Replikë me Pëllumb Xhufin

Në gazetën “Dita” të Tiranës, u botua, së fundmi, artikull i prof. Pellumb Xhufi nën titullin: “Shën Kozmai dhe misioni i tij në Shqipëri” (1). Objektiv i tij, sikundër vetë ai pohon në hyrje të artikullit, ishte “që të zhvishet Shën Kozmai nga mbulesa mitologjike që e ka mbështjellë personalitetin e tij”. Totalitarizmi, që e dallon këtë formulim konkrret, krijon që në krye të herës probleme të objektivitetit në kërkimin e së vërtetës nga ana e z. Xhufi. Supozoj se vetë ai e njeh më mirë se kushdo tjetër se gazetaria mercenare është një nocion krejt i papajtueshëm me hulumtimin shkencor, që ambienti akademik kuron. Por kjo lidhet me profesorin z. Xhufi dhe besueshmërinë e tij shkencore, që për nga rezultati duket se nuk e preokupon seriozisht. Qartazi qëllimi i artikullit ishte tjetërkund!!!

Sidoqoftë le t’i marrim gjërat prej fillimit. Së pari titulli që i vihet artikullit është në atë mënyrë i formuluar, për të lënë nëntekst një shërbim të porositur të Hieromonakut Kozma në Shqipëri. Kjo nuk është e vërtetë. Dhe kjo për faktin se studimi i letërkëmbimit të shpëtuar dhe i predikimeve të tij na tregojnë se nuk ka patur asnjë devijim përsa i përket mesazhit bazik të Kozmait për popullsitë Orthodhokse të vuajtura të Ballkanit, që ishte të ruajtja e besimit Orthodhoks si armë ideologjike për mbijetesën e rajave përballë muhamedanizmit mbizotërues të pushtuesit Turk (2).

E dyta që konstaton lexuesi në artikullin e z. Xhufi nuk janë veç gabimet profane historike që me shumicë gjenden në këtë shkrim të tij. Për shembull: 1)Është e gabuar se ekzekutimi me varje i Hieromonakut Kozma është kryer në Kolikondas. E vërteta është se Kozmai u martirizua në Mojalli të Fierit (3) dhe varrimi i tij u bë në Kolikondas, ku u gjend trupi i tij i marrë me rrëmbim nga ujrat e lumit Seman (Apsos).2)Vizitat njëzetëvjeçare të Hieromonakut Kozma nga fshatrat e periferisë së Konstandinopojës, në Romilinë Lindore, Maqedoninë Lindore – Qendrore dhe Perëndimore, në Thesali, ishujt e Egjeut dhe të Jonit, Greqinë Epirote, në Manastir dhe Ohër deri në Shqipëri dhe Epir, u realizuan me lejen dhe bekimet e Patriarkëve Ekumenikë Serafimit II, Samuelit dhe Sofronit II. Kurrë ndonjëherë nuk është lëshuar firman i posaçëm Sulltanor për këto udhëtime të Kozmait. Kjo tezë e z. Xhufi hidhet poshtë nga vetë ai, ngaqë në po të njëjtin tekst na sjell një letër të Kozmait për kadiun e Filatit Thesproti që të lejohet qëndrimi dhe aktiviteti në zonën nën përgjegjësinë e tij. Pyetja është e thjeshtë. Nëse do të ekzistonte firmani i Sulltanit përse u dashka kërkesa me shkrim për të njëjtën çështje ndaj një gjykatësi klerikal vendor? Dhe për më tepër si do të guxonte Kurt Pashai i Beratit të urdhëronte ekzekutimin e Kozmait?

3) Referenca e z. Xhufi se Patriarkana Ekumenike e emëroi Hieromonakun Kozma si “Inspektor të Përgjithshëm të Shkollave Greke” është e gënjeshtërt. E vërteta është se u caktua “Hieropredikues i Përgjithshëm Apostolik i Kishës Lindore” (4). Me këtë cilësi bëri udhëtimet e tij në Ballkan. E para me të dytën asnjë lidhje nuk kanë. Është për t’u habitur sesi ia arrin dhe i njehson z. Xhufi.

4) Hieromonaku Kozma nuk ishte “Shenjtori gjysëmanalfabet nga Etolia”, sikundër shkruan z. Xhufi. E kundërta ndodh, sepse përveç arsimit të përgjithshëm dhe studimit shumëvjeçar në Bibliotekat e Malit të Shenjtë, ishte njohës i të paktën tre gjuhëve përveç Greqishtes dhe ishte student në Akademinë e famshme Athonike (5), nga institucionet më të vjetra akademike në Evropë, me drejtor Evgjeni Voullgarin, iluministin më të rëndësishëm në Evropën Juglindore.

5) Më 24 Gusht të çdo viti nderimi i kujtimit të Shën Kozmait nuk kremtohet vetëm nga Kisha e Greqisë dhe Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë, sikundër këmbëngul z. Xhufi. Më 20 Prill 1961, kohë kur Kisha Orthodhokse Autoqefale e Shqipërisë ishte shkatërruar prej rregjimit të Enver Hoxhës, Patriarkana Ekumenike, me miratimin e të gjithë Patriarkanave Orthodhokse dhe Kishave Autoqefale, e renditi Kozmain në korin e shenjtorëve të Orthodhoksisë Ekumenike (6). Jam i sigurt se këtë fakt e di edhe profesor z. Xhufi, sikundër se shenjtëria e Kozmait ishte ngulitur në ndërgjegjen e popullit, të Krishterë dhe myslymanë, shumë kohë para martirizimit të tij. Për këtë arsye dhe në varrin e tij, në Kolikondas, që nga çastet e para drejtoheshin mijëra njerëz pavarësisht besimit (7). Po e njëjta gjë edhe në Manastirin që ndërtoi në nderim të tij Ali Pashai më 1814 – 1815, ndërkaq së ikona adhuruese të Shën Kozmait filluan në pikturohen në gjithë rajonin ballkanik që prej vitit 1779 e në vazhdim (8). Studimi i mbishkrimeve të ikonave e çvlerëson opinionin e z. Xhufi se në mjedisin Heladik ai shënohet si “ethonmartir apo si apostull i Helenizmit”. Epitetet që shoqërojnë emrin Kozma janë po të njëjtat kudo. I hasim ato në të gjitha ikonat qoftë ato që ndodhen në Shqipëri apo në Greqi, qoftë gjetiu dhe fiksojnë pikërisht atë çka ai ka qenë: hieromonak, hieropredikues, asket, atlet, neomartir, hieromartir, oshënar – martir, apostull, isapostull (i barabartë me apostujt) dhe pas vitit 1961, i Etolisë. Përjashtim këtij rregulli përbën një ikonë e mbartshme (Manastiri i Shën Kozmait, Arnea, Halkidiki, fillimshekulli 20-të) në pjesën e sipërme të së cilës është shkruar mbishkrimi: SHEN HIEROMARTIR DHE ISAPOSTULL I SHQIPËRISË KOZMAI (Ο Άγιος Ιερομάρτυςκαι Ισαπόστολος της ΑλβανίαςΚοσμάς), gjë e cila gjithashtu reflekton realitetin, sikundër ky është reflektuar në mënyrë diakronike në ndërgjegjen e Orthodhoksëve të Shqipërisë dhe jo vetëm tek ata. Dëshmi e papërgënjeshtrueshme është afresku i Shën Kozmait i vitit 1960, në kulmimin e regjimit komunist, në fshatin Bubullimë të Lushnjës (9).

6) Edhe gabimi historik i tij i fundit,   fare ashiqar. Lejen për udhëtimin e dytë të Hieromonakut Kozma e dha Patriarku Ekumenik Samuel, dhe jo “vegla e Sulltanit, Sofroni II”, sikundër e cilëson z. Xhufi. Ky Patriark dha lejen e tij miratuese për udhëtimin e tretë me këtë argumentim: “Rrezikun e islamizimit duke e parë emergjent, i ndjeri atëherë udhëheqës i Kishës, Patriarku Sofron II, vendosi të dërgojë këtë klerik të urtë, Kozmain, në ata rajone të rrezikuar” (10). Përpjekja, për ndërprerjen e islamizimeve masive, që rrezikonin transformimin e përbërjes etnike dhe fisnore të poupjve të Ballkanit, e prish gjykimin e z. Xhufi se Patriarku Sofron II, ishte “vegël e Sulltanit”. Lufta pra për pengimin e islamizimeve masive, që rrezikonin të transormonin përbërjen racore dhe etnike të popujve të Ballkanit, e çvlerëson vlerësimine e z. Xhufi se patriarku Sofron II ishte “vegël e Sulltanit”. Vetëm në rastin se në këtë formulim të tij fshihet hidhërimi personal për faktin se prezenca e Hieromonakut Kozma i përmbajti numër të konsiderueshëm Shqiptarësh që të përqafojnë fenë (muhamedanizmin) e pushtuesit Turk, duke qëndruar besnikë në besimin atëror. Por një fakt i tillë nuk është për akuzë por për lëvdatë.

E treta që do të dëshiroja të vërej në shkrimin e profesor z. Xhufi ka lidhje me shtrembërimin, gjatë transferimit në gjuhën shqipe, të citimeve nga burime të shkruara, të cilave u referohet. Një akt i tillë nga pikëpamja shkencore është i papranueshëm, moralisht i palejueshëm dhe i dënueshëm nga i gjithë komuniteti shkenco. Le të marrim dy shembuj: a) Mes titullit të shkrimit dhe paragrafit të parë të tekstit z. Xhufi na parashtron këtë citim: “U mësoni fëmijëve tuaj të flasin gjuhën greke sepse kisha dhekombi ynë janë greke… Më mirë të kini shkollë greke në fshatin tuaj sesa të kini kopshte, pyje dhe lumenj”. Ky fragment është nga Predikimi didaktik nr.5 i Hieromonakut Kozma (11) dhe formulimi i tij oridhinal është si vijon: “ …t’i arsimoni fëmijët tuaj të mësojnë greqisht, sepse kisha jonë është në greqisht. Dhe nëse nuk mëson greqisht, vëllai im, nuk mund të kuptosh ato që kisha jonë pohon. Më mirë, vëllai im, të kesh shkollë greke në vendin tuaj, sesa të kesh burime dhe lumenj. Dhe ndërsa do të kesh mësuar shkrim e këndim fëmijës tënd, atëherë quhet njeri”. Nga krahasimi i dy teskteve menjeherë kuptohet shtrembërimi barbar, të cilin ndërmorri z. Xhufi në mënyrë që të manipulohet dhe të vishet me faj kuptimi real i fjalëve të Kozmait, në mënyrë që lexuesit të orientohen në konkluzione të gabuara. Konkrretisht në shprehjen origjinale të Kozmait “…sepse kisha jonë është në greqisht [gjuhën greke]” z. Xhufi në mënyrë abuzive shton fjalët “dhe kombi ynë”.Ndërtoi, për pasojë, fjalinë“sepse kisha dhe kombi ynë janë greke” dhe për arsye propagandistike i vuri në gojën e Kozmait. E di sigurisht profesor z. Xhufi se fjala“komb” mungon kryekëput nga fjalori i tij, ndërsa fjalën gjini e përdor vetëm ku i referohet gjinisë njerëzore ose gjinisë së Orthodhoksëve. Ka edhe diçka, akoma, që gjithashtu, nuk është se nuk e di z. Xhufi. Fjalën Helenëhieromonaku Kozma e përdor gjithonë me kuptimin e idhujtarit (atij që adhuron idhujt). Është shprehës fragmenti i mëposhtëm nga predikim i tij didaktik: “Nuk jeni Helenë, nuk jeni jopërdëllimtarë, heretikë, të pafe, por jeni të Krishterë Orthodhoksë përdëllimtarë” (12). Nga sa u thanë bëhet e qartë se hieromonaku Kozma besonte se forsimi i besimit të krishterë orthodhoks dhe për këtë shkak përballimi i islamizimeve ishin në një linjë me njohjen e gjuhës greke, ngaqë në greqisht ishin formuluar fillimisht të gjitha librat e shenjta dhe dogmat e saj. Një e vërtetë e vetëkuptueshme që gjen konfirmimin e saj absolut në personin e Fan Nolit, i cili me sukses përktheu nga greqishtja në gjuhën shqipe një pjesë të madhe nga thesari i teologjisë dhe adhurimit orthodhoks, duke qenë vetë ai një njëhos i gjuhës greke antike, mesjetare dhe moderne (13). Z. Xhufi i di këto të gjitha prandaj edhe guxoi manipulimin me këtë fragment konkrret të Predikimit të Kozmait. Vetëmse vjedhësi dhe mashtruesi vetëm për pak kohë gëzohen… b) Në shkrimin e z. Xhufi gjendet, gjithahstu. Fragment i një letre të hieromonakut Kozma për kadiun (gjykatës fetar myslyman) e Filiatit të Thseprotisë, për dhënien e lejes që të rrugëtoj në zonën e tij. Fragmenti të cilin boton është si vijon: “Unë, zotëria im, si shërbëtor i sovranit tim, Sulltan Hamitit, po u vij përreth nga fshati në fshat që të bind të Krishterët të mbajnë besën e Perëndisë dhe të binden në urdhërat e sulltanit, sikundër kam urdhër nga Patriarku dhe parinë e Kishës…”. Origjinali i tekstit, ndërkaq, i letrsë së Kozmait është si vijon: “…unë, zotëria im, si i Krishterë dhe shërbëtor i padenjë i Perëndisë së shenjtë dhe raja i mbretit tim Sulltanit Hamit, i urdhëruar prej patriarkësh dhe kryepriftërinjsh të mi, po rrugëtoj dhe u mësoj të Krishterëve të ruajnë porositë e Perëndisë dhe të binden në urdhërat mbretërorë sipas vullnetit të Perëndisë…”. Nga teksti origjinal z. Xhufi ka hequr dy elementë decizivë. E para është vetëpërcaktimi i hieromonakut Kozma “i Krishterë dhe shërbëtor i pavyer i Perëndisë së shenjtë”. Që i paraprin cilësisë si “raja i sulltanit Hamit”. E dyta është përcaktori “sipas vullnetit të Perëndisë”, që përcakton me qartësi absolute përmbajtjen e urdhëresave sulltanore ,e të cilat do të mund të binin dakord të Krishterët Orthodhoksë. Synymi i qartë i z. Xhufi është që të paraqesë hieromonakun Kozma si vegël të Sulltanit. Nuk mjaftohet vetëm këtu. Që t’i jap gjoja një pamje të vërtete shpifjeve të tij kundër Kozmait, e ngatërron atë në disa lëvizje Shqiptarësh të revoltuar kundër Portës së Lartë, duke vendosur në kohë letrën e tij për Katiun e Filiatit më 13 Qershor 1767. Sigurisht, e di z. Xhufi, se koha e vërtetë e shkrimit të asaj letre është 1779 (14), dymbëdhjetë vjet më pas, periudhë kohore gjatë së cilës historia nuk të regjistruar asnjë lëvizje veç asaj të përplasjes së ashpër personale të Ali pashait me Kurt Ahmet pasha nga viti 1779 deri më 1782(15). Në fund të fundit prë rastin e Kozmait z. Xhufi është shumëfish i ekspozuar, sepse masakroi me dashje historinë, nuk e respektoi traditën e gjallë popullore të vendit të tij dhe përbuzi kujtimin e dlirët të Shqiptarëve, të krishterë dhe myslymanë, që për dyqind e tridhjetë e pesë vjet tanimë duarhapur deponojnë nderimin dhe falenderimin e tyre për gjithshka u ofroi atyre dhe atdheut të tyre, Kozmai. Dhe do të vijojnë ta bëjnë këtë sado që kjo hidhëron profesorin z. Xhufi.

Përpjekja e fundit e pashpresë e z. Xhufi që të zhvlerësojë respektin e thellë të popullit shqiptar në kujtimin e Shën Kozmait përmban në vetvete një pasion të pabesueshëm. Në artikullin e tij mbështet idesë se udhëtimet e hieromonakut Kozma përbënin pjesë të një plani, që kishte për qëllim: a) të mbante të robëruar tek Perandoria Otomane popujt e krishterë të Ballkanit dhe b) të përhapte gjuhën helenike tek trevat shqiptare me krijimin e shkollave greke. Le t’i shikojmë to dy aspektet me gjakftohtësi.

Është fakt i njohur tek komuniteti shkencor dhe akademik se trajtimi i çfarëdo çështjeje, aq më tepër të shkruarit e një artikulli, presupozon studim të thellë dhe hulumtim të hollësishëm. Në rastin e Shën Kozmait, z. Xhufi i konsideron të dyja të tepërta. Nuk i intereson e vërteta, por “regjizura” e mashtrimit, edhe në rastin kur ky është kaq i trashl, sikundër argumenti i tij se Kozmai luajti lojën e sulltanit në kurriz të popujve të rkishterë të Ballkanit.

Në rast se z. Xhufi do të studionte qoftë edhe elementarisht atë periudhë, veprën dhe jetën e hieromonakut Kozma do të kishte edhe guximin të pohonte se piedestali historik i ideve të tij nuk ishte përmbysja e regjimit feudal ortoman, historia madje nuk i kihste ngarkuar këtë detyrë, por besimi i patundur në epërsitë shpirtërore të krishterimit. Për përhapjen e ideve të tij Kozmai shfrytëzoi veçantitë historike të ndarjes më dysh të shoqërisë otomane se besimtarë ofiqarë (myslymanë) dhe jobesimtarë vasalë (të krishterët), që reflektonte marrdhënien mes pushtuesit dhe të pushtuarve. Kjo ndarje shoqërore, në bazë të besimit fetar, ndikoi në mënyrë vendimtare evolucionin etnogjenetik të popujve të krishterë të nënshtruar të rajonit. Skllavërimi social feudal mori trajtat e nënshtrimit fetar dhe krishterimin përbëri element historik të etnogjenezës. Kryqi nga simbol fetar u bë simboli i flakjes së zgjedhës otomane. Përballë fesë së pushtuesit hieromonaku Kozma lartësoi me mësuesinë e tij besimin orthodhoks të të pushtuarve. Për këtë arsye dhe lufta e tij kundër islamizimeve ishte një nga kapitujt më të rëndësishëm dhe më pozitivë të veprimtarisë së tij.

Këtë flamur nuk e uli akoma edhe kur bënte vlerësim të skllavërimit Turk si më tolerant nga kolonializmi i Frëngëve ose e venecianëve me argumentin se “Turkut aspra (para) nëse i jep bën çfarë të duash”, ndërsa të tjerët “do të na dëmtonin në besim”. Edhe diçka akoma shumë e rëndësishme. Në emrin e besimit orthodhoks nuk mbrojti atdheun kundër Turqëve edhe Heroi Kombëtar i shqiptarëve, Gjergj Kastriot (Skënderbeu)? Por me vrullin që ka marrë z. Xhufi nuk e ka për gjë ta denoncojë edhe atë si një agjent sekret të Turqve!!!

Ngelen për t’u prëgjegjur edhe sa janë shkruar në artikull lidhur me pozicionin e hieromonakut Kozma ndaj gjuhës dhe arsimit helenik. Çështja është shumë e thjeshtë sado që z. Xhufi bën përpjekje pa sukses të “zbulojë” objektiva të fshehta politike. Përgjigja gjendet te ajo frazë e Kozmait, që është e përfshirë në shumë pika të mësuesisë së tij, të cilën z. Xhufi e ka fshehur kur ka përdorur fragmentin analog:“Edhe nëse nuk ke studiuar greqishten, vëllai im, nuk mundesh të kuptosh ato sa Kisha jonë pohon”. Pa këtë bazë argumentuese nxitja e Kozmait për popullsitë orthodhokse të Ballkanit që flisnin gjuhë të tjera ( albanofonë [shqipfolës] , vllahofonë, sllavofonë, tourkofonë), që “të mësojnë greqishten”, do të dukej se vinte në kundërshti me parimet e tolerancës liberale. Por ndërkaq, në bërrthamë, të mendimit të Kozmait fuqizimi i besimit të krishterë Orthodhoks, përmes gjuhës dhe arsimit Helenik, kishte një rëndësi gravitale dhe përbënte elementin mbizotëruse të përpjekjes idelologjike të tij kundër islamizimeve. Ishte e vështirë, për shembull, ta linte të paprekur rekrutimi i qindra mijra fëmijësh nga trevat Ballkanike në trupën e Jeniçerëve, llogariten të paktën një milion të atillë, dhe që për këtë fakt humbën njëherë e për gjithmonë besimin dhe etninë e tyre.

Për më tepër, kjo nxitje konkrrete e Kozmait duket se kënaqte nevojën e pjesëmarrjes së barabartë të njerëzve në veprimtarinë sociale, ekonomike dhe kulturorem ngaqë në këtë periudhë kohore të zotëruarit e gjuhës helenike përbënte parakusht të nevojshëm për një gjë të atillë. Edhe akoma diçka. Funksionimi i shkollave në treva me popullsi intensivisht konservative ishte kontribut determinant në krijimin e një ambienti pozitiv arsimor, të denjë për t’i bindur ato popullsi se zotërimi i diturisë përbën atë rrugë unikale, që i shpie njerëzit, shoqëritë njerëzore dhe popujt drejt prosperitetit dhe përparimit. Nën këtë kontekst hieromonaku Kozma ishte ai pararendës i rilindjes shpirtërore të tyre dhe jo vetëm kaq. Më 18 Tetor 1848 udhëtari dhe piktori Anglez Edward Lear vizitoi një shkollë të atillë, që funksiononte që fshatin ngjitur me manastirin e Shën Kozmait, në Kolikondas (16). Përshkrimi është mbresëlënës dhe do të ishte shumëfish i dobishëm për z. Xhufi që ta studioj atë.

Absorbimi i mesazhit të Kozmait nga shoqëria shqiptare ishte i drejtpërdrejtë dhe rezultatet diakronike dhe befasuese. Le t’i mbajmë shënim ato: Faktorët e rilindjes shqiptare Naim dhe Sami Frashëri ishin nxënës të Shkollës Zosimaia të Janinës (17). Po kështu themeluesi i shtetit modern shqiptar Ismail Qemal Vlora (18) dhe autori i Fjalorit Shqip, Konstandin Kristoforidhi (19), që i përfundoi studimet e tij në Universitetin e Athinës. Diplomantë të këtij Universiteti ishin po ashtu, Fan Noli (20) që përktheu nga greqishtja në shqip një pjesë të madhe të literaturës kishtare si edhe Aleksandër Xhuvani (21) që ripunoi nga alfabeti helenik në atë shqip Fjalorin e Kristoforidhit. Po qëndroj vetëm në këta për t’i mëshuar faktit në vetvete, se studimet e tyre bë greqisht jo vetëm nuk e zbutën, përkundrazi e përforcuan ndjenjën e origjinës së tyre nacionale, për hidhërim të madh të z. Xhufi. Po të njëjtin efektshmëri patën fjalët e hieromonakut Kozma edhe për banorët e Myzeqesë dhe të trevave të tjera ku ai udhëtoi dhe predikoi. Mos vallë e njëjta gjë nuk ndodh edhe sot me mijra nxënës dhe studentë me origjinë shqiptare, që studiojnë në shkollat dhe Universitetet helenike? Z. Xhufi shtirret se neglizhon një fakt që përbën gjënë më të zakonshme për komunitetin akademik. Pikërisht, atë mesazh ekumenik, të cilin rrezaton gjuha dhe mësuesia Helenike, dhe është kjo arsyeja që studimet helenike kurohen në të gjitha universitetet me famë botërore.

Profesori z. Xhufi e mbyll shkrimin e tij me cilësime negative për Shqiptarët që nuk ndajnë me të të njëjtin mendim. I konsideron ata viktima të hieromonakut Kozma. Në këtë kategori ka përfshirë edhe Ali pashën me mendimin se “me ndërtimin e manastirit të Shën Kozmait nnë Kolikondas ndihmoi shumë në ngritjen e kultit të murgut Kozma”. Jam i sigurt se herën tjetër ka për ta dënuar si agjent të Grekut, ngaqë mbante korrespodencën e tij në gjuhën Helenike (23). Ndruhem gjithashtu se për të njëjtën arsye, në fund të herës, nuk ka për tia nxjerrë i larë edhe Gjergj Kastrioti (Skënderbeu). Për këtë arsye edhe nuk përbën befasim që në fjalën histerike z. Xhufi nuk neglizhoi t’i referohet edhe Kryepiskopit të Shqipërisë, Imzot Anastasit. Madje, personaliteti i Kryepiskopit të shqiptarëve Orthodhoksë përbënte që në fillim, objektivin e tij. Paçka se pak ditë para shkrimit të artikullit të tij, gjatë ceremonisë së shenjtërimit të Kishës së re Katedrale të Tiranës, një stoli e vërtetë e qytetit, e gjithë udhëheqësia shtetërore, politike dhe shpirtërore e Shqipërisë sikundër mijëra njerëz, nderuan veprën kolosale të kontributit dhe sakrificës së Imzot Anastasit prë grigjën e tij, por edhe për të të gjithë popullin qe jeton në shtetin shqiptar, pa asnjë dallim, Mesa po duket z. Xhufi ka për të finalizuar një tjetër mision. Është për ardhur keq sepse mban edhe titullin e profesorit!!!

*Mihail Kr. Pantoulas, filolog – hulumtues. Ish-Deputet i Janinës. Ish-Kryetar i Komitetit të Miqësisë së Parlamentit Helenik me Parlamentin Shqiptar. Ish-Sekretar i Përgjithshëm i Konferencës Ndërparlamentare të Orthodhoksisë   

GAZETA DITA 

Ποίοι πολεμούν τον Αναστάσιο; - Cilët e luftojnë Anastasin?

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:04 Σ​​το επίκεντρο «βρώμικου πολέμου», υποκινούμενου από ακραίους εθνικιστικούς και ισλαμιστικούς κύκλους με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών, βρίσκεται στην Αλβανία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος. Στόχος, όπως ο ίδιος κατήγγειλε ανοιχτά με αφορμή τις επιθέσεις που δέχθηκε για τον εορτασμό, όπως κάθε χρόνο και σε όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία, στη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, «να διαταράξουν την ανεκτικότητα και τη διαθρησκευτική συμβίωση, μια πραγματικότητα απ’ τα ελάχιστα που έχει με καύχημα να παρουσιάσει η Αλβανία στη σημερινή ευρωπαϊκή οικογένεια». Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες καταγγελίες. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στα ερείπια της κατεστραμμένης από τον Χότζα Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας και ξεκίνησε το τιτάνιο έργο της αναστήλωσής της, τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια τις ισορροπίες. Ο δημόσιος λόγος του, ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες των ελληνοαλβανικών σχέσεων, ήταν λόγος καταλλαγής και δεν ήταν λίγες οι φορές που βρέθηκε γι’ αυτό στο στόχαστρο και των δικών μας (ψευδο)πατριωτών. Ομως το πράγμα πάει να εκτροχιαστεί. Με την ανοχή –ή και την υποκίνηση– της πολιτικής ελίτ, επιχειρείται να «στηθεί» στον τοίχο ο Προκαθήμενος της δεύτερης πολυπληθέστερης θρησκευτικής κοινότητας. «Μαύρο συνταγματάρχη της ελληνικής ΚΥΠ», τον ανεβάζουν, «Δούρειο Ιππο του ελληνικού επεκτατισμού» τον κατεβάζουν. Θα περίμενε κανείς ότι η νοοτροπία του Χότζα, με τα γκρίζα χαρακτηριστικά της καχυποψίας και του συνδρόμου της εθνικής περικύκλωσης, αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση, σε μια χώρα που με την αμέριστη βοήθεια της νοτίου γείτονος και «εχθρού» της, της Ελλάδας δηλαδή, αλλά και, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, του Αρχιεπισκόπου, μπήκε στον δρόμο για την Ε.Ε. Φευ, όμως. Ο εθνικοθρησκευτικός φανατισμός είναι πάντα εκεί. Χρησιμοποιείται ως εργαλείο από την πολιτική ή και ξένα κέντρα για να υποσκάπτονται (και) η ειρηνική συνύπαρξη και η συνεργασία των θρησκευτικών δογμάτων που μεταδίδουν μια εικόνα ανοχής της Αλβανίας στο θέμα της πίστης. Σε μια περίοδο που η χώρα αυτή έλκει τη διεθνή ανησυχία για την «εξαγωγή» τζιχαντιστών, κάθε άλλο παρά τυχαία πρέπει να θεωρηθεί η δήλωση, πρόσφατα, του πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Φάτος Κλόσι, ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τους φανατικούς ισλαμιστές, αλλά από τον χριστιανοορθόδοξο φονταμενταλισμό του Αναστασίου! Τούτες τις ημέρες, οι ίδιοι κύκλοι ξεσπάθωσαν εναντίον του «διαβολικού ρασοφόρου», του Αναστασίου δηλαδή, τον οποίο θεωρούν συνεχιστή του έργου του «αντιαλβανού σατανά» Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Κανένας άλλος Προκαθήμενος θρησκευτικού δόγματος δεν υφίσταται τέτοιες ή παρόμοιες επιθέσεις. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Ποιος έχει συμφέρον να εκλείψει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος από το τιμόνι της Ορθοδόξου Εκκλησίας και γενικότερα από τα θρησκευτικά δρώμενα της Αλβανίας; Η αρμονική συμβίωση μουσουλμάνων, καθολικών και ορθοδόξων χριστιανών, πάντως, σίγουρα όχι. Έντυπη Καθημερινή, 29 Αυγούστου 2014   πηγή.

Kathimerini, 29 Gusht 2014 Nga Stavros Tzimas Ne epiqendër të “një lufte të ndyrë”, që nxitet nga qarqe ekstremiste nacionaliste dhe islamiste me ndihmën edhe të shërbimeve sekrete, ndodhet në Shqipëri Kryepiskopi Imzot Anastasi. Objektivi, sikundër vetë ai denoncoi publikisht me shkas nga këto sulme që iu bënë në kuadrin e festimit, si çdo vit dhe sikundër në mbarë Kishën Orthodhokse, në kujtim të Shën Kozmait të Etolisë, “të trondisin tolerancën dhe bashkëjetesën ndërfetare, një realitet nga të paktat që me mburrje ka për të prezantuar Shqipëria në familjen bashkëkohore Evropiane” Nuk na ka mësuar në të tilla denoncime. Nga dita që shkeli këmbën e tij në gërmadhat e Kishës Orthodhokse Autoqefale të shkatërruar nga Hoxha, dhe filloi punën e tij titanike për ringritjen e saj, ruajti me përdëllimtari fetare ekuilibrat. Ligjërimi i tij publik, akoma edhe në momentet më të vështira të marrdhënieve helenoshqiptare, ishte fjalë paqtimi dhe nuk ishin të pakta rastet që për këtë arsye u ndodh në shënjestrën edhe të (pseudo)patriotëve tanë. Por duket se çështja po del nga shinat. Nën tolerimin-ose edhe nxitjen-e elitës politike, po ndërmirret të “vendoset me shpatulla” në mur Primati i komunitetit të dytë më të madh në numër fetar. “Kolonel të zi të KYP”, e ngrenë, “Kal Troje të ekspiansionit grek” e zbresin. Do të priste sejcili që mentaliteti i Hoxhës, me karakteristikat gri të dyshimit dhe sindromin e rrethimit armiqësor, të përbënte një kujtim të hidhur, në një vend që me ndihmën e pakursyer të fqinjit jugor dhe “armikut”, pra të Greqisë , por edhe, në masën e mundësive të tij, të Kryepiskopit, u fut në rrugën për në BE. Por, jo. Fanatizmi nacionalistofetar fshihet gjithmonë aty. Përdoret si instrument nga politika ose edhe qendra të huaja për të gërryer (edhe) bashkëjetesën paqësore he bashkëpunimin e dogmave fetare që rrezatojnë një pamje tolerance të Shqipërisë në çështje të besimit. Në një kohë që ky vend po tërheq vëmendjen e komunitetit ndërkombëtar për “eksportim” të xhihadistëve, gjithçka tjetër veçse jo rastësore duhet konsideruar deklarata, e kohëve të fundit, e ish kreut të shërbimeve sekrete Fatos Klosi, se rreziku nuk vjen prej islamistëve fanatikë, por prej fondamentalizmit kristianorthodhoks të Anastasit! Këto ditë, të njëjtat qarqe e mprehën shpatën kundër “rasoforit diabolik”, pra të Anastasit, të cilin e konsiderojnë vijues të veprës së “satanait antishqiptar” Shën Kozma të Etolisë. Asnjë Primat tjetër dogme fetare nuk po u nënështrohet agresioneve të kësaj natyre. Shtrohet pra, pyetja: Kush ka interes që të larguarit e Kryepiskopit Anastas nga timoni i Kishës Orthodhokse dhe më gjerë nga veprimtaria fetare në Shqipëri? Bashkëjetesa harmonike e myslymanëve, të krishterëve katolikë dhe orthodhoksë, sidoqoftë, sigurisht jo.

Εμετικό βιβλίο κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων κυκλοφορεί στην Αλβανία – Καμία αντίδραση απ’ το ΥΠΕΞ

Ένα εμετικό βιβλίο, με απύθμενο ανθελληνικό μένος για την Ελλάδα και τους Ελληνες, έκανε την εμφάνισή του στα βιβλιοπωλεία του Αργυροκάστρου και των γύρω περιοχών.

Από τον τίτλο και μόνο, «Έλληνα ο Έλληνα γκορτσοκεφάλα έλα και φίλα με στην κωλ@ρ@» (Greke o greke kokegorrice ec me puth ne prapanice), καταλαβαίνει κανείς την πνευματική διαστροφή που διακατέχει τον συγγραφέα του βιβλίου Arben Duka.

Στο εν λόγο βιβλίο ο Arben Duka παρουσιάζει τους Έλληνες ως φοβητσιάρηδες, «καρπαζοεισπράκτορες», ανήθικους και μπαμπέσηδες, παράλληλα παρουσιάζει τον βορειοηεπιρώτη εθνικό ευεργέτη Ευάγγελο Ζάππα ως Αλβανό, ενώ κατ΄αυτόν οι Αλβανοί ήταν εκείνοι που έφεραν την Ανεξαρτησία στην Ελλάδα. Μάλιστα αναφέρει πως οι Αλβανοί προϋπήρχαν των Ελλήνων και ισχυρίζεται πως τα αλβανικά εδάφη εκτείνονται μέχρι την Πρέβεζα..............διαβάστε την συνέχεια εδώ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Νατοϊκος Αμερικανός διοικητής στάθηκε ΠΡΟΣΟΧΗ επι δίωρο εμπρός στο κράνος του Μιλτιάδη!-Tronditese: Komandant i Amerikan i Natos qëndroi në pozicion NDERUES për dy orë para përkrenares së Miltiadhit.

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ Ποιός είναι ο Αμερικανός στρατηγός διοικητής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων που στάθηκε δυο ώρες προσοχή μπροστά στο κράνος του Μιλτιάδη που βρίσκεται εκτεθειμένο στο μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Το γεγονός συνέβη,αλλά κρατήθηκε μεταξύ των παρευρισκομένων υπο ακρα μυστικότητα. Δεν είναι λίγο πράγμα ολοκληρος στρατηγός του ΝΑΤΟ , επιχειρησιακός , με τρείς σειρές παράσημα και πολεμική δράση ως καταδρομέας να υποκλίνεται -οπως είπε- στον μεγαλύτερο στρατηγό ολων των εποχών!!! Ο ΝΑΤΟικός στρατηγός προσήλθε υπο το κράτος ακρας συγκίνησης να υποκλιθεί στο σπασμένο-ραγισμένο απο εναν Περσικό πέλεκυ – πολεμικό κράνος του στρατηγού Μιλτιάδη που φορούσε κατά τη μάχη του Μαραθώνα. Ο ίδιος , το είχε προσφέρει ως δώρο στον Δία για την περιφανή νίκη κατά των Περσών τέτοιες μέρες, τον Αυγουστο του 490 π.χ ση θέση Αγριλίκι κοντά στην πεδιάδα του Μαραθώνα. Το κράνος -ενα απο τα πιο πολύτιμα εκθέματα του μουσείου της Ολυμπίας – είναι Κορινθιακού ρυθμού που φέρει την επιγραφή «ΜΙΛΤΙΑΔΕΣ ΑΝΕ ΘΕΚΕΝ ΤΩ ΔΙ…» Ο στρατηγός των καταδρομών συνοδευόταν απο μια μικρή επίλεκτη φρουρά απο Αμερικανούς πεζοναύτες που είχαν διακριθεί σε πεδία μαχών απο το Αφγανιστάν μέχρι το στάδιο επιχιερήσεων στον Πόλεμο του Κόλπου αλλά και σε «Μαύρες Επιχειρήσεις» στη Λατινική Αμερική και στα Βαλκάνια -που δεν θα γίνουν ποτέ γνωστές….. Με δέος και σεβασμό η φρουρά των επιλέκτων με επικεφαλής των στρατηγό σχημάτισε ενα Π και επι ΔΥΟ ΩΡΕΣ ακίνητη και αμίλητη περιέβαλε με σεβασμό τη μνήμη του αρχιστρατηγου της νίκης κατά των Περσών εφαρμόζοντας το πολεμικό σύστημα της «λαβίδας » -μία πολεμική τακτική που εφαρμόστηκε εκεί για πρώτη φορά και σήμερα διδάσκεται στα καλύτερα Πανεπιστήμια και τις στρατιωτικές Ακαδημίες ως μια αριστη πολεμική τακτική ανορθοδόξου πολέμου.  «Ηρθαμε εδω να τιμήσουμε με το δικό μας τρόπο τον στρατηγό των στρατηγών , να σιωπήσουμε μπροστά στο μεγαλείο του , να σταθούμε σε στάση προσοχής απέναντί του!!!….» τόνισε λιτά στους στενούς του ανθρώπους ο ΝΑΤΟικός στρατηγός φανερά συγκινημένος την ώρα που ειχαν μείνει άφωνοι οι άνθρωποι του μουσείου κι οι επισκέπτες!!  πηγη

Nga Petro Kasimati. Cili është gjenerali Amerikan komandant i forcave të Natos që qëndroi dy orë duke nderuar para përkrenares së Miltiadhit që gjendej në muzeun e Olimbisë së Lashtë. Kjo ndodhi , por u mbajt sekret ndër personat prezentë. Nuk është diçka e lehtë që një gjeneral i madh i NATOS, aktiv, me tre rradhë medalje dhe aktivitet luftarak në forcat speciale të gjunjëzohet-siç tha- para gjeneralit më të madh të të gjitha kohrave!!! Gjenerali i NATOS nën pushtetin e mallëngjimit maksimal u përul para përkrenares të gjeneral Miltiadhit të cilën e kishte veshur në betejnë e Maratonës. Ai vetë, ja kishte dhuruar Zeusit për fitoren krenare kundër Persëve, në Gusht ë 490 para Krishtit në vendin e quajtur Agriliki pranë fushës së Maratonës. Kjo përkrenare- një prej objekteve të ekspozuara në muzeun e Olimbias – është i ritmit Korinthian dhe mban mbishkrimin “ΜΙΛΤΙΑΔΕΣ ΑΝΕ ΘΕΚΕΝ ΤΩ ΔΙ… - MILTIADES ANE THEKEN TO DI...”. Gjenerali i forcave speciale shoqërohej nga një grup i zgjedhur i marinsave Amerikanë që janë dalluar në fushëbetejat nga Afganistani deri në fushën e betejës në Luftën e Gjirit por dhe në “Fushata të Zeza” në Amerikën Latine dhe në Ballkan – të cilat nuk do të bëhen kurrë të ditura.... Me respekt dhe admirim grupi që e shoqëronte me udhëheqës Gjeneralin krijuan formën Π dhe për DY ORË pa lëvizuar dhe pafolur mbështollën me respekt përkujtimin e kryegjeneralit kundër Persianëve duke përdorur taktikën e “Lavidhës-kapses”- një taktikë luftarake që u praktikua atje për herë të parë dhe sot mësohet në Universitetet dhe Akademitë Ushtarake si një taktikë e përsosur luftarake për luftën e shdrejtë. “Erdhëm këtu që të nderojmë me mënyrën tonë gjeneralin e gjeneralëve, të heshtim para madhështisë së tij, të qëndrojmë gati tu përballë tij!!!...” theksoi thjesht në njerëzit e tij të afërt gjenerali i NATOS duke qënë dukshëm i mallëngjyer gjatë çastit që kishin mbetur pa fjalë njerëzit e muzeut por dhe vizitorët!!

Βίντεο: Εντυπωσιακά πλάνα αποκαλύπτουν το μεγαλείο του τάφου της Αρχαίας Αμφίπολης

«ΙΕΡΑ» ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΝΙΕΡΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων».

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Με οδυνηρή έκπληξη διαβάσαμε την «άχρωμη», (το λιγότερο που θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε), ανακοίνωση της ιεράς συνόδου για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ειλικρινά το πολιτικό κατεστημένο που κατέστρεψε αυτή την δύσμοιρη χώρα δεν θα έβρισκε καλύτερο «σπόνσορα» από την σημερινή ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδας,  στον ανελέητο πόλεμο που έχει εδώ και καιρό εξαπολύσει κατά της Ορθοδοξίας υπακούοντας στις εντολές των αφεντάδων του της Νέας Τάξης,. Έκπληξη βέβαια για την ανακοίνωση όχι για όλους, γιατί πολλοί δεν περίμεναν κάτι καλύτερο από ένα αρχιεπίσκοπο που έχει ταυτιστεί απόλυτα με την κατοχική κυβέρνηση, που αδιαφορεί σκανδαλωδώς για την καταστροφή της χωράς, την διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και την αποορθοδοξοποίηση του ελληνικού λαού που επιχειρείται με κάθε μέσο από τους κυβερνώντες.

Στην «χλιαρή» αυτή ανακοίνωση για το αντιρατσιστικό, η ιερά σύνοδος επαναλαμβάνει τα αυτονόητα και μάλιστα με «ευγενικό» τρόπο μήπως και «ενοχληθούν» οι εθνοκτόνοι και ορθοδοξοκτόνοι κυβερνώντες, για την αναγνώριση της γενοκτονίας των χριστιανών της Μικράς Ασίας. Το «δόλωμα» που έχουν βάλει με πονηρό τρόπο αυτοί που συνέταξαν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, έσπευσε να το αρπάξει και να το προβάλλει σαν κύριο θέμα του νομοσχεδίου η ίδια η ιερά σύνοδος. Έδωσε έμφαση με πολύ πονηρό τρόπο σε αυτό στο σημείο για να μην αναφερθεί καθόλου για όλα τα άλλα που προβλέπονται με αυτό το νομοσχέδιο που αν επαληθευτούν, (ω μη γένοιτο), αύριο θα κλείνουν στην φυλακή όσους πάσχουν από ομοφοβία, δηλαδή όσους… διαβάζουν και κηρύττουν την Αγία Γραφή. Αλήθεια κύριοι ιεράρχες, όταν ψηφιστεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο θα καταργήσετε το κεφάλαιο της Βίβλου που αναφέρεται  π.χ. στα… Σόδομα και στα Γόμορρα, γιατί θα είναι παράνομο ; Θα πάψετε να αναφέρεστε στις δαιμονικές διαστροφές της ανθρώπινης φύσης που έχει καταδικάσει η διδασκαλία που υποτίθεται πως πρέπει να κηρύττετε ;  Θα συναινέσετε να κλεινονται στην φυλακή όσοι αναφέρονται στην υπεράσπιση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας, όσοι ακόμα χαρακτηρίζουν λαθρομετανάστες τους χιλιάδες μουσουλμάνους που εισβάλουν καθημερινά στην χώρα μας βάσει οργανωμένου σχεδίου  καταστροφής  του ελληνισμού και της ορθόδοξης παράδοσης μας ;

Από πού να αρχίσει και απο που να τελειώσει κανείς. Η θρησκευτική ιεραρχία, (πλην κάποιων φωτεινών και αξιοθαύμαστων εξαιρέσεων), χέρι χέρι με το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, βαδίζουν πλέον μαζί σφιχταγκαλιασμένοι για την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων», είχε πει προφητικά πριν από δυόμισι αιώνες περίπου ο Κοσμάς ο Αιτωλός, που αυτές τις μέρες γιορτάσαμε την μνήμη του και σήμερα επαληθεύεται με τόσο τραγικό τρόπο τα λόγια του. Ιεράρχες που επιδίδονται σε ανίερες συνάξεις, σε σκανδαλώδεις συμπροσευχές, συμπράττουν με ένα νεοταξικό καθεστώς κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στο μεγάλο έγκλημα με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που δεν έχει παρόμοιο του στην ιστορία αυτού του τόπου.

Αλήθεια τι έχουμε πια να περιμένουμε από όλους αυτούς που με «ένδυμα ποιμένος» έχουν γίνει ένα και το αυτό με την μασονία της Νέας Τάξης που κυβερνά με δικτατορικό τρόπο την χώρα, κουρελιάζοντας το σύνταγμα, καταπατώντας με δικτατορικό τρόπο όλα τα στοιχειώδη  δικαιώματα αυτού του λαού, πυρπολώντας τον κοινωνικό ιστό, στέλλοντας την νεολαία σε οδυνηρή εξορία σε άλλες χώρες και κατεδαφίζοντας ότι ιερό και όσιο κράτησε τον ελληνισμό εν ζωή επί τόσους αιώνες! Το επόμενο βήμα τους θα είναι αύριο να ευλογούν γάμους ομοφυλοφίλων, κατάργηση του μυστηρίου του γάμου, ανοχή στις εκτρώσεις και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί χάριν της «προόδου» και της «εξέλιξης» τους!

«Ἴδετε ὅτι ἐκτετύφλωνται πάντες, οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, πάντες κύνες ἐνεοί, οὐδυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι» (Ἡσ. νστ´ 10).

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«Νὰ δώσουν οἱ πολιτικοί μας ὅραμα πνευματικό. Νὰ μιλήσουν γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα...

 «Νὰ δώσουν οἱ πολιτικοί μας ὅραμα πνευματικό. Νὰ μιλήσουν γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Νὰ τονώσουν τὴν πίστη καὶ ἰδιαίτερα στὶς καρδιὲς τῶν νέων μας».

(Σύντομη ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέου κατὰ τὴν Λιτανεὶα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ στὴν Πλατεῖα τῆς Κονίτσης (23.8.2014) 

Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἀντηχοῦν στ’ αὐτιά μας ἄν καὶ πέρασαν περισσότερα ἀπὸ 200 χρόνια ποὺ πρωτοελέχθησαν καὶ πρωτοακούστηκαν. Μιλοῦσε ὁ Ἅγιος γιὰ «τὸ ποθούμενο». Κι’ αὐτὸ πότε ; Ὅταν ἤδη εἶχαν γίνει τὰ περιβόητα Ὀρλοφικά μὲ τὶς φοβερὲς σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων τὸ 1770. Κι’ ὅμως ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔδινε κουράγιο στὸν κατατρομαγμένο λαὸ καὶ θέριευε τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα. 

Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ σήμερα πρέπει νὰ γίνει. Νὰ δώσουν οἱ πολιτικοί μας ὅραμα πνευματικό. Νὰ μιλήσουν γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Νὰ τονώσουν τὴν πίστη καὶ ἰδιαίτερα στὶς καρδιὲς τῶν νέων μας, ποὺ συνεχίζουν νὰ φεύγουν πρὸς τὸ ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν ἀναζήτηση μιᾶς καλύτερης ζωῆς καὶ μιᾶς ἐπιστημονικῆς καταξιώσεως. Ἄν τὰ νέα ἑλληνόπουλα ἔχουν θεμελιώσει τὴν ζωή τους στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα, τότε ὅπου κι ἄν πᾶνε θὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Διαφορετικὰ θὰ γίνουν κοσμοπολίτες καὶ θὰ ντρέπονται νὰ λέγονται ὅτι εἶναι Ἕλληνες. Γιατὶ εἶναι δίδαγμα τῆς Ἱστορίας ὅτι ὁ Ἕλληνας ἄν χάσει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη του θὰ χάσει καὶ τὸν Ἑλληνισμό του. 

Ἄς ἔχουμε καὶ κάτι ἄλλο ὑπ’ ὄψιν μας. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἐργάστηκε ἐθνικὰ καὶ ἐκκλησιαστικά ἰδίως στὴν περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ ὑπέστη ἐκεῖ μαρτυρικὸ θάνατο. Χρέος μας εἶναι ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες νὰ μὴν λησμονοῦμε τὴν Βόρειο Ἤπειρό μας τὴν Ἑλληνική, ποὺ 100 χρόνια ἀπὸ τὸν περίφημο Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα ἐξακολουθεῖ νὰ βρίσκεται στὸ Γολγοθᾶ τῆς δοκιμασίας της. Εἶναι ὀδυνηρὴ ἡ διάσπαση τῆς Ἡγεσίας «μέσα» σὲ τόσους κρίσιμους καιρούς.    

Καὶ ἐπειδὴ τὸ φέρνει ὁ λόγος,  πρέπει νὰ ποῦμε κάτι καὶ γιὰ τὴν ἑλληνικότατη Θράκη, ἡ ὁποία κινδυνεύει τὰ ἔσχατα εἴτε ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας εἴτε ἀπὸ τὴν κοντόφθαλμη πολιτική μας. Γιὰ τὰ δύο αὐτὰ κορυφαία ἐθνικὰ θέματα μίλησα ἐκτενῶς κατὰ τὴν Ἱερὰ Ἀγρυπνία στὴ Μονὴ Μολυβδοσκέπαστης ἀργὰ τὸ βράδυ τῆς 14ης Αὐγούστου φέτος. Καὶ μίλησα μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἀκούει ὁ Θεός. Ὅμως πρέπει νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ ἀκοῦνε καὶ «οἱ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι ἐξουσίαι» (Ρωμ. ΙΓ΄, 1). Ἐν τῷ μεταξὺ ἐμεῖς ἄς μένουμε ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι ὥστε νὰ πραγματοποιεῖται τὸ σοφὸν λόγιον : «Ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει». Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νὰ σκέπει καὶ νὰ εὐλογεῖ ὅλους. Ἀμήν.

http://youthimdpk.blogspot.gr/