Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: 25 χρόνια δημιουργικής ποιμαντορίας στην Αλβανία - 25 vjet shërbim kryepriftëror, me përkushtim ndaj Zotit dhe njeriut

«Στην Αλβανία, το πρώτο που ένοιωσα ήταν ένας μεγάλος πόνος και μια αίσθηση οδύνης για τα όσα είχαν συμβεί, τα οποία εμείς από το εξωτερικό είχαμε παρακολουθήσει απλώς ως θεατές». Με μία αποκαλυπτική μαρτυρία, ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Αλβανίας κ.κ Αναστάσιος καταθέτει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τον προσωπικό του διαρκή αγώνα, την προσδοκία, την προσπάθεια, την αγωνία για να «αναστηλώσει» την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Αλβανία, από τον Ιούνιο του 1992, τότε που εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, έως σήμερα. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ τον συνάντησε στη Λάρισα, όπου ο δήμος τον τίμησε για το συνολικό πνευματικό και κοινωνικό έργο του, για τις γέφυρες αγάπης και αλληλεγγύης που έστησε. Ο Ιεράρχης, κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, με σπουδές στην Ελλάδα και τη Γερμανία, είχε προοπτική, όπως επισημαίνει, να εργαστεί στη χώρα μας και στην Αφρική. Τον Ιανουάριο του 1991 -ενώ ήταν Τακτικός Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Ειρηνουπόλεως στην Ανατολική Αφρική- δέχεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο τηλεφώνημα ότι επελέγη Πατριαρχικός Έξαρχος εν Αλβανία, για να εξετάσει τί είχε απομείνει από την Ορθοδοξία σε μια χώρα, η οποία επί 23 χρόνια ήταν κάτω από τον πιο σκληρό αθεϊστικό διωγμό και είχε ολοκληρωτικά διαλυθεί. «Ποτέ δεν είχα σκεφθεί κάτι τέτοιο. Υπακούοντας, όμως, στο αίτημα του Οικουμενικού Θρόνου, αποδέχθηκα την πρωτόγνωρη αυτή αποστολή», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και σημειώνει πως χρειάστηκαν έξι μήνες, για να του χορηγήσουν οι αλβανικές Αρχές θεώρηση του διαβατηρίου του. Ένα χρόνο αργότερα, από τη θέση πλέον του Προκαθημένου, βρίσκεται σ΄ ένα δύσκολο περιβάλλον. Η μετακομμουνιστική Αλβανία Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ξεδιπλώνει την κατάσταση που κλήθηκε, τότε, να αντιμετωπίσει και τη ζοφερή πραγματικότητα στην Αλβανία του 1992. «Είχαμε και άλλοτε διωγμούς της θρησκείας, αλλά αυτό που συνέβη στην Αλβανία ήταν κάτι το μοναδικό. Η Εκκλησία διαλύθηκε εντελώς. Ανάλογα φαινόμενα δεν έχουμε στην ιστορία. Δεν υπάρχει άλλο Κράτος που ανακηρύχθηκε με το Σύνταγμά του αθεϊστικό. Ο Ενβέρ Χότζα ήθελε να πρωτοτυπήσει. Οι περισσότεροι ναοί γκρεμίστηκαν ή μετατράπηκαν σε στάβλους, αχυρώνες, μηχανουργεία, κινηματογράφους κ.ά. Όλοι οι κληρικοί υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το έργο τους. Το χειρότερο δεν ήταν πως οι ναοί κατεδαφίστηκαν, αλλά ότι οι διώκτες προσπάθησαν να ξεριζώσουν από τις καρδιές των ανθρώπων τη δυνατότητα να πιστεύουν. Από τα παιδικά έως τα πανεπιστημιακά χρόνια, η εκπαίδευση ήταν συστηματικά αθεϊστική. Ο ανελέητος διωγμός οδήγησε τη χώρα σε πνευματική κατάρρευση. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Ντοστογιέφσκι, αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται». Η ελπίδα αναστήθηκε Με τη μεγάλη προσδοκία ότι θα ριζώσει και πάλι η ελπίδα, ο Μακαριώτατος έφτασε στην Αλβανία σε ηλικία 62 ετών, χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα. «Στη χώρα αυτή είχαν σταυρώσει και είχαν θάψει τον Χριστό για 23 χρόνια. Τελικά όμως ο Χριστός Ανέστη» επισημαίνει και συνεχίζει λέγοντας ότι οι πρώτες λέξεις που έμαθε ήταν αυτός ο χαιρετισμός στα Αλβανικά. «Όταν φτάσαμε στον ερειπωμένο Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια είχε μετατραπεί σε γυμναστήριο, ρώτησα πώς λέγεται το “Χριστός Ανέστη” στα αλβανικά. Πρόσθεσα, πάρετε ο καθένας ένα κερί. Όταν το άναψαν, αναφώνησα “Krishti u Ngiall”! (Χριστός Ανέστη!). Με πολλή συγκίνηση και δάκρυα, οι λιγοστοί παριστάμενοι αντιφώνησαν “Vertet u Ngjall”! (Αληθώς Ανέστη!). Η ελπίδα αναστήθηκε. Δημιουργήθηκε νέα προοπτική για το μέλλον. Η προσπάθεια αυτά τα χρόνια συντελέστηκε μέσα σε σύννεφα, καταιγίδες και πολλαπλές δυσκολίες. Το «Χριστός Ανέστη» καθόρισε τον ρυθμό της όλης πορείας», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Μωσαϊκό μιας Βαλκανικής πραγματικότητας Η πραγματικότητα στην Αλβανία καθορίζει και την ιδιοτυπία της Εκκλησίας, την οποία ο Ποιμενάρχης πρέπει να διαχειριστεί, ώστε να κτίσει γέφυρες αγάπης, αλληλεγγύης και προοπτικής. Πέραν του γεγονότος ότι επρόκειτο για μια «εντελώς διαλυμένη Εκκλησία, αποτελούσε συγχρόνως ένα μωσαϊκό, αν θέλετε, της Βαλκανικής πραγματικότητος», λέει χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και παραθέτει τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο έδωσε αγώνα για να μεταφέρει το μήνυμα του Ευαγγελίου. «Μία ιδιοτυπία αυτής της Εκκλησίας είναι ότι δεν έχει ομοιογένεια εθνικής καταγωγής. Είναι κάτι που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό. Τα μέλη της είναι Αλβανοί, Έλληνες, Σλάβοι, Βλάχοι (άλλοι συνδεόμενοι με την Ελλάδα, άλλοι με τη Ρουμάνια, άλλοι απορροφημένοι από την τοπική κοινωνία) κ.ά. Προσπαθήσαμε από την πρώτη στιγμή να είμαστε όλοι μαζί. Συμβολικά τόνιζα: Όλα τα δένδρα στο δάσος είναι ελεύθερα να αναπτυχθούν κάτω από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Επίσης δεχθήκαμε όσους ήθελαν να ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο. Είμαστε ένα μωσαϊκό της Βαλκανικής πραγματικότητος». Ο ρόλος στην κοινωνία Με τη βασική αρχή ότι «κάθε ανθρώπινο πρόσωπο είναι Εικόνα του Θεού, άρα πρόσωπο σεβαστό», ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος σέβεται όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και απλώνει χέρι συνεργασίας και σεβασμού στις θρησκευτικές κοινότητες της Αλβανίας. Όπως εξηγεί, η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας δεν αποτελεί την πλειοψηφία της χώρας, όπως σε άλλες Βαλκανικές περιοχές, αλλά ούτε μια μικρή περιορισμένη μειοψηφία, όπως στα κέντρα των παλαιφάτων Πατριαρχείων και τονίζει: «Είμαστε περίπου 20-22% του πληθυσμού της χώρας. Έχουμε σημαντικό ρόλο μέσα στην κοινωνία. Συγχρόνως υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι ανησυχούν για αυτό τον ρόλο. Προσπαθήσαμε από την πρώτη στιγμή να καλλιεργήσουμε αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό. Το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο είναι για μάς σεβαστό. Όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα του Θεού. Οι διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι δική τους επιλογή και δική τους ελευθερία. Εμείς τους σεβόμαστε, τους αγαπούμε και συνεργαζόμαστε μαζί τους». Διάλογος ζωής με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες Ο Ιεράρχης επισημαίνει χαρακτηριστικά πως «η λέξη ανοχή έχει κάτι το υπεροπτικό», ενώ με ήρεμη και γαλήνια εκφορά του λόγου του τονίζει: «Επιδιώκουμε σχέσεις αρμονικές κατανοήσεως και συνυπάρξεως. Ο άλλος μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι αντίπαλος ή εχθρός. Διατηρούμε αγαθές σχέσεις με τη Μουσουλμανική Σουνιτική κοινότητα, την κοινότητα των Μπεκτασί, τη Ρωμαιοκαθολική και την Προτεσταντική. Βρισκόμαστε σε “διάλογο ζωής”. Προφανώς, δεν κάνουμε καμιά έκπτωση στις ιδέες, στις πεποιθήσεις μας. Είμαστε αυτό που είμαστε, αλλά όχι σε σχέση συγκρουσιακή». Ένα παράθυρο ανοιχτό στην κοινωνία και τον πολιτισμό Το συγκρότημα του Καθεδρικού Ναού, που είναι αφιερωμένος στην Ανάσταση του Χριστού και δεσπόζει στο κέντρο των Τιράνων, σηματοδοτεί την αναγέννηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενώ παράλληλα αποτελεί κύτταρο πολιτισμού, ένα «παράθυρο ανοικτό στην κοινωνία», όπως σημειώνει ο Ιεράρχης. Στον χώρο κάτω από τον Καθεδρικό Ναό, δημιουργήθηκε ένα Πολιτιστικό Κέντρο, που έχει ανοικτές τις πόρτες για ποικίλες εκδηλώσεις. «Δεν είμαστε μια κλειστή κοινότητα, που φοβόμαστε και ανησυχούμε. Ακτινοβολούμε την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα. Αντικρίζουμε τους ανθρώπους με σεβασμό, χωρίς φοβία ή ανησυχία». Η αγωνιώδης πορεία για την ανασύσταση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας στην Αλβανία μέσα από τα ερείπια αποτυπώνεται στον δυτικό τοίχο του παρεκκλησίου του Καθεδρικού Ναού, που είναι αφιερωμένο στη Γέννηση του Χριστού. Ο εικαστικός Χρήστος Παπανικολάου, συνοδοιπόρος του Ιεράρχη επί 18 χρόνια, εκτός από την αγιογραφία, τολμά να αποτυπώσει μέσα από εικόνες και παραστάσεις τον δρόμο για την αναγέννηση της Εκκλησίας, στα χωριά και τις πόλεις της Αλβανίας τα 25 αυτά χρόνια. Ο Καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών των Τιράνων Βλαντίμιρ Μυρτεζάυ, σε κριτικό σημείωμά του, αναφέρεται στην εκκωφαντική σιωπή της δημιουργίας στο παρεκκλήσι, όπου ο καλλιτέχνης με δεξιοτεχνία στις ισορροπίες του χώρου και δια μέσου της χιλιοστομετρικής γραφής, συνθέτει ένα μοναδικό έργο. Το παρεκκλήσι της Γέννησης αποτελεί αποτύπωμα και παρακαταθήκη πολιτισμού, που ο Αρχιεπίσκοπος «κληροδοτεί» στον λαό της Αλβανίας. Τα προβλήματα στη Διακονία Μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον, όπου η Ορθοδοξία είχε υποστεί πλήρη καθίζηση, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, αξιοποιώντας τη θεολογική σκέψη και ιεραποστολική εμπειρία αιώνων, κινήθηκε σε τρία επίπεδα: α) Χρήση της μητρικής γλώσσας στη λατρεία, την κατήχηση και το κήρυγμα. β) Δημιουργία γηγενούς κλήρου. γ) Εξασφάλιση οικονομικής αυτοδυναμίας. Ειδικότερα αναφέρει: «Οι λατρευτικές εκδηλώσεις γίνονται στην αλβανική γλώσσα. Στα ελληνικά χωριά προφανώς στην ελληνική, σε σλαβικές ενορίες στην σλαβονική κ.λ.π». Παράλληλα, μέσα στην 25ετη διακονία του, κυκλοφόρησαν στα αλβανικά, μηνιαία εφημερίδα, περιοδικά, βιβλία (160), που πλούτισαν την Ορθόδοξη Γραμματεία. Σχετικά με τη δημιουργία γηγενούς κλήρου: Αρχικά ιερείς από την Ελλάδα και την Αμερική στάθηκαν στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, βοηθώντας τον κατά την πρώτη περίοδο του έργου του. Οργανώθηκαν Σεμινάρια που εξελίχθηκαν σε μια Θεολογική Ακαδημία. «Δεν δέχτηκα κανέναν υποψήφιο για ιεροσύνη, αν δεν είχε τελειώσει τη Μέση Εκπαίδευση και που δεν θα ήταν διατεθειμένος να συνεχίσει σπουδές», επισημαίνει ο Ιεράρχης και προσθέτει ότι μέχρι σήμερα έχουν εκπαιδευθεί και χειροτονηθεί περίπου 160 κληρικοί (εκ των οποίων άνω των δέκα έχουν αποβιώσει). Επίσης έχουν χειροτονηθεί επίσκοποι αλβανικής καταγωγής, με άρτιες θεολογικές σπουδές. Η οικονομική αυτοδυναμία της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας υπήρξε το πιο δύσκολο έργο στην όλη προσπάθεια. «Έπρεπε να εξασφαλίσουμε κάτι σταθερό από τοπικούς πόρους. Στην αρχή στραφήκαμε στις τραπεζικές καταθέσεις. Κατόπιν σε αγορές ακινήτων. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, με διάφορες δωρεές και με ένα τραπεζικό δάνειο, πραγματοποιήσαμε την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού έργου. Αυτό θα εξασφαλίσει την αντιμετώπιση των βασικών λειτουργικών αναγκών της Εκκλησίας και τη συνέχιση του εκπαιδευτικού και κοινωνικού της έργου. Δεν είναι μόνο οι κληρικοί με τις οικογένειές τους, αλλά και περίπου 800 εργαζόμενοι στα 30 σχολεία όλων των βαθμίδων, στα κέντρα υγείας και στις διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες». Το έργο αγάπης για την κοινωνία Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος μιλάει γενικότερα για τη μεγάλη δοκιμασία και προσπάθεια στην αναζήτηση οικονομικών πόρων, ώστε να προσφέρει ένα έργο αγάπης στην αδύναμη κοινωνία της Αλβανίας. «Το οικονομικό πρόβλημα ήταν δύσκολο. Η Εκκλησία είναι πάμπτωχη. Είχαν δημεύσει όλη την περιουσία της. Πάρα ταύτα σε αυτό το διάστημα ανεγείραμε 150 νέους ναούς, επισκευάσαμε άλλους 160 και αναστηλώσαμε 60 πολιτιστικά μνημεία. Χρειάστηκε, πολλές φορές, να κάνουμε δρόμους, υδραγωγεία, οικοτροφεία, κλινικές, σχολεία όλων των βαθμίδων. Όλα αυτά τα έργα αποτελούν έκφραση αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο. Δόξα τω Θεώ πολλοί ανταποκρίθηκαν στις παρακλήσεις μας για οικονομική βοήθεια, από την Ελλάδα, από τις διάφορες χώρες της Ευρώπης, από την Αμερική, από την Αυστραλία. Μερικές περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα συγκινητικές». Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος συνοψίζοντας καταλήγει: «Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας όχι μόνο ανασυγκροτήθηκε πλήρως με όλες τις εκκλησιαστικές δομές, αλλά συγχρόνως συνέβαλε ουσιαστικά στην γενικότερη ανορθωτική εξέλιξη καθώς και στην πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη της Αλβανίας». 18/06/2017 09:00 ΑΠΕ-ΜΠΕ Μ. Τζώρα Ιωάννινα

24 Qershori i vitit 2017 është një ditë festive për Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, sepse që nga data historike e 24 Qershorit 1992 u mbush një çerek shekulli, që të krishterët orthodhoksë udhëhiqen me përkushtim atëror, me vizion dhe hir apostolik nga Fortlumturia e tij Kryepiskopi Anastas. Ky përvjetor plot suksese, vërteton katërcipërisht se përzgjedhja e Sinodit të Shenjtë të Patriarkanës Ekumenike me propozimin e Patriarkut Ekumenik Vartholomeu I, që ekzarku patriarkal, të zgjidhet me vota unanime si Kryepiskopi Kanonik i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, ky një fakt i kryer kishtar, i mirëpritur nga të gjitha Kishat Orthodhokse në botë, ishte vendimi më i drejtë dhe i mundshëm që u mor i kushtëzuar nga rrethanat ku ndodhej kisha, kleri dhe populli orthodhoks në Shqipëri mbas atij regjimi ateist, më totalitar në të gjitha vendet e ish-kampit komunist. Fortlumturia e Tij, përpara se të merrte këtë detyrë, kishte shërbyer në Kishën Orthodhokse si dhjak (1960), prift (1964), pastaj Episkop i Andrusës (1972), Drejtor i Përgjithshëm i Shërbimit Apostolik të Kishës së Greqisë dhe Mëkëmbës i Mitropolisë së Shenjtë të Irinupolit në Afrikën Lindore, në Kenia, Tanzani, Uganda (1964,1981-1990), duke çelur rrugën për rigjallërimin e Hierapostolisë Orthodhokse në botë, profesor i Historisë së Feve në Universitetin Kombëtar Kapodistrian të Athinës, si Dekan i Fakultetit të Teologjisë, i zgjedhur në shumë poste të rëndësishme të organizma fetarë mbarëbotërorë, autor i dhjetëra monografive shkencore dhe i mbi 240 studimeve dhe artikujve me përmbajtje teologjike ose fetarologjike të përkthyera në 12 gjuhë të huaja, ligjërues i spikatur në shumë tribuna ndërkombëtare në lidhje me dëshminë e sotme të krishterë të dialogut ndërfetar, solidaritetin dhe paqen botërore, i mbushur me dhuntitë e hirit të Shpirtit të Shenjtë. Kjo përzgjedhje nuk ishte thjesht nga vullneti njerëzor, por nga vullneti i Kryepriftit të Madh, Zotit Jisu Krisht, që u tha nxënësve të tij apostuj: “Ju nuk më zgjodhët mua, por unë ju zgjodha ju” (Jn.15:16) dhe i urdhëroi: “Shkoni nëpër gjithë botën, edhe predikoni ungjillin nëpër gjithë krijesën” (Mk. 16:15). Kryepiskopi Anastas, si një apostull i ri, duke imituar dhe ecur në gjurmët e apostullit të madh të kombeve, Pavlit, që tha për vete: “me fuqi shenjash e çudish, me fuqi të Frymës së Perëndisë, kaq sa që nga Jerusalemi e përqark e deri në Ilirik e kam mbushur me ungjillin e Krishtit” (Rom. 15:19), edhe Anastasi, mbasi predikoi Ungjillin e Krishtit në Evropë, në Afrikë, më në fund providenca Hyjnore e drejtoi në Shqipërinë postateiste, më 17 korrik 1991, si Ekzark Patriarkal. Ai thotë në kujtimet e tij: “Gjatë udhëtimeve për një vit në mbarë Shqipërinë, konstatova shkretimin e frikshëm dhe shpërbërjen e plotë të Kishës Orthodhokse të shkatërruar nga persekutimi i egër, por njëkohësisht edhe farat e besimit orthodhoks që kishin qëndruar të fshehur në mijëra shpirtra, duke pritur kushtet e përshtatshme për t’u zhvilluar përsëri”. Pavarësisht nga ngurrimi i tij njerëzor për të mos guxuar të ngrinte këtë kryq kaq të rëndë, i të qenit Kryepiskopi i një Kishe inekzistente dhe mendimit të shumë njerëzve skeptikë për ringjalljen e Kishës në Shqipëri, ai, mbas shumë lutjesh, bëri bindje në fjalët e Zotit: “Kush të dojë të vijë pas meje, le të mohojë veten e tij dhe le të ngrejë kryqin e tij përditë dhe le të vijë pas meje” (Llk. 9:23) dhe që nga ai moment ecën pa ndalur në këtë rrugë përkushtimi dhe sakrifice për 25 vjet. Shumë mund të flasin për besimin te Zoti, por për Kryepiskopin Anastas janë të përshtatshme fjalët që thotë apostull Jakovi: “Po do të thotë ndonjë: Ti ke besim, e unë kam vepra. Tregomë besimin tënd nga veprat e tua, edhe unë do të të tregoj besimin tim nga veprat e mia” (Jak. 2:18). Kjo vepër 25-vjeçare shumëdimensionale ia vlen të kujtohet me një retrospektivë të shkurtër në këtë përvjetor. 1. Në dimensionin kishtar, me përkujdesjen e tij kryepriftërore, nga 12 priftërinj dhe 3 dhjakë të moshuar dhe të sëmurë, të mbetur gjallë nga diktatura ateiste komuniste, sot Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ka mbi 150 klerikë me nënshtetësi shqiptare të të gjitha gradave, me arsim të lartë, të studiuar në Akademinë Teologjike “Ngjallja e Krishtit” në Shën Vlash, Durrës. Sot Sinodi i Shenjtë i Kishës ka në përbërjen e tij prej 8 anëtarësh, 3 mitropolitë: i Korçës, i Elbasanit, i Apollonisë (Fierit); dhe një episkop titullar: i Bylisit, të cilët janë me origjinë dhe nënshtetësi shqiptare, po ashtu edhe sekretari i sinodit. Sot janë në funksion 460 enori orthodhokse në qytete dhe në fshatra, ku zhvillohen veprimtari liturgjike dhe ku i predikohet popullit fjala e Ungjillit, për të dashur Zotin, të afërmin dhe vendin. 2. Në dimensionin ndërtues, janë riparuar 160 kisha dhe janë ndërtuar 150 kisha të reja, janë ndërtuar 5 kisha katedrale, ku spikat katedralja “Ngjallja e Krishtit” në qendër të Tiranës edhe si një aset i ri turistik. Janë blerë dhe rikonstruktuar 70 objekte për kopshte, shkolla, qendra rinore, selitë Mitropolitane, shtëpi pritjeje, punishte, mensa për të varfrit, të gjitha këto bëjnë 250 objekte. Funksionojnë 50 qendra rinore, në qytete e fshatra ku edukohet rinia me vlerat e larta morale. 3. Në dimensionin human, dallohen Qendra Diagnostike me 23 specialistë me shërbime bashkëkohore mjekësore, si dhe Qendra Diagnostike Okulistike ORL, ku bëjnë analiza dhe vizita mjekësore shtetas shqiptarë pa dallim fetar. Qendra të kujdesit parësor shëndetësor funksionojnë në Kavajë, Korçë, Jorgucat (Gjirokastër) dhe Lushnjë. Nuk duhet të lihet pa u përmendur ndihma humanitare në shpërndarjen e mijëra tonëve ushqime, veshmbathje dhe ilaçe, që Kisha Orthodhokse, në përkujdesjen e Kryepiskopit, ka dhënë gjatë krizave të ndryshme të vendit më 1992, 1994, 1997. Ndihmën që iu dha 33.000 refugjatëve nga Kosova me fonde të mbledhura nga Kisha të vendeve të ndryshme. Në vitin 2008, u ndanë ndihma humanitare për të dëmtuarit e tragjedisë së Gërdecit, më 2015 për familjet e dëmtuara nga përmbytjet. 4. Në dimensionin arsimor, janë ndërtuar dhe funksionojnë 21 kopshte në 19 qytete, Shtëpia e Fëmijës “Shpresa”, Shën Vlash, Durrës; Shkolla 9-vjeçare “Protagonistët”, Tiranë dhe Durrës; Shkolla 9-vjeçare Shqiptaro-Greke “Frymë Dashurie”, Gjirokastër; dhe 5 shkolla të mesme: “Kryqi i Nderuar”, Gjirokastër dhe Sukth; Kolegji “Platon”, Korçë; Kompleksi Arsimor Shqiptaro-Amerikan “Protagonistët”, Tiranë; Kolegji “Frymë Dashurie”, pranë Kishës “Apostull Pavli”, Mesopotam; Shkolla e Muzikës Bizantine, Tiranë; Konvikti i Shkollës së Mesme, Bularat; Kolegji Universitar “Logos”, Tiranë. 5. Në dimensionin kulturor, në ruajtjen e trashëgimisë kulturore janë restauruar 600 ikona me vlera të rralla artistike, janë restauruar 60 kisha e manastire, monumente kulture me një vlerë mbi 11 milionë euro. 6. Në dimensionin ekonomik, në Kishën Orthodhokse janë punësuar më shumë se 800 punëtorë të siguruar. 7. Së fundi, me fonde të mbledhura nga Kryepiskopi, u ndërtua Hidrocentrali “Rapun 3 & 4” në Librazhd, vepër e madhe hidroenergjetike, ndihmë për ekonominë dhe për vazhdimësinë e veprës ndërtuese të Kishës, por edhe aset ekonomik për vendin. E gjithë kjo vepër që duket si maja e një ajsbergu, është e pamundur të përshkruhet, sepse pjesa e saj më e madhe, por e padukshme, është puna shpirtërore që Kisha Orthodhokse e Shqipërisë bën prej 25 vjetësh me njerëzit, duke ringjallur shpresën e humbur për jetën, duke riformuar karaktere të prishura nga egoizmi, lakmia, urrejtja, kotësia, duke shëruar plagët e mëkatit, duke e ngritur njeriun në maja marramendëse në ngjashmëri me Krishtin, në bir Perëndie. Kjo statistikë nuk është një propagandë elektorale, por një vepër reale me themele të forta, që do të mbetet përjetë në të mirë të besimtarëve dhe të vendit. Kur i shikon të gjitha këto, të duket se kështu ka qenë gjithmonë, por nuk ka qenë kështu, madje për Kryepiskopin, që mban peshën dhe kontributin më të madh, ka qenë një udhëtim i lodhshëm, si një rrugë kalvari duke mbajtur çdo ditë kryqin. Për këtë rrugë kryqi ai ishte informuar nga vetë providenca hyjnore. Në kujtimet e tij thotë se: “sipas traditës së Kishës, në Patriarkanën Ekumenike, kur dikush merr detyrë episkopale, ai e hap Ungjillin rastësisht dhe faqja që lexohet merret si një njoftim i Perëndisë”. Dhe Kryepiskopit Anastas i ra për të lexuar në faqen që flet për kryqëzimin e Krishtit dhe që lexohet të Premten e Madhe në kishë. Prandaj froni kryepiskopal në të cilin ai u ul, “nuk ishte një fron kryepiskopal për t’u ngjitur, por vetëm një stol i thyer, plot me gozhdë, që e kishte lënë persekutimi ateist”, thotë ai. Qëndrimi i tij plot fisnikëri dhe durim përballë sulmeve të pandërprera gjatë këtyre viteve, që i janë bërë atij si Kryepiskopi kanonik i popullit orthodhoks, me shpifje, intriga, fyerje, denigrim, nga armiq me urrejtje të pashkak, si: ateistë, nacionalistë paranojakë, kundërshtarë të Krishterimit, shtetarë të keqpërdorur, që nuk i dhanë deri më sot nënshtetësinë shqiptare, ashtu siç e kanë marrë shumë të tjerë të huaj me kontribut modest për Shqipërinë dhe shqiptarët, po ashtu nga njerëz naivë të painformuar, të mahnit! Por të gjitha këto sulme dashakeqe ai i duroi dhe i duron duke zbatuar porosinë e Krishtit: “Doni armiqtë tuaj, bekoni ata që ju mallkojnë juve, bëjuni mirë atyre që ju urrejnë, edhe lutuni për ata që ju bëjnë keq e ju përndjekin ju” (Matth. 5:44). Shprehjet e tij kanë mbetur lapidare, si p.sh.: “me gurët që na qëllojnë, ne ndërtojmë kisha”. Shumë “dashamirës” bëjnë çudi si ky njeri qëndron akoma në këmbë, por forca e Kryepiskopit, me gjallëri rinore, qëndron në fuqinë e Krishtit, si apostull Pavli thotë: “Të gjitha mund t’i bëj me anë të Krishtit që më jep fuqi” (Filip. 4:13). “Prandaj kënaqem në dobësira, në fyerje, në nevoja, në përndjekje, në shtrëngime, për Krishtin, sepse kur jam i dobët, atëherë jam i fuqishëm” (II Kor. 12:10). Nuk mjafton vetëm durimi për të udhëhequr një kishë, por duhen siguruar fonde për të gjitha këto vepra ndërtuese të domosdoshme për mbarëvajtjen normale të institucionit kishtar. Fondet për këtë ringjallje shumëdimensionale të Kishës janë siguruar nga Kryepiskopi së bashku me shumë miq dhe dashamirës për Shqipërinë dhe shqiptarët, të cilët i përgjigjen lutjes së tij për mbështetje ekonomike dhe ndërtimin e këtyre veprave jo vetëm me karakter kishtar, por edhe publik, ai thotë: “jam kthyer në një lypës ndërkombëtar”. Por, mbas kryqit, ka ngjallje dhe triumf. Në këtë 25-vjetor Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ka të drejtë të festojë me triumf, sepse është vërtet një Kishë e ringjallur me të drejta të barabarta me Kishat Orthodhokse simotra në të gjithë botën, me një zë të fortë konstruktiv dhe vendimmarrës, për përballimin e vështirësive të të krishterëve dhe njerëzve në këtë botë të trazuar me probleme globale, një faktor i rëndësishëm dhe frymëzues me ndikim për harmoninë fetare në vend dhe në botë, një ngushëllim dhe përkrahje sociale për ata që janë në nevojë dhe të lënë mënjanë nga shoqëria, një “ambasadore” e Shqipërisë dhe e shqiptarëve në organizma evropianë dhe ndërkombëtarë ku Kisha Orthodhokse e Shqipërisë është e pranishme dhe me rol drejtues, një faktor paqeje në rajon. E gjitha kjo ringjallje e Kishës korrespondon dhe me emrin Anastas të Kryepiskopit, që në shqip përkthehet ngjallje. Por Kryepiskopi Anastas, edhe pse është i ndërgjegjshëm se është munduar më shumë se gjithë të tjerët, me përulësi thotë: “Por me hirin e Perëndisë jam ai që jam; edhe hiri i atij që është tek unë nuk u bë i kotë,... jo unë, por hiri i Perëndisë që është bashkë me mua” (I Kor. 15:10), duke e nxitur popullin orthodhoks të besojë dhe të pohojë se “Zoti është me ne, dhe ne me Zotin”. Në këtë përvjetor panegjirik për Kishën Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë, urimi i Sinodit, i gjithë të krishterëve, klerikë, laikë dhe dashamirësve të veprës së tij në Zotin, është i bashkuar njëzëri: “Për shumë vjet, o Kryezot!”. Sepse, sa më shumë të rrojë ky njeri i Perëndisë, mbushur me dashuri për Zotin dhe të afërmin, aq më shumë do të mendojë dhe do të realizojë vepra më të mëdha për lavdinë e Zotit, në dobi të Kishës, në shërbim të njerëzve edhe të vendit tonë. Nga Miron Çako

  

25 χρόνια από την εκλογή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου ως, - 25 vite nga zgjedhja e Fortlumturisë së Tij Anastasit

25 vite nga zgjedhja e Fortlumturisë së Tij Anastasit, Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë Liturgji Hyjnore festive në Katedralen “Ngjallja e Krishtit” Sot, 24 qershor 2017, me një Liturgji Hyjnore panegjirike u kremtua 25-vjetori i zgjedhjes nga Patriarkana Ekumenike i Fortlumturisë së Tij Anastasit, si Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë. Në Liturgji bashkëmeshuan anëtarë të Sinodit të Shenjtë; Mitropoliti i Beratit Ignati, Mitropoliti i Gjirokastrës Dhimitri, Mitropoliti i Apollonisë dhe Fierit Nikolla, Mitropoliti i Elbasanit dhe Shpatit, Andoni dhe Mitropoliti i Amantias, Nathanaili; si dhe klerikë të dorëzuar nga Kryepiskopi Anastas në këto vite. Në fund të Liturgjisë Hyjnore, Kryepiskopi Anastas iu drejtua besimtarëve duke falënderuar së pari Perëndinë për dhuratat e bollshme në këto vite, si dhe bashkëpunëtorët e tij në Sinodin e Shenjtë. Më tej, Kryepiskopi përmblodhi edhe një herë momentet më domethënëse dhe vështirësitë që përshkuan zgjedhjen e Tij, veçanërisht për t’ua bërë të njohura më të rinjve, që nuk i kanë jetuar ato ditë historike për Kishën tonë. Ai tregoi për ardhjen në Shqipëri si Ekzark Patriarkal, njohjen me zgjedhjen si Kryepiskop nga Patriarkana Ekumenike e Konstandinopojës më 24 qershor 1992, ngurrimet për pranimin e detyrës dhe kushtet që kjo zgjedhje të bëhej efektive, pranimin e detyrës dhe pengesat që pasuan nga grupe që nuk e donin ringritjen kanonike të Kishës sonë. Pastaj, Fortlumturia e Tj u ndal tek dhuratat e shumta që Perëndia i dhuroi Kishës dhe besimtarëve në këto vite, duke marrë si shembull edhe rreth 45 klerikë të dorëzuar nga vetë ai, që merrnin pjesë në këtë Liturgji Hyjnore dhe shprehu sigurinë se këto bekime nuk do mungojnë edhe në të ardhmen. Pastaj, të rinj dhe besimtarë i dhuruan lule Kryepiskopit Anastas, në shenjë falënderimi dhe mirënjohjeje të thellë për gjithë çka bërë për Kishën dhe vendin tonë në këto vite baritimi si Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë, urime dhe falënderime që vazhduan edhe pas mbarimit të shërbesës, në mjediset e Kompleksit të Katedrales. Fillimi i viteve ’90, megjithëse formalisht ishte rifituar liria e besimit, ishte dramatik për Komunitetin e besimtarëve orthodhoksë të Shqipërisë. Pa asnjë episkop, madje pa asnjë kandidat për t’u ngritur në këtë gradë; vetëm 15 klerikë në moshë pensioni e të sëmurë, pa kisha (ato ishin shkatërruar apo transformuar në objekte laike), pa mundësi financiare, për shkak të varfërisë së thellë, por edhe sepse shteti nuk mori përsipër asnjë detyrim për t’i mbështetur komunitet fetare, gjendja ishte dëshpëruese. Në këto kushte, i vetmi autoritet që kishte përgjegjësinë dhe mundësinë për të marrë iniciativa për ringritjen e Kishës Orthodhokse në Shqipëri, ishte Patriarkana Ekumenike e Konstandinopojës, Kisha Mëmë, që Kishte dhënë Tomosin e Autoqefalisë, në vitin 1937. Ajo njihet nga të gjitha Kishat Orthodhokse si e para për nga radha dhe përgjegjëse për Kishat nevojtare. Patriarkana dërgoi në Shqipëri për të parë situatën dhe nevojat një nga njerëzit më të kualifikuar, të njohur në të gjithë botën Orthodhokse dhe më gjerë, Mitropolitin e Andrusës, Prof. Dr. Anastasin, në atë kohë Moderator i Komisionit të Misionarizmit dhe Ungjillëzimit të Këshillit Botëror të Kishave dhe Kryepiskop i komanduar i Arqidioqezës së Kenias, Ugandës dhe Tanzanisë. Pas mbërritjes në vendin tonë, ai u përkushtua për ndryshimin e gjendjes dramatike, duke nisur me hapjen e Seminarit për përgatitjen e klerikëve të rinj e ringritjen e enorive dhe të jetës shpirtërore dhe liturgjike, duke vazhduar me riparimin e objekteve ekzistuese dhe me përpjekjet për ngritjen e kishave të reja. Ishte kjo punë vetëmohuese, e cila i bindi orthodhoksët e Shqipërisë, që t’i kërkonin zyrtarisht Patriarkanës Ekumenike që ta kishin Anastasin si Atin dhe Kryebariun e tyre.

25 χρόνια από την εκλογή του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου ως, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας Εορταστική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό « Η Ανάσταση του Χριστού» Σήμερα, στις 24 Ιουνίου 2017, μέσα σε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, εορτάστηκαν τα 25- χρονiα της εκλογής από το Οικουμενικό Πατριαρχείο του Μακαριώτατου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ως Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας. Στη Θεία Λειτουργία συλλειτούργησαν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, Μητροπολίτης Βερατίου Ιγνάτιος, Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Δημήτριος, Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαος, Μητροπολίτης Ελμπασάν και Σπαθίας Αντώνης και ο Μητροπολίτης Αμαντίας Ναθαναήλ, καθώς και κληρικοί που χειροτόνησε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αυτά τα χρόνια. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος απευθύνθηκε στους πιστούς ευχαριστώντας πρώτα το Θεό για τα πλούσια δώρα κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, καθώς και τους συνεργάτες Του, μέλη της Ιεράς Συνόδου. Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε περιληπτικά στα πιο νοηματικά στιγμιότυπα και τις δυσκολίες που συνόδεψαν την εκλογή Του, με στόχο να τα γνωρίσουν οι νεότεροι, που δεν έζησαν εκείνες τις ιστορικές στιγμές της Εκκλησίας μας. Ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε στην άφιξή Του στην Αλβανία ως Πατριαρχικός Έξαρχος, την είδηση για την εκλογή Του ως Αρχιεπίσκοπος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης στις 24 Ιουνίου 1992, τα διλήμματα για την παραδοχή του καθήκοντος και οι όροι ώστε αυτή η εκλογή να γίνει αποτελεσματική, την αποδοχή του καθήκοντος και τα εμπόδια από ομάδες που δεν επιθυμούσαν την κανονική ανασύσταση της Εκκλησίας μας. Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στα πολλά δώρα που ο Θεός δώρισε στην Εκκλησία και στους πιστούς σε όλα αυτά τα χρόνια, αναφέροντας σαν παράδειγμα και τους 45 κληρικούς που χειροτόνησε ο ίδιος, οι οποίοι συμμετείχαν σ΄ αυτή τη Θεία Λειτουργία κι εξέφρασε την πίστη ότι ανάλογες ευλογίες θα ακολουθήσουν και στο μέλλον. Στη συνέχεια, νέοι και νέες προσέφεραν λουλούδια στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, ως δείγμα ευχαριστίας και βαθιάς ευγνωμοσύνης για όλα όσα έκανε για την Εκκλησία και τη χώρα μας όλα αυτά τα χρόνια ποιμενικού έργου ως Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας. Τα συγχαρητήρια και οι ευχαριστίες ακολούθησαν και μετά τη Θεία Λειτουργία στους χώρους του Καθεδρικού Συγκροτήματος. Στις αρχές του 1990, μολονότι είχε τυπικά αποκτηθεί η ελευθερία πίστεως, η κατάσταση ήταν δραματική για την Κοινότητα των ορθόδοξων πιστών της Αλβανίας. Χωρίς κανέναν επίσκοπο, μάλλον και χωρίς κανέναν υποψήφιο για να ανακτήσει αυτόν το βαθμό, με μόνο 15 κληρικούς σε ηλικία συνταξιοδότησης και ασθενείς, χωρίς ναούς (αυτοί είχαν καταστραφεί ή είχαν μετατραπεί σε χώρους λαϊκής χρήσεως), χωρίς οικονομικούς πόρους, εξαιτίας της μεγάλης λιτότητας, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι το κράτος δεν ανέλαβε καμιά υποχρέωση για τη στήριξη των θρησκευτικών κοινοτήτων, η κατάσταση ήταν θλιβερή. Υπό αυτές τις διαμορφωμένες συνθήκες, η μοναδική αρχή που είχε την ευθύνη και τη δυνατότητα για να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, η Μητέρα Εκκλησία, η οποία είχε αποδώσει τον Τόμο του Αυτοκέφαλου το 1937. Αυτό αναγνωρίζεται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ως το πρώτο αναφορικά με τη σειρά και υπεύθυνο για τις Εκκλησίες σε ανάγκη. Το Πατριαρχείο έστειλε στην Αλβανία για να δει την κατάσταση και να καταγράψει τις ανάγκες έναν εκ των πιο εξειδικευμένων ανθρώπων, γνωστός σε όλον τον Ορθόδοξο κόσμο και ευρύτερα, τον Μητροπολίτη Ανδρούσσης, τον Καθηγ,. Δόκτορα Αναστάσιο, που εκείνη την εποχή διεύθυνε την Επιτροπή Ιεραποστολής κι Ευαγγελισμού του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και ήταν συνάμα Τοποτηρητής της Αρχιμητροπόλεως της Κένια, Ουγκάντας και Τανζανίας. Αμέσως μετά την άφιξη στη χώρα μας, ο Αρχιεπίσκοπος ξεκίνησε το έργο για την αλλαγή της δραματικής κατάστασης, ξεκινώντας με την έναρξη του Σεμιναρίου για την κατάρτιση των νέων κληρικών και την ανασυγκρότηση των ενοριών και της πνευματικής και λειτουργικής ζωής, συνεχίζοντας με την επισκευή των υπαρχόντων χώρων λατρείας και με την προσπάθεια για την κατασκευή των νέων ναών. Πρόκειται για εργασία με αυταπάρνηση, που έπεισε τους ορθόδοξους της Αλβανίας να ζητήσουν επίσημα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να είχαν τον Αναστάσιο Πατήρ και Ποιμενάρχη τους.

Τι πρέπει να γίνει στην Αλβανία

Αυστηρές κυρώσεις και διεκδίκηση της αυτονομίας της Β. Ηπείρου

Η Χειμάρρα, η πατρίδα του αρχηγού Σπυρομήλιου, είναι για τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό ό,τι τα Σφακιά για την Κρήτη και η Μάνη για την Πελοπόννησο: κάστρο του ελληνικού εθνισμού. Οι κατσαπλιάδες σωβινιστές του Ράμα, πιστά σκυλιά του κράτους-συμμορία του Ερντογάν, εντείνουν τις επιθέσεις τους εναντίον των αδελφών μας, γκρεμίζουν εκκλησίες, σπίτια, τουριστικά ακίνητα, υφαρπάζουν περιουσίες και τρομοκρατούν. Το αίμα του Αριστοτέλη Γκούμα, αδικαίωτο. Αν ήταν ξένος, αλλόθρησκος, κίναιδος, αναρχικός, θα είχε την τιμητική του και οι «προοδευτικοί» θα βανδάλιζαν την Αθήνα κάθε χρόνο στη... μνήμη του.

Οι ιντελιγκέντσηδες που παριστάνουν τους «διανοουμένους» δεν βρίσκουν μια λέξη να πουν. Aπόστολοι του μαρασμού αναχαράζουν στο λιβάδι της πολιτικής ορθότητας. Η απουσία εθνικής διανόησης είναι καταθλιπτική. Ο κιναιδισμός, η ηττοπάθεια και η «σωφροσύνη» της υποταγής έχουν την τιμητική τους. Μόδα, η επίθεση στην εθνική ταυτότητα και συνοχή και η αδιαφορία για τον Ελληνισμό της ιστορικής περιφέρειας. 

Πήξαμε στην «ευαισθησία» τους για καθετί ξένο, ακόμη και βλαπτικό για τη χώρα και τον λαό μας. Οσα κείμενά τους βρείτε για την απελευθέρωση της Κύπρου, την τύχη των αγνοουμένων, τόσα θα βρείτε και για το υπεραιωνόβιο δράμα του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού: κανένα.

Δεν υπάρχουν μόνον αυτοί που κάποτε ως κνίτες δέρνανε Βορειοηπειρώτες στην Αθήνα, για να υπερασπιστούν τη σταλινική, κομμουνιστική δικτατορία του Χότζα, γεια σου, Παυλάρα μουστακαλή. Υπάρχουν κι αυτοί που απλώς έκαναν και κάνουν την πάπια. Γράφουν για τα πάθη του απευθυσμένου τους, για καταθλιπτικές ιδέες, που συνελήφθησαν στη νωχέλεια του Φίλιον, για οτιδήποτε. Ενα μόνο πράγμα δεν έχει το μενού: πατρίδα και χειμαζόμενους Ελληνες.

Η κυβέρνηση ορθά αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια του δωσίλογου δημάρχου της Χειμάρρας, του Γκόρου, για τη δράση του ενάντια στους συμπατριώτες του. Ο Ράμα, μισός ελληνικής καταγωγής, γενίτσαρος κι αυτός, απαντά με κλιμάκωση της επίθεσης στους Χειμαρριώτες, στις περιουσίες και στα μνημεία τους. Αν επιτρέψουμε σε αυτήν τη συμμορία κλεφτοκοτάδων να μας περιφρονεί, να μας χλευάζει και να βλάπτει τα εθνικά συμφέροντά μας, να χτυπά τους ανθρώπους μας και τις περιουσίες τους, τότε τι θα κάνουμε με την ισχυρότερη Τουρκία; Η συντριβή του αλβανικού σωβινισμού και των φορέων του με κάθε μέσο είναι επιτακτική ανάγκη.

Η ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ δεν φοβάται να χαιρετίσει κάθε θετικό μέτρο επίδειξης ισχύος, όπως το «χαστούκι» στον Γκόρο, που πια δεν θα μπορεί να ξεσκίζει τις σάρκες της Χειμάρρας και με την ελληνική ταυτότητά του να έρχεται ύστερα διακοπές για να ξεκουραστεί στην Ελλάδα και να... ψηφίζει.

Η θέση μας είναι ότι πρέπει, σε ζητήματα όπως αυτό, να έχουμε ως κράτος μια υπερκομματική θέση τιμωρίας και συντριβής του αλβανικού σωβινισμού με την επιβολή κυρώσεων στην οικονομία τους και στον δρόμο τους προς την Ευρώπη και ταυτόχρονα ήρθε η ώρα να θέσουμε στο τραπέζι το μεγάλο ζήτημα: την αυτονομία και την αυτοκυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου.

Οποιοι, τρέσσαντες, σπεύσουν να κινδυνολογήσουν για τη Θράκη θα τους θυμίσουμε ότι η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου είναι κατοχυρωμένη με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο έχει αποδεχτεί και το αλβανικό κράτος. Δεν μπορεί η Ελλάδα να κάθεται αμέτοχη και να βλέπει μια συμμορία σωβινιστών, ενεργούμενα των ισλαμοφασιστών του Ερντογάν, ενώ η χώρα τους κυριολεκτικά ζει από την Ελλάδα, να κατατρώγουν την ελληνική εθνική μειονότητα, τις περιουσίες και τα μνημεία τους. 

Αυστηρές κυρώσεις στην Αλβανία, ακόμη και εμπάργκο αν δεν επανορθώσει, και διεκδίκηση της αυτονομίας της Β. Ηπείρου τώρα! Μπορούμε, γιατί είμαστε πολύ ισχυρότεροι..

Φαήλος Κρανιδιώτης

*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

Φαήλος Κρανιδιώτης

Avionët nga Greqia e Italia nisin fluturimet për shuarjen e zjarreve në jug

Shqipëria i është drejtuar zyrtarisht për ndihmë Qendrës së Koordinimit të Emergjencave në Bruksel për ë menaxhuar situatën e krijuar nga zjarret në vend.
Kjo gjë konfirmohet nga zyra e shtypit e kësaj qendre, e cila e kontaktuar nga Top Channel ka pohuar kërkesën e mbërritur për ndihmë nga Shqipëria, e cila është përfshirë në Mekanizimin e Mbrojtjes Civile të BE-së.

Zyra e shtypit konfirmoi nisjen e dy avionëve nga Korfuzi. Qendra e Emergjencave konfirmon se numrin shumë të lartë të zjarreve në vendet fqinje dhe një Europën Lindore dhe thotë se situata ne shume shtete është e mbingarkuar me fikjen e zjarreve të tyre.

“Qendra e Koordinimit të Emergjencave është në kontakte të vazhdueshme me vendet anëtare për ofrim asistence”, thuhet në përgjigjen e ardhur për Top Channel. Po ashtu, bëhet e ditur se BE-ja i ka ofruar Shqipërisë sistemin e hartave të Satelitit Copernicus, në mënyrë që të bëhet një vlerësim i dëmeve të shkaktuar nga zjarret.

Por ndërkaq, situata e rënduar për shkak të zjarreve në vend ka bërë që ministri i Jashtëm, Ditmir Bushati t’i telefonojë për ndihmë homologut grek Nikos Kotzias.

Burime nga Ministria e Jashtme bëjnë me dije se Bushati ka siguruar mbështetje nga homologu grek dhe dy avionë u nisën nga Korfuzi për të ndihmuar njësitë shqiptare që po luftojnë me flakët në jug të vendit. Gjithashtu, ministri Bushati i ka kërkuar ndihmë edhe homologut italian, Angelo Alfano, i cili po ashtu i është përgjigjur pozitivisht kërkesës për ndihmë.

Ai ka siguruar se një avion do të vijë nga Pulja për të ndihmuar Emergjencat Civile në shuarjen e zjarreve.

..........
Një pyetje kemi: Pse nuk vjen Erdogani me avion që të ndihmojë Shqipërinë? Pse nuk kërkon ndihmë andej? Grekët qënkan të mirë që ndihmojnë për shuarjen e zjarreve ndërsa pa ndalim propaganada antigreke, si nga Kryeministri, si nga ky kanal i zënë keq nga e vërteta, kumbon dhe ndikon tek njerëzit duke krijuar armiqësi jo reale me një shtet që ka ndihmuar Shqipërinë më tepër se çdo shtet tjetër në botë. 

Gruesome Albanian Mafia Replaces Italian Mafia — Thanks to Islam

Dateline New York, 1990-2017: Is your blood as good as the blood of a dog? Are we all just a cattle to the Muslims? Does the undeclared victory of the Albanian Mafia over the Italian Mafia stand related to the demise of Roman Catholicism in the face of Islam’s youthful aggression? After all, the decline of La Cosa Nostra, on display ever since the spectacular Gotti trials in New York and Judge Falcone’s mass mob trials in the bunker court in Sicily, was concomitant with the rise in Albanian Mafia activity in the 1990’s in Kosovo, Montenegro, Macedonia, and Italy. The Italians of Crime Inc. even in their depraved state were still men with scruples while the Albanians suffered from no such restraints, certainly thanks to Islam in no small part. Of course, the Albanian tribal links have enforced a sense of loyalty, because betrayal is punished by a mutually agreed upon punishment of death. Just ask the FBI who investigated them. Thousands of Albanians and others who fled the Balkans for the United States in recent years have emerged as a serious organized crime problem, displacing La Cosa Nostra (LCN) families as kingpins of U.S. crime.

The Albanian criminal enterprises, operating largely in New York and other Eastern seaboard cities, represent a major challenge because of their propensity for violence and brutality. They are a hardened group, operating with reckless abandon just as they have done in the Balkans against the Serbs and their allies in Kosovo where they assisted a local Albanian terrorist organization known as “Kosovo Liberation Army” (KLA/UCK) in the 1990’s. Some of the Albanians even served as ruthless sociopathic enforcers for the established Italian Mafia families for several years. Certain crimes the La Cosa Nostra had the Albanians commit for them because these acts would be too gruesome and too dangerous for the Italians to do. In the Albanian tradition of table manners, it is normal to expect a knife pulled to settle disputes. They do mean business just like their ancient counterparts did, those religious killers from the infamous Arab Muslim sect of Hashishin (Assassins) in the Middle East who excelled in murdering eminent Christians and Muslims in the name of Allah (usually at high levels).

What makes Albanians so hard to track down is that unlike the traditional model of the criminal enterprise, here there is no single, ethnically homogeneous Albanian or Balkan “mafia” structured hierarchically in the manner of traditional Sicilian or Italian mafia. Contrary to common belief, no strict hierarchy exists within ethnic Albanian criminal groups, and there are no godfathers. And why? The answer: ISLAM. It is the horizontal nature of Islam’s worldview that colors the perception of the Albanian crime syndicates, even if their members are not particularly religious. In this, there is a clear structural dissimilarity with the Catholic Italian Mafia where hierarchy was honorable and instrumental to the functioning of the system. There is no such thing as a hierarchy in the flat world of opportunity for crimes under the auspices of the Islamic Mafia of the tribal Albanian terrorist entrepreneurs. Each family, each tribe, each helter-skelter band of Albanian toughs is liable to form its own criminal enterprise cell – just as had happened in the centuries past when Albanian brigands were dreaded even by the Turks who knew them as mountain bandits and tough skinned shepherds coming together for the opportune purpose of ambushing caravans, kidnapping travelers, slaughtering all defenders. The endemic Albanian stagecoach robbery operations inside the Balkan provinces of the old Turkish Empire were the bane of travel and the shame of the Sultans.

Fast forward to today, while these cells do admit non-Albanian associates – they do not allow them into the inner circle of decision-making where teams of experienced pimps and hardened killers run their respective cells like Muslim fathers run Muslim families – with the power of ‘honor killings’ at their fingertips. The Balkan region remains a safe haven for these profit-driven Albanian criminal terror groups, fighting not so much for Allah but for money and political influence for Allah’s family of worshipers on Earth. Intellectually speaking, the Albanian crime groups stand for a horizontal group of values in which peer-to-peer relationships in the service of an equal opportunity to pull a job on the order of trafficking in drugs, arms, humans, and human organs – is what constitutes its modus operandi (MO). They just gather for the job at hand. Then after it’s done, they disappear until another job prospect would unite them again, each time the cell would be staffed a little differently under the command of a senior man of experience for the job acting as the cell leader. All this wealth from crime has a political purpose too. The Albanian-American Mafia in New York was instrumental in helping elect Hillary Clinton to the Senate from a won seat in upstate New York. She received both money and votes from a 200,000-strong Albanian community in New York. It was certainly a kind of payback for her role in the great bombing of Serbia in 1999.

To illustrate the kinds of known criminal projects that the Albanian Mafia is famous for, let us recall that huge scandal involving illegal organ theft in the post-NATO-war-on-Serbia period when individual Serb civilians were being hunted down, made captive and cut open for kidneys, livers, and hearts that could be sold on the shadowy organ transplant black markets in Europe (just as it has been done during the war on kidnapped or captured Serb soldiers who were gutted across the border in a shack of horrors in Albania). Not too long ago, Council of Europe reporter Dick Marty alleged in a hard-hitting 2010 paper that senior KLA commanders – including the recent Kosovo Prime Minister Hashim Thaci – were involved in illegal organ trafficking. This is all connected to the Medicos affair, another case of organ trafficking at a hospital in Kosovo’s main city Pristina. Seven people, mostly doctors, were on trial and convicted before an EU-run court there on charges of illegally transplanting organs at the Medicus Clinic. The suspicions first appeared in the media in a book, “The Hunt: Me and the War Criminals”, written in 2008 by Carla Del Ponte, a reputable former chief prosecutor for the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY). In her book, a credible Del Ponte states that Kosovo Albanians harvested organs of kidnapped ethnic Serbs after the armed conflict ended in 1999. Moreover, after the war in Kosovo, an American journalist, Michael Montgomery, obtained testimony from seven former KLA terrorists who said they had transported prisoners, dead and alive, from Kosovo to Albania for organ harvesting on live victims.

Just as the Qur’an instructed “the elevated Muslims”: treat the infidel like the cattle that they are.

“Indeed, the worst of living animals in the sight of Allah are those who have disbelieved, and they will not [ever] believe.”
[The Holy Qur’an, Chapter 8, verse 56, surat l-anfal (The Spoils of War)]

According to a hadith (sayings of the Prophet of Islam) recorded among other places in Sunan Ahmed (Hanbali jurisprudence) and Sunan al-Bayhaqi (Shafi’i jurisprudence), during the course of a discussion about non-Muslims, Caliph Omar al-Khattab — one of Sunni Islam’s “four righteous caliphs” — declared “They are heathens, and the blood of one of them is [like] the blood of a dog.”

EVEN THE MOB AVOIDS THE ALBANIANS

When the topic of discussion is organized crime, Albania seldom comes to mind. But that country’s mafia is notorious for its complexity and the diversity of its criminal enterprises. Its reach spreads far beyond the Albanian border, with branches highly active in the United States, Europe, the Middle East and South America. Activities include trafficking in drugs, arms, humans, and human organs. Interpol reports that the Kosovo chapter alone runs heroin markets in Switzerland, Austria, Germany, Belgium, Hungary, the Czech Republic, Sweden and Norway. And Italian mobsters are said to hate dealing with the Albanians because they’re too violent and too unpredictable.

Like many organized crime groups we loosely refer to as “mafia”, this one grew out of the chaos following the breakdown of government. When communism failed, Albania collapsed into economic dysfunction and the criminal element stepped in to take advantage of the chaos. It wasn’t long before they gained a foothold in the hotbed of mafia activity in the United States.

As The New York Times reported in January of 2006, “Beginning in the 1990s, the Corporation, led by a man named Alex Rudaj, established ties with established organized crime figures including members of the Gambino crime family.”, but they wanted more. Soon, they were battling the Lucchese and Gambino families for territory in Queens, the Bronx and Westchester County

In 2001, seven Albanian mobsters stormed a Gambino hangout in Astoria, tearing the place apart, firing weapons and beating the manager bloody. Gambino leader Arnold Squitieri demanded a “sit down.” The two groups met at a gas station located in a rest area near the New Jersey turnpike. Rudaj found himself and his six crew members outnumbered by twenty armed Gambino mobsters. When Squitieri issued an ultimatum and tension was at its highest, crew members on both sides drew their guns, but the Albanians ended the discussion by threatening to blow up the station and everyone in it.

By 2006, all the main players involved in this “sit down” were in prison. In October of 2004, the FBI arrested 22 members of the Rudaj Organization in New York on indictments covering a wide range of racketeering and gambling charges. Rudaj and his main lieutenants were tried and found guilty.  Rudaj, by then 38 years old, was sentenced to 27 years in prison. Arnold Squitieri was convicted in an unrelated racketeering case and went to prison for seven years.

Fred Snelling, head of the FBI’s criminal division in New York, once described the Albanians as a sixth crime family, characterizing the Albanians as similar to the Italian mafia in its early days, before it became more business-like. The Gambino family even once hired Albanians to do their killing for them. When they first expanded into Italy, local justice officials were amazed that the fearsome Albanian criminals were prepared to take on the local mafia.

Many Albanians are Muslims, and some are thought to be Al Qaeda sympathizers and have links to that organization. Evidence exists that shows their support for terrorism, according to the FBI and other sources. The Kosovo Liberation Army has been targeted as a recruiting ground by Al Qaeda and more militant forms of Islam are moving into the country.

Currently, more than 15 mafia families operate in Albania alone, functioning as hybrid groups involved in both criminal enterprises and local political activities. Although it’s not on most people’s radar, the Albanian Mafia, in its entirety, ranks as one of the prolific groups in the world in terms of generating crime.

Albanian gangs sporting their goods in the streets.

http://pamelageller.com/

Μια προκήρυξη του “Bashkimi” για τη σφαγή στη Γλύνα

Επέτειος της σφαγής στη Γλύνα η 2α Αυγούστου. Το 1943, μέσα σε μια κατάσταση όπου η Ιταλικές φασιστικές δυνάμεις κατοχής μάλλον έμπαιναν σε μια τροχιά συνθηκολόγησης, πράγμα που συμβαίνει ένα μήνα αργότερα, οι εθνικιστές του Μπάλι Κομπετάρ, βρίσκουν αυτό το κενό εξουσία να εκδηλώσουν το απάνθρωπο μίσος του.

Η αναφορά μας είναι επίκαιρη καθώς ζητήματα τέτοια όπως το θρησκευτικός και φυλετικό μίσος αναμοχλεύονται και πάλι από μουσουλμάνους ιεροκήρυκες και κύκλους, καλό είναι να θυμόμαστε για να διδασκόμαστε. Δεν θέλουμε επ ουδενί να ξίσουμε πληγές και για το λόγο αυτό δημοσιεύουμε αντί οτιδήποτε άλλο μια προκήρυξη γραμμένη απ’ το αλβανικό ΕΑΜ (Lufta Nacional Çlirimtare) που κυκλοφορεί στις 23 Αυγούστου 1943. Πολύ κοντά στα γεγονότα. Δημοσιεύεται μάλιστα στο όργανο Bashkimi (Ένωση), επίσημο όργανο του Εθνικο Απελευθερωτικού Μετώπου, ως προκήρυξη του Περιφερειακού Παραρτήματος Αργυροκάστρου.

Να επισημανθεί ότι καθώς είμαστε χρονικά κοντά στα γεγονότα και επίσης δεν έχει ακόμη αρχίσει η πλαστογράφηση της ιστορίας, είναι ένα πολύ χρήσιμο ντοκουμέντο. Λέει τα πράγματα με το όνομα τους τόσο σε ότι αφορά της σφαγή των αθώων στη Γλύνα και τη Βραχογορατζή, αλλά και την άγρια δολοφονία του πατρός Αχιλλέα Γραμματικού που εντάσσονται όλα μαζί και με την πυρπόληση της Σούχας και κατοικιών στο Λάμποβο Σταυρού, στο ίδιο σχέδιο εκ διωγμού απ’ τα πάτρια εδάφη των Ελλήνων και των ορθοδόξων εν γένει. Η προκήρυξη τα λέει έξω απ’ τα δόντια.

Ακολουθεί το κείμενο σε μετάφραση απ’ την Αλβανική:

«ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΣΤΙΣ ΘΥΡΙΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟ».

Το εξαγριωμένο φασιστικό θηρίο, λαβωμένο θανάσιμα, στριμωγμένο εξωτερικά και υπό πλήγματα στο εσωτερικό, ανίκανο να ελέγξει τον εαυτό του, καίει χωριά και πόλεις, πετάει στους δρόμους με δάκτυλο στο στόμα γέροντες, γυναίκες παιδιά, φυλακίζει ντουζίνες  Αλβανών καθημερινά, και άλλες ντουζίνες αθώων εκτελεί.

…Ο Ρασίμ Μπαμπαμέτο και λοιποί, γλύφονταν ακόμη τα κόκαλα που τους έχει ρίξει ο φασισμός, όχι μόνο παρεμποδίζουν το λαό να ριχτεί στον πόλεμο για να σώσει εστίες και τιμή, όχι μόνο τον συμβουλεύουν να ανοίξει τις πόρτες στον απάνθρωπο στρατό, αλλά εμποδίζουν και αυτούς που έχουν πάρει τα βουνά και συστήνουν σε κανένα τυφλό να γυρίσει το όπλο ενάντια σ’ αυτούς τους ήρωες που εγκατέλειψαν την ησυχία, το σπίτι και την οικογένεια για την απελευθέρωση της πατρίδας.

Ο Κιάζο Κούρτι από την πλευρά του διακηρύσσει αντιχριστιανισμό, άλλοι μιλούν για αντικομμουνισμό και προσπαθούν ακόμη και σήμερα να παρουσιάζουν τον απελεθερωτικό αγώνα ως κομμουνιστικό αγώνα …

… Και χειρότερα ακόμη, οι προδότες του Λιμποχόβου, μεταξύ των οποίων διακρίνονται ο Νέτζο Μπέου, ο Κιανί Ντάσο, Τζαφέρ Μπεκίρι, Χαμπέ Χύσα κ.α. με μια χειρονομία που δεν έχει δεύτερη στην ιστορία μας, τη νύχτα ξημερώνοντας 1 Αυγούστου, σε συμφωνία με τον Ιταλικό στρατό, περικύκλωσαν το Λιμποχόβο για να αιχμαλωτίσουν τους δικούς μας. Ευτυχώς τούτοι έφυγαν και βγήκαν με μόνο δύο τραυματίες. Τότε καθώς μπήκε ο στρατός και τότε τα άγρια θηρία έπιασαν 11 άτομα στο Λιμπόχοβο, η πλειονότητα τους χριστιανοί που τους παρέδωσαν στον εχθρό που τους εκτέλεσε.

Στις 2 Αυγούστου, οι προδότες οδήγησαν το φασιστικό στρατό στη νεπράβιστα, όπου έκαψαν την οικία του αγωνιστή Ισούφ Τσομπάνι, στη Βράχογορατζή όπου έκαψαν 3 σπίτια και δολοφόνησαν 3 άτομα και η μεγαλύτερη τραγωδία ήταν αυτή της Γλύνας: 27 άτομα, μεταξύ τους και 12-15-χρόνα παιδιά που πυροβολήθηκαν και σητ συνέχεια ακόμη και λιθοβολήθηκαν.

Και η βαρβαρότητα δεν τελειώνει μόνο εδώ . περνούν λίγες μέρες και χωρίς η συνείδηση να τους ελέγχει καθόλου, στις 6 Αυγούστου, εισέρχονται το χωριό Λάμποβο Σταυρού, καίνε με το χέρι τους 57 οικίες… Λίγες μέρες αργότερα μπαίνουν στον κάμπο της Σούχας και δολοφονούν ένα γέρο και ένα μικρό κοριτσάκι…

Από τους τάφους του Παππά (2), τον τάφο του Μάζε(3) και του Πετρίτ(4), που βάρβαρα απαγάγησσαν, απ το λάκκο εκείνο που θάφτηκαν οι 27 Γλυνιώτες(5), απ’ τα ερείπια του Λαμπόβου μια φωνή σήμερα ψώνεται: «Εκδίκηση»!…»

2– ο πατήρ Αχιλλέας Γραμματικός από Λιμπόχοβο

3- Ελμάζ Τζάγκα από Αργυρόκαστρο

4- Πετρίτ Γκέγκα από Αργυρόκαστρο

5- στις 2 Αυγούστου 1943, οι Μπαλίστες συνέλαβαν 26 άνδρες απ’ τη Γλύνα και 2 από Βραχογορατζή, τους οποίους οδήγησαν στο λάκκο της Νεπράβιστας και τους κατακρεούργησαν. Αυτοί ήταν: Κώστας Μπακούλης, Βασίλης Αναγνώστης, Σπύρος Τσέλιος, Δημήτρης Μπακούλας, Κώστας Θ. Καραδήμας, Γιάννης Θ. Καραδήμας, Γιάννης Μακρής, Θύμιος Τσέλιος, Χρήστος Τσέλιος, Βαγγέλης Παππάς, Θανάσης Παππάς, Θωμάς Δ. Μπουτζέλης, Γιώργος Β. Μπουτζέλης, Κώστας Μπάρκας, Μιχάλης Μπανέλας, Βαγγέλης Μίσος, Γιάννης Γίσλης, Κώστας Π. Καραδήμας κλπ…»


tachydromos.org

Η Ελλάδα κορυφαίος επενδυτής στην Αλβανία αλλά τα Τίρανα προσκυνάνε την Τουρκία - Krizë? Greqia vijon të jetë në krye të investimeve në Shqipëri

Κορυφαίος επενδυτής της αλβανικής οικονομίας παραμένει η Ελλάδα, καθώς οι άμεσες ξένες επενδύσεις στη γειτονική χώρα ανήλθαν, κατά το α’ τρίμηνο του 2017, στο ποσό των 1,2 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για το υψηλότερο ποσό ανάμεσα στους ξένους επενδυτές της Αλβανίας, με τους Ολλανδούς να κατέχουν τη δεύτερη θέση, με επενδύσεις 870 εκατ. ευρώ.

Συνολικά, η αξία των περιουσιακών στοιχείων των αλλοδαπών ενισχύθηκαν κατά 800 εκατ. ευρώ, στο α’ τρίμηνο του 2017, και διαμορφώθηκαν σε 5,8 δισ. ευρώ.

Σε κλαδικό επίπεδο, την πρώτη θέση κατέχει ο τομέας επικοινωνιών και πληροφορίας, με επενδύσεις 1,2 δισ. ευρώ.

Στη δεύτερη θέση έπεται η βιομηχανία αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, με επενδύσεις 1 δισ. ευρώ. Τέλος, στην τρίτη θέση ακολουθεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας, με επενδύσεις 952 εκατ. ευρώ.

Εδώ βεβαίως δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο ότι ενώ η Ελλάδα είναι ο κορυφαίος επενδυτής στην Αλβανία, το αλβανικό καθεστώς του Ράμα προσκυνά την Τουρκία.

tribune.gr

.......................

Pavarësisht krizës shumëvjeçare Greqia vazhdon të mbetet investitori kryesor dhe partneri baze i ekonomise shqiptare. Lajmin e bën me dije Agjencia Shtetërore greke e lajmeve që i referohet burimeve nga BSH si dhe nga zyra Ekonomike dhe Tregtare e ambasadës greke në Tiranë.

Statistikat e fundit zyrtare nga Banka e Shqipërisë tregojnë se në fund të tremujorit të dytë vlera e aseteve që kompanitë greke zotërojnë në ekonominë shqiptare vazhdon te mbetet mbi nivelin e 1.2 mld euro, perafërsisht 25% e totalit te investimeve të huaja në Shqipëri.

Në vend të dytë vijnë kompanitë hollandeze vlera e aseteve të të cilave shkon në 870 mln euro. Ndërkohë stoku i investimeve të huaja direkte në ekonominë shqiptare është rritur në 5.8 mld euro në tremujorin e parë të vitit 2017.

Bëhet fjalë për  investime të kryera ndër vite të cilat përfaqësojnë shumën e aseteve që zotërojnë aktualisht në ekonominë shqiptare kompanitë e huaja dhe që sipas buletinit të Zyrës Ekonomike dhe Tregtare të ambasadës greke në Tiranë është rritur me 800 mln euro.

Sipas të njetave burimeve sektorët që tërhoqën më shumë investime të huaja janë:

Ai i komunikimit dhe informacionit, me gati 1.2 mld euro që përfshin kompanitë e telekomunikacionit, teknologjisë së informacionit, qendrat telefonike etj.

Sektori i industrisë së gazit dhe energjisë elektrike që përfshin investime me vlerë mbi 1 mld euro në hidrocentralet e dhëna me koncension si dhe tek gazsjellësi Trans Adriatic (TAP). Dhe sektori i tretë ai i financiar me investime të shumës 952 mld euro.

Ο Μπουσάτι ζήτησε πυροσβεστική βοήθεια από τον Κοτζιά

Σύμφωνα με αλβανικά δημοσιεύματα που αναφέρονται σε πηγές του Αλβανικού υπουργείου εξωτερικών ο Αλβανός Υπουργός Εξωτερικών τηλεφώνησε στον Έλληνα ομόλογο του κ. Κοτζιά και του ζήτησε βοήθεια για τις πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες στην Αλβανία.

Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών συμφώνησε πως η Ελλάδα θα του παρέχει εναέρια βοήθεια στέλνοντας 2 πυροσβεστικά αεροπλάνα από την Κέρκυρα.

Επίσης ο Μπουσάτι ζήτησε βοήθεια και από τον Ιταλό ομόλογο του Αλφάνο και έτσι η Ιταλία θα στείλει ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο.

Είναι προφανές ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα εμπαίζει πάνω στις σχέσεις της καλής γειτονίας. Όταν έχει την ανάγκη του γείτονα του ζητάει βοήθεια ενώ όταν ο γείτονας (η Ελλάδα) του λέει πρόσεχε με αυτά που κάνεις στους Βορειοηπειρώτες καταπατώνται τα δικαιώματα τους και οι κατεδαφίσεις στην Χιμάρα είναι παράνομες, αυτός σφυρίζει αδιάφορα εφαρμόζοντας την πολιτική, του πολιτικού προϊστάμενο του Ερντογάν.

Προφανώς δεν κατηγορούμε την βοήθεια της Ελλάδος προς την Αλβανία ως ένας καλός γείτονας όφειλε να την παράσχει.

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΗΠΑ: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ- RESOLUTION OF THE PAN-MACEDONIAN ASSOCIATION USA: LIBERATION AND STATE OF LAW IN CYPRIOT DEMOCRACY

Η Παμμακεδονική Ένωση Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στο 71ο συνέδριό της που έλαβε χώρα μεταξύ 23 και 26 Ιουλίου, 2017, στο Αλεξάνδρειο Λιτόχωρου Πιερίας, αποφάσισε τα ακόλουθα:

(1) Οι Μακεδόνες θυμίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και οι πολίτες της από την ίδρυσή της το 1960 υπήρξαν θύματα διαφόρων μορφών διαίρεσης, φυλετικού διαχωρισμού και παρεμβολών ξένων κρατών.

(2) Οι Μακεδόνες ανεπιφύλακτα καταδικάζουν τις δύο τουρκικές εισβολές στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1974 και την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή καθώς και το εθνικο-θρησκευτικό ξεκαθάρισμα και τον εποικισμό του 36 τοις εκατόν του εδάφους και 57 τοις εκατόν της ακτογραμμής της Κυπριακής Δημοκρατίας.

(3) Οι Μακεδόνες ανεπιφύλακτα καταδικάζουν την μετά το 1974 ενορχηστρωμένη τουρκική προσπάθεια για ντε φάκτο αφελληνισμό των υπό τουρκική κατοχή περιοχών της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραδείγματος χάρη με αυθαίρετες αλλαγές σε γεωγραφικές ονομασίες.

(4) Οι Μακεδόνες ανεπιφύλακτα καταδικάζουν την ενορχηστρωμένη μετά το 1974 προσπάθεια για ντε φάκτο εξάλειψη του Χριστιανισμού στις υπό τουρκική κατοχή περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραδείγματος χάρη με τις αυθαίρετες μετατροπές εκκλησιών σε τεμένη, κλοπές εικόνων και την βεβήλωση των κοιμητηρίων.

(5) Οι Μακεδόνες ανεπιφύλακτα καταδικάζουν κάθε απόπειρα νομιμοποίησης των παράνομων διαιρετικών προσπαθειών στην υπό κατοχή περιοχών της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραδείγματος χάρη με μια διευθέτηση βασισμένη στην προτεινόμενη «δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία».

(6) Οι Μακεδόνες ζητούν όπως το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας βασίζεται στο κράτος δικαίου, στις σεβαστές αρχές της ελευθερίας, δικαιοσύνης, ανθρωπισμού και δημοκρατίας και στις έννοιες της ενότητας, ενσωμάτωσης και εδαφικής ακεραιότητας.

Ολοκληρώνοντας, οι Μακεδόνες προσβλέπουν στην ημέρα που η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι ελεύθερη, δημοκρατική, ενωμένη και απελευθερωμένη από όλα τα τουρκικά στρατεύματα και τους παράνομους έποικους.

ΠΗΓΗ : International Hellenic Association

.................................

The Pan-Macedonian Association of USA in a duly convened meeting at its 71st National Convention held from July 23 to 26, 2017 at Alexandreion in Litohoro Pieria, decided the following:

(1) Macedonians recall that since its establishment in 1960 the Republic of Cyprus and its citizens have been the victims of various forms of division, segregation and interference by foreign states.
(2) Macedonians unreservedly condemn the two Turkish invasions of the Republic of Cyprus in 1974 and the subsequent Turkish occupation as well as ethno-religious cleansing and colonization of 36 per cent of its territory and 57 per cent of its coastline.
(3) Macedonians unreservedly condemn the orchestrated post-1974 Turkish endeavor to de facto de-Hellenise the Turkish-occupied parts of the Republic of Cyprus, for example by the arbitrary changes to many geographical names.
(4) Macedonians unreservedly condemn the orchestrated post-1974 Turkish endeavour to de facto de-Christianise the Turkish-occupied parts of the Republic of Cyprus, for example by the arbitrary conversion of churches into mosques, the theft of icons and the desecration of cemeteries.
(5) Macedonians unreservedly condemn any attempt to legalize the unlawful and segregationist state of affairs in the Turkish-occupied parts of the Republic of Cyprus, for example by means of a settlement based on the proposed ‘bi-communal, bi-zonal federation’.
(6) Macedonians call for the future of the Republic of Cyprus to be founded on the rule of law, the cherished principles of freedom, ethics, justice, humanity and democracy and the concepts of unity, integration and territorial integrity.
To conclude, Macedonians look forward to the day when the Republic of Cyprus will be free, democratic, united and devoid of all troops from Turkey and all illegal colonists.

SOURCE: International Hellenic Association