«Μάρτης» ή «Μαρτιά» - VERORJA E 1 MARSIT!

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους. Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή. Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία. Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Marti ose Martia  (verorja) është një zakon shumë i vjetër me shpërndarje ballkanike. Besohet që rrënjët e tij në Greqinë e Lashtë, dhe kryesisht në Misteret Elevsiniane. Mistikët e Mistereve Elevsiane lidhnin një fije peu, Kroki, në odrën e tyre të djathtë dhe këmbën e tyre të majtë. Nga 1 deri më 31 Mars, fëmijët e mbajnë në kyçin e dorës së tyre si byzylyk, të krijuar nga një fije peu të bardhë dhe të kuq të përdredhuri, Marti ose Martia. Sipas traditës popullore, Marti  mbron fytyrat e fëmijëve nga djelli i Pranverës, që të mos digjen. E bëjnë gati ditën e fundit të shkurtit dhe e veshin ditën e parë të Marsit, para sa të dalin nga shtëpia. Në disa zona Marti, vishet në gishtin e madh të këmbës si unazë që të mos pengohet zotëruesi i saj. Ky byrzylyk hiqet në fund të muajit ose e lenë mbi trëndafila kur shohin dallëndyshen e parë, që ta marrin zogjtë dhe të ndërtojnë folenë e tyre. Zakoni i Martit=shq Marsi=Verorja festohet në të njejtën mënyrë në Sllavomaqedonët me emërtimin Martinga dhe në Shqipëri si Verore. Banorët e të dy vendeve fqinje veshin fijen e peut të kuqe me të bardhë që të mos i “zërë” djelli, të cilat i heqin në fund të muajit ose kur shohin dallëndyshen e parë. Të tjerë e veshin Marsin në një pemë frutdhënëse, në mënyrë që t’i falë lulëzim të bollshëm, ndërsa disa e vendosin nën një gur dhe nëse ditën tjetër gjejnë pranë saj ndonjë krimb, do të thotë që pjesa tjetër e vitit do të jetë e begatë. Duke ruajtur traditat shekullore, Bullgarët ditën e parë të Marsit, veshin në gjoksin e tyre zbukurime të krijuara nga fije peu të kuqe dhe të bardha të cilat quhen Martenica. Në disa zona të Bullgarisë banorët vendosin jashtë shtëpive të tyre një pjesë copë beze të kuqe që të mos “i  djegë gjyshe Marta” (Baba Marta, në bullgarishte) që është personifikimi femëror i muajit Mars. Martenica funksionon në ndërgjegjien e popullit bullgar si filiqkë=mbrojtje, të cilën është zakon t’iu ofrohet ndërmjet anëtarëve të ndryshëm  të një familjeje, duke u shoqëruar me urime për shëndet dhe  begati. Zbukurimi i kuq me të bardhë i datës 1 Mars sjell në mbart në rumanisht emërtimin Martizor. Fija e kuqe e peut simbolizon dashurinë për të bukurën dhe e bardha qashtërinë e bimës hinofilos =mikebore që lulëzon në Mars dhe është e lidhur ngushtë me mjaft zakone dhe tradita të Rumanisë. Sipas mitologjisë Zoti – Djelli u shndërrua në një burrë të ri në moshë dhe zbriti në Tokë që të marrë pjesë në një festë. Por e rrëmbeu një dragua dhe si rezultat humbi dhe u fundos në errësirë. Një ditë një djalë i ri, së bashku me shokët e tij vrau dragoin dhe çliroi djellin, duke sjellë pranverën. Djali i ri humbi jetën dhe gjaku i tij – thotë legjenda- ngjyrosi të kuqe borën. Që prej atëhere është si zakon që datën 1 të Marsit  të gjithë të rinjtë të thurrin “Martisor”, me fije peu të kuqe që simbolizon gjakun e djalit të ri dhe dashurinë kundrejt sakrificës dhe e bardha që simbolizon qashtërinë.

Misteri i Pagëzimit - Shpjegimi i tij!

Misteri i pagëzimit, është një nga shtatë misteret e Kishës së Shenjtë Orthodhokse.Gjatë këtij riti të lashtë,një fëmijë i Zotit (i rritur apo foshnje) ndricohet ose lind përsëri, por kësaj here në mënyrë shpirtërore në familjen e Krishtit.Gjithashtu, ai është larë mistikisht prej mëkatit dhe merr një jetë te re hiri.Pagëzimi është dorëzimi shpirtëror tek Krishti,Drita e Botës (Joanie 1:9).
Çdo pagëzim është një beselidhje, është një dhjatë nëpërmjet Zotit dhe njeriut.Zoti premton të jetë Ati ynë, dhe ne premtojmë te jemi bijtë e Tij.Edhe në të kaluarën Perëndia ka bërë Dhiatë me Noen,Abrahamin,Moisiun dhe me të tjerë.Nëpërmjet pagëzimit Zoti afrohet dhe dëshiron të bëj një besëlidhje me çdo person që vjen në botë.Pagëzimi kërkon një përgjigje personale nga i pagëzuari i rritur dhe nga foshnja kur ai të rritet.Ai nuk është një ritual magjik,që hap automatikisht dyert e qiellit.Pa një pranim personal pagëzimi mbetet vetëm një “formë”një  rit pa kuptim.Hiri që Perëndia dhuron gjatë misterit duhet ta gjej të hapur zemrën e besimtarit,që mund te hyjë e të japë fryte.E theksojmë përsëri që Hiri i Perëndisë nuk i bën dhunë vullnetit të lirë të njeriut, varet nga ne ta pranojmë apo ta refuzojmë atë dhuratë.Si qënie të lira, ne jemi të përgjegjshëm për veprimet tona dhe për këtë arsye ne do të gjykohemi.
Kisha Ortodokse praktikon pagëzimin e foshnjave pa pritur moshën e arsyetimit,si një shenjë të dashurisë së Perëndisë ndaj njeriut qysh prej lindjes së tij.Etërit e Kishës këmbëngulin për pagëzimin e foshnjave.Shën Grigor Teologu, duke iu drejtuar nënave të krishtera thotë:” A keni një fëmijë? Mos i lini kohë demit te rritet.Le të shenjtërohet ai në foshnjëri dhe qysh nga fëmijëria t’i kushtohet Frymës.Apo mos i trëmbeni vulës nga shkaku i dobësisë së natyrës,si ata zemerdobëtit dhe besëpakët? Por Ana, madje para se te lindte Samueli, ja premtoi atë Zotit, dhe menjëherë mbas lindjes e pëerkushtoi atë  për rrobën e shenjtëruar pasur frikë nga  dobësia njerëzore,por duke besuar në Perëndinë “.
Të pretendosh që dikush duhet të arrijë moshën e pjekurisë dhe të arsyetimit dhe fillimish të besoj para se të pagëzohet,do të thotë të bësh Hirirn e Perëndisë në një farë mënyre të varur nga inteligjenca e njeriut.Këtu duhet të theksojmë që nunët kanë një përgjegjësi të madhe para Perëndisë.Nunësia nuk duhet të merret me mendjelehtësi.Çdo nun do përgjigjet para “gjykatores së trembshme të Krishtit”, për humbjen e shpritit të të pagëzuarit nga shkaku i indiferencës apo neglizhencës së nunit.
SHPJEGIMI I MISTERIT
Veprimet e shumta të kryera gjatë misterit të pagëzimit në Kishën Ortodokse, nuk janë forma të zbrazura pra kuptim.Krishtërimi është jetë.Çdo veprim në misterin e pagëzimit shpreh se çfarë po bën aktualisht Krishti nëpërmjet këtij misteri.

SHENJA E KRYQIT
Prifti bën shenjën e kryqit mbi trupin e atij që po pagëzohet.Kjo përsëritet disa herë gjatë misterit.Kryqi është shenjë e fitores dhe që u jep arratinë demonëve.Në të kaluarën skllevërve u vihej një shenjë, siç edhe bagëtive sot, për të treguar se kujt i përkasin.Shenja e kryqit tregon që ne i përkasim Krishtit.

VËNIA E EMRIT
Që nga momenti që fëmija vjen në kishë vihet theksi në individualitetin e tij.I jepet një emër nga i cili ai dallohet nga fëmijët e tjerë të Zotit.Kjo shpreh besimin tonë që fëmija ka dinjitetin e tij personal para Zotit dhe Kishës.Krishtërimi është për unitet 
dhe jo për uniformitet.Kisha nuk është një grumbull qeniesh anonime,një turmë,por është bashkimi i individëve të lirë,pa dëmtuar personalitetin e askujt.
Çdo njeri është një individualitet i papërsëritshëm.Perëndia nuk bën kopje,as ka krijuar robotë por  personë të cilët kanë individualitetin e tyre dhe vullnetin e  tyre të lirë për një dialog personal apo kolektiv me Perëndinë.

KAZANI I PAGËZIMIT 
Kazani i pagëzimit është “Barku Hyjnor” nga i cili ne rilindim shpirtërisht si fëmijë të Perëndisë.Gjithashtu simbolizon dhe tipifikon arkën e Noes,dashurinë,faljen dhe pajtimin e Zotit me njeriun duke i dhuruar shpëtimin nëpërmjet Jisu Krishtit.

NUNI
Nëpërmjet veprimit të Shpirtit të Shenjtë,nuni bëhet në pagëzim “At Shpirtëror “,sepse shpirti është mbi mishin.Kështu nunët bëhen më të afërt me fëmijën e pagëzuar sesa prindërit e tij natyralë.Nunët në pagëzim bëhen garantë tek Krishti që fëmija do të rritet dhe edukohet në besimin e krishterë ordodoks.Për këtë , ata janë përgjegjës para Perëndisë.Kisha preferon një nun dhe një nune për cdo shpirt të pagëzuar.Por megjithatë,edhe një nun ortodoks është mjaft për një djalë dhe një nune ortodokse për një vajzë.

EGZORCIZMAT
Lutjet e para janë një formë e shkurtër por e vecantë egzorcizmash,bërë për të “përzënë çdo frymë të ligë dhe të ndyrë që fshihet dhe ka bërë fole “në zemrën e atij që do të pagëzohet.Pastaj,duke u kthyer me fytyrë nga ” perëndimi “,që përfaqëson errësirën,injorancën dhe të keqen, nuni mohon satanain, princin e errësirës “dhe gjithë engjëjt e tij, dhe gjithë veprat e tij,dhe gjithë shërbimet e tij,dhe gjithë krenarinë e tij”.

BASHKIMI ME KRISHTIN
Mbas mohimit të satanait të gjithë kthehen me fytyrë bag “lindja”,burimi i dritës,diturisë dhe mirësisë dhe nuni pohon publikisht bashkimi ne tij me Krishtin, Diellin tone te Dritës dhe të Diturisë ,i cili vjen tek ne nga “Lindja e të Lartave”.

BESORJA 
Mbas pohimit të bashkimit me Krishtin thuhet Besorja,si simbol i besës për të krishterët ortodoksë.Duke thënë nuni Besoren,rrëfen besën e vërtetë në Zotin Krisht.

HEQJA E RROBAVE
Nga të gjithë krijesat e Zotit vetëm njeriu vesh rroba,si shenjë e natyrës së tij të rënë dhe mëkatare.Prandaj heqja e rrobave të katikumenit(atij që do të pranohet në familjen e Krishtit) është simbol i zhveshjes së njeriut të vjetër (Adamit) dhe jetës së tij mëkatare (Rom.6:4, 6),si dhe heqjes së fletëve të fikut ( Gjen.3:7) , është simbol i heqjes së petkut tonë të mjerimit dhe përgatitjes për tu veshur me petkun e lavdisë(Gjen.2:25).

LYERJA ME VAJIN E SHENJTË 
Vaji i Shenjtë është vaj ulliri i pastër e i bekuar dhe është përdorur kryesisht në lidhje me shërimin Hyjnor dhe me Shenjtërimin.Është shenja e dukshme e hirit dhe shërimit të trupit dhe shpirtit,restaurimi i shëndetit dhe falja e mëkateve (Mark. 6:13, 16:18; Jakovi. 5:4).Ky vaj gëzimi është dhurata e Shpirtit të Shenjtë dhe simbolizon mëshirën e Perëndisë.”Ju keni të lyer prej Shenjtit dhe i dini të gjitha……. dhe të lyerët që muartë nga Ai mbetet ndër ju!(Joani 2:20, 27)

UJI I SHENJTË OSE UJI I BEKUAR
Nga uji i bekuar vijne shumë të mira.Uji i Pagëzimit është ujë i pastër i bekuar dhe që përdoret kryesisht  për qëllim bekimi,pastrimi,shëndeti dhe shenjtërimi.
Ata që zhyten në Ujin e Shenjtëruar me besë,fitojnë pastrimin dhe Shenjtërimin e shpirtit dhe trupit,shërim nga vuajtja,faljen e mëkateve dhe çdo gjë që duhet për shpëtimin dhe jetën e pasosur.Nëse njeriu nuk lind prej uji dhe prej Fryme,ai s’mund të hyjë në mbretërinë e Perëndisë !(Joani 3:5)

Νέα άγρια/σφοδρή επίθεση εναντίων της Ορθοδοξίας και των ορθοδόξων στην Αλβανία(Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων) - Sulm i ri i egër kundër Kishës Orthodhokse në Shqipëri, shkelje të gjitha të drejtave të saj!

Filloi shkatërrimi i rrethimit të Katedrales “Ngjallja e Krishtit” Sapo filloi të prishte rrethimi i Katedrales “Ngjallja e Krishtit” në Tiranë. Punëtorët po presin hekurat dekorative dhe po shkulin pemët e shkurret e mbjella. Pastaj do e kenë radhën buldozerët. Eshtë një veprim arbitrar, që po bëhet pa Konsensus e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Eshtë një akt që cenon shenjtërinë e vendit të kultit dhe që zhduk sigurinë e një prone private, që i përket Komunitetit Orthodhoks.  Kur jepet leje për një objekt të rëndësishëm privat, si Katedralja, kjo përfshin edhe sigurinë e saj, te cilën e garantonte ky rrethim i bukur dekorativ.  Zemrat e besimtarëve orthodhoksë në këto çaste janë të mbushura plot me trishtim, kur shohin që objekti i tyre madhështor i kultit, i përuruar me praninë e të gjitha Kishave Orthodhokse dhe të të gjitha autoriteteve shtetërore po dëmtohet.  Territori i katedrales nuk është pronë shtetërore e as “ansambël muzeor”, por një tokë private, e regjistruar rregullisht ne hipotekë, e dhënë në kompesim të truallit të kishës së vjetër që u shkatërrua nga komunizmi dhe rikthimi i saj në një truall publik cenon si sigurinë e objektit të shenjtë edhe pronën e Kishës. Ky është një veprim arbitrar, që pason edhe të tjerë të ngjashëm në vite, si me Kishën Shën Maria e Pazarit në Përmet apo Shën Maria e Kalasë në Elbasan. Komentin në shqip e morëm këtu

Νέα επίθεση στην Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία από το «Λαϊκό» κράτος στην Αλβανία. Ξεκίνησε σήμερα η καταστροφή του περιφράγματος γύρω από το Καθεδρικό Ναό «Η Ανάσταση του Χριστού» στα Τίρανα. Εργάτες κόβουν τα διακοσμητικά σίδερα και ξεριζώνουν τα δέντρα και τα διάφορα διακοσμητικά φυτά γύρω από αυτό.   Έπειτα έχουν σειρά οι εκσκαφείς. Είναι μια αυθαίρετη πράξη, που γίνεται χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Είναι μια πράξη που παραβιάζει την ιερότητα του χώρου και εξαφανίζει την ασφάλεια ενός ιδιωτικού χώρου, που ανήκει στην Ορθόδοξη Κοινότητα. Όταν παίρνει κανείς άδεια οικοδόμησης για ένα σημαντικό ιδιωτικό οικοδόμημα  αυτό συμπεριλαμβάνει και την ασφάλεια του την οποία εξέφραζε ο διακοσμητικός φράχτης του. Οι καρδίες των Ορθόδοξων Πιστών της χώρας αυτής ετούτη την στιγμή είναι γεμάτο πίκρα, όταν βλέπουν το μεγαλοπρεπή θρησκευτικό κτίριο τους να καταστρέφεται εν μέρει. Η περιοχή του Καθεδρικού Ναού δεν ανήκει στο κράτος και ούτε είναι «μουσειακό σύνολο», αλλά μια ιδιωτική περιουσία, που είναι εγγεγραμμένη στο υποθηκοφυλακείο στο μέρος του παλαιού ναού το οποίο καταστράφηκε από την δικτατορία και η    μετατροπή του σε δημόσιο χώρο βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια του κτιρίου και την ιδιοκτησία της εκκλησίας. Αυτή η πράξη είναι παράνομη και μοιάζει με αυτό του Ναού της Παναγίας στο Παζάρι στην Πρεμετή η το ναό της Παναγίας στο Ελμπασάν όπου και κρατά παράνομα ο Νικόλα Μάρκου ένας παλιάνθρωπος που αναπροσδιορίζεται ιερέας.   Η πλήρης προσβολή και αγνόηση κάθε ελευθερίας του ανθρώπου εκφράζεται με την αγνόηση των θρησκευτικών αρχών που τους εκπροσωπούν. Αυτή η χώρα πια δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο που έχει ως στόχο εδώ και χρόνια την ορθοδοξία και τον προκαθήμενο της.  Ούτε επί τουρκοκρατίας δεν γίνονταν αυτά. (Χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από τον εκπρόσωπο τύπου Αρχιεπισκοπής στο προσωπικό του λογαριασμό)

Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Κορυτσά! - E Djela e Orthodhoksisë në Korçë!

Tregime Orthodhokse me mësime shpirtërore nga Bjellorusia

Ψεκασμός στα ονόματα των ομογενών

Δεν είστε πια η Ωραία Ελένη, όπως σας φαντάστηκε η νονά σας, ούτε η Ερμηνεία, ούτε η Βρισηίδα, θα είστε η ΕΛΕΝΙ, η ΕΡΜΙΝΙΑ, η ΜΠΡΙΣΙΝΤΑ

Συντάκτης: 

Τηλέμαχος Κώτσιας*

Επειτα από παρέμβαση των φωστήρων της διοίκησης του υπ. Εξωτερικών απαγορεύτηκε το τελικό σίγμα στα ονόματα των Βορειοηπειρωτών κατά τη μετάφραση, αφού δεν υπάρχει στο πρωτότυπο αλβανικό, με συνέπεια να βλέπουμε σήμερα χιλιάδες ονόματα Ελλήνων πολιτών χωρίς το τελικό σίγμα, σαν ξεκούμπωτοι ρεμπεσκέδες…

Είναι κι αυτό μια στάση, μια μόδα, έστω και ανθελληνική. Είναι ένα στίγμα. Και σαν να μην έφτανε αυτός ο «σιγματοκτόνος» ψεκασμός, δόθηκε εντολή για αύξηση της δόσης: τώρα το ελληνικό αλφάβητο για τους ομογενείς συρρικνώθηκε, τρία φωνήεντα, ως πιο ευαίσθητα, έπεσαν ηρωικώς μαχόμενα, Η, Υ και Ω. «Αιωνία τους η μνήμη!» Δεν κυκλοφορούν ούτε τα δίψηφα φωνήεντα, αι, ει, οι, στην εντατική βρίσκεται και το Χ, χρέη του οποίου κάνει προσωρινά το Κ, σε αναρρωτική βρίσκονται τα Β, Γ, Δ, Ξ, Ψ, και στη θέση του ανέλαβαν προσωρινά οι δίφθογγοι, ΜΠ, ΓΚ, ΝΤ, ως πιο ανθεκτικοί. Οπου υπήρχαν διπλά σύμφωνα, το ένα ξεριζώθηκε, όπως κάνει η γιαγιά με τα σκόρδα…

Ωραία μου κορίτσια, μην περιμένετε να είστε πια η Ωραία Ελένη, όπως σας φαντάστηκε η νονά σας, ούτε η Ερμηνεία, ούτε η Βρισηίδα, θα είστε η ΕΛΕΝΙ, η ΕΡΜΙΝΙΑ, η ΜΠΡΙΣΙΝΤΑ. Ετσι τα ονόματά σας θα μοιάζουν με ξεπουπουλιασμένα καναρίνια μέχρι να ενηλικιωθείτε και να έρθει η σειρά σας να καταθέσετε αίτηση πολιτογράφησης στο Τμήμα Ιθαγένειας, μόνο τότε θα αποκτήσετε το δικαίωμα να φορέσετε τα ακριβά απαγορευμένα ψηφία στο όνομά σας – όσο για των γονέων, εκείνα έφυγαν «αδιάβαστα» ανεπιστρεπτί.

Μα τότε θα είναι αργά: πολλές θα έχετε καταξιωθεί, θα έχετε πάρει πτυχία, θα έχετε γίνει γνωστά ονόματα στον αθλητισμό, στις τέχνες. Τι νόημα θα έχει; Μέχρι τότε θα έχετε συνηθίσει γυμνά και θα ντρέπεστε ντυμένα, που λέει και η παροιμία, θα έχετε αποκρύψει την καταγωγή σας, θα έχετε δηλώσει Βραζιλιάνες, Μεξικανές, μόνο Ελληνίδες όχι… Γιατί τώρα ο παππούς, που έκανε δέκα χρόνια φυλακή για την ελληνικότητά σας, δεν ζει πια. Πέθανε προχθές φωνάζοντας… «Μας ψεκάζουν!!!»

«Μα ποιοι, παππού;» Δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να απαντήσει… Οσο για την κρατική διοίκηση, αν μου επέτρεπε το περιθώριο των λέξεων θα έλεγα και τι κάνει ο διάβολος όταν δεν έχει δουλειά…

*Συγγραφέας - μεταφραστής