Αλλαγή σκυτάλης στο Συντονιστικό Γραφείο Εκπαίδευσης Κορυτσάς

 

Με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας (ΑΔΑ: Ρ96446ΝΚΠΔ-ΒΛΟ), σημειώνεται αλλαγή στην ηγεσία του Συντονιστικού Γραφείου Εκπαίδευσης στην Κορυτσά. Τη θέση του Συντονιστή Εκπαίδευσης αναλαμβάνει η κυρία Κρεούζα Ανδρέου, διαδεχόμενη τον κ. Γεώργιο Μπέστια, ο οποίος υπηρέτησε για δύο χρόνια.

Ο κ. Μπέστιας, κατά τη διάρκεια της θητείας του, προσπάθησε να ασκήσει το έργο του με εποικοδομητικό πνεύμα και να συνεισφέρει σε θετικές αλλαγές στην εκπαιδευτική καθημερινότητα. Ανάμεσα στα σημαντικά βήματα αυτής της περιόδου καταγράφονται η εφαρμογή των ετήσιων ιδιωτικών συμβολαίων με τους γονείς, η συγκρότηση επιτροπών για την αξιολόγηση και τις εγγραφές, καθώς και η εξισορρόπηση των μισθολογικών απολαβών των εκπαιδευτικών του σχολείου «Όμηρος» με εκείνες των συναδέλφων τους στα δημόσια σχολεία της Αλβανίας.

Φυσικά, οι αλλαγές στην εκπαίδευση κρίνεται καλύτερα να αξιολογούνται σε βάθος χρόνου, ιδιαίτερα μέσα σε ένα σύνθετο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον όπως αυτό της Κορυτσάς. Τα αποτελέσματα τέτοιων μεταρρυθμίσεων είναι συχνά πολυεπίπεδα· ωστόσο, η ελπίδα όλων είναι τα θετικά στοιχεία να είναι εκείνα που τελικά επικρατούν.

Στο παρελθόν έχουμε αναδείξει, μέσω άρθρων, τη σημασία της σταθερότητας στη θέση του Συντονιστή Εκπαίδευσης. Οι συνεχείς αλλαγές προσώπων συχνά επιφέρουν περισσότερα προβλήματα απ’ ό,τι επιλύουν. Ιδανικά, ένας Συντονιστής θα πρέπει να παραμένει στη θέση του για τουλάχιστον τρία έτη· το πρώτο έτος απαιτεί κατανόηση του πλαισίου, παρατήρηση και αποφυγή πρόωρων συμπερασμάτων, καθώς οι πρώτες εντυπώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένες παρεμβάσεις που αποσταθεροποιούν την εύρυθμη λειτουργία, ιδιαίτερα σχολείων όπως το «Όμηρος» Κορυτσάς – ένα σχολείο με σημαντική προσφορά και πολλαπλές ευθύνες.

Με αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε στην κυρία Ανδρέου κάθε επιτυχία στο έργο της. Ευχόμαστε να φέρει μια προοπτική μακροχρόνιου σχεδιασμού, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας, στις ανάγκες της ομογένειας και στους ανθρώπους που επί δεκαετίες κρατούν όρθιο το σχολείο, αφιερώνοντας όχι απλώς τον χρόνο, αλλά τη ζωή τους σ’ αυτό – ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν τη σχολική πραγματικότητα με προσωρινό ή υπηρεσιακό ορίζοντα, αλλά με βαθιά αίσθηση αποστολής.