Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κορυτσάς κυρός Φώτιος. (1865-1906). (Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο Φώτιος Καλπίδης γεννήθηκε στο χωριό Τσαγράκι (Çakrak) της Επαρχίας Αλουτζεράς της Κερασούντος το 1865. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1889 έχοντας ήδη χειροτονηθεί Διάκονος και αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Ότι αληθώς ανέστη ο Κύριος ημών". Υπηρέτησε ως Διευθυντής της Σχολής Αρένων Κερασούντος (1890-1891), ως Βοηθός στο γραφείο Πρωτοκόλλου της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1891-Ιούνιος 1893), ως Υπογραμματεύς (Ιούνιος 1893-1897) και ως Αρχιγραμματεύς (1897-1902) της Ιεράς Συνόδου. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 25 Μαΐου 1897 από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης Κύριλλο. Στις 16 Μαΐου 1902 εξελέγη Μητροπολίτης Κορυτσάς με 11 ψήφους έχοντας συνυποψηφίους τους Επισκόπους Κρήνης Θεόκλητο (1 ψήφος) και Παμφίλου Μελισσηνό. Στις 19 Μαΐου 1902 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Κορυτσάς. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Ιωαννίνων Γρηγόριο, Προύσης Ναθαναήλ, Νεοκαισαρείας Αλέξανδρο, Χίου Κωνσταντίνο, Ξάνθης Ιωακείμ, Βοδενών Νικόδημο, Ηλιουπόλεως Ταράσιο, Καλλιουπόλεως Ιερώνυμο και Διδυμοτείχου Φιλάρετο. Τον Ιούνιο του 1905 δέχθηκε δολοφονική επίθεση στο χωριό Πλιάσα αλλά διέφυγε τον κίνδυνο. Δολοφονήθηκε από Αλβανούς κομιτατζήδες έξω από το χωριό Μπραδβίτσα (Vashtëmi) όπου μετέβαινε να λειτουργήσει στις 9 Σεπτεμβρίου 1906.

Στὶς 9 Σεπτεμβρίου τοῦ 1906, όπως αναφέραμε, ἀλβανίζοντες καὶ ὀπαδοὶ τῆς ρουμάνικης προπαγάνδας, δολοφόνησαν σὲ ἐνέδρα τὸν Μητροπολίτη Κορυτσᾶς, Φώτιο. Ὁ θάνατός του συγκλόνισε τὸ πανελλήνιο καὶ ἡ συγκίνησι τῶν κατοίκων τῆς Κορυτσᾶς ἦταν ἀπερίγραπτη κατὰ τὴν ὥρα τῆς κηδείας του, ποὺ ἔγινε ἀπό τοὺς μητροπολίτες, Καστοριᾶς Γερμανὸ Καραβαγγέλη, καὶ Δυρραχίου Προκόπιο στὶς 12 Σεπτεμβρίου μὲ συμμετοχὴ δεκάδων ἱερέων καὶ χιλιάδων Ἑλλήνων τῆς πόλεως.

Ὁ Πόντιος ἀπό τὴν Κερασοῦντα ἐθνομάρτυρας ἱεράρχης, Φώτιος(κατὰ κόσμο Ἡλίας Καλπίδης) ἦταν θύμα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα. Ὅταν ἡ ρουμάνικη προπαγάνδα, ὑποβοηθούμενη ἀπό τὴν ἀλβανική, προσπάθησε νὰ καταγράψῃ τοὺς Ἕλληνες ὡς «ἀρναούτ» καὶ ὄχι ὡς «ροῦμ», μὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀποσκοπῶντας νὰ δείξῃ στὶς ξένες δυνάμεις ὅτι ὁ πληθυσμὲς ἦταν ἀλβανορωμουνικός καὶ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν μιὰ μειοψηφία, ἡ ἀντίδρασι τοῦ Φώτιου ἦταν ἐντονότατη.

Ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος καὶ καθηγητὴς στὸ πανεπιστήμιο τῆς Ίένας Γκέσλορ, γνώρισε τὸν Φώτιο, καὶ  σὲ σύγγραμμά του, σημείωσε πὼς τέτοιο ἄντρα, μὲ τόση βαθιὰ μόρφωση, τέτοιο ἤθος καὶ τόση ἀποφασιστικότητα, δὲν εἶχε συναντήσει.

Ὁ Μακεδονικός Ἀγῶνας τῶν Ἑλλήνων (1904- 1908), ξεκίνησε ὡς ἀντίδραση στὰ ἐπεκτατικὰ καὶ ἀφομοιωτικὰ ὡς πρὸς τὴν Μακεδονία σχέδια τῶν Βουλγάρων. Πολλοὶ ἦταν οἱ Πόντιοι ποὺ συμμετεῖχαν στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, εἴτε ἐπώνυμοι εἴτε ἀνώνυμοι. Στοὺς ἐπώνυμους συγκαταλέγονταν οἱ μητροπολίτες Γρεβενῶν Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης καὶ Κορυτσᾶς, Φώτιος Καλπίδης, καθὼς καὶ ὁ ναύαρχος Γεώργιος Κακουλίδης, ὁ στρατηγὸς Νεόκοσμος Γρηγοριάδης κ.ἄ.

Ὁ Φώτιος, κατὰ κόσμον Ἡλίας Καλπίδης, γεννήθηκε στὸ Τσαγκρὰκ τῆς Κερασούντας. Στὴν Κορυτσᾶ βρέθηκε ὡς μητροπολίτης της σὲ ἡλικία 42 ἐτῶν, ἀντικαθιστῶντας τὸν Γερβάσιο Ὡρολογᾶ, ποὺ μετατέθηκε στὴν Καισάρεια.

Ἦταν τὸ 1904, χρονιὰ ἰδιαίτερα σκληρή. Βούλγαροι κομιτατζῆδες, ρουμανίζοντες Βλᾶχοι, Ἀλβανοὶ ἐθνικιστές, λυμαίνονταν τὴν ἐπαρχία του. Ὁ Φώτιος, μὲ κέντρο δράσης τὴν Κορυτσᾶ, περιόδευε τὴν ὕπαιθρο τῆς μητρόπολής του, πηγαίνοντας ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, προσπαθῶντας νὰ στηλώσῃ τὸ φρόνημα τοῦ καταπτοημένου ποιμνίου του. Σὲ ὅσους τοῦ ἔλεγαν νὰ εἶναι προσεχτικὸς, ἀπαντοῦσε: «….Ἄν πρέπει νὰ κάνῳ, ὅπως μοῦ λέτε, τότε γιὰ ποιὸ λόγο μὲ ἔστειλαν ἐδῶ ἀπ’ τὴν Πόλη;....»

Στὴν Κορυτσᾶ ἴδρυσε τὸν σύλλογο «Τὰ Πάτρια», ποὺ ἀπευθυνόταν κυρίως στοὺς νέους. Ἡ ἀσταμάτητη δράση του, φρένιαζε τοὺς ἀντιπάλους του. Τὸν προειδοποίησαν νὰ «συμμορφωθεῖ» πολλὲς φορές, ἀλλὰ ἐκεῖνος συνέχιζε μαχητικότερος νὰ κάνῃ ὅ,τι πίστευε. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1906, ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Βρατοβίτσα, τὸν σκότωσαν κομιτατζῆδες καὶ ρουμανίζοντες.

Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ κείμενο στό:  http://www.e-istoria.com/

Δαβίδ ο Σεληνιτζιώτης

Ο Δαβίδ ο Σεληνιτζιώτης ήταν ζωγράφος από τον Αυλώνα της Aλβανίας. Το έργο που επιτέλεσε στην αγιογράφηση εκκλησιών τον κατατάσσει μεταξύ των σπουδαιότερων αγιογράφων του 18ου αιώνα.

Δαβίδ ο Σεληνιτζιώτης
Γέννηση	17ος αιώνας Σελενίτσα
Θάνατος	18ος αιώνας

Ο ζωγράφος Δαβίδ τοιχογράφησε το μεγάλο νάρθηκα του παρεκκλησίου της Παναγίας Κουκουζέλισας στη Λαύρα (1715). Επίσης, εργάστηκε στη Mοσχόπολη και στην Καστοριά. Θεωρείται πιο εκλεπτυσμένος αντιγραφέας και δημιουργικότερος στις μη παραδοσιακές παραστάσεις, όπου διαπιστώνεται και επαφή με δυτικοευρωπαϊκά έργα.

Τα έργα του ζωγράφου Δαβίδ συμμετέχουν στο ρεύμα της επιστροφής σε εικονιστικούς τύπους και καλλιτεχνικούς τρόπους της παλαιολόγειας ζωγραφικής. Αυτή η τάση επιστροφής και αντιγραφής της ζωγραφικής παλαιολόγειων προτύπων και ειδικότερα του Πανσέληνου στο ναό του Πρωτάτου εμφανίστηκε στο Άγιο Όρος το πρώτο τέταρτο του 18ου αιώνα και από εκεί διαχύθηκε στα αστικά κέντρα της Μακεδονίας, όπως στη Νέα Παναγία Θεσσαλονίκης (γύρω στα 1730), στον Ιωάννη Πρόδρομο Καστοριάς (1727) και στον Άγιο Νικόλαο στη Μοσχόπολη της Βορείου Ηπείρου (1727). Θεωρητικός εκφραστής του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που σφράγισε την καλλιτεχνική παραγωγή στο Άγιο Όρος καθ' ολη τη διάρκεια του 18ου αιώνα και τις αρχές του 19ου αιώνα, υπήρξε ο αγιορείτης ζωγραφοδιδάσκαλος ιερομόναχος Διονύσιος από τον Φουρνά των Αγράφων.

Χαρακτηριστικά έργα του ζωγράφου Δαβίδ από τις τοιχογραφίες του Ορθόδοξου ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στη συνοικία Απόζαρι της Καστοριάς:

• 

  Δαίμονες βασανίζουν μια πόρνη
 
• 

  Βασανιστήρια της πόρνης και του φιλάργυρου
 
• 

  Βασανιστήρια του πόρνου και της μάγισσας

ΜΝΗΜΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΟΜΠΟΣΤΙΤΣΑ ΚΟΡΥΤΣΑΣ! -In Memoriam e z. Sotir Bambulla nga Boboshtica e Korçës!

Οἱ λιγότερο γνωστοὶ Βορειοηπειρῶτες Ἐθνικοὶ Εὐεργέτες

Ἡ κόλαση τοῦ Δάντη – Στὶς φυλακὲς τοῦ Χότζα

.

Ἡ κόλαση τοῦ Δάντη – Στὶς φυλακὲς τοῦ Χότζα

.

……….Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1944,  ὁ  Ἐμβέρ Χότζα, ὁ μεγαλύτερος διώκτης τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀναλαμβάνει τὴν διακυβέρνηση τῆς ἀλβανίας. Ἡ ἀλβανική κυβέρνηση ἀναγνωρίστηκε ἄνευ ὅρων ἀπό τὴν ΕΣΣΔ καὶ ἀμέσως μετὰ ἀπό τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Μεγάλη Βρετανία.

……….Εἶχε ὤς τὸν θάνατό του τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο κάθε πτυχῆς τοῦ πολιτικοοικονομικοῦ γίγνεσθαι τῆς χώρας, ἐξαπολύοντας κλίμα τρομοκρατίας ἐνάντια σὲ κάθε ἀντιφρονοῦντα, ἐνῶ τὴν τιμητικὴ τους στὶς διώξεις εἶχαν οἱ Ἕλληνες τῆς κατεχόμενης ἀπο τὴν ἀλβανία, Ἠπείρου.

……….Στὸ πλαίσιο τῆς συστηματικῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων, τοὺς ἀνάγκασε νὰ μετοικήσουν στὰ βόρεια ὥστε νὰ ἐξαφανιστῇ τὸ Ἑλληνικό στοιχεῖο ἀπο τὶς συμπαγῶς Ἑλληνικές περιοχές, καὶ σὲ μία πρωτοφανὴ διαδικασία γενετικῆς παρέμβασης, ἐπέβαλε μεικτοὺς γάμους μεταξὺ Ἑλληνίδων καὶ ἀλβανῶν[πρακτικὴ ποὺ ἐπέβαλε καὶ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς τῆς βουργαρίας].

Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ – ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ

Οἱ ἀφανεῖς ἥρωες τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Β.Ἠπείρου, καὶ ἡ ἐπιμελῶς κρυμμένη ἱστορία

……….[ ]τὴν στιγμὴ ποὺ ὁλοκλήρωνες καὶ τὴν τελευταία ὥρα τῆς ποινῆς, κάτι τὸ σπάνιο συνέβαινε, δοκίμαζες τρεῖς διαφορετικὲς γεύσεις: Τῆς ἀποφυλάκισης, τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς ξανασυλλήψεως. Ἀφοῦ ἔχεις ἀπομακρυνθεῖ περπατώντας κάπου μία ἤ δύο ὧρες ἀπό τὸ Στρατόπεδο, σοῦ ξαναέριχναν τὶς χειροπέδες. Ἡ κατηγορία ἦταν ξανὰ διαφώτιση καὶ προπαγάνδα.

---

• Ὁλόκληρο τὸ κείμενο γιὰ τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό : www.e-istoria.com

• Σχετικό κείμενο:Ἡ ἐπιστροφὴ Ἑλλήνων ὁμήρων ἀπὸ τὰ ἀλβανικὰ κολαστήρια τοῦ Χότζα 

  ---

Στὸ ἀκόλουθο ὁπτικοακουστικό, ὁ Μιχαὴλ Μάνος ἀπό τὴν Δερβιτσάνη Ἀργυροκάστρου (ἀντιδήμαρχος Δροπόλεως 2018 - https://www.youtube.com/watch?v=xKwNPOr2h3Y), περιγράφει συνοπτικὰ τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἕλληνες ἀπό τοὺς ἀλβανοὺς λόγῳ τῆς ἐθνικότητάς τους. Έπίσης μιλάει μὲ πίκρα καὶ ἀπογοήτευση γιὰ τὸ ἑλλαδικὸ κράτος τὸ ὁποῖο ἀποσιωπᾶ αὐτά τὰ ἀναμφισβήτητα ἐγκλήματα, προβάλλοντας ἄλλα πρόσωπα καὶ καταστάσεις. Εὐχαριστοῦμε ἰδιαιτέρως τὸν Μιλτιάδη ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν διευκρινιστικὴ πληροφορία του.

http://www.ellinoistorin.gr/

Qeveria e re greke dhe Shqipëria

Jordan Jorgji - Specialist i Marrëdhënieve Ndërkombëtare dhe Politikës së Jashtme

Ashtu siç pritej, Qirjako Micotaqis është Kryeministri i ri i vendit fqinj, Greqisë. Vota paraprake e fitores u pa në zgjedhjet e Parlamentit Evropian një muaj më parë, ku diferenca midis partisë fituese, Nea Dhimokratias dhe Sirizës, u mbyll në 9.37%.

 Edhe pse në zgjedhjet e përgjithshme këtë muaj, diferenca u ngushtua në 8.32%, Nea Dhimokratia arriti të fitojë shumicën e padiskutueshme në Parlament, atë që në gjuhën greke (dhe që nuk përkthehet lehtësisht në shqip) quhet “aftodhinamia” ose kapaciteti për të formuar vetë qeverinë. Zhgënjimi i qytetarëve grekë ishte aq i madh saqë ata mezi prisnin ndëshkimin e Ciprasit dhe qeverisë së tij për shkak të disa prej qëndrimeve zyrtare që u shfaqën gjatë 4 vjeçarit që lamë pas. Të tilla ishin dakordësia për çështjen e emrit të Maqedonisë së Veriut, vazhdimi i marrëveshjeve me kreditorët, rritja e taksave, poshtërimi i shtresës së mesme, vija tolerante ndaj imigrantëve dhe refugjatëve, si dhe bajatizimi i populizmit eurocentrik. 

Megjithatë, ajo që na intereson më shumë – paralelisht me paqen dhe stabilitetin rajonal – janë marrëdhëniet që Greqia e Micotaqit do të zhvillojë me vendin tonë. Në terma specifike, kjo nuk mund të jetë qartësisht e parashikueshme dhe do të varet nga balanca e fuqisë në rajon, nga marrëdhëniet që SHBA-të ruajnë me Greqinë dhe Turqinë, si dhe nga marrëdhëniet e Tiranës me Ankaranë. 

Në terma të përgjithshme mund të thuhet se me qeverinë e re konservatore të Greqisë, Tirana do ta ketë më të vështirë të gjejë zgjidhjen e problemeve shumëvjeçare në marrëdhëniet dypalëshe. Kjo për të paktën dy arsye themelore. 

Së pari, pjesë përbërëse e Nea Dhimokratias ka qenë dhe vazhdon të jetë krahu patriotiko-nacionalist, zëri i të cilit mund të bëhet më i dëgjueshëm sot kur partia e ekstremit të djathtë, Agimi i Artë, nuk është më e përfaqësuar në Parlamentin grek (paradoksialisht u votua të përfaqësojë vendin në Parlamentin Evropian!). 

Krahu tjetër i rëndësishëm i Nea Dhimokratias, ai liberal, nuk do të jetë në gjendje të ndikojë në përmirësimin e marrëdhënieve me Shqipërinë për sa kohë që këto nuk i sjellin fitime ndjeshmërisht të larta ekonomisë greke. Gjithashtu, mbyllja e çështjes së emrit me fqinjin verior e shkëput disi Athinën nga varësia që ajo kishte më parë prej faktorit shqiptar atje – si pasojë edhe nga nevoja për të rregulluar marrëdhëniet me Tiranën dhe Prishtinën zyrtare. 

Së dyti, mungesa e stabilitetit politik, ekonomik dhe shoqëror të Republikës së Shqipërisë, i përkeqësuar kohët e fundit për shkak të krizës politiko-konstitucionale, e ngurtëson disstancën midis dy shteteve, duke çuar në rritjen e shqetësimit që Athina ruan për të drejtat e minoritetit etnik grek në Shqipëri. 

Ajo që mund të thuhet me siguri është që Shqipëria ka humbur një rast të artë për të gjetur rrugën e përbashkët të zgjidhjes së problemeve me qeverinë e majtë (ndonëse populiste) të Aleksis Cipras. Diplomacia deri diku amatoreske e Tiranës dështoi të shfrytëzojë klimën e përshtatshme për të ardhur sa më shpejt në dakordësi me ish-ministrin e Jashtëm grek, profesorin e Marrëdhënieve Ndërkombëtare, Nikos Kotzias, për shkak se politika shqiptare nuk mund të mos rrinte pa futur hundët në të, shpesh herë për konsum të brendshëm politik. 

Këndvështrimi i atëherëshëm grek për të zgjidhur të gjitha problemet me Shqipërinë në një paketë të vetme – propozim që i interesonte mjaftueshëm palës shqiptare – duket se nuk do të përsëritet nga qeveria aktuale e Micotaqit, e cila i mëshon zgjidhjes një e nga një të çështjeve. Për më shumë, ndjeshmëria për të drejtat e minoritetit grek në Shqipëri do të jetë më e madhe tani sesa në periudhën e Ciprasit (koincidon që origjina e ministrit të ri të Jashtëm Grek, Nikos Dhendhias të jetë nga Himara). Gjatë qeverisjes së Sirizës mund të ishin shmangur incidentet e pakuptimta të prishjes së kishës së Shën Thanasit në Dhërmi, të shtëpive në Himarë, ose të ishte menaxhuar më me kujdes e profesionalizëm rasti i Kacifës në Bularat. 

Megjithatë, koha ikën dhe nuk mund të kthehet më prapa. Ajo që në të ardhmen e afërt nevojitet të ndiqet nga qeveria shqiptare, sigurisht pasi vendi të rikthehet në normalitetin konstitucional, politik e shoqëror të tij, është që të ndërtohet një strategji e qartë dhe racionale e Politikës së Jashtme në raport me fqinjët, e pranuar nga i gjithë spektri politik parlamentar shqiptar. 

Një strategji e pakontestuar si “vijë tradhtare” nga ana e opozitës apo e çdo opozite; e filtruar me kujdes nga mendësi që janë në kontakt të vazhdueshëm me zhvillimet rajonale, evropiane dhe ndërkombëtare; dhe e pastruar prej anakronizmave të miteve dhe ndjeshmërive irracionale. E thënë me fjalë më të thjeshta, stabiliteti politik i vendit duhet të shoqërohet gradualisht me ndërmarrje kurajoze të nismave që kontribuojnë në ndërtimin e besimit të ndërsjellët midis Shqipërisë dhe Greqisë, me qëllim që më pas të kalohet në mënyrë të kujdesshme në shtrëngim duarsh.

http://www.respublica.al/

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

ημάρχου Κ. Στάμκου 1,  58200  Γιαννιτσά,  Δ.Πέλλας,  Π.Κ.Μακεδονίας,  Ελλάδα 

  www.popsm.gr   popsm2014@gmail.com   τηλ. 23810-20189   κιν. 6977254045

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

         Την Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019, πάνω από έναν χρόνο μετά την υπογραφή της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αντιπροσωπία  των «Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου»και της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων»  επισκέφτηκαν την πόλη των Σκοπίων για να δουν επιτόπου εάν άλλαξε κάτι.

        Στην αποστολή συμμετείχαν, εκ μέρους των ομογενών Μακεδόνων, η συντονίστρια των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου  κ. Νίνα Γκατζούλη, ο κ. Βασίλειος Γκατζούλης, και ο εκπρόσωπος της Παμμακεδονικής Ένωσης Καναδά κ. Μιχάλης Κοντογεωργίου, και εκ μέρους της Πανελλήνιας  Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων ο πρόεδρος κ. Δημήτριος Γιουματζίδης, ο Αντιπρόεδρος Κ.Μ. κ.Γεώργιος Δόντσιος και ο Ταμίας κ. Ιωάννης Σιβένας.

        Διαπιστώθηκε ότι δεν έχει μετακινηθεί κανένα άγαλμα της εποχής Γκρούεφσκι, δεν έχει τοποθετηθεί καμία διευκρινιστική επιγραφή σε αυτά, έχουν ολοκληρωθεί τα αρχαιοελληνικού στυλ δημόσια κτήρια που είχε ξεκινήσει ο Γκρούεφσκι, συνεχίζονται οι εργασίες σε άλλα κτήρια και έχουν γίνει ελάχιστες αλλαγές ονομασίας.  

         Με λίγα λόγια ο «Αλυτρωτικός Μακεδονισμός» του Γκρούεφσκι παραμένει ολοζώντανος και επί εποχής Ζάεφ, ενισχυμένος μάλιστα με την υπογραφή της κυβέρνησης Τσίπρα. Η κυβέρνηση Τσίπρα, όχι μόνον υπέγραψε μία προδοτική συμφωνία, αλλά κόμμα  και φερέφωνα δημοσιογράφοι του εξαπατούν τον Ελληνικό λαό λέγοντας ότι δήθεν η συμφωνία εφαρμόζεται από τους Σκοπιανούς.

        Ενδεικτικά μόνον αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις.

         Άλλαξαν την πινακίδα εισόδου στην χώρα τους σε «North Macedonia» για να μας κλείσουν τα μάτια, αλλά όλοι οι τελωνιακοί και οι αστυνομικοί έχουν το εθνόσημο να γράφει  ευκρινέστατα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (Το 1991, μετά το δημοψήφισμά τους, είχαν αλλάξει άμεσα τα Γιουγκοσλαβικά σύμβολα από τις στολές τους).      

         Συνέχισαν και ολοκλήρωσαν τα σχέδια αρχαιοποίησης του κυβερνητικού κτηρίου και μόνον στην βάση μίας απομίμησης τεράστιου αρχαιοελληνικού κίονα έγραψαν με μεγάλα γράμματα GOVERMENT και με μικρά NORTH MACEDONIA.  

         Αφαίρεσαν από την είσοδο του ιδίου κτηρίου μαρμάρινη πλάκα που έγραφε στα Ελληνικά «ΜΑΚΕΔΟΝΙ ΑΡΧΩΝ» αλλά την τοποθέτησαν στο κεντρικότερο σημείο του αρχαιολογικού Μουσείου τους. (Στο ίδιο μουσείο υπάρχει αναφορά και σε 

αρχαιολογικά ευρήματα εντός Ελλάδος, από την Σίνδο και το Αρχοντικό Γιαννιτσών,όπου μάλιστα αναφέρεται και το όνομα του αρχαιολόγου κ. Χρυσοστόμου που διενήργησε τις ανασκαφές στο αρχοντικό, σε μία εμφανή προσπάθεια να στηρίξουν τον επεκτατικό αρχαιομακεδονισμό τους)

         Ψηλά στην αρχαιοελληνικού στυλ πρόσοψη του αρχαιολογικού μουσείου τους εξακολουθεί να υπάρχει, με τεράστια χρυσά γράμματα, η επιγραφή «Αρχαιολογικό Μουσείο Μακεδονίας» και μόνον στην βάση μίας απομίμησης αρχαίοελληνικού κίονα υπάρχει η επιγραφή «Αρχαιολογικό Μουσείο Βόρειας Μακεδονίας»

         Στα βιβλιοπωλεία τους συνεχίζουν να πουλάν όλα τα βιβλία και τους χάρτες αλυτρωτικού χαρακτήρα χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση ή διάθεση αλλαγής, όπως λένε οι ίδιοι οι βιβλιοπώλες.

         Εξακολουθούν να υπάρχουν και να δεσπόζουν εντυπωσιακά απέναντι από το κοινοβούλιό τους τα τεράστια μνημεία ίδρυσης του ΒΜΡΟ και της συνέλευσης του ΑΣΝΟΜ η διακήρυξη της οποίας αφαιρέθηκε από το προοίμιο του συντάγματος τους ως το κατ’εξοχήν αλυτρωτικό κείμενο αλλά το μνημείο τον συντηρεί στις νέες γενιές.

         Περιεργαζόμενοι το «Μνημείο του παιδομαζώματος», που έγινε στην Ελλάδα από τον λεγόμενο  «Δημοκρατικό στρατό» κατά το τέλος του Ελληνικού εμφύλιου πολέμου,είδαμε καθισμένο στο παγκάκι απέναντι, ακριβώς από το μνημείο, έναν ασπρομάληηλικιωμένο να μας  παρατηρεί σιωπηλά. ‘Όταν ο κ.  Κοντογεωργίου κουρασμένος κάθισε δίπλα του τον άκουσε, έκπληκτος, να του λέει με σπασμένα Ελληνικά: «Και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Είμαι Έλληνας από την Φλώρινα που εγκλωβίστηκα εδώ» και μετά από μία σύντομη συζήτηση να αποχωρεί αγκαλιάζοντάς τον. Συγκινημένος ο κ. Κοντογεωργίου μας διηγήθηκε την συζήτηση που είχε μαζί του και αναλογιστήκαμεόλους τους άλλους που νιώθουν σαν τον συνομιλητή του, αλλά και τους γηγενείς Ελληνικής καταγωγής που υπήρχαν ανέκαθεν και εξακολουθούν να υπάρχουν εντός των γεωγραφικών ορίων της γείτονος χώρας, και δεν μπορούν να εκφραστούν, και τους οποίους δυστυχώς έχουν «ξεχάσει» οι πολιτικοί μας και το επίσημο Ελληνικό κράτος.

          Δυστυχώς ο  περιορισμένος χώρος ενός δελτίου τύπου δεν μας επιτρέπει να αναφέρουμε το σύνολο όσων είδαμε και βιώσαμε κατά την παραμονή μας στην πόλη των Σκοπίων. 

                                                                       Γιαννιτσά  5 Ιουλίου 2019

                                                                     Για το Διοικητικό συμβούλιο

                                                                                 Ο Πρόεδρος

                                                                         Δημήτριος Γιουματζίδης

Πηγή international Hellenic Association