|
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Προς την Σύνταξη της εφημερίδας Dita
Η εφημερίδα σας και πάλι αιφνιδίασε τους Ορθοδόξους Αλβανούς με την επίθεση
κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την έμμεση υπονόμευση της θρησκευτικής αρμονίας.
Στο φύλλο της 23ης Φεβρουαρίου 2015 ο κ. Μπεντρί
Ισλάμι παίρνοντας αφορμή από μια σύντομη δήλωση σε συνέντευξη του αντιπροέδρου
της Βουλής κ. Ντούλε δημοσίευσε ένα μακρύ άρθρο, δήθεν «ανάλυση», με τίτλο «TerivrasimpapaKristoNegovanin»
(Να ξανασκοτώσουμε τον παπά Χρήστο Νεγκοβάνι). Αυτό είναι γεμάτο με ανυπόστατες
και ανιστόρητες συσχετίσεις.Εξάλλου στις 28 Φεβρουαρίου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
σας ένα άλλο κείμενο με τίτλο “Na “mjafton” nje shën kozma” του prof. Skender Gjoni με νεφελώδεις επιθέσεις
κατά του Αρχιεπισκόπου μας, εμπαθείς χαρακτηρισμούς κατά πολιτικών προσώπων και
γενικώς γεμάτο ανθελληνικό μένος, ευφάνταστες κινδυνολογίες για το μέλλον. Οι κύκλοι στους οποίους ανήκουν οι δυο αρθρογράφοι
εφαρμόζουν την γνωστή τακτική, «γράψε και ξαναγράψε και κάτι θα μείνει», ιδιαίτερα
στους απλούς ανθρώπους που αγνοούν το θέμα. Έτσι θα αμαυρωθούν πρόσωπα και γεγονότα
με μαύρο καπνό καχυποψίας. Οι υπογράφοντες είμαστε Αλβανοί Ορθόδοξοι, κληρικοί
και λαϊκοί, που γνωρίζουμε εκ του σύνεγγυς χρόνια τώρα την πραγματικότητα και
αισθανόμαστε το χρέος να αναφερθούμε αναλυτικά στην αλήθεια.
Ο κ. Ισλάμι προφανώς δεν είναι μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αναμασά, με παλαιομοδίτικες ρητορείες, ισχυρισμούς
και συκοφαντίες τις οποίες οι ορθόδοξοι έχουμε επανειλημμένως καταγγείλει ότι
είναι ψευδείς και ανυπόστατες. Επιμένει ότι ο Αρχιεπίσκοπος «γέμισε την Αλβανία
με έλληνες ιερείς». Τον πληροφορούμε ότι στην Αλβανία εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο
είναι μόνο 4 έλληνες πολίτες εκ των οποίων ένας είναι αρβανίτης και 5 λαϊκές γυναίκες.
Ενώ στις άλλες θρησκευτικές κοινότητες εργάζονται εκατοντάδες ξένοι κληρικοί,
μοναχές και λαϊκοί οι περισσότεροι από τους οποίους κηρύττουν σε ξένες γλώσσες.
Από την αρχή του 1992 ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος
προσπάθησε να δημιουργήσει μορφωμένο Αλβανικό κλήρο. Εκπαίδευσε και χειροτόνησε
πάνω από 160 Αλβανούς ιερείς.
Ο κ. Ισλάμι επαναλαμβάνει ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία η λειτουργία γίνεται
στην ελληνική γλώσσα. Προφανώς δεν έχει επισκεφθεί κανέναν από τους Ορθόδοξους
ναούς που λειτουργούν, π.χ. Σκόδρα, Δυρράχιο, Τίρανα, Ελμπασάν, Αυλώνα, Μπεράτι,
Κορυτσά κ.τ.λ. για να παρακολουθήσει κάποια ακολουθία. Αν το είχε κάνει θα είχε
βεβαιωθεί ότι όλα γίνονται στην Αλβανική γλώσσα. Αλλά επιτέλους γιατί αυτή η εχθρότητα
προς την ελληνική γλώσσα, στην οποία έχουν γραφεί τα Ευαγγέλια και που αιώνες
τώρα τελείται η λατρεία στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Μέρα και νύχτα σε πόλεις και σε
χωριά της Αλβανίας ακούγονται προσευχές στα αραβικά. Όταν όμως κάποιος διαβάσει
μια προσευχή στην ελληνική γλώσσα, διάφοροι ψευδοπατριώτες σπεύδουν να κραυγάσουν
«Σκάνδαλο! κίνδυνος!». Άραγε πως αντιλαμβάνονται την θρησκευτική ελευθερία; Ή
μήπως η Ελλάδα είναι χώρα εχθρική; Εκεί έχουν βρει εργασία εκατοντάδες χιλιάδες
Αλβανοί. Βοηθώντας γενικότερα και την εδώ οικονομία. Ασφαλώς δεν βοηθούν η ανθελληνική
προπαγάνδα, οι φοβίες, το μίσος. Λένε ψέματα όλα αυτά τα χρόνια όλες οι αλβανικές
κυβερνήσεις ότι η γειτονική χώρα είναι «στρατηγικός εταίρος»; Ότι είμαστε μαζί
στο ΝΑΤΟ κ.τ.λ. Ότι θα προχωρήσουμε μαζί στην ενωμένη Ευρώπη; Γιατί αυτή η σχιζοφρένεια;
Οι φωνές των ακραίων εθνικιστών της Αλβανίας εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου
οφείλονται ουσιαστικά στο ότι αυτός πιστεύει και συμβάλει στον αλληλοσεβασμό και στην αλληλοκατανόηση των δυο λαών.
Ο κ. Ισλάμι κατηγορεί επίσης τον Αρχιεπίσκοπο ότι χτίζει ναούς. Αμαρτία
είναι και αυτό; Με το πραγματικά θαυμαστό έργο το οποίο έχει επιτελέσει ο Αρχιεπίσκοπος
έχει βοηθήσει όχι μόνο την Ορθόδοξη κοινότητα αλλά έχει προφέρει εργασία σε εκατοντάδες
Αλβανούς οικογενειάρχες βοηθώντας γενικότερα την Αλβανική οικονομία. Εξάλλου ο κ. Ισλάμι αγνοεί το Διαγνωστικό Ιατρικό
Κέντρο το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος έχει ιδρύσει
και έχει προικίσει με τα καλύτερα και πιο σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, και τα
τελευταία 12 χρόνια έχει εξυπηρετήσει εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, χωρίς καμιά
διάκριση.
Και οι δυο αρθρογράφοι που καταφέρονται εναντίον της εκκλησίας μας αγνοούν
το ακριβές όνομα της. Αυτό δεν είναι: «KishaAutoqefaleShqiptare» ή «KishaShqiptare»
αλλά «KishaOrthodhokseAutoqefaleeShqipërisë». Το πραγματικό όνομα της Εκκλησίας
μας (από τότε που έχει το «Αυτοκέφαλος»)
δηλώνει ότι όλοι οι Ορθόδοξοι κάτοικοι της χώρας, ανεξαρτήτως καταγωγής (Αλβανοί,
Έλληνες, Αρουμούνοι, Σλάβοι κ.α.) είναι ισότιμα μέλη αυτής της Εκκλησίας. Όσο
για τα περί Κοσίνας, Πρεμετής και Μπομποστίτσας, όλα αυτά είναι αυθαίρετα κατασκευάσματα.
Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είχε ποτέ καμιά σχέση με αυτά. Σχετικά με την βεβήλωση του
ορθοδόξου ναού στην Πρεμετή έχουν γραφεί αρκετά και έχει συζητηθεί ακόμα και στο
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ. Ξεπερνώντας πάντως κάθε όριο αναισχυντίας ή
αγνοώντας την σημασία των λέξεων, ο κ. Ισλάμι έφθασε στο έσχατο σημείο αθλιότητος,
χαρακτηρίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο μας ως «νεκρόφιλο». Ας ανοίξει το λεξικό και
ας μάθει ότι η λέξη αυτή είναι ελληνική και δηλώνει «σεξουαλική διαστροφή, ερωτική
επαφή με νεκρούς»( -nekrofili, dëshirë patologjikepërkontaktseksualmekufoma,- nekrofil, që
vuannganekrofilia). Με τέτοιες χυδαιότητες επιχειρεί να προσβάλει
μια ολοφώτεινη προσωπικότητα γνωστή για το κρυστάλλινο ήθος.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος δεν ήρθε στην Αλβανία χθες, ούτε βρίσκεται κάπου κρυμμένος. Ζει, εργάζεται στην Αλβανία
πάνω από 23 χρόνια. Εμείς είμαστε σε θέση να τον παρακολουθούμε από κοντά, σε
όλες τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες του τόπου ήταν πάντα κοντά στο λαό βοηθώντας
αδιακρίτως θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων αυτούς που είχαν ανάγκη ενισχύοντας
και παρηγορώντας με όλες του τις δυνάμεις (στις περιπέτειες του 1997, στην Αυλώνα
με την τραγωδία του Οτράντο, στις διάφορες πλημμύρες στο βορρά ή στο νότο, προφέροντας
εκατοντάδες τόνους τρόφιμα φάρμακα ρουχισμού και φαρμάκων σε όσους είχαν ανάγκη.
Στην δύσκολη περίοδο του 1999 με δική του πρωτοβουλία είχαν επιστρατευθεί διάφοροι
θρησκευτικοί οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, και κατόρθωσε να
συγκεντρώσει πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει 33000 μουσουλμάνους
πρόσφυγες από το Κόσοβο. Δεν ζήτησε ποτέ ούτε ανταλλάγματα ούτε ευγνωμοσύνη. Αλλά
ούτε βεβαίως περίμενε τόσο δηλητήριο και τόσο μίσος διότι 23 ολόκληρα χρόνια ευεργετεί
την Αλβανία.
Ο κ. Ισλάμι καταλογίζει στον Αρχιεπίσκοπο ότι υποδέχεται ελληνικές αντιπροσωπείες.
Απλούστατα δέχεται επισήμους, πρέσβεις, βουλευτές και αντιπροσωπείες από διάφορες
χώρες. Ο ίδιος είναι διεθνώς γνωστή και σεβαστή προσωπικότητα, και είναι φυσικό
να θέλουν πολλοί να τον συναντήσουν. Ύποπτο είναι και αυτό; Τέλος, ακόμη και το
γεγονός ότι ορισμένοι κύκλοι στην Ελλάδα πρότειναν τον Αρχιεπίσκοπο κατά τη δύσκολη
περίοδο που αντιμετωπίζει η χώρα, ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, αγαπητό και σεβαστό,
για την προεδρία της Δημοκρατίας της Ελλάδος, προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως
τεκμήριο επικινδυνότητας. Βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος έσπευσε να δηλώσει ότι «ο Ορθόδοξος
Ιεράρχης έχει συγκεκριμένη αποστολή και δεν μπορεί να αναλάβει πολιτικά αξιώματα».
Εν τούτοις οι δυο αρθρογράφοι επιδιώκουν να τον εμφανίσουν ως πολιτικό. Η ανθελληνική
προκατάληψη θολώνει την λογική. Η προσωπικότητα του όμως δεν είναι γνωστή και
σεβαστή μόνο στην Ελλάδα· έχει επιβληθεί και στα διεθνή εκκλησιαστικά περιβάλλοντα.
Πολλοί διεθνείς Οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η Διάσκεψη των
Ευρωπαϊκών Εκκλησιών αλλά και ο Παγκόσμιος θρησκευτικός Οργανισμός «Θρησκείες
για την Ειρήνη, Religionforpeace» τον έχουν τιμήσει με ανώτατα αξιώματα. Πάρα
πολλές Πανεπιστημιακές Σχολές διαφόρων χωρών του κόσμου τον έχουν αναγορεύσει
Επίτιμο Διδάκτορα. Επίσης έχει αναγορευθεί και στην Αλβανία Επίτιμος Δημότης Τιράνων,
Κορυτσάς και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Γεωργίου Σκεντερμπέυ από τον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας κ. Τόπι.
Σχετικά με την αγάπη του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για την αλβανική γλώσσα:
ο Αρχιεπίσκοπος την μελετά συνεχώς, την διαβάζει την κατανοεί και την προφέρει
ορθά. Έφθασε στην Αλβανία σε μεγάλη ηλικία (62 ετών) και δεν έχει την ευχέρεια
να κάνει προφορικά διαλέξεις ή κηρύγματα. Είναι όμως πασίγνωστο ότι στην αλβανική
λειτουργεί και εκφωνεί τα τηλεοπτικά μηνύματα του. Τον σεβασμό και την αγάπη του
για την αλβανική γλώσσα καταδεικνύουν επίσης ότι από το 1994 ίδρυσε Τυπογραφείο
για την έκδοση περιοδικών, εφημερίδων, βιβλίων στην αλβανική, μεριμνά για δημοσίευση
δεκάδων βιβλίων στα αλβανικά. Ακόμη ίδρυσε και χρηματοδότησε σχολεία όλων των
βαθμίδων. Χορήγησε υποτροφίες σε χιλιάδες μαθητές για την εκπαίδευση τους στην
αλβανική. Παρακινεί συνεχώς τους κληρικούς και τους συνεργάτες του για βαθύτερη
γνώση της αλβανικής γλώσσας. Από το δικό του στόμα πρώτοακούστικαν λατρευτικές
εκφωνήσεις στην αλβανική γλώσσα, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα , στο Βουκουρέστι,
στη Μόσχα την Νις της Σερβίας, την Σόφια, την Δαμασκό, Βηρυτό, την Αλεξάνδρεια.
κ.α. Σε όλες τις Διορθόδοξες λειτουργίες.
Μέχρι τώρα έχει δοθεί η αλβανική ιθαγένεια σε εκατοντάδες μάλλον αγνώστους
Τούρκους, Άραβες, Ιταλούς κ.λ. Και δήθεν είναι επικίνδυνο να δοθεί σε έναν έλληνα,
που υπηρέτησε και εργάστηκε σε μια από
τις πιο δύσκολες περιόδους για την πρόοδο και την ευημερία της Αλβανίας για την
συναδέλφωση, την αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια των λαών της βαλκανικής. Το
πρόβλημα δεν είναι η απόδωση της αλβανικής ιθαγένειας αλλά η άρνηση της σε μια
προσωπικότητα που έχει βοηθήσει την Αλβανία ανθρωπιστικά πολιτιστικά και οικονομικά
όπως το προβάλει ο Νόμος περί ιθαγενείας. Πρόκειται για προσβολή όχι μόνο ενός
προσώπου, αλλά της μεγαλύτερης χριστιανικής κοινότητας της χώρας. Ο Αρχιεπίσκοπος
μας έχει εκπροσωπήσει και τιμήσει την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας
και την ίδια την χώρα σε παγκόσμια θρησκευτικά περιβάλλοντα. Από το 1991 άλλαξαν
κυβερνήσεις, πρόεδροι, πρωθυπουργοί. Στην πλειοψηφία τους εκτιμούν το έργο και
την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Τον αναγνωρίζουν ως ηγέτη της
Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας. Το όνομα του με την ιδιότητα του Αρχιεπισκόπου αναφέρεται
ακόμη και σε νόμο (Νόμος αριθ. 10057 22/1/2009)και σε πάρα πολλές αποφάσεις των
αλβανικών Δικαστηρίων.Πολλές ανεπτυγμένες χώρα θα θεωρούσαν τιμή τους, να συγκαταλέξουν
αυτοβούλως στους πολίτες τους μια προσωπικότητα τέτοιου επιπέδου. Όλες οι Ορθόδοξες
Εκκλησίες ανά τον κόσμο ιδιαίτερα τον τιμούν και τον σέβονται (όπως φάνηκε στα
εγκαίνια του καθεδρικού ναού της Ανατάσεως του Χριστού την 1 Ιουνίου 2014).
Το γεγονός ότι υπήρξαν και μερικοί που για ποικίλους λόγους επίμονα τον
πολέμησαν δεν εκπλήσσει. Οι ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από ανάλογα παραδείγματα.
Ο Χριστός εγκαίρως προειδοποίησε τους μαθητές του «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν»
(Ιω. 15:20). Και ακόμη «Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι
καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ» (Ματθ. 5:11).
Ας μην ταράσσεται άδικα ο κ. Γκιονι προβάλλοντας φανταστικές υποθέσεις
για το μέλλον. Ο σεβασμός των Ορθοδόξων στην αγιότητα ενός προσώπου δεν σχετίζεται
με την ιθαγένεια και την υπηκοότητα του. Άλλα κριτήρια έχουν σημασία. Η συνείδηση
των Αλβανών Ορθοδόξων για την αγιότητα του Αγ. Κοσμά (την οποία με τόσο πείσμα
πολεμούν ορισμένοι αλλόδοξοι κύκλοι) δεν σχετίζεται με οποιαδήποτε υπηκοότητα.
Εκείνη την εποχή ήταν υπήκοος της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας όπως τότε και όλοι οι Αλβανοί. Η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της
Αλβανίας δεν είναι, όπως θα ήθελαν μερικοί,
κάποιο εθνικό σωματείο, OJQ (NGO) που ιδρύθηκε τον 20ο αιώνα. Έχει ιδρυθεί από
τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Αυτόν οι Ορθόδοξοι έχουν οδηγό και πρότυπο. Η Ορθοδοξία έχει οικουμενικό
χαρακτήρα. Η Εκκλησία έχει πανανθρώπινη προοπτική με σκοπό να συναδελφώνει τους
ανθρώπους και τους λαούς σε μια κοινωνία αγάπης.
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ήλθε στην Αλβανία η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη
Εκκλησία της Αλβανίας ήταν εντελώς ερειπωμένη. Αυτός συνέβαλε όσο κανείς άλλος
για την ανασυγκρότηση της, την πλήρη ανάπτυξη της σε βαθμό που ποτέ άλλοτε δεν
είχε γνωρίσει. Το τεράστιο, θρησκευτικό,
κοινωνικό, επιστημονικό, φιλανθρωπικό έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου είναι
ευρύτατα γνωστό στους διεθνείς εκκλησιαστικούς κύκλους. Υπάρχουν αναμφισβήτητα τεκμήρια, επίσημοι
απολογισμοί, βιβλία, άρθρα, σε πολλές γλώσσες. Ο υπέροχος Καθεδρικός ναός στο
κέντρο των Τιράνων αλλά και άλλοι στην Κορυτσά, το Μπεράτι, το Φίερι, την Σκόδρα,
το Δυρράχιο, θα υπενθυμίσουμε την ιστορική προσφορά του, την οποία μάταια αγωνίζονται
να αμφισβητήσουν όσοι τον εχθρεύονται. Αλλά ακόμη θα τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη
οι χιλιάδες Αλβανοί όλων των ηλικιών που
βοήθησε, χωρίς τίποτε να τους ζητήσει. Κυρίως όμως η μορφή και το έργο του είναι
καταξιωμένα στις συνείδηση των πιστών Ορθοδόξων.
Καιρός λοιπόν όσοι επιθυμούν πραγματικά την ειρηνική θρησκευτική συνύπαρξη
να σταματήσουν να προσβάλουν άδικα και αβάσιμα την ευθυκρισία και τον πατριωτισμό
των εκατοντάδων χιλιάδων Αλβανών Ορθοδόξων πιστών που καυχόμαστε, και ειλικρινά
δοξάζουμε το Θεό, διότι έχουμε επικεφαλής της Εκκλησίας μας τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.
3 Μαρτίου 2015
Prof. Dr.
Robert Andoni
Prof. Dr.
Aleksandër Sallabanda
Atë Emanuel
Lushi
Atë Ilia Mazniku
|
TË PAKTËN,
KINI RESPEKT PËR TË VËRTETËN!
Replikë e
botuar sot në gazetën “DITA” (11.03.2015)
Redaksisë
së Gazetës “Dita”
Gazeta juaj përsëri i habiti orthodhoksët
shqiptarë me sulmin kundër Kishës Orthodhokse dhe me minimin që i bën në mënyrë
indirekte harmonisë fetare. Në numrin e saj të datës 23 shkurt 2015, z. Bedri
Islami, duke marrë shkas nga një deklaratë e shkurtër e Nënkryetarit të Parlamentit,
z. Vangjel Dule, botoi një artikull të gjatë, gjoja “analizë”, me titull “Të rivrasim
papa Kristo Negovanin”. Ky artikull është i mbushur me referime të pavërteta dhe
të pabazuara në histori. Nga ana tjetër, më 28 shkurt 2015, në gazetën tuaj u
botua një tjetër artikull me titull: “Na mjafton një Shën Kozma”, i prof. Skënder
Gjonit, me sulme, pa lidhje me të vërtetën, kundër Kryepiskopit tonë, me etiketime
të sëmura ndaj personazheve politikë dhe në përgjithësi i mbushur plot urrejtje
kundër Greqisë, me hiperbola retorike e fantazime rreziqesh për të ardhmen. Qarqet
në të cilat bëjnë pjesë të dy artikullshkruesit zbatojnë taktikën e njohur: “Shpif,
shpif, se diçka do të mbetet”, e kjo ka vlerë veçanërisht për njerëzit e thjeshtë
që nuk e dinë si është e vërteta. Kështu errësojnë persona dhe ngjarje me blozën
e errët të dyshimit të lig. Ne që po ju drejtohemi, jemi klerikë dhe laikë besimtarë
orthodhoksë shqiptarë, që prej shumë vitesh e njohim fare mirë realitetin dhe
ndjejmë detyrimin që të flasim për të vërtetën në mënyrë analitike.
Z. Islami, që nuk është anëtar i Kishës Orthodhokse,
ripërtyp retorika të dala mode, pohime dhe shpifje të cilat orthodhoksët i kanë
denoncuar në vazhdimësi si të gënjeshtërta dhe që nuk përkojnë me realitetin.
Ai ngul këmbë se Kryepiskopi “e ka mbushur Shqipërinë me priftërinj grekë”. Ia
bëjmë të qartë se në Shqipëri, përveç Kryepiskopit janë vetëm 4 klerikë qytetarë grekë, nga të
cilët një është arvanitas dhe 5 gra laike. Ndërsa në komunitetet e tjera fetare
punojnë me qindra klerikë, murgesha dhe laikë të huaj, pjesa më e madhe e të cilëve
nuk flasin fare gjuhën shqipe dhe predikojnë në gjuhë të huaj. Prej fillimit të
vitit 1992, Kryepiskopi Anastas u përpoq të krijojë një kler shqiptar të arsimuar
dhe deri më sot ka dorëzuar më tepër se 160 klerikë shqiptarë.
Z. Islami përsërit tezën se në Kishën Orthodhokse
Liturgjia Hyjnore kryhet në gjuhën greke. Me siguri që nuk ka vizituar ndonjë
kishë orthodhokse ku meshohet: në Shkodër, Durrës, Tiranë, Elbasan, Vlorë, Berat,
Korçë etj., që të ndjekë ndonjë shërbesë. Nëse do ta kishte bërë këtë, do të ishte
siguruar se të gjitha bëhen në gjuhën shqipe. Por, në fund të fundit, përse tërë
kjo armiqësi ndaj gjuhës greke, në të cilën janë shkruar Ungjijtë dhe ku kryhet
lavdërimi i Perëndisë për shekuj në Kishën Orthodhokse? Ditën dhe natën në qytete
dhe fshatra të Shqipërisë dëgjohen lutje në arabisht. Por kur dikush lexon një
lutje në gjuhën greke, pseudopatriotë të ndryshëm rendin të thërrasin “Skandal!
Rrezik!”. Vallë si e konceptojnë lirinë fetare këta njerëz? Apo mos vallë Greqia
është një vend armik? Në Greqi kanë gjetur punë me qindra mijëra shqiptarë, duke
ndihmuar në përgjithësi ekonominë e këtushme. Sigurisht që të ardhmen e Shqipërisë
nuk e ndihmon propaganda nacionaliste kundër fqinjëve, fobitë dhe urrejtja. Shkaku
që dëgjohen zëra ekstremistë nacionalistë kundër Kryepiskopit Anastas, është fakti
se ai beson dhe kontribuon në respektin e ndërsjellë dhe në mirëkuptimin midis
popujve. Mos vallë gjatë gjithë këtyre viteve qeveritë shqiptare thonë gënjeshtra,
kur pohojnë se vendi fqinj është “partner strategjik”? Se jemi së bashku në NATO
etj? Se po ecim së bashku në Evropën e Bashkuar? Përse kjo skizofreni?
Të dy
artikullshkruesit nuk dinë as emrin e saktë të Kishës sonë. Ky emër nuk është
Kisha Autoqefale Shqiptare, por “Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë”. Emri
i vërtetë i Kishës sonë (që nga koha që ka Autoqefalinë), tregon se të gjithë
banorët orthodhoksë të vendit, pavarësisht origjinës (shqiptarë, grekë, arumunë,
sllavë etj.) janë anëtarë të kësaj Kishe me të drejta të barabarta. Sa i takon
Kosinës, Përmetit dhe Boboshticës janë sajesa arbitrare. Kryepiskopi nuk ka pasur
kurrë lidhje me to. Për përdhosjen e kishës në Përmet është diskutuar shumë dhe
kjo çështje është trajtuar deri dhe në Parlamentin Evropian, ndaj nuk nevojitet
të zgjatemi. Duke kapërcyer çdo lloj caku paturpësie ose duke mos njohur kuptimin
e fjalëve, z. Islami mbërriti në pikën e fundit të mjerimit, duke e quajtur Kryepiskopin
tonë “nekrofil”. Le të hapë fjalorin dhe le të mësojë se kjo fjalë është greqisht
dhe do të thotë “devijacion seksual, kontakt erotik me të vdekur” (- nekrofili=
dëshirë patologjike për kontakt seksual me kufoma, - nekrofil, që vuan nga nekrofilia).
Me vulgaritete të këtij lloji ndërmerr të fyejë një personalitet të tërëndritshëm,
të njohur për moralin e kristaltë.
Z. Islami gjithashtu e akuzon Kryepiskopin
se ndërton kisha. Mëkat është ky? Me veprën e tij, me të vërtetë të mrekullueshme,
që ka kryer, Kryepiskopi ka ndihmuar jo vetëm komunitetin orthodhoks, por u ka
ofruar punë qindra familjarëve shqiptarë, duke ndihmuar ekonominë shqiptare në
përgjithësi. Kryepiskopi Anastas, nuk erdhi në Shqipëri dje dhe as nuk fshihet
ndokund. Ka mbi 23 vjet që jeton e punon këtu. Ne e kemi ndjekur nga afër në të
gjitha vështirësitë dhe sprovat e vendit. Ai u ka qëndruar pranë njerëzve në nevojë,
duke i ndihmuar ata pa bërë dallime fetare ose të tjera, duke i mbështetur me
të gjitha fuqitë (si, në peripecitë e vitit 1997, në Vlorë me tragjedinë e Otrantos,
në përmbytjet e ndryshme në Veri dhe në Jug të vendit, duke ofruar gjatë gjithë
këtyre viteve me qindra tonë ushqime, ilaçe, veshje etj.). Në periudhën e vështirë
të vitit 1999, me iniciativën e tij u mobilizuan organizmat fetarë ndërkombëtarë,
si Këshilli Botëror i Kishave dhe arriti të mbledhë mbi 10 milionë dollarë për
të ndihmuar 33000 refugjatë të fesë myslimane nga Kosova. Sigurisht, z. Islami
i injoron të gjitha këto fakte ashtu siç injoron p.sh. dhe Qendrën Diagnostike
Mjekësore, të cilën Kryepiskopi e ka themeluar dhe e ka pajisur me aparaturat
më të mira e më bashkëkohore, e cila vetëm në 12 vitet e fundit u ka shërbyer
qindra mijë shqiptarëve, pa bërë diferencime. Për këto nuk kërkoi kurrë as shpërblim
dhe as mirënjohje. Dhe sigurisht, as nuk priste kaq shumë helm dhe kaq shumë urrejtje
për faktin se ka 23 vjet rresht që i bën
vetëm mirë Shqipërisë.
Z. Islami akuzon Kryepiskopin se pranon delegacione
greke. Kryepiskopi takohet me delegacione dhe ambasadorë zyrtarë, parlamentarë
nga vende të ndryshme. Ai vetë është personalitet
ndërkombëtar i njohur dhe i respektuar, dhe është e natyrshme që shumë veta duan
ta takojnë. Edhe kjo është e dyshimtë? Madje edhe faktin se disa qarqe në Greqi,
gjatë periudhës së vështirë që përballej vendi i tyre, e propozuan Kryepiskopin
për President të Republikës së Greqisë, si një person të pranuar gjerësisht, i
dashur dhe i respektuar nga të gjithë, u munduan ta paraqesin si provë të rrezikshmërisë
së tij. Sigurisht, Kryepiskopi shpejtoi të deklarojë se “hierarku orthodhoks ka
një detyrë kishtare konkrete dhe nuk mund të ketë poste politike”. Të dy artikullshkruesit
në fjalë rreken ta paraqesin si politikan Kryepiskopin. Është më se e qartë se paragjykimi etnik ua
errëson logjikën. Por personaliteti i tij nuk është i njohur dhe i respektuar
vetëm në Greqi. Ai njihet dhe respektohet dhe në ambiente kishtare ndërkombëtare.
Shumë organizma ndërkombëtarë, si Këshilli Botëror i Kishave, Konferenca e Kishave
Evropiane, por edhe organizmi mbarëbotëror fetar “Fetë për Paqen” (Religions for
Peace), e kanë vlerësuar me nderet më të
larta. Shumë universitete në vende të ndryshme të botës e kanë shpallur “Doktor
Nderi”. Gjithashtu edhe në Shqipëri është shpallur “Qytetar Nderi” i Tiranës,
i Korçës dhe është nderuar me urdhrin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” nga Presidenti
i Republikës z. B. Topi.
Në lidhje me dashurinë e Kryepiskopit për
gjuhën shqipe, Fortlumturia e Tij studion vazhdimisht, lexon, kupton dhe flet
saktë shqip. Ai mbërriti në Shqipëri në moshë të madhe (62 vjeç) dhe nuk ka mundësi
të bëjë referate ose predikime. Por dihet nga të gjithë se meshon dhe mban mesazhe
televizive në gjuhën shqipe. Respektin dhe dashurinë e tij për gjuhën shqipe e
tregon gjithashtu fakti se që në vitin 1994 ngriti shtypshkronjën për botimin
e periodikëve, gazetave, librave në gjuhën shqipe, përkujdeset për botimin e dhjetëra
librave në shqip. Madje ka ngritur dhe financuar shkolla të të gjitha niveleve,
ka dhënë bursa për mijëra nxënës për arsimimin e tyre në gjuhën shqipe. Ai i nxit
vazhdimisht klerikët dhe bashkëpunëtorët e tij për një njohje sa më të mirë të
saj. Për herë të parë në histori nga goja e tij u dëgjuan thënie liturgjike në
shqip, në Konstandinopojë, Athinë, Bukuresht, Moskë, në Nish të Serbisë, në Sofie,
Damask, Bejrut, Aleksandri etj., gjatë bashkëmeshimeve me primatë të tjerë orthodhoksë.
Deri më sot u është dhënë shtetësia shqiptare
qindra të huajve, turq, arabë, italianë, etj., që më së shumti nuk i njeh kush.
Dhe gjoja na qenka e rrezikshme t’i jepet një greku, që shërbeu dhe punoi në një
nga periudhat më të vështira për përparimin dhe begatinë e Shqipërisë, për vëllazërimin,
mirëkuptimin e ndërsjellë dhe ndihmën reciproke midis popujve të Ballkanit. Problemi
nuk krijohet nga dhënia e nënshtetësisë shqiptare, por nga mosdhënia e saj një
personaliteti që ka ndihmuar Shqipërinë nga ana humanitare, kulturore dhe ekonomike,
siç e parashikon ligji për dhënien e nënshtetësisë. Bëhet fjalë për një fyerje
jo vetëm ndaj një personi, por kjo është fyerje ndaj komunitetit më të madh të
krishterë të vendit. Kryepiskopi ynë e ka përfaqësuar dhe nderuar më së miri Kishën
tonë Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe vetë vendin, në ambiente fetare
në rang botëror.
Nga
viti 1991 e deri tani që po flasim, kanë ndryshuar qeveri, presidentë, kryeministra.
Shumica e tyre e vlerësojnë veprën dhe personalitetin e Kryepiskopit Anastas.
E njohin si udhëheqësin e Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë. Emri i
tij me cilësinë e Kryepiskopit përmendet edhe në ligjin nr. 10057 22/1/2009 dhe
gjendet në vendime të gjykatave shqiptare. Shumë vende të zhvilluara do ta kishin
për nder të rreshtonin me dëshirë ndër qytetarët e tyre një personalitet të këtij
niveli. Të gjitha Kishat Orthodhokse në mbarë botën, e nderojnë në mënyrë të veçantë
dhe e respektojnë (gjë që u shfaq më së miri në Shenjtërimin e Kishës Katedrale
të Ngjalljes së Krishtit në Tiranë, më 1 qershor 2014).
Fakti se ka pasur edhe të tjerë që e kanë
luftuar për arsye të ndryshme, nuk na habit. Historia e Kishës është e mbushur
me shembuj të tillë të ngjashëm. Krishti i paralajmëroi me kohë nxënësit e Tij:
“Nëse më kanë përndjekur mua dhe ju do t’ju përndjekin” (Jn.15:20). Dhe për më
tepër “Të lumur jeni kur t’ju poshtërojnë dhe t’ju përndjekin dhe të thonë çdo
fjalë të ligë kundër jush me gënjeshtër për shkakun tim” (Matth.5:11).
Kot shqetësohet z. Gjoni teksa thur fantazi
për të ardhmen. Respekti i orthodhoksëve për shenjtërinë e një personi nuk lidhet
me kombësinë dhe shtetësinë e tij. Kritere të tjera kanë rëndësi. Ndërgjegjja
e shqiptarëve orthodhoksë për shenjtërinë e Shën Kozmait (të cilën e luftojnë
me mllef qarqe të caktuara antiorthodhokse), nuk ka lidhje me ndonjë lloj shtetësie.
Në atë kohë ai ishte nënshtetas i Perandorisë Osmane, siç kanë qenë edhe të gjithë
shqiptarët. Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë nuk është, siç do ta donin
disa, një farë shoqate etnike, OJQ, që u krijua në shekullin e 20-të. Është themeluar
nga Vetë Jisu Krishti. Pikërisht Këtë kanë orthodhoksët si udhëheqës dhe shembull.
Orthodhoksia ka karakter ekumenik, të mbarëbotshëm. Kisha ka perspektivë mbarënjerëzore,
me qëllim vëllazërimin e njerëzve dhe popujve në një shoqëri të dashurisë.
Kur Kryepiskopi Anastas erdhi në Shqipëri,
Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ishte krejtësisht e shkatërruar. Ai
kontribuoi më shumë se kushdo tjetër për ringritjen e saj, zhvillimin e plotë
në një nivel që kurrë nuk është njohur më parë. Vepra e jashtëzakonshme fetare,
sociale, shkencore, filantropike e Kryepiskopit Anastas është gjerësisht e njohur
në qarqet ndërkombëtare kishtare. Ka prova të pakundërshtueshme, bilance zyrtare,
libra, artikuj, në shumë gjuhë. Kisha e mrekullueshme katedrale në qendër të Tiranës,
por edhe të tjera në Korçë, Berat, Fier, Shkodër, Durrës, do të na rikujtojnë
kontributin e tij historik, të cilin më kot përpiqen ta vënë në pikëpyetje ata
që ushqejnë dashakeqësi ndaj tij. Atë do ta kujtojnë me mirënjohje mijëra shqiptarë
të të gjitha moshave, sepse i ndihmoi pa u kërkuar gjë. Por mbi të gjitha, figura
dhe vepra e tij janë të vlerësuara lart në ndërgjegjen e besimtarëve orthodhoksë.
Është koha, pra, që të gjithë ata që dëshirojnë
me të vërtetë bashkekzistencën paqësore fetare të ndalojnë së fyeri, me të padrejtë
dhe pa argumente, gjykimin e drejtë dhe patriotizmin e ne qindra mijëra shqiptarëve
besimtarë orthodhoksë, që mburremi, dhe sinqerisht lavdërojmë Perëndinë që kreu
i Kishës sonë është Kryepiskopi Anastas.
Tiranë, 3 mars 2015
Prof. dr.
Robert Andoni
Prof. dr.
Aleksandër Sallabanda
Atë Emanuel
Lusha
Atë Ilia Mazniku
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου