Ο Φίλιππας Παπαθανάσης, ένας από τους εθνομάρτυρες της Βορείου Ηπείρου, που έχασε τη ζωή του στα κολαστήρια του Ενβέρ Χότζα το 1952
Μετά το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, στο οποίο σταματήσαμε το προηγούμενο άρθρο μας, η Αλβανία πέρασε μια περίοδο δημοκρατίας (1925-1928) και στη συνέχεια ανέλαβε την εξουσία ο βασιλιάς Ζογκ Α΄ (1928-1939), ενώ από το 1927 η Αλβανία ήταν ντε φάκτο ιταλικό προτεκτοράτο. Ο Μουσολίνι αποφασίζει να ελέγξει απολύτως την Αλβανία και εισβάλλει με το στρατό του τις 7 Απριλίου 1939, προσαρτώντας την στην Ιταλία.
Τότε η Βουλή της Αλβανίας λαμβάνει την εξής απόφαση: «Το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας».
Η απόφαση αυτή της κήρυξης εμπόλεμης κατάστασης με την Ελλάδα πρακτικά υποστηρίχτηκε με τη συμμετοχή επτά ταγμάτων του αλβανικού στρατού στην επιχείρηση εισβολής του ιταλικού στρατού στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940.
Το 1944 ο Ενβέρ Χότζα διακήρυξε την ακύρωση όλων των αποφάσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων, χωρίς όμως να εκδοθεί ποτέ σχετικός νόμος που να καταργεί το νόμο του εμπολέμου με την Ελλάδα, ενώ το 1992 η κυβέρνηση Μπερίσα ακύρωσε όλες τις αποφάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος και επανέφερε εκείνες των κυβερνήσεων Ζογκ (Ζώγου). Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι συνεχίζει να ισχύει τυπικά το εμπόλεμο που κήρυξε η Αλβανία εναντίον της Ελλάδας.
Μετά τη συμμετοχή της Αλβανίας στο πλευρό της Ιταλίας στον πόλεμο εναντίον της πατρίδας μας, η Ελλάδα με Βασιλικό Διάταγμα του Νοεμβρίου του 1940 τέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση έναντι της Αλβανίας.
Η Αλβανία από το 1944 μέχρι το 1992 έζησε ένα από τα πιο στυγνά κομμουνιστικά καθεστώτα, με την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου να υφίσταται τα πάνδεινα και την Ελλάδα να είναι στην κυριολεξία απλός θεατής στην πολιτική εξολόθρευσης των Βορειοηπειρωτών. Στα κολαστήρια της φυλακής Σπατς σάπισαν στην κυριολεξία όσοι Έλληνες διεκδίκησαν τα δικαιώματα της μειονότητας. Για να μη μιλήσουμε για τους ομοϊδεάτες του Εμβέρ Χότζα στην Ελλάδα, που κατηγορούσαν «ως σαμποτέρ και όργανα του ελληνικού μοναρχοφασισμού», όσους Έλληνες τολμούσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Ο Εμβέρ Χότζα πεθαίνει το 1985 και την εξουσία αναλαμβάνει ο Ραμίζ Αλία, ο οποίος ασκεί μια κάπως πιο χαλαρή πολιτική, σε σχέση με τον προκάτοχό του.
Βρισκόμαστε στο 1987 και οι δύο χώρες τυπικά είναι αμοιβαίως σε εμπόλεμη κατάσταση.
Τότε, και ενώ έχει υποφέρει τα πάνδεινα η ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου, ενώ δικαιούται αυτονομία με βάση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο δεν έχει ακυρωθεί, η ελληνική κυβέρνηση προβαίνει σε μια ακατανόητη πράξη. Χωρίς να εξασφαλίσει τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας και χωρίς να απαιτήσει την ταυτόχρονη άρση του εμπολέμου από πλευράς Ιταλίας, προσφέρει «δώρο» στον δικτάτορα Ραμίζ Αλία την άρση του εμπολέμου. Αυτό έγινε με σχετική απόφαση του υπουργικού συμβουλίου την 28/8/1987, με πρωτοβουλία και σχετική εισήγηση του τότε υπουργού Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια.
Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τον Ιούλιο του 1992 η κυβέρνηση Μπερίσα ακυρώνει όλες τις αποφάσεις του κομμουνιστικού καθεστώτος και επαναφέρει τις αποφάσεις των ...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ιστοσελίδα μας προάγει τον πολιτισμένο διάλογο και τη γόνιμη ανταλλαγή απόψεων. Παρακαλούμε θερμά, πριν σχολιάσετε:
Να διατηρείτε ευγένεια και σεβασμό προς όλους τους συνομιλητές.
Να αποφεύγετε προσβλητικούς ή υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Να στηρίζετε τις απόψεις σας με επιχειρήματα και καλή διάθεση.
Να μην κάνετε χρήση λεκτικής βίας, ειρωνείας ή φανατισμού.
Τα σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.
📌 Θυμηθείτε: η ελεύθερη έκφραση είναι πολύτιμη όταν συνοδεύεται από σεβασμό, σοβαρότητα και αληθινό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και την αλήθεια.
Σας ευχαριστούμε που συμβάλλετε σε έναν πολιτισμένο και δημιουργικό διάλογο.
..........................
Komentet e lexuesve
Faqja jonë promovon dialogun e qytetëruar dhe shkëmbimin e frytshëm të mendimeve. Ju lutemi, para se të komentoni:
Tregoni mirësjellje dhe respekt ndaj çdo bashkëbiseduesi.
Shmangni fjalët fyese apo përçmuese.
Mbështetni mendimet tuaja me argumente dhe frymë bashkëpunimi.
Mos përdorni gjuhë të dhunshme, ironi poshtëruese apo fanatizëm.
Komentet me përmbajtje fyese, raciste apo përçarëse nuk do të publikohen.
📌 Mbani mend: liria e shprehjes është e vlefshme vetëm kur shoqërohet me respekt, maturi dhe dashamirësi ndaj të tjerëve dhe ndaj së vërtetës.
Ju falënderojmë që kontribuoni në një dialog të qytetëruar dhe konstruktiv