Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Ομπάμα: «Σήμερα γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας» - Obama: “Sot festojmë shpirtin helen që frymëzoi të dy kombet tona të mëdha”.

Ομπάμα: «Σήμερα γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας»



Θερμό μήνυμα στήριξης στην Ελλάδα στέλνει ο αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, με την ευκαιρία της 25ης Μαρτίου, τονίζοντας ότι «σήμερα, καθώς η Ελλάδα εργάζεται να τεθούν οι βάσεις για μακροπρόθεσμη ευημερία, το έθνος μας συνεχίζει να υποστηρίζει τη φίλη και σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ και να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να φτάσει σ' ένα μέλλον που τόσοι πολλοί αναζητούν: ένα μέλλον όπου όλοι, γυναίκες και άνδρες, είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν τα όνειρά τους».

Στην καθιερωμένη ετήσια διακήρυξή του για την εθνική επέτειο του Ελληνισμού, ο πρόεδρος Ομπάμα εξάρει τις «σταθερές σχέσεις» μεταξύ των δυο χωρών, υπογραμμίζοντας ότι «ως Αμερικανοί και Έλληνες είμαστε κληρονόμοι μιας μακράς κληρονομιάς σκληρών αγώνων για ελευθερία και δικαιοσύνη -αξίες που οφείλουμε όχι μόνο να διαφυλάξουμε, αλλά να εκσυγχρονίσουμε και να ανανεώσουμε στη δική μας εποχή».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της φετινής διακήρυξης του αμερικανού προέδρου:

«Από την αυγή του Έθνους μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα μοιράζονται ένα δεσμό που σφυρηλατήθηκε μέσα από κοινό αγώνα και βαθιά ριζωμένο σε αμοιβαίες πεποιθήσεις. Οι ελληνικές αρχές καθοδήγησαν τους ιδρυτές (του έθνους) μας που ανακήρυξαν την Αμερικανική Ανεξαρτησία και σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι έλληνες επαναστάτες πάλεψαν για να αποτινάξουν το ζυγό μιας αυτοκρατορίας, ανανέωσαν το δόγμα που ενώνει τους ελεύθερους ανθρώπους παντού: ότι οι απλοί πολίτες μπορούν να κυβερνούνται μόνοι τους.

Σήμερα, γιορτάζουμε το ελληνικό πνεύμα που ενέπνευσε τα δύο μεγάλα έθνη μας, που τα χωρίζει ένας ωκεανός, αλλά συνδέονται με ένα κοινό πεπρωμένο, γραμμένο όχι για εμάς, αλλά από εμάς.

Ήταν το δημοκρατικό παράδειγμα της αρχαίας Ελλάδας από το οποίο η γενιά ιδρυτών της Αμερικής άντλησε δύναμη. Στις πρώτες μέρες του έθνους μας, αναζητήσαμε σοφία από την ελληνική ιστορία και φιλοσοφία και βρήκαμε ελπίδα μέσα από τις σελίδες των διαχρονικών ελληνικών κειμένων. Λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της ελληνικής ιστορίας, θαρραλέοι πατριώτες ανέλαβαν ένα τολμηρό εγχείρημα, εξασφαλίζοντας τις ευλογίες της ελευθερίας και θέτοντας τα θεμέλια της προόδου, για περισσότερο από δύο αιώνες.

Αλλά, ακόμα και στο λίκνο της δημοκρατίας, η υπόσχεση της ελευθερίας δεν ήταν προδιαγεγραμμένη. Περισσότερα από 2.000 χρόνια μετά, οι αξίες της αυτοδιάθεσης βρήκαν πρώτους εκφραστές μια μικρή ομάδα των ελληνικών πόλεων-κρατών, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν κατά της τυραννίας και θυσιάστηκαν για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα της. Συνάντησαν βάναυση ταλαιπωρία, με άθραυστο χαρακτήρα, αντλώντας έμπνευση από την επανάσταση της Αμερικής και ποτέ δεν έχασαν την πίστη στα ιδανικά που πάντα η Ελλάδα αντιπροσώπευε. 

Ως Αμερικανοί και Έλληνες είμαστε κληρονόμοι μιας μακράς κληρονομιάς σκληρών αγώνων για ελευθερία και δικαιοσύνη - αξίες που οφείλουμε όχι μόνο να διαφυλάξουμε, αλλά να εκσυγχρονίσουμε και να ανανεώσουμε στη δική μας εποχή. Γενιές Ελληνοαμερικανών έχουν εμπλουτίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενίσχυσαν τις κοινότητές μας. Η κληρονομιά και ο ζωντανός πολιτισμός τους αντικατοπτρίζονται στην ιστορία των επιτευγμάτων και του διαρκούς αγώνα μας. Οι φωνές τους ανήκουν στη χορωδία των πολιτών που έχουν οδηγήσει τη χώρα αυτή απαρέγκλιτα προς τα εμπρός.

Σήμερα, καθώς η Ελλάδα εργάζεται να τεθούν οι βάσεις για μακροπρόθεσμη ευημερία, το έθνος μας συνεχίζει να υποστηρίζει τη φίλη και σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ και να βοηθήσει τον Ελληνικό λαό να φτάσει σ' ένα μέλλον που τόσοι πολλοί αναζητούν: ένα μέλλον όπου όλοι, γυναίκες και άνδρες, είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους.

Μαζί, θα συνεχίσουμε το ενάρετο έργο για την τελειοποίηση των δύο εθνών μας. Στην 194η επέτειο της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, ας γιορτάσουμε τις σταθερές σχέσεις μεταξύ των λαών μας και ας σταθούμε στο πλευρό όλων εκείνων στον κόσμο, οι οποίοι λαχταρούν για ελευθερία και για ευκαιρία να συμμετάσχουν στο ευγενές έργο της οικοδόμησης της δημοκρατίας.

Τώρα, λοιπόν, εγώ, ο Μπαράκ Ομπάμα, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δυνάμει της εξουσίας που έχει ανατεθεί σε μένα από το Σύνταγμα και τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών, με το παρόν έγγραφο ανακηρύσσω την 25η Μαρτίου 2015 ως Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας: Εθνική Ημέρα Εορτασμού της Ελληνικής και της Αμερικανικής Δημοκρατίας. Καλώ τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών να τιμήσει την ημέρα αυτή με κατάλληλες τελετές και δραστηριότητες».
Obama: “Sot festojmë shpirtin helen që frymëzoi të dy kombet tona të mëdha”.


Një mesazh të ngrohtë mbështetjeje për Greqinë dërgon presidenti Amerikan Barak Obama, me rastin e 25 Marsit, duke theksuar” sot, pasi Greqia punon që të vendosen bazat e një mirqënie të afatgjatë, kombi ynë vazhdon që të mbështetë mikun dhe aleatin në NATO dhe të ndihmojë popullin helen që të arrijë në një të ardhme që kaq shumë kërkojnë: një të ardhme që të gjithë gra dhe burra, janë të lirë të ndjekin ëndërrat e tyre”.

Në deklaratën e zakonshme vjetore për festën kombëtare të Helenizmit, presidenti Obama lavdëron “marrdhëniet e stabilizuara” ndërmjet dy vendeve, duke nënvizuar se “ si Amerikanë dhe Grekë jemi trashëgimtarë të një trashëgimie të gjatë betejash të forta për lirinë dhe drejtësinë- vlera që kemi si detyrim jo vetëm që të mbrojmë, por dhe ti modernizojmë dhe rinovojmë në kohën tonë”.

Lexoni më poshtë tekstin e plotë:


“Që prej lindjes të Kombit tonë, Shtetet e Bashkuara dhe Greqia ndajnë një lidhje që u kalit nëpërmjet betejës së përbashkët  dhe e rrënjosur thellë në bindje të ndërsjellta.
Principet helene udhëzuan themeluesit ( e kombit) tonë që shpallën Pavarësinë Amerikane dhe pothuajse gjysmë shekulli më pas, kryengritësit helenë luftuan që të largojnë zgjedhën e një perandorie, rinovuan dogmën që bashkon njerëzit e lirë kudo: se qytetarët e thjeshtë mund të vetëqeverisen.


Sot, festojmë frymën helene që frymëzoi të dyja kombet tona, që i ndan një oqean, por lidhen me një fat të përbashkët, të shkruar jo për ne, por prej nesh.

Ishte shembulli demokratik i Greqisë së Lashtë nga i cili brezi i themeluesve të Amerikës mori  forcë. Në ditët e para të kombit tonë, kërkuam mençuri nga historia dhe filozofia helene dhe gjetëm shpresë nëpërmjet faqeve të teksteve diakronike helene. Duke marrë parasysh mësimet e historisë helene, patriotët e guximshëm morën një iniciativë kurajoze, duke siguruar bekimet e lirisë dhe duke vendosur themelet e përparimit për më tepër se dy shekuj.



Por, akoma dhe në fenerin e demokracisë, premtimi i lirisë nuk ishte i parashkruar.  Më tepër se 2000 vjet më pas vlerat e vetëqeverisjes gjetën si shprehës së parë një grup të vogël të qyteteve shtete , Helenët kryengritën  kundër tiranisë dhe u sakrifikuan për rivendosjen e demokracisë në vendin e saj. U përballën me mundim torturues, me karakter të padërmueshëm, duke konsumuar frymëzim nga kryengritja e Amerikës dhe kurrë nuk humbën besimin dhe idealet që gjithmonë Greqia përfaqësonte.


Si Amerikanë dhe Grekë jemi trashëgimtarë të një trashëgimie të betejave të egëra për liri dhe drejtësi – vlera që kemi detyrim jo vetëm që ti mbrojmë, por dhe ti modernizojmë dhe rinovojmë në kohën tonë. Breza grekoamerikanësh kanë pasuruar Shtetet e Bashkuara dhe përforëcuan komunitetet tona. Trashëgimia dhe kultura e gjallë e tyre reflektohen në historinë e arritjve të betejës sonë të vazhdueshme.  Zërat e tyre i përkasin korrit të qytetarëve që kanë udhëzuar këtë vend në mënyrë të padevijueshme, përpara.
Sot pasi Greqia punon për tu vendosur bazat e një mirqënieje afatgjatë, kombi ynë vazhdon që të mbështetë fisin dha aleatin tonë në NATO si dhe të ndihmojë popullin Helen që të arrijë në një të ardhme që kaq shumë e kërkojnë: një të ardhme ku të gjithë gra dhe burra, janë të lirë që të ndjekin ëndërrat e tyre, që të shfrytëzojnë mundësitë e tyre që të sigurojnë një të ardhme më të mirë për fëmijët e tyre.


Bashkë do të vazhdojmë rrugën tonë të virtytëshme për përsosmërinë e dy kombeve tona. Në përvjetorin e 194-ët të Pavarësisë Greke, le të festojmë marrdhëniet  stabël ndërmjet dy popujve tanë dhe le të qëndrojmë në anën e të gjithëve atyre në botë, të cilët mezi presin lirnë dhe për mundësinë që të marrin pjesë në veprën e respektuar të ndërtimit të demokracisë.

Tani pra, unë, Barak Obama, president i USA, me forcën e pushteti që më është ngarkuar nga Kushtetuta dhe ligjet e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, me dokumentin e mëposhtëm e shpall 25 Marsin si Ditën e Pavarësisë Greke. Ditë festimi të Demokracisë Greke dhe Amerikane. Thërres popullin e USA ta nderojmë me festime dhe ceremoni të përshtatëshme”.

Ποιον ενοχλεί ο πίνακας «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα»;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων
ellas-eugnwmonousa-bruzakhs-1821
Στο πρωθυπουργικό γραφείο άλλαξε η διακόσμηση. Ο κ. Τσίπρας αποκαθήλωσε τον πίνακα του Θεοδώρου Βρυζάκη « Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» και έβαλε στη θέση του έναν πίνακα αφηρημένης τέχνης. Επειδή το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού το επισκέπτονται πολλοί ξένοι επισκέπτες και επειδή οι συμβολισμοί και η σημειολογία εκφράζουν τις βαθύτερες απόψεις του Πρωθυπουργού καλό είναι να αναρωτηθούμε δημοσίως: Γιατί αυτή η αλλαγή; Τί συμβολίζει, τί εξυπηρετεί;
Ο πίνακας του Βρυζάκη φιλοτεχνήθηκε το 1858 και ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη. Από το 1982, επί Ανδρέα Παπανδρέου, κοσμούσε το γραφείο του Πρωθυπουργού και μάλιστα βρισκόταν πίσω από την πολυθρόνα του εκάστοτε Προέδρου της Κυβερνήσεως. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που τον απομάκρυνε. Ο Αντώνης Σαμαράς προς τιμήν του τον επανέφρε. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται αγνώμων προς τους αγωνιστές του 1821 και μιμείται τον Γ. Α. Παπαπανδρέου. Άλλωστε δεν είναι το μόνο σημείο, στο οποίο τον μιμείται. Δεκάδες συνεργάτες του μνημονιακού Γ.Α.Π. κατέχουν σήμερα θέσεις υπουργών και συμβούλων της κυβερνήσεως, η οποία υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από το μνημόνιο!
Ο πίνακας, λοιπόν, απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι εξωτικό και ακατανόητο, χωρίς καμμία αναφορά στην Ιστορία μας, στη φύση μας, στην παράδοσή μας. Ο κ. Τσίπρας δείχνει με τη νέα επιλογή του ότι δεν είναι υπερήφανος για το 1821, για τους αγωνιστές της Πίστεως και της Πατρίδος, γενικά για το παρελθόν μας. Μάλλον ονειρεύεται ένα μέλλον συγκεχυμένο σαν τον νέο πίνακα που επέλεξε. Η Ελλάς δια του Πρωθυπουργού της δεν ευγνωμονεί πλέον τα τέκνα της που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία.
Ο Θεόδωρος Βρυζάκης έγινε γνωστός από αυτόν τον πίνακα και από την περίφημη αναπαράσταση της Εξόδου του Μεσολογγίου. «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» παρουσιάζει την Ελλάδα σαν μία γυναίκα με αρχαίο μανδύα, στεφανωμένη και ευγνωμονούσα διάφορες αγωνιστικές μορφές, οι οποίες τής χάρισαν την Ελευθερία. Ο πίνακας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως, αλλά και τους πρωτομάρτυρες, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο και έσπειραν τον σπόρο. Είναι απαραίτητο κατά την άποψή μου να υπάρχει αυτός ο πίνακας στο Πρωθυπουργικό γραφείο για να καταδεικνύει ότι η σημερινή Ελλάς οφείλει την ύπαρξη και την Ανεξαρτησία της στο 1821, σε όσους το προετοίμασαν και σε όσους το υλοποίησαν. Η απόρριψη του πίνακα αυτομάτως σημαίνει και απόρριψη του 1821. Σημαίνει την απόρριψη των ιδανικών και των αξιών που οδήγησαν στο 1821. Η απομάκρυνση του πίνακα και η αντικατάστασή του με έργο άσχετο προς την ελληνική ιστορία υποδηλώνει συνειδητή προσπάθεια των κυβερνώντων να αποκόψουν το παρόν από το παρελθόν, να απομακρύνουν τον λαό μας από τα ελληνορθόδοξα ιδεώδη του 1821.
Φαίνεται ότι η ηγεσία της κυβερνήσεως ενοχλείται από το 1821, επειδή δεν ήταν ταξική εξέγερση. Ήταν πανελλήνιος και παλλαϊκός αγώνας για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ήταν μία μάχη Χριστιανών κατά αλλοθρήσκων, Ελλήνων κατά Οθωμανών, καταπιεεσμένων κατά κατακτητών. Όσοι ενοχλούνται από τον πίνακα προφανώς δεν θέλουν να βλέπει ο ξένος επισκέπτης τον Ρωγών Ιωσήφ, τον Επίσκοπο – ήρωα του Μεσολογγίου, ο οποίος εκφράζει στον πίνακα τη συμμετοχή των ματωμένων ράσων. Δεν θέλουν να παρουσιάζεται η Ελλάς ως αρχαία ελληνίδα ώστε να μην προβάλλεται η συνέχεια του Ελληνισμού. Δεν θέλουν να προβάλλεται ο Ρήγας, ο οποίος με τη Χάρτα του θεμελίωσε τη Μεγάλη Ιδέα.
Οι αγώνες της Εκκλησίας μας, η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και οι αξίες των Αγωνιστών ενοχλούν. Η αριστερή διακυβέρνηση στη θέση τους βάζει την ασάφεια της σύγχρονης τέχνης. Ο Πρωθυπουργός κλείνει το 1821 στην αποθήκη. Ελπίζω να επανορθώσει το λάθος του!
Κ.Χ. 7.3.2015
http://www.antibaro.gr/article/12364

Οι συνοριακές γραμμές μεταξύ κρατών λένε πολλά για τις σχέσεις τους (photos)- Vijat kufitare ndërmjet shteteve na tregojnë shumë për marrdhëniet e tyre (fotografi)!

Ολλανδία - Βέλγιο - Hollandë - Belgjikë
Ισπανία - Μαρόκο/ Spanjë - Marok
Ισπανικό και Βρετανικό Γιβραλτάρ/ Gjilbrartari Spanjoll dhe Britanik
Αργεντινή - Βραζιλία/ Argjentinë - Brazil
Σλοβακία - Πολωνία/ Sllovaki-Poloni
Ισπανία - Πορτογαλία/ Spanjë-Portugali
Ινδία - Πακιστάν/ Indi - Pakistan
Γερμανία - Πολωνία - Τσεχία/ Gjermani - Poloni- Çeki
Παραγουάη - Αργεντινή - Βραζιλία / Paraguai - Argjentinë- Brazil
ΗΠΑ - Μεξικό/ Amerikë - Meksikë

ΜΗΝΥΜΑ κ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΜΗΝΥΜΑ κ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Αγαπητοί συμπατριώτες, Ελληνίδες και Έλληνες της διασποράς,
Ο Αγώνας του 1821 είναι η συνισταμένη εθνικής συνεννόησης και σύμπνοιας του Ελληνισμού της διασποράς και του Ελληνισμού της υπόδουλης Πατρίδας. Αυτή η συνέργεια του Ελληνισμού της Ελλάδας και του εξωτερικού συνεχίστηκε, σε όλη την πορεία του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα.
Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου, μίας ημέρας – ορόσημου για το ελληνικό έθνος, αποτελεί ευκαιρία αναβίωσης της ιστορικής μνήμης και αφορμή θεώρησης της θέσης της πατρίδας μας στο Ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.
Η Ελλάδα είναι ένα κράτος κυρίαρχο. Συνιστά υποχρέωση της Ελλάδας, τόσο απέναντι στην ιστορίας της, όσο και απέναντι στον λαό της, η άσκηση εξωτερικής πολιτικής, με πρωταρχικό μέλημά της την εξασφάλιση των δικαιωμάτων της και την ευημερία του λαού της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στους διεθνείς οργανισμούς, στις πολυμερείς διαπραγματεύσεις.
Η Ελλάδα, διαχρονικά αλλά ακόμα περισσότερο υπό τις παρούσες συγκυρίες, αποτελεί μοναδικό φάρο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, και αυτό είναι κάτι που οφείλουν να αντιληφθούν οι σύμμαχοί μας και εταίροι μας.
Η εξωτερική μας πολιτική, στην δύσκολη αυτή εποχή της φτωχοποίησης μεγάλου μέρους των συμπατριωτών μας και της υπέρμετρης αύξησης του δημόσιου χρέους της χώρας, πρέπει να είναι μία εξωτερική πολιτική ενεργητική, πολυδιάστατη και δραστήρια που να υψώνει γέφυρες και να ανοίγει διαύλους επικοινωνίας και συνεργασία με τον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία του απόδημου Ελληνισμού μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα σημαντική. Ο απόδημος Ελληνισμό αλλάζει τις διαστάσεις της χώρας μας, ο οικουμενικός Ελληνισμός είναι μία πραγματική διεθνής δύναμη. Σε αυτή την εθνική προσπάθεια που έχουμε αναλάβει, ο Απόδημος Ελληνισμός, όπως έχει επανειλημμένα αποδείξει στο παρελθόν, μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο.

Με τις σκέψεις αυτές σας καλώ να ενώσουμε τις δυνάμεις μας στο διαρκή αγώνα για μία Ελλάδα κυρίαρχη, ελεύθερη, αξιοπρεπή και κοινωνικά δίκαιη.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Ο εκπληκτικός λόγος του Γ.Π της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννη Πεδιώτη, για την Εθνική εορτή της 25 Μαρτίου!

Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Σ ΄ αυτούς τους καιρούς που ζούμε, με τα οικονομικά προβλήματα και όλα τα άλλα που μας καταδυναστεύουν τα τελευταία χρόνια, είναι ίσως δύσκολο να στρέψουμε το νου πίσω και να γιορτάσουμε Επετείους, σαν κι αυτήν που γιορτάζουμε σήμερα. Η Ελλάδα μας, περνάει, για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, μια μεγάλη δοκιμασία, οικονομική μεν, αλλά που μοιάζει πολύ με πόλεμο. Γιατί είναι κάποιοι που λένε -και όχι άδικα- ότι η Πολιτική είναι το όπλο, αλλά η Οικονομία είναι αυτή που πατάει τη σκανδάλη. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση όπου, για λόγους τόσο δικής μας ευθύνης, όσον και των εταίρων μας στην ευρωζώνη, ο οικονομικός εφιάλτης κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας. Αυτή η κατάσταση διαρκεί τουλάχιστον πέντε χρόνια τώρα και, ανεξάρτητα από τις επίπονες και επίμονες προσπάθειες της νέας Κυβέρνησης, μάλλον δεν θα τελειώσει ούτε εύκολα, ούτε γρήγορα.
Όμως, ακριβώς για τα παραπάνω, νομίζω ότι είναι, σήμερα, κατάλληλη ευκαιρία να μεταφερθούμε νοητά στο 1821. Για να κάνουμε μια σύγκριση και να αντλήσουμε ελπίδα για το μέλλον. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του μεγαλείου των απλών ανθρώπων που έζησαν τότε και να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ των θυσιών που έκαναν εκείνοι και των θυσιών που καλούμεθα εμείς, οι απόγονοι και κληρονόμοι να κάνουμε.
Αγαπητοί φίλοι,
Υπάρχει ένα βιβλίο και ένας συγγραφέας που περιγράφει ένα φαινόμενο που ονομάζει «μαύρο κύκνο», εξαιτίας της σπανιότητάς του. Το φαινόμενο αυτό, για να υπάρξει, χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις: να είναι εντελώς ακραίο, να δημιουργεί ακραίες συνέπειες και να εξηγείται εκ των υστέρων. Αυτές τις προϋποθέσεις εκπληρώνει η ελληνική Επανάσταση του 1821.
Πρώτα απ’ όλα, το Κράτος που ονομάζεται σήμερα Ελλάδα, τότε δεν ήταν ούτε καν γεωγραφική έννοια, αλλά μια χωρίς ιδιαίτερη σημασία Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κάτοικοί του, ραγιάδες, με χίλιες υποχρεώσεις και ελάχιστα δικαιώματα. Ο Τούρκος κυρίαρχος είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου στους και θρησκευτικά κατώτερους, χριστιανούς υποτελείς, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Φτώχεια, πείνα, στα περισσότερα μέρη και στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Φυσικά, λέξεις όπως, Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, απλώς δεν υπήρχαν ως έννοιες. Καμμία δυναμική για Επανάσταση, από πλευράς υλικών δυνατοτήτων και καμμία σοβαρή εκτίμηση ότι, ο πληθυσμός αυτός, θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας. Άλλωστε, τα αρχεία της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μιλούν για μια ακόμη εξέγερση, μικρής σημασίας, η οποία αναμενόταν ότι θα καταπνιγεί σε ελάχιστο χρόνο. Όμως, η Επανάσταση του 1821, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, επικράτησε. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη. Είχαν προηγηθεί πολλές άλλες. Αυτή όμως ήταν η τελική και αυτή που έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Αιώνες εθνικών πόθων δικαιώθηκαν και το νεοελληνικό Κράτος, επιτέλους ιδρύθηκε. Τα όριά του μικρά, αρκετά όμως για να αποτελέσουν τη βάση για επιβίωση και τη μελλοντική του μεγέθυνση. Και η ακριβής εξήγηση για τα αίτια της επιτυχίας της Επανάστασης, που δεν ήταν μονοσήμαντα, ούτε αυτονόητα, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι συνεχίζει να αποτελεί θέμα συζήτησης.
Αγαπητοί φίλοι,
σ’ αυτή η μικρή αναδρομή, παρέλειψα την περιγραφή των τουρκικών αγριοτήτων και των ασύλληπτων σήμερα τρόπων, από κοινό νού, που χύθηκε ο ποταμός του αίματος στη διάρκεια του εθνικού αγώνα, γιατί νομίζω ότι, πολλές φορές, και σίγουρα στην περίπτωση αυτή, οι λέξεις είναι εντελώς ανεπαρκείς και δεν μπορούν να αναπαραστήσουν με ακρίβεια όλα τα γεγονότα. Αρκούμαι να πω ότι, οι άνθρωποι του 1821, έζησαν καταστάσεις που, σήμερα, εκφεύγουν της κατανόησής μας.
Το ελληνικό Κράτος ιδρύεται λοιπόν, επιτέλους, το 1830. Από τότε, έχουν περάσει ακριβώς 185 χρόνια. 185 χρόνια. Μια ανάσα για την Ιστορία. Μόλις επτά γενιές. Τι κατάφερε σ’ αυτά τα ελάχιστα χρόνια, αυτό το Κράτος και οι άνθρωποι που το υπηρέτησαν;
Μεγεθύνθηκε, περιλαμβάνοντας στους κόλπους του το μεγαλύτερο, αλλά όχι όλο, μέρος των ελληνικών πληθυσμών, ενοποιώντας έτσι, σε μεγάλο βαθμό, τη σύνθεσή του και δίνοντας φυσική και ψυχική ασφάλεια στους κατοίκους του. Δημιούργησε μία πολιτιστική και πολιτισμική νησίδα στην ταραγμένη από τότε βαλκανική Περιοχή. Μη ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη, ήταν η ελληνική Επανάσταση που έδωσε το έναυσμα στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες να ξεσηκωθούν απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πείθοντας με την επικράτησή της ότι η Αυτοκρατορία μπορούσε να νικηθεί. Η εθνική καταστροφή του 1922, παρά την οδυνηρή απώλεια πατρογονικών εστιών στην Μικρά Ασία, συνέβαλε και αυτή στην περαιτέρω ενοποίηση της Ελλάδας, με την αναγκαστική έλευση ενός εκατομμυρίου προσφύγων. Και στη συνέχεια, η Ελλάδα έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, αποδεικνύοντας την αυτονόητη ευρωπαϊκή της ταυτότητα και ισχυροποιώντας τη διεθνή θέση της. Σήμερα, η χώρα μας διαθέτει υποδομές που δεν διέθετε σε καμμία άλλη περίοδο της Ιστορίας της, εμπεδωμένη εθνική κυριαρχία που, παρά τις κατά καιρούς προκλήσεις, κανείς δεν διανοείται να δοκιμάσει να την αμφισβητήσει στην πράξη, ισχυρή Δημοκρατία και Θεσμούς, ενώ αποτελεί το μόνο ισχυρό και στέρεο προπύργιο της Ευρώπης στα ανατολικά. Κοιτάξτε βόρεια, νότια και ανατολικά της Πατρίδας μας. Θα δείτε καθεστώτα ανελεύθερα και καταπιεστικά, θα δείτε πληθυσμούς που υποφέρουν, όχι με την έννοια που δίνουμε εμείς, αλλά με πολύ σκληρότερο τρόπο, θα δείτε πρόσφυγες, απάτριδες και δυστυχία.
Τι κοινό έχουμε λοιπόν εμείς με τους προγόνους μας του 1821 και τι μας χωρίζει; Το κοινό νομίζω ότι είναι εκείνο το μυστήριο γονίδιο που δημιουργεί τον πόθο για ελευθερία, με κάθε κόστος, με πέσιμο στη φωτιά, αλλά και τον ατομικισμό και, πολλές φορές, την, πέρα από τη λογική, φαντασίωση του εαυτού μας και των δυνατοτήτων μας «εκείνο που με σώζει, εκείνο που με τρώει, είναι που ονειρεύομαι», όπως έχει τραγουδήσει ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Δυστυχώς, έχουμε και ένα άλλο στοιχείο κοινό με τους τότε. Την σχεδόν γονιδιακή ανικανότητα για ενότητα, εκτός από πολεμικές περιόδους και αυτό όχι πάντα και όχι συνεχώς και την ακατανίκητη επιθυμία για αξιώματα. Δεν χρειάζεται παρά, απλή ανάγνωση της Ιστορίας της ελληνικής Επανάστασης, για να διαπιστώσει κανείς τη συγκλονιστική ταυτότητα των χαρακτήρων και τις αντιδράσεις στα γεγονότα, των τότε Ελλήνων, με εμάς, τους σημερινούς.
Και αυτό που μας χωρίζει, είναι ότι, εκείνοι, εύχονταν και έλπιζαν, αλλά δεν είχαν διανοηθεί ότι το Κράτος που δημιούργησαν, θα σημείωνε τόση μεγάλη πρόοδο. Μέσα από τεράστιες δυσκολίες και πισωγυρίσματα, αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους και εμφύλιες συρράξεις, είναι αλήθεια. Το γεγονός, όμως, ότι, όχι όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, έχει ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο απροσδόκητα καλά, μας έχει οδηγήσει στο να θεωρούμε «θυσίες», εντός εισαγωγικών, παραχωρήσεις που θα προκαλούσαν στους προγόνους εκείνους, αν όχι θυμό, τουλάχιστον καγχασμό.
Και μας χωρίζει και κάτι άλλο, βαθύτερο: η μεγάλη άμβλυνση των πολιτισμικών μας αξιών, κατανοητή, ίσως, από την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης, αλλά που μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά, αν καταλήξει σε «ουδετεροποίηση» της εθνικής συνείδησης, σε κίνδυνο για την ίδια την υπόσταση του Κράτους. Ιδιαίτερα αν δεν κατανοήσουμε σωστά το, εκτός της Ελλάδος περιβάλλον, τις επιδιώξεις και τον τρόπο σκέψης των άλλων και θεωρήσουμε, απλοϊκά ή με αφέλεια, ότι ταυτίζονται με τη δική μας θεώρηση των πραγμάτων.
Το ιστορικό λοιπόν καθήκον μας, των σημερινών Ελλήνων, όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα αν ζούμε στην Ελλάδα, στην Αλβανία, ή οπουδήποτε αλλού, είναι να διαφυλάξουμε με απόλυτο τρόπο, όσα οι προηγούμενοι κατόρθωσαν, να ξεπεράσουμε με ενότητα, αλληλεγγύη, επιμονή και υπομονή τις μεγάλες δυσχέρειες που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια και να μεταβάλλουμε, όσο μπορούμε, στοιχεία του χαρακτήρα και των συμπεριφορών μας, που αντιτίθενται σ’ αυτούς τους στόχους.
Αν αποτύχουμε, η Ιστορία δεν θα μας συγχωρήσει. Αν το κατορθώσουμε, θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στη γενιά του 1821 και η ύψιστη απόδοση τιμής στην Ελληνική Επανάσταση, στην οποία οφείλουμε κυριολεκτικά τα πάντα. Την ύπαρξή μας ως Κράτους, αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας ως ατόμων με ελεύθερη συνείδηση και με τη δυνατότητα να αποφασίζουμε μόνον εμείς για το πώς θέλουμε να ζούμε.

Σας ευχαριστώ.

Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά κ Ιωάννης Πεδιώτης.

Σχόλιο: Εμείς όλοι των ευχαριστούμε για τον πολύ ωραίο και γεμάτο νοήματα λόγο του. 

O εορτασμός της Εθνικής Εορτής της 25 Μαρτίου στην Κορυτσά! (φωτογραφίες+ βίντεο)

Πλήθος κόσμου συμμετείχε και φέτος στις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν στην Κορυτσά με την ευκαιρία της Εθνικής Εορτής της 25 Μαρτίου. Όπως κάθε φορά όλα έγιναν υπό την μέριμνα και την φροντίδα του Ελληνικού Προξενείου Κορυτσάς και του Γ .Π κ Ιωάννη Πεδιώτη ο οποίος έχει βοηθήσει σημαντικά στην αναβάθμιση των εορτασμών στην πόλη μας.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στο Μητροπολιτικό  Ναό της Ζωοδόχου Πηγής  με την καθιερωμένη Δοξολογία. Συνεχίστηκαν στο Ελληνοαλβανικό Σχολείο Όμηρος που Εκπαιδευτικοί και παιδιά είχαν προετοιμάσει μια υπέροχη παράσταση με τραγούδια, θέατρο και χορούς μέσο των οποίων μετέφεραν σε όλους συναισθήματα αγνά που εμπνέονταν από τις θυσίες των ηρώων μας οι οποίοι έδωσαν χωρίς δισταγμό την ζωή τους  για να ζουν ελεύθερα οι επόμενες γενεές. Στο τέλος ακολούθησε δεξίωση στο ξενοδοχείο Life Gallery όπου πραγματοποιήθηκε η Τελετή Απονομής Τιμητικής Πλακέτας στην πρώην Πρόεδρο της Ομόνοια την κ Ερμιόνη Ανδρέα και στον κ Βασίλειο Κολάτση, για την προσφορά τους στον Ελληνισμό της Κορυτσάς και γενικότερα της Αλβανίας. Οι τιμητικές πλακέτες απονεμήθηκαν από την ΟΜΟΝΟΙΑ παράρτημα Κορυτσάς. Μια τιμητική πλακέτα θα απονέμονταν και στον κ Γρηγόρη Καραμέλο ο οποίος για σοβαρούς λόγους δεν ήταν παρών και στην πρώτη ευκαιρία, όπως ενημέρωσε η Πρόεδρος Ομόνοιας Κορυτσάς κ Στέλλα Πατσίλη θα του απονεμηθεί.
Τις εκδηλώσεις τίμησαν με την παρουσία τους, ο Αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής και πρόεδρος ΚΕΑΔ κ Βαγγέλης Ντούλες, ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης, ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ Αλέξανδρος Καχριμάνης, ο Δήμαρχος Κορυτσάς κ Σωτηράκη Φίλο, ο Νομάρχης Κορυτσάς κ Αρντιτ Κονόμη, Πρόεδρος Νομαρχιακού Συμβουλίου Ιρένα Νίκαϊ, ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ Λεωνίδας Παππάς, Πρόεδρος ΤΕΙ Κοζάνης κ Ν Στασινόπουλος, ο Πρόεδρος Εκπαιδευτηρίων Όμηρος Κορυτσάς κ Ανδρέας Μήτσιος, ο Συντονιστής Εκπαίδευσης Εκπαιδευτηρίων Όμηρος κ Γιώργος Χρονόπουλος,  ο Διευθυντής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Κορυτσάς κ Κριστάκη Γραμπότσκα, η Πρόεδρος Ομόνοιας Κορυτσάς κ Στέλλα Πατσίλη , Πρόεδρος ΚΕΑΔ παράρτημα Κορυτσάς κ Αρμπέν Ηλία, ο Διευθυντής Λυκείου Πλάτων κ Βλαδίμηρος Πρίφτης  πρώην βουλευτές Ελληνικής Βουλής, η οργάνωση ΣΦΕΒΑ και πολλοί φίλοι και γονείς.
Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ο Θεός να χαρίσει σε μας το φωτισμό και την αγάπη για την πατρίδα που είχαν οι πρόγονοι μας.
Σας προσφέρουμε φωτογραφικό υλικό για την καλύτερη ενημέρωση σας.

Ετοίμασε για το ΠΕΛΑΣΓΟΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ κ Θ. Μπ.































ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ



ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Ο Πανοσ. Αρχιμ. Παντελεήμονας Μανουσάκης, στην τηλεοπτική συνέντευξή του στον κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλο, είπε μεταξύ άλλων ότι από την Εκκλησία της Αμερικής ξεκίνησαν οι πρωτεργάτες του Οικουμενισμού Πατριάρχης Αθηναγόρας, Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, Αθηναγόρας Κοκκινάκης κτλ.. 

Ο π. Παντελεήμων δεν έκανε αυτή τη δήλωση για να δείξει πόσο προβληματική είναι η Εκκλησία που δίνει αυτούς τους καρπούς, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Για να την επαινέσει σαν μια πολύ δυναμική Εκκλησία που παράγει καρπούς αγαθούς.

Αυτό φυσικά δείχνει πόσο προβληματικός είναι ο ίδιος ο π. Παντελεήμων, αφού τολμά να εκστομίζει τέτοια κουβέντα.

Σε κάθε περίπτωση η διαπίστωση του π. Παντελεήμονα ότι οι πρωτεργάτες του Οικουμενισμού ξεκίνησαν από την Αμερική είναι ορθή και μας υπενθυμίζει πόσο τραγική είναι η κατάσταση της Εκκλησίας μας. 

Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής θεμελιώθηκε από τον Μελέτιο Μεταξάκη, ανδρώθηκε με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και μαράζωσε στη σημερινή της μορφή με τον επί 37 συναπτά έτη ηγέτη της Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο.

Από την μέχρι μυελού οστέων εκπροτεσταντισμένη Εκκλησία μας προήλθαν προσωπικότητες που προκάλεσαν οικουμενιστικές συμφορές πανορθόδοξης έκτασης και η κακή κληρονομιά των οποίων εξακολουθεί να είναι ανάγλυφη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της μέχρι τις μέρες μας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος είτε επειδή δεν θέλει, είτε επειδή δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς την ορθή κατεύθυνση, δεν έκανε ποτέ κάτι το ριζικά ουσιαστικό για να διαφοροποιήσει τα δεδομένα.

Παρόλα αυτά ο υπογράφων το κείμενο είναι απόλυτα αισιόδοξος ότι, όσο και αν αργήσει, θα έλθει η μέρα που η Ομογένεια και οι προσήλυτοι Αμερικανοί αδελφοί μας που είναι μέλη της Εκκλησίας της Αμερικής, θα ζήσουν σε μια Εκκλησία που έχει ορθόδοξη αυτοσυνειδησία και που θα κατηχεί ορθόδοξα τα μέλη της.

Η αισιοδοξία αυτή δεν είναι προιόν φρούδων ελπίδων αλλά προσεκτικής πολύχρονης παρατήρησης πολλών αισιόδοξων φαινομένων. Το πνεύμα θυσίας που διακρίνει τα μέλη της Εκκλησίας μας, η δυναμική παρουσία του μοναχισμού ως μέρος της ζωής της, η Βυζαντινή χορωδία και οι Σχολές Βυζαντινές μουσικής, ο σύνδεσμος της Εκκλησίας μας με το Άγιον Όρος και με τα άλλα μοναστικά κέντρα της Ορθοδοξίας, η στροφή στη μελέτη των πατερικών συγγραμμάτων κτλ..

Πάνω από όλα πιστεύω ακράδαντα ότι ο Χριστός θα εξάγει από την Αίγυπτο της Οικουμενιστικής δουλείας και από την Βαβυλώνειο αιχμαλωσία του εκπροτεσταντισμού την Αρχιεπισκοπή Αμερικής επειδή η Εκκλησία είναι δική Του και κανένας δεν μπορεί μακροπρόθεσμα να ασελγεί ανενόχλητος πάνω στο υπέροχο κάλλος Της.

Εμείς, φυσικά, δεν μπορούμε να καθορίσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Μπορούμε μόνονμέσα στα πλαίσια του αγώνα της μετανοίας μας να επισημαίνουμε καθηκόντως όσα είναι ορθά και να τα επαινούμε και να καταθέτουμε τη διαφωνία μας για όσα θλιβερά εξακολουθούν να υπάρχουν. Όχι επειδή είμαστε τόσο αφελείς ή υπερφίαλοι ώστε να πιστεύουμε ότι η δική μας -θετική ή αρνητική- παρέμβαση έχει πρακτική αξία για την πορεία των πραγμάτων, αλλά επειδή έχουμε σαφή συνείδηση ότι, αν σιωπήσουμε για θέματα πίστεως, θα δώσουμε λόγο στο Θεό γι’ αυτή τη σιωπή μας.