Το Πανηγύρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μπομποστίτσα Κορυτσάς - Panairi i Fjetjes së Hyjlindëses në Boboshticë

26 χρόνια πριν ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην ομώνυμη γιορτή άνοιξε για πρώτη φορά αφού καθαρίστηκε πρώτα από την κοπριά των ζώων που έβαζε μέσα ο  συνεταιρισμός  του χωριού Μπομποστίτσα. Ο κ Μπάμπουλλας Σωτήριος με μία ομάδα νέων γνωρίζοντας το χρέος του ως πραγματικά ορθόδοξος  πιστός,  πρώτος έτρεξε για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Όλο το βράδυ το ξημέρωσαν κάνοντας μια ιδιότυπη αγρυπνία προσευχόμενοι στην Παναγιά να τους χαρίσει την ελευθερία και να επανέλθουν τα πράγματα στην πρώτη τάξη. Έτσι κύλισαν τα χρόνια και η Παναγία φρόντισε το Μοναστήρι της, φρόντισε και για τα παιδιά της, τους  ήρωες του 40 που αναπαύονται εκεί. Κάθε χρόνο οι πιστοί συρρέουν εκεί για να προσευχηθούν στην Παναγία να φροντίσει, να μεσιτεύσει  για αυτούς και την οικογένεια τους. Κάθε χρόνο αυξάνονται οι νέοι και οι οικογένειες που μιλούν μόνο ελληνικά, στην εκκλησία, στο χωριό  και παντού επαναφέροντας στην θέση τους όσα με την βία χάθηκαν. Όσα και να κάνει κανείς στον άνθρωπο μόνο αν του αλλάξει τα ήθη και τα έθιμα την γλώσσα του τότε μόνο μπορεί να αλλάξει την συνείδηση του, το είναι του, την ταυτότητα του. Αυτό το κατάφεραν σε μεγάλο ποσοστό στην Κορυτσά, αλλά ο Θεός είναι δίκαιος και τώρα σιγά- σιγά όλα επανέρχονται στην πρώτη τάξη.  Ό, τι ψέμα και να πουν τώρα όσα και να φανταστούν, ό, τι και να χρησιμοποιήσουν η ψεύτικη υπόθεση τους είναι χαμένη.  Απλά θέλει λίγη υπομονή ακόμη να κάνουμε. Το ευχάριστο νέο που είχαμε φέτος είναι πως η Ι Μονή αρχίζει να λειτουργεί κανονικά. Εδώ και δύο μήνες ήρθε στο Μοναστήρι η πρώτη μοναχή η αδερφή Θεολογία, που έχει ρίζες από το χωριό. Μαζί της και η δόκιμη Ελένη. Η παρουσία τους δίνει μια άλλη αίγλη στο Μοναστήρι. Ο κόσμος συμμετέχει και τις Κυριακές μαζικά. Χρειάζεται όμως να ενισχυθεί ηθικά με την παρουσία όλων των πιστών. Φυσικά, θα έθετε γερές βάσεις για το μέλλον και η ένταξη στην μοναστική κοινότητα και άλλων μοναζουσών, αδερφών. Άλλωστε οι Ι Μονές, τα Μοναστήρια είναι τα πνευμόνια της Εκκλησίας. Οπωσδήποτε χρειάζεται και το στήριγμα της Μητροπόλεως και του Μητροπολίτη Κορυτσάς με πολλούς τρόπους, κυρίως όμως χρειάζεται ιερέας για να λειτουργεί κάθε Κυριακή  και τις εορτές γιατί αν και φτάνουν και περισσεύουν στους ναούς της πόλης στα χωριά σπάνια βλέπουν ιερέα τις Κυριακές  οι πιστοί τα χωριά,  πόσο μάλλον τώρα που το Μοναστήρι χρειάζεται συνέχεια κάποιον εκεί. Μέχρι τώρα ο Αρχιγραμματέας της Αρχιεπισκοπής π Ιωάννης Τρεμπίστκας έχει κάνει τα πάντα για να βρίσκεται δίπλα στη Μονή. Έχει όμως πολλές υποχρεώσεις και είναι χρέος της Μητροπόλεως ώστε να λύσει αυτό το  υπαρκτό πρόβλημα. Φέτος οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την Θεία Λειτουργία της Κυριακής, συνεχίστηκαν το απόγευμα με την αγρυπνία και ολοκληρώθηκαν την επομένη με την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και την λιτανεία της  εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλες οι ακολουθίες τελέστηκαν  από το π Ιωάννη Τρεμπίτσκα, τον π. Μιχαήλ Λάρα και τον π Αναστάσιο Μπέντο.  Για πρώτη φορά συμμετείχε και ο Πρωτοψάλτης και Διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής  κ Θεόδωρος Πέτσης ο οποίος έκανε ακόμη πιο πνευματική  και παραδοσιακή την ατμόσφαιρα με τα υπέροχα βυζαντινά άσματα. Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Λειτούργησε για πολλοστοί φορά αλλού, αυτή την φορά ήταν  στο Πόγραδετς. (Με πληροφορίες από συνεργάτη μας στην Κορυτσά )

26 vjet më parë Kisha e Fjetjes së Hyjlindëses, në ditën e festës së saj, u hap për herë të parë pasi u pastrua nga plehu i kafshëve të kooperativës së fshatit Boboshticë. Sotir Bambulla me një grup të rinjsh, duke ditur detyrën e tij si një i krishter i vërtetë orthodhoks, i pari nxitoi që të ndjekin më pas dhe të tjerët për të vënë në funksion kishën në fshat e më pas kishat në të gjithë Shqipërinë. Të gjithë natën ai me disa të rinj kryen një agripni të “veçantë” duke ju lutur së Tërëshenjtës që t’iu falë lirinë dhe gjërat të vinin në vendin e duhur ashtu siç ishin dikur. Kështu kaluan vitet. Hyjlindësja u kujdes për Manastirin e saj, u kujdes dhe për fëmijët e saj, të rënët, heronj të epopesë së luftës Italo-Greke që prehen atje. Çdo vit besimtarë nxitojnë atje që të luten tek e Tërëshenjta që të kujdeset për ta, të ndërmjetësojë për ta dhe familjet e tyre. Çdo vit shtohen familjet, të rinjtë që flasin vetëm greqisht, në kishë, në fshat e kudo duke i rivendosur në vend ato sa me dhunën shumëvjeçare humbën. Çfarë do që të bëjë dikush tek njeriu vetëm nëse i ndryshon zakonet dhe gjuhën e tij atëhere mund të ndryshojë dhe ndërgjegjien, identitetin e tij, unin e tij. Kjo u realizua ndër vite, në masë të madhe dhe në Korçë, sidomos gjatë monizmit kur dhe kombësia u hoq nga rregjistrat themeltar. Por, Zoti është i drejtë dhe tani me ngadalë të gjitha po vijnë në vendin e tyre. Sa do gënjeshtra që të thonë, sado gënjeshtra të imagjinojnë, sado shpifje të thurrin, sado gjoja studime historike të bëjnë,  çfarë do lloj gjëje që të përdorin çështja e tyre e gënjeshtër është e humbur. Thjesht do të bëjmë durim. E reja e këndëshme që kishim sivjet ishte se Manastiri i Shenjtë filloi që të banohet nga murgeshat. Këtu e dy muaj motra Teologjia, me origjinë nga fshati  u bë murgesha e parë. Me të dhe motër Eleni, kandidate për murgeshë. Prezenca e tyre i jep një hijeshi të veçantë manastirit. Njerëzit marrin pjesë dhe të djelave masivisht në meshë. Por kanë nevojë për ndihmë kryesisht morale por dhe ekonomike. Natyrisht do të ndihmonte shumë për të ardhmen prezenca dhe e motrave të tjera. Manastiret janë mushkria e Kishës dhe kjo është e padiskutueshme. Duhet me patjetër dhe ndihma e Mitropolisë së Shenjtë Korçë në shumë forma, por kryesisht duhet prift i cili do të meshojë çdo të djelë por dhe gjatë kremteve të rëndësishme, sepse ndërsa në Korçë mjaftojnë dhe teprojnë në kishat e qytetit në fshatra rrallë shikojnë prift të djelave besimtarët aq më tepër që tani manastiri ka nevojë për një prift vazhdimisht. Deri tani Kryesekretari i Kryepiskopatës papa Jani Trebicka  ka bërë gjithçka që të jetë pranë Manastirit. Por ka shumë detyrime dhe është detyrë e Mitropolisë që të zgjidhë një problem ekzistues. Sivjet shërbesat filluan të djelë në mëngjes me meshën, vazhduan me gjysmë agripninë në mbremje dhe u plotësuan ditën tjetër me Meshën Hyjnore panigjirike dhe litaninë e ikonës sipas traditës. Të gjitha shërbesat u kryen nga papa Jani Trebicka, pap Mihail Larën dhe papa Anastas Bendon. Për herë të parë mori pjesë dhe Protopsalti dhe Drejtori i Shkollës së Muzikës Bizantine z Theodhor Peci i cili shtoi atmosferën shpirtëroe me psalmet e mrekullueshme bizantine. Mitropoliti i Korçës meshoi dhe sivjet diku tjëtër, kësaj here ishte  në Pogradec (bazuar në informimin e korrespondentit tonë në Korçë, Fotografitë marrë nga profile të ndryshme në Facebook)