Όταν ο αυταρχικός μιλάει για δημοκρατία και αυταρχικό καθεστώς! Κρίμα που φτάσαμε έως εδώ! - Kur autoritari flet për demokraci dhe pushtet autokratik! Sa keq që arritëm deri këtu!

 

Sa keq që arritëm deri këtu! Jam befasuar, kur mësova nga media se të shtunë, dt 12 nëntor, ditën e protestës së madhe të opozitës, Kryetari Dule ka mbajtur Kongresin e PBDNJ-së për t’u rizgjedhur për të gjashtën herë në 21 vjet!.   Ashtu si unë, janë ndjerë keq me qindra anëtarë, drejtues degësh, ish të zgjedhur e personalitete të PBDNJ-së,  që kanë kontribuar në këto 30 vite jetë të saj, kur panë një sallë me afro 100 vetë, të thirrur e të emëruar gjoja si delegatë nga Kryetari, që nuk përfaqësonin askënd e nuk i kishte zgjedhur asnjë strukturë partie.   Kur të gjithë prisnim që PBDNJ të riorganizohej, të demokratizohej, të bashkohej e të motivohej poltikisht që kryetari të bënte “Mea Culpa” e Tij, e pse jo dhe të dorëhiqej e të kërkonte votëbesimin  për gjendjen në të cilën është katandisur ajo, e çorientuar politikisht, e braktisur nga elektorati i saj sepse ajo ka vite që i shërben vetëm interesave të Kryetarit të saj dhe askujt tjetër. Të guxosh deri në këtë pikë, të shkelësh rëndë statutin e partisë, të demonstrosh autoritarizëm  të tejskajshëm e nga ana tjetër, të predikosh për liri e të drejta, për frymë europiane të PBDNJ-së e të bësh opozitë për qeverisje despotike e të korruptuar do të thotë të demonstrosh demagogji brilante, por shterpë, që atrofizon elektoratin që të ka besuar dikur, por sot të ka braktisur në vetminë e Kullës Boshe. Pabesia, manipulimi, anarshia statuore e mediokriteti i këtij Kongresi, ishte “goditja knock out” e PBDNJ-së. Asnjëherë nuk është vonë për reflektim! Ligoraq Karamelo, Ish sekretar i përgjithshëm dhe tri herë deputet i PBDNJ-së.

Κρίμα που φτάσαμε έως εδώ! Έμεινα έκπληκτος όταν έμαθα από τα ΜΜΕ πως στις 12 Νοεμβρίου, την ημέρα της μεγάλης διαδήλωσης της αντιπολίτευσης, ο Πρόεδρος Ντούλε διοργάνωσε την Συνδιάσκεψη του ΚΕΑΔ για να επανεκλεγεί για την έκτη φορά σε 21 χρόνια! Όπως αισθάνθηκα εγώ, αισθάνθηκαν και μέλη, πρόεδροι παραρτημάτων, πρώην στελέχη και προσωπικότητες του  ΚΕΑΔ που έχουν προσφέρει τα τελευταία 30 χρόνια, όταν είδαν στην αίθουσα 100 άτομα, καλεσμένοι και διορισμένοι από τον πρόεδρο, που δεν εκπροσωπούσαν κανέναν και δεν είχαν εκλεγεί από καμία κομματική δομή. Όταν όλοι περίμεναν ώστε το ΚΕΑΔ να αναδιοργανωθεί, να εκδημοκρατιστεί, να ενωθεί και να βρει πολιτικά κίνητρα ώστε ο πρόεδρος να αναφερθεί στο “Mea culpa” του και γιατί όχι, να παραιτηθεί ή να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για την κατάσταση που έχει καταντήσει το κόμμα, αποπροσανατολισμένο πολιτικά, εγκαταλελειμμένο από το εκλογικό σώμα διότι για χρόνια εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του προέδρου της και κανενός άλλου. Να τολμάς μέχρι σ’ αυτό το σημείο, να καταπατήσεις σοβαρά και ανοιχτά το καταστατικό του κόμματος, να δείξεις ακραία αυταρχικότητα και από την άλλη, να μιλάς για δικαιώματα και ελευθερίες, ευρωπαϊκό πνεύμα του ΚΕΑΔ και να κάνεις αντιπολίτευση για μια δεσποτική και διεφθαρμένη διακυβέρνηση αποτελεί έκφραση μιας εξαιρετικής αλλά άγονης δημαγωγίας που οδηγεί στην ατροφία  τους  ψηφοφόρους που κάποτε σ’ εμπιστεύτηκαν, αλλά σήμερα εγκαταλελειμμένο στην μοναξιά του Άδειου Πύργου. Η μπαμπεσιά, η διαστρέβλωση, η αναρχία στο καταστατικό, η μετριότητα αυτής της συνδιάσκεψης, ήταν το «τελικό χτύπημα» στο ΚΕΑΔ. Ποτέ δεν είναι αργά για επανεξέταση και προβληματισμό!   Γρηγόρης Καραμέλος, Πρώην Γενικός Γραμματέας και τρεις φορές βουλευτής του ΚΕΑΔ.