Απειλές ‘Ισλαμικού κράτους’ για επιθέσεις σε Αλβανία

 Echedoros

Ο Αλβανός Λαβντρίμ Μουχατζέρι από το Κατσάνικ του Κοσσυφοπεδίου, γνωστός εκφραστής του ISIS  και βάρβαρος εκτελεστής πολλών ανθρώπων στη Συρία, απείλησε με επιθέσεις με μαχαίρια και παγιδευμένα με εκρηκτικά αυτοκίνητα στην Αλβανία.


Η αλβανική “Gazeta  Dita”,  δημοσιεύει διαλόγους, που πραγματοποιήθηκαν μέσω των κοινωνικών δικτύων,  μεταξύ του δημοσιογράφου  των Τιράνων, Μουχάμεντ Βέλιου, με Αλβανό εκπρόσωπο του ISIS, τον Αμπού Μουσάμπ αλ-Αλμπάνι,  που όπως λέει εργάζεται στο «υπουργείο των media του ISIS».

Σκοπός του Αλβανού δημοσιογράφου ήταν να πάρει συνέντευξη από τον  Λαβντρίμ  Μουχατζέρι, δεξί χέρι του  επικεφαλής του ‘ισλαμικού κράτους’, Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.

Ορισμένοι διάλογοι από τις επαφές αυτές του δημοσιογράφου Βέλιου και του Αμπού Μουσάμπ αλ-Αλμπάνι,   θα δημοσιευθούν σε βρετανική εφημερίδα, όπως λέει το αλβανικό δημοσίευμα,  με στόχο να καταδείξει ότι τα κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook, το Twitter και το Telegram Messenger αποτελούν τα ισχυρότερα όπλα προπαγάνδας και από οποία δίνονται εντολές για επιθέσεις στην Ευρώπη αλλά και προσλήψεις νέων μαχητών στο ‘ισλαμικό κράτος’.

Οι επαφές αυτές του δημοσιογράφου και του εκπροσώπου του ISIS γίνονται στην αλβανική γλώσσα. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι αρκετοί είναι, ακόμη, οι Αλβανοί που έχουν στρατευθεί στο πλευρό του τρομοκράτη Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.

Η πρώτη επικοινωνία του Αλβανού δημοσιογράφου έγινε στις 7 Απριλίου του 2017, όταν έστειλε πρόσκληση φιλίας στο Facebook σε λογαριασμό που χρησιμοποιείται από τον Λαβντρίμ Μουχατζέρι, ο οποίος δημοσιεύει καθημερινά ειδήσεις για μάχες του ‘ισλαμικού κράτους’ στη Συρία και άλλες χώρες.

Πρόκειται για πληροφορίες ‘από πρώτο χέρι’ που προέρχονται από τη Ράκα, τη λεγόμενη πρωτεύουσα του ‘ισλαμικού κράτους’.

Στο μακροσκελές δημοσίευμα σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι κατά τη διάρκεια των συζητήσεων ο Αλβανός δημοσιογράφος  ζητά από τον εκπρόσωπο του ISIS, Αμπού Μουσάμπ αλ-Αλμπάνι, να του πει πως είναι η κατάσταση στην Ράκα.

Αυτός θα απαντήσει: «βρισκόμαστε κάτω από πολιορκία απίστων και πολυθεϊστών, αλλά με τη χάρη του Αλλάχ θα παραμείνουμε όρθιοι. Για εμάς δεν υπάρχει τίποτε άλλο από δύο πράγματα: Νίκη ή Μαρτύριο».

Ο ίδιος θα τονίσει σε ανάλογη ερώτηση ότι  οι Αλβανοί στο ISIS έχουν μειωθεί, αλλά αλβανικής καταγωγής άτομα υπάρχουν και από άλλες χώρες εκτός από την Αλβανία.

Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών αυτών ο Αμπού Μουσάμπ αλ-Αλμπάνι έστειλε προειδοποίηση προς την αλβανική κυβέρνηση.

«Η αλβανική κυβέρνηση είναι αποστάτης και καλά θα κάνει να μην συνεχίσει να εργάζεται ως μαριονέτα των Σταυροφόρων. Γνωρίζουμε ότι σχεδιάζει να στείλει μονάδες στρατού εναντίον του ισλαμικού κράτος», έγραψε.

Σε συνομιλία που έγινε στις 28 Απριλίου του 2017,  ο αλ-Αλμπάνι έστειλε απειλητικό μήνυμα για την Αλβανία:

 «Πολύ σύντομα θα αισθανθείτε τον ίδιο πόνο που νοιώθουν οι μουσουλμάνοι στο Ιράκ και τη Συρία… δεν θα υπάρξει κανένα έλεος για εσάς. Ή θα ασπασθείτε το  Ισλάμ και θα ζήσετε με τη Σαρία του Αλλάχ ή θα ζήσετε μέσα στα μαχαίρια και στα αυτοκίνητα – βόμβες», έγραψε.

Τελικά, ο Αλβανός δημοσιογράφος, παρά τις επίμονες προσπάθειές του να ανταλλάξει απόψεις με τον Λαβντρίμ Μουχατζέρι, δεν τα κατάφερε. Ο αρχιτρομοκράτης αρνήθηκε οποιαδήποτε συνομιλία – μέσω των κοινωνικών δικτύων- μαζί του.

(gazetadita.al)

ΟΜΟΝΟΙΑ Χιμάρας: Κακοστημένη φιέστα Μπουγιάρ Νισάνι και Γκόρου στην Χιμάρα

Ανακοίνωση

Την ώρα που η Χιμάρα βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω της αδιάλειπτης προσπάθειας εθνοκάθαρσης που συντελείται από την τοπική και την κεντρική εξουσία μέσω της αρπαγής των περιουσιών, μία περίεργη εκδήλωση έλαβε χώρα σήμερα στην πόλη της Χιμάρας.

Ο απερχόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας, Μπουγιάρ Νισάνι βρέθηκε στο πλευρό του δημάρχου Γιώργου Γκόρου σε μια κακοστημένη φιέστα όπου απέμεινε τον τίτλο «Καμάρι του έθνους» στην «Περιοχή της Χιμάρας».

Η εκδήλωση είχε μικρή συμμετοχή κυρίως από δημοτικούς υπαλλήλους και τοπικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Κατά περίεργο τρόπο σε εκδήλωση που υποτίθεται πως αφορά το σύνολο της Χιμάρας δεν κλήθηκαν επίσημοι φορείς και άλλα κόμματα.

Με την νέα διοικητική διαίρεση, ο δήμος Χιμάρας, περιλαμβάνει πλέον δύο κοινότητες την ελληνική και την αλβανική. Στην εκδήλωση αυτή τιμήθηκε η αλβανική κοινότητα του νέου δήμου, ενώ η ελληνική αγνοήθηκε πλήρως, γεγονός απαράδεκτο για πρόεδρο της δημοκρατίας.

Η στάση αυτή του προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας λίγο πριν λήξει και επίσημα η θητεία του ίσως σχετίζεται με την φιλία που τον δένει με τον Γ. Γκόρο από τα χρόνια που φοιτούσαν στην ίδια στρατιωτική σχολή.

Η Χιμάρα αποτελεί μια κοινότητα με ιστορία, αρετές και στοιχεία που πολλά έθνη θα ήθελαν να τιμήσουν αλλά εμείς ανήκουμε στο ελληνικό.

ΟΜΟΝΟΙΑ Χιμάρας

Εκ του γραφείου τύπου

Το γαϊτανάκι των αυτονομιστικών κινημάτων στις βαλκανικές χώρες

Η «σύγκρουση» μεταξύ Αλβανών και Σλάβων - Σέρβων μπορεί τους τελευταίους μήνες να αναβιώνει με πεδίο το πολιτικό χάος στα Σκόπια, έχει ωστόσο «έδρα» και σε πολλές άλλες περιοχές των Βαλκανίων.

Υποστηρικτές της «Ενωμένης Μακεδονίας» διαδηλώνουν στο κέντρο των Σκοπίων απαιτώντας να πέσουν οι μάσκες αναφορικά με την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον σοσιαλιστή Ζόραν Ζάεφ, στην οποία θα συμμετέχουν και τρία αλβανικά κόμματα

Πρόκειται, άλλωστε, για μια περιοχή (εκείνη της πρώην Γιουγκοσλαβίας) με βαρύ παρελθόν συγκρούσεων και ροπή στις... εθνοτικές εντάσεις. Είναι ενδεικτικό ότι κάθε χώρα της περιοχής έχει τους δικούς της... αυτονομιστές, με τους οποίους μάλιστα φλερτάρει ο «κακός γείτονας-αντί-παλος».

Μετά τις τελευταίες εκλογές του Δεκεμβρίου στην ΠΓΔΜ, τα αλβανικά κόμματα των Σκοπίων έσπευσαν στα Τίρανα για να συνδιαμορφώσουν μαζί με τον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα μια αλβανική πλατφόρμα αιτημάτων, με στόχο την «πλήρη ισότητα» μεταξύ Αλβανών και Σλαβομακεδόνων στα Σκόπια.

Αλλά και στη νότια Σερβία, στην κοιλάδα του Πρέσεβο, το αλβανικό στοιχείο διεκδικεί μεγαλύτερη αυτονομία από το Βελιγράδι. Σχετικά πρόσφατα ο (πρώην πλέον) πρόεδρος της Αλβανίας Μπουγιάρ Νισάνι πραγματοποίησε επίσκεψη εκεί, την πρώτη που πραγματοποιεί Αλβανός πρόεδρος στην περιοχή μετά το... 1948.

Διαθέσεις «χειραφέτησης» εκδηλώνουν από την πλευρά τους και οι Αλβανοί του Μαυροβουνίου, το οποίο επίσης διανύει περίοδο πολιτικής κρίσης.

Το αλβανικό Κόσοβο, από την άλλη, προκάλεσε κι αυτό πρόσφατα σάλο αντιδράσεων όταν ανακοίνωσε σχέδια για τη μετατροπή των δυνάμεων ασφαλείας του σε κανονικό «εθνικό» στρατό με βαρύ οπλισμό. Οι πρώτοι που αντέδρασαν ήταν φυσικοί οι Σέρβοι. Στο βόρειο Κόσοβο υπάρχει άλλωστε σερβική μειονότητα με τάσεις αυτονόμησης, τάσεις που εκδηλώνουν παράλληλα και οι Σέρβοι της Βοσνίας.

Μέσα σε όλα αυτά έρχεται και στη Βουλγαρία ο συντηρητικός κεντροδεξιός πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ να σχηματίσει κυβέρνηση με αντιπροέδρους και υπουργούς προερχόμενους από την... εθνικιστική άκρα Δεξιά.

Είναι προφανές ότι τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται στην περιοχή δείχνουν προς την κατεύθυνση ακόμη μεγαλύτερης έντασης, εν απουσία μάλιστα και της ευρωπαϊκής προοπτικής η οποία λειτουργούσε μέχρι πρότινος ως... κίνητρο εξυγίανσης για τις χώρες των Βαλκανίων.

Εν έτει 2017 η κατάσταση δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Πολλά θα μπορούσαν, ωστόσο, να κριθούν από τις εξελίξεις εντός των Σκοπίων. Ενδεχόμενη πολιτική λύση στον σκοπιανό γόρδιο δεσμό θα λειτουργούσε εκτονωτικά, χωρίς φυσικά να εξαλείφει πλήρως τις εστίες της έντασης. Ακόμη κι αυτό το ενδεχόμενο, όμως, φαντάζει πλέον μάλλον μακρινό. 

Ο ΙΒΑΝΟΦ, Ο ΖΑΕΦ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ

Ο Σκοπιανός πρόεδρος Γκιόργκε Ιβάνοφ καλείται πλέον και πάλι να κάνει ό,τι δεν έκανε όλο το προηγούμενο διάστημα, να δώσει δηλαδή εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ζόραν Ζάεφ. Θα το πράξει; Μένει να φανεί μέσα στις επόμενες ημέρες.
http://www.ethnos.gr/

“Πολεμώντας για τον τουρκισμό έμαθε ότι είναι Έλληνας”! Μια εκπληκτική ιστορία

Του Μεχμέτ Γκιοτσεκλί

Από τις εκδόσεις ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Ήταν ένας νέος από τον Πόντο που πίστευε ότι «πρέπει να υπερασπιστεί την πατρίδα απέναντι στην τρομοκρατία». Όμως η ζωή τα έφερε έτσι που πρώτα έγινε ακτιβιστής της ειρήνης και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο μαρτυρικό Ρομπόσκι.

Ο νέος που πήγε στο στρατό εθελοντής, που πήγε εθελοντής καταδρομέας, που αντί της Κύπρου όπου θα περνούσε μια καλή και ξεκούραστη θητεία, προτίμησε να πάει στο Κουρδιστάν όπου γίνεται πόλεμος, τώρα προσέφυγε στο αρμόδιο δικαστήριο για να αλλάξει το όνομά του από Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί σε Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί.

Ο Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί τραυματίστηκε το 1994 σε μια μάχη με τους αντάρτες του ΡΚΚ και αιχμαλωτίστηκε. Έμεινε αιχμάλωτος στα χέρια των ανταρτών δύο χρόνια και τρεις μήνες. Από τον όγδοο μήνα της αιχμαλωσίας του άρχισε να μετατρέπεται σε αρνητή του πολέμου και ακτιβιστή της ειρήνης.

Μετά την απελευθέρωσή του από τους αντάρτες του ΡΚΚ πέρασε από δίκη και καταδικάστηκε, με αποτέλεσμα να παραμείνει στις τουρκικές φυλακές επί 3,5 μήνες. Όσο ήταν αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ, το τουρκικό κράτος πήγε στην οικογένειά του και είπε: «Μην μιλάτε πολύ γι’ αυτό το γεγονός, γιατί γνωρίζουμε ότι είστε Έλληνες»!

Πήγε στον πόλεμο για να υπερασπιστεί τον τουρκισμό και τραυματίστηκε. Αν πέθαινε, θα τον ανακήρυσσαν ιερομάρτυρα (σεχίτ). Μόλις έπεσε τραυματισμένος στα χέρια των ανταρτών, είπαν στην οικογένειά του ότι είναι Έλληνες και ότι δεν θα πρέπει να μιλούν δημοσίως για το γεγονός, για να μην διαπομπευθούν με τη δημοσιοποίηση της καταγωγής τους. Αυτή είναι η Τουρκία.

Βρήκαμε και μιλήσαμε με τον Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί, ο οποίος συμμετείχε στην πορεία ειρήνης που κράτησε 50 ημέρες, από το Ρομπόσκι (όπου έχει εγκατασταθεί μόνιμα) στην Άγκυρα, και τώρα θέλει να πάρει το όνομα Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί.

Η οικογένειά σας ήξερε ότι είστε ελληνικής καταγωγής;

Η μητέρα μου χρησιμοποιούσε με τον πατέρα μου τη λέξη «ντονμέ», όμως εγώ δεν έψαξα ποτέ να μάθω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Η μάνα μου έλεγε τον πατέρα μου «ντονμέ», όμως ποτέ δεν μας είπε τι είναι αυτό το πράγμα. Πιο μετά έμαθα ότι η αδελφή του πατέρα μου είχε πει στη μητέρα μου την ιστορία της οικογένειας. Στη συνέχεια όμως αυτή η ιστορία έμεινε κρυφή. Όταν τα αδέλφια δόθηκαν σε τουρκική οικογένεια, το θέμα τελείωσε. Εμείς δεν γνωρίζαμε τίποτα. Το γεγονός ίσως να έμεινε κρυφό από φόβο, ίσως από απόρριψη. Γιατί για μας εκεί το να μην είσαι μουσουλμάνος είναι ισοδύναμο με βρισιά. Γι’ αυτό δεν συζητήθηκε ποτέ τίποτα μέσα στην οικογένεια για το θέμα της καταγωγής μας.

Και πώς έμαθες εσύ ότι είσαι Έλληνας;
Όταν έπεσα αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ, τον Σεπτέμβριο του 1994. Πήγα στο στρατό τον Απρίλιο. Παρουσιάστηκα στη Σπάρτη (της Πισιδίας) και μετατέθηκα στη Διοίκηση Στρατοχωροφυλακής του Μαρντίν. Μετά από 25 μέρες μας στείλανε στα όρη Γκαμπάρ. Ήταν μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό έστειλαν στρατιώτες με μόλις 25 ημέρες στη μονάδα. Όταν πήγαμε στην περιοχή Γκαμπάρ, τα περισσότερα χωριά είχαν εκκενωθεί. Τότε ήταν η περίοδος που ο στρατός εισέβαλλε στα χωριά και τα έκαιγε. Τότε το κράτος ασκούσε πίεση στους χωρικούς, για να αποδείξει και να επιβάλει τη δύναμή του. Όταν πήγα στην περιοχή, έγινα μάρτυρας τέτοιων καταστάσεων.

Μετά από 45 μέρες έγινε μια μάχη στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ. Υπήρχαν τριάντα νεκροί στρατιώτες. Ζήτησαν ενίσχυση και έστειλαν τη μονάδα μας, που ήταν πολύ φημισμένη, αφού ζούσαμε συνεχώς στα βουνά, όπως οι αντάρτες.

Πήγαμε στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ και κάναμε αναγνωρίσεις για δύο μέρες. Ήμουν στην ομάδα αναγνωρίσεως. Την τρίτη μέρα οι (Κούρδοι) πολιτοφύλακες μας είπαν «εντοπίσαμε αντάρτες». Τότε δεν εμπιστευόμασταν τους πολιτοφύλακες, γιατί κι αυτοί αναγκάζονταν να πάρουν όπλα και να βοηθήσουν το κράτος, αφού προηγουμένως τους καίγαμε τα σπαρτά και τους τρομοκρατούσαμε. Έτσι οι πολιτοφύλακες απέφευγαν και δεν ήθελαν να συμμετέχουν στις μάχες.

«Ήμουν εχθρός των Κούρδων»

Εσύ τι στάση τηρούσες; Οι πολιτοφύλακες δεν ήθελαν να συμμετέχουν στη μάχη κι εσύ ήσουν στην εμπροσθοφυλακή, στην πρώτη γραμμή;
Η δική μου στάση καθοριζόταν από την ιδεολογία μου, η οποία ήταν η υπεράσπιση της τουρκικής σημαίας και του τουρκισμού. Γι’ αυτό πήγα εθελοντής στο στρατολογικό γραφείο και έγινα καταδρομέας. Όταν ήμουν νεοσύλλεκτος μας είπαν να δηλώσουμε να πάμε στην Κύπρο. Εγώ δεν δήλωσα και μου είπαν: «Μα τι κάνεις, εκεί θα περάσουμε καλά». Τότε εγώ είπα ότι θέλω να πάω στον πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ. Ήμουν εχθρός των Κούρδων και υπέρ του έθνους και της πατρίδας.

Την τρίτη μέρα κάναμε αναγνωρίσεις στην περιοχή Κέλα Μεχμέτ. Δεν βρήκαμε τίποτα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε. Στο δρομολόγιο της επιστροφής, μόλις άρχισε να βραδιάζει, δεχτήκαμε ξαφνικά πυρά από τρεις κατευθύνσεις. Δεν πυροβολούσαν για να μας σκοτώσουν. Αυτό κατάλαβα. Οι αντάρτες χρησιμοποιούσαν τα όπλα για αυτοάμυνα και όχι για να σκοτώνουν. Ήξεραν ότι τα φέρετρα με τους νεκρούς στρατιώτες τροφοδοτούσαν με επιχειρήματα το σύστημα που ήθελε τον πόλεμο.

Κάποια στιγμή ένιωσα μια σφαίρα να καρφώνεται στο δεξί μου πόδι. Στην αρχή δεν με ενοχλούσε, όμως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορώ να περπατήσω. Πέσαμε σε ενέδρα και προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε. Σε κάποιο σημείο γλίστρησα και έπεσα σε μια χαράδρα. Με προστάτεψε το σακίδιό μου.

Είμαι ο Ιμπραχίμ Γιαϊλαλί. Είμαι θύμα του πολέμου που συνεχίζεται [στο Κουρδιστάν]. Το 1994, ενώ υπηρετούσα σε μια μονάδα κομάντο του τουρκικού στρατού στο Σίρνακ, σε μια μάχη τραυματίστηκα και έπεσα αιχμάλωτος στα χέρια του ΡΚΚ. Ενημέρωσα την οικογένειά μου ότι είμαι αιχμάλωτος και οι δικοί μου πήγαν στο στρατολογικό γραφείο [της Παύρας του Πόντου]. Εκεί οι αρμόδιοι τους είπαν «δεν υπάρχει τέτοιος στρατιώτης καταγεγραμμένος στις τάξεις του τουρκικού στρατού». Όταν άρχισε η οικογένειά μου να αναζητεί λύση για την επιστροφή μου στο σπίτι, κι όταν άρχισα να δηλώνω αντίθετος με τον πόλεμο, οι Δυνάμεις Ασφαλείας τους προειδοποίησαν λέγοντας: «Έχουμε ερευνήσει την οικογένειά σας και ξέρουμε ότι είστε Έλληνες. Αν συνεχίσετε να αναζητείτε τρόπους για την επιστροφή του γιου σας, θα έχετε προβλήματα». Αν πέθαινα, θα παρέμενα Τούρκος. Όταν όμως η οικογένειά μου αναζητούσε τρόπους επιστροφής μου και άρχισε να ενοχλεί το κράτος, τότε ανακάλυψαν ότι είμαι «Έλληνας». Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, μετά από αιχμαλωσία δύο ετών και τριών μηνών, και όταν άρχισα να κάνω δηλώσεις εναντίον του πολέμου, βασανίστηκα και καταδικάστηκα, μένοντας σε στρατιωτική φυλακή για 3,5 μήνες. Μετά τη φυλακή ξαναπήγα στο στρατό και υπηρέτησα και πάλι σε μονάδα καταδρομών. Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου μετά το τέλος της θητείας μου, από όποια δουλειά κι αν δούλεψα εκδιώχτηκα κατόπιν εντολών των… αρμόδιων Αρχών, οι οποίες εισέβαλαν στο σπίτι μου αλλεπάλληλες φορές.

Όταν συνήλθα, δεν είδα κανέναν δίπλα μου. Το όπλο μου, ένα G3, ήταν δίπλα μου, αλλά δεν δούλευε. Έλεγξα τις χειροβομβίδες μου, εκείνες ήταν εντάξει. Τραβήχτηκα σε μια γωνιά και διαπίστωσα μέσα στο σκοτάδι ότι το δεξί μου πόδι είχε κομματιαστεί. Έβγαλα τη φανέλα μου και έδεσα όπως μπορούσα το πόδι μου. Ξεκουράστηκα και περίμενα τους στρατιώτες. Κάποια στιγμή, επειδή υπήρχε περίπτωση να αιχμαλωτιστώ, έσπασα το όπλο μου στα βράχια, για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Ετοίμασα τις χειροβομβίδες, αν έρχονταν οι αντάρτες θα τις απελευθέρωνα και θα έπαιρνα όσους μπορούσα μαζί μου στον άλλο κόσμο.

Εμείς όταν πιάναμε αιχμαλώτους αντάρτες, αν δεν μας έδιναν χρήσιμες πληροφορίες, τους σκοτώναμε αμέσως. Είδα με τα μάτια μου στρατιώτες να σκοτώνουν αιχμαλώτους και να κομματιάζουν τα πτώματά τους. Κάποια στιγμή, όταν είδα μια τέτοια σκηνή, πήγα και έκανα εμετό. Τότε ήλθε ο λοχίας και μου είπε: «Εσύ είσαι άντρας, είσαι Τούρκος! Γιατί φοβάσαι, γιατί κάνεις εμετό;». Έκαναν βασανιστήρια ακόμα και στα πτώματα, για να μας κάνουν να χάσουμε κάθε αίσθηση και να σκεφτόμαστε μόνο τον πόλεμο. Με άλλα λόγια, όταν έπεφτε στα χέρια τους ένας αντάρτης, αν δεν γινόταν προδότης, τον σκότωναν στη στιγμή.

«Πήγαμε και κάψαμε ένα χωριό που μας έδινε ψωμί»

Έγινα μάρτυρας πυρπόλησης ενός χωριού στο Γκαμπάρ. Το ότι μας έδιναν ψωμί δεν ήταν αρκετό. Υπήρχαν ορισμένοι που δεν δέχονταν να γίνουν πολιτοφύλακες και παρέμεναν στο χωριό. Αυτά τα χωριά ήταν πάντα στόχος για το στρατό. Ο στόχος ήταν τα χωριά αυτά να εκκενωθούν.

Κάποια μέρα πήγαμε σε ένα τέτοιο χωριό με τη δική μου περίπολο και ζητήσαμε τρόφιμα. Ένα άτομο προχωρημένης ηλικίας μάς έδωσε μέλι, αμύγδαλα και μάλλινες κάλτσες, χωρίς να δεχτεί να πάρει λεφτά.

«Γιατί, τι σας κάναμε;»

Εκείνο το βράδυ έγινε σύσκεψη στη μονάδα μας. Το θέμα ήταν εκείνο το χωριό. Παρά τις συστάσεις και τις πιέσεις, οι άνθρωποι δεν εγκατέλειπαν το χωριό. Την άλλη μέρα πήγαμε στο χωριό και το κάψαμε. Οι άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους και μας παρακαλούσαν: «Γιατί, τι σας κάναμε;». Κανείς δεν τους άκουγε.

Εγώ έψαξα εκείνο τον γέρο που μας έδωσε τα τρόφιμα και τις κάλτσες, με σκοπό να τον προστατέψω. Δεν τον είδα. Είδα όμως το σπίτι του να καίγεται. Το χωριό όλο κάηκε και οι άνθρωποι αναγκαστικά το εγκατέλειψαν.

«Οι Γκρίζοι Λύκοι ήταν οι ήρωές μου»

Εγώ μεγάλωσα στην Παύρα της Αμισού. Εκεί εμείς θαυμάζαμε τους μεγάλους που χτυπούσαν και σκότωναν αριστερούς. Ήταν οι ήρωές μας. Ο Γιασάρ ήταν ο ήρωάς μας. Συγκρουόταν ακόμα και με την αστυνομία. Όταν ήμουν μικρός, βρέθηκα σε μια τέτοια συμπλοκή των Γκρίζων Λύκων με την αστυνομία. Ο Γιασάρ με έπιασε και με απομάκρυνε. Ήταν ο ήρωάς μου. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Από τη μια σκότωναν αριστερούς και από την άλλη συγκρούονταν με την αστυνομία. Έτσι τους ακολουθούσα παντού, στο σχολείο, το τζαμί. Στα τζαμιά πάντα έβριζαν τους Κούρδους κι εμείς υπερηφανευόμασταν γι’ αυτό.

Τελικά τι έγινε εκεί που ήσουν τραυματισμένος;
Ξεκουράστηκα λίγο και μετά προσπάθησα να βγω σε ένα μέρος για να με βρουν οι συνάδελφοί μου. Δεν μπορούσα να ανεβώ στη χαράδρα και σύρθηκα στο ρέμα. Εκεί στο ρέμα υπήρχε ένα σπίτι. Οι ένοικοί του το είχαν εγκαταλείψει, όπως είχαν εγκαταλείψει και το χωριό. Εκεί ξεκουράστηκα. Μετά έφυγα και βρήκα μια σπηλιά. Εκεί πέρασε η δεύτερη βραδιά. Έχανα αίμα, και κάποια στιγμή έχασα τις αισθήσεις μου. Κάποια γυναίκα από τους αντάρτες με βρήκε λιπόθυμο ενώ μάζευε ξύλα για το φαγητό. Φώναξε τους αντάρτες. Εγώ προσπάθησα να πάρω στα χέρια μου τις χειροβομβίδες, όμως δεν είχα δύναμη. Ήλθαν οι αντάρτες και μου τις πήραν.

«Δεν δέχτηκα να μου θεραπεύσουν το τραύμα μου»

Εκείνοι που με έπιασαν αιχμάλωτο ήταν τρεις ομάδες ανταρτών, περί τα 60 άτομα. Ήμασταν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ. Με μετέφεραν κάπου και μου πρότειναν να θεραπεύσουν το τραύμα μου. Δεν το δέχτηκα. Μου πρόσφεραν και φαγητό και δεν το δέχτηκα. Ήρθε ο γιατρός της μονάδας των ανταρτών. Και πάλι δεν δέχτηκα θεραπεία και επίδεση του τραύματός μου. Αυτά, μέχρι να καταλάβω τι πραγματικά γίνεται και ποιους πραγματικά εξυπηρετεί ο πόλεμος.

Πηγή: devrimci karadeniz.com, 14 Δεκεμβρίου 2014. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφ. Ποντιακή Γνώμη, Δεκ. 2014.

Φώτο της Ημέρας: Αρχαία επιγραφή στην περιοχή της Αυλώνας! Σε τι γλώσσα είναι; - Foto e ditës: Mbishkrim i lashtë nga zona e Vlorës. Në çfarë gjuhe është?

Παίρνουν φωτιά τα Βαλκάνια: Οι Αλβανοί των Σκοπίων εξοπλίζονται, σε επιφυλακή η Σερβία-Αναταράξεις στα Τίρανα

Από μία κλωστή φαίνεται να κρέμεται η ειρήνη στα Βαλκάνια με τις σερβικές αρχές να κατάσχουν φορτίο όπλων που προοριζόταν για τους αλβανόφωνους της ΠΓΔΜ και τον κίνδυνο διαμελισμού της χώρας να είναι πιο πιθανός από ποτέ.

Οπως μετέδωσε ο Νικόλας Βαφειάδη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, το φορτίο, που ανακαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα, περιελάμβανε χιλιάδες πολεμικά τυφέκια, αυτόματα όπλα, όλμους και χειροβομβίδες.

Ο οπλισμός επρόκειτο να μεταφερθεί στα Σκόπια, με πληροφορίες από σερβικά μέσα να αναφέρουν πως παραλήπτης του φορτίου ήταν μεγάλο αλβανικό κόμμα.




Στην υπόθεση εμπλέκονται δύο σέρβοι πολίτες, αλβανικής καταγωγής, που προσπάθησαν να περάσουν τα όπλα από παράνομα κανάλια.

Οι σερβικές αρχές εικάζουν πως τα όπλα επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης στην ΠΓΔΜ, ή για πραξικόπημα, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιο.


Έκρηξη εθνικισμού στην ΠΓΔΜ έχει προκαλέσει και η εκλογή του αλβανόφωνου Ταλάτ Τζαφέρι στην προεδρία της βουλής. Μετά τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας με την είσοδο εθνικιστών στο κοινοβούλιο των Σκοπίων και τον ξυλοδαρμό βουλευτών, ο νέος πρόεδρος της Βουλής, έριξε «λάδι στη φωτιά», με την ανάλυψη των καθηκόντων του.

Η πρώτη του κίνηση, να «στολίσει» με αλβανικές σημαίες το νέο του γραφείο ξεσήκωσε κύμα διαμαρτυρίας. 

«Δεν ψηφίσαμε το SDSM για να τοποθετηθεί η αλβανική σημαία στη Βουλή ή να ακούμε τον αλβανικό εθνικό ύμνο», μετέδωσε η σκοπιανή Republica. 

Σκοπιανά μέσα κάνουν λόγο για ενέργεια παράνομη που έχει προκαλέσει μεγάλη οργή στους Σκοπιανούς, ακόμα κι εκείνους που δεν υποστηρίζουν το δεξιό VMRO-DPMNE.

Ο πρόεδρος της χώρας, Ιβάνοφ θεωρεί πραξικόπημα την εκλογή του Τζαφέρι, ενώ αρνείται να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνηση στον συνασπισμό της αντιπολίτευσης. 

Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον καλούν τον Ιβάνοφ να δώσει λύση στην περίοδο πολιτικής αστάθειας που διανύει η χώρα, με την Μόσχα να καλεί τους ξένους παράγοντες να σταματήσουν να ασκούν πιέσεις και να δώσουν την δυνατότητα στις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις να καθορίσουν το μέλλον της χώρας.


Πώς ο Αλβανός «Σουλτάνος» θέλει να δημιουργήσει αυτοκρατορία στα Δ.Βαλκάνια, με τα μισά Σκόπια και το Κόσοβο!

Οι δηλώσεις και οι υπαινιγμοί από τα Τίρανα και την Πρίστινα περί Ενωσης του Κοσόβου με την Αλβανία και περί Μεγάλης Αλβανίας, ενώ συγχρόνως καλλιεργείται και το χοτζικής έμπνευσης επιχείρημα των «έξωθεν απειλών», κάνουν το κλίμα εκρηκτικό. 

Η κατάσταση, όμως, είναι ιδιαίτερα δύσκολη και για τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, εντός της χώρας του, καθώς κυβέρνηση και αντιπολίτευση αδυνατούν να συμφωνήσουν στη δημιουργία υπηρεσιακής κυβέρνησης η οποία θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. 

Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Λουλζίμ Μπάσα, την προηγούμενη εβδομάδα μίλησε στους οπαδούς του, επιρρίπτοντας την ευθύνη στον Ράμα, κάνοντας λόγο για «συμφέροντα του αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος και συμφέροντα των ''νονών'' των ναρκωτικών, που δεν δέχονται τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης».
http://www.real.gr/

Ο ιός «τσάμικο»

Σε επικίνδυνη ίωση έχει μετατραπεί το αποκαλούμενο «τσάμικο» στο πολιτικό σκηνικό της Αλβανίας. Δεν αποτελεί απλά προπαγανδιστικό μέσο ανθελληνισμού αλλά εν πολλοίς ενέχει τα χαρακτηριστικά μέτρου με το οποίο οι πολιτικές δυνάμεις μετρούν την «εθνική τους απόδοση». Ένα θέμα εξ ολοκλήρου στηριγμένου σε ψέματα και διαστρεβλώσεις της ιστορικής αλήθειας, χάρη της ειδικής φροντίδας και των εμπλεκόμενων Τουρκικών μηχανισμών έχει προσλάβει τις γνωστές διαστάσεις και ενοχλεί δημιουργώντας δυσκολίες στην παραπέρα προώθηση των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Δεν αποκλείεται μάλιστα να έχει και άλλες συνέπειες απ’ την δραστηριότητα ακραίων εθνικιστικών και παραστρατιωτικών ομάδων.

Εκείνο όμως που προκαλεί είναι το γεγονός ότι δεν υφίσταται πλέον αποστειρωμένο περιβάλλον στην πολιτική σκηνή απ’ το συγκεκριμένο ιό. Κανένα απ’ τα μεγάλα κόμματα δεν βρήκε μέχρι σήμερα το θάρρος να αρθεί στο ύψος της πραγματικότητας και να κάνει την υπέρβαση. Προφανώς το πρόσχημα της πολιτικής πελατείας καταρρίπτεται με την εμφάνιση του κόμματος τους περί τον Ιντρίζι και τους λοιπούς. Θα αποτελούσε μάλιστα αφορμή να περιοριστεί εκεί. Άρα προσχηματικά επικαλούνται τα κόμματα εξουσίας την ανάγκη ψηφοθηρίας. Στην ουσία έχουν υιοθετήσει στα πολιτικά τους προγράμματα και τις πλατφόρμες εξωτερικής πολιτικής ένα αγκάθι με το οποία κατά καιρούς μπορούν να προκαλούν παλινδρομήσεις στις σχέσεις με την Αθήνα. Επιπροσθέτως δε διολισθαίνοντας στο πεδίο εδαφικών βλέψεων και αμφισβήτησης των συνόρων είναι μια αφορμή ώστε «δικαιολογούν» ύπαρξη θέματος και με την Ελλάδα όπως με όλο το υπόλοιπο βαλκανικό περίγυρο. Στο εσωτερικό πέραν του ότι διεγείρουν όλο αυτόν τον εθνικιστικό οίστρο αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από ουσιαστικά προβλήματα της στασιμότητας βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου και κοινωνικής συνοχής προκαλεί τεράστιες συνέπειες στην καταπίεση όχι μόνο ψυχολογική του εδώ Ελληνισμού και ευρύτερα της Ορθοδόξου κοινότητας.

Αφορμή για το σημείωμα είναι αναφορές ελληνικών σοβαρών εντύπων περί της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αλβανίας κ. Ιλίρ Μέτα, που το δέχτηκαν με «ανακούφιση» ως γεγονός. Με την αιτιολογία ότι έχει πιο μετριοπαθή προσέγγιση στο αποκαλούμενο «τσάμικο ζήτημα». Απ’ το τίποτε δηλαδή, λόγω και της χρόνιας αντιμετώπισης ως «μη υπάρχον ζήτημα πρόβλημα» έφτασαν τα πράγματα να αναζητείται η πιο μετριοπαθή και η λιγότερο επιθετική διεκδίκηση εκ του μη όντως στην Ήπειρο. Μόνο που και στην προκειμένη τα πράγματα έχουν αλλιώς. Ο ιός έχει κι εκεί εισχωρήσει και μάλιστα πιο επικίνδυνα. Στη λίστα των βουλευτών που υπέβαλαν όπως τυπικά η διαδικασία προβλέπει, την πρόταση για την υποψηφιότητα του κ. Μέτα, στον τέταρτο γύρο ψηφοφορίας, ήταν όλη η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του Ιντρίζι, μάλιστα και ενός που εκκρεμεί εις βάρος του εισαγγελική παραγγελία για απώλεια της θέσης του στη Βουλή.

Η ίωση έχει προσλάβει χαρακτηριστικά επιδημίας και μάλλον άλλο χειρισμό θέλει. Για να μην υπάρξουν εγκλωβισμοί στο βάλτο που η Τουρκία μεθοδεύει…

http://tachydromos.org/

Αλβανοί και Σκοπιανοί να αφήσουν τις μαγκιές και να ακούσουν τη μητέρα Ελλάδα – Η Ελλάδα θα τους σώσει

Με… ευχάριστη αμηχανία υποδέχθηκαν τα σκοπιανά Μέσα Ενημέρωσης τις δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά την Τετάρτη, ο οποίος μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Σηφουνάκη ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα τάσσεται υπέρ της εδαφικής ακεραιότητας των Σκοπίων.

Οι Σκοπιανοί όλα αυτά τα χρόνια «μάθαιναν» ότι οι Έλληνες είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Ένα τεράστιο ψέμα, αφού η Ελλάδα ουδέποτε είχε κάποιο άλλο πρόβλημα με τα Σκόπια εκτός του ονόματος της Μακεδονίας και της προσπάθειας «κλοπής» της μακεδονικής εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας.

Ένα πρόβλημα που το δημιούργησαν τα Σκόπια και όχι η Ελλάδα.

Οι Σκοπιανοί ψευδομακεδόνες εθνικιστές ήταν που στράφηκαν κατά της χώρας μας, με ανόητους αλυτρωτισμούς και διαστρέβλωση της ιστορίας.

Η Ελλάδα ουδέποτε είπε ότι ήθελε να απελευθερώσει το Μοναστήρι και τους 250.000 Έλληνες των Σκοπίων.

Οι Σκοπιανοί ήταν που «διεκδικούσαν» τη Θεσσαλονίκη, έκαναν σημαία τους τον Ήλιο της Βεργίνας, ισχυρίστηκαν ότι αν και Σλάβοι και μάλιστα βουλγαρόφωνοι ότι ήταν «απευθείας» απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος σύμφωνα με τους Σκοπιανούς «δεν ήταν Έλληνας».

Αν και η Ελλάδα θα είχε κάθε λόγο να εξαφανίσει από το πρόσωπο του χάρτη αυτό το «κακό σπυρί», και θα μπορούσε να το κάνει με πολλούς τρόπους, δεν το έκανε. Ελληνικές επιχειρήσεις επένδυσαν στα Σκόπια και έδωσαν δουλειές. Δεν ταΐζεις τον εχθρό σου, αλλά οι Σκοπιανοί, ως άλλο ποντίκι που βρυχάται, δεν το εκτίμησαν ποτέ αυτό.

Όπως δεν εκτίμησαν ότι η Ελλάδα δεν ενεπλάκη ποτέ στα εσωτερικά τους, ούτε ανακίνησε θέμα ελληνικής μειονότητας στο πολυεθνικό κρατίδιο, προκαλώντας μεγάλη στεναχώρια στους Έλληνες μειονοτικούς, που ένιωσαν να εγκαταλείπονται από τη μητέρα πατρίδα.

Σήμερα που τα Σκόπια απειλούνται με διάλυση, από το αλβανικό στοιχείο στη χώρα, η Ελλάδα πάλι δεν αναμίχθηκε στα εσωτερικά του ταραγμένου κρατιδίου.

Δεν έσπευσε να διεκδικήσει το Μοναστήρι και την ελληνική μειονότητα, όπως θα έκαναν άλλοι παράγοντες αστάθειας στην περιοχή, αλλά φέρθηκε με τη σοβαρότητα μιας δύναμης σταθερότητας.

Όχι γιατί αυτές δεν είναι ελληνικές περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, αλλά γιατί η Ελλάδα ως αρχαίο έθνος και αρχαίος πολιτισμός γνωρίζει ότι εύκολα ανάβουν φωτιές αλλά δύσκολα σβήνουν.

Το μόνο που είπε η Ελλάδα, ως υπουργείο Εξωτερικών, είναι ότι εάν στη χώρα μας ζητηθεί θα συμβάλλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης.

Γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα των Βαλκανίων που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είναι η μόνη χώρα των Βαλκανίων που διαθέτει έναν μεγάλο και ισχυρότατο στρατό, παραμένει μετά από επτά χρόνια μνημονίων η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στα Βαλκάνια και η πλουσιότερη χώρα.

Πολλοί «κατσαπλιάδες» πέρα από τα βόρεια σύνορά μας κάνουν ένα λάθος. Αντί να κοιτούν τη δική τους πείνα, στην κυριολεξία πείνα, για να «αισθάνονται» καλύτερα διαδίδουν ότι η Ελλάδα είναι ανίσχυρη εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Η ιστορία διδάσκει ότι η ισχύ μιας χώρας δεν μετριέται με τα πόσα χρωστάει αλλά με τα πόσα κανόνια έχει.

Η Ελλάδα με περισσότερα από 4.000 κανόνια και 2.000 τανκς, έχει μια ασύλληπτη ισχύ. Η Ελλάδα είναι και η μόνη που έχει πολεμική αεροπορία στην περιοχή.

Η Ελλάδα, για να λέμε και λίγο ιστορία, όταν ενεπλάκη στους Βαλκανικούς Πολέμους πάλι είχε προέλθει από μια χρεοκοπία. Αυτή δεν την εμπόδισε να συντρίψει τον τουρκικό στρατό και να απελευθερώσει Ήπειρο και Μακεδονία.

Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο το κράτος. Είναι και ο παγκόσμιος Ελληνισμός, είναι και η ελληνική διασπορά. Η παγκόσμια οικονομική και πολιτική δύναμη του Ελληνισμού είναι ένας γίγαντας που το ελληνικό κράτος σπανίως χρησιμοποίησε. Μόνο οι Εβραίοι μπορούν να συγκριθούν σε παγκόσμια ισχύ με τους Έλληνες.

Οι φτωχοδιάβολοι των Βαλκανίων δεν τα υπολογίζουν αυτά, ίσως γιατί στον επαρχιωτισμό τους ούτε καν τα γνωρίζουν.

Ας τα μάθουν λοιπόν, διότι οι Έλληνες είμαστε καλά παιδιά, είναι η αλήθεια, αλλά η ιστορία διδάσκει ότι εύκολα γινόμαστε και κακά παιδιά όταν μας αδικούν και μας προσβάλλουν.

Οι Σκοπιανοί, μια χούφτα ανήμποροι «νταήδες», έχουν ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές σε σχέση με την Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτός ο αστείος ελληνικής καταγωγής εξωμότης Γκρουέφκσι (Γρούιος), που τα οικογενειακά του κόμπλεξ και το διαζύγιο του Έλληνα πατέρα του με τη Σλάβα μάνα του, το «έβγαλε» σε αγάλματα και αψίδες στην επαρχιακή του πρωτεύουσα.

Τώρα όμως που το ψευδομακεδονικό τους όνειρο γίνεται αλβανικός εφιάλτης, με τη «μάνα» Βουλγαρία ανήμπορη στην πραγματικότητα να τους προστατέψει διότι δεν διαθέτει τη στρατιωτική ή διπλωματική ισχύ για κάτι τέτοιο, ποιος απέμεινε να τους «σώσει» από τον χαμό; Μόνο η Ελλάδα.

Ο Κοτζιάς τους το είπε «όμορφα». Τους είπε ότι εμείς δεν έχουμε άλλο πρόβλημα μαζί σας εκτός από το όνομα. Και τους έδωσε να καταλάβουν ότι θα σας σώσουμε αλλά… κάντε κάτι με το όνομα.

Το σκοπιανό πρακτορείο ειδήσεων MIA, σε ανταπόκρισή του από την Αθήνα, μετέδωσε ως εξής τα λόγια του Νίκου Κοτζιά:

«Η Ελλάδα, και αυτό αφορά και την βόρεια γείτονα μας, είναι σταθερά υπέρ της σταθερότητας στην περιοχή. Είμαστε σταθερά υπέρ της ύπαρξης της ενότητας της FYROM, είμαστε οι μόνοι που δεν μπερδευτήκαμε ακόμα και σήμερα στα εσωτερικά της και θα υπερασπιστούμε την ύπαρξη της», ανέφερε, σύμφωνα με το MIA, ο Έλληνας ΥΠΕΞ και πρόσθεσε ότι «είμαστε σε μία εποχή που υπάρχει σταθερότητα και απαιτείται σταθερότητα στους διεθνείς κανόνες και στην εφαρμογή των διεθνών σχέσεων, αλλά απαιτείται πριν απ’ όλα μεγάλος σεβασμός απέναντι στα σύνορα».

Το σχετικό τηλεγράφημα του MIA αναδημοσιεύεται, χωρίς σχόλια, από μεγάλο μέρος των ηλεκτρονικών ΜΜΕ της πΓΔΜ, υπό τον πανομοιότυπο τίτλο «Κοτζιάς: Η Ελλάδα στηρίζει την ενότητα της “Μακεδονίας”».

Από την πλευρά του, το πρακτορείο ειδήσεων META, υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: «Εμείς είμαστε υπέρ της ύπαρξης της ενότητας της ΠΓΔΜ και δεν ανακατευόμαστε στα εσωτερικά της», υπογραμμίζει ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ έστειλε σαφές μήνυμα ότι η Ελλάδα στηρίζει την σταθερότητα και την ενότητα της πΓΔΜ.

Η ενημερωτική ιστοσελίδα MKD, υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: Θα υπερασπιστούμε την ύπαρξη της ενότητας της ΠΓΔΜ» αναφέρει ότι ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς απηύθυνε μήνυμα ότι η Ελλάδα στηρίζει την σταθερότητα και την ενότητα της ΠΓΔΜ, αλλά και προειδοποίηση προς εκείνους «που σκέφτονται και ονειρεύονται αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια και ανατροπές των συνόρων».

Τέλος, η ιστοσελίδα του τηλεοπτικού σταθμού KANAL 5, σε ανταπόκριση από την Αθήνα υπό τον τίτλο «Κοτζιάς: Επιθυμούμε την ενότητα της FYROM, η χώρα είναι δώρο των θεών, αλλά με κακό νονό», αναφέρει ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ έστειλε μήνυμα υπέρ της σταθερότητας και της ενότητας της πΓΔΜ, «ωστόσο δεν παρέλειψε και αυτή τη φορά να μνημονεύσει τον νονό, δηλαδή να αναφερθεί εμμέσως στο θέμα του ονόματος επαναλαμβάνοντας τη γνωστή θέση του ότι η “Μακεδονία” είχε κακό νονό». «Η χώρα είναι δώρο των θεών, αλλά δεν είχε καλό νονό», σημείωσε ο Έλληνας ΥΠΕΞ, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του KANAL 5.

Η Ελλάδα είναι μοναδική δύναμη σταθερότητας στην περιοχή όχι γιατί είναι απλά μια σταθερή χώρα, όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά γιατί μπορεί να επιβάλλει τη σταθερότητα.

Η Ελλάδα είναι η μητέρα των Βαλκανίων. Όλες οι βαλκανικές χώρες, νοτιοσλαβικές και μη, στην Ελλάδα έχουν μία ισχυρή και ομόθρησκη σύμμαχο. Ακόμα και η Αλβανία, που είναι μια πολυθρησκευτική χώρα, γνωρίζει ότι με την Ελλάδα τη συνδέουν και δεσμοί αίματος από την πανάρχαια κοινή μας πελασγική γενιά, ανεξάρτητα εάν οι Αλβανοί δεν κατάφεραν ποτέ από Πελασγοί να εξελιχθούν σε Έλληνες και παρέμειναν αγροίκοι.

Οι Αλβανοί συνδέονται με την Ελλάδα μέσω των Πελασγών και οι Σλάβοι μέσω της Ορθοδοξίας. Οι μόνοι που δεν «χωράνε» σε αυτή τη γειτονιά είναι οι Τούρκοι. Όμως είναι οι Αλβανοί που τους βάζουν από την πίσω πόρτα στα Βαλκάνια, όχι όλοι οι Αλβανοί, αυτός ο γελωτοποιός ο Ράμα, επίσης ελληνικής καταγωγής εξωμότης.

Εάν δεν υπήρχε η Ελλάδα, η Τουρκία θα είχε καταπιεί ξανά τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα είναι που προστατεύει τα Βαλκάνια από την Τουρκία, όλοι το γνωρίζουν αυτό και το βλέπουν κοιτώντας τον χάρτη.

Η Ελλάδα πάντα ήθελε την ειρήνη στα Βαλκάνια και για αυτή αγωνίζεται. Όχι ως «αφεντικό» με την κακή έννοια, αλλά ως πρώτη μεταξύ ίσων, ως μητέρα. Ως η ισχυρότερη χώρα.

Κανείς δεν κινδυνεύει από την Ελλάδα, αλλά κανείς δεν μπορεί και να στενοχωρεί την Ελλάδα. Γιατί όποιος στεναχωρεί την Ελλάδα από εδώ και πέρα θα αντιμετωπίζει και τις συνέπειες.

Αλβανοί και Σκοπιανοί να ηρεμήσουν λοιπόν. Να αφήσουν πέρα τις ψευτομαγκιές, σαν αλητάκια στον δρόμο και να ακούσουν τι τους λέει η Ελλάδα για το καλό όλων μας. Για την κοινή μας προκοπή.

Οι Αλβανοί να πάψουν να ταλαιπωρούν τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, οι Σκοπιανοί να πάψουν να τρομοκρατούν τους Μακεδόνες στο Μοναστήρι, να σταματήσουν να καπηλεύονται το όνομα της Μακεδονίας και την ελληνική μακεδονική εθνική ταυτότητα και να είναι βέβαιοι ότι η Ελλάδα θα φροντίσει για όλων την προκοπή.

Αντί όμως όλοι αυτοί να έρχονται κοντά στην Ελλάδα κοιτώντας το συμφέρον τους πάνε και εμπλέκουν την Τουρκία στα εσωτερικά των Βαλκανίων σκάβοντας τους λάκκους τους.

Σε μια εποχή «αγωνίας» μόνο η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει ηρεμία, τάξη, ειρήνη, ασφάλεια. Η βαλκανική μητέρα Ελλάδα θα προστατέψει τα παιδιά της. Αρκεί να το θέλουν κι εκείνα και να μην βρίζουν τη μητέρα τους.

tribune.gr

"Ελληνοαλβανίδα" Από το Ζουμπανάτ της Αλβανίας στο Μεσολόγγι... Συναισθήματα και πατρίδες...

Αφεντιά και καμάρι κατέχει ο αγέρας που κατευθύνει το ποδήλατο ενώ κατηφορίζει στα ψυχρά, μοναχικά σοκάκια της φτωχής μου φαμίλιας, εκείνης που βρεθήκαμε στο ίδιο έδαφος, κάτω από τον ίδιο ήλιο, με το φεγγάρι να καθοδηγεί το τιμόνι που παραπαίει.

Πέρασα από γέφυρες με τα φρένα χαλασμένα, το πετάλ στις βουνοκορυφές χαλιναγωγούσε τον προσανατολισμό μου. Το είπα πολλές φόρες για να το ακούσουν και η σιωπή δυνάμωνε. Έκοψαν τις ρίζες μου, έκαψαν τα κλαδιά μου λέγοντας δυο λέξεις μόλις με είδαν να φλέγομαι: «Είσαι ξένη».

«Είσαι ξένη», «Είσαι ξένη», «Είσαι ξένη» όσες φόρες κι αν το ψιθυρίζω αρνούμαι να το πιστέψω. Γιατί όταν οι γονείς μου έβαλαν τα ρούχα μέσα σε μια βαλίτσα χάθηκαν από το πέπλο που χώριζε τις δυο χώρες Αλβανία – Ελλάδα, το μέλλον μου ήταν καθορισμένο και η πατρίδα θα χανόταν, δεν θα ήμουν ποτέ ξανά Αλβανίδα, δεν θα γινόμουν ούτε στιγμή Ελληνίδα, θα γινόμουν ένα σώμα τεμαχισμένο ανάμεσα σε δυο κόσμους.

Αγάπησα την ελληνική γλωσσά, ενστερνίστηκα τα ήθη και τα έθιμα του πλούτου που απέπνεε η Ελλάδα, έγινα και εγώ σαν τους φίλους μου, είχα την τιμή να παρελάσω με το άσπρο μου πουκάμισο και την μπλε φούστα αν και ήθελα να το αποφύγω. «Γιατί μια ξένη, μια Αλβανίδα να τιμήσει την Ελλάδα; Με ποιο δικαίωμα;» έτσι το σκεφτόμουν και έτσι το σκεφτόντουσαν.

Ήταν ανήκουστο να θεωρώ τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη και όλους τους Αρχαίους φιλοσόφους μας, λογοτέχνες του 20υ αιώνα και πολεμιστές της Ελλάδας πρόγονους μου, που μόχθησαν για την νέα Ελλάδα, για τα στερνοπούλια της, για τα παιδιά τους.

«Μνήσθητί μου Κύριε» φώναξε ο άνθρωπος που υποδύθηκε τον Καψάλη στην αναπαράσταση της ανατίναξης το Σάββατο, αναδράμοντας στην Έξοδο του 1821.

«Πατερά είναι κακό που αγαπώ την Ελλάδα;»

Σιωπή. Τι θα μπορούσε να πει ο πατέρας όταν το παιδί του χάνει τις ρίζες του; Όταν θυμάται την καταγωγή της μονό όταν επισκέπτεται τον τόπο της, όταν μέχρι χθες δεν ήξερε την Ιστορία της Αλβανίας, όταν η αλβανική αλφάβητος φαντάζει άγνωστη και όταν απωθεί τον αέρα στο πέρασμα των συνόρων.

Οδηγώντας το αυτοκίνητο και βγαίνοντας από τα σύνορα της Αλβανίας ένιωθα ασφάλεια, ήμουν στην Ελλάδα, μπορώ να μιλώ μόνο ελληνικά, να γραφώ, να εκφράζομαι.

«Ντροπή»

Κάνοντας βόλτες περιμετρικά της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου παρατηρούσα πόσο όμορφα εναρμονίζονται και γαληνεύουν τα χρώματα του ουρανού, πίσω από τις πελάδες με τα μοναδικά χρώματα της φύσης και τότε έγραψα τους δυο αυτούς στοίχους στην γραφομηχανή μου: «Χάνω τις ρίζες μου

Ποια είμαι; Και γιατί βρέθηκα σε τούτον εδώ τον τόπο;

Είμαι Ελληνοαλβανίδα. Και αυτός είναι ένας τίτλος που τον αισθάνομαι. Όταν φτάνω στον τόπο μου ξέρω πως εκείνος με έσπειρε στα έγκατα εκείνης της γης, ξέρω πως είμαι καρπός της Αλβανίας. Βλέποντας τα συντρίμμια του σπιτιού που γεννήθηκα στο Ζουμπανάτ, σε ένα χωριό διπλά στην λίμνη, μια βαθιά συγκίνηση ήρθε να στεγάσει μέσα μου. Όταν είδα το δωμάτιο που έμεναν οι νιόπαντροι τότε γονείς μου όταν γεννήθηκα, εκείνο το μέρος που αργότερα έγινε στάνη είπα: «Αυτή είμαι» Όταν με ρωτούν λέω πως είμαι Αλβανίδα. Η μητέρα μου πάνω σε ένα γέρικο γαϊδούρι και εγώ στην κοιλία της έτοιμη να ξεπροβάλω. Με φάσκιωσαν για να ισώσουν τα άκρα μου. Πάνες δεν υπήρχαν, αντικαταστάθηκαν από κουρέλια όπως και παλιά μπαλωμένα ρούχα για να ζεσταθώ»

Αλίμονο σε όσους ξέχασαν. Αλίμονο σε όσους στον τόπο τους αισθάνονται ξένοι και αλίμονο σε έμενα που είμαι μια Ελληνοαλβανίδα με πρόγονο τον Skenderbeu και τον Enver Hoxha και πρότυπο τον Κολοκοτρώνη και τον Ιωάννη Καποδίστρια. Και ναι με καμάρι αντιπροσώπευσα την Αιτωλοακαρνανία στην πομπή της Εξόδου και τα τσαρούχια μου τα φόρεσα και το φέσι μου αλλά και την το βαρύ γιλέκο μου από προβιά, ενδυμασία της νύφης από την Άπλιανη.

Ιστορία, αίμα, τιμή, έθνος, πατρίδα όποιος εθνικιστής δεν τίμησε ποτέ το χώμα του. Γιατί την σημαία της Ελλάδας θα την σηκώσω ψηλά όσο και την σημαία της Αλβανίας. Και τις δυο μαζί, την μια στο ένα χέρι και την άλλη στο άλλο χέρι.

Θα χορεύω το Kanga Mallekastriote όπως και τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς και ξέρεις γιατί;

Γιατί είμαι μια Ελληνοαλβανίδα.

Άντζελα Υζεϊράι

http://www.aixmi-news.gr/apopsis/168-apopseis/58810-ellinoalvanida.html

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στην Θεσσαλονίκη

Οι εκδόσεις Εν πλω στο πλαίσιο της 14ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης διοργανώνουν μεγάλη εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου: «Ἐγρήγορση-Χρέος των Ορθοδόξων»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Εθν. Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη (έναντι Λευκού Πύργου) την Κυριακή 14 Μαΐου στις 12 το μεσημέρι

Ομιλητές:

Θεόδωρος Γιάγκου, Καθηγητής Τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας Α.Π.Θ

Χρήστος Τσιρώνης, Επίκουρος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Χαράλαμπος Ατματζίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Γιώργος Παπαγεωργίου, Χειρουργός

Επίσης θα παρουσιαστεί το βιβλίο "Η Ανασύσταση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας (1991-2016)” και θα προβληθεί σχετικό video

Είσοδος ελεύθερη
πληροφορίες 211 11 98 900-1

Νέες προκλήσεις εναντίον των Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο - ΒΙΝΤΕΟ

Εντείνεται η προκλητικότητα στα μειονοτικά χωριά της Βορείου Ηπείρου.

Το κάψιμο της ελληνικής σημαίας για πολλοστή φορά έξω από τα γραφεία της «Ομόνοιας» στους Αγίους Σαράντα και η προκλητική αδιαφορία των αρχών, δημιουργούν κλίμα έντασης ενάμιση μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές.

Εκπρόσωποι της ελληνικής μειονότητας καταγγέλλουν στον ΑΝΤ1, τη δράση συμμοριών που έχουν ισχυρά πολιτικά στηρίγματα και στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της μειονότητας. Άλλωστε το μαύρο χρήμα στην Αλβανία, σύμφωνα με ευρωπαϊκά στοιχεία ρέει άφθονο.

Πάντως οι Έλληνες δεν πτοούνται από τις προκλήσεις και διαμηνύουν πως τα ψυχικά αποθέματα της ελληνικής μειονότητας, είναι ανεξάντλητα.

Δείτε το βίντεο από τον ΑΝΤ1:

Νέες προκλήσεις εναντίον των Ελλήνων στη Βόρεια... by Enikos_gr

Σκόπια: Ο Ζορμπάς και η οικογένεια Γιάντα από τη Νικολίτσα του Γράμμου - Shkup: Zorbas dhe familja Janda nga Nikolica e Gramozit!

Ο οικογενειακός τάφος της ελληνοβλαχικής οικογένειας Γιάντα βρίσκεται στα Σκόπια. Είναι ο τάφος της κόρης του Ζορμπά, της Κατίνας Γιάντα και του άντρα της, Γιοβάν Γιάντα, καθώς και των γονιών του, Βαγγέλη και Ασπασίας Γιάντα, γραμμένος στα σλαβικά. Μαζί τους αναπαύεται κι ο Ζορμπάς. 

Η οικογένεια Γιάντα ήταν από το Κρούσοβο, με απώτερη καταγωγή από την Νικολίτσα (βλ. Ντούσαν Πόποβιτς ''Αρμάνοι Βλάχοι στα Βαλκάνια'', σελ. 324) και είχε μετοικήσει στη πόλη των Σκοπίων.

Varri familjar i familjes helenovlalhe Janda që gjendet në Shkup. Është vari i vajzës së Zorbasë, Katinas Janda, dhe burrit të saj, Joavan Janda, si dhe të prindërve të tyre Vangjeli dhe Aspasia Janda, të shkruara në sllavisht. Bashkë me ta prehet dhe Zorba. 

Familja Janda ishte nga Krushova, me origjinë më të hershme nga fshati Nikolicë (shiko Dushan Popopviç "Vllehët arëmanë të Ballkanit" fq 324) dhe ishte transferuar në qytetin e Shkupit,

Η απειλή διάλυσης της ΠΓΔΜ και η «σανίδα σωτηρίας»: Το θανάσιμο σπιράλ των Σκοπιανών και η Ελλάδα…

Του Νίκου Μελέτη

Η ΠΓΔΜ εχει μπει σε ένα θανάσιμο σπιράλ, όπου όλα αυτά που συνέβαλαν στην συγκρότηση της ως ανεξάρτητης κρατικής οντότητας, η τεχνητή δημιουργία «μακεδονικής ταυτότητας» και η υποχρέωση της αλβανικής μειονότητας να υποταχθεί σε αυτήν, κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού, δοκιμάζονται σκληρά.

Τα διλήμματα και οι προκλήσεις για την Ελλάδα είναι πολλά.

Είναι προφανές ότι για την χώρα μας αποτελεί στρατηγική επιλογή η διάτρηση της κρατικής οντότητας στα βόρεια σύνορα μας, όπου παρά τα προβλήματα που προκαλεί η διαφορά για το όνομα, οι σχέσεις των δυο χωρών κινούνται σε καλό επίπεδο, ενώ η ΠΓΔΜ έχει λειτουργήσει ως ένα αποτελεσματικός μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών που προκαλεί η αντιπαλότητα των εθνικισμών στα Βαλκάνια.

Η ΠΓΔΜ αποτέλεσε το ανάχωμα μιας αντιπαράθεσης του αλβανικού με τον σερβικό και τον βουλγαρικό εθνικισμό με λάφυρο την γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας (που έμεινε εκτός του «κορμού» της Ελληνικής Μακεδονίας), κάτι που είχε ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα καθώς η  χώρα μας που δεν είχε τουλάχιστον μετά την Ενδιάμεση Συμφωνία, την οποιαδήποτε εδαφική βλέψη εις βάρος της ΠΓΔΜ.

Το θέμα της ονομασίας έχει φθάσει στα όρια του. Δεν υπάρχουν νέες ιδέες, ούτε νέες προτάσεις. Έχουν όλα εξαντληθεί. Η Ελλάδα έχει περιορίσει στο ελάχιστον τις απαιτήσεις της: να βρεθεί μια λύση που θα εξασφαλίσει τουλάχιστον μια αξιοπρεπή για την χώρα διέξοδο που δεν θα υπονομεύσει την διπλωματική και πολίτικη αξιοπιστία της ως μιας σημαντικής δύναμης στα Βαλκάνια, και κυρίως να βρεθεί μια ονομασία με την οποία θα υπάρχει σαφής διάκριση με τον κορμό της γεωγραφικής ενότητας της  Μακεδονίας  που ανήκει στην Ελλάδα.

Και αυτό είναι αναγκαίο ώστε να αποτραπούν αλυτρωτισμοί και αιτήματα «επανένωσης» της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

Όλα αυτά τα χρόνια και ειδικά μετά τον πόλεμο του Κοσσόβου, όταν άρχισε η αφύπνιση του αλβανικού αλυτρωτισμού, το θέμα της ονομασίας απέκτησε μια ακόμη σημαντική διάσταση: η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και η επιβολή «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας, ακύρωνε τον διεθνοτικό χαρακτήρα της  ΠΓΔΜ, όπου οι Αλβανοί αποτελούν τουλάχιστον το 23% του πληθυσμού.

Ο Νίκολα Γκρουέφσκι επιβίωσε πολιτικά κτίζοντας ένα καθεστώς, που στα τελευταία χρόνια διολίσθησε στον αυταρχισμό και στην διαφθορά, στα θεμέλια ότι «Μακεδονισμού» και ενός καταδικασμένου εκ προοιμίου σε αποτυχία  αλυτρωτισμού, εις βάρος κυρίως της Ελλάδας.

Με βασικό όπλο σε αυτή την πολιτική, το θέμα της ονομασίας συνέβαλλε ουσιαστικά στο να παραμένει η χώρα του στάσιμη στην ευρωατλαντική πορεία της  ,να σπαταλά διπλωματικό και οικονομικό κεφάλαιο στην διαρκή σύγκρουση της με την Ελλάδα και τελικά να προσφέρει την ευκαιρία στον αλβανικό παράγοντα να απαιτήσει πλέον όχι απλώς κάποια δικαιώματα αλλά την επιβολή ενός δικοινοτικού κράτους.

Έτσι η ΠΓΔΜ βρέθηκε στην τρομερή θέση η επιβίωση της  να εξαρτάται από την εξεύρεση modus vivendi με την αλβανική μειονότητα (που έχει την στήριξη της γειτονικής Αλβανίας και του Κοσσόβου) και από  την υπέρβαση της  «μακεδονικής» ταυτότητας ως αποκλειστικής ταυτότητας του κράτους,  ώστε πλέον να μπορεί να χωρέσει κάτω από την νέα ομπρέλα και η  αλβανική οντότητα.

Ο αλβανικός εθνικισμός και αναθεωρητισμός αποτελεί σημαντική απειλή για τα Βαλκάνια, όχι μόνο γιατί  αλληλοτροφοδοτείται από ένα σύστημα που έχει εύκολη πρόσβαση σε όπλα και συνδέεται με ιδιαίτερα επικερδή κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων και ναρκωτικών. Η στήριξη που προσφέρθηκε από την δεκαετία του ’90 στον Αλβανικό παράγοντα ως ανάχωμα στην ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια αποθράσυνε τελικά τον αλβανικό εθνικισμό που λειτουργεί διαλυτικά για τα Βαλκάνια καθώς κινητοποιεί  έναν δυναμικό και νέο σε ηλικία πληθυσμό  και διατηρεί βλέψεις εναντίον τουλάχιστον πέντε βαλκανικών χωρών.

Το εμπόδιο για την  άρση του αδιέξοδου στην ΠΓΔΜ είναι ο ίδιος ο Γκρουέφσκι που ως εκφραστής του σκληρού «Μακεδονισμού» τροφοδοτεί τελικά τον Αλβανικό Μεγαλοϊδεατισμό.

Η όποια πρωτοβουλία αναπτυχθεί θα πρέπει να εχει σαν άξονα ,την συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας με την αναλογική συμμέτοχη και των αλβανοφώνων, Συμφωνία για την υιοθέτηση νέας ονομασίας του κράτους που θα ξεμπλοκάρει την ευρωατλαντική πορεία του και πλήρη προστασία όλων των δικαιωμάτων των αλβανόφωνων υπό την εγγύηση των ευρωπαϊκών θεσμών κι αρχών και όχι της Αλβανίας. Ένα ξεκάθαρο μήνυμα απαιτείται να σταλεί και στα Τίρανα, ότι δεν θα επιτραπεί καμία απολύτως ανάμειξη στα εσωτερικά της ΠΓΔΜ, και ότι θα αποτραπεί με κάθε τρόπο κάθε νέα προσπάθεια δια της βίας αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια.

Τα οξυμένα πάθη στην γειτονική χώρα ίσως δεν επιτρέπουν άμεσα την ανάληψη τέτοιων τολμηρών πρωτοβουλιών καθώς οι κινήσεις τόσο για την αλλαγή της ονομασίας όσο και για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των αλβανόφωνων θα στοχοποιηθούν από τους εθνικιστές.

Όμως θα πρέπει να καταστεί σαφές στον κ. Γκρουέφσκι ότι πλέον  δεν διακυβεύεται η προσωπική πολιτική του καριέρα  αλλά η τύχη και η επιβίωση της χώρας του. Και να μπορέσουν έτσι και οι πολίτες της ΠΓΔΜ να αντιληφθούν  ότι η επιβίωση τους και η ευημερία τους κάθε άλλο παρά ταυτίζονται  με τα παιγνίδια του Ν. Γκρουέφσκι και τον τυφλό εθνικισμό του. Η τελευταία «σανίδα σωτηρίας» δεν θα είναι για πολύ ακόμη διαθέσιμη.

http://mignatiou.com/

Τα Βαλκάνια δεν βρίσκονται στα πρόθυρα του πολέμου… Μικρή η πιθανότητα αλβανικής επίθεσης στα Σκόπια

Του ΗΛΙΑ ΚΟΥΣΚΟΥΒΕΛΛΗ

Με αφορμή τα επεισόδια στα Σκόπια (27.04.2017) και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Ράμα (18.04.2017), ότι δεν θα πρέπει να αποκλείεται η ένωση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο σε περίπτωση μη ένταξης της πρώτης στην ΕΕ, αναπτύχθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ ένα κλίμα κινδυνολογίας.

Το αφήγημα που μεταδόθηκε στους πολίτες, με την βοήθεια αβάσιμων αναλύσεων, είναι ότι η περιοχή βρίσκεται, περισσότερο ή λιγότερο, στα πρόθυρα της ανάφλεξης.

Είναι όμως πράγματι έτσι;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά από έξι μήνες ακυβερνησίας στα Σκόπια και της εμμονής του Γκρούεφσκι να παραμείνει στην εξουσία, η πιθανότητα σύγκρουσης μεταξύ των Σλαβόφωνων και των Αλβανόφωνων υπάρχει. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά, αφού οι δύο κοινότητες συγκρούσθηκαν το 2001. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ίδια με το 2001. Πολύ απλά διότι οι εθνοτικές διαχωριστικές γραμμές έχουν υποχωρήσει έναντι των πολιτικών, καθώς μαζί με τους Αλβανόφωνους συμπράττει και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) των Σκοπίων.

Κύριος σκοπός είναι η απομάκρυνση του Γκρούεφσκι από την εξουσία, η διερεύνηση όλων εκείνων των υποθέσεων για τις οποίες κατηγορείται, αλλά και η πλήρης ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ των κοινοτήτων, όπως προέβλεπε η συμφωνία της Αχρίδας του 2001.Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Γκρούεφσκι που κατηγορεί τους Σοσιαλδημοκράτες περίπου ως προδότες, διότι έχουν συμφωνήσει με τα κόμματα των Αλβανόφωνων την ομοσπονδοποίηση του κράτους, στην βάση μίας συμφωνία που έγινε με την βοήθεια της Αλβανίας, της «πλατφόρμας των Τιράνων». Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Γκρούεφσκι πολώνει για να μην σχηματισθεί κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και κομμάτων των Αλβανόφωνων, και να ξαναγίνουν εκλογές, τις οποίες και ελπίζει πως, μέσω της πόλωσης που έχει καλλιεργήσει, θα κερδίσει.

Σε αυτήν την εικόνα, ας προστεθεί και ο ρόλος του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος, εδώ και πολύ καιρό, πιέζει προς την κατεύθυνση σχηματισμού κυβέρνησης, με βάση την αρχή της δεδηλωμένης, που εμφανώς διαθέτει ο αντίπαλος του Γκρούεφσκι συνασπισμός. Με μία μόνη εξαίρεση: αυτήν της Ρωσίας, η οποία, χρησιμοποιώντας τακτικές αντίστοιχες της Μέσης Ανατολής, προσπαθεί να επιστρέψει στα Βαλκάνια και προς την οποία έχει στραφεί ο Γκρούεφσκι.

Τι θα μπορούσε κανείς να αναμένει; Το πιθανότερο και καλό σενάριο είναι να σχηματισθεί κυβέρνηση. Σε αυτήν την περίπτωση θα εξαλειφθούν οι τριβές; Όχι, απαραίτητα, καθώς τίποτε δεν αποκλείει να συνεχισθούν. Και αν το καλό σενάριο δεν προκύψει και η χώρα οδηγηθεί σε σύγκρουση, ποιές θα είναι οι συνέπειες για την Ελλάδα; Για να απαντηθεί το ερώτημα, προτείνω να θυμηθούμε το 2001: κάποια εμπόδια στις οδικές μεταφορές, κάποιες δυσκολίες για τους Έλληνες που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στα Σκόπια και, ασφαλώς, μείωση των όχι και τόσο πολύφερνων Σκοπιανών τουριστών. Αυτά… τίποτε άλλο!

Στην περίπτωση μίας τέτοιας σύγκρουσης, υπάρχει πιθανότητα η Αλβανία να επέμβει ώστε να βοηθήσει τους Αλβανόφωνους; Ναι, πιθανότητα πάντα υπάρχει. Ωστόσο είναι μικρή.

Πρώτον, γιατί η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της Αλβανίας είναι περιορισμένες για μία τέτοια επιχείρηση και, δεύτερον, γιατί ο Ράμα, που βρίσκεται σε προεκλογική ουσιαστικά περίοδο, έχει ξεκάθαρα και αυστηρά προειδοποιηθεί και από το ΝΑΤΟ και από την ΕΕ, τόσο για το Κοσσυφοπέδιο όσο και για τα Σκόπια.

Από την άλλη πλευρά, όπως θέλει το σενάριο των κινδυνολογούντων, υπάρχει πιθανότητα η Βουλγαρία να επέμβει ώστε να βοηθήσει τους Σλαβόφωνους; Αυτή η πιθανότητα είναι ακόμη πιο μικρή, καθώς η Βουλγαρία είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και οι σαφείς της προτεραιότητες είναι αναπτυξιακές και οικονομικές.

Και η Ελλάδα; Σε αντίθεση με την Τουρκία ή άλλα κράτη, η χώρα μας δεν παρεμβαίνει στα εσωτερικά των γειτόνων. Υποστηρίζει πάντα την εφαρμογή των αρχών και των διαδικασιών της δημοκρατίας, τον σεβασμό του κράτους δικαίου και το απαραβίαστο των διεθνών συνόρων. Και, φυσικά, εφόσον της ζητηθεί, μπορεί, όπως το έκανε το 2001, να συμβάλει στην αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, η ψύχραιμη επαγρύπνηση από τους αρμόδιους παράγοντες της χώρας μας είναι δικαιολογημένη, όπως και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, τον οποίο πάντα υποστήριζα. Όχι όμως και η διαχεόμενη κινδυνολογία, η οποία, σε αυτήν την οικονομικά δύσκολη περίοδο, προσθέτει στους πολίτες και την ανησυχία του πολέμου. Στον οποίο κανένας από τους βόρειους γείτονες δεν μπορεί να εμπλέξει την Ελλάδα, πολύ απλά γιατί δεν έχει την ισχύ να το κάνει.

Ωστόσο αυτή η κινδυνολογία μπορεί να στραφεί και εναντίον των συμφερόντων της χώρας μας. Διότι το επιχείρημα έχει ήδη διαμορφωθεί και ακούστηκε υπό μορφή ερώτησης: μήπως η γειτονική χώρα βιώνει την αστάθεια επειδή, λόγω της Ελλάδας, δεν έχει ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ; Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το επιχείρημα μπορεί να μετατραπεί σε πίεση προς την χώρα μας, δηλαδή να υποχωρήσει στις ενταξιακές επιδιώξεις των Σκοπίων και στο ζήτημα του ονόματος χάριν της «σταθερότητας» της περιοχής!

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει οι «αναλυτές» να είναι πιο προσεκτικοί. Διότι το παραπάνω επιχείρημα ξανακούστηκε και το 2001 και το 1992, αλλά ακόμη περισσότερο, το πρόβλημα της χώρας μας με τα Σκόπια έτσι περίπου ξεκίνησε. Όταν η Ελλάδα, ωθούμενη από τις συμμαχικές ανάγκες της δεκαετίας του 1950, συνήψε διπλωματικές σχέσεις με την Γιουγκοσλαβία του Τίτο και έθεσε το θέμα της «Σοσιαλιστικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας», τότε της ζητήθηκε να μην επιμείνει και της αντιτάχθηκε το επιχείρημα της σταθερότητας της περιοχής, της μεγάλης της συνεισφοράς προς την Δύση, αλλά και του ότι εν λόγω Δημοκρατία δεν είχε διεθνή οντότητα. Όμως, σαράντα χρόνια μετά, απέκτησε!

Με βάση τα παραπάνω, τα Βαλκάνια δεν βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα του πολέμου! Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς την ύπαρξη εθνικιστικών διεκδικήσεων ή την ανάμειξη παραγόντων εκτός περιοχής, όπως η Τουρκία και η Ρωσία, οι οποίες επιθυμούν την ανάπτυξη των επιρροών τους στα Βαλκάνια. Όμως, κανείς δεν γνωρίζει το άμεσο ή απώτερο μέλλον, καθώς τα ανθρώπινα πράγματα χαρακτηρίζονται από άγνοια του μέλλοντος και αβεβαιότητα. Συνεπώς καλό θα ήταν να παραμείνουμε στις πάγιες συμβουλές που προκύπτουν από την επιστημονική μελέτη των Διεθνών Σχέσεων:

Να παρακολουθούμε σταθερά, να αναλύουμε και να αντιμετωπίζουμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τα γεγονότα, οι κινήσεις μας να στηρίζονται σε έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό και, φυσικά, να αποφεύγουμε την κινδυνολογία, την συνομωσιολογία και την συγκυριακή προσέγγιση των σοβαρών ζητημάτων της ειρήνης και του πολέμου!

Πηγή: mignatiou.com