ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν τὸ διδάσκει μόνο αὐτὸς ποὺ ἀνεβαίνει στὸν ἄμβωνα. Μπορεῖ νὰ τὸ δι­δάξῃ καὶ μιὰ ἀγράμματη γυναίκα. Κάτι τέ­τοιες ψυχὲς κρατᾶνε τὴν πίστι. Ἡ γιαγιὰ π.χ., ποὺ παίρνει τὸ παιδάκι στὴν ἀγκαλιὰ καὶ τὸ συμβου­λεύει νὰ μὴ λέῃ ψέματα καὶ ἄσχημα λόγια, νὰ μὴν πειράζῃ τὰ ξένα πράγματα, νὰ κάνῃ τὸ σταυ­ρὸ καὶ τὴν προσευχή του, αὐτὴ διδάσκει Εὐαγ­γέλιο. Μιὰ μάνα, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ γάλα της τρέφει τὸ παιδὶ καὶ μὲ τὸ μέλι τοῦ Χριστοῦ μας, ἀ­ξίζει παραπάνω ἀπὸ πολλοὺς ἱεροκήρυκες καὶ δεσποτάδες, ποὺ λένε μὰ δὲν πράττουν. «Ὅς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ…». Μπορεῖ νά ᾿σαι ἀ­γρότης, τσοπᾶνος, τεχνίτης, ὁ,τιδήποτε· ὅ­ταν ζῇς τὸ Χριστό, μπορεῖς νὰ μιλήσῃς μὲ λόγια ἁπλᾶ γι᾽ αὐτὸ ποὺ ζῇς. Δὲν χρειάζεται κοσμικὴ μόρφωσι, φιλοσοφία καὶ ῥητορεία.

Συνέχεια παρα-κατω:

Κυρ. Πατ. Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (Ματθ. 5,14-19)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ;

«Ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19)

ΔΙΣΤΑΖΩ, ἀγαπητοί μ

ου, νὰ μιλήσω, γιατὶ δὲν ἔχετε ἀνάγκη ἐσεῖς ἀπὸ κηρύγματα. Εἶμαι ὅμως ὑποχρεωμένος. Ἀλλὰ ἔχω κ᾽ ἕ­ναν ἄλλο δισταγμό· τί κήρυγμα νὰ κάνω, ἐ­ποικο­δο­μητικὸ ἢ ἐλεγ­κτι­κό; νὰ παίξω φλογέρα ἢ ν᾿ ἁρπά­ξω σφενδόνα; νὰ ἑρμηνεύσω πρακτικὰ τὸ εὐ­αγγέλιο καὶ νὰ εὐχαριστηθῆτε, ἢ νὰ κάνω ἐ­κεῖ­νο ποὺ ἔκαναν οἱ 630 πατέρες τῆς Τετάρ­της (Δ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου ―ἑορτάζουν σήμερα―, ποὺ ὅταν εἶδαν νὰ πέφτουν οἱ αἱρε­τι­­κοὶ σὰν λύκοι στὸ μαντρὶ καὶ ν᾿ ἁρπάζουν τὰ πρό­βατα τοῦ Χριστοῦ, ἄφησαν τὴ φλογέρα καί, ὅπως λένε σήμερα οἱ αἶνοι, τοὺς ἔδιωξαν «τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος»; Ἄλλωσ­τε τὸ μῆνα αὐτὸν ἑορτάζει καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας, ποὺ ὄχι μόνο μίλησε καυστι­κά, ἀλλὰ καὶ ἔσφα­ξε κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ 450 ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης ποὺ ἔτρωγαν εἰς «τράπεζαν Ἰεζάβελ» (Γ΄ Βασ. 18,19).

Σήμερα γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας αἰωρεῖται πά­νω ἀπ᾽ τὰ κεφάλια μας κίνδυνος ὀλέθρου· ὄχι βέβαια ἀπ᾽ τὸ μαχαίρι τοῦ προφήτη Ἠλία, ἀλλὰ τώρα ἀπὸ τὴν πυρηνι­κὴ ἐνέργεια. Ἂν διαβάζε­τε Ἀποκά­λυψι, θὰ δῆτε, ὅτι τὸ ἓν τρίτον τῆς ἀνθρωπό­τητος θὰ σφαγῇ (βλ. Ἀπ. 9,15,18). Ἂς παρακαλέσουμε τὸν προφήτη Ἠλία νὰ πρεσβεύῃ στὸ Θεό, νὰ μὴν πέσῃ ἡ ὀργή του πάνω μας. Ἂν λοιπὸν φοβούμεθα τὴ θεία ὀργὴ καὶ θέ­­λουμε ν᾽ ἀποτραπῇ ἡ μεγάλη συμφορά, ὑπάρ­χει τρόπος. Πῶς; 

Τ᾽ ἀκούσαμε σήμερα· νὰ πά­ψου­με νὰ εἴμαστε ψευτοχριστιανοί, χριστιανοὶ στὶς ταυ­τότητες, καὶ νὰ γίνουμε πραγματικὰ Χρι­στια­νοί. Πραγματικοὶ Χριστιανοί, εἶπε τὸ εὐαγγέλιο, εἶνε αὐτοὶ ποὺ ἐκτελοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ («ὃς ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ» Ματθ. 5,19), ὄ­χι αὐτοὶ ποὺ λένε «Κύριε Κύριε» (ἔ.ἀ. 7,21). Καὶ ὁ ἀ­πόστολος λέει, ὅτι οἱ ἀληθινὰ πιστοὶ πρέ­πει νὰ φροντίζουν «καλῶν ἔργων προΐστασθαι» (Τίτ. 3,8, 14), νὰ πρωτοστατοῦν σὲ καλὰ ἔργα. Σεῖς τὰ παιδιά μου, λέει ὁ Κύριος, οἱ ὀρ­θόδο­ξοι Χριστια­νοί, ποὺ βα­­πτιστή­κατε, ποὺ μελετᾶτε τὸ θεῖο νό­μο, ποὺ κοινω­νεῖ­τε τὰ ἄχραντα μυστήρια, νὰ λάμπετε παν­τοῦ· σεῖς εἶ­στε «τὸ φῶς τοῦ κό­σμου» (Ματθ. 5,14-16, 13), τὸ ἁλάτι τῆς κοινωνίας. 

Μερικοὶ ἀκούγοντας αὐτὰ ὑψώνουν ἀ­διάφοροι τοὺς ὤμους καὶ λένε· Αὐτὰ εἶνε γιὰ τοὺς πα­πᾶδες καὶ τοὺς καλογέρους, δὲν εἶνε γιὰ μᾶς ποὺ ζοῦμε στὸν κόσμο… Τὰ λό­για ὅ­μως τῆς ἁ­­γίας Γραφῆς δὲν εἶνε γιὰ μία τάξι ἀν­θρώ­­πων. Δὲν ἦρθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο γιὰ ὡρισμένους μόνο, οὔτε ἔδωσε πολλὰ Εὐ­αγ­γέ­λια· ἕνα Εὐαγγέλιο ἔδωσε, ὅπως ἕναν ἥ­λιο ἔφτεια­ξε νὰ φωτίζῃ ὅλο τὸν κόσμο. Συνε­πῶς, οἱ ἐν­το­λές του εἶνε γιὰ ὅ­λους ὑ­ποχρεω­τικές. Μία λοιπὸν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου εἶνε καὶ αὐτὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα· «Ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδά­ξῃ, οὗ­τος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐ­ρα­νῶν» (ἔ.ἀ. 5,19). Δὲν κάνει βλέπετε διάκρισι. Μέγας στὴ βα­σι­­λεία τοῦ Θεοῦ, ἀληθινὸς δηλαδὴ Χριστι­ανός, θὰ εἶνε καθένας ποὺ θὰ προσπα­θήσῃ πρῶτα νὰ ἐφαρμό­σῃ ὁ ἴδιος τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο κ᾽ ἔπειτα νὰ τὸ μεταδώσῃ καὶ σ'αλλους. 

Θὰ πῆτε· Ἐμεῖς τώρα δὲν εἴμαστε οὔτε Χρυ­σόστομοι οὔτε Βασίλειοι, δὲν ἔχουμε τὸ χάρι­­σμα νὰ διδάσκουμε τὸ Εὐαγγέλιο… Ἄκουστε, ἀγα­πητοί. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι ὅλοι νὰ δι­δά­σκου­με τὸ Εὐαγγέλιο. Γιατί ὑποχρεωμένοι; Διότι εἶνε δυνατὸν νὰ τὸ κάνουμε. Πῶς;Τὸ Εὐαγγέλιο δὲν τὸ διδάσκει μόνο αὐτὸς ποὺ ἀνεβαίνει στὸν ἄμβωνα. Μπορεῖ νὰ τὸ δι­δάξῃ καὶ μιὰ ἀγράμματη γυναίκα. Κάτι τέ­τοιες ψυχὲς κρατᾶνε τὴν πίστι. Ἡ γιαγιὰ π.χ., ποὺ παίρνει τὸ παιδάκι στὴν ἀγκαλιὰ καὶ τὸ συμβου­λεύει νὰ μὴ λέῃ ψέματα καὶ ἄσχημα λόγια, νὰ μὴν πειράζῃ τὰ ξένα πράγματα, νὰ κάνῃ τὸ σταυ­ρὸ καὶ τὴν προσευχή του, αὐτὴ διδάσκει Εὐαγ­γέλιο. Μιὰ μάνα, ποὺ μαζὶ μὲ τὸ γάλα της τρέφει τὸ παιδὶ καὶ μὲ τὸ μέλι τοῦ Χριστοῦ μας, ἀ­ξίζει παραπάνω ἀπὸ πολλοὺς ἱεροκήρυκες καὶ δεσποτάδες, ποὺ λένε μὰ δὲν πράττουν. «Ὅς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ…». Μπορεῖ νά ᾿σαι ἀ­γρότης, τσοπᾶνος, τεχνίτης, ὁ,τιδήποτε· ὅ­ταν ζῇς τὸ Χριστό, μπορεῖς νὰ μιλήσῃς μὲ λόγια ἁπλᾶ γι᾽ αὐτὸ ποὺ ζῇς. Δὲν χρειάζεται κοσμικὴ μόρφωσι, φιλοσοφία καὶ ῥητορεία.

* * *

Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, ἂς βάλουμε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ καὶ ἂς ἐξετάσουμε ὅλοι· ζοῦμε τὸ Χριστό, ἐκτε­λοῦ­με αὐτὰ ποὺ λέει ὁ Κύριός μας; Δυστυχῶς, ἂν ζυγίσουμε ὄχι τὰ λόγια ἀλλὰ τὰ ἔργα μας, πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι εἴμα­στε πολὺ πίσω. Ὁ χριστιανισμός μας δὲν ἔχει νὰ δείξῃ καρπούς, τὰ «καλὰ ἔργα» ποὺ λέει σή­μερα ὁ ἀπόστολος. Μοιάζουμε σὰν ἕνα περιβό­λι μὲ χίλια δέντρα, ποὺ παρ᾽ ὅλη τὴ φροντίδα οὔτε ἕνα καρπὸ δὲν ἀποδίδει. Καὶ γνωρίζουμε ὅτι «πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν κα­λὸν ἐκ­κόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (ἔ.ἀ. 7,19 κ.ἀ.).

Εἴμαστε ἄκαρπα δέντρα σὰν τὴ συκιὰ ποὺ καταράστηκε ὁ Κύριος καὶ εἶπε «Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξη­ράν­θη παραχρῆμα ἡ συκῆ» (ἔ.ἀ. 21,19). Ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε τίποτε ἐναντίον τοῦ δέντρου. Τὸ εἶ­πε αὐ­τὸ γιὰ τοὺς λεγομένους χριστιανούς, μὲ τὴν ἔν­νοια ὅτι, ἂν εἶνε ἄκαρπα δέν­τρα, θὰ τοὺς ἐγ­κα­ταλείψῃ. Γι᾿ αὐτὸ βλέπουμε θεομηνίες, συμφο­ρές, ἀσθένειες, πολέμους… Εἴμαστε ἄκαρ­ποι, φύλλα μόνο ἔχουμε· εἴμαστε κενοὶ ἀπὸ οὐσία, περιεχόμενο, ἀγάπη, εὐσπλαχνία. Εἴ­μαστε σὰν ἕνα περιβόλι ποὺ σ᾽ ὅλα τὰ φυτά του ἔχει πέσει περονόσπορος. Οἱ δεσποτά­δες μας εὐλο­γοῦν καὶ λένε «Κύριε Κύριε, ἐ­πίβλεψον ἐξ οὐ­ρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύ­την καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ἐφύτευσεν ἡ δε­ξιά Σου» (Ψαλμ. 79,15-16· ἀρχιερ. θ. λειτ.)· ἀλ­λὰ δὲν κατεβαί­νουν κάτω νὰ δοῦν ὅτι τὸ ἀμ­πέλι ξεράθηκε, ὅτι ὁ περονόσπορος τῆς ἁμαρ­τίας καὶ τῆς αἱρέσεως ἄφησε μόνο τὶς ῥίζες.Ὁ χριστιανισμὸς μοιάζει νὰ συρρικνώνεται ἀντὶ νὰ ἁπλώνεται. Κοιτάξτε τὸ χάρτη. Στὸ νό­το εἶνε ἡ Ἀφρικὴ καὶ στὴν ἀνατολὴ ἡ Ἀσία. Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἐκεῖ ἀσκοῦν τὴ μαγεία, λατρεύουν δαιμόνια καὶ εἴδωλα (πέτρες, ποτάμια, τὸν ἥλιο, τοὺς κροκοδείλους…), ἢ εἶ­­νε μουσουλμᾶνοι, βουδδισταὶ κ.τ.λ.. Ἄλλοτε λίγοι Χριστιανοὶ μὲ φλόγα, οἱ δώδεκα ἀπόστο­λοι, πῆγαν στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης καὶ ἄλ­λαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Τώρα πλῆθος «χριστιανοὶ» ἀπὸ τὴν Εὐρώπη πηγαίνουν στὶς ἠπείρους αὐτές, ἀλλ᾽ ὄχι ὅ­πως οἱ ἀ­πόστολοι γιὰ νὰ φωτίσουν τοὺς λαούς· πηγαίνουν, γιὰ νὰ τοὺς ἐκμεταλλευτοῦν καὶ νὰ πλουτίσουν. Γι᾽ αὐ­τὸ οἱ ἰθαγενεῖς τοὺς φοβοῦνται πιὸ πολὺ κι ἀπ᾽ τὰ θηρία τῆς ζούγ­­κλας. Ἐνῷ δέχονται τοὺς ὀρθοδόξους Ἕλληνες ἱεραπο­στόλους, γιατὶ τοὺς βλέπουν νὰ ἐκδαπανῶνται ἐκεῖ ἀνιδιοτελῶς, ὅταν ἀκοῦ­νε Εὐρωπαῖο «χριστιανὸ» φεύγουν μακριά.Ἀκαρπία ἐπικρατεῖ. Ἀλλὰ γιατί πάω τόσο μακριά; ῾Ρῖξτε μιὰ ματιὰ στὸν τόπο μας. Εἴ­μα­στε τόσα ἑκατομμύρια ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἂν ἤμασταν πραγματικὰ Χριστιανοί, ἂν ἐφαρ­μόζαμε αὐτὰ ποὺ λέει τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἂν οἱ κληρικοὶ πρῶτα καὶ ὅλοι οἱ διοικοῦντες ἤμασταν συνεπεῖς μὲ τὴν πίστι μας, τότε ἡ πτωχή μας πατρίδα θὰ ἦταν ἡ εὐτυχέστερη χώρα τοῦ κό­σμου. Ἀλλὰ τώρα ποῦ Χριστιανός; Ἂν με­τρή­σῃς τοὺς ναούς, τὶς καμπάνες, τὰ χρυ­σᾶ ἄμ­φια, τὶς πατερίτσες, τὰ ἐγκόλπια, τὰ ἐ­ξωτε­ρι­κὰ στοιχεῖα, αὐτὰ εἶνε πολλά. Μὰ Χρι­στια­νὸς ποῦ; Δεῖξτε μου Χριστιανὸ καὶ Χριστι­ανή, ἄν­θρωπο ποὺ νὰ πιστεύῃ στὸ Χριστό, νὰ τρέχῃ στὶς προσταγές του μὲ καρδιά, μὲ μαρτυρία, μὲ τὴν ὅλη βιοτή του, δεῖξτε μου ἕνα πραγματικὸ Χριστιανό, ποὺ νά ᾿νε τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ τὸ ἁλάτι τῆς γῆς, νὰ πέσω νὰ τὸν προσκυνήσω. Ἂν ἤμασταν πραγματικὰ Χριστιανοί ὀρθόδο­ξοι, ὅπως ἦταν οἱ πρόγονοί μας τοῦ ᾽21, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ φυτρώσῃ στὸν τόπο μας οὔτε ἄθεος μαρξισμὸς οὔτε ἀντίχριστος μασονισμὸς οὔτε ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ οὔτε τόσες ἄλλες αἱρέσεις καὶ ἰδεολογίες καὶ θρησκεῖες.

* * *

Τὸ συμπέρασμα, ἀδελφοί μου. Στὸ Μεσολόγ­γι ἦρθε καὶ πέθανε ἕνας μεγάλος Ἄγγλος φι­λέλλην ποιητής, ποὺ προηγουμένως εἶχε ζήσει ἕνα βίο ἁμαρτωλό, ὁ λόρδος Βύρων· τὸ ἄγαλ­μά του εἶνε στη­μένο ἐκεῖ. Μετὰ τὸ θάνα­τό του βρέθηκε ἕνα σημείωμα, στὸ ὁποῖο ὁ μορφωμέ­νος αὐτὸς καὶ λόγιος ἔγραφε· «Ὅ­ποιος γεννή­θηκε στὸν κόσμο καὶ δὲν διάβασε τὸ Εὐαγγέ­λιο, εἶνε δυστυχής». Ἀλλὰ πιὸ δυσ­τυχὴς εἶνε – ποιός; Αὐτὸς ποὺ διάβασε καὶ ἄκουσε τὸ Εὐ­αγγέλιο ἀλλὰ δὲν τὸ ἐφήρμοσε, πῆγε κόντρα καὶ τὸ κατεπάτησε. Γι᾿ αὐτὸν μποροῦμε νὰ ποῦ­με· καλύτερα νὰ μὴ ἐγεννᾶτο (πρβλ. Ματθ. 26,24).

Ἀδέρφια μου, μπροστά μας εἶνε τὸ φῶς, τὸ Εὐαγγέλιο. Δὲ χρειαζόμαστε πολλά. Τὸ Εὐαγ­γέ­λιο στὸ σπίτι, στὸ σχολεῖο, στὸ στρατό, στὰ δικαστήρια, σὲ παλάτια καὶ καλύβες, στὰ χω­ριὰ καὶ τὶς πόλεις. Τὸ ἐφαρμόσαμε, τὸ ζήσα­με; χαρᾶς εὐαγγέλια, εὐτυχία στὴ γῆ.Εἴθε τὰ λόγια αὐτά, λόγια ποὺ κήρυξε ὁ Χρι­στὸς καὶ οἱ ἀπόστολοι, νὰ γίνουν «καλὰ ἔργα». Καὶ τότε δι᾿ ἡμῶν νὰ δοξάζεται ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Χίλιες φορές φτωχός με τον Χριστόν παρά εκατομμυριούχος με τον διάβολον

Χίλιες φορές φτωχός με τον Χριστόν παρά εκατομμυριούχος με τον διάβολον!!!

«Χίλιες φορές φτωχός με τον Χριστόν παρά εκατομμυριούχος με τον διάβολον. Χίλιες φορές υπηρέτρια, να σκουπίζεις τα πεζοδρόμια παρά κυρία του Κολωνακίου να ζεις με φαυλότητα και ανηθικότητα. Χίλιες φορές διάκος, χίλιες φορές καλόγερος με Χριστό, παρά πατριάρχης ποδοπατών θείους και Ιερούς Κανόνας. Χίλιες φορές εξόριστος στα μπουντρούμια, παρά άθλιος ρασοφόρος κηρύττων το ψεύδος».

(Οι σκοτεινές δυνάμεις προσπαθούν να καταλάβουν τα πάντα και εργάζονται για την διάλυση της ανθρωπότητας, αλλά ας μη φοβηθούμε). Ο γέροντας αγωνιστής ιεράρχης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος έλεγε·

«Δεν θα νικήσουν οι άθεοι, δεν θα νικήσουν οι άπιστοι, θα νικήσει ο Χριστός….

Αν έρθη ημέρα κατηραμένη που όλοι στο σπίτι σου αρνηθούν τον Χριστό, εσύ παιδί μου, να μήν τον αρνηθείς. Και εάν έρθη ημέρα που όλοι στην πόλι σου αρνηθούν το Χριστό και γίνουν γιαχωβάδες, προτεστάντες, παπικοί και άπιστοι, εσύ να μείνεις πιστός στο Χριστό και να λες· Πιστεύω Κύριε. Και αν έρθη ημέρα που θα μείνεις μόνος στον κόσμο όλο, να μη φοβηθείς, εσύ ο ένας με το Χριστό θα νικήσεις».

“Aπόσπασμα επιστολής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σὲ συνεργάτες του από τὴν Κοζάνη. Ἐστάλη ἀπὸ Κάρυστο 16 Απριλίου 1951 καὶ δίδει τὰ γνωρίσματα τοῦ χριστιανικοῦ ἀγῶνος·

• Αγαπητοί μου αδελφοί…,
  Έλαβα τα γράμματά σας και χαίρω χαράν μεγάλην δια την πρόοδόν σας. Έχοντες ως θεμέλια της εργασίας σας τὴν πίστι τὴν ἀκράδαντη, τὴν ταπείνωσι την ειλικρινή, την γνήσια ἀγάπη καὶ πρόθυμη εξυπηρέτησι τῶν πασχόντων ἀδελφῶν, μὴ φοβηθῆτε ποτέ, ἔστω καὶ ἂν
• ὅλοι οἱ δαίμονες μαζευθοῦν καὶ σᾶς ἐπιτεθοῦν. Δὲν θὰ μπορέσουν νὰ σᾶς βλάψουν. Τὸ οἴκημα μπορεῖ νὰ τὸ γκρεμίσουν καὶ νὰ τὸ κάνουν γιαπί, μὰ οἱ ψυχὲς ποὺ γνώρισαν τὴν ἐν Χριστῷ φιλία δὲν παραδίδονται εἰς κατακτητάς, εἰς τοὺς «κατακυριεύοντας τῶν ἐθνῶν».
• Αποτελούμεν ζώσαν διαμαρτυρίαν εντός των κόλπων της επισήμου Eκκλησίας. Ημείς οι ελέγχοντες ευεργετούμεν αυτήν απείρως και όχι οι κολακεύοντες θεολόγοι και ιεροκήρυκες, οι οποίοι κάμνουν τούμπες, αρκεί να τα έχουν καλά και να μη διωχθούν. Οπωσδήποτε ανατέλλει ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ.
  -Προβλέπω, ότι ο ΑΓΩΝ εναντίον σας θα προσλάβη ακόμη μεγαλυτέραν σφοδρότητα. Ο Σατανάς βάλθηκε να σας διαλύση. Ξεύρει αυτός τι ειμπορεί να προκύψη από αυτό το ταπεινό γκαράζ. Δεν ενθυμείσθε τον πόλεμον που υφιστάμεθα τας πρώτας ημέρας που ιδρύθη η Εστία; Εάν υπεκύπταμεν τότε, ο Σατανάς θα εθριάμβευε. Μας εβοήθησεν ο Θεός και εμείναμεν σταθεροί. Έτσι και τώρα. Ηνωμένοι με άρρηκτον αγάπην αντιστθήτε. «Αντίστητε τω Διαβόλω και φεύξεται αφ’ υμών». Άμα ίδη την υπομονήν και επιμονήν σας εις το έργον του Κυρίου, θα σας αφήση.

Ἔχουν καί οἱ λόγιοι τό μάρτυρά τους.

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ᾽ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΛΟΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Καλλίνικος, μάρτυς – 29 Ἰουλίου)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ὁ κόσμος τούς ὀνομάζει λογίους. Τί θά πῆ λόγιος; Εἶνε ὁ ἄνθρωπος, πού ὅταν τέλειωσε τό σχολεῖο, μικρό ἤ μεγάλο, δέν ἔκλεισε τά βιβλία, δέν ἔπαψε νά μελετᾶ, ἀλλά, ἀπό μιά ἐπιθυμία ζωηρή νά γνωρίση περισσότερα πράγματα, διαβάζει συνεχῶς διάφορα βιβλία, θρησκευτικά, ἱστορικά, φυσικά καί γενικά ἐγκυκλοπαιδικά βιβλία, καί ἀπό τή μελέτη του αὐτή ἀποκτᾶ γνώσεις καί μπορεῖ νά μιλάη καί νά διαφωτίζη τούς ἄλλους σέ ποικίλα θέματα. “Ίσως ὁ λόγιος νά μήν ἔχη πανεπιστημιακό δίπλωμα, ἀλλά μέ τή διαρκή μελέτη μεγαλώνει τούς διανοητικούς καί πνευματικούς του ὁρίζοντες καί γνωρίζει πολύ περισσότερα ἀπό ἕναν πού σπούδασε μέν σέ ἀνώτερες σχολές ἤ πανεπιστήμια, ἀλλά δέν εἶνε φίλος τῶν βιβλίων καί τῆς μελέτης. Ὁ ἄνθρωπος, ὅσα κι ἄν μάθη, μέχρι τά βαθειά γεράματά του πρέπει νά λογίζεται ἕνας μαθητής. Γι” αὐτό ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι: «Γηράσκω ἀεί διδασκόμενος».

Ἕνας τέτοιος λόγιος εἶνε καί ὁ ἅγιος Καλλίνικος, πού τήν ἱερά του μνήμη γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας στίς 29 Ἰουλίου.

“Επίγεια πατρίδα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου ἦταν ἡ Κιλικία. Ἡ Κιλικία συνορεύει μέ τή Συρία. Σπουδαία πόλις τῆς Κιλικίας ἦταν ἡ Ταρσός, πόλις ἐμπορική ἀλλά καί ἀξιόλογο κέντρο ἑλληνικῶν γραμμάτων. Στήν πόλι αὐτή γεννήθηκε καί ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ Παύλος. Τέκνο τῆς Κιλικίας ἦταν καί ὁ μάρτυρας Καλλίνικος.

“Από μικρή ἡλικία πίστεψε στό Χριστό καί τόν ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπ” ὅλα τά πρόσωπα καί τά πράγματα. 

Διάβαζε τήν Ἁγία Γραφή καί ἄλλα ἀκόμα θρησκευτικά βιβλία καί ἀπέκτησε σπουδαία γνῶσι τοῦ Χριστιανισμοῦ καί θεωρεῖτο λόγιος καί μορφωμένος ἄνθρωπος, ἱκανός νά συζητῆ μέ ὁποιονδήποτε πάνω σέ ζητήματα θρησκείας. Δέν ἔλεγε περιττά λόγια. Ὅ,τι ἔλεγε διακρινόταν γιά τή σοφία. Τά λόγια του σάν μαγνήτης τραβοῦσαν τούς ἀνθρώπους, καί πολλοί πίστεψαν στό Χριστό. Σ” αὐτό συνετέλεσε πολύ καί ἡ ἐνάρετη ζωή πού ζοῦσε. Ἦταν τύπος καί ὑπογραμμός τῆς πίστεως καί τῆς ἀρετῆς. Μιά φλόγα ἔκαιγε στήν καρδιά του, ἡ ἐπιθυμία νά κηρύξη τό Εὐαγγέλιο, εἰ δυνατόν, σ” ὅλο τόν κόσμο.

Ὁ Καλλίνικος ἄρχισε νά περιοδεύη τή Μικρά Ἀσία καί κήρυττε σέ πόλεις καί χωριά τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Τέλος ἔφτασε στήν Ἄγκυρα. Στήν πόλι αὐτή ὑπῆρχαν πολλοί εἰδωλολάτρες. Τό κήρυγμα τοῦ Καλλινίκου τούς χώρισε. Ἄλλοι μέν, καλοπροαίρετοι, πίστεψαν, ἐγκατέλειψαν τά εἴδωλα κι ἔγιναν χριστιανοί. Ἄλλοι ὅμως, πονηροί καί διεστραμμένοι, δέν πίστεψαν, ἀλλά ἀντέδρασαν πολύ στό κήρυγμά του καί ἄρχισαν νά τόν κατηγοροῦν καί νά τόν συκοφαντοῦν. Οἱ συκοφαντίες τους ἔφτασαν μέχρι τόν ἄρχοντα τῆς πόλεως, πού ὀνομαζόταν Σακερδώς. Ὁ Σακερδώς ἦταν φανατικός εἰδωλολάτρης. Ἀγαποῦσε πολύ τά χρήματα καί μισοῦσε τό Χριστό καί τούς χριστιανούς. Ὁ Σακερδώς, ὅταν ἄκουσε πώς ὁ Καλλίνικος κηρύττει τό Χριστό, ἐξωργίστηκε καί διέταξε νά τόν φέρουν μπροστά του. Μεταξύ τοῦ ἄρχοντα καί τοῦ Καλλινίκου ἔγινε ὁ ἑξῆς διάλογος.

Σακερδώς: Ὅλοι θυσιάζουν στούς θεούς, πού μᾶς δίνουν ὅλα τά καλά καί μᾶς εὐεργετοῦν, καί μόνο σύ τολμᾶς νά τούς περιφρονῆς; Καί δέν φτάνει ὅτι δέν τούς προσκυνᾶς, ἀλλά μέ τά κηρύγματα πού κάνεις προτρέπεις τούς ἀνθρώπους ν” ἀφήνουν τή λατρεία τῶν θεῶν μας.

Καλλίνικος: Εἶμαι δοῦλος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός εἶνε ὁ ἀληθινός Θεός. Αὐτός ἡ δύναμίς μου. Αὐτός ὁ πλοῦτος μου καί τό καύχημα μου. Φροντίζω νά εἶμαι καθαρός ἀπ” τήν εἰδωλολατρία, πού κάνει μεγάλο κακό στόν κόσμο. Περιοδεύω τά διάφορα μέρη καί κηρύττω τό Χριστό καί παρακαλῶ τούς ἀνθρώπους νά βγοῦν ἀπό τό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας καί νἄρθουν στό φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού λάμπει σάν τόν ἥλιο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέει, ὅτι ὅποιος ἐπιστρέψη ἁμαρτωλό στή μετάνοια καί τόν κάνει ν” ἀφήση τήν πλάνη καί τήν ἁμαρτία, αὐτός θά σώση καί τήν ψυχή του ἀπ” τόν αἰώνιο θάνατο. Καί σύ, ἄρχοντά μου, σέ παρακαλῶ, ἄφησε τήν εἰδωλολατρία καί ἔλα στήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, καί τότε θά γνωρίσης τή μεγάλη διαφορά, πού ὑπάρχει μεταξύ εἰδωλολατρίας καί Χριστιανισμοῦ.

Σακερδώς: Ἔτσι πού μιλᾶς δέν κάνεις τίποτε ἄλλο παρά νά ζητᾶς τό θάνατό σου. Ἐγώ ἀπό τά λόγια σου δέν πρόκειται ν” ἀλλάξω τήν πίστι μου στούς θεούς. Σύ ὅμως, πού εἶσαι ἐχθρός τῶν θεῶν, θά τιμωρηθῆς σκληρά. Θά σέ κατασπαράξω καί θά δείξω στόν κόσμο πόσο κακό εἶνε νά περιφρονοῦνται καί νά ἐξυβρίζωνται οἱ θεοί μας.

Καλλίνικος: Δέν φοβᾶμαι τίς ἀπειλές σου. Ἑτοίμασε ὅποια τιμωρία θέλεις. Φωτιά, μαχαίρια, σπαθιά κοφτερά, τροχούς, μαστίγια καί ὅ,τι ἄλλο κολαστήριο εἶμαι ἕτοιμος νά ὑποστῶ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα δέ ἐκεῖνα, πού ὁ κόσμος θεωρεῖ τερπνά καί εὐχάριστα, ἐγώ τά θεωρῶ σκιές καί ὄνειρα. Ἕνα ποθῶ: Νά μαρτυρήσω καί νά ἑνωθῶ μέ τό Χριστό καί νά ζήσω μαζί του στήν ἀπέραντη μακαριότητα.

Τότε ὁ ἄρχοντας διέταξε νά τόν γδύσουν καί νά τόν δείρουν μέ βούρδουλα. Ὁ εἰδωλολάτρης κήρυκας τήν ὥρα πού τόν χτυποῦσαν φώναζε: – Καλλίνικε, προσκύνησε τούς θεούς καί ζήτησε τή βοήθεια τους, γιά νά γλυτώσης ἀπ” τά βάσανα. Ὁ Καλλίνικος, σάν νά μήν ἦταν τό δικό του κορμί πού χτυπιόταν, ἀλλά ξένο κορμί, φαινόταν γαλήνιος καί εἰρηνικός καί εὐχαριστοῦσε τό Θεό, πού τόν ἀξίωνε νά βασανίζεται γιά τήν ἀγάπη του. Κουράστηκαν οἱ στρατιῶτες νά τόν χτυποῦν. Ὁ Σακερδώς, βλέποντας τήν ἐπιμονή τοῦ μάρτυρα, διέταξε ν’ ἀφήσουν τό βούρδουλα καί μέ σιδερένια νύχια νά ξεσχίσουν τίς σάρκες του. Οἱ σκληροί στρατιῶτες ἐξετέλεσαν τή διαταγή τοῦ τυράννου, καί τό σῶμα του μάρτυρα ἔγινε ὁλόκληρο μιά πληγή. Ὕστερα ἀπ” τά βασανιστήρια ὁ τύραννος διέταξε νά τιμωρηθῆ ἀκόμα πιό σκληρά. Διέταξε νά τοῦ φορέσουν σιδερένια παπούτσια, πού ἀπό μέσα εἶχαν αἰχμηρά καρφιά, νά τόν ἀναγκάσουν νά τρέξη ἀρκετό δρόμο, καί τέλος, ἄν ζήση, νά τόν ρίξουν στό καμίνι καί νά τόν κάψουν. Ὅ,τι διέταξε ὁ τύραννος ἔγινε. Ὁ Καλλίνικος φόρεσε τά παπούτσια μέ τά καρφιά. Οἱ στρατιῶτες πάνω στά ἄλογα τόν βίαζαν νά τρέχη. Τά καρφιά μπήχτηκαν στίς σάρκες τῶν ποδιῶν του καί ὁ πόνος ἦταν φρικτός. Ἀλλ” ὁ μάρτυρας ὑπέφερε καί τό νέο αὐτό μαρτύριο. Ὁ ἡρωισμός του προκάλεσε τόν θαυμασμό καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν στρατιωτῶν. Τό συναξάριο λέει, πώς τήν ἡμέρα ἐκείνη τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Καλλινίκου ὁ ἥλιος ἔκαιγε πολύ καί οἱ στρατιῶτες κουράστηκαν καί δίψασαν, ὁ δέ Καλλίνικος, μιμητής τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ, προσευχήθηκε γιά τούς δήμιους του καί τό θαῦμα ἔγινε. Ἄνοιξε μιά πέτρα, ἔβγαλε ἄφθονο δροσερό νερό καί ἤπιαν ὅλοι οἱ στρατιῶτες.

Ὕστερα ἀπό τόν ἡρωισμό καί τήν ἀγάπη πού ἔδειξε στούς στρατιῶτες ὁ Καλλίνικος, οἱ στρατιῶτες δίσταζαν νά ἐκτελέσουν τή διαταγή. Ἀλλ” ὁ φόβος τοῦ ἄρχοντα κυριάρχησε μέσα στίς δειλές ψυχές τους καί ἔτσι, ὅταν ἔφτασαν στό τέρμα τοῦ δρόμου, ἄναψαν καμίνι. Καί ὅταν τό καμίνι κοκκίνισε, οἱ στρατιῶτες πῆραν τόν Καλλίνικο, πού ἦταν ἕνα πληγωμένο κορμί, καί τόν ἔρριξαν μέσα στό καμίνι. Ἔτσι στίς 29 Ἰ-ουλίου ὁ Καλλίνικος, ὁ λόγιος, ὁ κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Πλάστη τῶν ὅλων.

Ἔχουν καί οἱ λόγιοι τό μάρτυρά τους

Όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

Δάσκαλος, Κιλκίς 

«Αυτείνοι, οι Ευρωπαίγοι, είναι άνθρωποι χωρίς ηθική και πίστη και κρίμα στα φώτα τους, ότι ο άνθρωπος κάνει τα φώτα και όχι τα φώτα τον άνθρωπο».

Μακρυγιάννης

Εδώ και 20 χρόνια που γράφω -δημοσίευσα το πρώτο μου άρθρο σε τοπική εφημερίδα του Κιλκίς με τίτλο «οι φαυλότητα της πολιτικής και οι πολιτικοί της φαυλότητας»- δεν έκρυψα ποτέ την απέχθεια και την περιφρόνηση που νιώθω για τα καθάρματα τους Ευρωπαίγους, όλο αυτό το μνημονιακό σκυλολόι, τους δημίους του λαού μας.

Απ’ όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, εμείς οι Έλληνες, βιώσαμε και ζήσαμε τις μεγαλύτερες καταστροφές εξ αιτίας της κακουργίας τους. Κατάπιαμε την μεγαλειώδη απάτη του «δυτικού πολιτισμού», πως δήθεν εδράζεται στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, τις κοραϊκές ονειροφαντασίες περί «μετακένωσης των φώτων», και την μόνη «μετακένωση» που γνωρίσαμε ήταν του αίματος και της καταστροφής της πατρίδας μας. Ξεκίνησε το «ματοβαμμένο» κρατίδιό μας ελπίζοντας από την Ευρώπη προστασία και αλληλεγγύη.

Καρτερούσαμε «οι πάντοτ’ ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι» (Σολωμός), από την «πολιτισμένη Ευρώπη» βοήθεια και συναντίληψη. Από ποιά Ευρώπη; Από την «πολιτισμένη Ευρώπη» των Κογκισταδόρες που εξόντωσαν είκοσι εκατομμύρια ιθαγενείς της Αμερικής και εξαφάνισαν εν ψυχρώ τον πολιτισμό τους; Την Ευρώπη της Ιεράς Εξέτασης, των Σταυροφοριών και του Αγίου Βαρθολομαίου; Την «προοδευτική» Ευρώπη του κατακτητή με την τιάρα, του θηρίου της Ρώμης, του Πάπα; Την Ευρώπη του δουλεμπορίου, της Ιεράς Συμμαχίας και των δύο παγκοσμίων ανθρωποσφαγών του εικοστού αιώνα;

Ανέφερα πριν τον Σολωμό. Σαν χθες, 9 Φεβρουαρίου του 1857, έκλεινε τα μάτια του ο μεγάλος μας ποιητής. Και επειδή τούτη την κρίσιμη στιγμή, «αδελφοί μας βρίσκει το κακό και θολώνει ο νους μας», υπακούοντας και στην ποιητική προτροπή του Ελύτη, τον μνημονεύουμε, γιατί έγραψε τον Ύμνον όχι εις την Ελλάδα, αλλά «εις την Ελευθερίαν», ήθελε να μας πει ότι Ελλάς και ελευθερία είναι όπως η ψυχή με το σώμα. Η Ελλάδα χωρίς την λευτεριά, δεν μπορεί να ζήσει. Και, επαναλαμβάνω, οι δυτικές δυνάμεις προκάλεσαν όλες τις συμφορές του νεότερου Ελληνισμού.

Δεν υποδούλωσαν οι Οθωμανοί τον βυζαντινό Ελληνισμό. Είχε εξουθενωθεί, λεηλατηθεί, κατακερματισθεί από τις άγριες επιδρομές της παπικής ψευτοεκκλησίας.

Αποφράς ημέρα του Γένους δεν είναι η 29 Μαΐου 1453, αλλά η 13 Απριλίου 1204. Τότε «εάλω η Πόλις», όχι από τους Τούρκους, αλλά από τις ορδές των σταυροφόρων-συμμοριών.

Τα χρόνια της δουλείας επέπεσαν όλοι οι αρχαιοκάπηλοι και εγκληματίες αρπάζοντας τις αρχαιότητες, καταστρέφοντας Παρθενώνες, μία Πνευματική Γενοκτονία, όπως προσφυώς ονομάστηκε.

Κατά την Επανάσταση μας έστελναν αλιτήριους, τυχοδιώκτες τύπου Τσώρτς και Κόχραν, μην ξεφύγουν τα σύνορα, ώστε να περιοριστούμε στο υποτελές, λυμφατικό κρατίδιο της Μελούνας.

Από την εισβολή του Ιμπραήμ και τη γενοκτονία που ακολούθησε, από τον ακρωτηριασμό του ελεύθερου έθνους, τις επεμβάσεις των κανονιοφόρων, τους αποκλεισμούς και τις κατοχές ως την ατίμωση του 1897, από την μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο ως και την κυπριακή τραγωδία, πάντοτε μπροστά μας οι Ευρωπαίοι. Οι Τούρκοι ήταν και είναι πειθήνια ενεργουμένα τους. Και πάντοτε έβρισκαν πέντε δέκα ημέτερα καθάρματα-Γραικύλους της σήμερον, για να κάνουν την βρόμικη δουλειά.

«Υπακοή στην Τρόικα» τσιρίζουν οι μνημονιακοί λακέδες. 

«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» τους απαντά ο Καποδίστριας.

Είμαστε λαός πληγωμένος. Και όποιος πληγώνεται αντιστέκεται. Και η καλύτερη αντίσταση είναι η αντεπίθεση. «Να χτυπήσουμε» και τον επιχειρούμενο «εξευρωπαϊσμό» της πίστεώς μας».

«Εντολή γάρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως. Ώστε ότε περί Πίστεως ο λόγος, ούκ έστιν ειπείν, εγώ τις ειμί; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κεκράξονται, και συ σιωπηλός και άφροντις», 

πάντες ευθυνόμαστε και πάντες θα λογοδοτήσουμε για τυχόν ολιγωρία και αμέλεια, κατά τον άγιο Θεόδωρο Στουδίτη. Ο οικουμενικός θρόνος κηρύσσει, δεκαετίες τώρα, γυμνή τη κεφαλή, και προσπαθεί να παρασύρει και τοπικές εκκλησίες, στην αίρεση του Οικουμενισμού. Να φύγει και η Εκκλησία από αυτή την απαίσια φραγκοσφηκοφωλιά, το Π.Σ.Ε.

«Να χτυπήσουμε» τους ψευτομορφωμένους που λυμαίνονται την παιδεία μας. Τα σύγχρονα δεινά της πατρίδας μας σε τέτοιους «ευρωλιγούρηδες» (Ζουράρις) οφείλονται. Αυτοί οι ημιμαθείς, οι ανθρωποκάμπιες που λέει ο Κόντογλου, περιφρόνησαν τον λαό μας με το πάθος κάθε πεμπτοφαλαγγίτου.

Κατακρεούργησαν την γλώσσα μας, περιφρόνησαν την παράδοσή μας, την πίστη μας για να γίνουμε δήθεν Ευρωπαίοι. Ας το χωνέψουμε: Εξασθένιση της Ορθοδοξίας σημαίνει πλήγμα στα θεμέλια του Ελληνισμού.Φτάνει τόσα χρόνια το μπούκωμά μας με τα ξυλοκέρατα, τις γουρονοτροφές των Φράγκων. Λύκοι είναι προβατόσχημοι που θέλουν να μας εξαφανίσουν ως λαό ιστορικό.

Τέτοιοι ήταν πάντα και τώρα είναι χειρότεροι, γιατί στις μέρες μας, αποθηριώθηκαν.

Κλείνω με δύο επεισόδια από την πρόσφατη ιστορία μας. Τα έχω ξαναγράψει, αλλά τα επαναλαμβάνω για να μην ξεχνούμε ποιοι ήταν και είναι οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας.

«Στις αρχές της Κατοχής, και στην πλατεία του Κλαυθμώνος, που την είχανε μεταβάλει οι Γερμανοί σε χώρο στάθμευσης, ένας Γερμανός σωφέρ, έτρωγε απ’ την καραβάνα του το φαΐ του, καθισμένος στο σκαλοπάτι του αυτοκινήτου του. Έτρωγε μ’ αχορταγιά, ενώ γύρω του, οι άλλοι πείναγαν. Τότε ένα παιδάκι, ίσια με εφτά-οχτώ χρονών, άπλωσε το χεράκι του, με την ιδέα ότι κάτι θα του έδινε για να ρίξη στο πεινασμένο στομάχι του, ο Γερμανός στρατιώτης.

Αντίς όμως ο στρατιώτης να κάνη τότε μία ανθρώπινη χειρονομία, έκανε αυτή την ελεεινή και βάρβαρη πράξη.

Άφησε στο σιδερένιο σκαλί τη γιομάτη καραβάνα του, σηκώθηκε απάνου, άρπαξε το με πνεύμα ικεσίας το τεντωμένο χέρι του παιδιού, το στήριξε πάνω στο γόνατό του, και μπροστά στα μάτια του κόσμου, το έσπασε στα δύο σαν ξερό κλαδί.

Κι ενώ τα μάτια του Αρμένη δακρύζουν στη θύμηση της σκληρής αυτής εικόνας, μου προσθέτει:

- Ήμουνα αυτόπτης μάρτυς. Κι έφυγα από κει φτύνοντας αυτόν και τη φυλή του ολόκληρη».

Το γεγονός περιέχεται στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, βιβλίο «Οι σφαγές του Καλαβρύτων», του Κώστα Καλαντζή .(Αθήνα 1962, σελ. 26).

Το δεύτερο από το βιβλίο του Χρ. Αγγελομάτη «Το χρονικόν της Μεγάλης Τραγωδίας».

«Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τας αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέραν του Φεβρουαρίου του 1924. Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον ‘Ζάν’, μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων της Μικράς Ασίας, από τα Μουδανιά εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύση, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους. Τα πήγαιναν τα κόκκαλα τα ιερά των σφαγιασθέντων Ελλήνων για «σαπούνι Μασσαλίας». 

Οι Τούρκοι τα πούλησαν, οι Γάλλοι τα αγόρασαν, οι Άγγλοι διευκόλυναν και οι Γερμανοί αργότερα μιμήθηκαν. 

Όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή.

“Το λάθος των ΗΠΑ με την Αλβανία” - “Gabimi i SHBA me Shqipërinë, që vazhdon të ketë pasoja”

Το βιβλίο «Η σύγχρονη Αλβανία» [ ‘Shqipëria Moderne’ ]- Από τη δικτατορία στη Δημοκρατία»,  συνεχίζει να έλκει την προσοχή των διεθνών μέσων ενημέρωσης.

Ο συγγραφέας του βιβλίου ο Fred Abrahams, σύμβουλος του Human Rights Watch, δήλωσε στην «Huffington Post», ότι οι ΗΠΑ έκαναν ένα μεγάλο λάθος στην Αλβανία στις αρχές της δημοκρατίας- αρχές του ’90.

«Ένα μεγάλο λάθος της δυτικής πολιτικής ήταν ότι πίστευαν ότι η δημοκρατία έρχεται μόνο με εκλογές και μεταρρυθμίσεις στην ελεύθερη αγορά. Στην Αλβανία αποδείχθηκε ότι αυτό δεν ισχύει. Η δημοκρατία έρχεται με τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη δημοκρατική κουλτούρα και αυτά τα πράγματα σήμερα δεν υπάρχουν στην Αλβανία».

«Ειδικά στα πρώτα χρόνια, η πολιτική των ΗΠΑ υποστήριξε έναν λεγόμενο δημοκρατικό ηγέτη, αυτός ο τύπος είχε το όνομα Σαλί Μπερίσα. Μιλούσε αγγλικά, είπε τα σωστά πράγματα στα αγγλικά, ήταν αποφασισμένος να καταστρέψει τη κομμουνιστική κληρονομιά και υποστήριζε με …110% τους Αμερικανούς. Αλλά ήταν ένα ‘κακό αγόρι’ που δεν ανεχόταν την κριτική, φυλάκιζε τους δημοσιογράφους για να κερδίσει τους αντιπάλους και να διατηρήσει την εξουσία. Οι ΗΠΑ έκαναν τα στραβά μάτια εκείνες τις ημέρες, επειδή ήταν ο μοναδικός άνθρωπός τους.

 

Έχω μιλήσει με πολλούς Αμερικανούς αξιωματούχους και σε κάποια στιγμή μου είπανε: Τι περιμένετε από μια χώρα που αναδύεται μέσα από τη δικτατορία; Νομίζω ότι ήταν ένα μεγάλο λάθος, διότι η επιρροή των ΗΠΑ στην Αλβανία ήταν πολύ μεγάλη και μπορούσε να υποστηρίζει τον Μπερίσα, αλλά μπορούσε και να του περιορίσει τις εξουσίες του. Οι ΗΠΑ δεν το έκαναν αυτό και η Αλβανία εξακολουθεί να υποφέρει από αυτό το σφάλμα και σήμερα».

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Αλβανίας, σήμερα, είναι η έλλειψη των ιδρυμάτων- τα χαρακτηριστικά μια εταιρείας που παρέχει υπηρεσίες, αλλά που να ελέγχονται και να εξισορροπούνται μεταξύ τους.

Το δικαστικό σώμα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες πρέπει να λειτουργούν με βάση τη νομοθεσία και όχι με κριτήρια της πολιτικής εξουσίας, όπως γίνεται».

«Η Αλβανία, σήμερα, είναι ένα τρομερά διεφθαρμένο κράτος, από το πιο χαμηλό επίπεδο μέχρι το πιο υψηλό», σημειώνει ο Abrahams.
πηγή

..............................................................................................................

Libri i tij, “Shqipëria Moderne”, vazhdon të ketë jehonë të gjerë në mediat më të mëdha ndërkombëtare.

Këtë herë Fred Abrahams, këshilltar i Human Rights Watch, thotë për Huffington Post se SHBA ka bërë një gabim të madh në Shqipëri në fillimet e demokracisë.

“Një gabim i madh i politikës së Perëndimit ishte se ata besonin se demokracia vjen vetëm me zgjedhjet dhe reformën në tregun e lirë. Shqipëria tregon se ky nuk është rasti. Demokracia vjen me institucione demokratike dhe kulturë demokratike dhe këto gjëra i mungojnë sot Shqipërisë”.

“Veçanërisht në vitet e para, politika amerikane mbështeste një të ashtuquajtur lider demokratik, këtë tipin e quajtur Sali Berisha. Ai fliste anglisht, thoshte gjërat e duhura në anglisht, ishte i vendosur për të shkatërruar trashëgiminë komuniste dhe amerikanët e mbështetën 110 përqind. Por ai ishte djali i keq, që nuk toleronte kritikat, burgoste gazetarët, rrihte opozitarët dhe ruante një kontroll të fortë. SHBA bëri një sy qorr në ato ditë, për shkak se ai ishte njeriu i tyre.

Kam folur me shumë zyrtarë amerikanë në atë kohë dhe ata më thonë: Çfarë pret nga një vend që del nga diktatura? Mendoj se ishte një gabim shumë i madh, për shkak se ndikimi i SHBA në Shqipëri ishte shumë i madh dhe ata mund ta mbështesnin Berishën, por mund të hiqnin vija për të kufizuar pushtetin e tij. SHBA nuk e bëri këtë dhe Shqipëria po e vuan akoma nëtë gabim sot”.

“Problemi më i madh i Shqipërisë sot është mungesa e institucioneve- shtylla të një shoqërie që ofron shërbime, por edhe kontrollon dhe balancon njëra- tjetrën. Gjyqësori, media, policia dhe shërbimi sekret duhet të operojnë në bazë të ligjit, në vend që të shërbejnë ndaj pushtetit politik.

Shqipëria sot është tmerrësisht e korruptuar, si në nivelin e ulët, ashtu edhe atë të lartë,” shprehet Abrahams.

Μετά τα αρχαιολογικά... και στα θρησκευτικά μας μνημεία οι Ιταλοί r

Ήταν η ομάδα του Ιταλού αρχαιολόγου Ουγκολίνο που άρχισε πρώτη τις αρχαιολογικές έρευνες στο Βουθρωτό, με την ευλογία των αρχών.

Είναι αρχαιολογικές ιταλικές ομάδες σήμερα που διεξάγουν έρευνες σε αρχαιολογικούς χώρους του βορειοηπειρωτικού χώρου, όπως στη Φοινίκη, Αντιγονεία Δρόπολης Αργυροκάστρου κ.ο.κ. Είναι φανερό το γεγονός. Σε συνεργασία με τις αλβανικές αρχές, που τους προτιμούν, θέλουν να σβήσουν κάθε τι το ελληνικό και να δώσουν χρώμα Ρωμαϊκό και Ιλλυρικό. Μάλιστα, σύμφωνα με καλά έμπιστες πληροφορίες, Αλβανός τοποτηρητής, φορεμένος με εξουσία, σπάει τις αρχαίες πέτρες με ελληνικές επιγραφές, μια τρανταχτή απόδειξη που δεν μπορεί να τις καλύψει αυτές με το μανδύα του Ρωμαϊκού ή του Ιλλυρικού.

Τελευταίως, ξανά με την ευλογία και την απάθεια των δικών μας ελληνικών και εκκλησιαστικών αρχών, οι Ιταλοί σύναψαν συμφωνία με το δήμο των Αγίων Σαράντα για να ανακαινίσουν το Μοναστήρι των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, που δεσπόζει πάνω στη ράχη της πόλης, εγκαταλειμμένο και αλειτούργητο τόσα χρόνια.

Την πρωτοβουλία για την ανακαίνιση του Μοναστηριού ανάλαβε ο δήμος του Μπρίντιζι Ιταλίας. Έστειλε, για το σκοπό αυτό, μια αντιπροσωπεία, την οποία περίμενε ο δήμαρχος της πόλης Τσίπας και ο βουλευτής της περιοχής Κοκδήμα.

Την ιταλική αντιπροσωπία ηγούνταν ο Αντώνιο Ινγκρόσο, Νομικός Εκπρόσωπος της Εταιρείας «PROCESSISPECIAL». «Η Μεσόγειος έχει ανάγκη από νέες συνεργασίες κι αυτές συγκεκριμενοποιούνται με πραγματικές επενδύσεις, σαν κι αυτή που θ’ αρχίσουμε σύντομα με το Μοναστήρι των Σαράντα Αγίων και το οποίο είναι μόλις το πρώτο βήμα», εκφράστηκε ο κ. Ινγκρόσο.

Με την παρουσία των δυο δημάρχων, βουλευτών καθώς και του Ιταλού Πρόξενου Τιμής στο Αργυρόκαστρο, επεγράφησαν δύο συμφωνίες: το Πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ των δυο δήμων ΑγίωνΣαράντα και Μπρίντιζι και το Πρωτόκολλο συνεργασία μεταξύ της Εταιρείας Ινγκροσο και του Αλβανικού Ιδρύματος «Xoxa» για την ανακαίνιση του Μοναστηριού των Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

Εδώ και 70 χρόνια από τον βομβαρδισμό που υπέστη στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς, περιμένει ν’ ανακαινιστεί και να πάρει ξανά την προηγούμενη όψη του.

Αυτό το ανέλαβαν οι Ιταλοί. Οι δικοί μας τι περίμεναν;

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

Εγγραφή στην λίστα ενημερώσεων του himara.gr

- See more at: http://himara.gr/4678-meta-ta-arxaiologika-kai-sta-thriskeftika-mas-mnimeia-oi-italoi#sthash.zkFYu0bO.dpuf

Πηγή: www.himara.gr