι αφρικανοί μετανάστες στην Ιταλία δεν υπακούν στις εντολές για απομόνωση στην Ιταλία!

Në Napoli të Italisë, emigrantët Afrikanë jo vetëm që nuk iu binden rregullave të karantinimit por krijojnë probleme në lagje duke provokuar gjithë banorët. 

 Στην Νάπολη της Ιταλίας, οι Αφρικανοί μετανάστες δεν υπακούν στους κανόνες απομόνωσης και προκαλούν προβλήματα στην γειτονιά, προκαλώντας και τους άλλους κατοίκους. 

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Αντίσταση στην πανδημία!-Kryepeshkopi Janullatos: 'Kultivoni krijimtarinë dhe dashurinë në shtëpi',

«Επιβάλλεται να αποφύγουμε τον πανικό, την κατάθλιψη και την απόγνωση. Απαιτείται ψυχραιμία, νηφαλιότητα, εντατική προσοχή και πειθαρχία στις υπεύθυνες κυβερνητικές και υγειονομικές οδηγίες», διεμήνυσε, μεταξύ άλλων, χθες ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, μέσω των αλβανικών μέσων ενημέρωσης.Προτρέπει, μάλιστα, «Παραμένοντας μέσα στο σπίτι, ας μην επιτρέψουμε εκνευρισμούς και διαμάχες, αλλά ας καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα, την ειρηνική διάθεση, την καλοσύνη, την κατανόηση, τη στοργή και την αγάπη»

Αναλυτικότερα, το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου έχει ως εξής:

«Προσφιλείς μου αδελφοί και αδελφές,

Όλοι έχουμε αιφνιδιαστεί, σαν να έχει κηρυχθεί νέος Παγκόσμιος Πόλεμος από έναν αθέατο εχθρό, τον κορωνοϊό.

Όλοι στέκουμε αμήχανοι μπροστά στις απρόοπτες αλλαγές, που η πρωτόγνωρη αυτή πανδημία έχει φέρει στη ζωή πλούσιων και φτωχών, μορφωμένων και απλών ανθρώπων, στην υγεία, στην οικονομία, στις μετακινήσεις, στις μορφές αναψυχής, στους εορτασμούς.

Επιβάλλεται να αποφύγουμε τον πανικό, την κατάθλιψη και την απόγνωση. Απαιτείται ψυχραιμία, νηφαλιότητα, εντατική προσοχή και πειθαρχία στις υπεύθυνες κυβερνητικές και υγειονομικές οδηγίες. Οφείλουμε, επίσης, ολόψυχη ευχαριστία σε εκείνους που φροντίζουν για την καθαριότητα, τη δημόσια τάξη, την ενημέρωση και προπάντων στους ιατρούς και νοσηλευτές , που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη νοσηλεία των ασθενών.

Παραμένοντας μέσα στο σπίτι, ας μην επιτρέψουμε εκνευρισμούς και διαμάχες, αλλά ας καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα, την ειρηνική διάθεση, την καλοσύνη, την κατανόηση, τη στοργή και την αγάπη.

Όσοι πιστοί, ας εντείνουμε την προσευχή μας, για να μην παραταθή η περίοδος της δοκιμασίας, να θεραπευθούν όσοι έχουν σοβαρά ασθενήσει και να περιοριστεί η επέκταση της πανδημίας ‘'COVID-19''. Ακόμη, να φωτίσει ο Θεός τις ερευνητικές ομάδες να προσδιορίσουν το ταχύτερο την κατάλληλη προληπτική και θεραπευτική αγωγή.

Επιτακτική, κυρίως, είναι η ανάγκη να δυναμώσουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό. Η πίστη και η αγάπη είναι τα πιο ισχυρά αμυντικά όπλα στην επίθεση και αυτού του αθέατου ιού που απειλεί την ανθρωπότητα. Κάτι καλό τελικά, θα βγει από αυτή την κρίση και οι ανθρώπινες κοινωνίες ελπίζουμε να αναθεωρήσουν τις αξίες και τις προτεραιότητές τους.

Όχι, λοιπόν, ταραχή και ανησυχία, αδελφοί μου! Ας έχουμε περισσότερο θάρρος, πρόσχαρη αντιμετώπιση και προπαντός ειλικρινή αλληλεγγύη. Η ειρήνη και η ελπίδα του Θεού ας δυναμώνουν τις υπομονές και τις αντοχές μας και ας κατευθύνουν τις αποφάσεις μας για τις επιβεβλημένες πλέον επιλογές και αλλαγές στη ζωή μας».

.......................

Kryepeshkopi Anastas Janullatos ka dhënë një mesazh sensibilizues për të gjithë besimtarët dhe qytetarët në vendin tonë ku u bën thirrje për durim në këtë kohë të vështirë dhe të respektohen masat e dhëna nga qeveria për të mos dalë nga shtëpia.

Kryepeshkopi Anastas Janullatos ka dhënë një mesazh sensibilizues për të gjithë besimtarët dhe qytetarët në vendin tonë ku u bën thirrje për durim në këtë kohë të vështirë dhe të respektohen masat e dhëna nga qeveria për të mos dalë nga shtëpia. Janullatos shprehet se besimi në këto kohë është i domosdoshëm, ndërsa duhet treguar më shumë bindje nga njerëzit që të zbatojnë urdhrat e qeverisë për të mos dalë jashtë dhe në grupe. Kryepeshkopi Janullatos ka falenderuar dhe të gjithë ata persona që po kujdesen në këtë kohë lufte botërore te re nga armiku i padukshëm, mjekët dhe infermierët, policët, sanitarët dhe e mediat, që ndodhen jashtë për të kryer detyrat e tyre.

"Vëllezërit dhe motrat e mi të shtrenjtë, në këtë kohë të gjithë jemi zënë në befasi njësoj sikur të jetë një luftë botërore e re nga një armik i padukshëm. Të gjithë po qëndrojmë të pavendosur para ndryshimeve të paparashikueshme që kjo pandemi e paparë ndonjëherë ka sjellë në jetën e të pasurve dhe të varfërve, të njerëzve të shkolluar dhe të thjeshtë,në shëndetin e tyre, në ekonomik, në lëvizjen e njerëzve , në format e argëtimit. Është detyra jonë të shmangin panikun, depresionin dhe dëshpërimin. Nga ne kërkohet gjakftohtësi, kthjelltësi, vëmendje dhe bindje e shtuar ndaj udhëzimeve të qeverisë dhe strukturave të shëndetësisë. Duhet të falënderojmë përzemërsisht, të gjithë ata po përkujdesen për pastërtinë, rendin publik, informimin dhe mbi të gjitha mjekët dhe infermierët, të cilët ndodhen në linjën e parë të luftës për shërimin e të sëmurëve. Duke qëndruar brenda në shtëpi le të mos na pushtojë nervozizmi dhe grindjet, por le të kultivojmë kreativitetin, predispozitën paqësore, mirësinë, mirëkuptimin dhe dashurinë. Sa jemi besimtarë le të intensifikojmë lutjen tonë që kjo periudhë prove të mos zgjatet më tej, të shërohen të sëmurët rëndë dhe të ndalet përhapja e mëtejshme e pandemisë dhe më tepër që perëndia të ndriçojë grupet e shkencëtarëve dhe të gjendet sa më shpjet trajtimi parandalues dhe shërues ndaj këtij virusi. Kemi nevojë urgjente të forcojmë besimin tonë tek perëndia. Besimi dhe dashuria janë armët më fuqishme mbrojtëse edhe ndaj këtij virusi të padukshëm që po kërcënon njerëzimin. Në fund fare diçka e mirë ka për të dalë edhe nga kjo krizë dhe shpresojmë që shoqëria njerëzore  që t'i rishikojë vlerat dhe përparësitë e saj. Pra le ti themi jo tronditjes dhe shqetësimit. Le të kemi më tepër guxim dhe fuqi për të përballuar me dinjitet këtë sprovë. Le të tregojmë më shumë bindje ndaj udhëzimeve dhe mbi të gjitha le të kemi solidaritet të sinqertë. Paqa dhe shpresa e perëndisë dhe të fuqizojnë durimin dhe rezistencën tonë dhe le ti drejtojnë vendimet që duhet të marrim në zgjedhjet dhe ndryshimet që tashmë janë bërë të detyrueshme në jetën tonë" shprehet Janullatos.

Επιβεβαιώθηκαν τα τρία πρώτα κρούσματα στην Κορυτσά με κορονοϊό!

 

Επιβεβαιώθηκαν τα τρία πρώτα κρούσματα με κορονοϊό στην Κορυτσά. Πρόκειται για έναν νεαρό 33 ετών που είναι και διαχειριστής γνωστής καφετέριας στην πόλη και ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ο ένας εκ των οποίων 76 ετών. Ο νεαρός είχε βγει αρνητικός στο πρώτο τεστ και χθες μόνο βγήκε το τελικό θετικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος έχει πολλές επαφές με κόσμο και ιδιαίτερα με τους τουρίστες από τα Τίρανα. Ενώ για το ζευγάρι των ηλικιωμένων ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως μέλος τις οικογένειας τους είχε επιστρέψει από την Ιταλία.  Έτσι ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων στην Αλβανία είναι 89.