Στό κεφάλαιο αυτό δέν
είναι πρόθεσί μας νά ασχοληθούμε διεξοδικά μέ τό άνωθεν θέμα. Πληροφοριακά
παραθέτούμε στοιχεία γιά τόν αναγνώστη έτσι ύ5στε νά κατατοπισθή στό χώρο καί νά καταλάβη σέ βάθος αυτά πού διαλαμβάνονται στό δεύτερο μέρος τον βιβλίου.
`Η Αλβανία είναι ένα
κράτος στήν βορειοδυτική χερσόνησο τον Αίμου. Συνορεύει μέ τήν
Σερβία άπό τόν βορρά, τά Σκόπια άπό τά ανατολικά καί
τήν `Ελλάδα νοτιοανατολικά. Δυτικά βρέχεται άπό τό Αδριατικό πέλαγος. `Ως κράτος είναι δημιούργημα τών μεγάλων δυνάμεων στά
1914 (Αγγλίας, 'Ιταλίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Αμερικής, Γαλλίας).
Τό κράτος αυτό εί ε πε ίπου 850.000 κατοίκους, άπό τούς όποίους οί 300.000 περίπου ήταν "Ελληνες. Σήμερα χει
3.500.000 περίπου κατοίκους.
`Ως γεωφυσικός χώρος
απαντάται στήν αρχαιότητα μέ τό όνομα 'Ιλλυρία καί κατοικείται
άπό τούς 'Ιλλυριούς, συγγενικό φυλο2 πρός τούς "Ελληνες. Τά παράλια τον χώρου κατοικήθηκαν άπό "Ελληνες τής Μητροπόλεως καί στούς 8ο π.Χ.-6ο π.Χ. αιώνες δημιουργήθηκαν αξιόλογες πόλεις, όπως τό Σκούταρι (σημερινή Σκόδρα) στή βόρεια έπαρχία, ή Φοινίκη, ή 'Επίδαμνος, ή Απολλωνία, τό Βουθρωτόν, ό 'Ωρικός, ή Πάνορμος, ή Λυχνίς, ή Αυλώνα, ή Πελαγονία, ή Άντιπάτρια, ή Χιμάρα, ή Αντιφόνεια, ή Κολώνια, ό Μέροπος, Σελασφόρος, κ.τ.λ. Διακρίνονται διάφορες φυλές στήν αρχαιότητα στό βορρά άπό τόν ποταμό Γεννονσο καί κάτω κατοικείται άπό τούς 'Ηπειρώτες γιά αυτό
2. Μεγάλοι Ιστορικοί τό δέχονται ώς `Ελληνικό φύλο.
καί ή
κεντρική καί νότια περιοχή τής Αλβανίας διαφέρει στήν γλώσσα, στά ήθη,
στόν πολιτισμό καί τήν νοοτροπία άπό τούς βόρειους. Αυτό τό είδαμε ξεκάθαρα στόν ξεσηκωμό
τόν Μάρτιο τον 1997 έναντίον τον καθεστώτος Μπερίσα στήν νότια Αλβανία.
`Η 'Ιλλυρία είναι έπαρχία τον κράτους τών Μακεδόνων βασιλέων, μετά τήν
ένωσι όλων τών έλληνικών κρατιδίων κάτω άπό τό σκήπτρο τον Φιλίππου
καί μετά τον Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά τό 146 π.Χ. έρχονται οί
Ρωμαίοι καί ή 'Ιλλυρία αποτελεί τήν δυτική περιοχή τής Μακεδονίας.
Μέ τήν έλευσι τον Βυζαντίου γίνεται τό Θέμα τον 'Ιλλυρικού,
όπου έδραιώνεται ό `Ελληνικός πολιτισμός καί ό Χριστιανισμός. Μέ
τήν διάλυσι τον Βυζαντίου ή περιοχή κατακτάται άπό τούς Σλάβους καί
στήν συνέχεια άπό τούς Τούρκους μέχρι τον 20ον αίώνος, όταν
Ιδρύεται τό σημερινό Αλβανικό κράτος μέ τήν έπιμονή τών μεγάλων
δυνάμεων στήν τακτική τον «διαίρέι καί βασίλευε» στρατιωτικά και
οικονομικα.
Οί Αλβανοί ουδέποτε υπήρξαν ώς φυλή καί «η Αλβανία ουδέποτε, πρίν άπό τό
1912, αποτέλεσε Κράτος, μέ τά σύνορα αυτά, καί ούτε είχε όποιαδήποτε έθνολογιχή, γεωγραφική, Ιστορική .η άλλrί
ένότητα, ούτε είχε ένα όνομα»3.
«Άλλά καί ή γλώσσα τών
Αλβανών μάς όδηγεί στό συμπέρασμα ότι δέν υπήρχε όμοεογενής
αλβανική φυλή. ΕGναι ένα κράμα, τό 6ΠΟΤΟ, κατά
τόν Γερμανό γλωσσολόγο Μayer, μάς δίνει σέ 5.140
λέξεις αλβανικές, 1.420 ρωμαϊκές (λατινικές, Ιταλικές, ρουμανικές), 540 σλαβικές,
1.180 τουρκικές, 840 έλληνικές, 430 Ινδογερμανεχές (;) καί 750 άγνωστων φυλών.
Κατά τόν Γερμανό
Ιστορικό Hahn, οΙ Τόσκηδες (άπό τόν Γεννονσο ποταμό καί κάτω)
διαφέρουν έπίσr1ς ώς πρός τή γλώσσα μέ τούς Γκέγκηδες
(τούς πάνω άπό τόν Γεννούσο), τόσο ώστε οΙ απεσταλμένοι τον Αλήη Πασά πρός τόν Μουσταφά Πασά τής Σα~όδρας δέν μπορούσαν νά συνεννοηθούν καί χρειάσθηχε νά γίνη χρήσι
διερμηνέως ...
ΟΙ Τόσκηδες μιλούσαν
τήν αλβανική μέ διαφορές άπό τούς Γκέγχηδες. `Ο Malte Brun, πού ασχολήθηκε μέ τήν
γλώσσα τών Αλβανών, δέχεται ότι τό 1/3 τών
αλβανικών ριζών είναι έλληνεχές, τό άλλό τρί το ανήκει
στίς ευρωπαϊκές καί τό υπόλοιπο μάλλον αποκλίνει. πρός τις αρχαίες γλώσσες της Θράκης καί τής Μ. Ασίας4».
Κατά τόν "Ελληνα Θανάση Μαργαρίτη «Σέ ποσοστό τουλάχιστον 85% σήμερα, ή
λεγομένη αλβανική γλώσσα έχει σέ χρήσι καθημερινή λέξεις καθαρά
ελληνικές. Συνεπώς είναι `Ελληνική γλώσσα (...)»5.
Μέχρι σήμερα οί Αλβανοί, έτσι πρωτονομάστηκαν άπό
τήν Άννα Κομνηνή, δέν έχουν στό λεξιλόγιό τους
τήν λέξι «Πατρίδα» άλλά «Μητερότοπος - τόπος
μητέρας», γιατί οί άνδρες έκαμναν ληστρικές επιδρομές καί έπέστρεφαν
στον τόπο όπου είχαν αφήσει τήν μητέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι. ό
Disι'υ ΟλυJ1α2' ο
αναφέρει c τι «... ες τιΊν γλώσσαν τών Αλβανών δέν
υπάρχει. λέξις
έκφράζουσα τήν έννοιαν της πατρίδος. Λέγουσι ρέντιβετ, άλλά τούτο σημαίνει ό ... τόπος μας»
`Υπάρχουν όμως
πολλές διατυπώσεις άπό πολλά μέρη. Αναφέρω καί μία άλλη γνώμη τον "Ελληνα Θανάση Μαργαρίτη, ό όποίος ασχολήθηκε διεξοδικά μέ τό
Θέμα: «(...) `Η καταγωγή τών όρων Αλβανία καί Αλβανοί (καλή ώρα όπως οί Μακεδόνες
καί Μακεδονία τών Σκοπιανών) —διότι περί κατασκευής πρόκει ται στήν κυριολεξία— ή όποια προσδιόριξε
ενρωπαϊκό χώρο (όχι όμως αυτόν της σημερι.νήS Αλβανέας),γινε πολύ
μεταγενέστερα άπό τούς Ρωμαίους, γιά τούς λόγους πού αναπτύσσονται στό αμέσως επόμενο κεφάλαιο εκτενώς».
Πρέπει ακόμη
νά σημειώσουμε ότι άπό τά πανάρχαια χρόνια, που
οί
"Ελληνες καθιέρωσαν τούς όρους γιά τούς όποίους μιλήσαμε προη-
γουμένως,
μέχρι καί τόν δέκατο αίώνα μετά Χριστόν ίσχυαν οί όροι
τών αρχαίων
`Ελλήνων γιά τήν συγκεκριμένη εδαφική περιοχή, όχι
μόνο τής
Αλβανίας άλλά καί όλης τής χερσονήσου τον Αίμου, άσχετα
έάν τή Ρώμη
είχε διαδεχθεί τό Βυζάντιο.
Μόνο άπό τόν δέκατο αίώνα μετά Κριστόν συναντάμε τούς
όρους Αλβανία - Αρβανιτιά (καί Αλβανοί
- Αρβανιται) μέ τούς όποίους χαρακτηρίζονταν
όχι όλοι οί κάτοικοι τής σημερινής Αλβανίας, άλλά ορισμένοι
τραχείς ορεσίβιοι, οί όποίοι κατήλθαν άπό τις βόρειες περιοχέςτής χερσονήσου τού
Αίμον άπό τη σ με ινη Κ οατία π όSνότού (...). Τά ονόματα
Αλβανία - Αρβανιτιά καί Αλβανοί - Άρβαντται γιά πρώτη φορά τό συναντάμε γύρω στα 1080 μ.Χ., οταν ό. Μιχαήλ Άτταλειάτης7 γράφει τά έξής στήν 'Ιστορία τον: «σύμμαχοι καί τής Ισοπολιτείας ήυΖν συμμετέχοντες
ώς καί τής αυτής θρησκείας, Αλβανοέ καί Λατίνοι ...». 'Ο Άτταλειάτης, πάλι στήν πιό πάνω `Ιστορία τον, τούς αναφέρει καί ώς «Αρβανίτας», ό όποίος γύρω στά 1081 τούς αναφέρει στην Ιστο ία τον ώς«Άρβανίτα ». 'Επίσης 'Αννα Κο ν νη στην «Αλεξιάδα» γράφει γιά
«λαό Άρβανιτών»8.
Ακόμα καί ό Γεώργιος Άκροπολίτης αναφέρει « Αλβανιτών
έθνος». «Πάντως ή προέλενσι τών όνομάτων αντιϋν (χει
άφετηρέα τήν Άλβα Λόyγα τής 'Ιταλίας καί τό Ρωμαϊκό ΙΜΡΕRΙUΜ), άλλά κυρίως τό βουνό 'Άλβιον ,ήΆλπιον (...) από όπου προήλθαν οί
όροι Αλβενίται ή Άλπινίτ1χι, μέ τούς όποέονς βάφτισαν, γιά λόγους
διαστρεβλώσεως τής Ιστορικής πραγματικότητος, όλους τούς λαούς ("Ελληνες
καέ 'Ιλλυριούς) που κατοικούσαν τήν σημερινή Αλβανία.
Τό ότι οί όροι αντοέ rίταν τεχνητοί καί αφορούσαν
μόνον στό φύλο πού κατήλθε στή σημερινή Αλβανία άπό τό
'Άλβιον ή Άλπιον όρος, αποδεικνύεται
άπό τό γεγονός ότι καί οί κάτοικοι τής γειτονικής χώρας, δέν υϊοθέτησαν τίς λέξεις Αλβανία καί Αλβανοί, μέ τίς όποίες τούς βάπτισαν οέ
άνθέλληνες γιά νά έπιτύχουν τούς άνομους σκοπούς τους, άλλά αποδέχτηκαν τούς όρους «Σχιπερέα» (8CHKIP RIA) καί «Σχιπετάρ» ($CΗΚΙΡΤΑΤ) αντίστοιχα, οί όποίοι παραδόξως εΐναι έλληνιχές λέξεις, όσο
καί νά προσπαθούν οί σκοτεινές δυνάμεις νά πλαστογραφήσουν τήν Ιστορία τής έλληνικότητος τής όλης περιοχής καί τών φύλων πού τήν κατοικουν σήμερα.
`Η λέξις
Σχιπετάρ, κατά τήν άποψή μας, προέρχεται άπό τίς έλλη-} νικές λέξεις «σκίη» (ή), ή
οποέα σημαίνει στήν 'Ιωνική διάλεκτο «σκιά» καί άπό τό «περιρρώξ
- ώγος» (ή καί ή) που σημαίνει κρημνώδης ανάλυση «πετρώδης, βραχώδης τόπος». Πράγματι, όλοι οί συγγρα φείς, Αλβανοί καί
άλλοδαποέ, υποστηρίζουν ότι`' ή λέξη «Σκιπερέα» σημαίνει στήν αλβανική γλώσσα «ή βραχώδης χώρα», γεγονός πού αποδεικνύει τήν έλληνικότητα τής λέξεως
αυτής σέ πείσμα όλων τών άνθελλήνων. Τίποτε δέν μπορεί νά
πλαστογραφήσει τήν ϊστορία, τήν
αληθινή `Ιστορία.
Κάποιο λάθος θά κάνουν οί άνθέλληνες, κάτι θά τούς
διαφύγει καί 8ά γίνουν καταγέλαστοι, όπως συμβαίνει πάντοτε καί σέ όλες τι'ς περιστάσεις μέχρι σήμερα που αποκαλύπτονται τά ι ποπτα σχέδιά τους. Σκιπερία «SCHKIPRIA» λοιπόν (σκίη + περιρρώξ) = ή σκιερή
(συννεφιασμένη) βραχώδης χώρα στα αρχαία έλληνικά καί όχι ή χώρα πού κατοικούν οί
«Ιάπηδες» ή «'Ιάηνδες» (όρεινοί Κροάτες) οί
Άλβινίται ή ΆλπενΖται, οί όποϊοι κατέβηκαν άπό τά βουνά τής Κροατίας λβιον ή
Άλπιον στό νότιο χώρο τής 'Ηπείρου, τήν κάθοδο τών όποίων άνακάτεψαν οί άνθέλληνες
μέ τήν Άλβα Λόγγα τής 'Ιταλίας,
βαφτίζοντας όλους τούς λαούς τής περιοχής Αλβανούς γιά νά έπιτύχονν τούς άνομους σκοπούς τους».
Μά έμείς όνομάζονμε τήν νότιο Αλβανία Βόρειο
"Ηπειρο. `Ο όρος βόρειος, Ηπειρος
δημιουργήθηκε μετά τούς άπελενθερωτικονς πολέμους τον ;1912-191310.
Άλλά Β. "Ηπειρος έχει καθιερωθεί στά νεώτερα χρόνια γιά νά διακρίνόυμε τούς "Ελληνες αυτής τής περιοχής όπως καί τήν έλληνικότητά της; 'Οχι. Κατηγορηματικά όχι. Στις έδαφικές έκείνες περιοχές, `όπού σήμερα βρίσκεται τό αλβανικό κράτος καί τό νεοσύστατο κράτος τών Σκοπίων, οί "Ελληνες άπό τά πανάρχαια χρόνια είχαν δώσει τήν όνομασία «Ηπειρος», μέ αυτό δέ τό όνομα προσδιόριζαν τά έδάφη αυτά, όπως καί τούς έλληνικούς πληθυσμούς που κατοικούσαν εκεί.
Πρέπει νά τονίσουμε ότι ή λέξι «Ηπειρος» δέν είναι απλώς καί μόνον `Ελληνική, άλλ' ότι είναι πανάρχαια έλληνική λέξι, ή όποία άνάγεται στήν έλληνική προϊστορία. `Η λέξι «μΗπειρος» είναι σύνθετη καί σημαίνει στά αρχαία έλληνικά τήν «έκτεταμένη καί χωρίς τέλος ξηρά». Απαρτίζεται άπό τό στερητικό έπιτατικό «α», τό όποίο επιτείνει τή σημασία κάποιας λέξης μέ τήν όποία συνδέεται (όπως π.χ. αχανής: α έπιτατικό +.χαίνω (=χάσκω), ά-τελής: α στερητικό + τέλος, αέναος: αεί + νάω (=ρέω) καί °+άπό τή
λέξη «πέρας» (ά + πέρας, σημαίνει δέ cιπερος = ηπειρος11. Καί καταλήγει στό συμπέρασμα σήμερα ό Θανάσης Μαργαρίτης «(...) Τά έλληνικά
φύλα είχαν έπεκταθεί πέρα άπό τήν αρχική τους
κοιτίδα ("Ηπειρο), έξελληνίζοντας κάθε περιοχή
όπου έ'κτιαν πόλεις (οί
γηγενεϊς) αποικίες οί άλλοι "Ελληνες άπό τήν κυρίως 'Ελλάδα καί τά νησιά».
`Ο καθορισμός τών όρίων τών πόλεων-κρατών που υπήρχαν μέ τούς "Ελληνες,
άλλά καί τούς ξένους λαούς, οί όποίοι είχαν έξελληνισθεί καί κατοικούσαν στίς πιό πάνω περιοχές, γινόταν μέ σαφήνεια, ακρίβεια καί τέλεια γνώσι τής γεωγραφίας τών τόπων αυτών, όπως τούτο προκύπτει άπό τά
γραπτά τών αρχαίων `Ελλήνων συγγραφέων `Ομήρού, 'Εκαταίου, Πινδάρού, `Ηροδότου, Θουκυδίδου, Στράβωνος, κ.ά.
Πράγματι ή έλληνοποίησις περιοχών τής σημερινής Αλβανίας καί τής τέως Γιουγκοσλαβίας (είδικότερα τής περιοχής τού σημερινού κράτους τών Σκοπίων) ήταν όλοκληρωτική, λόγω τής έπεκτάσεως τών γηγενών 'Ελλήνων βορειότερα, πού, άφήνοντας τίς πανάρχαιες κοιτίδες τους στήν "Ηπειρο, έκτιζαν σέ νέες περιοχές συνεχώς νέες πόλεις.
"Ολη σχεδόν ή χερσόνησος τον Α'ί.μον
ήταν έλληνοποιημένη μέ τήν πλήρη έννοια τον άρον. Τά βουνά, τά ποτάμια, οί
λίμνες, οί Θάλασσες, οί ευρύτερες είδικές έδαφικές ζώνες, οί
πόλεις τών γηγενών έλληνικών πληθυσμών, οί αποικίες τών `Ελλήνων, όλα είχαν
όνομασίες έλληνικές, οί περισσότερες άπό τίς
όποίες παραμένουν μέχρι σήμερα σάν απλή άπόδειξις τής έλληνικότητος τών περιοχών αυτών.
Από τόν 19ον αίώνα οί «άνθέλληνες» δίνουν μάχες
παγκόσμια, γιά νά πείσουν τούς λαούς, διαστρεβλώνοντας τήν
ίστορία, τήν όποία μέ Θρασύτητα πλαστογραφούν,
ώστε νά καταφέρούν νά άποδείξονν ότι ποτέ δέν πέρασαν άπό τά μέρη αυτά "Ελληνες, ούτε καί υπήρξε έγκατάστασις `Ελλήνων έκεί, άν καί τά αρχαία έλληνικά φύλα αυτών τών περιοχών ήσαν γηγενή. Μάλιστα μέχρι καί σήμερα υπάρχουν "Ελληνες στή σννείδησι στούς τόπους αυτούς, ακόμα δέ όπως έχει αποδειχθεί άπό
ανθρωπολογικές μελέτες ή πλειοψηφία τών πληθυσμών έχει φυλετικά
έλληνική καταγωγή'' (...). Αλλά ή προπαγάνδα καί ή παραπληροφόρησι τούς θέλουν Αλβανούς, διότι μιλούν αλβανικά χωρίς όμως νά έχούν παύση νά είναι "Ελληνες, αφού τά ήθη, τά έθιμα, οί χοροί καί τά τραγούδια τους είναι ουσιαστικώς έλληνικά. Ακόμα καί ή γλώσσα τους, όπως θά άποδειχθή (τό αποδεικνύει όντως) στή συνέχεια αυτού τον βιβλίου λέει ό' Μαργαρίτης είναι, πανάρχαια `Ελληνική.
«Μένει ή πληροφόρησή τους, ό έρεθισμός τους γιά νά μιλήσει τό `Ελληνικό αίμα μέσα τους που δέν χάνεται ποτέ, όπως απέδειξε ή
Ιστορία, διότι
αυτή εΐναι ή μυστηριώδης δύναμι, ή όποία υπάρχει μόνο στούς "Ελληνες καί
σέ κανένα άλλο λαό»13. Σήμερα ή Αλβανία έχει 1.000.000
περίπου "Ελληνες, αφού έχει 3.500.000 πληθυσμό μέ τό σκεπτικό άτι, κατά τήν ίδρυσι τον κράτους της είχε τό
1/3 έλληνικό πληθυσμό άσχετα μέ τήν βίαιη έξαλβάνισί τους καί
τήν αλλαγή τών όνομάτων τό 1975 άλλά καί πιό μπροστά, όπως
αναλυτικά αναφέρω παρακάτω στό βιβλίο μου αυτό.
Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Ελευθέριος Καρακίτσιος - Ορθόδοξοι Ιερείς και Διακόνοι που επέζησαν του άθεου καθεστώτος στην Αλβανία (1945-1990) Αυθεντικές Μαρτυρίες από την Β Ήπειρο. σελ 17-
Αποκλειστικά για το Πελασγός Κορυτσάς