ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ - Georgios Kastriotis: Princi i Epirotëve!

Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 - 1468), γιος του Βυζαντινού άρχοντα Ιωάννη Καστριώτη και της Σέρβας πριγκίπισσας Βοϋσάβας υπήρξε μία ηρωική μορφή που κάτω από την πορφυρή σημαία με τον δικέφαλο αετό, την σημαία του Βυζαντίου, πολέμησε επί δεκαετίες κατά των Οθωμανών, με αμέτρητες νίκες. Το προσωνύμιο Σκεντέρμπεης το πήρε από τους Τούρκους που τον θεώρησαν ισάξιο με τον Μεγάλο Ισκαντάρ ή Σκεντέρ, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο.      Η Αλβανία τον θεωρεί ως τον μεγαλύτερο Αλβανό και εθνικό της ήρωα. Είναι όμως έτσι; Σύγχρονος του Καστριώτη υπήρξε ο Marinus Barletius (Μαρίνο Μπαρλέτι) λατινόφωνος ιερέας, μελετητής της ιστορίας, της κλασσικής λογοτεχνίας και της λατινικής γλώσσας. Ο Μπαρλέτι γεννήθηκε στην Σκόδρα που ήταν κτήση Βενετικής Δημοκρατίας, ακολούθησε τον Καστριώτη στους αγώνες του όπου έχασε και τους γονείς του. Κατέγραψε τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν. Με τον θάνατο του Καστριώτη αναχώρησε για την Ιταλία όπου το 1508 εξέδωσε στα λατινικά το έργο του με τίτλο “Historia de vita et gestis Scanderbergi, Epirotarum principis” δηλαδή «Η ιστορία της ζωής και των έργων του Σκεντερμπέη, πρίγκηπα των Ηπειρωτών». Πράγματι ο Καστριώτης έτσι αποκαλείτο και έτσι αποκαλούσε εαυτόν. Εξάλλου την εποχή εκείνη δεν υπήρχε αλβανικό έθνος και αλβανική εθνική συνείδηση. Μόνο η γλώσσα που θα αποκληθεί αργότερα arberi, αρβανίτικα και αιώνες μετά Σκιπετάρικα είχε αρχίσει να διαμορφώνεται σαν μία γλώσσα συνεννόησης ανάμεσα σε αλλόφυλλα και αλλόγλωσσα στοιχεία που κατοικούσαν σε διάφορες περιοχές των νότιων και δυτικών Βαλκανίων.   Τα Αλβανικά ταχυδρομεία το 1968 εξέδωσαν μία σειρά γραμματοσήμων για να 500 χρόνια από τον θάνατο του Γεώργιου Καστριώτη. Το γραμματόσημο των 80q. εικονίζει το βιβλίο του Μπαρλέτι το οποίο αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια και αναφέρεται στον «Πρίγκηπα των Ηπειρωτών». Εξ ιδίων τα βέλη λοιπόν για όσους επιχειρούν στην Αλβανία να παραχαράξουν την ιστορία και την απόδειξη την φέρνει ένα τόσο μικρό γραμματόσημο. Δημήτρης Περδίκης

Georgios (Gjergj) Kastrioti ose Skëndërbeu (1404 ose 1405-1468) biri i arkondit Bizantin Joan Kastrioti dhe i princesësh Serbe Vojsavës përbën një prej figurave heroike që nën flamuri nngjyrë të kuqëremtë me shqiponjën dy krenare, flamurin e Bizantit, luftoi për dhjevjeçarë të tërë kundër Osmanëve, me fitore të panumërta. Emërtimin Skëndërbei e mori nga Turqit që e konsideruan të barabartë me Iskandar ose Skënderin e Madh, dmth Aleksandrin e Madh. Shqipëria e konsideron heroi më të madh kombëtar shqiptar. Por a është vallë kështu? Bashkëkohës i Kastriotit ishte Marinus Barletius (Marin Barleti) një klerik latinfolës, studiues i historisë, i letërsisë kalsike dhe gjuhës latine. Barleti u lind në Shkodër që ishte dhe nën zotërimin e Republikës Veneciane, ndoqi Kastriotin në betejat e tij ku dhe humbi prindërit e tij. Rregjistroi ngjarjet historike që ndodhën. Me vdekjen e Kastirotit u largua për në Itali ku më 1508 botoi një vepër të tij me titullin  “Historia de vita et gestis Scanderbergi, Epirotarum principis” dmth “Historia e jetës dhe veprës së Skënderbeut, princit të Epirit”. Me të vërtetë Kastrioti kështu thirrej dhe kështu thërriste veten. Në atë kohë nuk ekzistonte as kombi shqiptar dhe ndërgjegjie kombëtare shqiptare. Vetëm gjuha që më vonë do të quhej arbërisht, dhe shekuj më vonë shqiptarisht kishte filluar të krijohej si një gjuhë komunikimi ndërmjet fiseve të ndryshme dhe elementëve të ndryshëm gjuhorë që ekzistonin në zonat e Ballkanit jugor dhe perendimor. Posta Shqiptaer më 1968 nxorrën një pullë për 500 vjetorin nga vdekja e Gjergj Kastriotit. Pulla prej 80q, paraqet librin e Barletit i cili vendos në vend të vërtetën historike dhe i rreferohet “Princit të Epirotëve”. Tek veta ata shigjetat që përpiqen në Shqipëri të shtrembërojnë historinë dhe vërtetimin që sjell një pullë kaq e vogël Dhimitër Perdhiqi.

πηγή