Η χρονιά που πέρασε και…τι μέλει γενέσθαι για τη χρόνια που διανύουμε

Χωρίς να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση, αλλά για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα  η χρονιά που πέρασε, το 2019,  μπορεί να χαρακτηριστεί ως μελανή και μέχρι ριψοκίνδυνη.

Ως χρονιά  των οξυμένων σχέσεων μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδος, λόγω της έξαρσης του εθνικισμού, μα και της στάσης της ίδιας της κυβέρνησης με πρωτεργάτη τον ίδιο τον πρωθυπουργό, επιβαρύνθηκε η θέση της Ελληνικής Κοινότητας ώστε να  συρρικνωθεί και να τρομοκρατηθεί.

Συνέχισαν οι υφαρπαγές των περιουσιών των Βορειοηπειρωτών, με αποκορύφωμα την μεγάλη περιουσιακή κλοπή στην περιοχή της Χιμάρας, κατεδαφίστηκαν παμπάλαια σπίτια, πράγμα που οδήγησε στην έξαρση των κατοίκων στην Χιμάρα κι αλλού, και που οδήγησαν την Ελληνική Πολιτεία  σε κάποιες διαμαρτυρίες.

Ξεπέρασαν κάθε όριο οι αιχμές και οι εθνικιστικές εκπομπές κατά των Βορειοηπειρωτών και της Ελλάδας, θυμίζοντας τις εποχές Γκόντου και Μπαλέτα, θυμίζοντας ακόμα και την «περίφημη» εποχή Χότζα, ο οποίος δικαιολογούσε την δικτατορική του στάση που οδηγούσε τη χώρα σε κακομοιριά και απομόνωση, με «την επεκτατική πολιτική των μοναρχοφασιστών  Ελλήνων», και όλη η προσοχή και τα βέλη στρέφονταν πάνω της.

Το ίδιο συνέβη και την χρονιά που πέρασε. Την εσωτερική αστάθεια, μα και την εξωτερική χασούρα που υπέστη η χώρα, την αντιμετώπισε πιο πολύ η δική μας Κοινότητα. Με κλοπές και υφαρπαγές (που μόνον στην πρώην επαρχία του Αλύκου, σε τρεις μήνες έγιναν γύρω στις 70 κλοπές), με βίαιες πράξεις και υπόδειξη δύναμης και φοβέρας από την αλβανική αστυνομία, με απαγορεύσεις Βορειοηπειρωτών να έρθουν στα σπίτια και την γενέτειρά τους, με στιγματισμό non grata Ελλήνων πολιτών, με την άρνηση της διγλωσσίας σε πινακίδες και άλλους χώρους, με την αμφισβήτηση της αρχαιότητας του δικού μας χώρου και των κατοίκων του, προχωρώντας ακόμα και στην τάση της αλβανοποίησής των. 

Ποια ήταν η θέση μας;

Εκ μέρους μας φάνηκε καθαρά πως τη χρονιά αυτή υπήρξε μεγαλύτερη ύφεση ως προς τις αρετές που πρέπει να χαρακτηρίζουν αυτές  τις στιγμές τους ανθρώπους μας, που είναι η ενότητα, η συνεργασία, η ομόνοια και τα εθνικά μας δίκαια.

Διασπαρμένοι, χωρισμένοι και ενταγμένοι σε αλβανικά κόμματα ήταν οι Βορειοηπειρώτες στις δημοτικές εκλογές που έγιναν. Για μια θέση στον ήλιο συνεργάστηκαν ακόμα και με τα πιο ανθελληνικά κόμματα.

Η οργάνωση της Ομόνοιας και τα κόμματα που σχηματίστηκαν στην πάροδο των χρόνων, ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ, λειτούργησαν ως τρεις διαφορετικοί οργανισμοί, μην μπορώντας να ξεφύγουν από τις δικές τους προσωπικές φιλοδοξίες, ώστε να μονιάσουν κάτω από την σκέπη των συμφερόντων και της υπεράσπισης των δικαίων αυτών των ανθρώπων που παραμένουν στα πατρώα εδάφη και δίνουν αγώνα για επιβίωση.

Τι μέλει  γενέσθαι τη χρονιά που διανύουμε;

Θα είναι μια χρονιά απρόβλεπτων και βασικών μετατροπών. Υπό την πίεση και τους όρους της Ευρώπης, μα και την ίδια την οξυμμένη εσωτερική κατάσταση, δεν είναι παράξενο η χώρα των αετών να οδηγηθεί σε διπλές, κοινοβουλευτικές και τοπικές εκλογές.  Είναι η χρονιά της γενικής απογραφής του πληθυσμού, ένα αίτημά μας που διαστρεβλώθηκε και καταπατήθηκε ολόκληρες δεκαετίες.  Οπότε:

-Τι άλλο χρειάζεται εκτός από την ένωση, την ομόνοια, την σύμπνοια όλων μας;

-Τι άλλο εκτός από την αναβάθμιση και αναγέννηση της οργάνωσης Ομόνοια, ώστε να γίνει πραγματικά φάρος υπεράσπισης των δικαιωμάτων του Ελληνισμού και να βγει από την ύφεση που έχει καταρρακωθεί;

-Τι άλλο εκτός την εύρεση κοινής γλώσσας μεταξύ των δυο κομματικών φορέων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, γιατί όχι και την συγχώνευσή τους;

-Τι άλλο από την άμεση ανταπόκριση και συμπαράσταση των Βορειοηπειρωτών που ζουν και εργάζονται στον Ελλαδικό χώρο σε κάθε εθνικό και ζωτικής σημασίας πρόβλημα;

-Τι άλλο εκτός από την σοβαρή και με αγωνιστικότητα διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, την καλύτερη επαφή και ενημέρωση με το Εθνικό Κέντρο, ώστε η ΕΕΜ να μην γίνει πεδίο συγκρούσεων και γήπεδο ποδοσφαίρου που να παίζεται το παιχνίδι του εθνικισμού, η κλοπή, η βία και η φοβέρα;

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

https://www.sfeva.gr/