Το Πανάγιο Τάφο - Συγκλονιστικές εικόνες και περιγραφές - Varri i Tërshenjtë i Krishtit - Pamje dhe përshkrime tronditëse!

Χριστιανοί, συρρέουν κάθε χρόνο από κάθε γωνιά του πλανήτη στους Άγιους Τόπους για να λάβουν τη Θεία Χάρη στο μέρος όπου ετάφη και αναστήθηκε ο Χριστός Ιεροσόλυμα, Παλαιά Πόλη, 6 το πρωί. Οι πιστοί που περπατούν στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της Νέας Πύλης, έχουν μόνο έναν προορισμό. Τον Ναό της Αναστάσεως, τον Τάφο του Χριστού. Όσοι καταφέρνουν να σηκωθούν από νωρίς το πρωί, στέκονται με ευλάβεια έξω από την μεγάλη πόρτα του Ναού της Αναστάσεως καρτερώντας τους Αγιοταφίτες, που θα ανοίξουν την πόρτα του Πανάγιου Τάφου. Όμως η αποφυγή της πολυκοσμίας στους Αγίους Τόπους είναι ανέφικτη, τουλάχιστον την περίοδο της Μ. Εβδομάδας. Τις ώρες αιχμής, ακόμα και οι πιο ήρεμοι χάνουν την ψυχραιμία τους, ενώ το πρόσωπο τους ξαφνικά αποκτά τα πιο «σκληρά» χαρακτηριστικά. Γίνονται ένα με το πλήθος, σπρώχνουν και εκείνοι μέσα σε αυτό και παρόλο που μιλούν στη γλώσσα τους, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει τι λένε. Η κούραση από την ορθοστασία προκαλεί τον ίδιο εκνευρισμό σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι επιθυμούν να φτάσουν έστω και λίγα λεπτά νωρίτερα στον Πανάγιο Τάφο για να προσκυνήσουν. Όταν όμως φτάσουν εκεί, αμέσως το πρόσωπο τους γαληνεύει ενώ κοιτούν ικετευτικά προς την εικόνα του Χριστού. Χριστιανοί, συρρέουν κάθε χρόνο από κάθε γωνιά του πλανήτη στους Άγιους Τόπους για να λάβουν τη Θεία Χάρη στο μέρος όπου ετάφη και αναστήθηκε ο Χριστός. Έλληνες, Ρώσοι, Ρουμάνοι, Λατίνοι, Αρμένιοι είναι ως επί το πλείστον οι χριστιανικές μάζες που επισκέπτονται τον τάφο του Γιου του Θεού. Μόλις οι πιστοί εισέλθουν στο εσωτερικό του Ναού της Αναστάσεως αντικρίζουν την πλάκα όπου ξάπλωσαν τον Χριστό μετά την Σταύρωση του. Εκεί, οι πιστοί προσκυνούν και προσεύχονται χαμηλόφωνα, ενώ πολλοί από αυτούς έχουν μαζί τους κάποιο ρούχο είτε δικό τους είτε κάποιου αγαπημένου προσώπου και το σταυρώνουν για να ευλογηθεί. Η ιστορία του Πανάγιου Τάφου είναι συγκλονιστική όσες φορές και αν διαβαστεί από το κοινό. Όπως περιγράφει ο σκευοφύλακας Σεβασμιότατος Ισίδωρος στο protothema.gr, σύμφωνα με το εβραϊκό έθιμο, ο Χριστός που σταυρώθηκε ημέρα Παρασκευή, δεν επιτρεπόταν να παραμείνει σταυρωμένος το Σάββατο. Για αυτό το λόγο δόθηκε στο Χριστό ο τάφος του Ιωσήφ ο οποίος τον είχε φτιάξει για τον ίδιο μέσα στο κτήμα του. Ο πρώτος τάφος ήταν ένας λαξευμένος βράχος. Το 70, όταν ο Τίτο κατέστρεψε την παλιά πόλη, ανάγκασε τους χριστιανικούς πληθυσμούς να  την εγκαταλείψουν και να μετοικήσουν στην Ιορδανία. Όταν το 135 ο Αδριανός κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα, επέστρεψαν και πάλι οι χριστιανοί, όμως επειδή ο ίδιος δεν επιθυμούσε να γίνονται προσκυνήματα στον τάφο του Ιησού, τον σκέπασε με χώμα και έχτισε πάνω του τον βωμό του Διός. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να προστατέψει τα Άγια προσκυνήματα μέχρι και την εποχή του Αγίου Κωνσταντίνου το 325 μ.Χ όταν ο ίδιος έδωσε την εντολή στην μητέρα του, Αγία Ελένη, να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους και να βρει τον τάφο του Χριστού. Εκεί έπρεπε να χτίσει τον Ναό της Αναστάσεως. Όταν η ίδια έφτασε στην Ιερουσαλήμ, βρήκε τον τάφο αφού  αφαίρεσε τον βωμό και το χώμα. Στη συνέχεια, έκοψε το βράχο κατακόρυφα και γύρω γύρω καθώς και την πίσω πλευρά του Πανάγιου τάφου και μετά έχτισε το κουβούκλιό του. 614 μ.Χ Η διέλευση των Περσών από τα Ιεροσόλυμα είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της Παλιάς Πόλης καθώς και τον Ναό της Αναστάσεως, ο οποίος χτίστηκε εξ ολοκλήρου από τον Πατριάρχη Μόδεστο. Όμως μέχρι και τον 11 αιώνα οι καταστροφές στην περιοχή υπήρξαν αλλεπάλληλες εξαιτίας των σεισμών και των πυρκαγιών. Τον 11 αιώνα όμως ο χαλίφης της ερήμου, Χακίμ, καταστρέφει εκ νέου τον Πανάγιο Τάφο. Η ανακαίνιση του γίνεται εκ νέου την Βυζαντινή περίοδο επί Κωνσταντίνου Μονομάχου ενώ το έργο του αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν οι Σταυροφόροι. Μετά τον διαμελισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από μουσουλμανικά φύλα, όπως είναι οι Μαμελούκοι, Σελτζούκοι και Τούρκοι, ο Πανάγιος Τάφος δεν αντιμετωπίζει τον σεβασμό που έχει σήμερα. Όμως καθ όλη την διάρκεια αυτών των αιώνων και παρά την υποδούλωση των Ελλήνων, ο Τάφος ήταν πάντοτε σε ελληνορθόδοξα χέρια. Σήμερα, υπάρχουν και άλλα δόγματα όπως εκείνα των Φραγκισκανών, Αρμένιων, Κοπτών, Συριανών. Θαύματα στον Πανάγιο Τάφο Τα θαύματα του Χριστού δεν είναι μόνο εκείνα που αναφέρονται στα Ευαγγέλια, λέει ο Γέροντας Σκευοφύλακας Ισίδωρος. Στο παρακάτω βίντεο θα ακούσετε μερικά από τα θαύματα που βίωσε ο ίδιος. Το 1808 ο Πανάγιος Τάφος δεν υπέστη μόνο ζημιές από την φωτιά που ξέσπασε από το παρεκκλήσι των Αρμενίων. Εκείνη τη χρονιά οι Αρμένιοι διεκδικούσαν μερίδιο στον Πανάγιο Τάφο. Στην πραγματικότητα η φωτιά ξέσπασε προκειμένου οι Αρμένιοι να λάβουν δικαιώματα κατά την επισκευή του και στη συνέχεια να αποκτήσουν και τα αντίστοιχα δικαιώματα επάνω του. Την ίδια χρονιά εξεδόθη το σουλτανικό φιρμάνι για την αναστήλωση του, η οποία έγινε από τον αρχιτέκτονα Κάλφα. Το 1810 το κουβούκλιο του τάφου αποκτά τη μορφή που έχει σήμερα με μοναδική προσθήκη έναν προθάλαμο του Αγίου Τάφου, τον Άγιο Λίθο ή αλλιώς το Δωμάτιο του Αγγέλου. Η χρήση ασβεστίου για γρήγορη αναστήλωση του τάφου είχε σαν αποτέλεσμα να φουσκώσουν τα μάρμαρα και σχεδόν να ξεκολλήσουν. Ο καταστροφικός σεισμός το 1927 στα Ιεροσόλυμα που άγγιξε τα 7 Ρίχτερ προκάλεσε μεγάλες ζημιές στον Τάφο του Χριστού με αποτέλεσμα ο τότε Πατριάρχης να ζητήσει βοήθεια για την αναστήλωση του, από τον Βρετανικό στρατό που βρισκόταν στην περιοχή. Η καλής ποιότητας εργασίες του Βρετανικού στρατού κράτησαν μέχρι τις μέρες μας και συγκεκριμένα μέχρι το 2015. Πέρυσι συνέβη ένα ανεπάντεχο περιστατικό που προκάλεσε αναστάτωση και θλίψη στο ελληνικό Πατριαρχείο. Γιατί σφραγίστηκε ο Πανάγιος Τάφος Τον Μάρτιο του 2015 η Ισραηλινή Αρχαιολογία μαζί με την Δημαρχία, χωρίς να ενημερώσουν το ελληνικό Πατριαρχείο, προχώρησαν σε έρευνα, όπως επικαλέστηκαν οι αρμόδιοι, και με απόφαση της Ισραηλίτικης αστυνομίας, σφραγίστηκε ο Τάφος του Χριστού, με την αιτιολογία της επικινδυνότητας κατάρρευσης του κουβουκλίου. Το σφράγισμα του Τάφου προκάλεσε οργή στο χριστιανικό κόσμο, φέρνοντας τον ίδιο τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ’ σε αμηχανία καθώς δεν είχε ενημερωθεί για την όποια έρευνα είχε πραγματοποιηθεί το χώρο. Η μάχη για την άμεση λύση ξεκίνησε την ίδια μέρα, με το ελληνικό Πατριαρχείο να διεκδικεί την άρση της απόφασης του παράνομου σφραγίσματος από τις αρμόδιες Αρχές. Πράγματι, ο Τάφος δόθηκε και πάλι στη διάθεση των πιστών, αφού όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια δεν υπήρχε κανένα ίχνος επικινδυνότητας. Το επόμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν απανωτές συσκέψεις μεταξύ του ελληνικού Πατριαρχείου και των Κοινοτήτων των υπολοίπων δογμάτων ώστε να συναποφασίσουν για τις περαιτέρω εργασίες στον Πανάγιο Τάφο. Την έρευνα και την αναστήλωση του Τάφου ανέλαβε, χωρίς κόστος, η Δρ. Τώνια Μοροπούλου, καθηγήτρια στο ΕΜΠ η οποία μετά τις μελέτες και τις απαραίτητες δειγματοληψίες, θα ξεκινήσει τις απαραίτητες διεργασίες μετά το Πάσχα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι για πρώτη φορά επί θητεία Θεοφίλου Γ’ αποφασίζεται η αναστήλωση του Παναγίου Τάφου και με την υποστήριξη των Λατίνων και Αρμενίων, έπειτα από παρότρυνση του. Για την εξέλιξη της μελέτης ενημερώθηκε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας όταν επισκέφθηκε προ ολίγων μηνών, το Ισραήλ ενώ η επίσημη παρουσίαση έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο πριν από περίπου ενάμιση μήνα. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι αποφασίστηκε από τις υπόλοιπες κοινότητες να μην αλλοιωθεί το καθεστώς των Αγίων Τόπων και να παραμείνει ο καθένας στα δικαιώματα που κατέχει.

Të krishterë nxitojnë çdo vit nga çdo cep i planetit në Vendet e Shenjta për të marrë Hirin Hyjnore në vendet ku u varros dhe u Ngjall Krishti. Jeruzalem, Qyteti i Vjetër, 6 e mëngjesit. Besimtarët ecin në sokaket e ngushta prej guri të Hyrjes së Re, kanë vetëm një destinacion. Kishën e Ngjalljes, Varrin e Krishtit. Të gjithë sa ja dalin që të ngrihen herët në mëngjes qëndrojnë me besim jashtë derës së madhe të Tempullit të Ngjalljes duke pritur Agjiotafitët, që do të hapin derën e Varrit të Shenjtë. Por shmangia e njerëzve të shumtë në Vendet e Shenjta është e pamundur, të paktën gjatë Javës së Madhe. Në orët e ngarkesës, akoma dhe më të qetët e humbin durimin, ndërsa fytyra e tyre paparitur merr karakteristika të “egra”. Bëhen një me popullin, shtyjnë dhe ata brenda saj dhe mgjth se flasin gjuhën e tye, lehtësisht i kupton dikush se çfarë thonë. Lodhja nga qëndrimi më këmbë shkakton të njejtin acarim tek të gjithë njerëzit. Të gjithë dëshirojnë që të arrijnë qoftë dhe disa minuta më shpejt në Varrin e Shenjtë që të falen. Por kur arrijnë atje, menjëherë fytyra e tyre qetësohet ndërsa shikojnë me përgjërim drejt ikonës së Krishtit. Të krishterët nxitojnë çdo vit nga çdo kënd i planetit në Vendet e Shentja që të marrin Hirin Hyjnor në vendin që u varros dhe u ngjall Krishti. Grekë, Rusë, Rumunë, Latinë, Armenë janë në më të shumtët e rasteve masat e krishtera që vizitojnë varrin e Birit të Zotit. Sapo besimtarët hyjnë në brendësi të tempullit të Ngjalljes, vijnë në kontakt me pllakën ku shtrinë Krishtin pas Kryqëzimit të Tij. Atje besimtarët falen  dhe luten me zë të ulët, ndërsa shumë nga ata kanë me vete ndonjë rrobë ose personale ose të ndonjë personi të dashur që të bekohet. Historia e Varrit të shenjtë është tronditëse sa herë që ta lexosh dhe nëse lexohet nga publiku. Siç na përshkruan ruajtësi i vendit Hirësia e Tij Isidori në protothema.gr, sipas zakonit hebraik, Krishti u kryqëzuan ditën e Premte, nuk lejohej që të qëndronte i kryqëzuar të Shtunën. Për këtë arsye ju dha Krishtit varri i Josifit  i cili e ksihte bërë brenda pronës së tij. Varri i parë ishte një shkemb i skalitur. Më 70-ën kur Titoja shkatërroi qytetin e vjetër, i detyroi popullata e krishtera që të braktisin vendin dhe të transferohen në Jordani. Kur më 135-ën Adriani pushtoi Jerusalemin u kthyen përsëri të krishterët, por mqs ai nuk dëshironte që të shkonin për peligrinazh tek varri i Krishtit, e mbuloi me dhe, dhe ndërtoi mbi të altarin e Zeusit.  Por kjo kishte si rezultat të mbrojë vendin e Shenjtë deri në kohën e Konstandinit të Madh më 325 pas Krishtit,  kur ai vetë me urdhër të nënës së tij, Shën Elenës të vizitonte Vendet e Shenjta dhe të gjente varrin e Krishtit. Atje duhet të ndërtonte Kishën e Ngjalljes. Kur ajo vetë arriti në Jerusalem, gjeti varrin pasi hoqi altarin nga dheu. Në vazhdim preu shkembin pingul dhe rreth e rrotull si dhe pjesën e prapme të Varrit të Tërëshenjtë dhe më pas ndërtoi  kuvuklin (ndërtesën e vogël). Më 614 pas Krishtit, kalimi i Persianëve nga Jerusalemi kishte si rezultat shkatërrimin e Qytetit të Vjetër si dhe Kishën e Ngjalljes, e cila u ndërtua nga fillimi nga Patriku Modhesto. Por deri në shek e 11-të shkatërrimet në zonë ishin të njëpasnjëshme për shkak të tërmeteve dhe të zjarreve. Në shekullin e 11-të halifi i shkretëtirrës , Hakim, shkatërron sërish Varrin e Tërëshenjtë. Rindërtimi i tij u bë nga fillimi gjatë periudhës Bizantine në kohën e Konstandin Monomahut ndërsa këtë vepër e morën përsipër ta mbaronin kryqëtarët. Pas shpërbërje së Perandorisë Bizantine nga fiset myslymane, siç janë Mamelukët, Selxhukët dhe Turqit, Varri i Tërëshenjtë nuk përballon respektin që ka sot. Por gjatë gjithë periudhës së këtyre shekujve  dhe pavarësisht nënshtrimit të Helenëve, Varri ishte gjithmonë në duar greko-orthodhokse. Sot ekzistojnë dhe dogma të tjera si ato të Françeskanëve, Armenëve, Koptëve, Sirianëve. Mrekulli në Varrin e Tërëshenjtë. Mrekullitë e Krishtit nuk janë vetëm ato sa përmenden në Ungjij, thotë Jerondi mbrojtës Isidor. Në videon e mëposhtëme do të dëgjoni disa prej mrekullive (në greqisht) që i përjetoi ai vetë. Më 1808 Varri i Tërëshenjtë nuk pësoi vetëm dëmtime nga zjarri që plasi  nga kishëza e Armenëve. Në atë vit Armenët pretendonin të merrni Varrin e Tërëshenjtë. Në realitet zjarri plasi në mënyrë që Armenët të merrnin të drejtat për rregullimin e tij dhe në vazhdim të merrin dhe të drejtat respektive mbi të. Në të njejtën kohë doli një firman nga sulltani për rindërtimin e tij, i cili u bë nga arkitekti Kalfa. Më 1810 kuvukli i varrit mori formën që ka sot me të vetmen shtesë një paradhomë në Varrin e Shenjtë, Gurrin e Shenjtë ose ndryshe Dhomën e Ëngjëjve. Përdorimi i gëlqeres për një rindërtim të shpejtë të varrit solli si rrjedhim  që të fryheshin mermeret dhe pothuajse të binin. Tërmeti shkatërrues i 1927 në Jerusalem  që preku 7 ballë shkakëtoi dëmtime të mëdha në Varrin e Krishtit me rezultat Patriku i atëhershëm të kërkonte ndihmë  për rindërtimin e tij nga ushtria Britanike që ndodhej në atë zonë. Punimet e cilësisë së lartë të ushtrisë Britanike mbajtën deri në ditët e sotme dhe më konkretisht deri në vitin 2015. Vjet ndodhi diçka e papritur që shkakëtoi probleme dhe hidhërim tek Patriarkana helene. Përse u vulos Varri i Tërëshenjtë. Në Mars të 2015-ës shërbimi Arkeologjik Izraelit së bashku me Bashkinë pa informuar Patriarkanën kryen kërkime, siç thanë përgjegjësit, dhe më vendim të policisë Izraelite, u vulos Varri i Krishtit me justifikimin e rrezikut të madh që kishte për t’u shembur kuvukli. Vulosja e Varrit shkakëtoi indinjatën e botës së krishterë, duke sjellë Patrikun Theofil të III-të në pozitë të vështirë pasi nuk ishte informuar për asnjë lloj kërkimi që ishte kryer në atë ambient. Beteja për zgjidhje të menjëhershme filloi po atë ditë, me Patriarkanën Helene që kërkonte të anullohej vendimi i jashtëligjshëm i vulosjes nga institucionet përgjegjëse. Kështu ndodhi, Varri u dha menjëherë në dispozicion të besimtarëve, pasi siç u vërtetua në vazhdim nuk kishte asnjë gjurmë rrezikshmërie. Periudhën tjetër u realizuan mbledhje të njëpasnjëshme të Patriarkanës greke dhe të Komuniteteve të dogmave të tjera në mënyrë që të bashkëvendosnin për Varrin e Tërëshenjtë. Kërkimin për rikonstruktimin e Varrit të Shenjtë e mori pa asnjë shpërblim, Doc. Tonia Moropulu, pedagoge e Fakultetit të Inxhinierisë e cila pas studimeve dhe marrjen e mostrave të nevojshme, do të fillojnë dhe punimet pas Pashkës. Ja vlen që të përmendet se për herë të parë në kohën e Theofilit të III-të u vendos rikonstruksion i Varrit të Tërëshenjtë dhe me mbështetjen e Latinëve dhe të Armenëve, pas propozimit të tij. Për zhvillimin e studimit u informua Kryeministri Grek Aleksi Tsipra kur vizitoi para pak muajsh Izraelin, ndërsa prezantimi zyrtar u bë në Zappeio Megaro para një muaji e gjysëm. Gjithashtu është i rëndësishëm fakti që u vendos me të gjitha komunitetet e tjera që të mos tjetërsohet   statusi i Vendeve të Shenjta dhe të mbetet secili në të drejtat që ka.