Τί εἶναι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη; (β μέρος)

Τί εἶναι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη; (β)
 π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ

Μέσα στὸν κόσμο ὁ Θεός, κατὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τοποθέτησε τὸν «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν» του δημιουργηθέντα ἄνθρωπο, μὲ σκοπὸ νὰ ἄρχει, νὰ εἶναι βασιλεὺς καὶ κύριος ὅλων τῶν ἄλλων κτιστῶν πλασμάτων. «Κατ’ εἰκόνα σὴν καὶ ὁμοίωσιν πλαστουργήσας κατ’ ἀρχὰς τὸν ἄνθρωπον, ἐν Παραδείσῳ τέθεικας κατάρχειν σου τῶν κτισμά- των». Ὁ Θεὸς ὑποσχέθηκε «ἀθανασίαν ζωῆς καὶ ἀπόλαυσιν αἰωνίων ἀγαθῶν», ἂν ὁ ἄνθρωπος τηροῦσε τὶς ἐντολές του. Προκόπτοντας στὸ ἀγαθὸ καὶ ὁμοιούμενος πρὸς τὸν Δημιουργό του ὁ ἄνθρωπος, θὰ ὁδη- γοῦσε ταυτόχρονα καὶ τὴν ὑπόλοιπη κτίση στὸν προορισμό της. Ἀντὶ νὰ φτάσει ὅμως ὁ ἄνθρωπος στὴ θέωση, πραγματοποιώντας τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν» μὲ τὴ δύναμη τοῦ «κατ’ εἰκόνα» ποὺ ἔβαλε ἐντός του ὁ Θεός, ἐξέπεσε ἀπὸ τὸν ἀρχικό του σκοπό. Ἀποδέχθηκε ὡς ἀλή- θεια τὴν ἀπάτη τοῦ ὄφεως-διαβόλου, ἀθέτησε τὴν ἐντολὴ τοῦ Κτίστου του καὶ ἐξορίσθηκε ἀπὸ τὸν Παράδεισο «εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθη». Ἔτσι, «διὰ τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος». Μὲ τὴν πτώση του ὁ ἄνθρωπος συμπαρέσυρε στὴ φθορὰ καὶ τὴν κτίση ὁλόκληρη, ποὺ «συστενάζει καὶ συνωδίνει» πλέον μαζί του περιμένοντας τὴ μέλλουσα ἀποκατάστασή της (Ρωμ. 8, 19-22). Ἔτσι, μετὰ τὴν περιγραφὴ τῆς κοσμογένεσης (βλ. ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 407, Ἰούν. 2017), ἡ Παλαιὰ Διαθήκη παρουσιάζει τὶς ἐνέργειες καὶ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν παλινόρθωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου, καθόσον δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ξεχάσει ὁ Θεὸς «τὸ ἔργον τῶν χειρῶν» του. Τὸ σχέδιο αὐτὸ ὀνομάζεται Θεία Οἰκονομία. Περιλαμβάνει ὅλα ὅσα ἔκαμε ὁ Θεὸς «πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως» γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ ἀνθρώπου στὸ «ἀρχαῖον κάλλος», στὴν προοπτικὴ τῆς ζωῆς, μὲ τὴν κατάργηση τοῦ ἔσχατου ἐχθροῦ, τοῦ θανάτου. «Οὐ γὰρ ἀπεστρά- φης τὸ πλάσμα σου εἰς τέλος ὃ ἐποίησας, ἀγαθέ, οὐδὲ ἐπελάθου ἔργου 2 Η ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ; (β) χειρῶν σου, ἀλλ’ ἐπεσκέψω πολυτρόπως διὰ σπλάγχνα ἐλέους σου», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Βασίλειος. Τὸ σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἔχει σὰν κεντρικὸ ἄξονα τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ. Τὸ προαναγγέλλει συνεσκιασμένα ὁ Θεὸς κατὰ τὴν ἔξωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Παρά- δεισο, κινούμενος ἀπὸ τὴν ἄμετρη εὐσπλαχνία του, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσει χωρὶς ἐλπίδα τὸ ἀγαπημένο του πλάσμα. Ἐν συνεχείᾳ, τὸ φανερώνει διὰ μέσου τῶν γενεῶν ὅλο καὶ πιὸ καθαρά, φροντίζει ἐπιμελῶς γιὰ τὴ σταδιακή του ὑλοποίηση μέσα στὸ ἀνθρώπινο ἱστορικὸ γίγνεσθαι καὶ προετοιμάζει τὸν κόσμο γιὰ τὴν ἀποδοχή του. Ὁ Θεὸς ὁδηγεῖ τὰ πράγ- ματα πρὸς τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου γιὰ νὰ κλίνει τοὺς οὐρανούς, νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο του καὶ νὰ ἔλθει στὸν τόπο καὶ τὸν χρόνο τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι λοιπόν, ἐνῶ οἱ πάντες ἔχουν ἐκκλίνει ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ἐξαχρειωθεῖ ὡς πρὸς τὰ ἤθη τους, ὁ Θεὸς διαλέγει ἕναν ἄνθρωπο πι- στό, τὸν Ἀβραάμ. Τὸν ξεχωρίζει ἀπὸ τὴ χώρα του καὶ ἀπὸ τὴ συγγένειά του γιὰ νὰ τὸν κάνει «πατέρα πλήθους ἐθνῶν». Τοῦ ὑπόσχεται ὅτι θὰ πληθύνει τὸ σπέρμα του «ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης». Καὶ ὅτι θὰ εὐλογηθοῦν «ἐν τῷ σπέρματί» του, δηλαδὴ ἀπὸ κάποιον ἐξαιρετικὸ ἀπόγονό του, τὸν Χριστό, «πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς» (Γεν. 22, 17-18). (ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 408, Ἰούλιος 2017) (Συνεχίζεται) 

Ἀ ν τ ι ύ λ η Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504 e-mail: antiyli.gr@gmail.com Διαδίδω τὴν «Ἀ ν τ ι ύ λ η»

 Ἐκτυπώνω/προωθῶ σὲ φιλικά μου e-mails

Τί εἶναι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη;(α μέρος)

Τί εἶναι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη;

 (α) π . Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ 

Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, εἶναι τὸ πρῶτο μέρος τῆς Ἁγίας Γραφῆς (τὸ ἄλλο εἶναι ἡ Καινὴ Διαθήκη). Ἀρχίζει μὲ «τὴν Μωσέως κοσμογένεσιν». Ὁ προφήτης Μωυσῆς, συγγραφέας τῶν πέντε πρώτων βιβλίων της (τῆς Πεντατεύχου, ὅπως λέγεται), περιγράφει τὴν ἁγιογραφικὴ κοσμο- γονία. Ἐξιστορεῖ ὅτι ὁ κόσμος ὅλος ἦλθε στὴν ὕπαρξη ἐκ τοῦ μηδενὸς μὲ τὴ δημιουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐκφράσθηκε διὰ τοῦ πα- ντοδυνάμου του λόγου: «Αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἔδωσε ἐντολὴ καὶ ἐκτίσθησαν». Οἱ ἀναφορὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς ἐκκλη- σιαστικῆς ὑμνολογίας στὸ κοσμογονικὸ γεγονὸς εἶναι πάμπολλες. «Κατ’ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοὶ» (Ψαλμ. 101, 26). «Ὁ κατ' ἀρχὰς τοὺς οὐρανούς, παντοδυ- νάμῳ σου Λόγῳ στερεώσας, Κύριε Σωτήρ…». «Ὁ στερεώσας κατ' ἀρχὰς τοὺς οὐρανοὺς ἐν συνέσει» κ.λ.π. Δύο ἀπολύτως σημαντικὰ στοιχεῖα προκύπτουν ἀμέσως ἀπὸ τὴ διήγηση γιὰ τὴν ἀρχέγονη προέλευση τοῦ κόσμου. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι ὁ κόσμος δὲν εἶναι ἄναρχος. Ἔχει χρονικὴ ἀρχή. Δὲν προϋπῆρχε προ- αιωνίως. Προῆλθε ἀπὸ τὸ μηδέν. Ὑπῆρχε ἐποχὴ ποὺ ἦταν ἀνύπαρκτος. Ὁ μόνος ἄναρχος εἶναι ὁ Θεὸς στὴν τριαδική του μορφή, Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτός, μὲ τρόπο ἀκατάληπτο σὲ μᾶς, προϋπάρχει ἀπὸ πάντοτε. Δὲν ὑπῆρξε στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς δὲν ὑπῆρχε. Εἶναι ὁ Ὢν, αὐτὸ εἶναι τὸ ὄνομά του ποὺ μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε ἐμεῖς, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος στὸν Μωυσῆ. Αὐτὸς ποὺ πραγματικὰ καὶ πάντοτε ὑπάρ- χει (στὰ ἑβραϊκά: Γιαχβέ). «Ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος». Τὸ δεύτερο στοιχεῖο εἶναι ὅτι ὁ κόσμος δὲν προέκυψε ἀπὸ μό- νος του. Δὲν ἦρθε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη μὲ δική του δύ- ναμη, βούληση καὶ ἐνέργεια. Δὲν εἶναι δηλαδὴ αὐθύπαρκτος. Ἡ αἰτία τῆς γένεσής του βρίσκεται ἔξω ἀπὸ αὐτόν. Προῆλθε ἀπὸ τὸ δημιουρ- γικὸ πρόσταγμα, ἀπὸ συγκεκριμένη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ μόνο ὁ Θεὸς εἶναι αὐθύπαρκτος, πηγὴ ζωῆς καὶ ἔχει, συνεπῶς, τὴ δυ- νατότητα, ὅποτε θελήσει, νὰ παρέχει τὸ εἶναι καὶ σὲ ἄλλα ὄντα. 2 Η ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΟΣΜΟΓΕΝΕΣΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ; (α) Ἡ δημιουργία λοιπὸν εἶναι καρπὸς τῆς ἐλεύθερης βούλησης καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν ἔκαμε τὸν κόσμο πιεζόμενος ἀπὸ κάποια δύναμη ἔξω καὶ πάνω ἀπὸ τὴ θέλησή του, οὔτε αἰσθανόμενος κάποια ἔλλειψη (μοναξιὰ) ἀπὸ τὴν ἀπουσία του. Ἦταν πλήρης ἐν ἑαυτῷ, ἔχοντας τέλεια ἐνδοτριαδικὴ ἀγαπητικὴ κοινωνία, περιχώρηση ἀγάπης τῶν τριῶν θεϊκῶν προσώπων μεταξύ τους. Ἡ θεία οὐσία δηλαδὴ ἔχει ὡς φυσική της ἐνέργεια τὴν ἀγάπη. Μὲ αὐτὴν κινεῖται πρὸς τὰ ἔξω, ἔρχεται σὲ κοινωνία μὲ ἄλλα ὄντα ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό της. Εἶναι μιὰ κίνηση ἐντελῶς φυσική, χωρὶς νὰ ὑπαγορεύε- ται ἀπὸ καμμιὰ ἐξωτερικὴ δύναμη. Μποροῦμε νὰ τὸ καταλάβουμε λίγο αὐτό, ἂν πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸν ἥλιο. Ὁ ἥλιος ἔχει τὴν οὐσία του καὶ ἀπὸ αὐτὴν παράγεται ἐνέργεια. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ οὐσία τοῦ ἥλιου νὰ ὑπάρχει χωρὶς τὴν ἐνέργειά της, ἀλλὰ εἶναι ἀπολύτως φυσικό της ἰδίωμα νὰ θερμαίνει καὶ νὰ φωτίζει. Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ θεία φύση ἔχει ὡς ἐνέργεια τὴν ἀγάπη. Γι’ αὐτὸ καὶ «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Ἀπὸ τὴ θεϊκὴ οὐσία πηγάζει μὲ ἐντελῶς φυσικὸ τρόπο ἡ θεία ἀγάπη, μιὰ ἀνέκφραστη ἐρωτικὴ φορά, μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἕλκει τὰ πάντα πρὸς τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ γίνουν ὅλα μιὰ ἑνότητα, ἕνα σῶμα. Παρήγαγε τὸν κόσμο μὲ τὴ θέλησή του, κινού- μενος μόνο ἀπὸ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη του. Σκοπός του ἦταν νὰ δώσει τὴ δυνατότητα καὶ σὲ ἄλλα ὄντα νὰ μετάσχουν στὴν ἀνέκφραστη ποι- ότητα τῆς δικῆς του ζωῆς. Νὰ γίνουν μέλη του, κομμάτι του, «μοίρα» του. (ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 407, Ἰούνιος 2017) (Συνεχίζεται) 

Ἀ ν τ ι ύ λ η Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504 e-mail: antiyli.gr@gmail.com Διαδίδω τὴν «Ἀ ν τ ι ύ λ η»

Νικηφόρος Φωκάς, ο αυτοκράτορας που στον τάφο του έγραψαν την αλήθεια!- Niqiforos Fokas , Perandori që në varrin e tij u shkrua e vërteta!

Στον τάφο του βυζαντινού αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά ήταν χαραγμένη η φράση «τους νίκησε όλους, εκτός από μια γυναίκα». Η επιγραφή συμπύκνωνε σε μια πρόταση, τη ζωή και το άδοξο τέλος του. Ο αυτοκράτορας βρέθηκε στην εξουσία το 963 και δολοφονήθηκε το 969 μέσα στο παλάτι του, την ώρα που κοιμόταν. Τη συνωμοσία για τον φόνο του είχε οργανώσει η σύζυγός του, Θεοφανώ, με τον εραστή της και ανιψιό του Νικηφόρου, τον μετέπειτα αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή.  Η εφαρμογή του σχεδίου Το καλά οργανωμένο σχέδιο της Θεοφανούς είχε προγραμματιστεί να τεθεί σε εφαρμογή τα ξημερώματα της 10ης προς 11η Δεκεμβρίου. Οι συνωμότες βρίσκονταν από το απόγευμα στα ανάκτορα. Με τη βοήθεια της αυτοκράτειρας, πέρασαν στον γυναικωνίτη, ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και κρυμμένα τα όπλα τους μέσα σε αυτά. Η κινητικότητα στο παλάτι ανησύχησε τον Νικηφόρο, ο οποίος διέταξε να γίνουν έρευνες. Δυστυχώς για εκείνον, ο έμπιστος που έστειλε ήταν προδότης και είχε ταχθεί με το μέρος της Θεοφανούς. Ενημέρωσε τον αυτοκράτορα ότι όλα ήταν καλά και εκείνος έπεσε ήσυχος για ύπνο. Η κρίσιμη ώρα πλησίαζε. Όλα ήταν έτοιμα και οι συνωμότες περίμεναν την άφιξη του Τσιμισκή, ο οποίος έλειπε από το παλάτι προκειμένου να μην κινήσει υποψίες. Παρά την κακοκαιρία στον Βόσπορο, ο Τσιμισκής κατάφερε να φτάσει στο παλάτι με μια βάρκα. Ο Νικηφόρος κοιμόταν στο πάτωμα, σε μια γωνία του δωματίου του. Ήταν μια συνήθεια που είχε αποκτήσει, όταν ήταν στρατιωτικός. Όταν οι συνεργοί της αυτοκράτειρας μπήκαν στο διαμέρισμά του και είδαν άδειο το κρεβάτι του, σάστισαν. Πίστεψαν ότι ο αυτοκράτορας είχε μάθει το σχέδιό τους και είχε εξαφανιστεί. Μετά από υπόδειξη ενός αυλικού, οι δολοφόνοι εντόπισαν τον Νικηφόρο. Τον πλησίασαν και ένας από αυτούς, ο ταξίαρχος Λέων Βαλάντης, τον χτύπησε στο πρόσωπο με το ξίφος του. Ο αυτοκράτορας δεν ξεψύχησε αμέσως, αλλά ξύπνησε αιμόφυρτος και προσπάθησε να ξεφύγει. Θρήσκος καθώς ήταν, άρχισε να προσεύχεται στην Παναγία. Πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Ιωάννης και ένας από τους συνεργούς του του έδωσαν το καθοριστικό χτύπημα. Ο Νικηφόρος έπεσε νεκρός. Όταν οι φρουροί έφτασαν στο διαμέρισμά του ήταν ήδη αργά. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία, οι υποστηρικτές του Τσιμισκή βγήκαν στους δρόμους, φωνάζοντας «Ιωάννης, Αύγουστος και Βασιλεύς των Ρωμαίων». Η επιθυμία τους έγινε πράξη. Ο Ιωάννης Τσιμισκής, εν μια νυκτί, κατέλαβε τον θρόνο και έγινε ο νέος αυτοκράτορας....

Në varrin e Perandorit Bizantin Niqiforit të II-të Foka, ishte shënuar kjo shprehje: "i mundi që të gjithë përveç se një gruaje". Ky mbishkrim përmblidhte në një fjali jetën dhe fundin e tij të turpshëm. Perandori u gjend në pushtet në vitin 963 dhe u vra në vitin 969 në pallatin e tij, gjatë kohës që flinte. Konspiracionin për vrasjen e tij e kishte organizuar e shoqja, Theofanoja, me të dashurin e saj dhe nipin e Niqiforit, perandorin që e pasoi, Joani Tsimiski. Aplkimi i  planit Plani i mirëorganizuar i Thofanosë ishte programuar që të aplikohej në të gëdhirë të datës 10 për 11 Dhjetor. Puçistët gjendeshin mbasdite në pallat. Me ndihmën e perandoreshës , kaluan në ambientin ku qëndronin gratë, të veshur me veshje grash dhe armët e tyre të fshehura në to. Lëvizja në pallat  e shqetësoi Niqiforin, i cili urdhëroi që të bëheshin investigime. Fatkeqësisht për atë, njeriu i tij i besuar ishte tradhëtar, dhe kishte kaluar në krahun e Theofanisë. Informoi perandorin se të gjitha ishin në rregull dhe ai ra i qetë në gjumë. Ora e caktuar po afront. Të gjitha ishin gati dhe puçistët prisnin arritjen e Tsimiskisë, i cili mungonte nga pallati me qëllim që të mos krijonte dyshime. Mgjth kohën e keqe në Bosfor, Tsimiskia ja doli që të arrinte në pallat me varkë. Niqiforoja po flinte në dyshme, në një kënd të dhomës së tij. Ishte një zakon që kishte fituar, kur ishte ushtarak. Kur bashkëpunëtorët e perandoreshës hynë në dhomën e tij dhe panë krevatin bosh, u shastisën. Besuan që perandori e kishte marrë vesh planin e tyre dhe ishte zhdukur. Pas udhëzimeve të një oborrtari, vrasësit e gjetën Niqiforon. Iu afruan dhe njëri prej tyre, oficeri Leon Valantis, e goditi me shpatë në fytyrë. Perandori nuk dha shpirt menjëherë, por u zgjua i mbytur në gjak dhe u përpoq që të largohej. Si besimtar që ishte, filloi që t'i lutej së Tërëshenjtës. Para se të reagonte, Joani dhe një prej bashkëpunëtorëve të tij i dhanë goditjen finale. Niqiforoja ra i vdekur. Kur rojet arritën në apartamentin e tij ishte tepër vonë. Pak orë pas vrasjes, mbështetësit e Tsimiskisë dolën në rrugë duke thirrur " Joan Augusti dhe mbret i Romakëve" . Vullneti i tyre u bë vepër. Joani Tsimiski në një natë mori fronin dhe u bë Perandor. Përgatiti përktheu Pelasgos Koritsas

Η Θεοφανώ...   Theofanoja

Στην τελική ευθεία η γεωγραφική αλλοίωση της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας

Έγινε κι αυτό.... που περιμέναμε. Πριν από καιρό ο Δήμος Κονίσπολης είχε βάλει αυθαιρέτως τα σύνορα του σε σημείο που καταβρόχθιζε μεγάλες εκτάσεις από το Δήμο Φοινίκης, μέχρι την πόρτα του Βαγκαλιατιού (Ευαγγελάτες).

Η προσπάθεια του Δήμου Φοινικαίων να βρεθεί κοινή γλώσσα για την αποκατάσταση της αλήθειας, δεν απόδωσε επί μήνες. Χθες, εκπρόσωποι του δήμου Φοινικαίων αφαίρεσαν την πινακίδα σύνορο του δήμου Κονίσπολης (!!!) Επενέβη όμως η αστυνομία του κράτους, η οποία αντί να αντιδράσει κατά του καταπατητή δήμου της Κονίσπολης προσήγαγε στο αστυνομικό τμήμα Αγίων Σαράντα τον εκπρόσωπο του δήμου Φοινικαίων ;!!

Όπως και για όλα τα γεγονότα που ακολουθούν καμιά πολιτική αντίδραση από την πολιτική ηγεσία του τόπου μας!!

Με την πράξη αυτή επιβεβαιώνονται τώρα κάποιες υποψίες μας!

Την πρόταση για το Δήμο Κονίσπολης (με κάποιους δικούς μας υποστηρικτές για να παραχωρηθούν στο Δήμο αυτό και ελληνικά χωριά) την έκανε το κόμμα των τσάμιδων (!!)

Η επαναλαμβανόμενη επίσκεψη Τούρκων αξιωματούχων και η στήριξη ειδικά του δήμου αυτού από την επίσημη Τουρκία, επιβεβαίωσε ότι η πρόταση και η ιδέα δεν ήταν του Ιντρίζι, αλλά ερχόταν από την Άγκυρα.... Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και κάποιες άλλες ανταγωνιστικές εξελίξεις σε ζωτικά σημεία όπως τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά! Το κράτος φαίνεται αρωγός στην εξέλιξη αυτή ...

Ωστόσο όμως, το θέμα τεμαχισμού από τα άκρα της ακεραιότητας των ελληνικών μειονοτικών περιοχών δεν υφίσταται μόνο εδώ. Υπάρχουν και άλλες σημαντικές περιοχές που φέρουν αν θέλουμε την υπογραφή δικών μας παραγόντων. Έτσι λόγου χάρη η περιοχή της Τσούκας- Πάλη-Μπερντενέσι -Αη Λιας και το πλάι του Λυκρουρσιού, αφού αλλοιώθηκε όντας αναπόσπαστο τμήμα της Επαρχίας Αλύκου, με την ευλογία των δικών μας έπαρχων χωρίς διακρίσεις, αρχίζοντας από το 1996, κάποιοι δικοί μας (!!) οι οποίοι φέρουν καίριες ευθύνες για σημαντικά εθνικά θέματα, πρότειναν στην πρόσφατη διοικητική διαίρεση (και ο Ράμα με τον Ιντρίζι το δέχτηκαν με χαρά) ώστε όλη αυτή η περιοχή να περάσει στο Δήμο Αγίων Σαράντα. (!!)

Το σκεπτικό τους τετράγωνο.... Είπαν τότε ότι πρόκειται για μια δυνατότητα να ενισχυθεί η ελληνική παρουσία στο Δήμο των Αγίων Σαράντα ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις διεκδίκησης του Δημαρχείου από Έλληνες (!!!!) Ο Δήμος Φοινίκης, ενώ δεν μπορεί να διεκδικηθεί πολιτικά από γηγενείς πολιτικές δυνάμεις, καλούνταν τώρα να διεκδικήσει τρεις ακόμα δήμους:- των Αγίων Σαράντα, του Δελβίνου και της Κονίσπολης!!!! (Θεέ μου μη τους συγχωράς γιατί ξέρουν τι κάνουν!) Τι έκαναν πραχτικά;! Έκοψαν γεωγραφικά με τη δική τους συγκατάθεση ένα ακόμα κομμάτι Ελληνισμού. Απόκοψαν τις περιοχές μας από τη μόνη έξοδο στη θάλασσα και ένωσαν όλο το αλβανικό στοιχείο από τους Αγίους Σαράντα μέχρι την Κονίσπολη... (Οι Έλληνες εμπνευστές αυτού του σχεδίου καλοπερνούν στους Αγίους Σαράντα και αλλού έχοντας όλη την εύνοια των αρχών!!!)

Πάμε όμως και πιο ανατολικά. Δίπλα στην Τσούκα και το Αλύκο προβλέπονται στην πράξη να κατέβουν οικογένειες από τα τσαμοχώρια και τη Λιαμπουριά. Δεν ρωτούμε πλέον για το Μετόχι, περιουσία κάποτε του μοναστηριού του Ντρυάνου και τη Γκιάστα, αλλά, για την ευρύτερη περιοχή από την τοποθεσία αυτή μέχρι δυτικά της πόλης του Δελβίνου, που θεωρούνταν κάποτε ελληνική μειονοτική ζώνη (αυθαιρέτως, όπως όλες οι άλλες). Τη ζώνη αυτή κάπου το 1994 δικοί μας άρχοντες την μετέτρεψαν σε βιομηχανική ζώνη (με τη συγκατάθεση και Έλληνα διπλωμάτη) !!!!. Το σκεπτικό ήταν δήθεν να ενισχύονταν εκεί το ελληνικό στοιχείο. Στην ουσία, με την οικονομική ισχύ των ναρκωτικών, πέρασε όλη αυτή η κάποτε ελληνική περιοχή με περίπου δέκα ελληνικά μειονοτικά χωριά, σε αλλοεθνή χέρια.

Ανατολικά, τα όρια της έκτασης αυτής ήρθε μέχρι την Κρανιά, όταν αρκετά ελληνικά χωριά άλλαξαν εντελώς τη σύνθεσή τους (ξανά με τη συγκατάθεση και ενέργειες των δικών μας)

Το μαρτυρεί ο αριθμός μαθητών στα σχολεία μας, όπου οι μαθητές αλβανικής καταγωγής υπερτερούν κατά πολύ των δικών μας.

Πάμε όμως και πιο ανατολικά. Στη μάχη που δίνεται στην περιοχή από το Δέλβινο μέχρι την κοίτη του ποταμού της Μπίστρισσας, όπου κυματίζουν ελεύθερες οι τουρκικές σημαίες, ενώ δίπλα στην Κρανιά χτίζεται ένας ακόμα υδροηλεκτρικός σταθμός μη ελληνικών συμφερόντων....!!! Επίκεντρο είναι το Κώσταρι, αλλά.... όλα μυρίζουν.... άσχημα. Πίσω απ΄όλα ο κρατικός μηχανισμός με τη στήριξη και ανοχή των δικών μας!!

Να προσθέσουμε εδώ ότι οικειοθελώς οι δικοί μας πολιτικοί εγκατέλειψαν ως μειονοτικές περιοχές το μισό Δέλβινο και τα χωριά ανατολικά και νοτιοανατολικά του !!!!

Το άλλο σκέλος μεγάλης αλλοίωσης , όπου η συμβολή των δικών μας είναι ασυναγώνιστη, αποτελεί η παραχώρηση χωρίς καμιά αντίδραση και αντίσταση περισσότερων από 150 χιλιάδων στρεμμάτων λιβαδικών και δασικών εκτάσεων σε χέρια δήθεν πρώην ιδιοκτητών αλβανικής καταγωγής!!!!

Προστίθεται εδώ η πώληση της καλλιεργήσιμης γης, όπως και η ενοικίαση με μόνο προορισμό την αλλαγή χεριών στο μέλλον!!!!

Η ίδια η εικόνα, αν και με λιγότερα παρόμοια στοιχεία, επικρατεί και στον άλλο ελληνικό μειονοτικό Δήμο Δρόπολης.

Άρα, οι δηλώσεις του Ράμα ότι επέτρεψε την ίδρυση δύο ελληνικών δήμων και η απουσία των γνωστών εθνικιστικών αντιδράσεων αποτελούν μια ακόμη επιβεβαίωση ότι πρόκειται για προπαγάνδα τύπου Χοτζα, ότι μας παραχωρούνται όλα τα δικαιώματα χωρίς στην πράξη να χαιρόμαστε τίποτε, εφόσον μας έχουν πάρει όλη τη γη.

Βοηθάει σ΄αυτό και η άλλη απόφαση των δικών μας (Ντούλε) με τη στήριξη της Αθήνας, που απαιτεί την κατάργηση των μειονοτικών ζωνών. Έστω και αυθαίρετες, αυτές μας εξασφάλιζαν μια γεωγραφική οντότητα !!! Εμείς θέλαμε να τις καταργούσαμε με το σκεπτικό να καταργούσαμε "τις κατοχυρωμένες" για να διεκδικούσαμε τη Χιμάρα!! (Δεν μπορούσαμε να διεκδικούσαμε την επέκταση αυτών;;!!!)

Να, λοιπών το περιουσιακό καθεστώς στο χώρο μας έχει και μια ακόμα μεγαλύτερη συνιστώσα ζώσας σημασίας. Το διοικητικό καθεστώς!

30 χρόνια οι δικοί μας άρχοντες δεν μπόρεσαν να ορίσουν τα όρια των περιοχών τους, ανεξαρτήτως που οι πρόγονοί τους σε πολύ περισσότερο αντίξοες συνθήκες τα είχαν καταφέρει μια χαρά.

Υπάρχει όμως μια διαφορά.... εκείνοι κατοχύρωσαν τα όρια της πατρίδας και πέθαναν φτωχοί και περιφρονημένοι από τους δικούς μας άρχοντες , οι οποίοι μετέτρεψαν την πατρίδα σε ξέφραγο αμπέλι και απόχτησαν μυθικά πλούτη πουλώντας την τμηματικά και καθημερινά.

Παναγιώτης Μπάρκας

03 Μαΐου 2018

Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι δημιουργεί παιδιά που τα θέλουν όλα- Liberalizmi i tepërt në shtëpi, krijon fëmijë që i duan të gjitha.

Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου  Αλντό Ναουρί «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία«, μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις. Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: [Ο Ναουρί] προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον. Στη σύγχρονη επιταγή «Μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα» ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Στα συνεχή «ναι» των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα «όχι» που καταφάσκει στη ζωή! Με αφορμή το εν λόγω βιβλίο, ο Ναουρί μίλησε εκείνη την εποχή στο περιοδικό “Le Point” και αυτά που είπε θα σας κάνουν σε μεγάλο βαθμό να σκεφτείτε το πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας… Le Point: Τα παιδιά μας πηγαίνουν τόσο άσχημα; Aldo Naouri: Πιστεύω ναι. Στα 40 χρόνια που εξασκώ το επάγγελμα μου, βλέπω πόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η φυσική τους υγεία έχει βελτιωθεί αισθητά, αλλά παρουσιάζουν εδώ και 10 ή 15 χρόνια, προβλήματα συμπεριφοράς και αναπτύξεως άγνωστα παλαιότερα. Le Point: Παραδείγματος χάριν; Aldo Naouri: Παρουσιάζουν δυσκολίες σχετικές με την καθυστέρηση της εκμάθησης της γλώσσας, σχολικά προβλήματα, προβλήματα υπερκινητικότητας. Η απόδειξη; Η απίστευτη ανάπτυξη των επαγγελμάτων όπως αυτά που σκοπεύουν σε «αποκατάσταση» και αναφέρονται στην ψυχομετρία ή την ορθοφωνία. Le Point: Κατά την γνώμη σας, προτού οι γονείς καταφύγουν στον ψυχολόγο, πρέπει να εκπληρώσουν τον καθοδηγητικό τους ρόλο καθόλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Όμως δεν το κάνουν, γιατί; Aldo Naouri: Στο βάθος αυτής της «αδυναμίας της καθοδήγησης», υπάρχουν δύο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι ο έλεγχος από το 1975 των γεννήσεων με την αντισύλληψη. Προφανώς με χαροποιεί. Αλλά αλλάζει τα πάντα. Το μωρό δεν είναι πλέον ένα αθέλητο αποτέλεσμα της σεξουαλικής πράξεως, αλλά το αποτέλεσμα της θελήσεως και των δύο, τοποθετούμενο επομένως στην κορυφή του οικογενειακού οικοδομήματος. Το δεύτερο είναι το πέρασμα την ίδια περίοδο από μια κοινωνία της στερήσεως σε μια κοινωνία της αφθονίας. Προφανώς και αυτό με ικανοποιεί. Όμως σε μια κοινωνία της στερήσεως όπως εκείνη που γνωρίσαμε πριν από το 70, το ενδόμυχο μήνυμα που υπήρχε στην εκπαίδευση ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα». Παρείχετο μια κατάσταση που το λιγότερο που μπορούσε να χαρακτηριστεί ήταν αυτή της διάψευσης (ματαίωσης), αυτή που οι ψυχαναλυτές ονομάζουν έλλειψη και που είναι κατά την γνώμη μου ουσιαστική στην εκπαίδευση ενός παιδιού από την ποιο μικρή ηλικία. Σήμερα το μήνυμα της καταναλωτικής κοινωνίας, επομένως και των ίδιων των γονέων είναι «Όχι μόνο μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά όπως και εμείς, έχεις δικαίωμα σε όλα». Le Point: Υπαινίσσεστε ότι είναι οι μεσαίες τάξεις που πρέπει να αναλάβουν την καθοδήγηση των παιδιών τους. Aldo Naouri: Απόλυτα. Γιατί αυτές ήταν που ωφελήθηκαν από την αύξηση του πλούτου. Πως να αναθρέψουν τα παιδιά τους μέσα σε μια αφθονία που είναι τόσο νέα; Με κίνδυνο να σοκάρω, σκέπτομαι πως οι ανώτερες τάξεις της κοινωνίας που είχαν αυτή την κληρονομιά και δεν γνώρισαν τον βάρβαρο πλουτισμό, πορεύονται καλλίτερα, γιατί συνεχίζουν να έχουν την διάψευση στην εκπαίδευση, είτε ευχαριστεί είτε όχι τα παιδιά. Le Point: Η θεωρία σας εφαρμόζεται ίσως στις καλές συνοικίες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σήμερα αποκλείεται από την αφθονία. Τα παιδιά των δύσκολων συνοικιών είναι απογοητευμένα και δεν πάνε καλά. Aldo Naouri: Προέρχομαι και εγώ από την μιζέρια, από την οποία κατάφερα να βγω και δεν είμαι ο μόνος από την γενιά μου. Μεγάλωσα όμως σε μια εποχή όπου το μήνυμα της ήταν: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να αγωνισθείς για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Αυτό που είναι φοβερό, είναι να μεγαλώνεις στη στέρηση και η κοινωνία να σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα για τα πάντα. Είναι κάτι που μπορεί να σε τρελάνει. Le Point: Γιατί τόσοι πολλοί γονείς παραπονιούνται, ότι δεν μπορούν να έχουν καθοδηγητικό ρόλο; Aldo Naouri: Αυτό που θεμελιώνει την καθοδηγητικότητα δεν είναι ο θυμός, δεν είναι τα χαστούκια ή το ξύλο τα οποία καταδικάζω, είναι η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια και προπάντων η αίσθηση ότι υπάρχει. Όταν δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία πάνω στο δικαίωμα του καθοδηγείν, όταν δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους δελεασμού, τότε ο ρόλος του καθοδηγητή λειτουργεί. Πολλοί γονείς εμπλέκονται σε διαπραγματεύσεις, σε παζάρια με τα παιδιά τους. Όμως διαπραγματευόμαστε με ένα άτομο ίσο με εμάς! Le Point: Αυτό το άτομο δεν είναι ένα παιδί; Aldo Naouri: Ένα μικρό παιδί είναι μια προσωπικότητα άξια σεβασμού. Αλλά όχι δεν είναι ακόμη ένας ισότιμος συνομιλητής. Le Point: Μα δεν είναι δικό σας λάθος, των παιδιάτρων, των ψυχολόγων και των υπολοίπων ειδικών για τα παιδιά, που οι γονείς δεν αισθάνονται ως καθοδηγητές; Τα βιβλία και οι μεγάλες θεωρίες που γνωρίζετε και που εξασκείτε, δεν αποδεικνύουν ότι εσείς είστε που έχετε αποστερήσει αυτό τον ρόλο; Aldo Naouri: Απόλυτα! Μα μην με βάζετε και μένα μέσα. Όλο μου το έργο, εδώ και τριάντα χρόνια, αποτελείται ακριβώς από την προσπάθεια να πείσει τους γονείς να επανεύρουν την θέση τους και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους. Είχα πει στην Françoise Dolto*: «Λόγω των απόψεών σας οι γονείς έχουν μουγγαθεί, γι’αυτό τους συμβουλεύω να μην σας ακούν!». Είχε ένα τέτοιο ταλέντο ώστε καθιστούσε τους γονείς παράλυτους. Προτιμώ τους γονείς που κάνουν λάθη, αλλά αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τα δικαιώματά τους αυτοί «υψηλά ιστάμενοι» και τα παιδιά «χαμηλά», παρά αυτούς που καταφεύγουν στις συνταγές των ψυχιάτρων. Le Point: Ισχυρίζεστε, εσείς ο φανατικός της ψυχαναλύσεως ότι η θέση που έχει πάρει το υποσυνείδητο μέσα στην κοινωνία μας είναι εμπόδιο στην εκπαίδευση! Aldo Naouri: Μα η εκπαίδευση δεν είναι διαδικασία θεραπευτική! Είναι μια δέσμευση των ορμών! Η λέξη η οποία μπορεί να κάνει την μεγαλύτερη ζημιά μέσα στις οικογένειες είναι η λέξη «τραυματικός». Φοβόμαστε μήπως την υποστούν τα παιδιά και έτσι υφίστανται πολύ καλά την απογοήτευση, τους εμποδίζουν να μεγαλώσουν…Είναι όπως όταν έρχονται στον παιδίατρο με τα οκτάχρονα παιδιά τους, μαζί με ένα μπιμπερό ή με μια πιπίλα στο στόμα, γιατί ο γονιός δεν ξέρει πώς να το αποτρέψει χωρίς να το «τραυματίσει». Αρκεί να τους το πάρει! Le Point: Χρησιμοποιείτε λέξεις πολύ σκληρές για τους γονείς, μα είναι προπάντων οι μητέρες που ως συνήθως μέσα στα γραπτά σας, κατηγορούνται για όλα τα κακά. Θα έλεγε κανείς ότι μετά από 40 χρόνια συναναστροφή στο ιατρείο σας, δεν μπορείτε ούτε να τις βλέπετε! Aldo Naouri: Αντιθέτως, συμπάσχω με την μοίρα τους και θέλω να τις βοηθήσω! Τις έχουν κάτω από μια μεγάλη πίεση αυτή της μητρότητας και εκείνη του επαγγέλματος, που για να κρατηθούν έχουν βρει ένα τρόπο απλό να επιμελούνται του ναρκισσισμού τους: να αγαπιούνται από τα μικρά παιδιά τους ευχαριστώντας τα σε όλα, τιθέμενες καθολοκληρίαν στην διάθεσή τους. Πρόκειται για καταστροφή! Le Point: Όμως οι σημερινές γυναίκες εργάζονται, επενδύουν έξω από τα παιδιά τους. Πώς μπορούν να τεθούν στην διάθεσή τους; Aldo Naouri: Προσπαθώντας να ανακτήσουν κάθε βράδυ σε μιάμιση ώρα τις δέκα ώρες της απουσίας τους! Τι λάθος! Προσπαθώ να τις πείσω ότι η παρουσία τους δεν έχει την σημασία που της δίνουν και πως τα μωρά τους, πέντε λεπτά αφότου τις βρήκαν, είναι σαν να τις είχαν όλη την ημέρα. Δεν χρειάζεται κάτι να «ανακτήσουν». Le Point: Αισθάνεται κανείς την εμπάθεια σας για τους πατεράδες… Είναι λίγο έντονο, μόλις εξήλθαμε από την πατριαρχική κοινωνία, μόλις που άντρας και γυναίκα βιώνουν την ισότητα και παραπονιέστε για τους φτωχούς πατεράδες. Aldo Naouri: Παραδέχομαι την εμπάθεια. Αλλά ο πατέρας και η μητέρα δεν είναι ίσοι. Οι ενδομήτριες σχέσεις αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα στα παιδιά, που γνωρίζουν αμέσως ποια είναι η μητέρα τους από την οποία δεν μπορούν να «απαλαγούν», ενώ ο πατέρας για ένα μωρό είναι ένας ξένος. Η μητέρα οφείλει να επενδύσει στο λόγο της και η κοινωνία να την στηρίξει στην αρμόζουσα θέση της, η οποία δεν είναι ανταλλάξιμη με αυτή της άφωνης μαμάς. Κάνουμε το αντίθετο και όλος ο κόσμος χάνει. Θυμόσαστε την αναφορά του δικαστή Bruel πάνω στην βία στα περίχωρα το 1998. Η διάγνωση ήταν χωρίς αμφιβολία: έλλειψη του πατέρα! Le Point: Όμως οι πατεράδες του σήμερα είναι περισσότερο παρόντες, επενδύουν πολύ περισσότερα στα παιδιά τους. Aldo Naouri: Είναι θαυμάσιο, αλλά για μια φορά ακόμα, αν δεν επενδύσουν και δεν αναγνωρισθούν στον ρόλο τους από την φωνή της μητέρας και ολόκληρη την κοινωνία, αν θεωρούνται σαν δεύτερες μητέρες, δεν υπάρχει τίποτα να προσθέσουν στην εκπαίδευση του παιδιού. Ένας πατέρας μπορεί να είναι συνέχεια παρών και να μην έχει καθόλου λόγο. Έτσι το βλέπω! Δεν πρόκειται για την εισαγωγή μιας άδειας πατρότητος των δέκα πέντε ημερών με την οποία θα επαναφέρει την θέση του. Είναι ενθαρρυντικό η κοινωνία και οι μητέρες να δεχτούν, ότι ο πατέρας παίζει σπουδαίο διαλεκτικό ρόλο στην εκπαίδευση: ελκύστε τη μητέρα προς την θηλυκότητά της και θρυμματίστε την σχέση μητέρας παιδιού. Le Point: Αν αυτή η «ανεπάρκεια στην εκπαίδευση» διαιωνίζεται, σε τι κίνδυνους εισέρχεται η κοινωνία; Aldo Naouri: Ένα άτομο του οποίου η παιδική παντοδυναμία δεν έχει σταματήσει από την συνεχή εκπαίδευση, στην ώριμη ηλικία θα ζει στην αγωνία, στην φιλαυτία και στη μονομανία. Τους αναγνωρίζω αμέσως αυτούς τους ενήλικες! Αν οι γονείς δεν επαναεπενδύσουν στο ρόλο τους, η κοινωνία μας κινδυνεύει με ρήξη στο κοινωνικό ιστό, ο οποίος είναι ήδη παρόν. Κινδυνεύει να μείνει ακυβέρνητη. Le Point: Στο βάθος ποιο είναι για σας το παιδί το σωστά μεγαλωμένο; Aldo Naouri: Είναι το ήρεμο παιδί. *Françoise Dolto (1908 –1988), γνωστή γαλλίδα παιδίατρος και ψυχαναλύτρια που ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση των παιδιών.

Libri i pediatrit francez Aldo Nauri "Duke edukuar fëmijët - Kufijtë në plotfuqishmërinë fëmijnore" mgjth se ka qarkulluar në greqisht që prej vitit 2012, mbete një prej librave me shitje të larta.. mgjth pozicionet "heretike". Në pjesën e pasme të librit të tij shkruhet: (O Nauri) iu propozon nënave që të ndalojnë të "ushtrojnë tërheqje" ndaj fëmijëve të tyre, baballarëve të mos mjaftohen me rolin e vëzhguesit, dhe të dy prindërve t'i japin rëndësi lidhjes ndërmjet tyre. Korrekton "pseudo-ngrohtësinë e ëmbël" të prindëve të sotëm, që nuk edukon por ruan ndjenjën e plotfuqishmërisë fëmijnore duke vënë në rrezik të ardhmen. Ndaj parimit modern "Mundesh dhe ke të drejtë t'i kesh të gjitha" Aldo Nauri kundërve: "Nuk mund t'i kesh të gjitha, por mund të luftosh që të kesh sa më tepër të jetë e mundur". Në "po-në " e vazhdueshme të prindërve që shkatërrojnë psikizmin dhe indin shoqëror, ai kundëve një "jo" që i përgjigjet pozitivisht jetës! Duke marrë shkasë nga libri në fjalë, Nauri foli në atë kohë në revistën "Le Point" dhe ato sa tha do t'iu bëjnë të mendoni se si ju rritni fëmijët. Le Point: Fëmijët tanë po shkojnë kaq keq? Aldo Nauri: Besoj se po. Në 40 vjet që ushtroj profesionin tim, shikoj se sa gjëra kanë ndryshuar. Shëndeti  tyre natyral është përmirësuar ndjeshëm, por këtu e 10 ose 15 vjet, paraqesin probleme në sjellje dhe zhvillim të panjohura më parë. Le Point: Për shembull? Aldo Nauri: Paraqesin, vështirësi në lidhje me vonesën e mësimit të gjuhës, probleme në shkollë, probleme të hiperaktivitetit. Vërtetimi? Zhvillimi i profesioneve si ato që kanë qëllim "restaurimin" dhe i referohen psikometrisë ose orthofonisë. Le Point: Sipas opinionit tuaj, para se prindërit, të shkojnë tek psikologu, duhet që të përmbushin rolin e tyre udhëzues gjatë gjithë fëmijërisë. Por, nuk e bëjnë, pse? Aldo Nauri: Në thellësi të "dobësisë për udhëzim", ka dy probleme bazë. I pari  është kontrrolli i lindjeve që prej vitit 1975 dhe kontraceptivët. Kjo më gëzon. Por ndryshon gjithçka. Foshnja nuk është më një rezultat i padëshiruar e veprimit seksual, por rezultat i dëshirës së të dyjave, duke e vendosur në majë të strukturës familjare. I dyti është kalimi në të njejtën kohë nga shoqëria e mungesës në një shoqëri të bollëkut. Natyrisht dhe kjo më gëzon. Por në një shoqëri të mungesës si ajo e viteve '70, mesazhi i fshehtë që kishte arsimi ishte "Nuk mund t'i kesh të gjitha". I ofrohej një situatë që më e pakta që do të mund ta karakterizonte ishte ajo e zhgënjimit (anullimit), atë që sot psikanalistët e quajnë mungesë dhe që është sipas mendimit tim, esenciale në edukimin e një fëmije që në moshë të vogël. Sot mesazhi i shoqërisë konsumatore, si rrjedhim dhe i vetë prindërve është "Jo vetëm që mund t'i kesh të gjitha, por dhe ashtu si ne ke të drejta mbi gjithçka". Le Point: Nënkuptoni se klasa e mesme duhet të marrin pësipër orientimin e fëmijëve të tyre. Aldo Nuri: Plotësisht. Sepse ato janë që përfituan nga rritja e pasurisë. Si mund të rritin fëmijët e tyre në një bollëk që është kaq i ri? Me rrezikun, të shokoj me fjalët e mia, mendoj se klasat më larta të shoqërisë që kishin këtë trashëgimni dhe nuk njohën pasurimin barbar, ecin më mirë, sepse vazhdojnë që të kenë zhgënjimin në arsim, qoftë i kënaq, qoftë nuk i kënaq fëmijët. Le Point: Teoria juaj praktikohet ndoshta në lagjet e mira, por në pjesën më të madhe të shoqërisë sot nuk ka bollëk. Fëmijët e lagjeve të vështira janë të zhgënjyera dhe nuk ecin mirë. Aldo Nauri: Unë vij nga mizeria , nga e cila ja dola mbanë të dal dhe nuk jam i vetmi i brezit tim. Por, u rrita në një epokë ku mesazhi i saj ishte: "Nuk mund ti kesh të gjitha, por mund të luftosh për të patur sa më shumë ke mundësi". Ajo që është e tmerrshme, është të rritesh në privim dhe shoqëria të të bëjë të besosh se ke të drejtë për gjithçka. Është diçka që mund të të çmendë. Le Point: Por, përse kaq shumë prindër ankohen, se nuk mund të kenë një rol udhërrëfyes: Aldo Nauri: Ajo që themelon aftësinë e të orientuarit nuk është zemërimi, nuk janë dackat ose druri të cilat unë i dënoj, është hierarkia brenda familjes de mbi të gjitha ndjenja që ajo ekziston. Kur nuk ekziston dyshimi më i vogël, mbi të drejtën e orientimit, kur nuk përdorim metodën e joshjes, atëhere roli i udhërrëfyesit funksionon. Shumë prindër iu hyjnë negociatave dhe pazareve me fëmijët e tyre. Por, negociojmë me një person të barabartë me ne! Le Point: Ky person nuk është një fëmijë? Aldo Nauri: Një fëmijë është një person i denjë për tu respektuar. Por, nuk është akoma një bashkëbisedues i barazvlefshëm? Le Point: Por, a nuk është gabimi juaj i pediatërve, i psikologëve dhe i specialistëve të tjerë për fëmijët që prindërit nuk ndjehen si udhërrëfyes? Librat dhe teoritë e mëdha që ju dini dhe ushtrohen, nuk vërtetojnë se ju jeni ata, që i keni mohuar këtë rol:? Aldo Nauri: Plotësisht! Por mos më vendosni dhe mua në këtë thes. E gjithë vepra ime këtu e 30 vjet, përbëhet pikërisht nga përpjekja  që të bindë prindërit që të rigjejnë vendin e tyre dhe të rifitojnë besimin ndaj vetes. Kisha thën në Fraçoise Dolto "Për shkak të opinioneve tuaja prindërit janë bërë memecë, për këtë arsye ju këshilloj që të mos ju dëgjojnë!". Kishte një talen të tillë që i bënte prindërit të paralizuar. Preferoj prindërit që bëjnë gabime, por që marrin përsipër përgjegjësitë e tyre dhe të drejtat e tyre, ata "që qëndrojnë lart" dhe fëmijët "poshtë"  më shumë se sa ata që ndjekin recetat e psikiatërve. Le Point: Pretendoni, ju admiruesi i psikoanalizës se vendin që ka marrë subkoshienca në shoqërinë tonë është pengesë në arsim!. Aldo Nauri: Arsimi nuk është një proces shërues! Është një kontrroll i ormoneve! Fjala e cila mund të bëjë më shumë dëm në familjet është "tramatizues". Kemi frikë se mos e pësojnë fëmijët dhe kështu vuajnë nga frustimi dhe i pengojnë që të rriten. Është sikur vijnë në pediatri me fëmijët e tyre në moshën 8 vjeçare, bashkë me një biberon ose thithkë në gojë, sepse prindi nuk e di se si t'i heqë pa e "traumatizuar". Mjafton që t'i marrë!. Le Point: Përdorni fjalë shumë të forta për prindërit, por janë kryesisht nënat që zakonisht, në shkrimet tuaja, akuzohen për të gjitha të këqijat . Do të thoshte dikush se pas 40 vjetësh kontakti me klinikën tuaj, nuk mundeni as t'i shikoni! Aldo Nauri: Përkundrazi, vuaj me fatin e tyre dhe dua që ti ndihmoj! I kanë vendosur nën një presion të madh , atë të të qënit nënë dhe atë të profesionit, dhe që të mbahen kanë gjetur një mënyrë të thjeshtë që të kujdesen për narkicizmin e tyre: të dashurohen nga  fëmijët e vegjël duke i kënaqur për të gjitha, duke u vendosur plotësisht në dispozicionin e tyre. Bëhet fjalë për një shkatërrim!. Le Point: Por gratë e sotme punojnë, investojnë jashtë fëmijëve të tyre. Si mund të jenë në dispozicionin e tyre? Aldo Nauri: Duke u përpjekur të fitojnë çdo natë në një orë e gysëm dhjetë orët e mungesës së tyre! Çfarë gabimi! Po përpiqem që t'i bind se prezenca e tyre nuk ka rëndësinë që i japin dhe se foshnjat e tyre, pesë minutat, pasi i gjetën dhe ato, është sikur i kishin gjatë gjithë ditës. Nuk kanë diçka për të rikuperuar. Le Point: Ndjen dikush empatinë tuaj për baballarët.... Është pak e theksuar, sapo dolëm nga shoqëria patriarkale, burri dhe gruaja sapo ka filluar që të përjetojë barazinë dhe ankoheni për të gjorët baballarë. Aldo Nauri: E pranoj empatinë. Por babai dhe nëna nuk janë të barabartë. Marrdhëniet endomitrike lenë gjurmë të pa eliminueshme tek fëmijët, të cilët e dinë menjëherë se cila është nëna e tyre, nga e cila nuk mund të "çlirohen", ndërsa babai i një fëmije është një i huaj. Nëna ka si detyrim që të investojë në fjalën e saj dhe shoqëri ta mbështetë në pozicionin e saj të duhu, e cila është e këmbyeshme me atë të mamasë së heshtur. Ne bëjmë të kundërtën dhe e gjithë bota humbet.  Kujtojmë raportin e gjykatësit Bruel mbi dhunën në zonat përreth në vitet 1998. Diagnoza ishte pa diskutim: mungesa e babait!. Le Point: Por baballarët e sotëm janë më shumë prezent, investojnë shumë më tepër tek fëmijët e tyre. Aldo Nauri: Është e mrekullueshme, por dhe njëherë, nëse nuk investojnë dhe nuk pranohen në rolin e tyre nga zëri i nënës dhe e gjithë shoqëria, nëse konsiderohen si nëna të dyta, nuk ekziston asgjë për të shtuar në edukimin e fëmijëve. Një baba mund të jetë vazhdimisht prezent dhe të mos ketë të asnjë të drejtë fjale. Kështu e shoh! Nuk bëhet fjalë për hyrjen e një leje lindjeje për baballarët prej 15 ditësh me të cilën do të rivendosë pozicionin e tij. Është ikurajues fakti që shoqëria dhe nënat të pranojnë se babai luan një rol madh ndërmjetësues  në arsim: tërhiqni nënën drejt feminilitetit të saj dhe dërmoni marrdhënien nënë fëmijë. Le Point: Nëse kjo "mosmjaftueshmëri në arsim"  do të përjetësohet, çfarë rreziqe do të sjellë për shoqërinë? Aldo Nauri: Një person të cilit plotfuqishmëria fëmijnore nuk i ka ndaluar nga edukimi i vazhdueshëm, në një moshë të pjekur do të jetojë në agoni, në vetëdashje dhe në monomani. I dalloj menjëherë këta adultë! Nëse prindërit nuk riinvestojnë në rolin e tyre, shoqëria jonë, rrezikohet me shkëputje të indit shoqëror, i cili është tashmë prezent. Rrezikohet që të mbetet e paqeverisur. Le Point: Në thellësi cili është për ju fëmija e rritur drejt? Aldo Nauri: Është fëmija i qetë. François Dolto (1908-1988), pediatre e njohur franceze dhe psikanaliste që u mor me psikoanalizën e fëmijëve. Përktheu, përgatiti Pelasgos Koritsas Të gjitha të drejtat të rezervuara.

Έντι Ράμα: Κανείς δεν μπορεί να με κρίνει για τις σχέσεις με την Τουρκία…

Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα περιέγραψε την Τουρκία ως «φίλο και στρατηγικό εταίρο της Αλβανίας και ο μόνος κίνδυνος για τις μεταξύ μας σχέση είναι μια παρανόηση, αλλά αυτή είναι ανούσια».

Αυτά απάντησε ο Ράμα στον Ντέιβιντ Φίλιπς, εμπειρογνώμονα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ο οποίος είπε πριν από λίγες ημέρες ότι  οι Αλβανοί θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τις απειλές και τις επιβουλές που προέρχονται από τη Ρωσία και την Τουρκία.

«Οι σχέσεις μας με την Τουρκία δεν αποτελεί ούτε απειλή ή επιβουλή, όπως αναφέρει ο καθηγητής (Ντέιβιντ Φίλιπς), θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το Κοσσυφοπέδιο.

«Ο καθηγητής γνωρίζει πολύ καλά ότι η Αλβανία είναι ένας τόπος όπου ζουν αρμονικά οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι», δήλωσε ο Έντι Ράμα.

Ο επικεφαλής της αλβανικής εκτελεστικής εξουσίας ισχυρίσθηκε ότι έχει μια θετική σχέση με τον καθηγητή Ντέιβιντ Φίλιπς, αλλά οι περιγραφές του, σύμφωνα με τον Ράμα, απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και δεν θα λογοδοτούσε σε αυτόν και κανέναν το είδος της σχέσης που  έχουν.

(Στοιχεία από iliria.tv)

             

   http://www.echedoros-a.gr

1 Μαΐου στην Αλβανία επί κομμουνισμού 1988- (DOKUMENTARE-ARKIV) 1 MAJ 1988

1 Μαΐου στην Αλβανία επί κομμουνισμού 1988- (DOKUMENTARE-ARKIV) 1 MAJ 1988 from Pelasgos Koritsas on Vimeo.

Κονίτσης: ''Η Κυβέρνηση πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση της στο «Βορειοηπειρωτικό»''

Του Σεβ. Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα

---

Τόν τελευταῖο καιρό, παρατηρεῖται μεγάλη κινητικότητα στά Δυτικά Βαλκάνια, ἰδιαίτερα στήν Ἀλβανία. Ἐπειδή ἡ χώρα αὐτή ἐπιθυμεῖ νά ἐνταχθῇ στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση (Ε.Ε.), πιέζει τήν Ἑλλάδα νά συναινέσῃ σ' αὐτό.

Ὁ Ἕλληνας ὑπουργός Ἐξωτερικῶν κ. Νῖκος Κοτζιᾶς ἐπανειλημμένως ἐπισκέφθηκε τά Τίρανα, χωρίς ὅμως νά γίνῃ γνωστό τί ἔχει συζητήσει σχετικῶς μέ τόν Ἀλβανό ὁμόλογό του. Εἶναι δέ ἀνησυχητικό, τό γεγονός, ὅτι κατά πρόσφατη μετάβασή του στήν Κορυτσᾶ, ἀρνήθηκε νά ἔλθῃ σέ ἐπαφή μέ τούς Ἕλληνες Βορειοηπειρῶτες, πού κατοικοῦν ἐκεῖ.

Ἡ στάση του αὐτή δημιουργεῖ ἐρωτηματικά καί προβληματισμούς. Μήπως πιέζεται «ἄνωθεν»; Κι' ὅταν λέμε «ἄνωθεν», ἐννοοῦμε κυρίως τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖες δείχνουν ἕνα ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν γειτονική μας χώρα. Λέγεται, καί μάλιστα ἐντόνως, ὅτι θέλουν νά προλάβουν τήν ἐπιρροή τῆς Ρωσίας στήν Ἀλβανία ... 

-Β-

Πέρα, ὅμως, ἀπό τήν στάση τῆς Ὑπερδυνάμεως ἤ, ἐνδεχομένως, ὅποιων ἄλλων παραγόντων, εἶναι γεγονός, ὅτι ἐνῷ ἡ Ἀλβανία ἔχει ἀνάγκη καί τήν συναίνεση τῆς Ἑλλάδος γιά νά ἐνταχθῇ στήν Ε.Ε., προκαλεῖ ἀσύστολα τήν Χώρα μας.

Ἔτσι, στά σχολικά βιβλία ἡ Ἑλλάδα παρουσιάζεται ὡς ἐχθρική χώρα, ἐνῷ φιγουράρουν οἱ χάρτες τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας», πού τά σύνορά της φθάνουν μέχρι τήν Ἄρτα καί τήν Πρέβεζα.

Στήν Χειμάρρα, ἡ ἀλβανική κυβέρνηση συνεχίζει τήν καταπάτηση τῶν Ἑλληνικῶν ἰδιοκτησιῶν, ἐπικαλούμενη δῆθεν «σουλτανικά φιρμάνια». Στήν πραγματικότητα θέλει νά περιέλθῃ ἡ ἑλληνική περιουσία σέ ξένους ἐπιχειρηματικούς ὁμίλους, προκειμένου νά ἱδρύσουν ξενοδοχεῖα καί ἄλλες τουριστικές ἐγκαταστάσεις !

Τό δέ καί πιό ἐξωφρενικό εἶναι ἡ ὑποκίνηση τῶν «Τσάμηδων» νά διεκδικήσουν χρηματικές ἀποζημιώσεις ἀπό τήν Ἑλλάδα καί μεγάλες ἐκτάσεις γῆς στήν Θεσπρωτία ...

-Γ-

Μπροστά σ' αὐτές τίς ραγδαῖες καί ἀνησυχητικές ἐξελίξεις, προβάλλει ἀμείλικτο τό ἐρώτημα: Τί πρέπει νά γίνῃ; Θά ἀφεθῇ ἡ Βόρειος Ἤπειρος στήν κακή της μοίρα; Ἐμεῖς, πιστεύουμε πώς σέ καμμιά περίπτωση δέν πρέπει νά γίνῃ αὐτό.

Ὁ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. καί ἡ Σ.Φ.Ε.Β.Α. διακηρύσσουν μέ σαφήνεια καί μέ τόν πιό κατηγορηματικό τρόπο τίς ἀπόψεις τους μέσα ἀπό τίς σελίδες τοῦ «Βορειοηπειρωτικοῦ Βήματος».

Κι' αὐτές λένε, ὅτι : α) Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση (ὅπως καί ἡ Ἀντιπολίτευση) πρέπει νά ξεκαθαρίσῃ τήν θέση της στό «Βορειοηπειρωτικό», ἀφήνοντας κατά μέρος τήν «μυστική διπλωματία», ἡ ὁποία, συνήθως, συσσωρεύει δεινά. β) Οἱ ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες νά ἀφήσουν, ἐπί τέλους, τήν ραστώνη καί τό «βόλεμα», καί νά διεκδικήσουν τά δίκαια καί τά δικαιώματά τους. γ) Ἡ Βορειοηπειρωτική Ἡγεσία νά ὁμονοήσῃ, γιατί ἡ μέχρι τώρα πικρή ἐμπειρία φανερώνει πόση ζημιά ἔχει γίνει στόν Ἑλληνισμό, μέσα. δ) Ἡ «ΟΜΟΝΟΙΑ» νά προσεγγίσῃ τούς Ἑλληνοβλάχους καί νά μή τούς ἀφήνῃ νά γίνωνται θύματα τῆς ἀλβανικῆς προπαγάνδας. Καί, τέλος, ε) Νά διαφωτισθοῦν ἐνδελεχῶς οἱ Διεθνεῖς Ὀργανισμοί. Οἱ καιροί τρέχουν καί δέν μᾶς περιμένουν.

-Δ-

Γι' αὐτό τόν λόγο, ἡ Μητρόπολή μας ὀργανώνει καί φέτος ἐκδηλώσεις γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο. Ἔτσι, τήν Κυριακή 13 Μαΐου 2018, τό πρωΐ, στό ἡρωϊκό Δελβινάκι, θά συναντηθοῦμε γιά νά διατρανώσουμε τήν ἐπιθυμία μας γιά τήν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ τήν Ἑλλάδα. Θά σᾶς περιμένω ὅλους. Ἡ παρουσία σας εἶναι ἀνάγκη ἐθνική.

http://www.romfea.gr

Η αποκαλυπτική συνέντευξη του Γενικού Πρόεδρου της ΔΕΕΕΜ – «ΟΜΟΝΟΙΑ», Λεωνίδα Παππά

“Lavdi Perëndisë”- Shën Paisio

-At.ç’farë kuptimi ka shprehja “Lavdi më Ty o Zot”?
“-Lavdi më Ty o Zot “do të thotë të bëhet i njohur Perëndia tek njerëzit. Shiko ç’farë thotë Krishti:”Unë të lavdërova në botë”.
-At,ndiej më tepër nevojën të them “Lavdi Perëndisë”,se “mëshiro o Zot”.Mos nuk bëj mirë?
-Shumë mirë vepron.Unë kaloj gjithë ditēn duke lavdëruar Perëndinë.Lavdi më Ty o Perëndi sepse jetoj.Lavdi më Ty o Perëndi sepse do vdes dhe do shkoj pranë Perëndisë.Lavdi Perëndisë edhe nëse më dërgon në ferr dhe merr në parajsë një prej ferri.Shprehja “Lavdi Perëndisë” të mos mungoj kurrë nga buzët tona.Kur ndjej dhimbje,fjalët “Lavdi Perëndisë” i kam ilaç kundër dhimbjes,asgjë tjetër nuk më qehtëson.Shprehja “Lavdi Perëndisë” është më e lartë dhe se fjalët “mëshiro o Zot”.Është shumë më e çmuar.
Shën Paisio donte të thoshte se njeriu kërkon mëshirën e Perëndisë kur ka nevoj, por lavdërimin ndaj Tij e shpreh për mirënjohje dhe kjo ka më shumë vlerë.
Shën Paisio na mësonte të lavdërojmë Perëndinë jo vetëm kur jemi mirë por edhe kur jemi në vështirësi,sepse edhe ato (vështirësitë) i jep Perëndia për ilaç të shpirtit.
-At,disa herë kur them “Lavdi Perëndisë”,ndihem si me krahë.Ç’farë është kjo?
-Ngazëllim shpirtëror është.
Perëndia të bëj të denjë që në jetën tjetër të jesh bashkë me ëngjëjt që lavdërojnë vazhdimisht Perëndinë.Amin

Përkthyer nga A. Marini

http://www.orthodhoksiaebashkuar.al