Αν και γνωρίζει, του έχει γίνει σαφές, ότι η ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περνά από την Ελλάδα, ενώ γνωρίζει ότι είναι απόφαση της Ουάσιγκτον η Ελλάδα να αναλάβει ηγεμονικό περιφερειακό γεωπολιτικό ρόλο από τον Δούναβη μέχρι τις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, ο συνέταιρος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τσιράκι του Τζορτζ Σόρος, Έντι Ράμα, προχώρησε σε νέα προκλητική δήλωση κατά της Ελλάδας, για εσωτερική κατανάλωση, μην ζυγίζοντας καλά τις ελληνικές αντιδράσεις και ενώ οι υποθέσεις με τα καρτέλ ναρκωτικών είναι ορθάνοιχτες.
Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Έντι Ράμα αξίωσε την ανέγερση μνημείου για τους συνεργάτες των ναζί Τσάμηδες στην Ήπειρο, υποστηρίζοντας ότι το «τσάμικο» ζήτημα είναι από τα πλέον προβληματικά ζητήματα στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει κάνει σαφές ότι δεν υφίσταται τσάμικο ζήτημα και δεν το συζητά.
Ο Έντι Ράμα όμως, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, υπονομεύει για μια ακόμη φορά τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, εξυπηρετώντας έτσι και τους σχεδιασμούς της Τουρκίας να μην ενταχθούν τα δυτικά Βαλκάνια στην Ε.Ε. Η Τουρκία επιδιώκει να κρατήσει Αλβανία και Βοσνία προτεκτοράτα της.
Ο Ράμα στη συνέντευξή του έκανε λόγο για διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με την Ελλάδα και μίλησε για «κινήσεις σκακιού».
Ερωτηθείς, ειδικότερα, για τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, σύμφωνα με τις οποίες δεν υφίσταται τσάμικο ζήτημα και ότι δεν αποτελεί αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των δύο πλευρών, ο Ράμα, που κατηγορείται από την αντιπολίτευση της χώρας του ως η κεφαλή των καρτέλ ναρκωτικών, είπε ότι ο Έλληνας υπουργός «άκουσε λάθος».
«Ο Κοτζιάς έχει ακούσει λάθος. Η αλβανική πλευρά διεκδίκησε έντονα να τεθεί το θέμα των Τσάμηδων στο τραπέζι.
[σ.σ. Η αλήθεια: Διεκδίκησε να τεθεί και δεν τέθηκε διότι δεν το επέτρεψε ο Κοτζιάς. Η δήλωση του ελληνικού ΥΠΕΞ αναφέρει: «Διαψεύδουμε κατηγορηματικά τις δηλώσεις Αλβανών επισήμων περί δήθεν συμπερίληψης του «τσαμικού» ζητήματος στις συζητήσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Άλλωστε, άλλο η θέληση της αλβανικής πλευράς να το θέσει και άλλο να γίνεται αυτό αποδεκτό για συζήτηση». Συμπέρασμα: Ο Κοτζιάς μια χαρά κατάλαβε, ο Ράμα προσπαθεί να παρουσιαστεί ως αγωνιστής στην αποχαυνωμένη κοινή γνώμη της χώρας του. Επίσης το ελληνικό ΥΠΕΞ προειδοποιεί: «Καλούμε την αλβανική πλευρά να μην εγείρει θέματα που αντιστρατεύονται τον υπό εξέλιξη ειλικρινή και εποικοδομητικό διάλογο. Διάλογο που βοηθά, χάρις στις προσπάθειες και των δύο πλευρών, στη σημαντική βελτίωση του κλίματος στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις που έχει ήδη αποδώσει αποτελέσματα, προς αμοιβαίο όφελος των δύο χωρών και των πολιτών τους»].
Επιστροφή στις δηλώσεις Ράμα:
»Το γεγονός ότι τελειώνουμε με τη συζήτηση για όλα αυτά τα τρία πράγματα που ήταν αδιανόητα, είναι κατόρθωμα της κυβέρνησής μας, εργαζόμαστε για αυτά εδώ και τρεισήμισι χρόνια. Επιμένουμε στο δικαίωμα της ανάμνησης αλλά σε κινήσεις σκακιού.
[δηλ.: Κλείνει τα θέματα με την Ελλάδα, γιατί δεν τον παίρνει να μην τα κλείσει, δηλαδή τα υπογράφει όλα, αλλά ταΐζει και σανό του Αλβανούς ότι δήθεν κόπτεται για τους Τσάμηδες].
»Δεν θέλουμε να βλάψουμε τα άλλα (θέματα). Δεν θέλουμε τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο, αυτά που μας ανήκουν».
Μάλιστα, αναφέρθηκε και στο «δίκαιο αίτημα» των Τσάμηδων συνεργατών των ναζί για την τοποθέτηση ενός μνημείου στην Ήπειρο ως «ανάμνηση». Προφανώς αγνοεί ότι μνημεία για τους ναζί δεν ανεγείρονται στην Ελλάδα και σε καμία χώρα που πολέμησε τον άξονα. Βεβαίως η Αλβανία ήταν σύμμαχος των ναζί, ως ιταλικό προτεκτοράτο.
«Θα επιμείνουμε γιατί αυτό είναι ένα αλβανικό ζήτημα. Η Ελλάδα έχει μια παράνοια, μια αυτό-φαντασία για τους δικούς της λόγους, ότι οι Αλβανοί έχουν εδαφικές αξιώσεις και αυτή η αξίωση έχει το όνομα «Τσάμηδες».
»Δεν έχουμε τέτοια αξίωση. Μιλάμε για Αλβανούς πολίτες που στο παρελθόν είχαν περιουσία στο ελληνικό κράτος, μιλάμε για Αλβανούς πολίτες που έχουν πικρές μνήμες και δικαίως ζητούν να θυμούνται» πρόσθεσε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, αποκρύπτοντας ότι αυτοί απέδρασαν από την Ελλάδα για να μη συλληφθούν ως συνεργάτες των ναζί.
Τι είναι το «τσάμικο» (εκτός από ελληνικός παραδοσιακός χορός)
Μετά την ιταλική κατοχή της Αλβανίας το 1939, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής (1941-1944), η πλειοψηφία συντάχθηκε με τις δυνάμεις του άξονα με αλυτρωτικούς σκοπούς, για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ως απόρροια των ακροτήτων που διαπράχθηκαν από Τσάμηδες εκείνο το διάστημα (1941-1943) σε συνεργασία με τις κατοχικές αρχές, ο τοπικός χριστιανικός πληθυσμός είτε μεταναστεύει, είτε αντιστέκεται με τη δημιουργία μικρών αντιστασιακών ομάδων, ή εντάσσεται στο ΕΑΜ και στον ΕΔΕΣ.
Προς το τέλος του πολέμου ένας πολύ περιορισμένος αριθμός πρώην δοσίλογων Τσάμηδων εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.
Στις 17-18 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη η μάχη της Μενίνας που ήταν η σημαντικότερη που δόθηκε από τις αντιστασιακές δυνάμεις κατά των Γερμανών κατακτητών στην Ήπειρο.
Εκεί οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΔΕΣ νίκησαν τους Γερμανούς. Ανάμεσα στα θύματα καταμετρούνται και 86 νεκροί και αρκετοί αιχμάλωτοι ανάμεσα στους οποίους και 9 Τσάμηδες.
Μετά το τέλος του πολέμου, ολόκληρος ο πληθυσμός των μουσουλμάνων Τσάμηδων διέφυγε στην Αλβανία, λόγω της δοσιλογικής δραστηριότητας με αμφότερες τις ιταλικές και γερμανικές κατοχικές Αρχές.
Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία και μικρότερος αριθμός στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σταλινικού τύπου καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας τους παραχώρησε σπίτια με σκοπό να διασπάσει τη συμπαγή παρουσία σε περιοχές που διαβιούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Βόρεια Ήπειρος).
Παράλληλα, περίπου 8.000 Έλληνες που ζούσαν στην Αλβανία, υπό καθεστώς πιέσεων, διέφυγαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο (1945-1946).
Στην Ελλάδα, από τους περίπου 20.000 Τσάμηδες που υπήρχαν προπολεμικά στην Θεσπρωτία, σύμφωνα με την απογραφή του 1951 είχαν παραμείνει μόνο 127.
Στις 23 Μαΐου 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην ομαδικά 1.930 Τσάμηδες, κλείνοντας οριστικά τον δρόμο του επαναπατρισμού τους.
Για την Ελλάδα δεν υφίσταται «τσάμικο» ζήτημα.
