«Εγώ δεν μπλέκω...» - Politika e sotme, një sport ekstrem që mban larg njerëzit seriozë*

Αλέξης Παπαχελάς Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας είναι το γεγονός πως ελάχιστοι σοβαροί άνθρωποι θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική ή τον δημόσιο βίο γενικότερα. Και ποιος μπορεί να τους ψέξει γι’ αυτό; Η πολιτική έχει γίνει ένα εξτρίμ σπορ για πολύ γερά νεύρα και στομάχια. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αυτό που αποκαλούσαμε παλιά «καμίνι» έχει γίνει Κολοσσαίο. Κάθε έννοια ιδιωτικότητας έχει χαθεί. Προσωπικότητες δολοφονούνται στο Διαδίκτυο είτε λόγω «συμβολαίου» είτε επειδή η κερκίδα θέλει αίμα στην αρένα. Οποιος μπλέκει με την πολιτική ή το Δημόσιο και κάνει το λάθος να βάλει την υπογραφή του σε μεγάλες αποφάσεις είναι βέβαιο ότι θα τρέχει για αρκετά χρόνια στα δικαστήρια. Πρόκειται για μια άνιση μάχη με μεγάλα και μικρά συμφέροντα, την αργή και μη λειτουργική Δικαιοσύνη, συντεχνίες και απλώς παρανοϊκούς ανθρώπους. Ακόμη και όσοι θέλουν πραγματικά να προσφέρουν στον τόπο αντιλαμβάνονται γρήγορα τον βαθμό δυσκολίας. Βλέπουν, επίσης, πως οι απολαβές τους είναι μικρές. Εννοούμε ασφαλώς τις νόμιμες, γιατί υπάρχει και το είδος που ζει με χορηγίες... Αν λοιπόν είσαι σοβαρός άνθρωπος, που σκοπεύεις να παράγεις έργο και δεν θέλεις να γίνεις όμηρος ή υπάλληλος οποιουδήποτε, πρέπει να είσαι πολύ γενναίος για να κάνεις το βήμα. Είναι και ο σταυρός που δεν βοηθάει. Διαμαρτυρόμαστε συνεχώς για το πολιτικό προσωπικό μας, αλλά συνεχίζουμε να στέλνουμε τηλεμαϊντανούς στο Κοινοβούλιο και όχι σεμνούς, καταξιωμένους συμπολίτες μας. Αφήστε που ο σταυρός έχει μια μαγική ιδιότητα να μεταλλάσσει σοβαρούς ανθρώπους σε σαχλούς και φαύλους. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Κοιτάξτε τι γίνεται στη Μεγάλη Βρετανία, που έχει παράδοση και βάθος θεσμών. Δείτε ποιοι θεωρούνται πιθανοί διάδοχοι της Μέι και θα καταλάβετε πόσο δομικό και παγκόσμιο είναι το ζήτημα. Οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν στη ζωή παλεύοντας προτιμούν τον ιδιωτικό τομέα. Οταν πιέζονται από πολιτικούς αρχηγούς για να μπουν στην πολιτική, απαντούν μονότονα: «Ο,τι θέλεις, πρόεδρε. Να βοηθήσω, αλλά με την πολιτική και το Δημόσιο δεν μπλέκω». Ο κίνδυνος είναι να γίνει η πολιτική ένα κλειστό επάγγελμα, για συγγενείς, ανθρώπους που δεν θα έβρισκαν αλλού δουλειά και κομματικά στελέχη. Πώς θα ξεφύγουμε από αυτήν την παγίδα; Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Σίγουρα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς οι ψηφοφόροι πιο απαιτητικοί πελάτες. Nα σταματήσουμε να στέλνουμε στη Βουλή  «νούμερα» ή ανθρώπους που δεν κόλλησαν ποτέ ένα πραγματικό ένσημο. Και ταυτόχρονα, να δοθούν κίνητρα, αλλά και κάποια θεσμική προστασία για όσους τολμηρούς αποφασίσουν να... μπλέξουν. http://www.kathimerini.gr/

Alexis Papachelas Një nga problemet më të mëdha të kohës sonë është fakti se shumë pak njerëz të respektuar duan të përfshihen në politikë apo në jetën publike në përgjithësi. Politika është bërë një sport ekstrem i përshtatshëm vetëm për njerëz me stomak dhe nerva të forta. Në erën e medias sociale, ajo që ne zakonisht e quajmë se është detyrë me presion të madh është shndërruar në Koloseum. Ne po dëshmojmë vrasjen e karaktereve në internet, qoftë sepse dikush i ka urdhëruar ato, qoftë sepse spektatorët duan të shohin “gjak”në arenë.  Çdokush që përfshihet në politikë apo në jetën publike dhe bën gabimin e vendosjes së firmës së vet në një vendim me peshë është e sigurtë se do të mbërthehet në një morsë legale për disa vjet. Është një betejë e pazakontë kundër interesave të vogla dhe të mëdha, një sistemi gjyqësor të ngadaltë dhe jofunksional, unioneve dhe individëve të paqëndrueshëm. Edhe ata që me të vërtetë duan t’i ofrojnë shërbimet e veta vendit, e rrokin shumë shpejt shkallën e vështirësisë. Ata shohin po ashtu se të ardhurat e tyre do të jenë të vogla. Po flasim sogurisht për të ardhurat legale, sepse ekziston gjithashtu edhe lloji i politikanit që jeton me “sponsorizime”. Ndaj nëse ti je një përson serioz që synon të bëjë punë dhe që nuk do të mbetet “peng” i ndokujt apo të jetë në xhepin e dikujt, duhet të keni shumë kurajo për ta ndërmarrë këtë hap.  Kësaj i duhet shtuar edhe fakti se zgjedhja e përfaqësuesve përmes votimeve nuk ndihmon. Ne vazhdojmë të protestojmë kundër politikanëve tanë, por sërish votojmë personalitete televizive në Parlament në vend të qytetarëve të ndershëm, të suksesshëm dhe modestë. Ngjan madje sikur ai kryqi i vogël në fletë  e votimit ka aftësinë magjike që të shndërrojë njerëzit seriozë në individë budallenj dhe të paskrupullt.   Për te qenë të ndershëm, ky nuk është një problem vetëm grek. Mjafton të shohësh se çfarë ndodh në Britaninë e Madhe, një vend aë ka një histori të gjatë të institucuoneve të qëndrueshme politike. Duke parë se kush janë pasardhësit e përfolur të kryeministres Theresa May, e kupton sesa strukturor dhe ndërkombëtar është bërë ky problem. Njerëzit që luftojnë për sukses në jetë preferojnë sektorin privat. Kur ata presohen nga politikanët që të hyjnë në politikë, ata përgjigjen në mënyrë monotone: “Të ndihmoj me çdo gjë që dëshiron, por nuk do të përfshihem në politikë apo në sektorin publik”. Rreziku këtu qëndron në faktin se politika do të bëhet një profesion i mbyllur për të afërmit, njerëzit që nuk gjejnë dot punë gjetkë dhe për militantët partiakë. Si t’i shpëtojmë këtij kurthi? Nuk ka përgjigje të thjeshtë. Por një gjë është e qartë, votuesit duhet të bëhen më kërkues. Ne duhet të ndalojmë së votuari për në Parlament të njerëzve që nuk kanë punuar një ditë të vetme, apo të automatëve partiakë. Në të njëjtën kohë, ne duhet të mbështesim dhe të ofrojmë ndonjë mbrojtje institucionale për ata që janë mjaftueshëm kurajozë saqë hyjnë  *Titulli dhe përkthimi: ResPublica