Ενίσχυση του έργου!

Ενίσχυση του έργου!

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019

Pas kontrollit të vetes!

 
Pasi ta kesh ekzaminuar mirë ndërgjegjen tënde,do të ndiesh thellë në shpirt pikëllim dhe shtrëngim,sepse e hidhërove Perëndinë me mëkatet e tua.Ti,njeriu i vogël Perëndinë e madh.Ti,njeriu mëkatar Perëndinë e Shenjtë.Ti krijesa,Krijuesin e saj.Atë që mban në duart e Tij jetën dhe ekzistencën tënde.Atë që me një shenjë i nënshtrohet mbarë bota.Dhe jo vetëm kaq,por u tregove mosmirënjohës ndaj Mirëbërësit tënd të madh,ndaj atij që të duron dhe nuk të dënon për mëkatet e tua.Atij që nuk e kurseu Birin e Tij,por e dorëzoi në vdekjen e ashpër të Kryqit për shpëtimin tënd.
Për të gjitha këto të pikëllohesh e të mërzitesh.Atëherë do të jetë i vërtetë pendimi yt.Atëherë Perëndia do të pranoj rrëfimin tënd.
“Therore ndaj Perëndisë është shpirti i dërrmuar, zemrën e dërrmuar e të përulur Perëndia nuk do ta përbuzë”.
Të gjithë ata që u penduan vërtetë, këtë bënë.
Davidi thoshte:”Laj ç’do natë shtratin tim, me lotët e mi lag shtrojën time”.
Gruaja mëkatare lau me lotët e saj këmbët e Jesuit.
Apostull Pjetri e mohoi Krishtin por kur e kuptoi gabimin e tij,”doli jashtë dhe qau hidhur”.
Me pikëllim e pendim shkon të rrëfehesh.


Marrë nga libri :”BANJA E SHPIRTIT”
Manastiri i Hershëm i Paraklitit (Ngushëllimtarit)
Oropos-Atikë, Greqi

Ομιλία Γ Καραμέλου στην Αλβανική Βουλή στις 28 Οκτωβρίου 2019!- Fjala e mbajtur nga z Ligoraq Karamelo në parlament në dt 28.10.2019

Image result for ligoraq karamelo

( Η ομιλία αυτή εκφωνήθηκε κατά την ολομέλεια της βουλής στις 28 10 2019)

Αξιότιμη κυρία πρόεδρος της βουλής, αξιότιμοι κύριοι βουλευτές!

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον φόνο του Αλβανού υπηκόου με ελληνική εθνικότητα, του Κωνσταντίνου Κατσίφα στης Βουλιαράτες της Δρόπολης. Όλα τα μέλη της εθνικής ελληνικής μειονότητας όπου και να βρίσκονται αισθάνονται αγανακτισμένοι και ανήσυχοι για το γεγονός πως μέχρι και σήμερα δεν έχει αποκαλυφθεί η αλήθεια και πως δεν υπάρχει  μια επίσημη εκδοχή για αυτό το μακάβριο φόνο.
Αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και το ΆΛΦΑ της ύπαρξης ενός κράτους δικαίου, ώστε η οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι, η κοινότητα, η κοινή γνώμη να λάβουν απάντηση στο ερώτημα: Γιατί σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της Εθνικής Εορτής της Ελλάδος, σε ύποπτες, αινιγματικές, και όχι ξεκάθαρες περιστάσεις; Γιατί ο φόνος αυτός δεν εμποδίστηκε; Τα ερωτήματα είναι πολλά, οι  καμουφλαρισμένες εικασίες και η εθνικιστική προπαγάνδα ανεξέλεγκτη.
 Από τις δύο πλευρές των συνόρων ο Κωνσταντίνος Κατσίφας αντιμετωπίζεται στα άκρα, του προσάπτονται βιαστικά επίθετα και ετικέτες: Έλληνας εξτρεμιστής και ήρωας!
Ο πρώτος χαρακτηρισμός στην Αλβανία από τα ΜΜΕ, την προπαγάνδα, την πολιτική κ.α είναι  εξευτελιστικός, διχαστικός και προσβλητικός για όλα τα μέλη της Ε.Ε.Μ. Κανένας δεν αναφέρει των Κωνσταντίνο Κατσίφα ως Αλβανό πολίτη, ανεξάρτητα από την εθνικότητα του, και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κατ’ αυτό το τρόπο διότι η διαφοροποίηση αποτελεί διάκριση, είναι λεκτική βία της πλειοψηφίας κατά της ελληνικής μειονότητας, είναι εκρηκτικό κατά της εθνικής συμβίωσης και οπισθοχώρηση σε σχέση με τις  βασικές αρχές μίας δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι σημαντικό να τονίσω εδώ πως οι περιστάσεις που οδήγησαν στο περιστατικό στις Βουλιαράτες και τα υπόλοιπα γεγονότα στην συνέχεια θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί, αποφευχθεί με πολλή προσοχή. 
Στην πραγματικότητα εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτό που ένας Γάλλος κοινωνιολόγος το ονομάζει «τυραννία της πλειοψηφίας» πράγμα που είναι και η μεγαλύτερη απειλεί της δημοκρατίας.
Αυτό το γεγονός σίγουρα όξυνε την είδη τεταμένη κατάσταση των σχέσεων στην χώρα και αντί να τις βελτιώσει τις όξυνε περισσότερα.
Η Ε.Ε.Μ επιθυμεί οι ελληνοαλβανικές σχέσεις να είναι εξαιρετικές, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα τους  είναι σκιώδης διότι δέχεται περισσότερες επιδράσεις από  το περιστατικό της σειράς, παρά από τις ισχυρές πολυετείς βάσεις και την επιθυμία της ΕΕΜ. Αυτό επιβεβαιώθηκε έντονα από την έκρηξη μίσους για την άλλη πλευρά και συγκεκριμένα κατά την επικήδεια ακολουθία του  συγχωρεμένου στις Βουλιαράτες από κάποιες φωνές (όχι από όλους) που φώναξαν συνθήματα μίσους για τους Αλβανούς, αλλά και στην Αλβανία η υστερία των εκατοντάδων, χιλιάδων σχόλιων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ήθελαν αίμα.  Το πανό που εκτέθηκε σε αγώνα ποδοσφαίρου από τους οπαδούς της ομάδας Παρτιζάνι (όχι από όλους) στον αγώνα με το Σκεντερμπέι της Κορυτσάς, ή οι ανούσιες εθνικιστικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας  κ.α συμπληρώνουν αυτό το αυξανόμενο αμοιβαίο μίσος.
Βοηθάει άραγε στην βελτίωση των σχέσεων ή μήπως τις οξύνει περεταίρω αυτές, η μαζική κήρυξη ανεπιθύμητων προσώπων (non grata) 54 Ελλήνων πολιτών (μάλιστα αναφέρεται πως υπάρχουν και αλβανοί πολίτες!!!!!), όταν εκείνοι είναι προσωπικότητες, ευρωβουλευτές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκλεγμένοι κ.α; Εξυψώνει ή καθηλώνει την εικόνα υποψήφιας ευρωπαϊκής χώρας? Μήπως δημιουργεί μια νέα εστία διακρατικής σύγκρουσης; Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση με τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα έχουν δημιουργήσει κλίμα σύγκρουσης με την ΕΕΜ,  σε πολλά θέματα και το χειρότερο είναι πως ο ίδιος ακόμη δεν έχει αντιδράσει για να βοηθήσει, ηρεμήσει την τεταμένη κατάσταση με την ΕΕΜ και για την περίπτωση Κατσίφα να βγει να πει την αλήθεια η οποία θα ηρεμούσε την Ε.Ε.Μ από το άγχος της ανασφάλειας.
Γεννάται το ερώτημα για το πως θα πρέπει να αντιδράσει η κυβέρνηση του Έντι Ράμα, ώστε η επιθυμητή εποικοδομητική λογική να μην μείνει στα χαρτιά αλλά να εφαρμοσθεί πρακτικά και οι διακρατικές σχέσεις να βελτιωθούν;
Μια ισχυρή βάση γι’ αυτό είναι αντίστοιχα το Σύμφωνο Φιλίας Αλβανίας Ελλάδας, το οποίο υπεγράφη κατά την περίοδο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Σαλί Μπερίσα – και νομικά ακόμη σε ισχύ- όπως και οι προσπάθειες των δύο πρώην πρωθυπουργών του Ντ Μπουσάτη και Νίκου Κοτζιά για την επίλυση των περισσότερων διμερών προβλημάτων στα πλαίσια ενός νέου συμφώνου φιλίας.
Μια άλλη απαραίτητη επένδυση είναι οι πολιτικές που τα Τίρανα πρέπει να εφαρμόσουν σχετικά με την ΕΕΜ. Να αυξήσει τις επενδύσεις στις υποδομές, να ενισχύσει την διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού και όχι το άδειασμα των χωριών της μειονότητας, να εφαρμόσει στην πράξη το νόμο που αφορά τις μειονότητες,  να παραιτηθεί από την αλλοτρίωση των  ακίνητων περιουσιών, να επιτρέψει την έκφραση του αυτοπροσδιορισμού  κατά την απογραφή του πληθυσμού, να υποκινήσει τα μέλη της ΕΕΜ με στόχο την συμμετοχή τους στην διαχείριση  των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Με το τρόπο αυτό να μην αισθάνονται πιά απομακρυσμένοι, απομονωμένοι  από το αλβανικό εθνικό στοιχείο.
Εάν ακολουθηθούν πολιτικές και εφαρμοσθούν προς όφελος της ΕΕΜ όχι μόνο πραγματοποιείται η εκδημοκράτιση της χώρας αλλά και αυξάνεται η ροπή  της χώρας προς την ένταξη.
Τέλος, ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που θα μπορούσε να προσφέρει στην βελτίωση των διμερών σχέσεων είναι τα ΜΜΕ των δύο χωρών. Έχοντας ένα ουσιαστικό ρόλο στην δημιουργία της κοινής γνώμης τα ΜΜΕ χρειάζεται να βοηθήσουν ώστε να αποφευχθούν οι επιτήδειοι χρωματισμοί που πολλές φορές οδηγούν στην έκρηξη του μίσους, ενός μίσους που συνεχίζει να υποβόσκει και στις δυο πλευρές των συνόρων.
Ανέφερα κάποιες ανησυχίες της ΕΕΜ για να τα μεταφέρετε στον πρωθυπουργό , στην κυβέρνηση του, στην πολιτική, στην κοινή γνώμη, όχι με κακή διάθεση, αλλά για να βοηθήσω και να μαρτυρήσω πως η επίλυση τους είναι όχι μόνο εις όφελος της ΕΕΜ, αλλά και όλης της χώρας και πως τίποτα το κακό δεν έχει προέλθει και ούτε πρόκειται να προέλθει στην χώρα μας από την ΕΕΜ. Προσωπικά, η πολιτική μου σταδιοδρομία ήταν και θα είναι στην υπηρεσία αυτού του ζητήματος. Ό, τι ταπεινά έχω προσφέρει τα έχω προσφέρει αθόρυβα και τώρα πρόσφατα σε σχέση με την θετική στάση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, αφού πιστεύω πως η ένταξη στην ΕΕ εξυπηρετεί όλους εμάς, κυβέρνηση και αντιπολίτευση και ιδιαίτερα στην ΕΕΜ. Εμείς δεν πρέπει να χάσουμε το θάρρος μας με αυτό που συνέβη τελευταία και ούτε να αντικαταστήσουμε την ένταξη με την απομόνωση επιστρέφοντας στον εθνικισμό ως ένα τρόπο διαφύλαξης ψήφων για τις επόμενες εκλογές ή γυρίζοντας τα μάτια μας αλλού. Ο μοναδικός δρόμος για μας είναι αυτό προς την Ευρώπη, όπου θα πρέπει να φτάσουμε με οποιοδήποτε κόστος.
Ευχαριστώ. 

Γρηγόρης Καραμέλος

(Fjala ne séance plenare te kuvendit, dt.28.10.2019)

E nderuar zonja drejtuese e séances, te nderuar kolege deputete!

Sot mbushet plot nje vit nga vrasja e shtetasit shqiptar me kombesi greke, Kostandin Kacifa ne Bularat te Dropullit. Te gjithe pjesetaret e minoritetit etnik grek kudo ku ata ndodhen ndjehen te shqetesuar e te indinjuar edhe per faktin se ende sot nuk eshte zbuluar e verteta dhe nuk ka nje version zyrtar per kete vrasje makabre.
 Eshte e drejta njerezore dhe alfa e egzistences te shtetit te se drejtes, qe familja, te afermit, shoket, fisi, komuniteti, opinion te njihen me te e me pergjigjen e pyetjes: Perse u vra Konstantin Kacifa, me 28 tetor, diten e festes kombetare te Greqise, ne rrethana te dyshimta, enigmatike e te pasqaruara? Pse kjo vrasje nuk u parandalua? Pikepyetjet jane te shumta, hamendesimet kamufluese dhe propaganda nacionaliste e shfrenuar. Nga te dy anet e kufirit Konstandin Kacifa  trajtohet ne ekstreme, etikohet me epitete te nxituara: Grek ekstremist dhe  hero! Emertimi i pare ne Shqiperi nga media, propaganda, politika etj eshte diskriminues, percares e ofendues per te gjithe pjesetaret e minoritetit etnik grek. Askush nuk e permend se Konstantin Kacifa ishte nje shtetas shqiptar, pavaresisht kombesise e duhet trajtuar si i tille, diferencimi eshte diskriminim, eshte dhune verbale e shumices ndaj pakices greke, eshte mine ndaj bashkejeteses etnike e regres ndaj parimeve te nje shoqerie demokratike. Eshte e rendesishme te theksoj  se kushtet që çuan drejt incidentit të Bularatit dhe ngjarjeve që pasuan atë mund të ishin parandaluar me më tepër kujdes. Ne fakt, ketu kemi te bejme me ate qe nje sociolog francez e quan ”tirania e shumices” dhe qe eshte kercenimi me i madh i demokracise. Kjo ngjarje padyshim acaroi gjendjen e marredheniet ne vend te permiresoheshin, u acaruan ndjeshem pas incidentit. Minoriteti etnik grek deshiron qe, marredheniet shqiptare –greke te jene te shkelqyera, por  fatkeqësisht,  realiteti i tyre eshte i zymte sepse   ato  ndikohen më shumë prej incidentit të radhës, se sa nga themelet e shëndosha shumë-vjeçare dhe deshira e minoritetit. Dhe kjo u vërtetua katërcipërisht nga shpërthimi i urrejtjes për palën tjetër, konkretisht në ceremoninë e varrimit të të ndjerit në Bularat nga disa zëra (jo nga të gjithë) që hodhën parulla urrejtje për Shqiptarët, por edhe në Shqipëri nga histeria e qindra e mijëra komenteve nëpër rrjetet sociale që kërkonin gjak. Banderola e turpshme e shfaqur nga disa tifozë të Partizanit (jo nga të gjithë) në ndeshjen me Skënderbeun, apo tubimet e pakuptimta nacionaliste etj plotësojne këtë urrejtje reciproke.
A  ndihmon ne permiresimin e marredhenieve apo I acaron me tej ato, shpallja masivisht “non grata” e 54 shtetasve greke, (bile thuhet qe ka edhe shtetas shqiptare???), kur ata jane personalitete eurodeputete, politikane, gazetare, te zgjedhur etj? E ngre apo e ul imazhin eurointegrues te vendit? A nuk krijon nje vater te re konflikti ndershteteror? Per fat te keq qeveria e kryeministri Edi Rama ka krijuar  klime konfliktuale me MEG, ne shume aspekte dhe ceshte me e keqja, ende nuk ka reaguar per te ndihmuar, sheshuar situaten e acaruar me minoritetin etnik grek  edhe per rastin Kacifa per te thene te verteten, qe do te clironte M nga ankthi i pasigurise.
Dhe shtrohet  pyetja se si duhet të veprojë qeveria e Edi Rames, në mënyrë që logjika e dëshiruar konstruktive të mos mbetet thjesht në letër por të zbatohet praktikisht dhe marredheniet ndershteterore te permiresohen? Një bazë e shëndoshë për këtë janë respektivisht Traktati i Miqësisë Shqipëri-Greqi, i firmosur në periudhën e ish-Presidentit Sali Berisha – dhe juridikisht akoma në fuqi – si dhe përpjekjet e ish ministrave të jashtëm Ditmir Bushati e Nikos Kotzias për zgjidhjen e pjesës më të madhe të problemeve dypalëshe në kuadrin e një traktati të ri miqësie.
. Një tjetër investim i nevojshëm janë politikat që Tirana duhet të ndërmarrë me minoritetin grek, te rrise investimet ne infrastructure , te stimuloje mbushjen e jo zbrazjen e fshatrave te minoritetit, te zbatoje ne praktike ligjin per minoritetet, te heqe dore nga tjetersimi i pronave, te lejoje vetedeklarimin ne regjistrimin e popullsise, te motivoje  pjesetaret e MEG me qëllim  përfshirjen e tyre në menaxhimin e të mirave dhe shërbimeve publike, dhe në këtë mënyrë të mos ndjehen më të distancuar nga identiteti kombëtar shqiptar.
Nëse ndërmerren politika e veprime në të mirë të minoritetit, jo vetëm që demokratizohet shteti dhe shoqëria shqiptare, por  rritet edhe moduli integrues i vendit.
 Së fundi, një aktor tjetër i rëndësishëm që mund të kontribuojë në përmirësimin e marrëdhënieve dypalëshe është media tek të dy vendet. Duke pasur një rol thelbësor në formimin e opinionit publik është e nevojshme që media të ndihmojë në shmangien e ngjyrimeve të qëllimshme që shpesh herë nxisin shpërthimin e urrejtjes, urrejtje e cila vazhdon të flejë gjysmë-zgjuar në të dy anët e kufirit.
 Trajtova disa  nga  shqetesimet e MEG, per ti percjelle ato tek KM e qeveria e tij, tek politika, tek opinioni, jo me keqdashje,  por per te ndihmuar e deshmuar se zgjidhja e tyre eshte jo vetem ne te mire te M,por edhe te gjithe vendit dhe se asgje e keqe nuk i ka ardhur, nuk i vjen e nuk do ti vije vendit tone nga MEG. Personalisht, karriera ime politike ka qene e eshte ne sherbim te kesaj kauze, kontributet e mia modeste i dhashe pa zhurme edhe se fundi per qendrimin pozitiv ndaj hapjes se negociatave, sepse besoj se integrimi ne BE na sherben te gjitheve, pozite-opozite, ju sherben vecanerisht minoriteteve e sidomos MEG. Ne nuk duhet te dekurajohemi me ate cka ndodhi se fundi dhe as te zevendosojme integrimin me izolimin, duke iu rikthyer nacionalizmit, si menyre per te ruajtur pushtetin e fituar vota ne zgjedhje apo duke kthyer shikimin diku gjetke. Rruga jone e vetme eshte drejt Europes, ne duhet te arrijme aty me cfare do lloj kostoje.
Faleminderit.
Ligoraq Karamelo


Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2019

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ τοῦ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για Μοναχός Γ. Γαβριήλ  Ἱ. Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Ὁσίου Χριστοδούλου τῆς Πάτμου
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
τοῦ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Καρυαί, 24 Ὀκτωβρίου 2019 (π.ἡμ.)
Παναγιώτατε,
Ἤθελα πολύ, κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψή σας στό Ἅγιον Ὄρος τῆς Παναγίας Μητρός μας, τῆς Θεοτόκου, νά λάβω τήν εὐχή σας, καί νά σᾶς φιλήσω τά πόδια, ἀλλά δέν μπορῶ νά τό κάνω, διότι ἀπό μακροῦ χρόνου αὐτό εἶναι πιά ἐφάμαρτο. Μήπως θέλετε νά ἀκούσετε τό γιατί ;
1. Στούς ἀκάρπους καί πονηρούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς ἔχετε προδώσει ἐσεῖς καί οἱ δικοί σας τήν Μόνη Ἐκκλησία, τήν Ὀρθοδοξία, παραδεχόμενοι πολλές φορές «ποικιλία» στά ἱερά Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἐκκλησιαστικό χαρακτῆρα στίς αἱρετικές παρασυναγωγές τῶν Μονοφυσιτῶν, τοῦ Πάπα, καί τῶν Θεοτοκομάχων καί Εἰκονομάχων Προτεσταντῶν· ἔχετε πρωτύτερα καθυβρίσει ἐπισήμως καί ἀμετακλήτως τούς Ἁγίους Πατέρες ὡς «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ὥστε νά φαίνεσθε ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν ἀνάγκη ὑπακοῆς στά θεόπνευστα κελεύσματά τους.


2. Εἶστε ἐχθρός τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ καί τῆς Παναγίας μας, διότι ἔχετε θεσμική φιλία μέ τούς συνειδητούς καί ἀμετανοήτους αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους, τούς «ἐξεστραμμένους καί αὐτοκατακρίτους» προεστῶτες τῶν αἱρέσεων (Τίτον 3, 11), τούς προμάχους τῆς ἀσεβείας, καί θά ἔχετε τό ἴδιο μέ ἐκείνους ἀτελεύτητο μέλλον, μακράν τῆς Χώρας τῶν Ζώντων, ἄν δέν ἐπανέλθετε στήν Πίστη. Διότι λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ Βασιλέως συμφιλιάζων, οὐ δύναται φίλος τοῦ Βασιλέως εἶναι, οὐδέ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλά σύν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολεῖται, καί τά χείρονα ὑπομενεῖ» καί ὅτι «τῆς φιλίας τῆς διά τόν Χριστόν τό μῖσος τό δι’ Αὐτόν πολλῷ βέλτιον». Δέν ἐνθυμεῖσθε, τόν θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ἐν ἴσῳ μισητά Θεῷ καί ὁ ἀσεβῶν καί ἡ ἀσέβεια αὐτοῦ»; (Σοφία Σολομῶντος 14, 9).
3. Ὑπό τήν πατριαρχική νοσσιά καί προστασία σας, ἔχει εὕρει καταφύγιο κάθε αἵρεση καί νεωτερισμός, ὄχι μόνο στίς ἐπαρχίες τοῦ Θρόνου, ἀλλά καί στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἀλλοῦ. Οἱ Κληρικοί σας, καί οἱ βραβευμένοι ἀπό σᾶς μέ ὀφφίκια καί τιμητικά συνέδρια καί ἐκδόσεις θεολόγοι καί διανοητές, οἱ ἐπαινέτες τῆς «πεφωτισμένης Πατριαρχίας» σας, ὅλοι αὐτοί εἶναι οἱ πρωτουργοί καί ἔξαρχοι πασῶν τῶν νέων θεολογικῶν πλανῶν καί τῶν θεσμικῶν νεωτερισμῶν, ἀπό τήν μεταπατερική θεολογία καί τήν οἰκολογική καί παγανιστική λατρεία τῆς Γῆς, μέχρι τήν χωρίς μετάνοια ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας. Πλησίον σας βρίσκουν καταφυγή καί δικαίωση ἀπό τήν κατακραυγή τοῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καί τοῦ Ποιμνίου ὅλοι αὐτοί οἱ πνευματικοί λύκοι, καί ἐσεῖς εἶστε ὁ ποιμήν καί Μαικήνας τους· κατά τήν πατερική διατύπωση εἶστε τελείως ὁμόφρων καί ἔνοχος μέ αὐτούς: «Πῶς οὐχί τῆς ἴσης ἐκείνοις δυσσεβείας εἰσίν, οἱ μή κατά τῆς ἐκείνων ψηφισάμενοι δυσσεβείας, μηδέ δικαιώσαντες τούς ἀντιταττομένους τῇ αὐτῶν δυσσεβείᾳ, διωκομένους παρά τοῦθ’ ὑπ’ ἐκείνων;».
4. Ὡς ἄλλος Πάπας ἔχετε καλλιέργήσει ἐπί τρεῖς δεκαετίες τώρα στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα τήν ἀντίληψη, πώς ὅ,τι θέλει αὐθαιρέτως ὁ ἑκασταχοῦ Ἐπίσκοπος, πολύ περισσότερο ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, συνιστᾷ νόμο τῆς Ἐκκλησίας. Πόσο σᾶς ἐπικρίνουν, ὅπως καί τόν Πάπα, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τούς ὁποίους διά τοῦτο ὑβρίσατε ! Πόσο ταιριάζει σέ σᾶς ἡ μομφή τοῦ Ἁγίου Παλαμᾶ πρός τόν καταδικασμένο αἱρετικό προκάτοχό σας, Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα «μόνος αὐτός ὑπῆρχεν ἡ Σύνοδος, ἐπεί καί μόνον ἑαυτόν πολλάκις καί τήν Ἐκκλησίαν εἶναί φησι καί ὅ,τι ἄν αὐτῷ δόξῃ καί ὅ,τι ἄν αὐτός εἴπῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ, φησί δοκεῖν καί τήν Ἐκκλησίαν ἀποφαίνεσθαι πᾶσαν».
5. Μέ αὐτά πού κάνετε καί διδάσκετε, ἀσεβεῖτε πρός τούς ἀποστολικούς Κανόνες, πρός ἐκείνους τῶν ἱερῶν Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων, τά ὁποῖα ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τίς συμπροσευχές, τίς φιλίες καί τά συλλείτουργα μέ τούς αἱρετικούς, ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία πιστεύει «μή τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον, ἀλλ’ ἐξ ἡμισείας, τόν τοῖς θείοις Κανόσι μή ἀπευθυνόμενον». Δείχνετε ἔτσι, ὅτι δέν πιστεύετε σέ Θεό, σέ ἀθανασία ψυχῆς, σέ ἀόρατο κόσμο, σέ Παράδεισο καί Κόλαση, σέ Μέλλουσα Κρίση καί ἀνταπόδοση. Μήπως λοιπόν, Παναγιώτατε, οἱ πυκνές συναντήσεις σας μέ παράγοντες καί δωρητές ἀπό μασονικά καί ἄλλα συναφῆ τάγματα μαρτυροῦν γιά σᾶς καί κάποια ἀνομολόγητη καί ὑψηλή ἰδιότητα καί θέση, ἀσυμβίβαστη καί ἐχθρική πρός τήν Ὀρθόδοξο Πίστη ;
6. Δυστυχῶς, ὅπως καλῶς γνωρίζουν ὅσοι ἔλαβαν πεῖρα, μέ διακριτικές ὁδηγίες δικές σας καί τῶν συνεργατῶν σας καί ὄχι μέ τίς θεμιτές ἐκκλησιαστικές διαδικασίες, ἐκεῖνοι πού ἀντιστέκονται στίς μεθοδεύσεις σας πρός ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπομονώνονται ἐκκλησιαστικά μέσα στό ἴδιο τό περιβάλλον τους καί ἐξαναγκάζονται εἴτε σέ ἀποχώρηση εἴτε σέ σιωπή. Ἐκεῖ πού εἶναι δυνατόν, χρησιμοποιεῖτε καί τήν πολιτική παρέμβαση, ὅπως ἔχει γίνει καί στό Ἅγιον Ὄρος, καί ἐφαρμόζεται σέ σᾶς, αὐτό πού ὁ Μ. Ἀθανάσιος θεωρεῖ ἐπικριτικῶς χαρακτηριστικό τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανοφρόνων: «Οὐ γάρ ξίφεσιν ἤ βέλεσιν οὐδέ διά στρατιωτῶν ἡ ἀλήθεια καταγγέλλεται, ἀλλά πειθοῖ καί συμβουλίᾳ. Ποία οὖν πειθώ, ἔνθα βασιλέως φόβος; Ἤ ποία συμβουλία, ἐν ᾗ ὁ ἀντιλέγων τό τέλος ἐξορισμόν ἔχει καί θάνατον;».
Πολλές φορές, βεβαίως, προσποιεῖσθε, Παναγιώτατε, τήν Ὀρθοδοξία, σέ δηλώσεις σας ἀντίθετες πρός τίς πράξεις σας καί πρός τό κυρίως φρόνημά σας. Ἀλλά κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, ἀκόμη καί ἄν μόνον ἀμφιταλεντευόσασταν περί τήν Ὀρθοδοξία, θά ἤσασταν ἀνάξιος τῆς Ἱερωσύνης: «Παρά τῶν ἱερῶν Κανόνων ὁρίζεται τόν μέν πολλάκις συγκαταθέμενον εὐσεβεῖν καί πολλάκις αὖ ἠρνημένον, “ἀβέβαιον εἶναι περί τό σέβας”· εἰ δέ πάλιν τῆς αὐτῆς κακοφροσύνης ἀνερυθριάστως ἔχοιτο, παρά τίνων ἱερῶν Κανόνων τῆς ἱερωσύνης ἐπειλῆφθαι δικαιωθήσεται;».
Ἔχετε ὁδηγήσει τήν ψυχή κάθε Ὀρθοδόξου Ἕλληνος νά ἀντιμετωπίσει τό δίλημμα: «Νά ταχθῶ μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἤ μέ τοῦ αἱρεσιαρχοῦντος Πατριάρχου τοῦ Γένους;». Ἔτσι ἀκριβῶς γράφει καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος τῆς Ἀλεξανδρείας στόν αἱρετικό Προκαθήμενο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί προκάτοχό σας, τόν Νεστόριο, πρίν ἀπό 1600 χρόνια: «Τί πάθωμεν ἡμεῖς, οἱ παρά τῆς σῆς εὐλαβείας ἀπαιτούμενοι τό ὑπεραγαπᾶν σε τοῦ πάντων ἡμῶν Σωτῆρος Χριστοῦ; Τίς ἡμᾶς ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ὀνῆσαι δυνήσεται ἤ ποίαν εὑρήσομεν ἀπολογίαν, σιωπήν οὕτω τιμήσαντες τήν μακράν, ἐπί ταῖς παρά σοῦ γενομέναις κατ’ Αὐτοῦ δυσφημίαις;». Καί βέβαια, Παναγιώτατε, ἡ βλάβη πού προξενήσατε στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἐπανάσταση κατά τοῦ Ἰδίου τοῦ Σωτῆρος.
Στά 28 χρόνια τῆς Πατριαρχίας σας δέν ἔχετε ἀναπαύσει οὔτε μία φορά τίς καρδιές τῶν ἀληθινῶν Ὀρθοδόξων· μόνον τούς κοσμικά φρονοῦντες ἀναπαύετε, χάρη στήν εὔκλεια καί τίς τιμητικές διακρίσεις πού σᾶς ἔχουν ἀπονείμει οἱ ἄρχοντες τοῦ «ἐν τῷ πονηρῷ κειμένου κόσμου» (Α΄ Ἰω. 5, 19), ὄχι πρός δόξαν τῆς σωστικῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά γιά νά ἐπαινέσουν τήν ἀπό σᾶς παντοιότροπο καθαίρεσή της.
Παναγιώτατε,
Μετανοῆστε ἀπό τήν εὐρεῖα καί ψυχώλεθρο ὁδό ἐπί τῆς ὁποίας σταθερῶς προχωρεῖτε, ἡ ὁποία βλάπτει τό ἀκραιφνές ὀρθόδοξο φρόνημα καί τήν διορθόδοξη ἑνότητα ἑκατομμυρίων βαπτισμένων ψυχῶν, περί τῶν ὁποίων θά δώσετε φοβερό, «οἰκουμενικό», λόγο ἐπί τοῦ ἀδεκάστου κριτηρίου. Φοβηθεῖτε, ὅτι ἡ ἄκτιστη καί ἀτελεύτητη κόλαση εἶναι γεμάτη ἀπό ἀμετανοήτους Ἀρχιερεῖς καί Πατριάρχες, ὅπως καλῶς γνωρίζει ἡ ἐκκλησιαστική Ἱστορία περί τῶν καταδικασμένων αἱρεσιαρχῶν Πατριαρχῶν καί τῆς ὑψηλῆς συνοδίας τους, μέ πρῶτο τόν πεπτωκότα Ἀπόστολο καί προδότη Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη· διότι ἡ θεία δίκη πρῶτα ξεκινᾶ ἀπό ἐμᾶς τούς ἐκκλησιαστικούς: «Καιρός τοῦ ἄρξασθαι τό κρίμα ἀπό τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Πετρ. 4, 17). «Περιπατεῖτε», λοιπόν Παναγιώτατε, «ἕως τό Φῶς ἔχετε, ἵνα μή σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ, ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰω. 12, 35. 9, 4)

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Τι γράφουν οι Αλβανοί για την ιστορία τους;

51A6F2eLs-L__SX258_BO1_204_203_200_
Μιχάλης Στούκας

Η προϊστορία, η αρχαιότητα και οι Ιλλυριοί - Από τους Ιλλυριούς στους Αλβανούς - Τι αναφέρουν στο βιβλίο τους “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ (από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα)”, οι Αλβανοί καθηγητές και ακαδημαϊκοί Pollo και Puto

Είναι γεγονός, ότι πολλά άρθρα μας στο protothema.gr, αφορούν άμεσα ή έμμεσα, την Αλβανία. Σχεδόν όλα, είχαν μεγάλη απήχηση, ενώ ορισμένα προκάλεσαν και σφοδρές αντιπαραθέσεις στα σχόλια. Κι εμείς βέβαια, έχουμε “εισπράξει”, μια σειρά από διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, ενώ έχουμε κατηγορηθεί ακόμα και ρατσισμό εναντίον των Αλβανών. Βέβαια, εμείς απλά αναπαράγουμε δηλώσεις π.χ. του Κλεμανσό ή αναφερόμαστε, τεκμηριωμένα, σε πρόσωπα και γεγονότα. Έχουμε επανειλημμένα ζητήσει να μας παρουσιαστούν αποδείξεις για όσα ισχυρίζονται οι Αλβανοί ή, έστω, πού βρίσκουν όλα αυτά που αναφέρουν. Ακόμα περιμένουμε τις απαντήσεις…

Για να ενημερώσουμε λοιπόν τους αναγνώστες του protothema.gr, σκεφτήκαμε να γράψουμε ένα άρθρο, με το τι αναφέρουν στο βιβλίο τους “Histoire de Albanie, des origines a nos jours”{ελληνικός τίτλος “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ (από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα)”}, οι Αλβανοί ακαδημαϊκοί Stefanad Pollo (1924-1997) και Arben Puto (1924-2016). Το βιβλίο αυτό, εκδόθηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά, το 1974. Το 1979, κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, από την ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, σε μετάφραση (από τα γαλλικά) του Μπάμπη Ακτσόγλου (1954-2007), που έγινε γνωστός, κυρίως, ως κριτικός κινηματογράφου.
Γνωρίζουμε επίσης ότι μεταφράστηκε και στα αγγλικά με τον τίτλο “The History of Albania: From its Origins to the Present Day”. Με τους Pollo και Puto συνεργάστηκαν και οι Kristo Frasheri και Skendi Anamali. Θα ασχοληθούμε σήμερα με όσα αναφέρονται στο βιβλίο αυτό, για την ιστορία της Αλβανίας από τα πανάρχαια χρόνια ως τον 11ο αιώνα. Ό,τι γράφουμε μέσα σε εισαγωγικά, είναι αυτούσια μεταφορά από το βιβλίο. Ελπίζουμε ότι οι αναγνώστες μας θα βρουν ενδιαφέρον αυτό το άρθρο και θα χρησιμοποιήσουν κόσμιες εκφράσεις στα σχόλιά τους. Καθώς το βιβλίο αυτό έχει γραφτεί επί Εμβέρ Χότζα, εκφράζει απόλυτα τις επίσημες αλβανικές απόψεις. Θεωρούμε αδιανόητο, κάτι διαφορετικό…

Η προϊστορία και η αρχαιότητα στην Αλβανία - Οι Ιλλυριοί

Τα αποτελέσματα των ανασκαφών στην Αλβανία, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλυσαν πολλές από τις απορίες για την προϊστορία και την αρχαιότητα στην χώρα. “Η Αλβανία αποκαλύφθηκε ότι είναι μια χώρα με πολύ αρχαίο πολιτισμό. Μπορούμε να πούμε ότι από δω και πέρα η προϊστορία της δεν είναι λιγότερο γνωστή από πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών”. Τα πρώτα ανθρώπινα ίχνη στο έδαφος της Αλβανίας, φτάνουν στη μέση και τη νεότερη παλαιολιθική εποχή (100.000 π.Χ. -10.000 μ.Χ., οι Pollo και Puto χρησιμοποιούν τη συντομογραφία π.ε., παλαιά εποχή). Ο πολιτισμός του Τσάκραν, στα ΝΔ παράλια της Αλβανίας, ο νεολιθικός συνοικισμός του Καμνίκ, στη Κολόνια (μεταξύ Κόνιτσας και Κορυτσάς), αλλά κυρίως οι ανακαλύψεις στο Μαλίκ, στο οροπέδιο της Κορυτσάς (Κόρτσα κατά τους Pollo – Puto), αποτελούν τα σημαντικότερα ευρήματα της εποχής.

Κατά τους Pollo και Puto, οι “φορείς” αυτού του πολιτισμού, έφυγαν απ’ τη Μικρά Ασία, κι έφτασαν αναζητώντας νέα γη, στα Νότια Βαλκάνια. Έπειτα, προχωρώντας κατά μήκος της κοιλάδας του Αλιάκμονα και του Δεβόλη (ποταμός της Αλβανίας), εγκαταστάθηκαν στα νοτιοανατολικά.
Οι Ιλλυριοί, ήρθαν στα Βαλκάνια από τον βορρά, στα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ. Κατά τον Γερμανό αρχαιολόγο και ιστορικό Gustav Kossina (1858-1931), οι Ιλλυριοί ξεκίνησαν από το Lausitz (Λουσατία) της Πολωνίας και κατευθύνθηκαν προς το νότο “φέρνοντας μαζί τους το έθιμο της ταφής των νεκρών του Λουσατικού πολιτισμού”. Από τη μελέτη προϊστορικών ιλλυρικών κέντρων της Αλβανίας, ιδιαίτερα στη Βάιζα (στην περιοχή της Αυλώνας), προκύπτει ότι “έχουμε μ’ έναν αυτόχθονα αλβανικό πολιτισμό”. Οι Pollo και Puto, δεν δέχονται ότι πρόγονοι των Αλβανών είναι οι Πελασγοί, που δεν είχαν σχέση ούτε με τους Ιλλυριούς ούτε με τους Αλβανούς, τους οποίους θεωρούν απογόνους των Ιλλυριών. Αναφέρουν μια σειρά από φυλές που κατοικούσαν στη σημερινή Αλβανία και θεωρούν ότι μαχαίρια μυκηναϊκής προέλευσης που βρέθηκαν στους τύμβους του Παζιόκ και της Βάιζα “έφθασαν στη νότια Ιλλυρία στα πλαίσια των ανταλλαγών με την Ελλάδα”.

Η γλώσσα των Ιλλυρίων, είναι σχεδόν άγνωστη, καθώς δεν υπάρχει καμία επιγραφή, ούτε κάποιο γραπτό κείμενο της γλώσσας αυτής. Τα ιλλυρικά ήταν η γλώσσα της καθημερινής χρήσης, ενώ τα ελληνικά και τα λατινικά, κυρίως, χρησιμοποιήθηκαν στις επιγραφές και σαν εμπορικές και διοικητικές γλώσσες. Οι Ιλλυριοί λάτρευαν τον Δία και τη Διάνα (Άρτεμη), οι οποίοι κατά τους Pollo και Puto δεν πρέπει να συγχέονται με τις αντίστοιχες ρωμαϊκές (σημ. και όχι ελληνικές…) θεότητες .
Το 627 π.Χ., ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους και τους Κέρκυρας η Επίδαμνος, το σημερινό Δυράχιο (Ντούρες κατά τους Αλβανούς) και αργότερα η Απολλωνία. Τους επόμενους αιώνες, Ιλλυριοί εγκαταστάθηκαν στις δύο αυτές πόλεις και “απόκτησαν τα ίδια δικαιώματα με τον ελληνικό πληθυσμό”.

Οι διαφορετικές γεωγραφικές συνθήκες και η άνιση κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη “δεν επέτρεψαν στους Ιλλυριούς να σχηματίσουν ένα ενιαίο κράτος. Η νότια Ιλλυρία περιλάμβανε δύο ξεχωριστά κράτη, το βασίλειο των Ιλλυριών και το Κοινόν (κοινότητα) των Μολοσσών. Κατά τους Pollo και Puto, το βασίλειο της Ιλλυρίας περιλάμβανε στο πρώτο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα, τις περιοχές της ΝΑ Αλβανίας. “Ανατολικά συνόρευε με το Μακεδονικό κράτος και δυτικά με το Κοινόν των Μολοσσών (Ήπειρος)”. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα, άρχισαν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη Νότια Ιλλυρία, οι φυλές της Ηπείρου. “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ιλλυρικής εθνικότητας” (συγγνώμη, εμείς και μερικά εκατομμύρια Έλληνες ακόμα, έχουμε πολλές αμφιβολίες). Για να τεκμηριώσουν την έωλη αναφορά τους, οι Αλβανοί παραπέμπουν στον Θουκυδίδη που χαρακτηρίζει “βάρβαρους” τους κατοίκους της Ηπείρου και στον σύγχρονό του γεωγράφο Έφορο, που γράφει ότι η Ήπειρος δεν είναι μέρος της Ελλάδας.
Οι Pollo και Puto, δέχονται την ελληνική επίδραση στις πόλεις της Ηπείρου, που όμως “δεν έθιξε καθόλου τα θεμελιακά εθνικά χαρακτηριστικά του αυτόχθονα πληθυσμού” (sic). Αναφέρονται στο “Κοινόν των Μολοσσών” και τονίζουν ότι “η ονομασία Ήπειρος είχε τότε γεωγραφική σημασία”.
Στη συνέχεια, οι Αλβανοί ακαδημαϊκοί, αναφέρονται στον Πύρρο, που τον αναφέρουν απλά ως επικεφαλής της “Ηπειρωτικής Συμμαχίας”. Πάντως, κλείνοντας το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου τους, δέχονται ότι “η ελληνική επίδραση είναι ιδιαίτερα αισθητή στις τέχνες και την πολιτιστική διανόηση, φαινόμενο που είναι αρκετά κατανοητό”.

Το τελευταίο ιλλυρικό βασίλειο
Σύμφωνα με τον Πολύβιο ο Ιλλυριός Άγρωνας, ηγήθηκε ενός σημαντικού βασιλείου γύρω από τη λίμνη της Σκόδρας (250-232 π.Χ.). Συμμάχησε με τους Μακεδόνες και νίκησε τους Αιτωλούς. Πέθανε όμως κατά τα επινίκια και τον διαδέχτηκε η σύζυγός του Τεύτα, που με την πολιτική της έγινε η αιτία να επέμβουν για πρώτη φορά στα Βαλκάνια οι Ρωμαίοι. Οι πόλεμοι με τους Ιλλυριούς, ξεκίνησαν το 229 π.Χ. και έληξαν το 168 π.Χ. Παρά τις εξεγέρσεις των Ιλλυριών, με κυριότερη αυτή του 6 π.Χ., αυτοί παρέμεινα υπόδουλοι των Ρωμαίων και εντάχθηκαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Με τον χωρισμό της αυτοκρατορίας από τον Μέγα Θεοδόσιο, οι ιλλυρικές περιοχές του νότου εντάχθηκαν στο Ανατολικό κράτος.

Κάπου εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος του βιβλίου των Pollo και Puto, που αναφέρεται στην ιστορία της Αλβανίας από τα πανάρχαια χρόνια ως τα τέλη του 4ου αιώνα. Καλύπτει δε τις σελίδες 7-33 του βιβλίου...Καθώς διαβάσαμε όλα όσα γράφουν οι Αλβανοί ακαδημαϊκοί, παρατηρούμε ότι με αυθαίρετα συμπεράσματα, λογικά και παράλογα άλματα και επιλεκτική χρήση ορισμένων κειμένων, υποστηρίζουν ότι οι Αλβανοί είναι ένας πανάρχαιος ευρωπαϊκός λαός που κατάγεται από τους Ιλλυριούς. Δε θα μπούμε στον κόπο να απαντήσουμε. Παραπέμπουμε, όσους ενδιαφέρονται, στο άρθρο μας “Ιλλυρία και Αλβανοί: Οι αλβανικές αρχαιολογικές ανασκαφές στη Βόρειο Ήπειρο” (25/11/2018).

Το πλέον εξοργιστικό απ’ όσα διαβάσαμε πάντως, είναι ότι οι Μολοσσοί και οι Χάονες ήταν ιλλυρικά φύλα. Παραπέμπουμε, ενδεικτικά, στα “Γεωγραφικά" του Στράβωνα που τους συμπεριλαμβάνει στα αρχαία ελληνικά φύλα της Ηπείρου. Περισσότερα, μία άλλη φορά…

Η Ιλλυρία τον 6ο και τον 7ο αιώνα
Μετά τον χωρισμό της αυτοκρατορίας, η Ιλλυρία διαιρέθηκε σε 11 επαρχίες (25 είχε συνολικά η βαλκανική χερσόνησος). Κατά τους Pollo και Puto, η Ιλλυρία είχε 3 εκατομμύρια κατοίκους (7 εκατομμύρια είχαν συνολικά τα Βαλκάνια).
Στα χρόνια του Ιουστινιανού, το Βυζάντιο δέχεται επιθέσεις από πολλές βαρβαρικές φυλές (Ούννοι, Λομβαρδοί, Έρουλοι, Γεπίδες και Σλάβοι). Οι Σλάβοι έφτασαν στην Ιλλυρία μετά το 580 και εκτόπισαν στα ψηλά βουνά, τα δαλματικά νησιά και τις παραλιακές ακροπόλεις τους κατοίκους της. Οι Αλβανοί ακαδημαϊκοί, ισχυρίζονται ότι “η σλαβική χιονοστιβάδα έδιωξε απ’ αυτές τις περιοχές την αυτοκρατορική επαρχιακή διοίκηση και τα κανονικά ιδρύματα (διοικητικά όργανα της Εκκλησίας), ενώ οι βυζαντινές στρατιωτικές φρουρές αποτραβήχτηκαν στη Θράκη” (σημ. αυτό δεν γράφουν όμως από πού προκύπτει και δεν νομίζουμε ότι είναι ιστορικά τεκμηριωμένο). Πολλοί Ιλλυριοί, βρήκαν καταφύγιο στη Θεσσαλονίκη, ίσως και στην Κωνσταντινούπολη. Οι Ιλλυριοί και Ρωμαίοι, σχεδόν εξαφανίστηκαν στις βόρειες και ανατολικές επαρχίες της Ιλλυρίας. “Αντίθετα στις μεσημβρινές επαρχίες (Νέα και Παλαιά Ήπειρος, Πρεβαλιτανία και Δαρδανία), αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι απόγονοι των Ιλλυριών οι σημερινοί Αλβανοί εμφανίστηκαν ακριβώς εδώ, θα πρέπει ο ιλλυρικός πληθυσμός να ήταν {το λιγότερο στις περισσότερες περιοχές (sic) } επικρατέστερος και συμπαγής. Παρ’ όλα αυτά ορισμένοι επιστήμονες ειδικευμένοι στην ιστορία των Βαλκανίων δεν υποστηρίζουν αυτή την άποψη, βασισμένοι σε γλωσσολογικά επιχειρήματα. Στη βάση αυτής της συζήτησης βρίσκεται τοποθετημένο το πρόβλημα της εθνογένεσης των Αλβανών”, γράφουν οι Pollo και Puto.


51A6F2eLs-L__SX258_BO1_204_203_200_
Arben_Puto
Scan_0012
Scan_0014

Η Παλαιά Ήπειρος, περιλάμβανε τη σημερινή ελληνική Ήπειρο, τμήμα της Βορείου Ηπείρου και μέρος του σημερινού νομού Αιτωλοακαρνανίας. Η Νέα Ήπειρος, περιλάμβανε σχεδόν ολόκληρη τη σημερινή Αλβανία και μέρη του Μαυροβουνίου, του Κοσόβου και των Σκοπίων. Η Πρεβαλιτανία, περιλάμβανε τμήματα του Μαυροβουνίου, της Βόρειας Αλβανίας και της νοτιοδυτικής Σερβίας. Πρωτεύουσά της, ήταν η Σκόδρα. Τέλος, η Δαρδανία βρισκόταν ανάμεσα στη Μοισία και τη Μακεδονία (κυρίως την Παιονία), ανάμεσα στα όρη Σκάρδος (Σαρ Πλάνινα) και Όρβηλος. Κυριότερες πόλεις της, ήταν οι Σκούποι (τα σημερινά Σκόπια) και το Ουλπιανό.

Οι... χαμένοι αιώνες – Η διαμόρφωση του αλβανικού λαού

Ερχόμαστε τώρα στο πλέον ενδιαφέρον τμήμα του βιβλίου των Pollo και Puto. Τι αναφέρουν οι Αλβανοί ακαδημαϊκοί για τη “διαμόρφωση του αλβανικού λαού”. Πρόκειται για ένα ακανθώδες θέμα, που έχει απασχολήσει πολλούς και σημαντικούς επιστήμονες. “Το θέμα αυτό δημιουργήθηκε εξαιτίας των εξαιρετικά φτωχών ιστορικών πηγών και αρχείων που μας κληρονόμησαν οι αιώνες του πρώιμου Μεσαίωνα”, γράφουν οι Pollo και Puto στην αρχή αυτού του κεφαλαίου.
Οι Ιλλυριοί αναφέρονται τελευταία φορά σαν έθνος σ’ ένα από τα κεφάλαια των “Θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου”, γραμμένο στις αρχές του 7ου αιώνα. “Ύστερα μια απόλυτη σιωπή σκεπάζει τα ιστορικά ντοκουμέντα που επεκτείνεται αρκετές εκατοντάδες χρόνια...Αυτή η μακρόχρονη σιωπή κάπου πέντε αιώνων ήταν αιτία να δημιουργηθεί η φιλονικία ανάμεσα σε αλβανολόγους και βαλκανολόγους, για το ζήτημα αν οι Ιλλυριοί εξαφανίζονται σαν εθνική ομάδα μετά τον 6ο αιώνα κι ακόμα, αν οι Αλβανοί είναι απόγονοι των Ιλλυριών, αν η πατρίδα τους περιοριζόταν στη στενή περιοχή του Αρβάνου ή εκτεινόταν και σ’ άλλα μέρη της χώρας”.
Συνεπώς, ο Pollo και Puto, δέχονται ότι υπάρχει για 500 περίπου χρόνια έλλειψη στοιχείων για το τι απέγιναν οι Ιλλυριοί και πώς προέκυψαν και ποιοι ήταν οι Αλβανοί. Γράφουν ότι “ο Αλεξανδρινός γεωγράφος Κλαύδιος ο Πτολεμαίος καθόριζε σαν χώρο εγκατάστασης της ιλλυρικής φυλής των Αλβανών (Αλβανοί)”, την περιοχή που βρισκόταν ανάμεσα στο Δυρράχιο και τη Δίβρη, στη σημερινή δηλαδή Κεντρική Αλβανία.

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (100-170), στον χάρτη του, δείχνει την περιοχή των Αλβανών κοντά στον Καύκασο. Πού γράφει για “ιλλυρική φυλή των Αλβανών”; Γιατί δεν αναφέρονται στο τι γράφει ο Αρριανός, που τους συμπεριλαμβάνει στους λαούς που πολέμησαν εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου (“ξυνετάττοντο δε Μήδοις Καδούσιοι τε και Αλβανοί και Σακεσίναι [3.8.5]”) αλλά και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς (Στράβωνας, Πλούταρχος κλπ). “Τον 11ο αιώνα ο Βυζαντινός ιστορικός Μιχαήλ Ατταλειάτης αναφέρει για πρώτη φορά τους Αλβανούς (“Αλβανοί”) να συμμετέχουν στη στρατιωτική εξέγερση που υποδαύλισε ο στρατηγός Γεώργιος Μανιάκης κατά της Κωνσταντινούπολης το 1043. Σ’ ένα άλλο σημείο αναφέρει να είναι προσκείμενοι στον δούκα του Ντούρες (Δυρραχίου) Νικηφόρο Βασιλάκη που κι αυτός εξεγέρθηκε επίσης το 1078, οι Αρβανίτες (“Αρβανίται”)”. Η Έρα (Ερασμία) Βρανούση, σε μια σπουδαία μελέτη της, ΔΕΝ σχετίζει τους Αλβανούς του Ατταλειάτη με τους σύγχρονους.

STEFANAQ_POLLO
Gustaf_Kossinna
Scan_0006
Scan_0008


“Ου μην δε αλλά και ποτέ σύμμαχοι και της ισοπολιτείας ημίν συμμετέχοντες, ως και αυτής της θρησκείας, ως και αυτής της θρησκείας, Αλβανοί και Λατίνοι...”
Στη συνέχεια ο Ατταλειάτης γράφει ότι ο Γεώργιος Μανιάκης “...εκ της Ιταλικής αρχής επαναστάς μετά των εκείνε συνόντων στρατιωτών Ρωμαίων και Αλβανών”. Τέλος, για τον δούκα του Δυρραχίου Νικηφόρο Βασιλάκη, αναφέρει: “...είχε γαρ και Ρωμαίων πολλών στρατιωτικόν Βουλγάρων τε και Αρβανιτών και οικείους υπασπιστάς ουκ ολίγους...”.

Η Έρα Βρανούση, στη μελέτη της που δημοσιεύεται στα “Βυζαντινά Σύμμεικτα τ.2, σελ.207-250 (1970)”, ξεχωρίζει τους “Αλβανούς” από τους “Αρβανίτες” του Αταλλειάτη. Αλβανοί θεωρεί ότι είναι οι Νορμανδοί της Νότιας Ιταλίας και Αρβανίτες, πληθυσμοί από την Αλβανία. Γράφει ακόμα, ότι η λέξη Αλβανός τον Μεσαίωνα, σήμαινε επίσης “ξένος, αλλοδαπός”.

Αντίθετα, οι Pollo και Puto, αναφέροντας ορισμένους επιστήμονες, ανάμεσά τους και τον περιβόητο Φαλμεράιερ (!), γράφουν ότι οι Ιλλυριοί “σλαβοποιήθηκαν” μόνο στο βόρειο και το ανατολικό τμήμα της χώρας τους, ενώ στο δυτικό τμήμα “ξέφυγαν τη σλαβοποίηση καταφεύγοντας στα βουνά”.

Ωστόσο, αναφέρουν τη “θρακική θέση”, που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα από τους K. Pauli και H. Hirt, με γλωσσολογικά επιχειρήματα. Γράφουν δε ότι “...η πρώτη τους πατρίδα (ενν. των Αλβανών) πρέπει να αναζητηθεί όχι στα παράλια της Αδριατικής αλλά στα βάθη των Βαλκανίων κοντά στις περιοχές που μιλούσαν τα δουναβικά λατινικά και γύρω από τα μέρη που διαμορφώθηκε ο ρουμανικός λαός”. Έτσι οι Αλβανοί, θα πρέπει να ήταν απόγονοι όχι των Ιλλυριών, αλλά κάποιας θρακικής φυλής, που εγκαταστάθηκαν στη σημερινή τους πατρίδα, την περίοδο των μεταναστεύσεων των βαρβαρικών λαών, λίγο πριν ή λίγο μετά τον ερχομό των Σλάβων.

Παραθέτοντας όμως μια σειρά από επιχειρήματα, όχι πάντοτε εύστοχα, οι Pollo και Puto καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: “Με τις βαρβαρικές επιδρομές και τη σλαβική μετανάστευση μόνο οι βόρειοι Ιλλυριοί εξαφανίστηκαν από την ιστορική σκηνή. Αντίθετα οι Ιλλυριοί του νότου που κατοικούσαν στη Νέα Ήπειρο, στον βορρά της Παλαιάς Ηπείρου, στη Δαρδανία και στα νότια της Πρεβαλιτανίας επέζησαν από κάθε δοκιμασία (σημ. από πού προκύπτει αυτό;). Μα ο αρχαίος αυτός λαός στην ταραγμένη ζωή του θα χάσει στη διάρκεια των αιώνων το παλιό όνομα του Ιλλυριού, για να μπει στη μεσαιωνική ιστορία με το όνομα του Αλβανού”. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…Για μας, το γεγονός ότι όλη η ιστορία της Αλβανίας, από τη νεολιθική εποχή ως τον 11ο αιώνα, συνοψίζεται στο βιβλίο των Pollo και Puto σε 40 σελίδες,λέει πολλά.

Είναι αυτονόητο ότι αν χρειαστεί θα επανέλθουμε στο θέμα και, νομίζουμε, ότι είναι η πρώτη φορά που σε ελληνικό Μ.Μ.Ε., και δη στο κορυφαίο, παρουσιάζεται με λεπτομέρειες, η επίσημη αλβανική θέση για την ιστορία της γειτονικής χώρας…

Πηγή:
S. POLLO – A. PUTO, “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ (από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα)”, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ,1979.
Από το βιβλίο αυτό προέρχονται και οι σπάνιες φωτογραφίες από τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Αλβανία.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

Ιστορικό βίντεο από τα αρχεία της αλβανικής ραδιοτηλεόρασης στα Ελληνικά: Η Μαρινέλλα στην Αλβανία το 1977-Video historike nga AQFSH: Marinela në Shqipëri!




Ιστορικό βίντεο με τις συναυλίες της Μαρινέλλας στην Αλβανία.

Το καλό είναι ότι το ντοκιμαντέρ έχει παρουσιαστεί στα ελληνικά.

Περιγραφή: Εικόνες του κέντρου των Τιράννων. Εικόνες από την αίθουσα εκδηλώσεων. Το συγκρότημα «Μαρινέλλα» παρουσιάζει μια συναυλία. Παίρνουν μέρος διάφορες προσωπικότητες της εποχής και ο τότε πρέσβης της Ελλάδας στην Αλβανίας ο Γεώργιος Γιώργης.

Στην συνέχεια η Μαρινέλλα τραγουδά στην Αυλώνα στην Τεπελένι, Αργυρόκαστρο, Δυρράχιο και Κορυτσά.

Όλα αυτά συνέβησαν το 1977.


Përshkrimi: Pamje e qendres se Tiranes. Pamje e salles se operas. Jep koncert ansambli "Marinela". Marrin pjese ne shfaqje Tefta Cami, Reiz Malile, Anastas Kondi, Dritero Agolli, Javer Malo dhe ambasadori i Greqise ne Shqiperi Jorgos Jorgis. Flet me kete rast Riza Hajro. Marinela duke kenduar. Kendojne dy vellezrit. Ju dhurojne lule. Ansambli viziton ekspoziten "Shqiperia Sot". Pamje nga ekspozita e arteve figurative. Pamje e rruges se Durresit. Pjesetaret e ansamblit ne autobuz duke kenduar, pamje te fushave te sistemuara, te serave, pamje e Fierit si dhe e Azotikut.

Pamje e Vlores nga lart. Pritja ne hotel Adriatikun nga artistet vlonjate. Pamje e uijit te ftohte. Valet e detit. Pamje e monumentit te pavaresise. Artistet grek dalin ne fotografi. Marinela duke kenduar, publiku vlonjat degjon. Pamje e Vlores. Pamje e kalase se Tepelenes. Pamje te Gjirokastres, shtepi karakteristike. Obelisku i arsimit. Pamje e kalase. Gjirokastra e pare nga kalaja. Marinela duke kenduar, vellezerit duke kenduar. Artistet grek duke pare ne televizor Marinelen. Largimi nga Gjirokastra.

Pamje nga Durresi, plazhi i Durresit. Pamje e kinoteatrit. Duke i rene buzuqit. Kendon nje kengetar. Pamje e metalurgjise, e ures se Prenjasit e trenit duke ecur siper. Vullnetaret e hekurudhes se Gurit te Kuq duke kenduar dhe pershendesin artistet. Pamje e Korçes. Marinela duke kenduar "Djemte e Pireut". Zhani Ziçishti i dhuron lule. Marinela flet sinkron. Pamje e Pogradecit, Volorekut. Marinela duke fotografuar. Largimi i ansamblit. Marinela takohet duke qare. Largimi.
 AQFSH
Viti: 1977
Kohëzgjatja: 26 min

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

"Μα, ποτέ δεν έφυγα από αυτούς".....- "Kurrë nuk ika prej tyre"....

Image
"Μα, ποτέ δεν έφυγα από αυτούς", είπε. "Πώς μπορεί ένας μορφωμένος άνθρωπος να μείνει μακριά από τους Έλληνες; Πάντα με ενδιαφέραν πολύ περισσότερο από ό, τι η επιστήμη..." Από ένα άρθρο του Niccolo Tucci στο New Yorker (22 Νοεμβρίου 1947).

..............
"Kurrë nuk ika prej tyre", tha. "Si mundet një njeri i edukuar të qëndrojë larg Grekëve? Gjithmonë më kanë interesuar shumë më tepër se sa shkenca...."

Nga artikulli i Niccoli Tucci në New Yorker 22 Nëntor 1947.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Η Εθνική μας Εορτή γιορτάστηκε μεγαλοπρεπώς σ’ όλη τη Βόρειο Ήπειρο

Η Εθνική μας Εορτή γιορτάστηκε μεγαλοπρεπώς σ’ όλη τη Βόρειο Ήπειρο
Από την ηρωική Χιμάρα άρχισαν εφέτος οι δραστηριότητες αφιερωμένες στην  Εθνική μας Εορτή. Τα ελληνόπουλα της Χιμάρας, έχοντας στα χέρια τους γαλανόλευκες σημαίες, τραγούδησαν και απήγγειλαν ποιήματα αφιερωμένα στο ΟΧΙ των Ελλήνων, στην Εθνική μας εορτή, την  28η Οκτωβρίου, την γιορτή της νίκης και της δόξας.
Με την αίθουσα του κινηματογράφου κατάμεστη και στο βάθος με μεγάλα γράμματα «Ετούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του» γιόρτασαν οι κάτοικοι των Αγίων Σαράντα και των γύρω κοινοτήτων την Εθνική μας Εορτή. Παρευρέθηκαν ο Γενικός Πρόξενος της  Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο Λάμπρος Κακίσης, ο βουλευτής Α΄ Αθηνών της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες, ο Πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ και Δήμαρχος Φοινίκης Χρήστος Κίτσιος, ο Γ. Πρόεδρος της Ομονοίας Βασίλης Κάγιος,  εκπρόσωπος της Ιεράς Μητρόπολης Αργυρόκαστρου, πρεσβύτεροι και σύμβουλοι της τοπικής εξουσίας.
Τα νήπια της πόλης, μαζί με οκτώ σχολεία του νομού, με πρωταγωνιστή το Κολέγιο «Πνοή Αγάπης» του Μεσοποτάμου, καθήλωσαν το κοινό για δύο ώρες με το θεατρικό μονόπρακτο, αφιερωμένο  στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, τα τραγούδια, τα ποιήματα και τους χορούς .
Εκδηλώσεις μνήμης  και χαράς πραγματοποιήθηκαν σ’ όλη τη Βόρεια Ήπειρο. Στη Φοινίκη, στο Μεσοπόταμο, στη Λιβαδειά, στην Δερβιτσιάνη, στο Αργυρόκαστρο και στην Κορυτσά.
Το αποκορύφωμα της εορτής στην Κλεισούρα και στους Βουλιαράτες. Παρά το φορτισμένο κλίμα, λόγω της παρουσίας των αλβανικών ειδικών αστυνομικών δυνάμεων σε μέρη κλειδιά προς τα νεκροταφεία αυτά, και τους δεκάδες μυστικούς πράκτορες μέσα στο πλήθος, πάρα πολλοί Βορειοηπειρώτες και συγγενείς των πεσόντων κατευθύνθηκαν προς την Κλεισούρα και μετά στους Βουλιαράτες να καταθέσουν ένα λουλούδι και ν’ ανάψουν ένα κεράκι, στα παλικάρια που έπεσα στο αλβανικό μέτωπο. Ήρθαν στο χωριό αυτό  που εδώ και 79 χρόνια κράτησε και κρατεί, σαν κόρη οφθαλμού, τα δικά του παιδιά, τους Ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους στα άγια χώματα της Βορείου Ηπείρου.
Η εκδήλωση στους Βουλιαράτες άρχισε με την Θεία Λειτουργία και δοξολογία  στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου  και συνέχισε στο κοιμητήριο της Αγίας Σκέπης, με την επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής των κεκοιμημένων από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μητροπόλεως Αργυρόκαστρου Δημήτριο και άλλων ιερέων, τον ψαλμό των εθνικών ύμνων των δυο κρατών Ελλάδος και Αλβανίας,  του προσκλητηρίου των νεκρών και  την κατάθεση στεφάνων.
Για την σημασία της ημέρας και του σημερινού γίγνεσθαι  μίλησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Αντώνιος Διαματάρης και εν συνέχεια κατατέθηκαν πολλά στεφάνια από φορείς ιδρύματα, συλλόγους με πρωταρχικούς τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, τον Περιφερειάρχη Αργυροκάστρου, την βουλευτή Ιωαννίνων Μαρία Κεφάλα, τον Γ. Πρόεδρο της Ομόνοιας, τους Προέδρους του ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ και μέχρι τον πρόεδρο κοινότητας Βουλιαρατίου.
 Η φορτωμένη αυτή μέρα έληξε με την παράδοση εκ μέρους του Πρόεδρου Τέκνων, Συγγενών και Φίλων Άταφων Νεκρών του Έπους του 40-41 κ. Γ. Σούρλα, Τιμητικής Διάκρισης στην ηρωίδα της Χιμάρας Ερμιόνη Μπρέγκου για την μέριμνα προς έξι Έλληνες φαντάρους που έπεσαν στα χώματα της Χιμάρας και η Ερμιόνη  τους κράτησε μυστικά στο κήπο της για πολλές δεκαετίες, ανάβοντάς τους από ένα κεράκι χωρίς να πτοηθεί από το καθεστώς της χώρας.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

Εορτάστηκαν στην Ι Μ Κορυτσάς τα 500 χρόνια από το μαρτύριο του Οσίου Ιακώβου! - 500 vjetori i martirizimit të martirit të ri, Oshënar Jakovit në Mitropolinë e Shenjtë Korçë!