Γέρ. Παΐσιος: Η διαφορά της ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης- Atë Paisi: Ndryshimi nëdrmjet drejtësisë njerëzore dhe asaj hyjnore!!

Γέρ. Παΐσιος: Η διαφορά της ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης Η θεία δικαιοσύνη είναι ενάντια στο ανθρώπινο δίκαιο. Το ανθρώπινο δίκαιο είναι ισότης του μέτρου, διότι δίνει στον καθένα το δίκαιο και δεν παρεκκλίνει σε ένα ή άλλο μέρος, ούτε προσωποληπτεί, όταν πρόκειται να αποδώσει το δίκαιο. Η θεία δικαιοσύνη, όμως, παρεκκλίνει και χαρίζεται μετά συμπαθείας σε όλους και τον μεν άξιο τιμωρίας δεν τον παιδεύει, τον δε άξιον επαίνου τον γεμίζει με κάθε αγαθό. Μια μέρα ένας προσκυνητής ρώτησε το γέροντα τι είναι η θεία δικαιοσύνη κι εκείνος απάντησε μ' ένα χαριτωμένο παράδειγμα. - Να, πες πως κάθονται δυο άνθρωποι σ' ένα τραπέζι για να φάνε, κι έχουν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα βερίκοκα. Αν λοιπόν ο ένας φάει από λαιμαργία επτά και αφήσει τρία στον άλλον, τότε αυτός έχει αδικία και αδικεί τον άλλον αυτό είναι το άδικο. Αν τώρα αυτός πει: - Ε, είμαστε δύο και τα βερίκοκα είναι δέκα - άρα μας αναλογούν από πέντε- και φάει αυτός τα πέντε κι αφήσει για τον άλλον τα άλλα πέντε, τότε αυτός ο άνθρωπος εφαρμόζει το ανθρώπινο δίκαιο και έχει την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι' αυτό, το ανθρώπινο δίκαιο, πολλές φορές τρέχουμε στα δικαστήρια για να το βρούμε. Αν όμως αυτός δει πως στον άλλο αδελφό αρέσουν τα βερίκοκα και προσποιηθεί πως σ' αυτόν δεν αρέσουν -και φάει μόνον ένα για το λογισμό- και λέει στον άλλο: "αδελφέ, φάε εσύ τα άλλα βερίκοκα, γιατί εμένα δεν μου πολυαρέσουν", τότε αυτός έχει τη θεία δικαιοσύνη με την οποία προτιμά ανθρωπίνως να αδικηθεί. Με τη θεία όμως, αμοίβεται για τη θυσία του. Ο Κύριος εφάρμοσε πρώτος τη θεία αυτή δικαιοσύνη. "Ούτε όταν Τον κατηγορούσαν, δικαιολόγησε τον εαυτό του, ούτε όταν Τον έφτυναν, διαμαρτυρόταν, ούτε όταν έπασχε απειλούσε, αλλά όλα τα υπέμεινε καρτερικά και σιωπηλά, χωρίς να αντιδράσει καθόλου. Το σπουδαιότερο όμως όλων ήταν ότι Εκείνος όχι μόνο δε ζητούσε βοήθεια από τους ανθρώπινους νόμους, αλλά αντίθετα δικαιολογούσε τους διώκτες του στον πατέρα Του κι ευχόταν γι' αυτούς, ώστε να συγχωρηθούν: ...Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι (Λουκ. ΚΓ', 34) Πάντα η δικαιοσύνη του θεού βασιλεύει. Γι' αυτό το λόγο ο Κύριος μας προτρέπει και μας λέει πως πρέπει να περισσεύει η δικαιοσύνη η δική μας από εκείνη των Φαρισαίων, διότι εκείνοι αποσκοπούσαν στην ανθρώπινη δικαιοσύνη. Γι' αυτό και τιμωρούσαν, δίκαζαν, φυλάκιζαν, φιλονικούσαν, υπερασπιζόντουσαν τα δίκαια τους, δεν μπορούσαν να δεχτούν την αρπαγή των υπαρχόντων τους ή την κάθε αδικία που γινόταν σε βάρος τους. Ενώ ο Κύριος διαβεβαίωσε τον καθένα μας ότι: Λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και Φαρισσαίων, ου μη εισέλθητε εις τήν Βασιλείαν των ουρανών.(Ματθ. Ε', 20) Καλό είναι κι εμείς να υπομένουμε τη βία εκείνων, που θέλουν να μας αδικούν, και να προσευχόμαστε γι' αυτούς, ώστε να απαλλαγούν από το παράπτωμα της πλεονεξίας με τη μετάνοια. Αυτό είναι και το μόνο που θέλει η δικαιοσύνη του θεού, το να ξαναπάρουμε κάποτε τον πλεονέκτη -όχι τα "πλεονεκτήματα" πράγματα- ελεύθερο από την αμαρτία, δια της μετάνοιας.

Atë Paisi: Ndryshimi  nëdrmjet drejtësisë njerëzore dhe asaj hyjnore!! Drejtësia hyjnore  me është në kundërshtim me atë njerëzore  Drejësia njerëzore bazohet në barazinë e masës ose të sasisë, sepse jep tek secili drejtësi në mënyrë të barabartë dhe nuk varet nga personi. Drejtësia hyjnore përshtatet dhe i fal të gjithë me dashuri, atë që është i denjë i dënimit nuk e mundon ndersa atë që meriton lavderimin  e mbush me te gjithë të mirat. Dikur një visitor pyet Shën Paisin cila është drejtësia hyjnore dhe ai  u përgjigj me një shëmbull të këndshëm. -        Ja zëre se  dy njerëz janë ulur  në një tavolinë  për të ngrënë dhe kanë para tyre një pjatë me dhjetë kajsi. N.q.s dikush nga ata ha nga grykësia e tij  shtatë dhe i le tjetrit tre atëherë ai është i padrejtë dhe kryen një padrejtësi kundrejt tjetrit dhe kjo është padrejtësia. Nqs ai tani thotë: që jemi dy dhe kajsitë janë dhjetë, dmth na takon të marrim nga pesë,  dhe ai ha pesë nga ato, dhe i le tjetrit pesë të tjerat, atëherë ai njeri vepron sipas drejtësisë njerëzore dhe është i drejtë si njeri. Prandaj shpesh shkojmë të gjejmë drejtësinë njerëzore  nëpër gjykata. Por nqs ai shikon që vëllait tjetër i pëlqejnë kajsitë dhe shtiret sikur atij vetë nuk i pëlqejnë kajsitë – dhe ha vetëm një që të largojë mendimin – dhe i thotë personit tjetër : « vëlla merri ti kajsitë e tjera se mua nuk para më pëlqejnë», atëhere ky ka drejtësi  hyjnore e cila e ndihmon të preferojë e të pranojë padrejtësinë njerëzore. Ndërsa nga drejtësia e hyjnore ai shpërblehet për sakrificën e tij. Zoti Jesu Krisht ishte i pari që praktikoi drejtësinë hyjnore. As kur e akuzonin nuk u justifikua, as kur e pështynin u ankua, as kur kalonte pësimet nuk kërcënoi, por të gjitha i pranoi me durim dhe heshtje pa rreaguar fare.  Më e rëndësishme është që  Ai jo vetëm që nuk kërkonte ndihmë nga ligjet njerëzore por në kundërshtim ai arsyetonte ndjekësit e tij tek Ati i Tij dhe lutej për ta që të falen: .... At, fali ata se nuk dinë ç’ bëjnë. (Lluk. 23, 34). Gjithmonë drejtësia e Zotit triumfon dhe mbretëron. Për këtë arsye  Zoti na propozon dhe na thotë që drejtësia jonë duhet të jetë më  e madhe se ajo e farisenjëve, sepse ata i jepnin rëndësi drejtësisë njerëzore. Për këtë arsye ata ndëshkonin, dënonin, burgosnin, grindeshin, mbroni të drejtën e tyre, nuk mund të pranonin  rrëmbimin e gjërave të tyre ose ndonjë tjetër padrejtësi  që mund të bëhej tek ata.  Zoti e bëri të qartë tek të gjithjë ne: Po ju them se nëse nuk kini drejtësi më tepër se gramatenjtë e farisenjtë, atëherë nuk do të hyni në Mbretërinë e qiellit. ( Mateut 5, 20) E mira është që dhe ne të durojmë dhunën e atyre që duan të kryjnë padrejtësi në kurrizin tonë dhe të lutemi për ta në mënyrë që të çlirohen nga mëkati i   babëzisë nëpërmjet pendimit. Kjo është dhe e vetmja gjë të cilën kërkon drejtësia e Zotit  që të rimarrim dikur personin e pushtuar nga babëzia të cliruar nga mëkati, nëpërmjet pendimit. Përktheu përgatiti Pelasgos Koritsas