Οι τριήμερες εκδηλώσεις μνήμης για τους 49 Ήρωες Πρόκριτους της Παραμυθιάς, που, πριν 71 χρόνια, εκτελέστηκαν από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις με την συνεργασία των αυτοαποκαλούμενων Τσάμηδων, ξύπνησαν μνήμες στην ακριτική και αιματοβαμμένη περιοχή της Ηπείρου.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν χθες με αρχιερατικό μνημόσυνο που τελέστηκε στον τόπο της εκτέλεσης και κεντρική ομιλία από τον πρώην βουλευτή, φιλόλογο Μιχάλη Παντούλα.
Η εκτέλεση των προκρίτων της Παραμυθιάς έχει κοινά χαρακτηριστικά με τα εγκλήματα – εκδίκησης των ναζί σε άλλες περιοχές της Ηπείρου (Κομμένο, Μουσιωτίτσα, Λυγγιάδες, Κεφαλόβρυσο κ.α.), έχει όμως και μια ειδοποιό διαφορά που «αγγίζει» τα εθνικά μας συμφέροντα μέχρι και τις ημέρες μας. Αυτή δεν είναι άλλη από τις ανεκδιήγητες απαιτήσεις των «Τσάμηδων» -που εκδιώχτηκαν με δικαστικές αποφάσεις ως εγκληματίες πολέμου- για επιστροφή περιουσιών κ.α., πυροδοτώντας το ανθελληνικό μένος στην Αλβανία.
Οι «Τσάμηδες» αποτελούν το «καλό χαρτί» για τις Αλβανικές Κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων, οι οποίες σχεδόν σε κάθε επίσημη συνάντηση κορυφής που γίνεται, βάζουν θέμα «αποκατάστασής» τους, με απώτερο σκοπό να πιέσουν για την ικανοποίηση άλλων αιτημάτων.
Τελευταία φορά, στην πρόσφατη συνάντηση του Πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά με τον Έντι Ράμα, σε μια προφανή προσπάθεια του τελευταίου να… παίξει «καθυστέρηση» στο ζήτημα της Α.Ο.Ζ..
Φασίστες και Ναζιστές
Η έξαρση του λεγόμενου κατά τους Αλβανούς «Τσάμικου ζητήματος» άρχισε να γίνεται εμφανής μετά την πτώση του καθεστώτος των Εμβέρ Χότζα- Ραμίζ Αλία, καθώς μέχρι τότε ουσιαστικά είχαν τεθεί στο περιθώριο.
Η στάση αυτή, δεν είχε σχέση με την πρόθεσή τους να έχουν καλές σχέσεις με την Ελλάδα- το αντίθετο μάλιστα συνέβαινε- αλλά επειδή ήταν γνωστός ο βίος και η πολιτεία των «Τσάμηδων» τα προηγούμενα χρόνια και στην Αλβανία. Οι «Τσάμηδες» στο σύνολό τους στον Β΄ Παγκόσμια Πόλεμο, εμφορούμενοι από φασιστική ιδεολογία, ήταν συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών και των Ιταλών κατακτητών, δωσίλογοι και σε πολλές περιπτώσεις, όπως σε αυτή της σφαγής των προκρίτων της Παραμυθιάς, έπαιξαν καθοδηγητικό και πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η αντίδραση Κ. Παπούλια
Οι «Τσάμηδες» τα πρώτα χρόνια είχαν προσκολληθεί στον Σαλί Μπερίσα και μάλιστα οι προκλήσεις τους χρόνο με τον χρόνο γινόταν και πιο έντονες, σε σημείο μάλιστα το 2005 ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας να ακυρώσει επίσημη επίσκεψή του στους Αγίους Σαράντα. Είχε προηγηθεί δήλωση του Κων. Μητσοτάκη, ως πρωθυπουργού από τα Τίρανα μάλιστα το 1992, ότι δεν τίθεται θέμα επιστροφής τους στην Ελλάδα και ότι πρόκειται περί εγκληματιών πολέμου σύμφωνα με αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων καθώς και δήλωση του Κ. Στεφανόπουλου το 2004, ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι «το θέμα έκλεισε ιστορικά και οριστικά».
«Αγκαλιά» με τον Ράμα!
Σταδιακά όμως η επιρροή τους επεκτάθηκε και προς άλλους πολιτικούς και κομματικούς σχηματισμούς, φθάνοντας μάλιστα με τους 2-3 βουλευτές που είχαν στο Αλβανικό Κοινοβούλιο να αξιώνουν ρόλο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, ανάλογα με την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Και αν μεν σε προηγούμενες κυβερνητικές περιόδους η πλειοψηφία ήταν εύθραυστη, δεν συμβαίνει το ίδιο με την τωρινή του Έντι Ράμα. Στην περίοδο που ο νυν πρωθυπουργός ήταν στην αντιπολίτευση, είχε πάρει αποστάσεις εν μέρει από τους «Τσάμηδες», γεγονός που είχε φέρει στην πλευρά του το Κ.Ε.Α.Δ. του Βαγγέλη Ντούλε ο οποίος ως μια από τις αφορμές απόρριψης της συνεργασίας με τον σχηματισμό του Σ. Μπερίσα στις τελευταίες εκλογές είχε επικαλεστεί τη συνεργασία του με «Τσάμηδες». Ένα χρόνο μετά, η Κυβέρνηση Ράμα, βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με τους «Τσάμηδες» και μάλιστα ικανοποιεί με μεγάλη προθυμία τα αιτήματά τους. Το πλέον χαρακτηριστικό και πρόσφατο αφορούσε τη δημιουργία Δήμου Τσαμουριάς, με έδρα την Κονίσπολη, που βρίσκεται δίπλα από τα σύνορα με τη Θεσπρωτία, ενισχύοντας έτσι τις αλυτρωτικές τους βλέψεις.
Με την ανοχή ή και τις υποδείξεις της Αλβανικής Κυβέρνησης οι «Τσάμηδες» επιχειρούν τα τελευταία χρόνια να διεθνοποιήσουν τα αιτήματά τους, χωρίς προσώρας να το έχουν καταφέρει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις θα πρέπει να μείνουν «απλοί παρατηρητές» στις κινήσεις τους, αντίθετα είναι εκείνες που οφείλουν να επιβάλλουν στην Αλβανία την «απόσυρση» από την ατζέντα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων το συγκεκριμένο, ανύπαρκτο, «ζήτημα».
Η εγκατάσταση στη Θεσπρωτία
Οι Τσάμηδες εγκαταστάθηκαν στην Θεσπρωτία τον 17ο αιώνα μετά την ατυχή επανάσταση του επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου, του Σκυλοσόφου και θεωρούσαν τους εαυτούς τους Τούρκους.
Στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13 όταν ο Ελληνικός Στρατός έμπαινε στην Ήπειρο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων και μετά την οριοθέτηση των ελληνοαλβανικών συνόρων το 1913, παρέμειναν εντός ελληνικού εδάφους.
Το 1923, μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες ήταν ανταλλάξιμοι και έπρεπε να φύγουν στην Τουρκία. Όμως τότε, μετά από παρέμβαση της Ιταλίας ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος ενέδωσε στο αίτημα του Μουσολίνι να παραμείνουν. Και στις 28-10-1940 ο Μουσολίνι στο τελεσίγραφο του κατηγορεί την Ελλάδα για τον φόνο του πράκτορα τους, του τσάμη ληστή Νταούτ Χότζα… Τότε στη Θεσπρωτία ζούσαν περίπου 20.000 Τσάμηδες.
Στην Ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος, τρία από τα 14 αλβανικά τάγματα που συνέπραξαν με τον εχθρό, ήταν στελεχωμένα από Τσάμηδες και κατά την διάρκεια της κατοχής, συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς φασίστες, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, με οργανωτή την Αλβανική Εθνική Επιτροπή και αρχηγούς τους διαβόητους αδελφούς Νουρή και Ναζάρ Νίνο.
Όταν έφυγαν οι Ιταλοί, συνεργάστηκαν στενά με τους Γερμανούς, συνεχίζοντας τα εγκλήματα τους. Φόρεσαν γερμανικές στολές, περιβραχιόνιο με τον αγκυλωτό σταυρό και προέβαιναν σε δολοφονίες, σφαγές, βιασμούς κοριτσιών, εμπρησμούς κατοικιών και αρπαγή ελληνικών περιουσιών.
Εκτέλεσαν τον μανιάτη νομάρχη Γεώργιο Βασιλάκο και 49 προκρίτους της Παραμυθιάς στις 29-9-1943, που ήταν εμπόδιο στο σχέδιο τους, να αποσπασθούν από την Ελλάδα και να ενσωματωθούν στην Αλβανία. Όταν έφυγαν στις 21-9-1944 οι Γερμανοί, οι δοσίλογοι Τσάμηδες, έφυγαν μόνοι ή εκδιώχθηκαν στην Αλβανία, από τον ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα.
1930 θανατικές καταδίκες για εγκλήματα
Το 1945, άρχισαν στο Ειδικό δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων, δίκες, για τις 632 δολοφονίες Ελλήνων, 428 απαγωγές κι εξαφανίσεις, 209 βιασμούς κορασίδων, 2.332 πυρπολήσεις κατοικιών 53 λεηλασίες χωριών και κλοπές κοπαδιών ζώων. Εκδόθηκαν 1.700 αποφάσεις, καταδικάστηκαν 1.930 Τσάμηδες ερήμην εις θάνατον, ως εγκληματίες πολέμου και συνεργάτες κατακτητών.
Όπως αναφέρει ο Τάσος Κοντογιαννίδης στη Real News, οι Τσάμηδες, θρασύτατα ομιλούν για «γενοκτονία» και είναι λυπηρό που υπάρχουν Έλληνες, «προοδευτικοί της Αριστεράς», που υποστηρίζουν φασίστες, ναζιστές, δολοφόνους και δωσίλογους, που έχουν προβεί προσφάτως σε βομβιστικές επιθέσεις στο Αστυνομικό Τμήμα και τη μητρόπολη Παραμυθιάς, ενώ ετοίμασαν κι ένοπλο στρατό 5.000 ανδρών, τον UCC, για να… ελευθερώσουν την Τσαμουριά!
